Psikoloji Kategorisi

İstemsiz düşünceler kaygılar ve panik atak

Merhaba ben bunu yaklaşık bir yıldır yaşıyorum sebebini bilmiyorum ama bazen her şey normalken böyle aniden moralim bozuluyor ağlama ya başlıyorum ve nefes alamadığımı boguldugumu hissediyorum sanki aldığım nefes beni sıkıyor gibi geliyor her şeyin üstüme geldiğini hissediyorum ellerim titriyor başım dönüyor bu ne olabilir panik atak mı bilmiyorum ama hiç olmadık zamanda aniden olan bir şey bunun sebebi ne zaten çok stresli bir dönemdeyim ve her şeyi kafasına takan biriyim her şeyi düşünen istemsiz kaygilarla istemsiz olumsuz düşüncelerle bogusan biriyim ben ne kadar düşünmemeye çalışsam da aklımdan çıkmıyor kaygılar korkular olumsuzluklar buna obsesif kompulsif bozukluk da deniyor biliyorum çünkü görüştüğüm bi terapist söylemişti depremden önce görüşüyorduk ve çok kısa sürdü kendisi vefat etti ondan sonra bi terapiste gitmemiştim ki o zamanlar bu kadar yoğun değildi bu söylediklerim ama son bir yıldır çok yoğunlaştı başa çıkamıyorum kontrol edemiyorum bus açma düşüncelerin yanında ne zaman olumsuz bir şey yaşasam kendime zarar verme isteği oluşmaya başladı ve bu düşünceleri kafamdan çıkarmaya çalıştıkça daha çok artıyor ne yapıcamı nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum lütfen yardımcı olur musunuz

Fazla uyku sorunu yaşıyorum ve bunu aşmak istiyorum

Benim uyku sorunum var yani uyuyamamak değil yeterli bir şekilde uyuduğum halde sürekli uykumun olması. Normal insanlar gibi 6 7 saat uyusam bile gün içinde çok yorgun ve uykulu oluyorum sürekli uyuma isteği oluşuyor. Ben mezun öğrenciyim tekrar sınava hazırlanıyorum ve dershaneye gidiyorum ama günlerim çok verimsiz geçiyor her etüt saatinde sürekli uyuma isteğim oluyor uykumu aldığım halde böyle. Bu da derslerimi kötü etkiliyor. Hiçbir verim alamıyorum geçen yılım da bu yüzden çöp oldu. Doğru düzgün çalışmıyordum sürekli uyuyordum. Bu yılın da aynı olmasından korkuyorum. Sebebi ne bilmiyorum vitamin eksikliğinden dediklerini duydum kontrol ettirdim hepsi normal degerdeydi artık aklıma psikolojik olabileceği gelmeye başladı o yüzden buraya yazıyorum. Bu sorunu nasıl aşabilirim yardımcı olur musunuz çünkü gerçekten hiçbir gün verimli çalışamıyorum bi an önce bunu düzeltmem ve toparlanmam gerek bi çözüm yolu önerir misiniz nasıl yapıcamı bilmiyorum.

Son zamanlarda kendimi güçsüz hissediyorum

31 yaşındayım bu zamana kadar çok sorun atlattim ama en guçsüz oldugum zaman bu zaman gibi geldi istedigim hiç birseyi elde edemedim kimse yanimda durmadi hep yanliz kaldim tukenmislik sendromu ile baş başa kaldim sevdigim kadin ve arkadaşlarim tarafindan kendimi bir turlu toparlayamiyorum yeterince yanlız hissediyorum ve kendimi acıklayamadigim sorularla baş basa kaldim ne yapabilirim bilmiyorum umarim bana yardimci olursunuz. Tesekkurler

Kendim için ne yapmalıyım?

Merhaba yapmayacağım dediğim herseyi yapıyorum ve bu istemsizce oluyor mesela aramamam gerek bunu biliyorum aramıyorum sonra bir anda bakmışım ki aramışım bu örnekti sadece buna benzer bir çok şey var ve bana çok zarar veriyor sonuçları ne yapmalıyım bilmiyorum kendimi bir batakta gibi hissediyorum sigara icmeyi birakmak isteyip icmeden duramamak gibi lutfen yardimci olun bana ne yapacagim ben hic bilmiyorum 😔

livaartvinli08

Sürekli farklı bir sevgi arayışındayım

Merhabalar benim sevgilim var yaklaşık 4 yıldır onu seviyorum onunla iken çok mutluyum ama sürekli başka birinin sevgisini de arıyorum sevgilim beni mutlu ediyor Mutluyum yani ama hep farklı farklı sevgiler arıyorum yetmiyor gibi sevgisi çok fazla aslinda ama yetmiyor bi şekilde belki o farklı insan başka sevgi gösterir sürekli bir sevgi görme ihtiyacı isteği var içimde yeni tanıdığım insanlar ilgili saçma sapan hayaller kuruyorum sevgilim var oysaki kendimi kötü hissediyorum çok fazla mutsuzum bitmiyor bu sevgi arayışım ne istiyorum bilmiyorum

