Sosyal Hayat Kategorisi

Kaygılar ve ölüm korkusu ile nasıl baş edeceğim?

Merhaba iyi günler ben 3 ay önce bir hastalık geçirdim doktor doktor gezmeme rağmen bir sonuç bulunamadı aşırı halsizdim parmağımı kıbırdatacak halim yoktu çocuklarıma bile bakamıyordum kendi duşumu bile kendim alamıyordum en sonda kusmalarim falan başladı bir gastroenteroloji doktoruna gittim endoskopi çekildi mide ve bağırsak larimda iltihap çıktı belki en başta mide doktoruna gitseydim psikolojik men çok etkilenmezdim 3 ay yerde kaldığım için sürekli ölüm düşüncesi oluştu kafamda yalnız kalmaktan korkuyordum kalabalık içine girince bir heyecan ve kalp çarpıntısı oluyordu ne yapacağımı bilmiyordum ve hastalık sürecinde kaynanam gülde kalıyordum hiç evime gitmek istemiyordum sabah kalktığımda Allah'ım bugün nasıl geçecek diyordim ben bugün ne yapacam diyordum hiç ama hiç yemek yemek istemiyorum psikolojikmen korku oluşmuş ya eskisi gibi hasta olursam diyorum ve eşimi kaybetme korkusu oluşmuş sürekli de ölüm aklımda gün içinde ne yapacağımı bilmiyorum sürekli kafamı dengesiz gibi hissediyorum hiç Bir şey yapmaktan zevk almamaya basladim hastalığımdan sonra eskiden gezmeyi falan çok severdim ama şuan zevk almıyorum kalbim ağrisa korkuyorum ben ölecem mi diyorum aşırı kaygılıyım ve kaybetme korkusu çok var. kendi sağlımi çok sorguluyorim

Hiç sorun yokken güven kaybı yaşıyorum

Önceliklle Merhabalar, Arkadaşlarımla herşey iyi iken birden bire hepsi ile arama mesafe koymak istoyorum. Ama daha sonra bu fikirden uzaklaşıyorum neden yapayım ki diyorum ne gerek var. . Ama diğer yanım ise zaten onların hiç bir kaybı olmayacağını zaten beni sevip önemsemediklerini söylüyor hiç bir zaman benim onları sevip değer verdiğim kadar onlarında aynı şekilde beni sevip bana değer vermediğini düşünüyor. Bu sorun neden kaynaklanıyor ? Aslında ben çok fazla arkadaş canlısı bir insandım bazı olaylardan sonra çevremi biraz daralttım ve kolay kolay kimseye güvenmemeye arkadaş edinmemeye başladım psikolojik bir tedavi almak istiyorum ama hiç bir şeyin değişmeyeceğinden korkuyorum. ..

Sosyal anksiyete ile nasıl mücadele edebilirim?

Merhaba. . Ben de sosyal anksiyete var ve hayatımı çok zorluyor küçüklükten beri içine kapanık bir kızdım zamanla bu daha da ilerledi aile içi sorunlarım yüzünden okulu bırakmak zorunda kaldım şu an açıktan okumaya devam ediyorum ama sürekli evdeyim hiç arkadaşım yok sosyallikten çok uzağım tek başıma dışarı çıkmak benim için işkence. . Yaşantıma böyle devam etmek istemiyorum ama elimden de bir şey gelmiyor ne zaman cesaretimi toplasam bir adım atmak istesem sonradan cesaretim kırılıyor ve yapamıyorum lütfen bana bir yol gösterin teşekkür ederim şimdiden. .

Mükemmelliyetçilikten nasıl kurtulurum?

Her şeyin zamanında ve düzenli bir şekilde yapılmasını istiyorum. Geç kalınması durumunda stres oluyorum ve karşımdaki insana tepki veriyorum. Dakik biriyim. Buluşmalarda istenilen saatte geliyorum. Aksiliklere tahammül edemiyorum. Bu durum beni rahatsız ediyor. Birini aradığımda ulaşamayınca üst üste arıyorum özellikle eşimi. Kötü şeyler düşünmeye başlıyorum. Kardeşlerim arasında en büyüğüyüm. Haliyle sorumluluk almak küçüklüğümden beri var. Kendimi nasıl düzeltebilirim ? Yardımcı olabilirseniz sevinirim?

Haberler moralimi çok bozuyor

merhaba, ister istemez sürekli karşıma çıkan haberler çok moralimi bozuyor, ne yapsam ne etsem yine de kurtalamıyorum. Kendime söz veriyorum bir daha haber izlemeyeceğim diyorum ancak olmuyor merakıma yenik düşüp gündemi takip ediyorum. Etmek zorunda kalıyorum. Bu konu hakkında ne yapabilirim bana bir uzman tavsiyesi verebilir misiniz? Haberleri izlesem dahi nasıl kendi ruh halime yansıtmadan bunu aşabilirim? şimdiden yardımlarınız için çok teşekkür ederim

Nedensiz bir sorgulama ve korku var kendime güvenmeme rağmen

Mesela uzun süredir görüşmediğim bir arkadaşımla görüşeceğim için mesaj attım diye kötü hissediyorum kendimi sorguluyorum ne gerek vardı bir öncekinde de ben yazdım diye sorguluyprun bazen de çok soğuğum diyorum ya da başka bir örnek hocama soru attığımda sıkboğaz ediyor muyum diye düşünmek canımı sııkıyor yani bilmiyorum insan ilişkileri benim anksiyetemi deniliyor bilmiyorum çok geriyor nereni yok yani anlamıyorum açıkçası

Hayattan kopmuş hissediyorum, ne yapmalıyım?

