İletişim Kategorisi

Suçluluk duygumla nasıl baş edebilirim?

Uzun süredir bir erkek arkadaşım var yeri geldimi beni çok mutlu ediyor yeri geldimi mutsuz normal ilişkilerde olabilecek şeyler onu çok seviyorum ama son zamanlarda tartışmamız fazlalaştı sebebi kıskançlık çok küçük şeylere sinirlenen birisi ve ben onun kızacağını düşündüğümden dolayı ona söylemiyorum bu yüzden beni suçluyor saklıyorsun diye bende hep kendimde sorun arıyorum kendimi suçlu hissediyorum ve evdeyim ondan dolayı sürekli düşüncelere giriyorum sürekli geçmişimi düşünüyorum artık düşüncelere dalmak istemiyorum geleceğimi düşünmek istiyorum mutlu olmak istiyorum kendime destek olmak kendi kendimi mutlu etmek istiyorum kimsenin beni üzmesine izin vermek istemiyorum belki de çalışacağım bir işim yok bu yüzden sürekli boş kalıp düşünüyorum ama bu da beni mutsuz ediyor önceden hiç böyle değildim kendime güvenim sonsuzdu kendimi doğru görüyordum ki en azından hatalarımla yanlışlarımla seviyordum şimdı ise yanlış bir insanmışım gibi düşüncelere soktu beni

Aile ve aşk problemlerimde çaresizlikten nasıl kurtulurum?

Merhaba ailemle olan problemim asla düzelmiyor zamanında terapiler de gördüm ama ne onlar düzeldi ne de ben kendimi kontrol altına alabildim ailem her yerde bedenen olmasalar da ruhsal olarak beni bırakmıyor onlar yüzünden beni seven beni aslında düşünen sevgilimle aram bozuluyor onu istemeyerek kırıyorum ve başka bir X kişi bile olsa bu durum beni çok tedirginleştiriyor işe başlayamıyorum kendime hakim olamıyorum çaresizim yani

narin

Sorgulama psikolojisi

Sorgulayıcı bir dilim olduğunu söylüyorlar içimde küçüklükten kalan bir adaletsizlik algısı var ve bu adaletsizliği annenin kardeşler arasında yaptığını düşünüyor ve sorgulamaya çalışıyorum bu benim şimdiki hayatıma da sirayet ediyor şimdiki hayatından ve geçmiş hayatında lezzet alamıyorum devamlı her şeyi sorguluyorum bana cevap verildiği zaman da hep amaların var ve yeni bir parantez açıyorum bu benim için ne kadar zararlıdır kurtulmak için ne yapmalıyım bu bir hastalık mıdır

Eşim için ne yapabilirim?

kocamla severek evlendik kendisi 29 yaşında çok duygusuz gibi geliyor bana hep bu yüzden onunla bazen bir derdinin anlatmak istediği bir şeylerin olup olmadığını soruyorum ama direk yok diye geçiştiriyor beni, duygularım ölmüş benim diyor asla duygusal bir konuşma yapmama izin vermiyor karşısında hüngür hüngür ağlasam o hüznünü bana yansıtmıyor yani kısaca duygularını ifade edemiyor gibi konuşmama da müsade etmiyor beni sevdiğini biliyorum ama çok güzel bi çocukluk da geçirmemiş kavga dolu bir evde büyümüş sebebini ben bulamadım ama eşimi sevdiğim için içinde yatan bi şeyler olduğunu biliyorum, abisini kaybetti 15 yıl önce ondan sonra mı oldu Bilmiyorum yeni evliyiz ama 5 yıllık bir ilişkimiz var kavga bile etsek 5dk bile sürmüyor kendisi gelip barışmak için çabalar bende onun için çabalamak istiyorum ama ne yapmam gerektiğini bilmiyorum.

Erkek arkadaşımı kırmadan nasıl ayrılırım?

Erkek arkadaşımdan soğudum ve artık ona karşı bişey hissetmiyorum ve bunu ona dile getirince kendini iyi hissetmiyor ve bana saplantılı ondan ayrılmanın en kolay nedir ve bundan ben nasıl kurabilirim çünkü beni tehdit ediyor abine her şeyi anlatırım diye ama ben onu istemiyorum hiç bir şekilde sevgim kalmadı ona karşı ve buna karşı ben ne yapmam lazım bana bi yol gösterebilir misiniz

İletişim kurmak yerine içime atıyorum

Merhaba çok hassas ve kırılgan bir yapım var duygusal dayanıklılığını nasıl arttırabilirim İnsanlarla açık iletişim kurmak yerine içime atıp alınganlık yapıyorum ihtiyaçlarımı nasıl net bir şekilde dile getirebilirim örnekler verebilir misiniz duygusal dayanıklılığımı nasıl arttırabilirim örnekler verebilir misiniz Sürekli içime atıp duygularımı düşüncelerimi ifade edememek beni yoruyor savunmasız hale getiriyor bu durumu nasıl düzeltebilirim nasıl başa çıkabilirim bu durumla teşekkürler

Ağlama sorunumla nasıl başa çıkabilirim?

