Aile Kategorisi

Erkek arkadaşımın annesiyle olan ilişkisi

Merhaba benim 2 yıllık bir ilişkim var ailesiyle çok iyi anlaşıyorum ve teklif aldım ama erkek arkadaşım annesine çok düşkğn benüde ezdirmiyor ama bazen geri planda kaldığımı düşünüyorum ona söylediğimde ben seni ezdirmiyorum savunuyorum seni seviyorum falan diyor annesinin acayip şakaları oluyor komik olduğunu sanıyor genelde döverim gibi ama alıştık hepimiz anne kız gibiyiz. biz erkek arkadaşımla beraber yaşıyoruz ve sürekli arıyor bir aktivite yapacak olsak bir saat konuşup bölüyor bu durum ileride sorun çıkartır mı bilmiyorum.

Stresimi ve fazla düşünmemi azaltmak için ne yapmam gerekiyor?

20 yaşındayım ve uzun zamandır anksiyete ve panik atak hastasıyım psikolojik destek alıyordum ama ailem bilmiyordu bu yüzden bırakmak zorunda kaldım ulaşımdan dolayı durduk yere ağlamalarım ve kalp çarpıntnım yine başladı son bir aydır içimde bir sıkıntıyla uyanıyorum bazı şeyleri çok yapmak istiyorum ama yapmıyorum ve bu çok kötü hissettiriyor bandırma da okuyorum bu sene ilk senemdi ama ilk kez bu sene istediğim gibi üstümde bir baskı olmadan kendim gibi yaşadığım için ailem okulumu dahi dondurmaya karar verdi daha sonrasında vazgeçtiler ama her gün bunları yüzüme vuruyorlar orada ki hayatımı ben uyurken telefonum açık kaldığında telefonumu kurcalayarak öğrenmişler bir kavga esnasında eskiden aldığım psikolojik destekleri söyledim yıllardır neler yaşadığımı bahsettim ama yine anlamadılar onlar için tek düşündükleri şey ders dersten başka bir konu olamaz benim hayatımda sadece ders çalışmalıyım bu yıllardır böyleydi ve artık çok yoruldum çünkü hiç bir zaman hedefi hukuk tıp olan birisi olmadım ama onlar bunu çok istiyordu dil okumak istiyordum babam hukuk diye tutturduğu için dershaneye gönderdi yıllarca halbu ki ben hiç bir zaman dershane istemedim kazanamadığımda da suçlu ben oldum artık o kadar ağır geliyor ki her şey temmuz ayında panik atak krizi geçirdim hastaneye gittim ve onları da çağırdım geldiler ama ona rağmen umursamadılar hiçbir şeyim yok onlara göre benim tek sorunum yalan söylekmiş öyle söylediler bende onlara her zaman açık olmak isterdim ama eğer açık olursam vericekleri tepkileri de biliyorum beni yalana iten onlar bende istemiyorum onlara yalan söylemeyi ama zorunda bırakıyorlar sırf gece arkadaşımla sahile gittiğimiz için bandırma da o arkadaşımla görüşmek istemediklerini ve benim de görüşmeyeceğimi söylediler bu hayat benim ama ben hariç herkes yaşıyor ve bu durum beni artık çok yoruyor kalp çarpıntım her geçen gün artıyor içimde ki sıkıntı geçmiyor.

Bir insandan soğumak normal mi?

Merhaba benim sorum bir insandan bu kadar soğumak normal mi? olaya Gelecek olursak çok sevdiğim üzerimde emeği olan bir insan aramızın da çok güzel olduğu bir insanla aramızın bozulması. Aramızın bozulmasının nedeni de arkamdan konuşmasını duymam aileme laf ettiğini duymam ve bu kişi çok yakınım biri bu soğukluk gider mi ve soğuk olmam da haklı mıyım sizce nasıl bir yol çizmeliyim bu kişiye karşı. Aramızın eskisi gibi olmasını istiyorum ama elimde olmadan asiri soğudum bu kişiye karsi

Kıskançlık sorunum için ne yapmalıyım?

