Romantik İlişkiler Kategorisi

İlişkim nasıl daha sağlıklı hale gelir?

İlişkimi çok seviyorum ve ilk defa böyle bir ilişki yaşadığım için kendimi hem çok şanslı hissediyorum hem de dünyanın en güzel kadını gibi hissediyorum. Ancak, ilişkideki kıskançlıklarım bazen fazla olabiliyor. Samimi olmadığım insanlarla fiziksel temasa girmeyi sevmeyen biriyim ve bunu kendi hayatımda uyguluyorum. Aynı hassasiyeti erkek arkadaşımdan da bekliyorum. Fakat erkek arkadaşım tiyatro oyuncusu olduğu için, bazen farkında olmadan böyle durumların içinde bulunabiliyor. Bu da beni fazlasıyla düşündürüyor. İkimiz de ilişkimizi geleceğe yönelik planlarla sürdürüyoruz, ancak bu durumlara ilerde nasıl dayanırım ya da ne yapmalıyım, bilmiyorum. Her şeyi açıkça konuştuğumuz bir ilişkimiz var ama bu konuların sık sık gündeme gelmesi bazen can sıkıcı hale geliyor. Ben huzurlu bir ilişki istiyorum; hem mutlu ettiğim hem de mutlu edildiğim bir bağ. Bunun dengesini kurmak önemli, elbette her zaman her şey mükemmel olmayabilir. Ancak, erkek arkadaşımın bu durumlardan sıkıldığı için benden uzaklaştığını düşünüyorum. Ayrıca, onun iş ve okul çevresindeki bazı kadınların iyi karaktere sahip olmadığını gözlemliyorum. Okul dedikodularında, yeni gelen öğrencilerin başkalarıyla yaşadıkları ilişkilerden bahsedilmesi gibi konuları duymak beni endişelendiriyor ve huzursuz ediyor. Sizce bu durumda bendeki sorun nedir ve bu sorunu nasıl çözebilirim? Hem ilişkimde huzuru sağlamak hem de kendi düşüncelerimi daha sağlıklı bir hale getirmek için ne yapmalıyım?

Neden eski sevgilimin profiline bakıyorum?

onu sevmiyorum ilgimi çekmiyor nedense bakma ihtiyacı duyuyorum merak etmiyorum ama neden böyle oluyor yeni sevgilimi çok seviyorum ama neden böyle oluyor ne yapmam gerekiyor bakmak istemiyorum görmekte istemiyorum ama anlamıyorum belirsizlik beni yoruyor söylemediklerim mi var acaba ama yok da sadece merak duygusu bu ne yapmam gerek bilmiyorum iklemde olmak olmak beni yoruyor mantıkla açıklayamıyorum kendime neden ne bilmiyorum

Eşimin tekrar beni sevmesi için ne yapabilirim?

5 yıllık evli bir erkeğim, son bir iki sene eşim üstüme çok geliyordu ben de biraz uzaklaştım ondan ancak durum sonradan değişti tam tersi bir hal aldı şu an benden boşanmak istiyor eskisi gibi hissetmediğini söylüyor. Kendisini aldatmadım ama biri ile instagram mesajımı gördü, asla görüşmedim sadece o an başkalarının da ilgisini çekiyorum olma fikri çok hoşuma girmişti ve bunu kendisine aynen bu şekilde aktardım. Gururu kırıldı haklı olarak şimdi ise sürekli onunla ilgilenmeme rağmen boşanma fikri oluştu, çift terapisi ne sanki sıcak bakıyor gibi de. Nasıl ikna ederim beni tekrar sevmesine ve gerekirse çift terapisine?

İlişkinin adını koyamadığımız bir durum - Depresyondayım

22 yaşındayım. Hiç sevgilim olmadı. Yakın arkadaşlarım sayesinde biriyle tanıştım. 3 aydan fazla birlikte vakit geçirdik. İkimizde çekingen yapıya sahibiz. Birbirimizden hoşlamdığımızı biliyoruz. Fakat o bana daha açılmadı. İlişkinin ismini koyamıyoruz. Aslında ben araya çok mesafe koyduğumun farkındayım. Amma ondan da büyük bir çaba görmüyorum. Bu belirsizlik beni yıpratıyor. Şuan kendimi çok kötü hissediyorum. Yalnızlıktan mı yoksa aşktan mı bu haldeyim?Bilmiyorum. Ben ona adım atmıyorum. Onun bana gelmesini bekliyorum. Olursa olur, olmazsa canım sağ olsun diyorum. Ama bunu ağlayarak yazıyorum. Hiç bu duruma düştüyüm olmamıştı. Hayatımda bir ilişkinin olmaması hiç bir zaman sorun oluşturmadı. Ama şimdi sanki bir boşluktaymışım gibi. Halbuki aramızda nerdeyse hiç bir şey olmadı