Takıntılarımdan kurtulamıyorum

Her şeye olan takıntım artık beni çok yoruyor. Gece uykularım kaçıyor. En ufak şeyler çok büyük sorunlar haline gelmeye başladı. Artık düşüncelerime engel olamıyorum. Etrafımdaki insanlar sanki sürekli benim hakkımda konuşuyormuş gibi, herşey bana karşı yapılıyormuş gibi geliyor. Bu beni çok geriyor. Her anım sinir ve gerginlik. Başa çıkamıyorum. Psikiyatri doktoru ilaç verdi 3 aydır kullanıyorum ama hiç bir şekilde takıntılarımdan kurtulamıyorum. Özellikle sevdiğim insanla birlikteyken her söylediği şey, her yaptığı hareket sanki beni istemiyormuş beni sevmiyormuş düşüncesine kapılmama sebep oluyor. Bana sürekli 'sen öyle düşünüyorsun ben değil' diyor. Şizofren miyim? Çünkü yanımdan geçen insanların bile konuştuklarını duymadığımda ya da bana baktıklarında benimle alakalı mı konuşuyorlar bana mı bakıyorlar, yolda yürürken beni mi takip ediyorlar, hissi doğuyor sürekli. Birlikte oturduğum insanlar bile birbirine kısık sesle bi şey söylese benimle mi ilgili diye düşünüyorum hep. Gece başımı yastığa koyduğumda bunların hiçbiri aklımdam çıkmıyor. Uyuyamıyorum.

Yetersizlik hissi ve mükemmeliyetçi olma duygularıyla başetmek için ne yapmam gerekiyor?

Merhaba. 2 çocuk annesiyim. Çocuklarıma yetme konusunda problem yaşıyorum ve sürekli herseyi mükemmel yapmaya çalışıyorum bu beni çok yoruyor. Sürekli kaygılı ve stresli hissediyorum tahammül seviyem çok düşük. Bazen nefes alamadığımı hissediyorum. Desteksizim ve son zamanlarda ara ara atak gibi boğulma, nefes alamama ve aniden bişey olacakmış korkuları yaşıyorum. Sürekli mutsuz umutsuz ve çaresizlik hisleriyle boğuşuyor gibi hissediyorum. Cevaplarınız benim için çok önemli teşekkür ediyorum.

Ben kötü bir insan mıyım?

