Aile Kategorisi

Bazen manipüle edildiğimi düşünüyorum

Eşimle kavga ettiğimizde onu anlamadığımı anlasam dahi verdiğim tepkilere karşı ben suçluymuşum gibi bir tepki veriyor. Ve ona onun istediği gibi cevaplar vermemi bekliyor. Kendimi suçlu psikolojisine sokuyorum ve sorun bende mi diye sürekli düşünüyorum. Manipüle midir bu? Kendimi hevessiz tüm renkleri solmuş gibi hissediyorum. Cıvıl cıvıl biriyken hiçbir şey mutlu etmiyor. Tatmin olmuyorum mutlu anlarımdan. Sizce ben ne yapmalıyım?

Kriz anlarında kendime sürekli zarar veriyorum

Merhaba. Öncelikle erken cevap verirseniz sevinirim. Bu uygulama daha çok acil olmayan sorular için , yarın da psikiyatri randevum var ama bekleyemedim tazeyken sormak istedim Ben kendime karşı çok acımasızım, diğer insanlara karşı bi o kadar da merhametliyim. Anlayamıyorum neden böyle olduğunu. Kişilik bozukluğum mu var diye düşünüyorum. Sinir krizleri geçirip kendime ve eşyalara zarar veriyorum. Mesela bugün hazırlanıp çıkıcaktım. Saçımı bir türlü yapamadım ve aynada o halde kendimi görünce sinirlendim kriz geçirdim yüzümü çizdim. Yukarıdan aşağıya tamamen kıpkırmızı. Bu halde kimsenin içine de çıkamıyorum. Ailem bu konuda anlayış göstermiyor onun yerine davranışımdan dolayı bana kızıyorlar. Millet ne düşünür ne der diyorlar altında yatan sebebe odaklanmıyorlar. Ben de bu durumdan kurtulmak istiyorum. Üniversite ikinci sınıfım bu sene KYK da kalmayı düşünüyorum ama bu durum beni orada çok zorlicak o yüzden halletmem gerekiyor. Yardımcı olabilir misiniz? Birkaç tavsiye verirseniz çok sevinirim teşekkürler

Aile baskısından kurtulmak için ne yapabilirim?

Merhaba ailem çok baskıcı ben karakter olarak sosyalleşmeyi seven ve özgürlüğü seven bir insanım ama babam dışarı çıkmama yada arkadaslarımın olmasına bile izin vermez. Bu durumda ne yapacağımı bilmiyorum kendisi çok katı ve sert bir insan iletişim sorunu da yaşıyoruz ne yapabilirim bilmiyorum yardımcı olabilir misiniz bana evde kimse sosyal bir insan olmamı istemiyor boğuluyor gibiyim ya fikrinizi merak ettim teşekkürler

Sürekli Eleştirilmek

Küçüklüğümden beri sürekli eleştiriliyorum. Önce aile evinde anne babam tarafından sürekli kıyaslandım. Yaptığım her iş ve eylemde memnuniyetsizlik ve eleştiri vardı. Evlendikten sonra da kaynanam ve eltilerim tarafından eleştirildim. Yemek yapmayı bilmiyordum ilk evlendiğim zaman. Kızım olduğunda da çocuk bakımı konusunda eleştirildim. Kendimi sürekli yetersiz hissediyorum. Her yaptığım yanlış gibi geliyor. Şimdi onlara kulak tıkamayı öğrensem de iç sesimi susturamıyorum. Onların olmadığı yerde ben kendimi eleştiriyorum.

Mutsuz bi aile de büyüdüm ve ilgisiz bir eşle beraberim

Ben bekarken de mutsuz bir ailede büyüdüm küfürlü bireyler içinde büyüdüm bana anne baba sıcaklığı, samimiyeti verilmedi ailem çocuklarını insanlar içinde rencide edebilecek kelimeler sözler söyleyebiliyorlardı buda beni çok yıpratıyordu bi anlık baskı ile evlendim şu anda eşimin bir işi yok ve eşimin ailesi ile yaşıyorum kayınvalidem bana aşırı baskı yapıyor ben gelinim diye her şeye katlanmam gerektiğini düşünüyor ve evimiz yok evimizin olmasını çok istiyorum ev alacaklarını söyledi eşimin ailesi ama bu süreç içerisinde çok yıprandım eşimde bana karşı çok ilgisiz ve gün içinde sürekli telefonu ile oynuyor ama asla bana ve çocuğuma ilgi göstermiyor bu durum beni çok üzüyor bu tür şeyleride kafama çok takarım ne yapmam gerektiğini bilmiyorum

Ailemin bana açtığı yaraları nasıl kapatabilirim?

