Psikoloji Kategorisi

Haksız Başarılarla Baş Etmek İçin Ne Yapmalıyım?

Merhaba, Son zamanlarda, özellikle sınav haftasında yaşadığım bazı olaylar beni gerçekten zor durumda bıraktı. Sınavlar, rakiplerim ve kendime güvenimle ilgili yaşadığım sıkıntılar konusunda sizden yardım almak istiyorum. Gece gündüz çalışarak, tek başıma sınavlara hazırlandım ve gerçekten çok çaba sarf ettim. Ancak fizik sınavından beklediğim sonucu alamadım ve bu durum, içimde büyük bir hayal kırıklığına yol açtı. Beni en çok etkileyen şey ise bazı rakiplerimin, özellikle kopya çekerek veya başka haksız yollarla başarı elde etmeleri. Okulda bazı arkadaşlarım, sınavlarda kopya çekmek gibi haksız yollarla daha yüksek puanlar alıyor ve hocamız tarafından övülüyorlar. Bu durum, ne kadar çalışırsam çalışayım, sonuçların adil olmadığını hissettiriyor. Bütün emeğimi harcayarak, sadece kendi gücüme güvenerek sınavları geçmeye çalışırken, diğerleri sadece kolay yoldan başarı elde ediyor gibi görünüyor. Özellikle fizik hocam, bazı arkadaşlarımı “çalışma azmi” ile övüp, diğerlerinin emeğini görmezden geliyor. Bu beni gerçekten çok rahatsız ediyor çünkü bu tür haksız başarılar, emek veren biri olarak beni değersiz hissettiriyor. Rakiplerim, haksız yollarla elde ettikleri başarılarla sürekli olarak ön planda olmayı başarıyorlar ve ben de bunun karşısında kendimi çaresiz hissediyorum. Bu duygusal karmaşa ile nasıl başa çıkacağım konusunda yardıma ihtiyacım var. Kendime olan güvenimi kaybettim ve rakiplerimin haksız başarıları karşısında nasıl daha sağlam durabilirim? Duygusal olarak nasıl toparlanabilirim ve bu adaletsizlikle nasıl başa çıkabilirim? Yardımınız gerçekten çok değerli olacak. Şimdiden teşekkür ederim. Sevgiler.

Ellerimde ve çenemde titreme

Nörolojik muayene ve tetkikler sonucunda her şeyin normal olduğunu ellerimde ve çenemdeki titremenin psikoloji sebepten ötürü olduğu söylendi sosyal hayatımı çok etkileyeme başladı ve dışarıdan insanlar tarafından da dikkat çeken bir durum söz konusu olmaya başladı ve bu konu benim özgüvenimi düşürmeme sebep oldu. Belirli bir zamanda olmayıp günün her saatinde var fakat stresli heyecanlı ve sinirli olduğum durumlarda artan bir tür bunun için ne yapmalıyım

Yaşadığım travmayı nasıl unutabilirim

Abim gözümün önünde uyuşturucu koması geçirdi ve sayemde ölümden döndü fakat asla o halini unutamıyorum yüzü çıkardığı sesler hala kulagımda yankılanıyor ve bu günlük hayatımı çok etkiliyor unutamıyorum ve sürekli durduk yere aklıma geliyor. Bu olay çok yakın bir zamanda yaşandı fakat altından kalkamıyorum ve yığılmış hissediyorum. Gün içinde kafamı meşgul etmeye çalışıyorum fakat olmuyor ne yapmam gerektiğini bilmiyorum lütfen yardım edin

Çabuk kırılır çok fazla kafaya takarım

sürekli her şeye iyimser yaklaşıyorum bi şeylere yetişemiyorum ne istediğimi bilmiyorum kendimi tam olarak tanıyamıyorum sıkışıp kaldım doğru arkadaşlar ve kaliteli çevre oluşturamıyorum tam özgüvenli değilim aile ilişkimde sorunlar yaşıyorum çok azimliyim istediğim bölümü kazandım ,okuyorum fakat yine bir şeyleri başaramamş istediğim yer bana göre değil gibi sorunlar yaşıyorum kendimle olan eksikliği tamamlayamıyorum sürekli üzgünüm

İstemsizce karamsarlığa kapılmaya başlıyorum. Kurtulmak için ne yapmalıyım?