Meraba hocam. Ben 13 yaşında iken daha önce televizyondan gördüğüm (sevişme) kelimesini telefon elime geçince internetten bakmıştım ondan sonra karşıma karşıma erotik sahneler çıkmıştı . Ben de dayım larda kalıyordum o ara kız kuzenimin üstüne oturursam onun vajinası ile benim ki değerse ne olur diye merak etmiştim . İnançlı bir ailenin çocuğu olduğum için hep namaz kılan biriydim böyle bir şey yaparsam günah işlerim diye hafızama kazınmıştı daha sonra zaten sadece bir kere yapcam ne okucakki diye kendimi teselli etmiştim ve de sen daha küçüksün bu yaşta günah yazılmıyor diye kendimi teselli etmiştim ondan sonra kuzenim 4 yaşında onunla oyun oynardık hep bu sefer de kim daha ağır diye oyun oynayalım mı dedim oda onayladı ben kuzenimin üzerine oturdum hiç bir şey olmadı ve ben günah işledim diye kendimi azarladım sonra da içim bi kötü oldu kendi kendime oda oturursa bu sefer günah işlememiş olacaktım diye düşündüm kız kuzenime sıra sende demiştim oda yapınca içim rahatlamıştı . Aradan 1 yıl sonra kardeşimin boynunu ıslak ıslak opmustum . Televizyondakiler böyle opuyorlardi. Kardeşim zaten öpsem ne olacakki demiştim kendime . Sonra hiçbir şey olmadığını fark etttim . Bu sefer de kendimi azarlama ihtiyacı duydum . Sonra abartma ebru kardeşin zaten diye geçiştirdim . Daha sonra aradan 3 yıl sonra vajinamin içinin sürekli kasindigini fark ettim ben de sürekli kasiyıp bir sıvı geldiğini fark ettim meğersem mastürbasyon yapıyormuşum . Bunu intternetten araştırdım . YouTube deki kişi erotik bir şeyler izleyip kasimamiz gerektiğini söyledi . bende öyle yapıyordum . Ama bu bende vicdan azabı oluşturuyordu bir gün banyoda mastürbasyon yaparken aynayı opmustum nasıl oluyor diye . Sonuçta kendi kendime yapıyordum aynada canlı bir şey değildi bunun günahı yoktu diye düşünüyordum böylece vicdanımı rahatlatiyirdum belkide 18 yaşıma gelince artık elimden geldiğince bırakmaya çalışıyordum . Sonra üniversiteye geldiğimde hocam mastürbasyon tıpta normal deyince benimdeVicdanım rahatlamıştı artık . Yapıyordum sürekli . Bir gün banyodan yine mastürbasyon yaparken neden bilmiyorum kolumu emiştim ve bu çok kötü bir şey olmuştu midem bulanmış tı . Sonra bir videoya denk geldim . Mastürbasyon haramdır diye orda bir durup düşünmeye başladım ve vicdan azabı yaşadım . Bu sefer bütün geçmişim kafamda canlanmaya başladı . Ve tam altı aydır depresyondayım ben niye böyle yapmışım diye . İnsanları çok açık görünce o videolar geliyor aklıma sonra ben böyle pis bir insan mıyım diye kendimi azarlıyorum . Kardeşimi görünce vicdan azabı yaşıyorum . geçen televizyonda Diyarbakır daki narin olayını görünce ben de böyle birimiyim diye kendimi azarladım o küçük çocuğun üstüne nasıl kalktın diye kendimi azarladım . O cinsel içerikli videolar kafamdan çıkmıyor kendimi affedemiyorum. Ya başka gözle bakıp öyle bir şey yaptıysam diye kendimi sucluyorum . Yazın böyle depresyonda iken her kes beni dışlıyordu ben de 7 yaşında kız kardeşimi dünyalar kadar çok seviyorum onaO ara sürekli internetten bu günah mı şu günah mı diye sürekli araştırmaya başladım o ara şey karşıma çıkmıştı annenin kız çocuğunu dudaktan öpmesi günah değil diye bir yazı görmüştüm ebru bak bu bile günah değilmiş yeter uzatma diye kendimi teselli etmiştim. Daha sonra Twitter da bir kız erkek kardeşinin dudağını opmustu Linclenmisti bu sefer de kendimi sucladim anneme söyledim annem nasıl konuşuyorsun sen niyetini bilmiyormusun diye beni azarladı bir psikologa git dedi . Bu sefer daha kötü oldum bütün 6 ay boyunca depresyondayım ben nasıl bir insanım diye kendimi sucladim o erotik sahneler kafamdan çıkmıyor çok açık birini görünce onlar geliyor aklıma ben böyle bir insan değilim biliyorum kendimi karıncayı bile incitmem ben ne yapacağımı bilmiyorum düşünmekten çok yoruldum odaklanamiyorum hiç bir şeye. Size yalvarıyorum bana yardımcı olun ben uyuyamıyorum lütfen ben artık uyumak istiyorumAynaya bakınca kendimden nefret dahi ediyorum aynaya bakamıyorum ben kendimle barışmak istiyorum.

Sinirlenince ağlamak?

Merhabalar. Birşeye sinirlendiğim ya da üzerimde beni rahatsız eden bir baskı kötü bir düşünce beni öfkelendirecek birşey olduğu zaman direkt istemsiz bir şekilde ağlıyorum. Kendimce bunu duygularımı çok fazla bastıran dışa vuramayan bir kişiliğe sahip olduğumdan kaynaklı olabilir diye yorumluyorum çünkü çoğu zaman her şeyi kendi içimde yaşarım. Bir tek erkek arkadaşımla paylaşıyorum çünkü beni samimi bir şekilde dinleyen ve anlayan tek kişi o olduğunu düşünüyorum. Ama gene de sinirden ağlama durumuna asla engel olamıyorum. Bununla nasıl başa cikabilirim? Bunun sebebi sizce ne olabilir?

Eyleme geçmekte zorlanıyorum

Merhaba, kendimi geliştirmek adına çok güzel kararlar veriyorum ama bu kararları eyleme dökemiyorum. Her günüm boşa geçiyormuş gibi hissediyorum. Bazen duşa girmeden önce bile 2 saat boş boş oyalanıp duşa giremiyorum. Ve sürekli kafamda saçma sapan senaryolar kuruyorum bu senaryoları kurarken de odanın içinde boş boş geziyorum. Senaryo kurduğumu fark ettiğim an "ben ne yapıyorum ya" hissine düşüyorum. Kendimi nasıl düzeltebilirim?