İletişim Kategorisi

Nasıl özgüvenli olurum?

Merhaba. İsmim Cemre, 21 yaşındayım. Karakter olarak sessiz bir kişiliğe sahibim. Bir kişiyle oturup sohbet edemiyorum. Geçen arkadaşım eve geldi sürekli beni konuşturmaya çalıştı sikıldı benden. Ben daha çok dinleyici olma taraftarıyım. Beni sürekli değiştirmeye çalışıyorlar. Bulunduğum ortamda birilerinden girişken, konuşkan diye bahsedilirken kendime kızıyorum neden böyleyim diye. Sanki insanlar beni sessizliğimden dolayı sevmiyorlarmış gibi geliyor belki de gerçekten öyledir... Ben böyle olmak istemiyorum. Sevemiyorum kendimi kusurlarıma odaklanıyorum sürekli. Birilerinin beni konuşturmaya çalışmasından hoşlanmıyorum. Böyle bir durumda ne yapabilirim. Kendimi geliştirmek istiyorum. Değişiklik istiyorum

Utangaçlık Duygusunu Nasıl Yenebilirim?

Girdiğim bir ortamda çok fazla utanıyorum ve bu yüzden insanlarla konuşmaktan çekiniyorum. Özellikle yeni bir ortamda bulunduğum zaman daha fazla utanıyorum. Bu utangaç yapımı nasıl yok edebilirim veya bir ortama girdiğim zaman nasıl utanmadan, çekinmeden rahatça konuşabilirim. Bu engel yüzünden bir olay yaşadığı zaman insanlara kendimi ifade bile edemiyorum. Bunun üstesinden nasıl gelebilirim. Utanmak çok kötü bir his yaratıyor bende.

Tanışmak istiyorum ama yaklaşamıyorum, ne yapmalıyım?

İletişim kurmakta zorlanıyorum karşı tarafla tanışmak istiyorum ama yaklaşamıyorum çekingenliğim ve utangaçlığım gitti ama sohbeti ilerletemiyorum sanki o an beynim duruyor aklıma birşey gelmiyor bunun sebebi ne ve çözümü için ne yapmam lazım bilemiyorum. Kendimi yetersiz hissetmiyorum tabiki kafamda artık olumsuz cümle de kurmuyorum lakin hepsini atlattıktan sonraki evre yani anksiyete evresi bende uzun süredir var atlatmak istiyorum yardımcı olur musunuz acaba.

Hakkımda dedikodu yapılmasından korkmamayı nasıl başarıcam?

Hakkımda dedikodu yapilmasindan çok korkuyorum her zaman biri bana sinirlendiğinde sinirimi dışarı çıkarmaktan korkuyorum hakkimda ne düşünürler kesin kavga çıkar diye diğer kişiler bana istediğini söylüyor ben sessiz kalıyorum sinirimi dışarı çıkarmıyorum ve dışarı çıkarmak istiyorum artık. Annem ve babam küçükken hep kızardı vururdu aglayinca bende rahat rahat aglayamiyorum artık ve ben içimdekileri anlatmaya çalışırsam da hep abartı tepki veriyorlardi ve kiziyolardi, dinlemiyorlardı. Mesela arkadaşlarım arkamdan hep konuşuyorlar bende yalniz kalıcagim için hiç bir şey diyemiyorum yada yuzume yüzüme kötü seyler söylüyorlar ben hemen ağlamaya başlıyorum ve rezil oluyorum. Ben artık kim neder diye dusunmeden konuşmak gezmek istediğimi yapmak istiyorum hemen ağlamaya başlamak istemiyorum bende sinirlerimi dışarı vurmak istiyorum lütfen yardım edin..

cemreriri

ilişkide tek taraflı güvensizlik

partnerimin ne kadar iyi tanirsam tanıyayim beni bir yönden vuracakmış gibi geliyor aldatmak hor görmek vb ama yapmayacağını bilsem bile yapacakmış gibi hissediyorum güven sorunu oluşuyor mesela gündelik hayatta mesajıma geç baksa acaba beni aldatıyor mu başkası mı var beni mi beğenmiyor gibi boşluklara düşüp kendini yiyip bitiriyorum geceleri sürekli uyanıp engellemiş mi yazmış mı diye uyanıp telefonu kontrol ediyorum

