Romantik İlişkiler Kategorisi

Kavuşamadığım biri var

İçimde ona karşı büyük bir sevgi var kalbim her gün onunla çarpıyor ama bir bilseniz içimde yaşatıyorum onu çünkü o benimle tanıştığında eski ilişkisini unutamamıştı ben bunu bilmeden başladım 2. Ayda mesajları başa sabitlemiş şekilde yakaladım bana çabalayacağını söyledi devam ettim muhafazakar olduğu için kıyafetlerimden en başında fedakarlık ettim çünkü ben de geçmişte biriyle beraber olmuştum o da bir fedakarlık yaparak benimle devam etti karşılıklı birbirimizi dinlemeye anlamaya başladık ikimizde 30 yaşlardayız birbirimizle çocuklaşıyoruz küsüyoruz barışıyoruz ama kopamıyoruz defalarca o da ben de bu ilişkiden gitmeyi denedik en sonunda bu ilişkisinden bitmek bilmeyen anıları her yerden çıkıyordu silmiyordu en son buna tepki verdim ve benden insanların yanında çok içime kapandığım için ayrıldı. Beklentileri karşılanmıyordu kzı arkadaş konusunda benim rahatsızlıklarım vardı o çok sosyaldi biz ayrıldık 1 sene geçti aradan kimse kimseye dönmedi ama o beni gizliden aradı ona dönmemi bekledi hep ne zaman ki ben onu takip ettiğimi hissetse ego yapıp kendini geri çekiyor bu sefer o yaklaşsa aşkını itiraf eden şarkılar paylaşınca ben kendimi çekiyorum çünkü kimse artık kendisinden fedakarlık etmek mi istemiyor yoksa herkesin canı çok yandı korkular mı var yoksa mizaçlarımız farkı o sosyal ben asosyal biriyim o kadar çok konu var ki ama sevgimiz çok bağlılığımız çok bu hikaye nasıl bitecek bilmiyorum bizim hikayemizle alakalı bir dizi var kızılcık şerbeti onu izledikçe uzaklaşıyorum ondan çünkü sevgiyle atılan adımlar çok büyük uçuruma gidiyor mantığı kullanınca kalp onda o da ben de kalıyor ama o da bir geri adım atıp hayatına baksa gidecek diye korkuyorum o da aynı şekilde benim kıyafetlerime geri döndüğümü gördü ben tamamen her şeyimi kapattım ona tamamen gittiğimi anlayınca şarkılar paylaşmaya başladı. İkimizin de canı çok açıyor ama bu çaresizlik ikimizi de yordu. İkimizin de korkuları büyük ama sevgi her şeyi çözmüyor. Birisi ödün verse bu hikaye tekrar başlasa diğeri vazgeçse bir sebepten biri çok yaralı kalacak bu çok net. . Bu kişi daha önce ben olmuştum. Son 1 senedir kendimi eve kapattım ama psikoloji okuması yaptım hep. Yine de kalbime yeniliyorum o da aynı şekilde buradan bir yol varsa ikimizde el ele tutuşup koşacağız ama sonu karanlık diyr korkuyoruz belli ki. Karşı karşıya gelsek saatlerce sarılırız buna o kadar eminim ki ama mantık asla susmuyor onun için de öyle biliyorum çıkmazdayım nolur yardım edin

Kendim için doğru karar verdiğimi nasıl anlarım?

