Sosyal Hayat Kategorisi

Nasıl özgüvenli olabilirim, yaşadığım durumdan nasıl kurtulabilirim?

Merhabalar ben 24 yaşındayım ve şimdiye kadar çalıştığım yerlerden dışlanmak yüzünden ayrıldım biri bir şey dediği zaman cevap veremiyorum içime atıyorum insanlarla iletişim kurmakta zorlanıyorum içe dönük biriyim sorun bendemi bilmiyorum ama ailem bana hiçbir zaman güvenmedi ağlama atakları geçirdim kimi zaman nefes almakta zorlanıyorum bu durumdan nasıl kurtulabilirim?

Hayatımı yoluna sokmaya çalıştıkça kendi içime dönmem zararlı mı?

Başlıkta belirttiğim gibi uzatmak istemiyorum her şeyden herkesten sıkıldım. Bipolar eşimi boşadım zorda olsa hayatımı yerle bir etti kimseye gücenemiyorum hemen gardımı alıyorum ki zarara uğrarsam savunayım kendimi. Kimse iyi niyetli değil herkes çıkarcı ve artık bu dünyaya ait olmadığımı düşünüyorum çünkü bu düzene ayak uydurmak çok zor. Popüler olan şarkılar yiyecek eşya benim dikkatimi çekmiyor. Salaklık olarak görüyorum. Birbirini seviyormuş gibi yapan insanlar görüyorum onlar dışardan bakanların gözünde iyi ama bana göre rezil aldatmalarla dolu hayatlar. Çok samimiyetsiz geliyorlar mesela. Kendi içime dönük ruhumu seviyorum ama acaba benim bu hallerim zararlı mı ki bana ? Cünkü hiç bi arkadaşımı bırakmadım çevremde samimiyetsiz ve yanlış oldukları için.

Mutluluk nedir?

Merhaba hocam , son zamanlarda nasıl mutlu olunur unuttum yani bana öyle geliyor ki büyüdükçe çocukken mutlu olduğum şeyler artık beni pekte tatmin etmiyor gibi bu normal olabilir belki ama insanlar olgunlaşınca neyden mutlu olur. .. . Her gün kafamın içinde değişik sorular oluyor sorumluk sahibi olduğum için mi acaba diyorum kendime yoksa hayatın gerçekleri yüzüme vurdu ondan mı. . bilmiyorum Her gün sorgularken buluyorum kendimi isteğim yaşam ne mesela artık bunu bilmiyorum şimdiden teşekkür ederim

Kötü bir insan mıyım?

Bir süredir kendime bu soruyu soruyorum. Acaba ben uzak kalınması gereken bir insan mıyım? Kötü biri miyim? Kıskanç fesat bir insan mıyım?Hayatımı çok vasat hissediyorum. Kiloluyum ve başarılı olamadığım denemelerden sonraki zamanlarda denemeye ara verdim, okulum bitmiyor çünkü ders çalışamıyorum çalışsam da verimli olmadığını hissediyorum. Çevremde işleri bana göre yolunda giden insanlara hatta arkadaşlarıma bakınca üzülüyorum, kendimi daha da boş hissediyorum, hayatımı daha boş bulup gereksiz hissediyorum kendimi. Çünkü yolunda giden elle tutulur bir şey beceremiyorum başardım da sayılmaz hayatım boyunca aslında. Ama bu kıskançlık beni acaba ben kötü bir arkadaş mıyım? Hissetse bu duygumu nasıl hisseder nasıl düşünür demekten alikoyamıyorum da kendimi. Aslında bundan kurtulmak istiyorum beni de daha çok üzüyor çünkü kimseyle görüşmek konuşmak istemiyorum. Ama garip şekilde bu duygu herkese karşı olmuyor o yüzden de daha da düşünüyorum neden böyle hissettirdiğimi. Ne yapabilirim nasıl bu duygudan kendimi kurtarabilirim bilmiyorum yorumlarınızı merak ediyorum. Teşekkür ederim

Sinirlenmenin hayatımı etkilememesi için ne yapmam gerek

Şehir dışında üni okuyorum ve KYK' da kalıyorum ne okul arkadaşlıklarımdan ne de yurt arkadaşlıklarımdan memnun değilim insanlar sosyal hayatta nasıl davranması gerektiğini bilmiyorlar ve ben söyleyince kibirli egolu falan oluyorum artık kaldıramıyorum tahammülsüzleştim. Dünya kocaman bir çöl, ben de çöldeki tek yeşil bitki, etraftaki insanlar da kertenkele gibi hissediyorum bu ne anlama geliyor aynı zamanda. Çok özgüvenliydim ama şimdi sınıf içi konuşmalara bile katılmak istemiyorum millet zamanla ilerler ben geriye doğru gidiyormuşum gibi isteksizliğim var.

