Psikoloji Kategorisi

Hayır diyemiyorum

Kimseye hayır diyemiyorum. isteklerimi dile getiremiyorum birinin bir şeyi yanlış yaptığını görüyorum ve yanlış yaptığını biliyorum ama ona bu yanlış doğrusu böyle diyemiyorum. Hislerimi dile getirmekte güçlük çekiyorum ve bunlar hayat kalitemi çok etkiliyor artık hayır diyemediğim için ne denilirse yapıyorum ama hiç mutlu olmuyorum kendi içimde sürekli bunu değiştirmek için savaş veriyorum ama nasıl yapacağımı bilmiyorum, örnek veriyorum bir yere çağrılıyorum hayır diyemediğim için gidiyorum ama çok mutsuzum ve artık bu huyum yüzünden çok kullanılıyorum ve bu durum beni çok üzüyor. Yardımcı olursanız çok sevinirim şimdiden teşekkürler iyi çalışmalar 🍀

Yanlızlığımı yenmek için ne yapmam gerek?

Yalnızlıktan korkan birisiyim kendim olmak için çabalamak yerine başkalarının düşüncesine göre hareket ederim onların hoşuna gidicek şeyler konuşmaktan onlarin onaylayacağı yada beni sevecekleri takdir toplayacagım şeyleri yaparken buluyorum kendimi içimdeki benle çelişiyorum ne yapmam gerek böyle olmamak için kendimi ben iken sevilmeyen deger görmeyen biri olarak görmeye başladım bunu aşmak istiyorum hata yaptığımda vicdanımın sesi beni kahrediyor bunu nasıl aşarım.

Eksik yanlarımı nasıl düzeltebilirim?

Çok fazla eksik yönüm olduğunu fark ettim inceden de fark ediyordum ama her girdigim ortam bunu bana hissettiriyor sanki herkesten geri kalmış bir cahil gibi hissediyorum bildiğim şeyleri dahi unutuyorum bir kac psikolojik destek Ali için başvurdum ama sonuç olmadı genelde ya ilaç yada randevu bulamadım o yüzden sizden ricam bana bu konuda oberebiliceginiz kitaplar olabilir filmler olabilir yada eğitimler nasıl kendimi bu konuda geliştiririm. Biraz durumdan bahsedecek olursam mesela çok heyecanlı bir yapıya sahibim , insanlar konuşurken çok çekingen ve fikirleri ise kötü dinlenemeyen biri, iş gorusmelerinde kendini doğru ifade edemeyen biri, hobileri konusunda kendini bilmeyen ve kendini keşfetmeyen biriyim, beden dili ile kendimi düzgün ifade edemediğini düşünüyorum çoğu şeyden eksik gibi hissediyorum yardımlarınızı bekliyorum.

Hayatımın Her köşesinde Obsesiflik

Benim için çoğu zaman geçerli olan bu takıntı bana sorun oluşturuyor. Mesela masada bir kitap var ve bu kitabı kaldırırsam kötü bir şey olacakmış gibi hissediyorum veya yastık kılıfımı yıkarsam hayatım değişecek, herhangi bir şeyi yapmazsam sevdiğim birisi ölecek, bu çöpü atarsam hayatımda kötü şeyler olacak atmazsam güzel şeyler ve daha birçoğu bazen bu iç sesi yenebilsem de o an içimden geçen sesi yapmazsam sevdiğim birisi ölecek diyen iç sesimi yenemiyorum. Mesela buzluğa dokunamam çünkü hayatım değişir dokunursam o yüzden peçete ile dokunuyorum, telefonumu balkona çıkaramam çünkü kötü bir şey olur

Eşimden şüpheleniyorum

Benim 9 yıllık bir evliliğim var bugüne kadar eşime karşılıklı bir şekilde güvendiğimiz için hiç telefon şifrelerini birbirimizle paylaşmadık ama bu aralar elimde asla bir kanıt olmadan şüphelerim oldu sürekli telefonla uğraşmaya başladı işlerini yeni düzene oturttu. Ve ben bu içindekileri oturup düzgün bir dille onunla paylaştım. Kesinlikle böyle birşey olmadığını sadece işlerini yoluna koymakla uğraştığını dışarı çıktığında da arkadaşlarıyla sosyalleşmek istediğini söyledi. Ben ilişkimiz içerisinde onun özgürlük alanını kısıtlayan biri değilim rahatça arkadaşlarıyla bulusabilir benim için sorun olmazdı şimdi şüphelerim arttığı için her girdiği ortamdan fotoğraf istiyorum emin olmak güvenimi kaybetmek istemiyorum oda fotoğraf atıp kavga etmekten kaçınıyor. Ben evde çocuklarla ilgilenen fazla bir sosyal hayatı olmayan bir kadınım ailemde yaşadığım şehirden uzakta paylaşıp dertlesecegim kimse yok ona güvenmek istiyorum ama bunu yapamıyorum evdeyken yalnızken kafamda aldatılmak adına bir bir türlü şey kuruyorum bu düşüncelerden kendimi alamıyorum yemek yemeği bile unutuyorum. Bazen belli etmek istemiyorum ama istemsizce surat asıyorum eşime iyi davranmak içimden gelmiyor. Maddi sıkıntılar yaşadığımız için dışarda birlikte sosyalleşmek zor oluyor çocuklarda küçük. Ben kendimi toparlamak istiyorum kendisinden hiç yanlış bişey görmedim ama bu saçma düşünceler beni yiyip bitiriyor.

