Sosyal Hayat Kategorisi

Yanlış ilişkiler kuruyorum

Merhaba psk Betül Canbel ben 2 senedir çok yanlış arkadaşlıklar çok yanlış ilişkiler içerisindeydim. Tabi burada en doğru benim demiyorum. Yaşadıklarım beni depresyona daha fazla içe kapanmaya sürükledi. Benim bir arkadaşım vardı onun da 2 arkadaşı var bunlar evli insanlar ben arkadaşım olmadan bir gün bu evli insanlarla görüştüm onlarda bana birini söylediler ve tanıştım o dönem evdeydim kaygı bozukluğum olduğu için çalışmıyordum bu kişi mesleği çok güzel hobileri çok iyi sosyal ortamı falan dolu dolu biriydi eski ilişkisinden kıyafet yüzünden ayrılmışlar kız pskilogmuş ve olduğu gibi sevilmek istemiş tabi ben 2 sene önce aldatılmış biriydim yeter ki mutlu olacağım bir ilişkim olsun diye kıyafetlerimden ödün verdim bir de çok beğendim mantık olarak bana çok uyuyordu dolu dolu bir hayatı vardı beni çekmişti. Onunla 2 ay konuştuk ve buluştuktan sonra telefonunda eskiye dair resimler mesajlar duruyordu eski ilişkisinden kalan. Ben o gün gidemedim o evden ikna edilmeye ihtiyacım vardı. Her şeyi sordum sevgi kalmadı dedi. Eğer sen de çabalarsan tüm bunalrı unutmaya hazırım dedim. Daha sonra devam ettik muhafazakar biriydi bana yapma dediği şeyler kendi yapıyordu yalanlar yanlışlar sürekli bir şeyler çıkıyordu. Ben onu anlamaya çalışıyordum yargılamıyordum. Bu arkadaş grubum benim doğum günümü kutlamak için buluştuk pasta yedik ve hediyelerini verdiler. Erkek arkadaşım ödemiş hesabı bunu kendi söyledi onlar gittikten sonra bana senin arkadaşın teşekkür etmedi dedi. Çift olanlar teşekkür etmiş ibanını atmış benimki etmemiş bana bunu söyledi ertesi gün de söyledi bu bir şaka olsa 2 kez tekrarlanmazdı. Sonra ben de arkadaşıma konuşurken laf arasında bir teşekkür etsek teklif etsek dedim. Bu yaptığım tamamen aralarını bulmak içindi. O da benim telefonumu kapatıp olayı büyütüp erkek arkadaşımdan iban isteyip para attı. Ben durduk yere insanlardan para isteyen kişi durumuna düştüm. Olayın buralara geleceğini asla tahmin etmedim. O teşekkür eder teklif eder erkek arkadaşım da zaten para istemez konu kapanır diye düşünmüştüm. Arkadaşım beni anlar sandım. Sonra ben olayı anlattım bana böyle söylendi ben de teşekkür edip konu kapansın diye yaptım dedim. Sonra erkek arkadaşım bana ben sana şaka yaptım bir kaç kere de çok önemli değil dedim sen neden gidip böyle bir şey söyledin diye kızdı. Olanlar üzerime kaldı. Ben para isteyecek biri değilim kaldı ki arkadaşım benim böyle biri olmadığımı da bilir. Herkes artık o günden sonra kendi arasında bölündü bu eski fotoğraflar vs notlar çıktığı bir gün tekrar biz bu çift olan arkadaşlarımızda gezme planlamıştık. Ben eskiye dair bir şey görmek istemiyorum dememe rağmen defalarca bunları sakladı. O gün hiç iyi geçmedi ben de konuşmadım kimseyle dokunsalar ağlayacaktım. Arkadaşlarımız