Psikoloji Kategorisi

Kendimi sevmek için ne yapmalıyım?

İnsan kendini sevmek için ne yapar? 28 yaşındayım kendimi sevip sevmediğimi bilmiyorum. Ne yapmalıyım? Bazen kendimi sevmediğimi düşünüyorum dönemimiz erkekleri hep aynı geliyor kimse ciddi düşünmüyor buluşma ayarlıyoruz bulışuyoruz buluştuktan sonra mesaj yok arama yok hepsi Naz sen çok iyi bir insansın ama diye başlayan cümleler kuruyorlar ben neden tercih edilmiyorum bilmiyorum egoist değilim işim var memurum yine de olmuyor

nazito

Kaygılarım yaşamamı engelliyor

herhangi bir olumsuzluk yaşadığım zaman çözüm üretemiyorum ve o olumsuzluk bütün günümü mahvediyor bu durum bazen bi iki gün bazen bir hafta sürüyor. hayata kaldığım yerden devam edemiyorum. kendimi motive edemiyorum. hep bir yetersizlik hissi var asla geçmiyor. Önceden hep pozitifken bu yönüm ölmüş gibi hissediyorum. hep kaçmaya çalışıyorum. Anda kalamıyorum, mutluysam o duyguda kalamıyorum . Her şeyi kontrolüm altına almak istiyorum. Kontrolüm dışındaki her şey beni çok geriyor. Beni mutlu edebileceğini düşündüğüm her şeye sahibim ama küçük şeylerden bile mutlu olan yönümü kaybettim . hayal kırıklığı yaşamamak için tetikteyim mutluysam bile bu böyle sonuna kadar mutluluğu yaşayamam hiç.

Babamın annemi aldatması ve YKS süreci

Babam annemi aldatıyordu. Annem cahil. Babam iyi bir baba. Derslerime odaklanamıyorum. Bu zamana kadar hiç sevgilim olmadı. Hoşlandıklarım oldu ama sevgilim olmadı. Kimsenin beni seveceğine inanmıyorum. Çirkin olduğumu düşünüyorum. Yks sürecindeyim. Kendim çok stres içinde hissediyorum ve odaklanamıyorum. Geçen gün coğrafya sorusu çözemediğim için ağlamıştım. Gerçekten artık ne yapacağımı bilemiyorum. Her şey üst üste geliyor gibi. Ben bu durumlarla nasıl başa çıkabilirim?Bana nasıl bir yol izlememi önerirsiniz? Çünkü artık bu dertlerle başa çıkmak istemiyorum

Kendimden nefret ediyorum

merhaba ben 29 yaşındayım. Hayatım hep boş gibi hissediyorum. Sanki bu zamana kadar nasıl geçti anlamıyorum, hep uzaktan izliyormuşum ya da hep olayların dışındaymışım gibi. Hayattan zevk almıyoru, hic bir şeyden zevk almıyorum ve kendimi de tanımadığımı fark ediyorum. Geçen yıl major depresyon tanısı konuldu bir sürü psikologa ve psikiyatriye gittim ve hicbir işe yaramadı gibi geliyor bana. Her an tetikte ve kaygılıyım en küçük meselelerde bile panik oluyorum. İnsanların en ufak şeylerine özeniyorum. Şunu yaptım bunu yaptım demeleri bile çok büyük bir şeymiş gibi. Ve hep öfke duyuyorum her şeye. Kasadaki kişi neden bana senli benli konuştu gibi. Kafam hep dağınık. Konudan konuya atlıyorum ve hicbir konuda kendi fikrim yokmuş gibi geliyor. Kendimi ifade etmekte zorlanıyorum. En ufak şeyleri karıştıyorum. Mesela ufak sayıları bile toplamakta zorlanıyorum. Anılarımı, hatıralarımı birkaç gün önfe bile neler yaptığımı hatırlamıyorum. Hayal ürünü gibi. Hayal kurmakta bile zorlanıyorum. Yer yön bulmam berbat. Kendi telefonum bile karışık geliyor. El becerilerim sıfır. İnsanlarla da iletişim kurmakta zorlanıyorum Bazı durumların aileden kaynaklı olduğunu düşünüyorum. Annemle babam ben çok küçükken boşandı ve kendisini hiç görmedim. Görüşülecek biri de değil. Annem hep evhamlı ve onun da biraz aklı havada. Bana iyi yaklaşıyor ama onu anlayamıyorum. En sevdiği yemek bile ne bilmiyorum çünkü her şeyi bana yüzeysel anlatıyor. Ne olur bana bir çözüm söyleyin. Her gün ağlıyorum ve bu şekilde yaşayamayacağım