Merhaba. 26 yaşında bir öğretmenim. 2 aydır konuştuğum biri vardı ve iyi anlaşıyorduk. İlk bir 3 hafta konuştuktan sonra (ikimiz farklı illerde öğretmenlik yapıyoruz) ben mesafeyle ilerlemenin zor olduğunu söyledikten sonra farklı düşünüyoruz, mesafe de yorabilir diye bitirme fikrini o attı ve ben de bitirelim madem dedim. 1 hafta sonra okul tatil oldu ve atanmadan önce yaşadığımız şehirlere döndük (farklı şehirler ama arası yakın). Dönüş yolunda mesaj attı ve tekrar konuşmaya başladık. Sosyal medyadan konuşuyorduk ve yakın tarihte buluşacaktık. O ana kadar hep yazıştık ta ki bana numarasını atıp önemli bir şey söyleyeceği ana kadar. Aradım ve bana eski sevgilisinin yazdığını ve kafasının karıştığını, içinde bazı şeyleri bitiremediğini söyledi. Hatta bana buluşmayı öne çekseydik ve sevgili olsaydık eski sevgilisi yazdığında kafasının karışmamış olacağını söyledi. Ben de bu durumu kabul etmek istemedim bitirdim. Sosyal medyadan da sildim. Sonra beni 2 gün sonra arayıp o defterin kapandığını söyledi ben de güvenemeyeceğimi söyledim. O da dürüst olduğunu ve güvenilmeyecek biri olmadığını, kendini kanıtlamak için ekstra çaba göstermeyeceğini söyledi. Ben devam etmek istemedim ama canım yanıyor. Kararım doğru mu diye sorguluyorum çünkü çok boşlukta hissediyorum. Başta arkadaş olarak konuşuyordum çünkü öncesinde kısmen tanıdığım biriydi. O niyetini belli edince ben de bi denesem mi dedim ve sonrasında fikirlerin değişmeye başladı. Hayatlarımız uyuyor fikirlerimiz bağdaşıyor gibiydi. Sevgili olmadık, buluşamadık. Tüm bu olanlardan sonra yüzyüze konuşup karar verelim dedi ama açıkça da güvenimi kazanmak için çabalamayacağını söyledi. Bitirmesine bitirdim konuşmayı çünkü o istediğinde bir araya geliyor istemediğinde kopuyor gibi hissettim. Kendimi değersiz hissettim. Neden peki içimde boşluk hissi var? Daha sevgili bile olmamıştık. Niye canım acıyor anlayamıyorum. WhatsApp'tan numaramı silmiş. Bunu görünce ağlamaya başladım. Duygularımı anlayamıyorum, niye kafama taktığımı çözemiyorum. Hatta doğru karar verdim mi diye sorguluyorum. Bir iki gün dışarı çıkıp gezmeyi denedim ailemle birlikte ama orada da hiçbir şey yokmuş gibi davrandığım için sanki içimdeki yük artmış gibi hissettim. Dün çok ağladım ve sonrasında biraz rahatladım. Arkadaşlarımla vakit geçirdim öncesinde ve onlar da destek oldu çünkü onlara rahatça anlatabiliyorum. Ama aileyle öyle olmuyor, beni yargılamazlar ama üzüleceklerini biliyorum ve kendimi anlatınca rahat hissetmeyeceğim için anlatmadım. Fark ettim ki evde bir şeyler okuyarak veya izleyerek biraz rahatlıyorum. Ama boşluk hissi gitmiyor. Bir daha birine nasıl güvenirim, yine aynı şeyleri yaşar mıyım korkusu var. Sevmek ve sevilmek çok güzel bir duygu ve bunu istiyorum. Yardımcı olursanız çok sevinirim.

İlişkim yük gibi geliyor. Neden?

Merhaba, benim 9 ay kadar süren bir ilişkim var. Ve ailemin istemediği bir iliski bu. Ben de gizli görüşmeye devam ediyorum . Babam tanıştı ve sevgilimi baya aşağılayarak(meslek ve maddi durumla ilgili) tehdit etmiş. Ben ise özellikle babamla sevgilim arasında yaşanan bu olaydan sonra bu süreçte karşı taraftan çok fazla şöyle cümleler duydum; "beni yeterince ciddiye almıyorsun" , "Beni sevdiğini hissedemiyorum". " Baban gibi davranıyorsun". "Beni anlamıyorsun". "İlişki iki kişiliktir sen başına buyruk hareket ediyosun". Şeklinde cümleler duyuyorum. Ve Onunla ilgilenmediğimde pasif agresif davranıyor ben bunu yapınca rahatsız oluyor. Ve bu durum sürekli tekrarlanıyor. Ve ben kendimi çok yetersiz hissediyorum dediğimde ise yetersiz hissetmene gerek yok. Sen benim için fazlasin bile diyor. Ama ben yetersiz ve ilişki yürütemeyen birisi gibi hissediyorum bu durumda. Ve artık çok yoruldum ve devam etmek istemiyorum dediğimde ise "çok fazla çevre faktörü var eğer biz bize olabilsek çok daha iyi giden bir ilişki içinde oluruz" diyor. Fakat ben buna olan inancımı da yitirdim. Onu seviyorum ama bir taraftan da ilişki sorumluluğunu kaldiramadigimi hissediyorum. Artik yük gibi geliyor bu ilişkiyi yürütmeye çalışmak sanki. Teşekkür ediyorum, sizlerin yorumunu merakla bekliyorum.

eşim ile aram bozuk ve kendisi eve gelmedi

Eşimin ilgisizliğinden şikayet etmekten yoruldum. Artık onu umursamama kararı aldım çünkü bu durum beni çok yıpratıyor. Ne zaman bir şey rica etsem tam tersini yapıyor. “Bizimle ilgilen” dememe rağmen arkadaşlarıyla dışarı çıkmayı tercih ediyor. Ben de artık sessiz kalmaya ve umursamamaya karar verdim. İlk başta biraz başarılı oldum ama bu gece hiç eve gelmedi. Nerede olduğunu bilmiyorum. Aklımı toparlamaya çalışıyorum ama başaramıyorum. Çok üzgünüm ve aynı zamanda çok öfkeliyim. Kendimi çok değersiz hissediyorum. Ben ona her imkanı sunarken, o beni merak bile etmiyor. En azından biraz da benim için çabalamasını istiyorum ama onun umurunda bile değilim gibi hissediyorum. Bu gece eve gelmemesi, beni düşünmediğini gösteriyor. Ne yapacağımı bilmiyorum…

