Psikoloji Kategorisi

Kendime nasıl daha iyi davranırım

Eşimin ailesiyle yaşıyorum özel sınırlarım herşeyimin ihlal edildiği bir apartmandayım evlenmeden önce çok sakin eğitimli özgüvenli bir insandım sosyal biriydim şimdi özgüvenim yetersiz bastırılmış ve sinirini kontrol edemeyen birine dönüştüm bu yüzden bile defalarca evliliğimi bitirmeyi düşündüm ne düşünmem gerektiğini bilmiyorum ama aşırı sinirliyim kontrol edemiyorum çevremdeki insanlar ikiyüzlü sürekli canım cicim davranıp arkalarından konuşup yüzyüze gelince normaller ben normalleştiremiyorum

YKS ve Zaman algımda sapma

Yks mezun ogrencisiyim bu sene. Zaman algim yuzunden 4 aydir tum konulari bitirebilecekken cogunu ucu ucuna yetistirdim ve yetistirsem bile bilginin zihnime yerlesmedigini fark ettim. Zihnim surekli yorgun oldugu icin odağım cok daginik oluyor ve bu da 24 saati 10 saat gibi yasamama sebep oluyor. Kendimi bildim bileli bunu yasiyorum ama mezun senemde asiri artti gunum baslamadan bitiyor. Her gunumu kafam bulanik surreal sekilde geciriyorum artik. Sadece ders konusunda degil ders calimasam da oyle oluyor. Gun icinde ne yaptigimi anlamiyorum bile. iki senedir hayatım yok sanki. kafam hep bulanik oluyor. bir şey öğrensem aklımda kalmıyor. Ne yapabilirim? Bunun sebebi nedir

Aynı döngülerden nasıl çıkarım

Merhaba benim hayatımda yaşadığım belli döngüler var arkadaşlık iş romantik ilişkilerde sürekli bir yarım kalmışlık durumu bir yerden sonra yürütmekte zorlanıyorum. Hayatın ritmine uyum sağlayamıyorum gibi. Sürekli anlayışlı olmak zorundaymışım gibi hissediyorum. Ama bana karşı bir hata yaptıklarında ben kendimi savunmuyorum dolayısıyla karşımdaki insanlar kendini çok haklı bir yerde görüyor. Gerçekleri yüzlerine vurunca sorunlu benmişim gibi davranıyorlar. Her şeyi çok büyütüyormuşum gibi tavırlara giriyorlar oysa aynı şeyler onların başına gelse eminim ki bana yapmadıklarını demediklerini bırakmazlar. İlişki hayatımda başında fedakarlık yapıyorum dürüst davranıyorum sonra o kişi öyle yalanlar söylüyor öyle şeyler yapıyor ki konuşuyorum tekrar aynı şeyleri yaşamamak için tamam diyor yine yerinden yalanlar hatalar. Bu ilişkiden çıkamıyorum çünkü biliyorum ki kendi hayatımda mutsuzum yalnızım işim yok arkadaşlarım yok. Ya da samimi değiller. Bu ilişkide bu hatalara tepki gösterince bu sefer sorunlu benmişim her şeyi büyütüyormuşum gibi oluyor. Aynı şeyler arkadaşlıklar için de geçerli. Bu döngüler temelde hep var. O yüzden gereken yerde sınırı koysam bile beni sorunlu ilan ediyorlar. Ben de tüm çevremden uzaklaştım. Bir arkadaşımın yaptığı yanlışları söyleyince bana sorunlu psikolojik deli muamelesi yapıyor. Çünkü ona öyle davrananlar ya hep sorunlu ya hep psikolojik sıkıntılı insanlar vs. Çünkü ben herkesle iyiyim diğer arkadaşlarımla da iyiyim sen niye böylesin hissediyorum demeye getiriyor. O kadar iki yüzlü ki herkesin arkasından konuşuyor bana yetiştiriyor benimde konuşuyor bunu ona alttan alta söyleyince işine gelmiyor. Tavırlarından anlıyorum ki benim en ufak açığımı bulmaya çalışıyor. Beni vurmak için. Çünkü çevresinde o kadar arkadaşı var ki illaki ben kötüyüm ona göre sıkıntılıyım o yüzden böyleyim bunu açık açık değil alttan alta söylüyor. Ondan o kadar soğudum ki ona samimi davranamıyorum. Çünkü söylediğim her şeyi bir sonraki konuşmamızda düşünmüş bana koz olarak kullanmış gibi davranıyor. Onu hayatımdan çıkaracağım biliyorum çok yalnız kalacağım ama ondan nefret etme noktasına geldim artık