Merhaba, ben 25 yaşındayım ve şu an işsizim. Aslında önceden beridir kışın okul yazın iş şeklinde takılıyordum ve iki hayatımda da gayet girişken ve başarılıydım. Lise yıllarımdan beridir de yurtdışında yaşamak ve çalışmak istiyorum bunu da ailem biliyor. Aile bütçesi olarak da ortalama üstü bir ekonomimiz var yani bunları karşılayabilirdik fakat özellikle bana karşı aşırı bencil bir babaya sahibim. Üniversite sınavında da ilgimin ve yeteneğimin olduğu istediğim gastronomi bölümünü hem Türkiye'de hem de yurtdışındaki üniversiteler için gerekli puanı kazandım. Fakat ailem bölümün bulunduğu şehirleri pahalı diyerek seçtirmedi ve yurtdışı konusunda ağızlarını bile açmadı ben de tabiki zamanın da gençliği ve toyluğuyla karşı çıkmaya çekindim ve hem yeteneğimin olmadığı hem ilgimin de bulunmadığı bir bölümü seçtirdiler. Fakat korona dönemiyle de beraber o üniversiteden de uzaklaştım ve ailemi yeniden yurtdışında mesleki eğitim programı için gerekli sermayeyi ve desteği alma amacıyla ikna çabalarına başladım. Tam olarak 3. 5 yıl sonunda ikna oldu ve tamam dedi tabiki bu süreç aşırı sancılıydı. Sonrasında almanca belgem için sınava girdim kazandım ve aracı şirketin yolunu tuttuk. Şirket bana bir meslek yeri ile almanca görüşme ayarladı ve 10-15 dakika arası süren bu görüşmeye katıldım fakat olumlu haber alamadım. Bu arada ülkenin çalışma şartlarından dolayı da almanca gibi bir dili öğrenip geliştirebilmek ve görüşmelerde konuşma yapabilecek seviyeye gelebilmek adına bir işe girmekten çekindim ve babamdan bu süreçte ekonomik anlamda bana destek olmasını rica ettim fakat maalesef neredeyse yok denecek bir miktar alıyordum ve görüşme bulma süreci gibi durumlar haftaları ayları bile alabildiği için bu süreç işkence gibiydi. Ayrıca devamlı karşılaştığım aile üyelerimden ''Noldu daha gitmiyor musun?, Hadi artık, E ne zaman olucakmış. E olmayacaksa olmasın artık kaç yaşına gelin artık. '' vb. şeklinde eleştiriler nasihatler alıp duruyordum. Geleyim sonuca. Sonuç olarak şu an yeniden iş görüşmesi bulunan durumdayım ve iş görüşmesi yapmaktan bile korkmaya başladım. Öyle ki ''off biraz geç bulsun ya. '' şeklinde bile iç çekiyorum çünkü görüşmede konuşmaktan ve yeniden başarısız olmaktan aşırı derecede korkmaya başladım ayrıca durup dururken bir anda sık sık aklıma ''Bitti mi, bu da mı olmayacak, her şey için geç mi kaldım artık?, burada sıkışıp kalacak mıyım ?, yine beni nasıl eleştirecekler ?'' ve daha fazlası olacak şekilde düşünceler dolmaya başlıyor ve bununla beraber karamsarlığa ve strese girip çarpıntı, karıncalanma, ani motivasyon çökmesi vb. durumlar yaşıyorum. Bu durumu gün içinde sık sık ve uzun sürecek şekilde yaşıyorum artık uykumdan tutun fiziksel aktivitelerime kadar etkiliyor. Sessiz ve yalnız kalamıyorum evdeysem bütün gün komik videolar bakıyorum ya da bir arkadaşımla buluşmayacaksam tek başıma uzun süre dışarıya bile çıkamıyorum. Çünkü biraz sessiz ve video açısından komikli bir şeyler bakmazsam anında yukarıda bahsettiğim düşüncelerle dolup taşıyorum ve bahsettiğim nefes darlığı gibi durumları yaşamaya başlıyorum. Eskiden gayet neşeli, girişken birisi olarak şu an 10-15 dakikalık bir görüşmeye girmeye bile çekinen-korkan sürekli karamsar, kaygılı ve özellikle gelecek ile alakalı sadece beni daha da kaygıya ve karamsarlığa itecek senaryolar kuran hatta istemsizce böyle senaryolar aklına gelen birisi olarak bu durumdan kurtulamasam bile bunu azaltabilmek için olan motivasyon ve desteğinize ihtiyacım var. Yardımcı olursanız çok sevinirim teşekkürler.

