Aile Kategorisi

Kumar Bağımlısı Eşe Nasıl Yardımcı Olunur?

esim kumar oynuyor bu durum beni de, ailesinde onu da çok yıprattı. Sanal bahis de diğerini de oynamış açıkçası çok bilgim yok muhafazakar bir ailede büyüdüm böyle konularda hic bir bilgim yok. Ama eşimden sonra duymadığım kumar türü kalmadi. Altınlarımi paramızı alıp oynadi yetmezmii gibi birusuru borca girmis. Ailesi duyunca kapattı ama onlar kapatikca benim eşim tekrar oynadı. Simdi yine borc cikti ve ödüyoruz bende aileside de hep kısıyoruz kendimizi onun borcunu ödemek için. Ben ilk baslarda hatadır olur dedim destek ciktim yardım ettim ama o beni hep suistimal etti. Kendisine gelince çok iyi bir insan düzgün merhametli biri bu kumar durumu aramızı çok bozuyor sürekli küslük, ona karşı şüphecilik yaklaşımım var hepte olacak. Kızımız var düzelmesini istiyorum bu sefer de son sans ailesiyle ailemle beraber verdik ama ya tekrar oynarsa diye diye hep içimde kuruntu var. Terapiyede gittik beraber bi daha oynamam diyor ama ben güvenemiyorum çünkü çoğu kez güvenimi sarstı. Simdi ben ne yapayım boşanmak istemiyorum onun düzelmesini istiyorum aklından geçenleri fikrini hiç bilmiyorum bana hiç bisi anlatmaz. Beni sevdiğini ve sadık olduğunu biliyorum aynı şekilde bende. Ne yapacam Simdi uzman görüş olarak siz yardımcı olun bana.

Hamilelik ve eşimle yaşadığım iletişim problemleri

Hamilelik sürecindeyim. Eşimle ailem arasında her ailede olan farklılıklar var. Eşim ailesiyle de çok samimi ilişkiler içinde değil. Benim ailem içinde böyle bir beklentim yok kendisinde. Ne zaman ailemin yanına gitsek huzursuz ya da tartışarak dönüyoruz. Eşim ailemin yanında sıkılıyor ya da evin kalabalık olması nedeniyle uyumsuz davranışlar gösteriyor. Ailemle oturmuyor, çok az konuşuyor, telefonuyla ilgileniyor ve mutsuz olduğu belli oluyor. Kafa dinlemeye ihtiyacım var diyerek benim ailemin yanında kalmamı istedi ama ailemin aramızdaki gerginliği hissetmesi üzerine benimle gelmek istersen gelebilirsin dedi ve bu olaydan sonra benimle konuşmuyor ve benimle uyumadı. Hamilelik hormonları nedeniyle ağladığımı ve abarttığımı düşünüyordum ama olan olay nedeniyle annem ve babam eşimin davranışı nedeniyle kavga etmişler ve ben aileme bir sorunumuz olmadığını düşünmeleri için sürekli bahane uydurmak zorunda kalıyorum. Bu süreçte evimden biraz uzaklaşmalı mıyım? Bunun bir çözüm olmadığının farkındayım ama ne yapmalıyım bilmiyorum. Eşimin sevgisinin, ilgisinin ve kaybetme korkusunun farkındayım ama bunu ifade etme şekli biraz farklı olduğu için bunları yaşıyoruz sanırım. Hamilelik hormonlarından olaylar gözümde büyüyordur. Ne yapmam gerektiğine karar veremiyorum. Her bireyin aile yapısının ve iletişiminin farklı olduğunu biliyorum. Eşimin ve benim ailelerimizle yaşadığımız geçmiş yaşantıların etkisiyle zaman zaman tepkiler verebildigimizin bilincindeyim. Ben ve eşim ailelerimizin tepkilerinden kendimizi ve ilişkimizi koruyabiliyoruz. Ama eşimin suskunluğu benim kaygılanmama ve olumsuz düşünmeme neden oluyor. Bu duygunun altında yatan nedenin de ailemle yaşadığım olumsuz bağlanma olduğunun farkındayım. Eşimin susmasının kötü amaçla olduğunu düşünmüyorum sadece duygusal olarak söylemek istediklerini söyleyemiyor mesela benim üzüldüğümü fark ettiğinde genelde böyle davranıyor. Sakinleşmem icin alan açıyor ve belirli bir süre sonra her şey eski haline dönüyor. Hamilelik nedeniyle her şeye duygusallaşıp ağlamaya başladım ve yaşanan bu süreçlerde ne yapmam gerektiğini bilemiyorum.