da hiç gelip beni teselli etmedi. Yine sorunlu ben gibi gözüktüm. Erkek arkadaşım onları eğlendirmeye çalıştı. Ben aşırı sinirlendim. Oturup bana açıklama yapıp gönül alması lazımken sadece bana onların yanında ilgili davrandı. Onlarda başka bir şey mi yaptın kıza dediler. Daha ne olmalıydı gerçekten. O gün içinde hem eskiye dair notlar çıktı hem de bir arkadaşıyla mesajlaşıp onları siliyordu. Beni başından beri aptal yerine koymasına artık tahammülüm kalmamıştı. Bu doğum günü meseleleri insanların sürekli benim açığımı araması sanki ben dünyanın en kötü insanıymışım tavırları o kadar yoruldum ki bunalrdan o kişi benden ayrıldı. Sonra ben hiçbiriyle görüşmedim. Sadece kendi arkadaşımla görüştüm hatta onun her şeyimde yanında oldum düğün nişan nikah her şeyinde en önde ben vardım. O da sürekli laf sokar gibi paylaşımlar atıyor bana sürekli işine geleni konuşuyor sanki benim annem babammış tüm masraflarımı bu karşılamış gibi tavırları var. O olaydan sonra sorunlu demek ki sensin demeye getiriyor her konuda bu çift olanların arkasından konuşuyor sonra onların yüzüne gülüyor. O kadar sıkıldım ki hepsinden bu iki yüzlülüklerden ben doğruyum tavırlarından üsten bakan davranışlardan ben yanlarında sessiz sakin kalıyorum bazen bazı olaylarda kendimi savunlamazdım önceden ama artık öyle bir değiştim ki hiç birinin suratına bakmıyorum. Hani derler ya tepki vermediğin de çok kuvvetli bir şey olur seni manipüle edemezler diye aynen öyle . Ben tepki vermiyorum bana yazıyor böyle laf sokucu gönderiler atıyor. Yok benim enaylik zamanında herkesi yedirdim içirdim tarzında. O da düğünleri olduğunda 1 hafta kuzenleri ve ben evlerimde kaldık tüm hesabı istememe rağmen eşi ödedi ben de onlara az çok çalışamadığıö için hediye aldım. Sonra tüm kış boyunca ben herkese evimi açarım şöyle böyle konuşmaya başladı. İçimden diyorum ki madem öyle benim doğum gününe herkesi davet eden sendin hesabı ödemeden teşekkür bile etmeden gittin zamanında şimdi aynıları yaşıyorsun diye ama söylemiyorum. Ama o olayı bile öyle manipüle ederek kendine çevirdi iban istedi olayı ortalara döktü. Hiç beni düşünmedi benim arkadaşım bana bunu para için söylememiştir diye. Benim hikayem böyle şimdi bu insanlardan uzak duruyorum ama yaşadıklarım travma etkisi yarattı bende. Kıyafetimden ödün vermiştim ama kendi kıyafetlerime döndüm diye dinen iki yüzlülüğüm mü kalmadı ben artık o kadar yoruldum ki bu insanlardan laf bile anlatmıyorum nasıl anlamak istersen diyip geçiyorum. Bu insanlar her yerde biliyorum iyi huyları da var ama bana yaşattıkları hissettiklerim çok daha fazla şimdi ben ne yapmalıyım kimsem kalmadı. 2 sene önce olan herkesi sildim. Bazı arkadaşlarım da bu süreçte bana hep kendi ilişkini anlatıyorsun diye ayrıldı. Halbuki kendileri her gün arayıp soruyordu. Okuduğunuz için teşekkür ederim