myln

Seslere karşı hassasiyetim oluştu

Üst kat komşum(yengem) la bir sürtüşme yaşadık ve bana kızıp küsmeyi seçti sonrasında(2yıldır) kadının sesine karşı, onun evinden gelen tüm seslere karşı hassasiyet geliştirdim. Aşırı gürültülü ve sürekli bağırarak konuşuyor, eşyaları sürtüyor ittirip kaktırıyor, ifade ettim rahatsızlığımı ama yok saymaya devam ediyor. Nereye gitsem kafamda onun sesini dinliyorum, kulak tıkacı ile uyuyorum ama gün içinde sürekli yukardan ses geliyor mu diye durmadan dinliyorum, ara ara saldırganlaşıyorum çıkıp kavga etmek istiyorum. Psikiyatr gittim bana boşandığım için tahammülün azalmış dedi beni dinlemedi bile😩ilaç verdi yolladı.

neden böyle şeyler düşünür insan?

öncelikle merhaba sorularıma cevap veren bütün ve yardımcı olan bütün psikologlarımıza teşekkür ediyorum sayenizde biraz da olsa rahatlıyorum iyiki varsınız. benim şöyle sorularım olacak öncelikle kendimde zaten okbden şüpheleniyorum eminim gitsem psikiyatriye bunun teşhisini alırım. şöyle bir sorum olacak iki olayı birbirine bağlayıp anlatacağım. ilk aklıma takılan şey 1. 5 yıl öncesi yani ilişkim yokken olan düşünceler. benim bir yakınım vardı ve o yakınım iş yerine yeni gelen çocuk için bana şakasına bunu sana ayarlayalım falan demişti bende hayır benim aklımda biri var vs demiştim sanırım gülüp geçmiştik net hatırlamıyorum her neyse. arkadaşım bu çocuğa deli divane aşık olmuştu ve ben içimden evet çocuğun yakışıklı olduğunu düşünüyordum çevremdeki herkeste çocuğun arkadaşıma göre fazla iyi olduğunu düşünüyordu. bende iç sesim yani işte beni görse kesin benden hoşlanır gibi şeyler diyordu yani böyle düşünüyordum fakat bana böyle bir fırsat verilse ASLA arkadaşım bu şekilde hissettikten sonra bunu asla onaylamam ve asla görüşmeyeceğim yapmayacağım bir şey karakterime çok ters. sadece şunu anlamıyorum o an neden böyle düşünceler geçti ara ara geçiyor kafamdan ve rahatsız olmadım şuan düşününce çok utanıyorum. diğer olay da ilişkim varken olan bir şey fakat bunu yaptım mı hatırlamıyorum bile. ben kafedeydim yaklaşık 2-3 ay önce ve bana istek atan bir çocuk vardı orada ve hani zihnim bana istek atan birinin otomatik olarak benden hoşlandığını falan düşündürtüyor bana. bu kişide bana çok büyük yanlış yaptığını düşündüğüm eski bir arkadaşımın 1-2 aylık konuştuğu sevgilisiydi ama biz o zamanlar o arkadaşımla görüşmüyorduk ve tanışmamıştım zaten bu kişi bana ilişkim varken istek attı (beni tanımıyor ben de onu sadece biliyorum) bende erkek arkadaşıma gösterip isteği sildim. bu kişiyi kafede görünce bana istek atan biri olduğu için saçımı düzelttim mi hatırlamıyorum ama kötü görünmek istemedim sanırım ve bunu yaptım mı yapmadım mı hatırlamıyorum bile okb bu sırada devreye giriyor hatalı hafıza oluşuyor. ya öyle yaptıysam ben kötü biri miyim? istek atan birine neden güzel gözükmek istiyorum? gibi düşüncelerle boğuşuyorum. şunuda ekleyeyim erkek arkadaşım hayatımdan şuan çıksa o kişi bana yazsa asla konuşmam bile yine isteği reddederim bunu en yakın arkadaşımla paylaştım ve bana bu normal bir şey yapmamışsın dedi . kendimi bu tarz düşünceler aklıma geldiği için çok kötü hissediyorum. neden bana istek atan birine güzel gözükmek istiyorum? bir şey olmayacağını tabiki biliyorum ama kendi özgüvenimi böyle mi tatmin ediyorum? gerçekten kendimi çok kötü hissediyorum erkek arkadaşımı çok seviyorum ve ona yanlış yapmam yapamam karakterime çok ters ama bazen zihnimi anlamıyorum. neden böyle şeyler düşündürtüyor bana ve sonradan rahatsız oluyorum kaygı yaşıyorum? biraz uzun yazdım fakat şimdiden teşekkür ediyorum cevap için. .

