Sosyal Hayat Kategorisi

Arada kaldım ne yapacağımı bilemiyorum.

Öncelikle merhaba, buraya uzun zamandır içimi kemiren bir durumu yazmak istedim. Arkadaşlarım arasında bir tartışma gerçekleşti bu kişilere a ve b diyelim, ben de bu tartışmaya pek dahil olmasamda ara ara fikrimi belirterek ve daha çok b'yi haklı bulduğumu belirtip katıldım. Arkadaşlarım arasındaki bu tartışmanın karşılıklı olarak hakaretleşme boyutuna ulaştığını da belirteyim, neyse bizim birbirimizle aynı ortamda bulunmamız gereken durumlar oluyor ama buna rağmen a ve b artık birbirleriyle hiç konuşmuyor. Şimdi gelelim asıl meseleye ben her ne kadar b'yi haklı bulsamda a'nın yalnız kalacağı düşüncesiyle a ile konuşmaya devam ettim ki bunu yaparken çok büyük bir vicdan azabı da çekiyordum böyle yapınca b'yi üzüyorum diye ki öyle de oldu bu şekilde de b bana kırıldı geçenlerde bana yazdı ben sizin aranıza giriyorum diye vs. ben de böyle bir şey olmadığını falan söyledim bir şekilde aramız düzeldi ama ben nasıl bir haldeyim bilemezsiniz aramızdaki yanlış anlaşılmasın giderilmesi nedeniyle mesajlaşırken gözlerimden yaşlar gelmeye başladı, günlerdir vicdan azabından kime basıl davranmam gerektiğini bilmediğimden mahvoluyordum. Ama daha sonrasında yine içime bir kurt oturdu ya bu sefer de a'ya haksızlık yapıyorsam diye şimdi de bunun vicdan azabını çekiyorum ve ne yapacağımı nasıl bir tavır sergilemek gerektiğini bilmiyorum ne yapsam birileri kırılıyor benden bir taraf tutmam bekleniyor ama ben bunu yapamıyorum.

İnsanlarla olan ilişkimi nasıl düzeltebilirim?

Bazi insanların karakterlerini sevmiyorum ve onlara sinir oluyorum. onların insanları yargılamaları, sürekli bir eleştiri yapmaları beni çok sinir ediyor. ve onlara karşı aşırı mesafeli durmak zorunda kalıyorum. kendimi çok kötü hissediyorum sanki farklı dillerini konuşuyoruz. onları çok seviyorum ama bu davranışları yüzünden kendimi kötü hissediyorum. onların değişmelerini çok istiyorum ama değişmiyorlar. ve bu beni sinirlendiriyor bu onların karakteri biliyorum ama bana zarar veriyor .

Sosyal fobi ve anksiyetem var okula işe gidemiyorum ilaçlar yan etki yapıyo maddi durumum çok kötü

Çok travmalı zorbalanmalı eksik yetersiz değersiz hissettirildiğim kaoslu bi hayatım oldu sosyal ortamlara giremiyorum tek başıma birşey yapamıyorum işe gidemiyorum okula gidemiyorum psikoloğa gitmeye param yok psikiyatride ilaçlar bana yan etki yapıyo bütün hayatım evde boş geçiyor bana bir çıkış yolu gösterin lütfen yetişkin gibi olamadım hayatımı sürdüremiyorum böyle olmaktan depresyona girdim çok kötüyüm insanlarla iletişim kuramıyorum çok zorlanıyorum özgüvenim kalmadı

Birine aşık oldum ama o beni bilmiyor

Bundan yaklaşık 4 ay önce babamla blr kuruma gitmiştim ve orda bahsettiğim kişi vardı gözlerimin lçine içine baktı hemen bi baktım sosyal medyadan istek atmıș sonra biraz bekledim ben bi baktım geri silmiş isteği 4 ay geçti ama şuan birden hep onu düşünmeye başladım aklımdan çıkmıyo heryerden onu staklıyorum zaten konuşsakta yani oda beni sevse onla buluşmak gibi bir imkanımda yok malesef kalbime gömmekteb başka şansım yok gibi

Hic atılgan bir insan değilim çekiniyorum ve yapmak istediğim şeylerden korkuyorum

Dediğim gibi özgüvenli değilim sunum yapamam herkes içinde bir şey okuyamam veya voleybol oynarken herkesin yaptığı şeyi yaparken utanıyorum (kurs) ve evet ders çalışmaktan bile korkuyorum çünkü yapamam hissi beni mahvediyor. Yapmam gereken tek şey derslerime odaklanmak ama bunu bile yapamıyorum sadece telefonumda vakit geçirmek istiyorum beni mutlu eden tek şey ama sorumluluklarım var ve sadece telefona bakamam ne yapmam lazım

Kendimi herkese sevdirmek zorundaymışım psikolojisinden nasıl kurtulurum ve bunun sebebi nedir?