Eşimin başkalarına bakması

Merhaba, biz eşimle akşama doğru dışarı çıktık yemek yedik o sırada bir kız vardı, ve sürekli bizim tarafa gelip gidiyordu, ama eşim bakmadı falat bakmamak için çaba sarf ediyordu, ve tahrik olmaya başladığını fark ettim, çünkü birde kalkalım vs rahatsız oldum dedi. Eşimin normalde begenebilecegi biri de pek değil ama dikkat çekici giyinmisti, fakat ben öyle giyinince pek de ilgisini çekmiyor ama o kızdan etkilendiğini fark ettim, bu konu kafamı yine o kadar kurcaladi ki sonrasında gezdik ve ben belli ettirmesemde hiçbir tad alamadim, sorun ise neden o kızı çekici bulup kalkmak isteyecek kadar tahrik olup aynı şeyi vana karşı hissetmemesi, o kadar taktım ki bunu artık çok kötüyüm oadanlanmam gereken derslerim de var odaklamiyorum bu konu yüzünden. Normalde dışarda eşimin çekici giyinen kadinlara baktığını düşünür ve bunu aşırı takardim ama bunu bir şekilde aşmamış olsam da kendi icimde hafiflettim nasıl yaptım bilmiyorum tam. olarak ama eskisi gibi takmıyorum. Fakat tam atlattım derken eşimin bu kıza böyle bakmak isteyip bakmamak için gitmek istemesi veya etkilenmesi beni çok çok üzdü, benim öyle giyinmemi istemez eşim evde dahi kıskançlıktan da değil, hoslanmiyorum der. Mesela gecelik tarzı şeyleri dahi giysem olur ama hiç giymesen de benim için sorun degil der, bunun bana rahatsız hissettirdigini söyledim, ama ben bu tarz şeylerden hoşlanmıyorm deyip konuyu kapattı. Yani çok takıyorum bu konuuu eşimin sadece bana bakmasıni istiyorum en azından beni begenmesini çekici bulmasını ama bir türlü böyle hissettrmiyor, veya sorun bende mi kafayı yiyeceğim. . çok çok kötüyüm ağlamak üzereyim artı bitsin bu kâbus eşini takmayan Cool kadinlardan olmak istiyorum ama olamıyorum ona belli ettirmemeye çalışsam da olmuyor kendi içimde kendimi bitiriyorum. .. Simdiye kadar eşimin balık etli kadınları beğendiğini ve sadece onları çekici bulduğunu düşünürdum bende kilo almak istediğim için almaya calisirfim. Ama bugün ilgisini çeken kız zayıftı ve sadece dikkat çekici giyinmisti yakimisti inkâr edemem ama ben öyle giyinsem bana bakmaz güzel olmuşsun der en fazla fakat neden başkaları neden. .. Evlilik bu mu erkeklerin hepsi böyle eşine değersiz mi hissettirir veya ben mi kendimi değersiz görüyorum çıldırmak üzereyim. . aşırı takıyorum eşimin benden başlarıni çekici bulma ihtimali olduğunu biliyorum ki illaki buluyordur bunu sorun etmiyorum ama öyleyse sorun ne. Kafamın içi allak bullak, 16 yaşımda iken 1. Derece akrabalarımdan birisi tarafından gece vakti yalnız iken cinsel istismara uğradım ama bunun sebep olduğunu düşünmüyorum. Artık o kişiyi de görmüyorum doğru düzgün zaten unuttum da ama söylemek istedim. Çünkü artık düzelmek istiyorum, çevrede bakanların aaa sen bunu nasl seçtin dedikleri biri ile de evliyim ondan daha iyiyim toplum gözünde en azından, ama ben kendimi begenemiyor muyum bilmiyorum aslında beğeniyorum ama kilo alsam ve belim ince olsa çok güzel olurum diyorum, bazen de düşünüyorum ki eşim sadece kilolu olanlsri cekici bulmuyor ki, ya eşim beni çok çok beğensin çekici bulsun istiyorum ama bunu hissetirmiyor mu bilmiyorum sorun ne bilmiyorum çok kötüyüm. .. ..