Takıntı rahatsızlığımı nasıl aşarım?

Çok takıntılıyım herşeyi kafaya takıyorum üretiyorum beynimin içi susmuyor ne yapmalıyım kafamda büyütüyorum kafamda aynı şey kalıyor kendimi mutsuz hissediyorum çok takıntı var beynime engel olamıyorum aynı şeyleri düşünüp duruyorum dün olan şeyler mesela aklımda kalıyor sürekli aynı şeyleri düşünüp duruyorum aynı şeyler kalıyor beynimde bunun için ne yapmam lazım?ilaç kullanmam gerekiyor değil mi? unutamıyorum aynı şeyler kalıyor beynimde ne yapmalıyım?

Kendimi sevmiyorum komplekslerim var

Merhaba. Ben 20 yaşındayım. Evliyim ve bir çocuğum var. Evlendikden sonra kendimi sevmemeye başladım. Yüzüm de bedenimde bazı yerleri beyenmiyorum. İhanete uğradım çok güvendiyim eşim tarafından. Ben baba evimdeyken naılsam yeniden öyle olmak istiyorum. Çok çabuk sinirleniyorum. Her şeyi unutmuş gibi yapıyorum. Ama her şey kafamda. Bi de içimden gelenleri söyleyemiyorum. Kalbimden söylemek geçiyor ama dilimden gelmiyor. .Bana yardımcı olurmu sun?

Psikiyatri servis yatış sonrası

Merhaba yakın zamanda psikiyatri servisinde taburcu oldum bundan sonraki hayatta ruh sağlığımı nasıl koruyabilirim? başka bir konu taburcu olduktan sonra hislerim daha huzurlu daha rahat oldu bu hislerimi nasıl koruyabilirim? Yani kendimi iyi hissetmem mutlu hissetmem neler yapabilirim psikiyatri servisindeyken boyama yapıyorduk taburcu olduktan sonra kendim mi temin edeyim normal şartlarda işsizim kpss hazırlanıyorum ama bir süre ara verdim zamanı boş geçirmek istemiyorum. Teşekkür ederim