Ben üniversiteye yeni başlamış biriyim. Henüz 1 ay falan oldu fakat içimi çok huzursuz eden birşey var. Herşeyi o kadar fazla düşünüyorum ki gün içinde yaptığım şeyleri, konuştuklarımı kafamda sürekli döndürüyorum acaba yanlış birşey yaptım mı ? İtici durdumu? Vs diye sorguluyorum hep. Şuan bu yeni bi ortama girdiğim için mi öyle yoksa karakterim mi bu çözemiyorum da henüz ama beni rahatsız ettiği kesin. Aslında sosyal biriyim ve insanlarla hemen kaynaşıp arkadaş olan bi yapım var fakat kimseye güvenmiyorum. İnsanlara en samimi halimi gösterip en yakınlarım hariç kimseye içimi açmıyorum. Fakat biriyle konustugum zaman o kisi bana iyi davransa bile sanki arkamdan konuşacakmış gibi hissediyorum. Yada akşam eve gidince kafamda konuştuğum şeyleri döndürüp duruyorum, dışarıdan nasıl göründüğünü düşünüyorum. İnsanlar ya beni sevmezse diye düşünüyorum hep sanırım. Bu o kadar yorucu bişeyki. Liseden yada Aileden gelen birşey sanırım emin değilim çünkü babasız büyüdüm ve annemde sevgisini hiç bir zaman gösterebilen bi kadın olmadı hep uzaktı bana. Lisede ise çok fazla zorba insan vardı. Şimdiki kadar güzel değildim, dişlerim yamuktu kaşlarım çirkindi vs vs. Şimdi bunların hiç biri yok ama o his hala var. belkide bunlarla alakası vardır diyorum kendi kendime ama sanki herkes benim hakkımda olumlu şeyler düşünüp sevmeliymiş hissi ve sanki yüzüme iyi davranan insanların bile arkamdan kötü şeyler söylemesi hissi artık beni yormaya başladı gerçekten. İnsanların söylediği şeyleri kafama çok fazla takıyorum ve sürekli düşünüyorum. Bunun illa kötü bi söz olmasına da gerek yok ayrıca. Ne kadar güzel olursam, ne kadar göz önünde olursam o kadar sevilirmişim gibi geliyor. İnsanların ilgisi benim üzerinde olduğunda anlık olarak çok mutlu oluyorum fakat bu durum tam tersi olduğu zaman, birileri beni görmezden geldiği zamanda tam tersi şekilde çok üzülüp çok düşünmeye başlıyorum. Bazen ne kadar güzelsen o kadar sevilirsin gibi geliyor fakat İnsanlar güzel olduğumu söylese, ben kendimi beğensem bile Hep bir yetersizlik hissi var içimde (Ki ben genel olarak kendimi beğenen biriyim dış görünüşüm ile ilgili sorunum yok aslında. zaman zaman özgüvenimin düştüğü oluyor tabi ama genel olarak bi problemim yok ) sadece bu konuda değil bazen başarı konusunda bile hiçbirşey yapamayacakmışım ve başarısız olacakmışım gibi hissedebiliyorum. Ama bu da başka bir psikolojik durumun konusu sanırsam. Biraz uzattım kendimi açıklayabilmek adına ama Bu duygulardan nasıl kurtulabilirim acaba? Şimdiden teşekkür ederim🙏🏻

Neden herşeyi ince ayrıntısına kadar düşünüyorum

Ben kimse kırılmasın kimse üzülmesin diye hep kendim kırıldım herkes beni sevsin herkesle aram iyi olsun diye kirildigimi bile söyleyemiyorum herşeyi ince ayrıntısına kadar düşünüyorum geceleri uyuyamıyorum sanki ağzım susmuş kafamın içindekiler susmuyor hayır diyemiyorum biri bana soğuk davrandığında ben ne yaptım böyle davranıyor diye kafaya takıyorum arkadaş edinmekte zorlanıyorum ne videosu izlesem ağlıyorum hemen kendimi mutsuz hissediyorum ne yapmalıyım

Kendimi kötü hissediyorum nasıl daha iyi hissederim

Kendimi kötü hissediyorum iş ortamında genel olarak yanlız hissediyorum nasıl daha iyi olabilirim eşimle aynı şehirdeyiz ama ilçelerimiz farklı iş sebebiyle yakında yanına gideceğim ama bir an önce gitmek istiyorum Onu çok özlüyorum ailem başka şehirde son 15 günüm kaldı onun yanına gitmek için tek yaşıyorum şuan çalıştığım yeri sevmiyorum yanlız hissediyorum kötü hissediyorum ne yapmam lazım kötü hissediyorum kendimi

Okulda dışlanıyorum beni anlayan hiç kimse yok

6. sınıftan tut 8. Sınıfa kadar dışlanıyorum şuan 8. Sınıfa gidiyorum ve hala aynı sürekli gülümsüyorum ve çok zor gelmeye üzgünken gülümsemek başladı. Okulda hiç arkadaşım yok ve mahallede falanda hiç arkadaşım yok. Okulda beni pek sevmezler dalga geçerler bunu bir kere aileme anlatmayı denedim ama anlamadılar ne yapmam gerektiğini bilmiyorum özgüvenim yok birileriyle konuşmak zor geliyor yine dışlayacaklarından korkuyorum yalnızım hiç arkadaşım yok

yusufky

Endişe

Ben birkaç haftadır işten çıkmak istiyorum fakat ne zaman cesaret edip bunu söylemek istesem bi şekilde söyleyemiyorum şöyle derlerse böyle olursa gibi düşünceler dolanıyor kafamda ne tavsiye edersiniz cevaplarsanız sevinirim kendimi mutsuz endişeli hissediyorum kafaya çok taktığımı düşünüyorum eğitim Hayatımda böyleydi sınıftan fazla çıkamazdım kantine bile çok nadir gitmişimdir kafamda çok kurarım kötü senaryolar işlerinde çalışırken baskı kaldıramam alınırım yanlış yapmaktan korkarım kendimi ifade edemiyorum ve çok utangaçım hassas bir insan olabilirim çabuk kırılıyorum maalesef durum böyle teşekkürler