Duygusal ve zor konularda kendimi ifade edemiyorum, hemen ağlamaya başlıyorum

Hem ailemle hem de romantik ilişkimde bir problem olduğu zaman kendimi açıkça ve net bir şekilde ifade edemiyorum, konuşurken bir süre sonra ağlamaya başlıyorum. Ailem geçmişte uğradığım travmalarımı bilmiyor,bunlardan bazıları çocukken cinsel istismar, taciz vb. bazıları da hastalık vs gibi durumlardan ötürü çektiğim yoğun fiziksel acıdan oluşuyor bunların yanında öfkemi kontrol edemiyorum, çabuk sinirleniyorum, hepsinin tabii ki de ruhuma sirayet ettiğinin farkındayım ve iyileşmeye çalışıyorum. 24 yaşındayım, annem bana hep "geçmişin güzel şeylerini görmüyorsun kötü olaylarda takılı kalmışsın" demişti. Duygusal açıdan onlar tarafından ihmal edildiğimi, birçok ihtiyacımı karşılayamadıklarını beni koruyamadıklarını düşünüyorum, ve bu durum beni çok öfkelendiriyor, ben çocukken annem babaannem ile dedeme bakıyordu aynı evde onlarla birlikte yaşıyorduk, çocuk halimle onlara hizmet etmeye zorlanıyordum bu durum 21 yaşıma kadar devam etti, babam uzakta çalışıyordu eve yılda birkaç kez geliyordu, şuan bile uzakta. mevcut durumum bazen annemle bazen de tek yaşıyorum. Annemi çok üzüyorum, biliyorum ki o da çok zorluklar çekti. Fakat sadece kendi acılarımı söyleyip duruyorum. Çoğu zamansa anne babamın ebeveyniymişim gibi davranmak durumunda kaldım.Sevgilim çok anlayışlı ve kendimi onun yanında çok güvende hissediyorum. Onunla her konuda daha açık konuşabilmeme karşın tartışmalarımızda ağlamaya başlıyorum. İlişkimiz benim duygusal durumum ve halledemediğim problemlerim yüzünden zarar görüyor, evet ona bağlı hissediyorum ve de onunla olmayı çok istiyorum. Onu üzmemeyi, benim yüzümden kendisini değiştirmek zorunda hissetmemesini istiyorum, olduğumuz gibi aynı yolda yürüyen iki farklı insan olma özelliğimizi iletişim problemlerim yüzünden kaybetmek istemiyorum. Sevgilim bana, ilişkide bekar gibi davranıyorsun, çift olduğumuzu unutuyorsun, senin canın nasıl istiyorsa öyle devam ettik ilişkiye ve sen kendin yönlendirdin demişti. Değişmeyi ve dönüşmeyi çok istiyorum, maddi durumum elverişli olduğunda terapiye başlayacağım, fakat bu süre zarfında ilişkilerimi düzeltmek için neler yapabilirim? İletişim eksikliğimi nasıl giderebilirim? Sürekli ağlama hissini nasıl engelleyebilirim?Teşekkür ederim 💖

Nasıl Sağlıklı Sınırlar Çizebilirim?

Gerek iş hayatında gerek sosyal hayatımda sınırlar çizemiyorum bu yüzden sosyal ilişkilerimde sorunlar yaşıyorum içime kapanıyorum mesela benden daha küçük biri bile bana saygısızca davranabiliyor yada kolaylıkla manipüle edebiliyor sağlıklı bir sınır çizmek istiyorum karşı taraf ne kadar saygısızda olsa ben onun seviyesine düşmeden sınırımı çizmeliyim. kendimi ifade edemediğim durumlarda çok sinirleniyorum hem karşımdakini kırmadan hem kendimi kırmadan sağlıklı bir sınır çizmem için ne yapmam gerekiyor ayrıca manipüle edilmeye açık bir insanım ve kendi içinde yaşadığım kaygılarım var yaşadığım her olay da kaygılanarak manipüle oluyorum ve sınır çizemediğim için sorunlar yaşıyorum

İletişimimi nasıl sağlıklı hale getirebilirim?

İnsanlarla olan iletişimimde onları dinlemek yerine sözlerini kesiyor ve öfkeleniyorum.Bu durumu yaşantım boyunca hayatın bana getirdigi kötü bir huy olarak algılıyorum ve bu da beni kabuğuma çekiyor. Yaptigim o davranış karşısında pişmanlık duyup sinir krizi geçiriyor ve karşı taraftan özür diliyorum ama karsidaki kişi beni bu durumumdan dolayı dinlemek istemiyor bile.Bende kendimi suçluyor ve anlık ağlama krizi yaşıyorum.Bu durumda kendimi nasıl kontrol altına alabilir ve sağlıklı iletişim kurabilirim? Lütfen yardımcı olun.

Bağları neden kopartamıyorum ne yapmam gerek

Merhaba benim karşılıklı bir ilişkimde problem çözememe sorunum var ne zaman bi problem olsa o an partnerim yok oluyor ona nasıl yaklaşırsam yaklaşayım kötü veya iyi. Asla düzelmiyor ona bu sorunu düzeltirsek bize zarar vermez kaçarak beni kendinden soğutuyorsun bitirme odaklı asla olmayacağım düzeltmeye çalışıcaz problemleri dememe rağmen yazdıklarımı ve düşüncelerimi görmezden geliyor bunu her seferinde yapıyor ne yapacağımı bilmiyorum kopamıyorum da ama bitirmem veya bi çizgi çekmem gerektiğini biliyorum bi yerde kopma düşüncesi de beni üzüyor ne yapmalıyım