Ailem sürekli darlıyor beni ne yapmalıyım?

Aileme karşı kendimi fazla sorumluluk sahibi hissediyorum. Ve öyle olmasa bile bazen benden kendilerini utandıracak bir şey yapmamı bekliyorlarmış gibi hissediyorum. Ne zaman dışarı çıksam sürekli eve gelmem için darlıyorlar denilen saatten birazcık daha geç gelsem azarlanıyorum. Ama bunu ablam ya da küçük kardeşim yapsa hiçbir şey denmiyor. Bunu annemle babama belirttiğimde onların nerde kimle ne yaptığını bildiklerini ama benim ne yaptığımı bilmediklerini söylüyorlar. Oysaki ne yapacağımı söylüyorum, kimle olduğumu biliyorlar. Ablama göre daha sosyal biriyim, giyimime daha çok dikkat ederim, makyajı ailemde büyüklerimden kimse sevmese de ben sevip yaparım ve bu durum çok gözlerine batıyor. Sanki ben kendimi birilerine beğendirmeye çalışıyorum, kendilerinin uygun bulmayacağı hareketleri yapacakmışım gibi tepki alıyor gibi hissediyorum. Bir başka durum ise babamın bana karşı tavırları. Belki ben kafamda büyütüyorumdur bilemiyorum. Ama ablamın benim yaşımdaki halinin babamla iletişimiyle benim şuanki iletişimimi kıyasladığımda ortada bi iletişim yok gibi görüyorum. Babamın hatrı için istediği birçok şeyi yapıp onun gözüne girmeye çalışsam da asla ona yetemiyorum. Mesela babamın annesi hastalık hastası bir kadın olduğu için sürekli hastayım hastayım diye geziyor. Babamın babası da benim onların evinde kalmamı, yemeklerini yapmamı, temizliklerini yapmamı istiyor. Bunu da ben istemiyorum. Tamam bazı zamanlar gidip yemeklerini hazırlayıp temizliklerini yapıyorum ama bunu sürekli hale getirmek istemiyorum. Babam istemediğimi bildiği için fazla ısrar etmiyor ama içten içe bunu istediğini de biliyorum. Çünkü mesela ben gezmeye gidiyorum dediğimde kendi anne babasının yanına gitmemi orda takılmamı istiyor. Bana iş yaptırmak isteyen adamların yanında ne kadar rahat olabilirim, ne kadar mutlu olabilirim?Bunu ona tam olarak anlatamıyorum ve bu da beni sinirlendiriyor. Şu an babamın annesi dediğim gibi hastayım diyip durduğu için yaklaşık bir haftadır bizde kalıyor ve onunla ilgilenmemizi bekliyor sürekli olarak. Benim de özellikle son üç gündür geçmeyen bir baş ağrım var. Ağrı kesici alınca biraz azalıyor ama sürekli olarak da ağrı kesici içmek istemiyorum. Bunu anneme dediğimde beni babamın annesine benzetti. Ben de aşk olsun dedim buna karşılık ne var işte onun gibi sürekli başım ağrıyo karnım ağrıyo diyip duruyosun dedi. Ben de tamam daha da söylemem dedim. Ben öyle sürekli hastaneye gideyim ilaç içeyim tarzında biri değilim, çoğu zaman son raddeye kadar kendim iyileşmeye çalışırım, dinlenirim çay çorba içerim. Ona rağmen birkaç şikayetlenmem bile sorun çıkartıyomuşum gibi tepki almama sebep oluyor. Bu tarz durumlar yüzünden anne babama sinirleniyor, babamın annesiyle babasına kinleniyorum ister istemez. Çünkü onlar yüzünden kendi çocuklarının problemlerini gözardı ediyorlar, abartıyomuşuz gibi tepki veriyorlar. Ben de bu durumlara karşı olan kırgınlığımı öfkeyle sinirle dışarı vuruyorum bu da sadece bana zarar oluyor. Ailemin bu hallerini nasıl görmezden gelebilirim? Ya da nasıl anlayışla karşılayabilirim?

