Aile Kategorisi

Öfke patlamalarımın sebebi nedir ve ne yapmalıyım?

Ne zaman annemle kavga etsem bir şeyleri fırlatma ve sinirimi atana kadar duvarı yumruklama gibi hareketlerim oluyor. Karşımdaki kişiye zarar vermemek için eşyalara yöneliyorum bir yandan bağırıp kırıcı sözler söylüyorum karşıdaki kişi beni daha çok kışkırtıyor işte o zaman bir anda kendimi kesmek istiyorum vücudumu kontrol edemiyorum 10 değil 100e kadar saysam nefes egzersizleri yapsam bile rahatlayamıyorum. Normalde öfkeli biri değilim ama büyüdükçe öyle olmaya başladım bunun asıl sebebi nedir acaba? Nasıl önüne geçebilirim? Bu durum kendimden nefret etmemi sağlıyor. Suçluluk duygusuyla daha kötü hissediyorum. . nasıl bunun önüne geçebilirim. .?

Aile Baskısı İle Nasıl Baş Ederim?

Ailem kendilerinin her dediğine evet demeli ve hep kendilerinin istediği şeyleri yapmamı istiyor hayır dedigim zaman saygısız oluyorum 18 yaşındayım 19 olacağım ve bu davranışı daha çok evli ablam yapıyor o yapınca da ailem de bana tepki gösteriyor ben suçluymuşum gibi, yaz boyu biz de kalacak nasıl dayanacagımı bile bilmiyorum. Her dediklerine evet deme konusunu açacak olursak mesela dün eve yorgun geldim 9 gibi odamda dinleniyorum diğer taraftan şunu getir diyor e kalk da al geri de aman bir şey yapma zaten bilmem ne tantana yani annem de geri ablam böyle diyor diye ben zaten getirmeyeceğini biliyordum diyor ordan duygu patlaması yaşayıp agladım diğer mevzu da voleybol, voleybola başladım dün, işte ne gerek var gibisinden konuştular ben de bunun benim hayatım olduğunu söyledim tepkili olarak böyle yaptılar diye ben de o zaman beni müzik kursuna yazdırın keman alın dedim ablam ordan bu yaşta ne gerek var diyor. Çok sinirim bozuluyor ve stres oluyorum insanlar 50 yaşında bile başlayabilir yeter ki istek kararlılık olsun. Kendi kızı 4 yaşında ona gelince bi müzik aleti çalmasını istiyormuş bana gelince tepkili zaten yks sınavım nasıl gelecek diye düşünüyorum her gün kafam dagılsın diye spora başlıyım dedim olaylara bakın. Şu an bu yazıyı yazarken bile stresim gitti sayılır kendimi iyi hissettim çünkü beni anlayacak birisi olacak bu güzel bir şey 🥺 teşekkür ederim şimdiden bu soru mu oldu bilmiyorum ama aileyle nasıl başa çıkarım?

Evliliğim ile ilgili çıkar yol bulamıyorum

2 senelik evliyim 1 yaşında oğlum var bebeğimiz olduktan kısa bir süre sonra eşim inanılmaz derecede değişti. Resmen bizi görmüyor gözü çalışmam için baskı kuruyor bana (çalışırsam bebeğe bakacak kimse yok ve maddi zorluğumuzda yok) sürekli aşağılayıcı şeyler söylüyor ben ne zaman bir şey istesem yada söylesem bana direk söylenme hiç bir şey ile mutlu olmuyorsun sürekli huzursuzluk çıkarıyorsun hastasın sen gibi cümleler kuruyor. Halbuki sırf kavga olmasın diye ağzımı dahi açmıyorum yine bana söylenme der diye düşünüyorum ne yapacağımı bilemiyorum çocuğum küçük eşim kavgacı biri ayrılsam ayrı dert ayrılmasam ayrı… bir yol bulamıyorum

Kendimi Sıkılmış ve Bunalmış Hissediyorum

Kendimi sıkılmış bunalmış hissediyorum etrafımda hiç bir işe yaramıyor gibi ama hiç işimde bitmiyor gibi 2 çocuğuma karşı agresif olmaya darlanmaya başladım sürekli iyi düşünmeye çalışsamda olmuyor daha önce antidepresan aldım psikolog tedavisi gördüm ataklar vardı ama bu çok başka işi bıraktım 10 sene sonra bebek ev derken huzursuzum sıkışmış gibiyim ve kendimden vazgeçmiş gibiyim koştururken kendimi unutmuşum gibi sıkışmışım gibi

Babam Annemi Aldatıyor

Babam uzun süredir annemi aldatıyor ve bize karşı da bunu olumsuz yansıtıyor bu beni üzüyor hala devam ediyor ama ben bunu anneme söyleyemiyorum bu beni daha da üzüyor ve bu durumda ne yapmam gerek hiç bilmiyorum

Neden diğer gelinler gibi değer görmüyorum?