Ailem evlendikleri günden beri kavga ediyorlar. Kavganın ve birbirini küçümseyen ailenin icinde doğdum. Dini çok fazla önemsedikleri için üzerimdeki baskı en fazla din üzerine oluyor. Ama ben kendimi dindar bir insan olarak görmüyorum. Hatta müslüman değilim. Üzerimdeki baskıları yüzünden kendimden uzaklaşmaya; hatta kendimden utanmaya başladım. Onların istediği gibi biri olmak istemiyorum. Bir genç olarak kendimi bulmak istiyorum. Aile içindeki kavgalar ve yaşanan olaylar yüzünden paranoyak bir insana dönüşüyorum. Sinir problemlerim var. Onlarla diyaloğa girmemek için ekrana bakmaya başladım ve şu an ekran bağımlısıyım. 12. sınıf dil öğrencisiyim gelecek kaygılarım var. Geri kalmış hissediyorum. Spiritüalizme ilgi duyuyorum. Ne yapmam gerek bilmiyorum.

Gürültülü yaşamdan uzaklaşmak istiyorum

ben kendi evimde, kendi ailemle birlikteyken huzurlu hissetmiyorum ve yaklaşık 3 senedir evde 1 gün bile durmamak için türlü türlü bahanelerle dışarı çıkıyor, eve geç dönmek istiyorum. ve bunu yapıyorum ancak ailemle bundan dolayı her daim tartışıyoruz. ailemi seviyorum ancak huzurlu hissetmiyorum ve onları gün içinde 4 saat bile görüp iletişim halinde olduğumda rahatsız hissediyorum. sanki sürekli beni huzursuz eden bir şeyler varmış gibi. biz 7/24 kavga etmiyoruz ancak sık tartışan bir aileyiz her şey bizim için tartışma konusu olabiliyor ve problemler hep var oluyor. ya ablamla ya annemle ya erkek kardeşimle ya da benimle ilgili her daim bir kavga oluyor. ve ben tartışmalardan hiç hoşlanmıyorum, bu durum beni son dönemde de oldukça rahatsız etmeye başladığı için sürekli farklı evlerde kaldım ancak o evlerde yaşanılan tartışmalarda sürekli beni tetikledi. problemlerin konuşularak çözüleceğini biliyorum ancak artık ne konuşmak ne tartışmak ne de kavga etmek herhangi bir çözüm sağlamıyor. bunun sebebi ise aile büyüklerimizde olan şu bakış açısı; ben büyüğüm bu yüzden ben ne istersem o olur. onların bakış açısı dolayısıyla bizlerin konforu ya da rahatlığı göz ardı ediliyor ve bu ise huzursuzluğa yol açıyor. bu durumu çözmek için bir çok yolu denedim ancak bizimde isteklerimizin önemli olduğunu bir türlü aktaramıyorum, ve bu sonuç dolayısıyla kendimi sağlıklı bir şekilde de aktaramıyorum sadece öfke duymaya başladım ve bu öfke zamanla beni kontrol altına alacak durumda gibi duruyor. bu problem hakkında ne yapabilirim ? artık sürekli evden uzaklaşmaya çalışmak beni yormaya başladı.

Annem ve babam evlat ayrımı yapıyor

Annem ve babam çok ayrımcılık yapiyor özellikle kız erkek ayrımcılığı. Yeni gelen gelini bile sırf abim için bizden üstün tutuyorlar. Biz haklı olduğumuz halde gelinin yanında bizi azarlayıp küçük düşürüyorlar. Yani çok kötü hissediyorum bu durumlarda kendimi. Bugün hastaneye gittim. Tek başima nasıl olduğumu bile sormadilar. Gelip anlattım iğne vurdular diye onu bile dinlemediler. Beni değersiz hissetmek için elinden geleni yapıyorlar. Sürekli erkekleri bizden üstün tutuyorlar. Onlar sevgili yapabilir ama biz yapamazmisiz. Onlar laf atabilir ama bizim konuşmaya hakkımız yok

Aileme öfkeliyim

Anneme öfkeliyim istenmeyen evlatmis gibi dusuncelerim oluyor istemedigim bir evlilikte baskı ile yapılacak evden kaçtım ve başka bir ile evlendim benim evliligimde kimse saygı dumaymadiAnnem ile yeni yeni barıştım 2 sene oluyor hayatıma kaldigim yerden devam etmek istiyorum ama geçmiş yasdiklarimdan zorlaniyorum cevrem de hep kıyaslama beni yaptırıyor nasıl bir ailen gibi var ne yapmalıyım . .Beni kimse anlamadı

Aileden uzaklaşmamak için ne yapmam gerek?

Ablamla hiçbir şekilde anlaşamıyoruz. Alttan alıyorum güzel konuşuyorum buna eminim ama o hep tartışma kavga etme laf sokma derdinde. Bu tartışmalar sadece bana karşı değil herkese karşı böyle. Yaş sınırı yok bu arada anneme babama da böyle davranışları. Şu hayatta tartışmadığı insan var mıdır ki? Sanmam. . Artık ablamı gerçekten idare edemiyorum. Her gün tartışacak bir şey buluyor. Ondan soğuyorum artık ve soğuyunca, sinir anında ona hastasın iyi değilsin hareketlerine bir bak, öz eleştiri yap, psikolojik yardım al diyorum ki ihtiyacı var bunları dediğim için de vicdan azabı çekiyorum o benim kardeşim diye. Ne yapmam gerekiyor?