Sosyal Hayat Kategorisi

Çok karmaşık hissediyorum ne istediğimi nasıl bulacağım?

Ben çocuk yaşta kapandım ama sonra hep açılmak istedim ailem üniversiteye göndermez diye atanma sonrasına erteledim hep, atanma sürecindeyken de arkadaşımla tatile gittiğimizde denedim bakalım ne hissedeceğim diye normaldi o an, sonra bir kez daha aynı arkadaşıma giderken benzer şeyler yaşadım neyse şu an atandığım yere geldim, babam bilmiyor bir tek aileden o da fazla tepki verme potansiyelinde olduğu için, beni silersin falan demişti bir ara duyduğunda, ben şu an o varken eski hayatımı yaşıyorum o yokken kendi istediğim o hayata dönüyorum ama kafam allak bullak oldu, kimlik çatışması gibi oldu bu durum bende. Ne istiyorum, yıllardır ne istedim unuttum resmen. İçim huzursuz, yalancı hissediyorum, dışarıdaki ben bana yabancı geliyor. .. Aslında babama bir mektup yazmıştım ama onu vermedim. En son anneme ağzını yoklattım yine benzer tepki vermiş. Ben niye böyle hissediyorum, onay almam gereken bir yaşta değilim, ama kaybetmemek için yalan söylüyorum. Yalan söylerken iki farklı hayat yaşıyorum, ne yapmam lazım? Akışa mı bırakayım ama akışa bırakmak da tuhaf ara tatilde gelecekler kapalı olacağım yine gidecekler olmayacağım falan akış bunun neresinde, ben acaba kendimle mi çatışıyorum yani açılmak istedim heves oldu sonunda gerçekleşti ama kaçtı mı, yoksa evde ilk kez tek kaldığım için yalnızlığın buhranıyla mı böyle düşünüyorum? Büyümek zormuş biraz. ..

Sosyal ilişkilerde nasıl daha aktif olabilirim

Üniversiteye yeni başladım ve insanlarla iletişim kurmakta zorlanıyorum Arkadaşlarım var ama devamlı bir çaba halindeyim insanların beni sevmesi dışlamaması için sürekli emek gösteriyorum. insanlarla rahat sohbet edemiyorum. devamlı benden sıkıldılar mı diye düşünüyorum ve sessizlik olduğu zaman çok panik oluyorum. mesela hafta sonu evde olduğumda şu an bensiz bir şeyler yapıyorlar gibi hissediyorum ne alakaysa. yani özetle kendimi kabuk ettirmek için devamlı bir efor halindeyim

İlgi alanım, gönülden istediğim bir meslek yok

Hiç bir hedefim, ilgi alanım ya da canı gönülden olmak istediğim bir meslek yok. Bu sene lisedeki son senem, denemelerde netlerim kötü geldiği için kesin mezuna kalıcam. Kalıcam kalmasına ama herhangi bir hedefim yok ki, ne için çabalayayım? Türkiye'de geleceğimi görmüyorum. Yaptığım gelecek planlarımın hiçbiri de Türkiye de geçmiyor. Kafayı yurtdışına taktım, o yüzden öyle ya da böyle gideceğim ama nasıl? Belli bir hedefim olsa o doğrultuda hareket ederim ve daha emin adımlar atarım ama yok. Sayısalım çok kötü ve o alandaki mesleklerde ilgimi çekmiyor zaten. Diğer mesleklerde de para yok o zaman ben napıcam? İçine kapanık, sessiz, sakin ve asosyal biriyim, daha önce hiç iş deneyimim olmadı. Çalışmaya çekiniyorum çünkü ezilmekten korkuyorum. Böyle hassas bir karakterim varken ben nasıl iş hayatına atılabilicem ya da kendime yurtdışında yeni bir hayat kurabilicem???

Odaklanma problemim var sizce ne yapmalıyım?