Evlendiğimde eşime ve ailesine yük olmamak için düğün bile yapmadım. Eşya ve altın konusunda bile konuşmadım. Fakat yeni eltim her şeyin lüksünü isterken bile o en değerli oldu. Yalaka bir insan olmadığım için ona verilen değerin birazını bile görmedim. Ben normal bir evde yaşarken o ultra lüks bir sitede yaşıyor. Esylari ve altınları benimkinden kat kat fazla. Bununla ilgili sitem etsem de eşim kesinlikle yanımda durmuyor. Ben haksızlığa uğradığımı dile getiriyorum. Fakat benim yanımda olmadı. Ben onlar yüzünden bir çok şeyden vazgeçmek zorunda kaldım. Bütün ailesine çok ofkeliyim çünkü bende evlilik yolundan geçerken kimse yanımda olmadı. Daha 3 yıllık evliyim. Bazen eşya mal mülk bahaneymis gibi geliyor eşimden sevgi göremiyorum belki de bu yüzdendir diye düşünüyorum. Ya da eltimi kıskançdigımı kendime bile itiraf mi edemiyorum. Çok sıkışmış hissediyorum kendimi

Kendimi sürekli yetersiz hissediyorum bunu nasıl düzeltebilirim?

Aileme karşı sürekli üzerimde bi sorumluluk var sanki ne yaparsam onlar için yeterli değil sürekli kendimi bir şeyler kanıtlamaya çalışıyorken buluyorum bunu nasıl düzeltebilirim ve neden ailem dışındaki insanlara çok çabuk güveniyor ve kıymet veriyorum?

Hastalık psikolojisinden nasıl kurtulurum

Uzunca bir süredir kanser tedavisi görüyorum ikinci nüks maalesef tedavim bitince bunun korkusunu nasıl atacağım içimden her gece rüyama giriyor korkuyorum herkesten her şeyden. . çocuklarıma sarilamiyorum zarar görmemek için destek verin lütfen teşekkür ederim kafamı nasıl rahatlatirim

Çocuklarımın geleceği için endişelenmekten nasıl kurtulabilirim

Kaygılarımdan kurtulmak ve çocuklarımla kaliteli zaman geçirmek için ne yapabilirim. onların okul başarıları ve gelecekleri konusunda çok endişeleniyorum. Bu durum beni stresli sinirli biri haline getirdi. korkularım çok bu konuda. bu yüzden onlarla düzgün iletişim de kuramadığımın farkındayım. Ne yapabilirim yardımcı olursanız sevinirim.

Ayrı eve çıkmaya ailem ikna olmuyor kaçıp çıkmak mantıklı mı?

Merhaba ben yağmur 28 yaşındayım İstanbulda grafik tasarımcı olarak bir reklam ajansında çalışıyorum ailemde İstanbul'da. Arabam var kendi paramla biriktirip aldim ve artık kendi şehrimde ayrı eve çıkmak istiyorum evimiz çok küçük ailem zamanında bana ciddi kötülükler yaptı küçüklükten beri herseye mahrum bırakıldım rezil bir hayatım oldu. Bir şeylere sahip olmaya yeni başladım hayatı hep yaşımdan geri de yaşadım küçüklükten beri hep arabam olsun evim olsun hayalini kurdum bir kadın olarak ayaklarımın üzerinde durmak istiyorum artık. Fakat ailem narsist bu yaşımda ekonomik özgürlüğümün olmasına rağmen herseyime müdahale ediliyor benim fikrim sorulmuyor bana özel olan tanınmıyor odam çok küçük evimiz de çok küçük bazen uzaktan çalışmam gerekiyor gerçekten çalışamıyorum babam öğlen 5 e kadar yatıyor salonda ve odama çok güneş düşüyor ve odam çok küçük kıyafetlerim bile sığmıyor. Ailem kendimi bildim bileli ehliyet almama araba almama hep karşıydı Ehliyetimi bile üniversitede kendi paramla gizli almıştım 28 yaşındayım işe giderken bile konum atıyorum bir kere bile güvenlerini kırmadım bu yaşıma kadar konuştuğum bir erkek arkadaşım bile olmadı hala beni takip ediyorlar üzerime düşüyorlar ayrı eve çıkmama çok karşılar ve bu nereye kadar böyle devam edecek 40 yasinda da böyle mi olacak artık geleceğim için endişeleniyorum. Aklımda fikir var is değişip hattımı telefonumu değişip kaybolup ayrı evime çıkıp isimle kendi hayatımla ilgilenmek var düşünüyorum huzursuz olurum onları göremeyeceğim için ama onlarla da yaşayamam kendim için bunu yapmak zorundayım sizce mantıklı mı kendi hayatımı kurmak istiyorum kendi evim kendi düzenim kendi ekonomik özgürlüğüm çok çaresizim burda sizlere danışmak istedim şimdiden teşekkür ederim