Sosyal Hayat Kategorisi

Hiç bir yere ait hissedememek

Merhaba son senelerde yaşadığım üzücü olaylardan sonra kendimi çok fazla izole ettiğimden midir bilmiyorum hiçbir ortama kişiye ilgi duymuyorum. Sadece boş bakışlarda o ortamda oturuyorum. Çünkü ne söyleyeceğim ne yapacağım bilmiyorum. Amacımı enerjimi kaybetmiş gibiyim. Bu yüzden de konuşacak konum kalmadı. Sohbet ederken eee sen neler yapıyorsun derse biri gün boyu evde oturuyorum demekten çok çekiniyorum. Kaygı seviyem çok yüksek stresli durumlarda mide bulantısı kusma yaşıyorum. İştahım gidiyor gün boyu o konuya takılı kalıyorum. 1 sene önce erkek arkadaşım bana öyle şeyler yaşattı ki hala bazı şeyleri gördükçe bana yalanları kişiliğini yanlış anlatması kalbi başkasındayken sırf insanlara ne derim korkusuyla bana bağlandığı için ayrılmaması, tabi ben bunları ilişki bitince anladım. Daha sonra en yakın arkadaşım dediğim kişiyle aram açıldı. Şu an kendimi yolumu neyi severim neye daha yakınım bunları kaybetmiş gibiyim istediğim şeyler var ama bunları gerçekten istiyor muyum bilmiyorum. İşe gireyim diyorum güzel bir kariyer istiyorum iş bulamıyorum. Yolun ortasında kalmış gibiyim. Arkadaş seçimi bile yaparken bana sıcak davranan herkese sıcak davranıyorum yakınlaşmak gibi amacım olmuyor. Onların samimiyet kurmasını bekliyorum. Bu konunun altında ne yatıyor neden bu kadar sessiz biriyim bilmiyorum hiç açamıyorum kendimi senelerdir böyle

İlişkilerde sağlıklı sınırlar nasıl kurulur?

Birini sevmekle kendinden vazgeçmek arasındaki çizgi bazen çok ince oluyor. Sevdiğim kişiye karşı “hayır” diyemediğim anlar beni tüketiyor. İlişkide sınır koyduğumda bencillikle suçlanmaktan korkuyorum. Ama bir yandan da kendi isteklerimi, ihtiyaçlarımı göz ardı ettiğimi fark ediyorum. Kendi sınırlarımı koruyarak sevgi dolu bir ilişki mümkün mü? Sağlıklı bir ilişki için nerede durmam gerektiğini nasıl belirlerim? Hem karşımdakini kırmadan hem de kendimi koruyarak bir denge kurmanın yolları nelerdir?

Eski arkadaşımla tekrardan nasıl eskisi gibi olabilirim?

en yakin arkadasim ben den daha cok ablamla yakin oldular ve her konuda beni disliyor gibiler kutuphaneye gitmek istiyorum soruyorum ablama ve zeynepe ikiside bahane uydurup gelmiyor ama zeynep sorsa ablam hemen kabul eder ya da busra sorsa zeynep hemen kabul eder ve eskisi gibi zeynep bisi olsa beni degil hemen ablama olaylari anlatiyor ben anca yuzyuze gelince ogreniyorum olaylari

ADHD mi var bende?

Merhaba, son zamanlarda kendimde bazı işaretler görüyorum. İnternette araştırdığımda bunun Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB) olabileceğini gördüm. Unutkanlık, eşyaları sık sık kaybetme, zamanı yönetmede zorlanma, dikkatin kolayca dağılması, görevleri planlama ve tamamlama konusunda zorluk gibi şeyler yaşıyorum. Peki, profesyonel yardım almadan kendi başıma uygulayabileceğim tavsiyeler verebilir misiniz lütfen? Yani psikologların tavsiye ettiği pratik yöntemler nedir? şuan işimden dolayı psikoterapiye gidemiyorum

Çocuklukla ilgili hatıralar

Merhabalar, iyi günler. Ara sıra çocukluğumu özlüyorum. Kendimi en güvende hissettiğim dönemler, evlenene kadar olan zamanlardı. En sevdiğim oturma şekli ise, küçükken bağdaş kurup aile üyeleriyle masa oyunları (satranç, tombala, okey vb. ) oynamaktı. Şu anda başka sorunlar için psikoterapi alıyorum. En gergin anımda, tam da psikoloğumun karşısında dizlerimi yere koyarak oturmuştum ve konuşarak rahatlamıştım. O zamandan beri seanslarda hep yerde otururum. Yerde oturmak, bedenimin gevşemesine ve zihnimin daha fazla rahatlamasına yardımcı oluyor. Psikolog olarak size garip gelmiyor değil mi?