İç Sıkıntısı ve Hayattan Keyif Alamamak

Merhabalar Sürekli olarak bi iç sıkıntısı yaşıyorum ve hiç bir şeyden keyif alamıyorum ne yapmam gerek arada dolup taşıp ağlayınca rahatlatabiliyorum sadece Kendimi sürekli bir çıkmazda hissediyorum ve hiç bir şeyden keyif almıyorum bundan bir yıl önceki halimden eser yok pozitif bi kadından negatif düşüncelerle boğuşan birine döndüm beni normalde mutlu eden seyler sanki anlamını yitirmiş gibi

Birinden vazgeçebilmek için ne yapmam gerekiyor?

ciddi ilişkimden yeni çıktım. Süreç benim için çok zorlayıcı oluyor. İhanet etmesine rağmen hala onu bekleyen yanımla yaşıyorum. Kendime engel olamıyorum. Sürekli aklıma gelmesinden ve sürekli onu kontrol etmekten anımı yaşayamıyorum. Çektiğim acı çok ağır geliyor. Zihnimdeki düşünceler beni çok rahatsız ediyor. Bir yanım kurtulmak istiyor, bir yanım ısrarla sevmeye devam ediyor. O olmayınca hayatımda hiçbir şey ilerlemeyecek gibi hissediyorum. Ağlama atakları geçiriyorum. Bazen öfke patlaması yaşayıp sevdiklerimi bile kırabiliyorum. Tahammül seviyem çok aza indi. Onsuz yoluma devam etmek istiyorum. Ama kurduğumuz hayallerin altında eziliyorum. Bir çıkış yolu arıyorum ama kendimi çok çaresiz hissediyorum.

Planlı ve programlı olmak için ne yapmam gerekiyor?

Bazı günler çok hareketli olabiliyorken bazı günler de yataktan bile kalkasım gelmiyor. En ufak bir iş bile gözümde dağ gibi büyüyor. Enerjimi de insanlara bu doğrultu da veremiyorum bazen iyiken bazen nefret ediyor gibi hissediyorum. Çoğu zaman yapmam gereken işleri erteliyorum ya da hiç yapmıyorum. Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum. Kendimi güçlü göstermek için elimden geleni yapıyorum ama içimde bir yerde de anlaşılmak istiyorum sürekli teselli eden ben olmak istemiyorum bazen bir çok şeye anlam aramaya çalışıyorum neden böyle veya bunu neden böyle yapıyorum diye düşünüp cevap bulmaya çalışıyorum. Eminim ki bir sürü temel neden yatıyor ama tam anlamıyla çözemiyorum umarım yardımcı olursunuz.

Gün içinde çok yorgun ve hassas hissediyorum

Evin tüm yükünü sırtımda hissediyorum ve aileme sanki ben annelik yapıyormuşum gibi. Karşılarina geçip konuşmayı çok denedim ama maalesef beni anlamıyorlar ve daha yorucu oluyor. Hem fiziksel hem ruhsal olarak kötü hissediyorum ama kimseye belli edemiyorum. Hastalık olduğunu bildiğim bir şekilde çok fazla hayal kuruyorum ve bu bana iyi geliyor ama hayatımdan bir şeyler çalıyor. Bu hissi nasıl yenebilirim maalesef bilmiyorum. Mesela kitap yaziyorum yazarlık hayalim var fakat evde desteklenen benim hayalim değil onların okumamı istedikleri bölüm. Hassasım çabuk kırılıyorum. Öz annemle ve üvey babamla yaşıyorum fakat annemle aramin bozulduğunu hissediyorum. Huzursuzluk çıkmasın diye sustugum şeyler hayata tutunabilmem için beni hayal âlemine sürüklüyor. Bu âlemde mutluyum ve olmak istediğim kişiyim fakat biliyorum ki bu bir hastalık. Nasıl kurtulabilir? Yardım edin lütfen 🌹

Kendimi sevmeyi öğretmediler bana

Kendimi sevmek istiyorum. Bunu bana ne yazık ki öğretmediler. Değersiz hissettiğim ortamdan gidemiyorum. Sorunun hep ben olduğuna inandırdılar. Çok şey yaşadım yetersiz hissettirildim. Kendimle mutlu olmak kendimi sevmek iç huzurumu bulmak istiyorum. Duygularımı çok uçta yaşıyorum. Genellikle karamsarım. Mutlu olduğumda da dünyanın en mutlu insanı olabiliyorum. Ama bu beni yoruyor. Mantığım benden gitmiş durumda. Gerçekten kimsem yok annem rahmetli olduktan sonra. Kızım bile yok arkamdan ağlayacak. Önce kendimi değiştirmek istiyorum. Yaşamak istiyorum ben. Evet. Vazgeçmek değil çabalamak.

aylinsibel