Öfkemi kontrol edemiyorum ne yapmam lazım

Ben yaşadıklarımı bir türlü atlatamıyorum ne yapmam gerek ? Bana yardımcı olur musunuz ?Nasıl bir yol izlemeliyim ? Kendime nasıl iyi davranacağımı bilmiyorum?İcimdeki öfkeyi atamıyorum ? İçimde bir tarifsiz duygu var ? Sabah uyanınca içimde bir huzursuzluk var. Kendimi çok yorgun hissediyorum. Hayattan pek bir zevk alamıyorum. Oysaki herdeysen zevk almak keyif duymak istiyorum. Hayatım anlamlı olsun istiyorum. Huzurlu dakikalar girsin hayatima . Mutluluk istiyorum.

Zuzu

Ne hissettiğimi nasıl olduğumu bilmiyorum mutlumuyum mutsuz muyum bilmiyorum

Sabah yataktan kalkıyorum direk sağlığımı sorguluyorum bir yerim ağrıyor mu diye sorguluyorum sürekli olarak mide bulantım var düzgün bir şey yiyemiyorum sürekli olarak içime bir his giriyor beni çok rahatsız ediyor o içime giren hisse anlam veremiyorum korku ama neden korktugumu bilmiyorum cvp arıyorum ama bulamıyorum kendime uğraşacak bir şey bulamıyorum temizlik yapıyorum bitiyor sonra oturunca midem bulanıyor sersemlik yapıyor bende nasıl düzelecem de bilmiyorum 7 aydır böyleyim mesela Su içiyorum artık psikolojik men mi niye bilmiyorum o suyu zorla yutuyorum sürekli aklımda ölüm var nedenini de bilmiyorum nasıl düzelecem bilmiyorum

Kendimi nasıl toparlayabilirim

Hiç bir şey beni mutlu etmiyor. Her şeyden uzaklaşmak istiyorum. Sanki çok mutsuzum. Normal bir hayatım var aslında ama yinede çok mutsuzum. Yemek yiyorum onu bile hissetmiyorum. Güzel bir ailem var. Ama bir şeyler yolunda gitmiyor. Sorun bendemi acaba. İş yerim var gidiyorum orada bile kalamıyorum. Hayata küstüm sanki, eskiden çok gülerdim içten. Neşem gitti sanki yaşayan bir ölüyüm. Ben ne yapa bilirim?

Nasıl yeniden başlayabilirim

Merhaba bundan 1 sene öncesinde hayatımda bir sürü arkadaşım dediğim insanlar vardı. Bir sevgilim vardı. En yakınım dediğim 2 arkadaşım vardı. Şimdi sadece ben kaldım. Bir sene önce ilişki yapmamla başladı her şey arkadaşlıklarımı ilişkimi kendimi o zaman tanımaya başladım. Meğer ben sadece ortamın böyle dinleyen onaylayan uyum sağlayan tarafı gibiymişim. Aslında herkes belli ölçüde bunları yapar. Ama şunu fark ettim. Bir ilişki yaptım ve yaptığım günden bitirdiğim güne kadar hep ben konuşuldum. Herkesin tek ortak noktası açık aradığı kişi benmişim gibi sürekli bir hata arıyorlardı bende. Oysa kendileri zamanında neler neler yaptılar da yanlarında olmuştum. Oysa bu ilişkide yoğunlukla hatalar yapan karşı taraftı ama ben sevgimden dolayı devam ettirdiğim yine de acı çektiğim için o dönemler beni öyle bir yargılıyorlardı ki her hareketim tavrım sanki ben kötü biriymişim gibi algılanıyordu. Diğer taraf sürekli kendini haklı çıkarma modundaydı. Bütün ilişkideki her şeyi ortak arkadaşlarımıza anlatıyordu. Ben paylaşmak istemesem bile bir şekilde duyuluyordu. Artık o kadar tükenmiştim ki. İlişki bitti. Bu defa arkadaşlarımın bambaşka yüzleriyle karşılaştım. Şu an hayatımda kimse kalmadı. Kalanlar ise bana laf sokan sürekli yine hata açık arayan benimle anlaşamıyorsa bu insan kötüdür mantığında ilerleyen insanlar. Ha bir de şunu alttan alta söylüyor resmen ben diğer arkadaşlarımla iyi anlaşıyorum. Başkalarında sorun olsa anlarım sorun olanı hissediyorum diyor resmen. Alttan alta bana bunu hissettiriyor. Şimdi hayatımda onlar için de çok küçük yer kaldı neredeyse hiç konuşmuyorum. Çok yalnızım baştan nasıl başlarım bilmiyorum. Ben artık büyük hataları büyük saçmalıkları affedecek kadar güçlü değilim lütfen yardım edin

Güncel olaylara karşı psikolojimi nasıl koruyabilirim?