MERHABLAAAAR, Öncelikle şuan anlamlandıramadığım bir enerji var üstümde o yüzden AŞIRII MUTLUYUM. Neyse. . bu sene yks senem ve benim için önemli. Ama ne derslere ne de başka bir şeye full odak olabiliyorum. Aklıma sürekli başka şeyler geliyor, bir süre odaklansam bile hemen bozuluyor ve bıktım bundan. Arkadaşlarım ve ailemin de farkındalığı üzere yazıyorum. Bazen ilgilendiğim bir şeye full odak yapabilsemde bazen yapamıyorum. Yaptığım işler sürekli yarım kalıyor (özellikle çizimlerim. ) veya başka bir işi yapmam gerekiyorsa da annemin dediğine göre erteleme huyum var (yani benim için belirli bir saatte o işi yapmam lazim). Bu erteleme işi tüm sosyal hayatımı etkiliyor. Gerek ders olsun gerek sosyal hayat. Ve yerimde duramıyorum. Sürekli bir hareket halindeyim. Olmasam bile huzursuz oluyorum. BÖYLE İÇİMDEN KOŞMAK, ZIPLAMAK GELİYOR. genellikle sessiz ve sakin bir insanım, içe döndüğüm yani. Ama neden böyle oluyor bilmiyorum. Bir huzursuzluk oluşuyor hareket etmezsem. Özellikle sallanma veya bacak sallama var. VEYA ÇOK GARİP AMA SANKİ RUHUM İÇİMDE ZIPLIYOR GİBİ hissediyorum. (Çok utandım şuan. 😔). NEYSE. . ara sıra böyle enerji patlamaları geliyor. Biri ile konuşurken veya bir şey anlatırken ellerimle veya başka şeyler ile oynarım. Ya saçım ya da yüzüm sürekli ellerim oralarda. Bazen karşımda ki insanın anlattığı şeylere de odaklanamıyorum. Çok fazla bir yerlere dalıyorum. Ve fark ettim ki deneme sınavlarında hep dikkatten kaçırıyorum. HAA BİRDE mesela bu yazıyı yazmak için sabah derste (dershaneye gidiyorum) kendi kafamdan kendi kendime konuştum. Anlatmak istediğim bir şey yapacaksam olayım ileri tarafını aklımdan planlıyorum.

Kendimi sevemiyorum ne yapmalıyım

Kendimi başka insanlarla çok kez karşılaştırıyorum ve çoğunlukla kendimi yetersiz buluyorum. Yeterince başarılı, iyi, güzel değilim. İnsanlarında beni böyle gördüğünü düşünüyorum. Beni aptal olarak gördüklerini düşünüyorum. Beni kendi içlerinde kucumsediklerini hissediyorum. Ailem olsun arkadaşlarim olsun tanımadığım birisi olsun. Hepsi böyle hissettiriyor. Küçüklüğümden beri böyle hissediyorum. Babam beni çok kez başka insanların yanında aşağılardı şaka yapmak için. Küçüklüğümde de kendimi değersiz hissederdim. Hâlâ da öyle. Sanki hayatımın sonuna kadar böyle devam edecekmiş gibi hissediyorum. Bir kaç yıl öncesine kadar aynaya bakamazdim. Ciddi manada bir başka insanların yanında aynaya bakamazdim. Ne yaparsam yapayım sanki hep böyle sonsuza kadar devam edecekmiş gibi hissediyorum. Kendimi sevmeye hakkım yokmuş gibi hissediyorum. Kendim için birşey yapmaya hakkım yokmuş gibi hissediyorum. Bu durum beni çok ama çok fakza sıkışmış hissettiriyor. Ne yapabilirim? Şimdiden teşekkür ederim

Kendimi kötü birisi olarak görüyorum ne yapmalıyım?

Şu son zamanlarda kendimi kötü birisi olarak görüyorum. Arkadaşım bana otoriter ve sinirli birisi olduğumu söyledi. O günden beri böyle hissediyorum. Yanlış davranışlarda bulunmuş gibiyim sanki. Canımı sıkıyor, beynimi meşgul ediyor. Suçluluk duygumu çok daha fazla olmasına sebep oldu. İçimdeki çelişkiler de kafamı daha da karıştırıyor. Bir yanım zamanla bana olan davranışlarına karşılık ona gard aldığımı söylüyor. Diğer yanım ise benim bencil, otoriter birisi olduğumu söylüyor. Hangisine inansam bilemiyorum. Aklım allak bullak oldu. Ne yapabilirim?

Kızlar soruyor adlı siteye bağımlılığım var

Bu site'ye girince saçma sapan gercek kişiliğimle uyuşmayan biri haline dönüşüyorum ve kurtulamiyorum devamlı bu siteye giresim geliyor bundan nasıl kurtulacağım şöyle bir bağımlılık sabah aksam giriyorum her sacma soruyu soruyorum ve kişilere aynı soruyu devamlı soruyorum bundan nasıl kurtulacağım bu site beni kötü anlamda etkiliyor o siteye girince gercekte olmadiğım birine dönüşüyorum ve ben bu bağımlıliktan bunaldım cok bunaldım ne yapabilirim

Toksik arkadaşlarımı sildim ama yalnızım ne yapmalıyım?