Her şeye ağlıyorum. her şeyden kastım olmicak yerde olmicak zamanda ağlıyorum. örneğin bi tartışmada, üzgünken soru sorulduğunda, veya beklemediğim bi iyi niyet gördüğümde. Örneğin bugün kendisine mahçup hissettiğim bir öğretmenim derste "sürekli kara kara düşünüyorsun, ya uyuyosun ya düşünüyorsun. Hic gülmüyorsun hayat böyle geçmez" dedi ve orda da ağladım. Bir keresinde de aynı öğretmen sinavda kopya çektiğimi öğrenmişti ve sınıfın ortasında bana bağırdığı zaman da kendimi tutamamış ağlamıştım (bunları yazarken de ağlıyorum) gibi gibi. . deger verdiğim bu ogretmenin gozunden düşmek beni çok mahçup etmisti, onun dersinde bana baktığında gözlerimi kaçırır, üzülürdüm. Bunlar sadece bi kaç örnekti. Onun dışında aslında cok fazla ağlamam hatta arkadaş grubumda herkese pozitif enerji veren güldüren kişiyim ama en ufak seyde bile boğazım düğümlenir konuşamam ağlarım. Hatta kendime baktığım zaman çoğu şeyi umursamam yada kendime bile öyle görünüm.

Çok fazla alınganım bunu değiştirmek için ne yapmam gerekiyor?

Çok alınganım her şeye küsebilirim özellikle sevgilimden yana olunca daha çok üzülüyorum istemsizce oluyo kendimi bi anda değersiz hissediyorum ve bu durumda sürekli trip atıyorum o yüzden ilişkim de çok yıprandı susuyorum konuşmuyorum o yüzden ilişkide derin sessizlikler oluşuyor susunca beni anlamasını bekliyorum aslında yapmak istemiyorum ama sanki içimdeki diğer şeytan bana bunları yaptırıyor gibi geliyo hislerimi çok ciddiye alıyorum bazen düşüncelerim beni ele geçiyo ve onlara inanıp geçmişteki iyi şeyleri unutuyorum ve daha çok küsüyorum ve sonrasından sevgilim gereksiz oldığunu söyleyip o haklı oluyo ve ben tekrar özür dilemek zorunda kalıyorum ve aslında istemeyerek özür diliyorum çok paradoks bi olayın içindeyim sanki yardım edebilirim misiniz

Utangaçlığımı nasıl atlatabilirim ve insan içine çıkma özgüveni nasıl kazanabilirim?

İnsan içine çıkarken çok sorun yaşıyorum. Kimse beni görsün istemiyorum. Sosyal Anksiyetem olduğunu söylüyorlar. İnsan içine çıkarken kendimi kötü hissediyorum. Kitleniyorum, konuşamıyorum. Utangaçlık ise sevdiklerimle zaman geçirmeme engel oluyor alışmam çok uzun sürüyor. Sevdiklerimin yanında rahat davranamıyorum. Ama bunu da çok istiyorum. Utangaçlığımı üstümden atmak en çok istediğim şey. Fakat bunu yapamıyorum. Kendime güvenemiyorum. Sizce yaşadığım bu durum normal mi? Gerçekten sosyal anksiyete ile bir bağlantısı var mıdır?

Anlaşılmak için ne yapmalıyım?

Şuan 20 yaşındayım ve 1 yıldır evliyiz eşimle çok güzel bi hayata sahibim ama elbet ki her ailede olduğu gibi tartışmalarımız devam ediyor kendimi güzelce anlatıyordum açıklıyordum evliliğimizin ilk yıllarında ama şuan onun beni anlamadığını hissettiğim için ona çok fazla bağırarak anlatmaya çalışıyorum ve bu durum yüzünden tartışma oldukça büyüyor bunun için sakin kafayla çok kez anlatmayı düşündüm anlattım tabiki de orta yol bulduk ama tabiki de yine o tartışma çıktığın da kendime hakim olamadan bağirmayı tercih ediyorum bunu için ne yapmam gerekiyor