Merhabalar, 6 yıldır OKB'liyim, ilaç tedavisi ve psikoterapi almaktayım. Ayrıca bir süre de psikiyatri servisinde yattım. 26 yaşımdayım ve üniversiteden yeni mezun oluyorum. Kendimi sürekli hayatta başkalarıyla kıyaslıyorum, başarı ve mükemmeliyetçilik benim için ilk sırada. Hiç sevgilim veya arkadaşım da olmadı. Sürekli geç kalmışlık, başarısızlık, kıyaslama düşüncelerine sahibim. Değişmek istediğimin farkına varmaya başladım, arkadaşım olsun istiyorum, hobim/alışkanlıklarım olsun istiyorum ama nereden başlayacağımı bulamıyorum. Yardımcı olursanız sevinirim, teşekkürler.

çok karmaşık bi dönemdeyim

tek tek açıklamam gerekirse kısa ama açıklayıcı olsun istiyorum istanbulda doğdum büyüdüm köyümüze yakın bi yere taşındık küçük kasaba ama arkadaşım yok takılcak yer yok evde sıkılıyorum bi internet ile vakit geçiyordu ailem ben ödemedim diye kapattırdı ki hem okuyup hem çalışıyorum zaten çalıştığım yerdede zorlanıyorum gidesim gelmiyor gittikten sonra bu seferde akşam eve gidesim gelmiyor ama şöylede bişey var bundan bi sene önce babamla aynı yerde çalıştım ama sürekli işime karışırdı yaşıt arkadaşlarıma neyse kız arkadaşım oldu beni merak etmez bi kere aramaz sormaz dışarı çıkınca beni sürekli arardı geçen sene çok kavgamız oldu bu sene iş değiştim ama babam kavga çıkarcak şey bulduğu için eve gelince yine huzurum kaçıyordu şuan internet yok bazen geceleri interneti çekerdi işte oluyorum zaten gece bi 2 saat takılmak isterdim tek eğlencem o zaten ama onu bile elimden alırdı burda sorun internet değil yaşıtlarım geziyor babasıyla arkadaş gibi bu yaşlarım keyfini çıkarıyor ama ben bunla uğraşıyorum sonra ertesi sabah hiçbşey olmamış gibi işe gidesim olmuyor bide internet faturasınıda ben ödüyorum böyle karmaşık bi dönem daha fazla anlatmam gereken bişey olursa ki var e posta ile daha da anlatmak istediklerimi söylerim

Yalnızım hiç arkadaşım yok

Hiç arkadaşım yok. Hayatımda hiç yakın arkadaşım diyebileceğim birileri olmadı. Yanıma gelip hep kendi en iyi arkadaşlarından bahsedip gittiler. En son anaokulunda bir grubum vardı. Girmediğim kulüp topluluk kalmadı ama olmuyor. Herkes çok tatlısın çok komiksin deyip gidiyor yanımdan. Bir kahve içebileceğim kimse yok. Her şey yüzeysel ve çıkar üzerine. Bir gün benimde içimi açabileceğim bir arkadaşım olacak mı? Savaşmaktan çok yoruldum. Kimsenin yanında kendim gibi hissedemiyorum. Fazla neşeli olursam çocuksu diye nitelendiriliyorum rol yapmak zorunda kalıyorum. Gülsem suç çok sert dursam suç. Herkes duygularıma karşı gibi. Herkesle mesafeli ve güvensiz kalmaktan çok yoruldum. Sürekli kendime dönüyorum. Ama insan bazen bir ses istiyor. Bunu kendime bile şuan itiraf edebiliyorum. Her şeyi tek başıma yapmaya o kadar mecbur kaldım ki . Tek arkadaşım ailem. Aileye de her şey anlatılmıyor tabii her şeyin yeri ayrı.

Bi insanı nasıl kafama takmam

Bi arkadaşım var kız o kadar toksik biri ki sürekli gülüyor mesela her şeye gerekli gereksiz hemde ve bu durum yanında olduğum zamanlar da beni rahatsız ediyor kıza sürekli laf sokmak istiyorum terslemek istiyorum. Kendini çok üstün görüyor bide annesi ona izin vermedi diye bana da aynı şekile davranıyor her defasında istemediği bir cevap ile karşıladığım için onu tuhaf davranıyor ve ben bu kızdan gerçekten nefret ediyorum neredeyse ama aynı yerde olduğumuz için hergün muhatap olmak zorundayım. Herkesle samimi olmaya çalışıyor ve ben ona laf sokamadıkca ve tersleyemedikce sinir oluyorum kendi kendime