Aidiyet hissedemiyorum

Son 8 ayda arkadaşım olmadı. Korona sırasında 4 duvar arasında kalmam yetmez gibi anksiyete teşhisi koyan doktorun önerisiyle açığa geçtim ve 3 kez mezuna kaldım, iyice kafayı yemiş hissediyorum, derslerimse hala kötü, belki vasat bir yer yazabileceğim. İnternetten konuştuğum kişiler var ama kaygı artırıyor. Reelde dış görünüşten dolayı çekiniyorum, geçen sene iletişim kurmayı denedim ama insanlar ilgisizler ve pek fazla ortak noktam yok. Gerçekten ilgili olmadıklarını hissettim, 2 3 kez sohbet açmaya çalıştığım da oldu, ama arkadaş bulamıyorum. Aşırı titiz biri değilim, az çok anlaşabileceğim ve kendim gibi davranabileceğim/güvenebileceğim birilerini bulamıyorum. İnternette kendime yakın gördüğüm kişilerle aram zamanla açılıyor ve kaygım artıyor. Örneğin bir kişiyle 2 aydır konuşuyoruz. Mesajıma dönmediğinde bütün gün zırt bırt bunu aklıma getirdiğim oldu. Günün çöp olduğu da oldu. Kendime aşırı öfkelenmeme yol açıyor bu. Bağımlılık geliştirdiğimi sezmelerinden ve beni bırakmalarından korkuyorum. Bugün de aynı şey oldu, yazmadı, korktum aklıma farklı olasılıklar geldi, açıklamayı minimum tutuyorum olabildiğince ama gerdiğimi düşünüyorum onu. Kaygılandığım zaman kendim olamıyorum, normal arkadaşlıkta bile. Eskiden çok uzun yazılar yazardım. Şimdi ise bunun garip olabileceğini bildiğim için yapmıyorum fakat gereksiz açıklamalar YAPMAYI bilerek yapmasam bile kendi kafamdaki düşüncelerden hislersen dolayı karşı tarafı gergin hissettirdiğimi düşünüyorumKimseyle doğru düzgün bağ kuramıyorum ve asla kuramamaktan korkuyorum, hep böyle olacak gibi hissediyorum. İnsanlara güvenemiyorum ve güven veremiyorum. Bir videoda "böyle hissedince bırakın, uzaklaşın oradan" diyordu, benim sosyal anlamda gidebileceğim hiçbir yer de yok. Ki insanları yedekte bulundurmak da istemem. Yalnızlık hissi çocukluğumda zorbalanan biri olduğum için bana daha çok koyuyor ve sanırım bu yüzden daha "yoğun" arkadaşlıklara ihtiyaç duyuyorum. Bunun gibi bir arkadaşlık gelişiyor gibi hissettiğim zaman mahvetmekten inanılmaz korkuyorum. Geçmişte öyle yaptım çünkü. Kendime güvenim de yok. Güven hissetmek ya da vermek için yaptığım şeyler genelde ters tepiyor. Az çok bağım olduğunu sandığım insanlarla aram bile zamanla açılır diye korkuyorum ve bu galiba çoğu zaman "kendini gerçekleştiren kehanet" oluyorMuhtemelen bir işe gireceğim ve belki yanında herhangi bir okul okuyacağım ve düzgün bir bağ edinme konusunda umudum çok düşük. Açlığım ise yüksek. Bu konuda ne yapacağımı bilmiyorum. Beni umursamadıklarını düşündüğümde çok kızıyorum ve bu kadar taktığım için kendime kızıyorum. Tamamen yapayalnız kalmak ve sert takılmak istiyorum inadına ama bunun iyi gelmediğini tecrübe ettim. En son topluma ilişkin şeylerle olabildiğince bağımı kesip dağ adamı gibi yaşamayı düşünüyorum. Bir seviyede de öyleyim zaten, neredeyse hiç film-dizi izlemem, futbol takip etmem, entelektüel değil de ucube/garip biri olduğum için. Hobim yok. Ama hobiden dolayı arkadaşlık da yapay olurmuş gibi hissettiriyor. Olabildiğince detay vermek için biraz farklı gibi gözüken şeylere değindim ama hepsi aynı eksende. Ait hissedemiyorum.