Eski sevgilim ile konuşmaya başladım ve şu anki sevgilimle ayrılmak istemiyorum napmalıyım

Eski sevgilim çalıştığım yerde denk geldik ve öğün dikkatimi çekti bende engelini açıp konuşmaya başladık biraz konuştuktan sonra ben değiştiğini hissettim bu yüzden hoşuma gitmeye başladı daha öncesinde beni 2 sene evvel 2 kere aldatmıştı ama aşırı değişmiş şuanki sevgilimde zor bi dönemden geçiyor ama ikimizde kötü olduğumuz için destek olamadım ona bu yüzden ayrılmak istedik dün ikimizde ortak karar ile ayrıldık ama pişmanım napmalıyım bilmiyorum

Sevgilimin cinsel içerikli video izlediğini yakaladım

Merhaba, ben 18 yaşında bir gencim ve 1. 5 yıllık bir ilişkim var. Bu süreç boyunca hep güven sorunlarım oldu, ve bir gün haksız olmadığımı da gördüm. Cinsel içerikli videolar izlediğini yakaladım, yüzüme tam tersini söylerken hem de. Ki aktif bir cinsel hayatımız var, tamamen keyfiye izlemiş. Duygusal olarak olmasa da fiziken aldatılmış hissediyorum. Kendimi sürekli güzel kadınlarla kıyaslarken buluyorum. Bu olaydan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmadı. 1 aylık ayrılıktan sonra duygularım ağır bastı ve barıştım. Yine uzunca bir süre güvensiz de olsa devam ettik. Hala bu tür şeyler yaptığını tahmin etsem de elimde kanıtım olmadığı için yalanlarına kanmak daha cazip göründü. Onsuz yaşayamıyorum gibi, kendimi o kadar çaresiz hissediyorum ki. Dünyam onun etrafında dönüyor. O yanımdaysa ve mutluysak hiçbir şey umrumda olmuyor her şey gözüme basit geliyor, sorumsuzlaşıyorum. Fakat o yokken cehennem gibi. Hobilerimden bile keyif alamıyorum, onu düşünmeden bir saniye bile geçiremiyorum. Kendimi onun zavallı bağımlı köpeğiymiş gibi tanımlıyorum artık. .. En küçük olayda ayrılmaya çalışıp bağırıp çağıran ben, aradan saatler geçmeden onun dönmesi için oturup bekliyorum. Duygularım beni kontrol ediyor sanki. En son yine tartıştık, ayrıldım. Onsuz daha iyi olacağım bana iyi gelmiyor dedim fakat şimdi derin bir yoksunluk çekiyorum. Ondan gelen ufacık bir mesaj günümün gidişatını değiştiriyor. Gelse yine affederim çünkü varlığı ile hayat buluyorum fakat hayal kırıklığına uğramaktan da bıktım artık. Ben bu çıkmazdan nasıl kurtulacağım? Bu yaşta bu kadar yoğun duygular canımı acıtıyor. Psikiyatriste gidiyorum, ilaç kullanıyorum 1 yıldır. Ama ağlayamamak dışında hiçbir faydasını görmedim. Fiziksel tepki veremeyecek kadar körelmiş olmam zihnimin canımı acıtmasını engellemiyor. .. Umarım basit bir ergen sorunu olarak görmeyip yazdıklarımı dikkate alır ve cevap verirsiniz, buna çok ihtiyacım var.

akiraiden

Geçmiş sorunların üstesinden nasıl geliriz?