İnsanları kendimden daha üstün görme anksiyete yaşıyorum

Sürekli bi utangaçlık konuşurken özgüven eksikliği yaşıyorum ve insanları kendimden çok daha üstün görüyorum insanların dediklerine alınıyorum bazı yerlerde özgüvenli bazı yerlerde utangaç davranıyorum çoğu zaman yalnız kalıp rahatlamak kafa dinlemek istiyorum ama kafamdaki sesleri susturamıyorum insanları kendimden uzaklaştırıyorum ailem arkadaşlarım akrabalarım dahil herkesi hep depresyonuyum dalgınım kafam farklı yerlerde sürekli kafamda bi düşünce var mutlu olamıyorum olmaktan korkuyorum ne yapıcam

Günlük duygu çöküşlerinin sebebi nedir?

1 Haftada 2-3 günde bir kendimi çok dışlanmış hissediyorum. Sanki arkadaşlarım beni sevmiyormuş gibi düşünüyorum ve bu o günü kötü geçirmeme sebep oluyor. Neden böyle oluyor ya da ne yapmalıyım, bilmiyorum o yüzden buraya danışmak istedim. Bir gün aşırı iyi bir gün aşırı kötü hissediyorum. Hafta içi bu çöküşleri yaşayınca dersleride anlayamıyorum. (dershaneye gidiyorum) Kısacası ne yapmam gerektiği hakkında yardım eder misiniz çünkü bu çok uzun zamandır oluyor (lisenin başından beri)

30'lu yaşlarda yalnızlık

Merhabalar hayatımın son 2 senesi tamamen kayıplarla ve kötü olaylarla dolu. Kimseyle tanışmaya yeni ortamlara girmeye korkuyorum ne hevesim kaldı ne isteğim. Emek verecek gücüm kalmadı. Tüm enerjimi hayatımı mahveden insanlara harcamışım resmen. Karşılıksız dostluklar tek taraflı fedakarlıklar affedici olduğum ilişki bitimi. 2 senede hepsi bitti. Yapayalnız kaldım. İşim yok kaygı bozukluğum var sürekli evdeyim. Önceden umudum vardı her şeyi farklı yapmak için gücüm vardı. Şimdi kendimi kabullendim. Evde oturmaktan köreldim. Artık hayallerim yerine olanı idare etmekle geçiyor. Şimdi ne bulursam o işe başvuruyorum. Olan dostluklarım da bittiği için kimseye içimi açamıyorum koskoca bir yalnızlığın içimdeyim. Hep bir vefasızlık iki yüzlülükle karşılaştım insanlara o kadar iyi geldim ki kendime hep geç kaldım. Bir ilişkim vardı fedakarlık yapıp kıyafetlerimden vazgeçmiştim eski ilişkisinden notlar vs çıkıyordu affetmiştim sözlerine o kadar inandım ki onun. Sonunda o da beni bıraktı. Yatırım yaptığın her ilişkiye dikkat etmek lazımmış çünkü günün sonunda herkes kendini düşündü. Ben ise onları. Hayat bana çok ağır dersler verdi. Şimdi ise bu derslerle sırtımda koca bir yük gibi kaldım. Devam edemiyorum. Emek verdiğim her şey herkes koca bir hiç oldu. 30 dan sonra hayata atılmak sudan çıkmış balıktan beter olmak gibi. Hayatı tanımıyorum. Gülüp eğlenecek halim kalmadı çok yorgunum. Bir çıkar yol da kalmadı.

Kaygılarımı nasıl azaltabilirim?

Gelecek kaygısı bazen her şeyden vazgeçiyorum. gece uykusu yok düşünmekten uyuyamıyorum. başkalarına karşı zayıfım hayır diyemiyorum ve pişman oluyorum, gün sonunda sonra sürekli ya hasta olursam ya da başka şeyler işte hep ileriye dönük korkular ayrıca sosyalleşmeye korkuyorum insanlara karşı soğuğum konuşmaktan fikir vermekten geri dururum hatta konuşmam daha özgüvenli olmak isterim becerilerimi yansıtamıyorum bu yüzden özgüvenli olmayı çok istiyorum

Neden insanlarla bağ kuramıyorum?

hayatim boyunca hep insanlarla iletisimde sorunum oldu. misafirler geldiginde konusamiyordum. insanlar soru sordugunda vs cevaplayamiyordum oylece yuzlerine bakiyordum. hayatimda sadece bir kere cok yakin arkadasim oldu onda da ailem onun ailesini arayip arkadasligimizi bitirmelerini istemisti beni kotu yollara surukleyebilir diye. sonra tam anlamiyla kimseyle arkadaslik da kuramadim. suan sadece ablamla yakinim. universiteye de gittim ilk baslarda konustugum insanlar oldu ama sonra onlarla da konusmayi devam ettiremedim. suan eskisi kadar kotu degilim ama hala ilk kez tanistigim insanlar hep niye hic konusmuyosun der istisnasiz. aslinda konusmak icin kendimi zorluyorum ne diyebilirim nasil konu acabilirim gibi ama bi turlu basaramiyorum. birileriyle konusurken sanki benden rahatsiz oluyorlarmis gibi hissediyorum. hayatimin sonuna kadar boyle yasamak istemiyorum insanlarla iletisimimi nasil gelistirebilirim ?