Bir aile evladını sömürür mü?

4 yıllık evliyim ailem hatta erkek kardeşim evlendiğim aydan beri sürekli benden borç para istiyor ve büyük rakamlar 30 40 bin ve hiç birini ödemedi eşime rezil oldum eşimden aldıklarını bile ödemedi annemle konuşup ayarlayıp beni bir şekilde kandırıyorlar annem herşeyi biliyor ama bilmiyormuş gibi davranıyor. Beni hep kullandılar🥲hamileliğimde bile çalıştığım paraları verdim onlara işleri görülsün diye artık onlar görüşmek istemiyorum. Onları görmek içimden gelmiyor artık yıllarca sömürdüler beni evlenmeden öncede sömürdüler annemi zaten anne gibi hiç hissedemedim yabancı gibiydi bana soğuktum ona karşı küçüklüğümde bile kardeşimle kavga ettiğimizde kardeşim bana vurduğunda annem “bir tane de benim için ver “ der di ve kardeşim beni döverdi ben bu insanları hayatımdan tamamen nasıl çıkarmak istiyorum sizce doğrumu düşünüyorum🥲🥲

Ailem onlara karşı cömert olmadığımı söylüyor

kardeslerim iki haftalığına benim evime misafirim olacakgeldikleri gün ben onlara maddi anlamda sıkıstıgımı belirttim fakat kardeşlerim ha bire evde her şey eksik diye söylüyorlar ve ben sinir oluyorumben onlara elektiriğe dikkat etmeleri gerektiğini söyledim fakat beni pek umursamıyorlaren sonunda sinirlenip ben size bişey almayacağım, evin ihtiyacını gidermeyeceğim, kendi başınızın çaresine bakın dedim, çok sinirlendim çünkü. beni anlamadıklarını düşündüm, evet ben huysuz biriyim haklılar ve arkadaşlarıma para yediriyorum onlara daha cömertmişim, diye söyledi kardeşlerim bana cimri olduğumu söylüyorlar fakat ailemin kirasını ben ödüyorum, kardeşlerimin yükünüde azaltıyorum ne yapmam gerekiyor bilmiyorum, acaba haklılar mı

Eşimin ailesine alışamadım

Merhaba hocam. Ben 8 aylık evliyim. Özgürlüğüne düşkün Bi kızım. Eşimin ailesi izin konusunda çok hassas. Heryere giderken onlardan izin almam gerektiğini söylüyorlar. Eşim de öyle. Ben baba evinde çok rahat büyüdüm hocam. Şimdi eşim ve benden oluşan bir ailem var diye düşünüyordum lakin onlardan bağımsız bir şey yapamıyorum. Çok zorlanıyorum hocam. İzin alamıyorum. Bi yere gitme hevesim kaçtı gerçekten. 40 kişiyle söyle onların suratlarinı çek. Bu ailenin yapısı böyleymiş hocam. Yoksa eşimle aramda bir problem yok. Eşim de ailesine çok bağlı diğer kardeşleri de. Birde ben özgüveni çok düşük bir kızım. Sürekli yetersiz hissettirilmek beni çok üzüyor hocam . Bu konularda bana ne tavsiye edersiniz, şimdiden teşekkürler. .