Eski ilişkimdeki heyecanı bulamıyorum

1 buçuk senelik bi ilişkim var toksik bi ilişkimizde yok sevilip el üstünde tutuluyorum onunla mutluyum evet ama eski ilişkimdeki insana hissettiğim kalp atışlarımın hızlanması heyecan olsun şuanki ilişkimde yok bu beni çok üzüyor o kadar çok istiyorumki onu görünce kalbim hızla atsın midemde kelebekler uçuşsun daha öncesinse başka bir ilişkimde hissedip şuan hissedemiyor olmak çok üzüyor beni sorun nedir sizce

ayse234

Erkek arkadaşıma geçmişimi anlattıktan sonra her şey değişti

erkek arkadaşımla 19 aylık bir ilişkimiz var 8. ayımızda ona geçmişim hakkında bilmediği şeyleri itiraf ettim o daha önceden hiç ilişkisi olmadığı için ve bunları bana 5. ayda söylediği için bende geç söyledim ve o günden beri sürekli ayrılmak isteyip geçmişimdeki insanların beni düşündüğünü ve bunu kabullenemdiğini söylüyor fakat her ayrılığımız barışma ile sonlanıp tekrar aynı döngüye giriyoruz kendisi de hala çok seviyo bundan adım kadar eminim fakat benim geçmişimi hatırlatacak bir olay olunca tamamen farklı bir insan oluyo acaba onu nasıl iyileştirip ilişkiyi kurtarabilirim

Yapılan haksızlıkları hazmedemiyorum

Bizi arkadaşlarımız tanıştırmıştı uzaktan ilişkiydi ve 7 ay sürdü. Eski ilişkisinden kalan mesajları wp de en başa sabitlemişti. Ben bunu 2. Ayda gördüm ama o gün ağladı üzüldü gözlerinde pişmanlık gördüğüm için ve o 2 ayı silemediğim için devam ettim. Onun iyi biri olduğuna o kadar inandım ki. 10 yıllık ilişkimden aldatılarak ayrılmamın üzerinden 4 sene geçmişti. 4 sene sonra hayatıma başka biri girdi. Ona güvenmek istedim. Bir defa da evinden notlar çıktı o evi terk ederken gitme diye ağladı yine kaldım. Bana dindar bir insan aradığını namaz kılan kıyafetlerine dikkat eden biri istediğini söyledi kıyafetlerime dikkat ediyordum en başından kabul etmiştim değişimi. Ama kendisi yalan söyleyip bara gitti. Yine ona güvenmeyi seçtim. Çelişkili davranışları vardı. Ve en sonunda telefonunda eski ilişkisine zamanında yazdığı şiirler duruyordu ona zamanında ağlayarak çektiği videolar yazdığı notlar bunları silmesini defalarca söylemiştim. O benim için bir taşı bile yerinden oynatmadı ben bu kadar çabalayıp affedici olurken ve o gün arkadaşlarımız geldi bu olayın üzerine ben hiçbir şey olmamış gibi devam edemedim güne çok mutsuzdum ertesi gün tüm suçu benim üzerime atıp ayrıldı. Ben o gün insanların yanında neden öyle durmuşum diye. Hatalar yerine benim tepkilerim konuşuldu. Yapılanları hazmedemedim. O hayatına çok güzel devam ediyor. Bense sırf sevdiğim için kendime gösteremediğim anlayışı zamanında hep ona gösterdiğim için hep affedici anlayışlı davrandığım için tükenmiş hissediyorum. Hayatta inandığım ne varsa yıkıldı. Bir insana güvenmek, sevmek karşılık alamamak çok yıpratıcı. Kendimle kafamın içinde onunla savaş halindeyim. Ayağa kalkacak gücüm kalmadı.

İlişkim için en doğru karar ne olabilir?

Biz sevgilimle 1 yıldır beraberiz fakat kendisi benim çevremde erkek olduğunda veya ben erkek biriyle arkadaşlık kurduğumda deliriyor ve bana sürekli küfür savuruyor en başlarda susuyordum ama artık sınırlarımı çizmeye başlamıştım fakat o sınırları görmezden geliyor sürekli bana saygısızlık ediyor ne yapacağımı bilmiyorum artık beni sevdiğinden şüpheliyim o ilk nazik adam gittik yerine bu kaba biri geldi sanki artık ilişkimiz yürüyemecek mi bilmiyorum kendime de değer veriyorum ve saygısızlık etmesini kabul etmiyorum fakat çekip gitmek o kadar kolay değil sözden anlamıyor bu net etkili konuşma yapmama rağmen değişmedi ne yapmalıyım