Hayatımdaki herkesi çıkardım

Hayatımda kaybolmuş olduğum bir süreçteyim herkesi çıkardım bazıları kendisi çıktı. Çoğu insanla hayata aynı bakmıyorum ikili oynayan en yakın arkadaşım kaldı bir tek. Şunu farkettim ki herkes yaşanan şeyleri kendi algı süzgecinden geçirerek hareket ediyor. Arkasından konuşuyor ama o kişilere bakıp kendine göre en doğru yolu seçiyor. Ama haklıya hakkını teslim edemiyorlar. Hemen bir yanlış yaptım istemeden bir şey söyledim sonrasında yanlış olduğunu fark edip özür dilemiştim ama beni öyle bir pozisyona soktu ki mağduru oynadı hemen. Şok oldum ya ben insanların arasını düzeltmek isterken para işteyen insan konumuna düştüm hiç böyle bir niyetim yokken hem de diğer kişiyi de cimri pozisyonuna soktu hemen. O kişi teşekkür etmemişti diğeri de neden teşekkür etmedi dedi doğum günü benimdi ben de sorun çıkmasın derken bir teklif mi etsek dedim diğer insanlara hemen bana böyle bir şey söyledi diye kendini haklı mağdur pozisyona soktu. Oysa benim derdim bu konu kapmasındaydı. Gitti o kişiye iban istedi para attı. Ben mecburen bu durumu açıklamak zorunda kaldım. Teşekkür etmediğine takılmış benimde aklıma o an bu geldi diye. Hemen günah keçisi olarak ortaya atıldım. Özür diledim ağladım kendimi neyin içinde bulduğuma şaşırdım. Bu insanın ben bütün sırlarını her şeyini biliyorum ama İşte sadece ben biliyorum bazı durumların içinden kurtardım onu ve kimseye de bunları anlatmadım o bana o kadar yanlış yaptı arkadan konuştu yine de anlatmamıştım. Ama şu an beni kötü gösterip o yaptığı hataları ben aslında senden gördüm diyor. Buna o kadar gülüyorum ki içten içe. Ben aldatılıyordum ve şüphelenip bir fake hesap açmıştım. Öyle öğrendim ve kapattım o hesabı. O kişi fake hesap açıp olmayacak insanlarla olmayacak sohbetlere girdi. Sonra evlendi aklanmış oldu kendince. Oysa neler konuştuğunu ben biliyorum. Konuştuğu insanla da yüz yüze bakıyor konuşuyor. Ama İşte o bunu ben unuttum sanıyor. Ben senden gördüm bunları sen kötüsün demeye getiriyor. Etrafındaki arkadaşları düzgün hayatlar yaşıyordu o dönem ama ben bunları bildiğim için o dönem kimseye anlatmamıştım. Olayı benim üzerimden bu para meselesi de olunca o zaten kötüydü bakın demek için fırsat kolluyor. Her yaptığım olay üzerinden sen sürekli birini de arıyorsun benim de çevremde öyle biri yok ki demeye getiriyor. Ben bir ilişki yaşadım birini sevdim fedakarlıklar yaptım. O kişi de çok saçma sapan şeyler yaşattı ki şimdi ben o kişiyi özlüyorum diye. Sen kendi kendine gelin güvey oluyorsun demeye getiriyor. O kadar yoruldum ki bu ortak arkadaş grubumuzdan biriydi. Onların arkadaşından konuştu şimdi onları savunup yüzüne gülüyor. Beni kötü gösterecek bir şey arıyor onlara karşı konuşup kullanıyor. Bunlar benim kulağıma çok geldi. Ama İşte ben konuşmuyorum kendimi bu konulara yakıştırmadığım için o da benim karakterimi bildiği için sürekli bana oynuyor. Çevremde herkesi çıkardım. Acaba ben mi yanlışım diyorum sürekli olarak. Belki yanlış yapıyorum diyerek ona hayatına daha fazla yardımcı oluyorum. Hediye vs aldım ama her seferinde bu tavırları bana o kadar iğrenç geliyor ki. Bıktım bu insandan kendisi çok doğru hayat yaşamış gibi beni eleştiriyor şimdi de. Herkesten bir şey alıyor kopyalıyor sonra diğer insanların yanında bunu satıyor hepsine şahidim. Çevresi doğru kendisi yanlış. Çünkü diğer insanların iyi insanlar temiz insanlar olduğuna şahidim. Ama İşte onunla küsen kötü insan konumuna düşüyor hemen. Ben uzaklaştım artık. Bu insandan çok yoruldum. Bıktım. Lütfen bana yardım edin. Öyle bir durumdayım ki kendimi hiç kimseye açamıyorum. Beni kötü gösteriyor sürekli kötü gösterdiği kişiler sevdiğim çocuğun yakın arkadaşları. O yüzden bıktım bu ikililiklerden.