Güncel olayları takip etmek psikolojimi etkiliyor. Bugün Filistin meselesinde gelişen olayları takip ederken iki Türk'ün bulunduğu gemi Filistin'e gitmeye çalışırken İsrail tarafından tutuklandı. Bu olay sonrasında da öldüler diye haber gördüm fakat yanlış olduğunu öğrendim. Ama çok etkilendim. Elimden bir şey gelmiyor oluşu içimi acıtıyor. Türkiye'de yapılan eylemler, provokasyonların yeterli gelmemesine dayanamıyorum. Ne yapabilirim diye düşünüyorum. Aklıma bir şey gelmiyor. Zaten gelse bile yetmeyecek biliyorum. Bunun bir sonu yok. Ders almıyoruz. Canımız yanıyor. Yine de görmüyoruz. Bunun için kendimi yıpratmamalıyım biliyorum ama elimde değil. Faydasız gibi hissediyorum kendimi. Ölüm bu kadar kolay olmamalı. Ben de mutlaka bir şey yapmalıyım. Çünkü sonrasında, yıllar sonra bana sorduklarında "Hiç bir şey yapamadım. " demek istemiyorum. Bu soru benim için çok önemli. Cevabınız çok kıymetli olacak. Teşekkürler.

Öfkemi kontrol edip nasıl oldugum gibi davranabilirim?

Çok gergin biri oluyorum istemsizce. En ufak şey çok büyükmüş gibi aşırı sinirleniyorum. Mesela erkek arkadaşımlaykn bir şeyi tutar mısın diye uzatırken yavaş hareket etmesi sinir edıyor ya hadı cok yavassın fln diye büyütyrm aslında elı dolu oldugunun farkındym almaya calısıyor görüyorum ama sinirimi kontrol edemiyorum. Bu gibi bir sürü küçük olayda asırı tepkıler verıp tahammül edemiyorum nasıl ne ıyı gelır bilmiyorum farkındayım ama engel olamıyorum. Şimdiden çok teşekkür ediyorum

Ne hissediyorum bilmiyorum

Nasıl başlasam bilmiyorum aslına ne hissetmem gerekiyor onu da bilmiyorum erkek arkadaşımdan ayrılalı 1 hafta oldu onsuz 1 saat dayanamayan ben 1 haftayı geride bıraktım bugün onu canlı yayın açmış bir şekilde gördüm içim titredi görünce ama nasıl bir hissiyat içinde olduğumu anlamadım evet onu istemiyorum artık çünkü kendisi beni terk edip giden biri beni defalarca aldatmasına rağmen affetmiştim ama artık gerçekten onu hatırlamak dahi istemiyorum namazıma başladım Rabbime daha yakın olmaya başladım bir sınavdan geçiyor gibiyim sanki ama ona karşı duygularım hala var mı çözemedim namaz kıldıktan sonra çok ağladım Rabbimden içimdeki sevgiyi alsın diye yalvardım bilmiyorum nasıl yapıcam canım yanıyor yaşanmışlıklar geliyor aklıma silmeye çalışıyorum aklımdan onu tabi bu zamanla olan bir şey uzak mesafe olan bir ilişkiydi zaten ama ben kendimden çok ödün verdim ona karşı içimde. Bir şey kalsın da istemiyorum ben yeni biriyle konuşmaya başladım aslında akrabam olan biri biz yeni tanışıyoruz 3 ay kadar oldu tanışalı o da biliyordu eski ilişkimi bugün onla konuşunca bana doğru insan o geliyor annem de onaylıyor eski ilişkimi hiç onaylamıyordu istemiyordu da canımı çok kez yaktığını annem görmüştü çünkü ben nasıl hissettiğimi bilmiyorum nasıl bir yol çizmem gerekiyor çözemiyorum konuşmaya başladığım kişi de bana kendine biraz zaman ver dedi doğru aslında kendime zaman vermem gerekiyor umarım kendimi anlata bilmişimdir

Nuray_oz49