Nasıl özgüvenli olurum ve insanların düşündüklerini kafaya takmam?

İnsanların ne düşündüğünü çok umursuyorum. Basit şeyleri çok fazla kafaya takıyorum. Kalabalık ortamlarda kendimi kötü hissediyorum. Gereksiz panik yapıyorum. En ufak şeylerde moralim bozuluyor modum düşüyor çevremdekiler de olumsuz etkileniyor. Çok düşünmekten yoruldum artık kafam allak bullak oluyor nasıl bir yol izleyeceğimi bilmiyorum kendimi ezik hissediyorum bir türlü insanları umursamamayı beceremiyorum onlar ne der diye düşünmekten adım atamıyorum. Lütfen yardım edin nasıl bir yol izlemeliyim nasıl özgüvenli olurum kafaya takmayı nasıl yapabilirim.

İnsanlara neden bu kadar kolay kanıyorum?

Etrafımda ki insanlar bana ne yapmış olurlarsa olsunlar, yine de affediyorum ve iyi niyet gösteriyorum. Onlara hayır diyemiyorum. Arkadaşlık ilişkilerim kötü ve bunun sebebi ben değilim. Karşı taraf da bunu biliyor ve farkında. Artık bu durum bana fazlasıyla üzücü ve sıkıcı gelmeye başladı. Kendimden nefret ediyorum. Bu neden, ve nasıl aşabilirim? Kendimi kabul ettirme çabam geçmişte olan şeylerden mi geliyor?

Beni gerçekten seven bir insanın olmadığını düşünüyorum

Tüm arkadaşlarım, ailem çevremdeki herkes bana istediği gibi davranabiliyor ve ben karşılık verdiğim zaman huysuz mutsuz sorun çıkaran kişi oluyorum bundan bıktım hiç bi ilişkim gerçek değilmiş gibi hissediyorum. Ben insanlarla konuşurken kimse üzülmesin kırılmasın diye uğraşıyorum hep yapıcı yaklaşıyorum ama karşımdakiler bana saygı duymuyor. Ailemde de böyle ben hep bir kavga çıktığında vs kardeşlerim, annemi, babamı alttan alıyorum ama bi noktada sinirlendiğimde kimse beni umursamıyor sanki çok büyük bir suç işlemişim ve benim kendimi savunmam yanlış bir durummuş gibi davranıyorlar. Her ilişkimde tartışmada bile yapıcı davranıyorum bu durumdan bıktım

içe kapanıklık ve insanlardan uzaklaşmayı nasıl durdururum?

Merhabalar çok aktif girişken bir insandım ama artık insanlarla görüşmek istemiyorum içe kapanık değilim ama en yakın arkadaşlarımla bile görüşesim gelmiyor yalnız kalmayı seviyorum evden çıkmak istemiyorum ama evde kaldıkça da insanlardan uzaklaşıyorum yozlaştığımı hissediyorum neden böyle ve nasıl aşabilirim eşimle de problemlerim var çok ilgisiz ondan da soğuduğumu düşünüyorum ona karşı da ilgisizim yani kimse beni ilgilendirmiyor kimin ne düşündüğü umrumda değil bunun da beni merhametsiz empati yoksunu bir insan haline getirdiğini düşünüyorum

Mutsuzlukla başa çıkabilmem için ne yapmam gerekiyor?

Çevremdeki insanlar benden uzaklaştı çok yalnızım hiçbirine bir kötülük yapmadım ama nedenini anlayamıyorum çok takıyorum bunu. Eskiden pozitif neşeli biriydim şimdi hayatımdaki bazı olumsuzluklardan sonra ben eski ben değilim insanlara güvenemiyorum kimseye derdimi anlatamıyorum mutsuzum kimsenin umrunda değilim. Sürekli düşünmekten kendimi alamıyorum gerçekten kafam vücuduma ağır geliyor bunu hissediyorum , epeydir iyi hissetmiyorum ama dışarıya güçlü ve mutluymuşum gibi oynuyorum. Bazen nefes almakta güçlük yaşıyorum daralıyorum. Kimse beni sevmiyor bana değer vermiyor diye üzülüyorum ama epeydir ağlayamıyorum mesela bence bu da normal değil. Uzun zamandır hayatımda biri yok bu da kafaya çok taktığım konulardan biri çevremdeki herkes evli ben bekar olunca eskisi gibi olmuyor sosyal hayat herkes kendi hayatını yaşıyor arkadaş ortamın da bitiyor yani.