Olmayan olayları gerçek gibi algılıyorum

Merhaba sevgili psikologca ekibi ben bazen olmadık şeyleri olmus gibi düşünüp o hisler sanki gerçekmiş gibi davranıyorum duygu durumum ve rutinimi çok etkiliyo. Oyle bisi yok biliyorum ama zihnen inanmis oluyorum. İlk zamanlar yemek bile yemez konuşmaz oluyordum o kadarki etkileniyordum yıllardır böyle ama artık cogunu aştım saçmalama diyorum bu kadar sey dusundun simdiye kadar hangisi gerceklesti diyorum. Cok kez olup bas ediyorum sonra bir zaman sonra yenisi geliyor bunun bir sonu yok mudur tamamen nasil iyilesirim. Özellikle hayal gücüm çok genis kimsenin aklına gelmeyen şeyler benim aklima geliyor. Çokta Duygusal bir insanım her türlü şeyden hemen etkileniyorum bunu kökünden nasil asabilirim lutfen bana ise yaracayack gercek bir yontem söyleyin dayim vefat ettiginde basladi bu olay dayimin vefatindan bile etkilenmeyip kendi derdime düştüm şimdiden teşekkürler

Hiçbir şey yapma isteğim yok nasıl kurtulabilirim bu durumdan?

Sürekli yatıyorum telefondayım sınav senem ders çalışmam gerekiyor ama ben hiçbir şey yapmıyorum. Hiçbir şey yapma isteğim yok bu yüzden kendimi çok kötü hissediyorum bir şeyler yapmam gerekiyor farkındayım ama istek olmadığı için kalkıp yapamıyorum uzaklaşıyorum direkt. bu sosyal hayatımı da etkiliyor dışarı çıkmak istemiyorum çıktığımda hemen eve dönmek istiyorum bir an önce işim bitse de eve gitsem diye düşünüyorum

Aşırı keyifsizim ve depresyondan nasıl çıkabilirim?

Yapmaktan keyif aldığım hiç bir şey kalmadı. Günlük yaşantımda, basit şeylere bile enerjim kalmamış gibi hissediyorum. İnsanlarla görüşmek istemiyorum. Kendimi her konuda yetersiz ve beceriksiz olarak nitelendiriyorum. Halimden memnun değilim fakat içinden çıkamıyorum. Beynim, kontrol edemediğim düşünceler ve diyaloglarla dolu. Beni şu an ne mutlu ederdi diye düşününce bir tek fikir gelmiyor aklıma. Bir şeye en son ne zaman içten bir kahaha attım onu bile hatırlamıyorum. 😔

Sinirlenince ağlamak

Merhabalar. Birşeye sinirlendiğim ya da üzerimde beni rahatsız eden bir baskı kötü bir düşünce beni öfkelendirecek birşey olduğu zaman direkt istemsiz bir şekilde ağlıyorum. Kendimce bunu duygularımı çok fazla bastıran dışa vuramayan bir kişiliğe sahip olduğumdan kaynaklı olabilir diye yorumluyorum çünkü çoğu zaman her şeyi kendi içimde yaşarım. Bir tek erkek arkadaşımla paylaşıyorum çünkü beni samimi bir şekilde dinleyen ve anlayan tek kişi o olduğunu düşünüyorum. Ama gene de sinirden ağlama durumuna asla engel olamıyorum. Bununla nasıl başa cikabilirim? Bunun sebebi sizce ne olabilir?

İş stresi ile nasıl baş ederim?

Bir Zincir markete mağza sorumlusu oalrk çalışıyorum orda olan en küçük birşeyi bile kafandan çıkartamıyorum sadece iş değil ailede ve sosyal hayatımda da aynı şekilde hep nedensi nasılı kafamın içinde dönüyor istesemde çıkartamıyorum sorunu işe bulup işten uzaklaştım ama faydası olmadı ne yapacağımı bilmiyorum artık böyle olduğu zamnalrda haytan kopmuş gibi oluyorum normde çok renkli hareketli birsiyimdir ama bu duyguları hissettiğim zaman renk görmek bile istemiyorum simsiyah oluyor dünyam hareketsiz kalıyorum

Herkesle çok fazla samimiyet kuruyorum

önceden insanlarla aramda bir duvar vardı ve onlara o duvardan geçmelerine izin vermiyordum ama şimdi tam tersiyim samimiyetim olmamasına rağmen insanlar bana karşı istediği herşeyi sorup konuşabiliyorlar özel hayatıma kadar herşeyi soruyorlar bende birşey diyemiyorum ve cevaplıyorum rahatsız olduğumu dile getiremiyorum pasif kalıyorum bana karşı bi mesafede olmalarını istiyorum ama yapamıyorum bi anda onlarla bağ kurmuş gibi hissediyorum sonra işin içinden çıkamıyorum hal böyle olunacaksa kendime kızıyorum