Terapide yerde oturan danışan?

Merhaba, birisi bana seans sırasında terapi seanslarında psikoloğunun karşısında yerde oturduğunu ve böyle daha rahat olduğunu söyledi. Çok garipsedim. Bunun herhangi bir psikolojik anlamı var mıdır? Bu bir anomali midir, yoksa normal bir durum mu? Yani normalde danışan lar sandalyede ya da koltukta otururlar. Sizin hiç böyle danışanınız oldu mu? bunun herhangi bir kişilik bozukluğuyla bir alakası var mıdır? nnn

Fotoğraflı testler eğlence amaçlı mı?

Merhaba ben internette fotoğraflı psikolojik testler görüyorum, hatta bazı uzm psikologlar da bunu paylaşıyor. Sizce bunlar ne kadar doğru söylüyor? Yani bir fotoğrafda en sevdiğim bir güneşi ya da sandalyeyi seçmek bizi gerçekten açıklıyor mu? Yoksa bilinçaltının bir oyunu mu? Psikoterapi zamanı MAK kartlar kullandınıldığını duymuşdum. Fakat bu testler eğlence maksatlı mıdır? Psikologların bunu paylaşması sakıncalı mıdır? Belki de psikolojinin sıkıcı bir bilim dalı olmadığını göstermek istiyorlar. Düşüncenizi çok merak ediyorum

Özgürlüğe aşırı önem vermek?

Merhaba ben özgürlüğüme aşırı önem veren, kendim ayaklarımın üzerinde durmaya çalışan birisiyim. İnsanlara karşı mesafeliyim, 2 elin parmağını geçmeyen arkadaş sayım var. Bazen iş yerinde vr özel hayatta sorun lar yaşıyorum. Acaba sorun bende midir? Bir psikolog olarak durumu nasıl değerlendirirsiniz? Yalnız hissetmiyorum fakat bu özgürlük takıntısı gerçekten fazla olmaya başladı. Düşüncenizi çok merak ediyorum. En kısa zamamda cevaplarsanız sevinirim Teşekkürler.

Sosyal ortamlarda görünmez olmak

Sosyal ortamlarda genelde dışlanıyorum. Sakin bir kişiliğim var ve genelde ortamda az konuşurum ama arkadaşlarım yanımdayken daha fazla konuşuyorum. Ama insanların sakin kişiliğim var diye o sessiz kimseyle konuşmaz o diyerek yaftalamaları hoşuma gitmiyor. Arkadaşlarımlayken gayet de konuşurum. Ama ortamlarda silik kişi oluyorum. Ayrıca bunu dile getirmeleri de hoşuma gitmiyor. Ben herkesle konuşmak zorunda mıyım. Genelde özlenen kişi olmam az ve öz arkadaşlarım var. Bir keresinde yeni bir ortama girmiştik ve orda da sessiz sakin demesinler diye insanlarla daha çok konuştum ama günün sonunda yine ben sessiz kişi ilan edildim çabalamama rağmen. Yani bu benim yapımsa, mizacım, karakterim böyleyse bunu neden değişeyim ki insanlar bunu neden anlamıyor da ben hep silik kişi oluyorum bir keresinde aynı sınıftan olduğum kız arkadaşına benim yanımda hiç kimseyle konuşmuyor okuldan eve evden okula dedi yani onu ne ilgilendirir ki insanlarla konuşmama rağmen bunları söylüyorlar ayrıca okul o zaman yeni açılmıştı ve kimseyi tanımıyordum zamanla arkadaş edindim ama hep sessiz sakin kişi benim işte bunlara karşı kendimi nasıl koruyacağım? Ya da bu tür insanlara gerçekten cevap vermek zorunda mıyım onları takmalı miyim?