Bazı konularda kıskançlığıma dur diyemiyorum eşimin evlenmeden öncede hiç bir hatasını görmediğim halde hep aklımdaki sorular acaba beni aldatıyor mu acaba burdayım diyor ama orda mı benim bilmemen gereken birşey mi yapıyor diye bunların binbir çeşit sorularını aklımdan geçiriyorum her çeşidini eşimi yeri gelince kendi ailesinden annesinden ablasindan bile kıskanıyorum bu sadece eşime yönelik bir şey olduğunu düşünmüyorum çünkü genellikle aile içinde dışardan giren insanlari bile kiskanabiliyorum örnek verecek olursak abimin eşinin kardeşi geçen gün evlendi ve sırf kardeşinin eşini benden daha çok sevecek diye ağlamaya başladım bu duyguları hissederken nefesim daralıyor göğsüme bir ağırlık oturuyor ve ellerim titriyor çevremde hep ben sevilip ilgi görmek istiyorum eşim bir gün soğuk yaptığı zaman bile soğuk yapamazsın diye hep üstüne gidiyorum şakalar yapıyorum hep bana iyi davranılsin hissediyorum hep değer verilsin istiyorum bunu çocukluğum dan beri yenemiyorum

bilinmeyen

Evliyim ama yalnızım

3 yıllık evliyim 1 çocuğum var ama hiç sevildiğimi hissetmedim eşim ağlasam neden ağlıyorsun diye sormaz beni hiç kıskanmaz hiç bir güzel sözünü duymadım bugün çok hoş olmuşsun dediğini bilmem eski sevgilisiyle cinsel birliktelik yaşamış. Onu unutamamış bir tek onu sevmiş gibi hissediyorum evliyim ama çok yalnızım gibi hiç bana seni seviyorum deyip sarıldığını hatırlamıyorum😢 artık kendimi çıkmazda hissediyorum napacağımı bilmiyorum 😢

Evlilik konusunu nasıl babama açarım?

Merhabalar ben 29 yaşında bir genç kadınım. 4 aydır konuştuğum görüştüğüm birisi var. Kendisini seviyorum onunla evlenmek istiyorum anlaşbileceğimi düşünüyorum annem vefat etti bu durumu babama ben söylemek istiyorum ama bir türlü cesaret edemedim. Zaten karşı tarafta bu konudan dolayı rahatsız benim aileme bu konuyu açabileceğimi düşünmüyor ve evlilik için acele ediyor. Ben ona en azından Bir ay daha bekleyelim dediysem de kabul etmiyor. Bir an önce ailene babana konuyu aç ben senin yanında olacağım diyor. Babam sert karakterli bir insandır. Bu yaşıma gelene kadar evlilik işlerime hep karıştı ve hiçbirisini onaylamadı ama şimdi ben bu erkeği seviyorum işin içine duygular girdiği için ısrar etmeyi düşünüyorum. Ancak bu konuyu babama açma konusunda oldukça korkuyorum aşırı tepki vermesinden zaten genel anlamda da babamdan çekinen korkan birisiyim. Lütfen yardımcı olur musunuz nasıl bir konuşma gerçekleştirmeliyim? Teşekkürler. .

Rüyalarımda babamı görüyorum

Bir kaç gündür 10 yıldır görmediğim babam rüyama giriyor. .. Boşlukta hissediyorum üzülüyorum. İki oğlum var onlara karşı bile hissizlesebiliyorum. Eşim de farkediyor. Bir kaç gün sonra geçiyor. Annemler kötü ayrildikar. Babam da hakikaten çok kötülük yaptı içimden gelmedi aramalarına dönmek. Oda pes etti ama rüyama girip beni böyle kötü hissettirmesi çok zorluyor beni o yüzden size yazmak istedim. .. Teşekkür ederim ❤️