Annemle soğuk gibiyim ona sarılamıyorum

Yaşım 28 bende anneyimben küçükken annem erkek kardeşime çok sarılıp öperdi beni ise hiç ben “anne bana böyle sarılmıyorsun “ dediğimde danada git baban sarılsın derdi ben ağlayarak odadan ayrılırdım. Şimdi annemi sevemiyorum beni hiç gönülden öpmedi sarılmadı bana onu sevemiyorum sanki çocuğuma karşı çok ilgiliyim. Birde annem. Ben ne zaman evi toplasam onun isteklerini yapsam o zaman bile ya öperdi ya öpmezdi. Hala aklıma gelince ağlıyorum. Beni annem hep koşullu sevdi sanki yada hiç sevmedi bu yüzden bir tarafım hep sevgiye aç gibi elimdeyse hep daha fazla ilgi şefkat bekliyorum belki annemden yana çok eksik olduğum için mi ? Babam çok ilgiliydi her gün öpüp şaşırdı bana hiç kalbimi kırmadı. Ama anneme ne zaman bişey desem sevgi istesem evlendiğin insanlar daha çok sever hadi ben sevemedim deyip bağırıp çağırıp kalbimi kırardı ben annemi sevemiyorum.

Erkek arkadaşımın annesiyle olan ilişkisi

Merhaba benim 2 yıllık bir ilişkim var ailesiyle çok iyi anlaşıyorum ve teklif aldım ama erkek arkadaşım annesine çok düşkğn benüde ezdirmiyor ama bazen geri planda kaldığımı düşünüyorum ona söylediğimde ben seni ezdirmiyorum savunuyorum seni seviyorum falan diyor annesinin acayip şakaları oluyor komik olduğunu sanıyor genelde döverim gibi ama alıştık hepimiz anne kız gibiyiz. biz erkek arkadaşımla beraber yaşıyoruz ve sürekli arıyor bir aktivite yapacak olsak bir saat konuşup bölüyor bu durum ileride sorun çıkartır mı bilmiyorum.

Stresimi ve fazla düşünmemi azaltmak için ne yapmam gerekiyor?

20 yaşındayım ve uzun zamandır anksiyete ve panik atak hastasıyım psikolojik destek alıyordum ama ailem bilmiyordu bu yüzden bırakmak zorunda kaldım ulaşımdan dolayı durduk yere ağlamalarım ve kalp çarpıntnım yine başladı son bir aydır içimde bir sıkıntıyla uyanıyorum bazı şeyleri çok yapmak istiyorum ama yapmıyorum ve bu çok kötü hissettiriyor bandırma da okuyorum bu sene ilk senemdi ama ilk kez bu sene istediğim gibi üstümde bir baskı olmadan kendim gibi yaşadığım için ailem okulumu dahi dondurmaya karar verdi daha sonrasında vazgeçtiler ama her gün bunları yüzüme vuruyorlar orada ki hayatımı ben uyurken telefonum açık kaldığında telefonumu kurcalayarak öğrenmişler bir kavga esnasında eskiden aldığım psikolojik destekleri söyledim yıllardır neler yaşadığımı bahsettim ama yine anlamadılar onlar için tek düşündükleri şey ders dersten başka bir konu olamaz benim hayatımda sadece ders çalışmalıyım bu yıllardır böyleydi ve artık çok yoruldum çünkü hiç bir zaman hedefi hukuk tıp olan birisi olmadım ama onlar bunu çok istiyordu dil okumak istiyordum babam hukuk diye tutturduğu için dershaneye gönderdi yıllarca halbu ki ben hiç bir zaman dershane istemedim kazanamadığımda da suçlu ben oldum artık o kadar ağır geliyor ki her şey temmuz ayında panik atak krizi geçirdim hastaneye gittim ve onları da çağırdım geldiler ama ona rağmen umursamadılar hiçbir şeyim yok onlara göre benim tek sorunum yalan söylekmiş öyle söylediler bende onlara her zaman açık olmak isterdim ama eğer açık olursam vericekleri tepkileri de biliyorum beni yalana iten onlar bende istemiyorum onlara yalan söylemeyi ama zorunda bırakıyorlar sırf gece arkadaşımla sahile gittiğimiz için bandırma da o arkadaşımla görüşmek istemediklerini ve benim de görüşmeyeceğimi söylediler bu hayat benim ama ben hariç herkes yaşıyor ve bu durum beni artık çok yoruyor kalp çarpıntım her geçen gün artıyor içimde ki sıkıntı geçmiyor.