İnsanlar tarafından sevilmemek

Merhabalar. Ben genellikle insanlar tarafından sevilmem. Nedense hep itici bulunurum. Nedenini anlayamıyorum. Okul hayatımda arkadaşlarım arasında genelde dışlanan ben oldum. Yani onlara kötü bir şey yapmasam da hep bir şekilde ben dışlanırım. Gözümün önünde beni dışladılar hep. Arka plana atılan kişiyim hep öyle olmaması için uğraşsam da hep aynı şey. Bazen ailem arasında da sevilmediğimi düşünüyorum. Bazen gerçekten kalp kırıcı şeyler söyleyebiliyorlar kalp kıracağını bile bile. Küçükken biri bana" ezik misin" demişti. Hala aklıma geliyor bazen kendimi öyle hissediyorum. Bu duygular beni boğuyor kurtulamıyorum ayrıca birden fazla yerde dışlanınca insan ister istemez öyle olduğunu düşünüyor. Yetersiz, silik, ezik gibi hissediyorum. Ne yapmalıyım? Cevap için teşekkürler.

Kendimi neden sürekli yetersiz hissediyorum?

Herzaman ikili ilişkilerde kendimi yetersiz hissederim konuşurken bişey anlatırken hep kaygılanırım, bu yüzden de devamlı susuyorum, ve insanlar benim suslunluğumdan genelde şikayetci çünkü konu açamıyorum yargılanırım diye. Yalnızken de kendimi hep başkalarıyla kıyaslıyorum, sanki herkes benden başarılı güzel ahlaklı, ben eksik kalmışım gibi hissediyorum. Bazı hemcinslerimi görüyorum mesela birşeyler paylaşıyorlar hemen kıskanclık geliyor. Neden onlar böyle yaşıyor bende yok diye sonra da onlara özenip bende bişeyler yapmak istiyorum mesela üzerlerindeki elbiseler falan hemen benzer bişeyler arıyorum ki bende onlar gibi olayım . Ondan sonra kendimi iyice yetersiz görmeye başlıyorum, ama bazen de farkına varıyorum herkes farklı sen onlarla kıyaslayamazsın kendini diyorum onların durumu ayrı senin ayrı ama durduramıyorum kendimi.

Yaşama amacı arıyorum yeniden

Merhaba bu aralar hayatımda tuhaf bi şekilde hersey berbat ilerliyor bi ilişkim vardı kendime olan saygım yüzünden bitirdim ama özlemiyor değilim yakın Bi arkadaşımla kavga ettim ve onunla da bitti nefes alıp vermek için amac arıyorum kendimden de kaçıyorum birazda ama duygularımı bastırmamaya çalışıyorum içimden geldiği gibi davranmaya çalışıyorum ama bastırmaya alışmışım öyle öğretilmis bana da ne yapabilirim onun dışında yalnızlık duygusunu hissedebiliyorum derin Bi şekilde verdiğim kararlardan pişman değilim ama işte yalnız da hissediyorum kendi kendime kalmak en güzel aktivitemken artık bundan korkuyorum neden korkuyorum neden eskisi gibi kendimle ilgilenip bundan keyif alamıyorum birseyler başarma peşindeyim ama yorulmuş ve ne için koştuğunu bilmeyen biri gibiyim eskiden hayatımda olan insanları geri istiyorum ama ilk tanıdığım halleriyle son hallerine kırgınım çünkü