İki yıl boyunca, hayatımda iki yakın arkadaşım vardı. Bu süreçte beraber gezdik, yedik, içtik, sohbet ettik, güldük, eğlendik. Ama o dönemde ara ara modum düşerdi, çünkü aslında ilişkimiz toksikti. Eve her döndüğümde kafamda hep kötü düşünceler belirdi. Onlar, hoşlanmadığımı bildikleri hâlde zaman zaman rahatsız edici davranışlar sergilerlerdi. Zamanla, bu ilişkiler bana zarar vermeye başlamıştı ve ikisiyle de yollarımı ayırmaya karar verdim. Şu an çok yalnızım. Hangi ortamda olursam olayım, kolayca samimiyet kuramayan biriyim. Enerjimi her insana harcamam, genellikle mesafeli bir kişiliğe sahibim. Ama onlarla yollarımı ayırdıktan sonra, neredeyse kimseyle konuşmamaya başladım. Hala aynı sınıftayız, fakat şimdi yalnızım. Bu durum beni ciddi şekilde etkiliyor ve moralimi düşürüyor. Daha önce böyle bir şey hissetmemiştim. Bazen helallik alıp almadıklarını merak ediyorum, ama galiba herkes bu durumu kabullendi. Ben de kendi içimde kabullendim, sanırım bu noktada artık her şey bitti. Ama üniversite, şu an bana çok sıkıcı geliyor. Ne yapacağımı, nasıl devam edeceğimi bilemiyorum. Duygusal boşluktayım. (Onlarda bende erkeğim)

Cok duygusuzum neden

İnsanlari sevmiyorum içime kapanık büyüdüm çok duygusuzum hiçbir duygu gosteremiyorum disariya karsi insanlar hep benden uzak dursun istiyorum cok çabuk sinirleniyorum çok fazla sinirleniyorum kimseyi görmek istemiyorum neden ? Evden dışarı çıkmak istemiyorum enerjim yok nicin? Hic bir sosyal aktivitem yok hayat tan bir beklentim yok tek sevdiğim sey kedi mutlu olamiyorum bir sey den cok cabuk pes ediyorum her seyden

Arkadaşlarıma ya da çevremdekilere istemediğim bir şeyi yapmak zorunda olmadığımı söylemek

öncelikle şöyle başlamak istiyorum ben kısıtlanmaktan bir seyi yapmam için baskı uygulanmasından yapmadığım takdirde trip atılmasından gereksiz tepkilerden hoşlanmıyorum çok darlanıyorum ama benim çevremdeki çoğu insan istedikleri olmadığında benim yanlış yaptığımı düşünüyorlar fazla tepki veriyorlar mesela en basitinden bir örnek vereyim dışarı çıkmak istemiyorum ben gelmiyorum diyorum bunu söyler söylemez çok saçma bir bakış atıyor gelmek zorundaymışım gibi ve sanki başka yapacak bir sey mi var da çıkmıyorsun diyorlar istemediğimi tekrar söylüyorum ısrar etmemesini söylüyorum belki bunu sinirli şekilde söylüyorum ki muhtemelen öyle çünkü sinirleniyorum anlamadığı için gelmek zorunda değilim diyorum ciddi şekilde bu kez daha fazla alınıp abartmana gerek yok çok tepki veriyorsun oluyo istemediğim şeyi söylediğim halde ve ben aşırı darlanıyorum bu tepkilere uzaklaşasım geliyo bu şekilde davrananlardan doğru olan istemediğim takdirde saygı duyulması olduğunu düşünüyorum kimseye bu şekilde ısrar da etmem bu arada bana yapmalarını da istemediğim için ama değişen bir sey yok ben bunu masıl ifade edebilirim karşı tarafa gelmek istemediğimi yüz kere söylemişimdir ve istemediğim bir seyi yapmak istemediğimi bunu diyen insanlar genelde benim yakınım oluyor ama benim hayatıma çok müdahele ediyorlar ve ben bundan fazlasıyla rahatsız oluyorum şuan bile darlandım bunu yazarken çok sinir bozucu bir durum bence insanın özgürlüğünü düşüncelerinin kısıtlanması falan ben bunu karşımdakini kırmadan nasıl ifade söyleyebilirim