kubracagli

Ailem sevdiğim çocuğu kabullenemiyor

Annemin çok iyi tanıdığı bir çocukla konuşuyorum. Çocuğun geçmişi aşırı kötü fakat artık değişmek için çabaladığını görüyorum, ve değişiyorda. Anneme bunu kabullendiremiyorum asla olmaz diyip duruyor. Uzun zamandır görüşmedikleri için onu hala eskisi gibi sanıyor. Babama benzetiyor ve geleceğimin kötü olacağından bahsediyor. İkisi arasında tercih yapmamı isteyecek kadar zorlaştırdı konuyu. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum çünkü asla kabullenmeyecek gibi fakat sevdamdan vazgeçmekte istemiyorum çok mutluyum. Yardımcı olursanız sevinirim

Eşimin beni aldattığını düşünüyorum

Sürekli eşimin beni sevmediğini ve aldattığını düşünüyorum bu düşüncem sürekli kafamın içinde dolaşıp duruyor. Kocam bana ilgisini göstermiyor ona sorduğumda bu durumu saplantı haline getirdiğimi ve bundan vazgeçmemi söylüyor. Dışarıda oldukça mutlu fakat evde mutlu değil. Arkadaşlarıyla saatlerce muhabbet ediyor fakat benimle konuşmuyor hatta bir şeyler sorarsam zar zor cevap veriyor. Bazen duygu ve düşüncelerimi mesaj yazarak anlatıyorum ama ona da zar zor cevap veriyor. Bi terapiste gidelim desem asla kabul etmez. Ne yapacağımı bilmiyorum. Ona, benim sana ihtiyacım var ilgine ihtiyacım var diyorum. Ben duygularımı ifade edemiyorum falan deyip geçiştiriyor. Hiç mutlu değilim. Hayattan zevk almıyorum. Çocuklarıma karşı da öfkeli davranışlarda bulunuyorum.

Aşırı tepki vermemek için ne yapmalıyım?

Çoğu insanla konuşurken karşı tarafı anlayıp dinlerim ve empati yaparak ince ince düşünürüm fakat annemi dinlerken aşırı bir tepki gösterdiğimi anladım. Bu tepkileri verirken de sinirlenme ve anlaşılmama duyguları beni boğuyor sanki. Ben ne dersem annem yanlış anlayacakmış ve beni kötüleyecekmiş gibi hissediyorum. Bana iyi bir şey söylese bile ona çıkışıyorum . Sonrasında çok sert konuştum diye içimden kendime kızıyorum. Ama aklıma travmalarım geliyor: Çocukluğumda derslerimi annem yaptırırdı ve çirkin yazarsam ellerime vururdu. Beni çoğu şeyi iyi yapamıyorum diye hep eleştirirdi. Çocukken dikişe merak sardığımda hep yapamazsın bırak diye hevesimi kırıp emekle diktiğim şeyleri ve biriktirdiğim kumaşları benden gizli yakmıştı. Ben bunu farkedince de ben aşırı tepki vermeye orada başladım ve zaten pek de güvenmediğim anneme hiç güvenmemeye başladım. Ayrıca duygularımı da gizliyorum galiba belki de o görmüyor bilmiyorum. Mesela ben bu satırları yazarken gözlerimden yaşlar akıyor ama o bana mutfağı temizleyelim hadi kalk diyor. Yanıma gelip göz teması kuramadığı için ağladığımı bile farketmiyor. Benim yanımda küçük kardeşime ilgi gösterdiğinde örneğin önüne bir yiyecek koyduğunda istemsizce oraya bakıyorum. Küçük kardeşim dayanamayıp o yiyeceğin yarısını benim önüme koyuyor. Ama annem beni görmeyip anlamıyor. Ben mi abartıyorum acaba? Biraz kinci bir insan olduğumun farkındayım ve bunun için üzgünüm ama bu konuda ben kinci mi davranıyorum yoksa annem gerçek bir manipülatif mi?