Nişanlımla ciddi sorunlarla karşı karşıyayım

Merhabalar hocam, nişanlıyım çoğu ufak olmak üzere gün içerisinde bile birden fazla sorun ortaya çıkıyor. Ufak olduğunu bilmeme rağmen çok takılıyorum çünkü aynı konular ve defalarca uyardığım kızdığımı kırıldığımı belirttiğim konular bu yüzden ısrarla devam edişi her seferinde canımı sıkıyor. Ve bu sorunlardan biri de annesi. Nişanlımın annesi bana karşı hep önyargılı benim sürekli sorun çıkardığımı çok alıngan olduğumu söylüyor nişanlım hatalı olanın kendisi olduğunu söylese bile kabullenmiyor. Ve bu olaylar bizim nişanımızdan sonra oldu. Çünkü nişanlımın ailesi dağıldı kız kardeşi ve babası gitti. Nişanlımın bu hataları yapmasında aile bağlarının kopması etkili olabilir bunu anlayabiliyorum fakat annesine net konuşmadı hiçbir zaman. Annesinin müdahale etmesine müsaade etti. Ve dün akşam da yine aramızda çıkan bir problemden ötürü ben sinir krizi geçirirken benim duyduğumu bildiği an "bırak ne hali varsa görsün kapat" dedi. Nişanlım kötü niyetli olduğunu düşünmese bile ben bana karşı artık annesinin iyi niyetli olmadığının farkındayım. Bu cümleden sonra ben de nişanlıma seçim sundum yanlış olduğunu bile bile. Aslında bunu sunma sebebim de annesi ile daha önce birkaç kez problemimizin olması ve benim bir kez daha olursa bunu yaparım dediğimde tamam demesi. Nişanlım beni üzmemek daha fazla sinirlendirmemek adına her tartışmamızda hislerini tamamen saklayarak huyuma gitmeye çalıştı. Fakat ben bu konuda da uyarmıştım kendisini sinirlenince belli et senin için yaptığım doğru değilse söyle diye ama yapmadı ve o da doldu. Şu an toparlamaya çalışıyoruz fakat özellikle de annesinin her yaptığı gözüme batıyor ve nişanlımı tanımama rağmen o maksatla yapmadığını bilmeme rağmen o da her hareketiyle istemsizce gözüme batıyor. Sunduğu çözüm yolları bile sanki annesinin isteği üzerine gibi geliyor. Nişanlımı çok seviyorum bana karşı olan sabrını çabasını görüyorum onu anlayabiliyorum aile kavramını kaybetmesi etkili oldu ve bana evlenmeden biz aile olmadan ben düzelemiycem dedi bunun da farkındayım ama takılmadan duramıyorum. Çünkü bugün yapmadığı için takıldığım her şeyi zamanında yapıp beni alıştırdı. Ama ayrılmak istemiyorum sorun çıkarmamı gerektirecek bir şey olduğunu bilsem bile yapamıyorum susamıyorum ve sorun çıkıyor. Üzerine çok gidiyorum. Burada yalnızca onun değil benim de düzelmem gerektiğini biliyorum. Ama istemsizce oluyor ilgisi ben hariç herhangi bir şeye kaydığı an sıkıntıya giriyorum. Anksiyetem var ve sıkıntıya girme sebeplerimden biri de onunla konuşmadığım her an kafamda kuruyor olmam. Birçok şeyin farkındayım aslında ama farkında olmama rağmen yapamıyorum. Bu konuda ne yapabilirim nasıl kafamdaki sesleri susturup mantıklı düşünüp hareket edebilirim.

Bağımlı, takıntılı ve kıskanç ve hassas biriyim

Şu ana kadar 4 ciddi ilişkim oldu ve 4’ü de aynı örüntüden sonlandı. Ben sevgilimi hatta bir insanı bile direkt hayatımın merkezine alıyorum sadece o varmış gibi hareket ediyorum. Ondan başka kimseyi gözüm görmüyor kimseyi de istemiyorum. Gerçekten ona çok fazla ilgi ve sevgi veriyor aynısını ondan da bekliyorum lakin hiç alamıyorum. Hep ikinci plana atılıyorum. Arkadaşları benden daha değerli oluyor. Benimle konuşacak 5dk vakit bile bulamıyor ama arkadaşlarına her vakti var. Ve ben çok takıntılıyım. Asla karşımdaki insana güvenemiyorum. Kız arkadaşları olsun istemiyorum beni aldatmasından korkuyorum. Cafeye veya herhangi bir yere gitsin de istemiyorum başka kadınlara bakmasından korkuyorum. İlişkimiz bir gün iyi gitse ikinci gün tartışma çıkarıyorum. Sürekli karşımdaki insanı kısıtlamaya çalışıyorum. İzlediği veya oynadığı dizide ve oyunda kadınların olmasını hele de çıplaksa kaldıramıyorum. Ne yapabilirim? Bu huyumdan kurtulmak istiyorum çok denedim ama başaramadım. Tamam bu kadar tepki vermeyeceğim bir daha diyorum ama tutamıyorum ve kıskançlık krizine giriyorum. Beni aldattığına şahit olmamama rağmen önceki ilişkilerimdeki travmalarımı aşamıyorum. Belki de evliliğe giden bir ilişkiyi iki seferdir ben mahvettim. Ne yapacağım? Bu toksik zihniyetten nasıl kurtulabilirim nasıl bu kadar kasıntı olmayı bırakıp toksik döngüme son verebilirim?