Benim 11 aydır süren bir ilişkim var öncesinde 3 yıllık da bir arkadaşlığımız var uzun süredir tanışıyoruz ve ben bu ilişkide çok hata yaptım. Yalan söylemek konusunda sorunlarım vardı. En son ona 4 ay önce söz verdim ve güvenini kazanmak için çok çaba gösterdim. Elimden geldiğince bana güvenmesi için onu hep bilgilendirdim. Şubat ayında üniversite tatile girdiği için memleketime döndüm. Konuşmayı bıraktığım eski bir erkek arkadaşım ( benim platonik olduğum ama aramızda birşey geçmeyen bir arkadaş) başka arkadaşlarım aracılığıyla bana ulaşmaya çalışıyordu. Onu telefonla arayıp belirttim buluşamayacağımızı ama bunu erkek arkadaşıma söylemedim çünkü bana onunla ilgili herhangi birşey olursa benden ayrılacağını söylemişti. Mart ayında geri döndüğümde ise telefondaki konuşmayı gördü ve ben korktuğum için ona uzun bir süre yalan söyledim bu yalan oldukça büyüdü en sonunda doğruyu söyledim. Ama böyle olduysa neden söylemediğim konusunda şüpheye düştü birkaç gün hiç konuşmadık. Elimden geleni yaptım barıştık ve bunun üzerine hiçbir şekilde yalan söylemedim. O bana karşı sürekli eski olayları ve yaptığım şeyleri kullanmaya başladı. Bugün tatile gittiği yerde kızlarla konuşmasını istemediğimi söyledim. O benim yaptığım şeylerden sonra ona böyle birşey söylemeye hakkım olmadığı gibi şeyler söyleyip beni suçladığı şeyleri anlatmaya başladı. Aynı bildiğim hikayeleri üzerinden 3-4 ay geçmişti. Bende patladım makul bir dil ile suçlamadan kendimi açıkladım 3-4 ay geçmiş olayları sürekli tekrar ediyormuşum ve seni aldatmışım gibi davranman beni yoruyor gibisinden uzun bir mesaj. O ise daha agresif bir tavırla konudmaya başladı. Ve her şeyi söylemeye başladı sen şunu yaptın bunu yaptın ve afedersin ama bana bişey demeye hakkın olmadığını düşünüyorum gibi şeyler ben kısaltarak anlatıyorum bunları. Bu bir manipüle etme mi ve bilinçli mi bilmiyorum. Ama çabalayıp değişmeye çalıştım ona sosyal medya şifrelerimi verdim ve nerede olduğumu görebilmesi için life 360 ı da verdim. Ona şarkı yazdım besteledim. Her şeyi yaptım. 4 ay geçti ama onun gözünden ben aynıyım ve bana nasıl güvenir bilmiyorum. Sadece güvenini kazanmak istiyorum.

Kız arakadaşım ailemle dışarı çıkmama karışıyor

Merhaba sorum şöyle kız arakadaşım ailemle dışarı çıkmamı istemiyor her çıktığımda konu ayrılığa kadar geliyor ve ailem aşırı iyi insanlar tanışıyorlarda bu konuyu nasıl aşabilirim daralmaya başladım bu konudan çok çok da seviyorum kendisini ne yapmamı önerirsiniz nasıl aşabiliriz gerçekten ama ailemi de özlemeye başladım ailemle aynı evde kalıyorum ama aileme yabancı olmaya başlıyorum neredeyse her gün beraberiz ama bu konu sorun oluyor

Hikayenin sonunda kötü insan oldum

Merhaba benim liseden üniversiteye devam eden bir ilişkim vardı. Üniversite bitince ayrıldı benden ama benimleyken de biri varmış hayatında aldattı beni. Benden sonra devam ettiler. Üzerinden 4 sene geçti kimseyi almadım hayatıma sessizce kendi içimde iyileşmeye çalıştım kaygı bozukluğum vardı işimden oldum her şey çok kötü giderken bir arkadaşım bana birisini söyledi. Tanışmak geldi içimden arkadaşlarıma da güvenmiştim. Eski ilişkisi kıyafet yüzünden bitmiş ben de gerçekten mutlu olabileceksem bu konuda fedakarlık yaparım dedim ve yaptım. O kişiyle tanışalı 1 ay oldu ama her şey o kadar hızlı ilerledi ki benim için de öyleydi çok güzel anlaştık konuştuk. Yüz yüze buluştuk gezdik eğlendik. Sonra ben onun yaşadığı şehire gittim. Geri dönmeden 1 gün önce telefonunda başa sabitli eski ilişkisine ait mesajlar gördüm. Resimler vs her şey duruyordu. Bana alışkanlık dedi ona olan sadece öfkem var dedi. Sevgi yok dedi. Senden hoşlanıyordum dedi. Eğer çabalayacaksan bunları unutmaya hazırım dedim. Tamam dedi. Hediyelerini vs her şeyi attı sildi. Yani bana böyle söyledi. Biz devam ettik. Arkadaşlarım bile benden özür diledi. Bilmiyorduk dediler ona kızdılar. Yanıma fotoğraflarla geldi telefonda silmemiş masada gözlerim doldu herkes bunları gördü. Bunların bir anlamı yok dedi biz yine devam ettik. Ona o kadar güvenmeye hazırdım ki. Çünkü çok bağlandım sevgim de vardı. Sonra muhafazakar olduğu için bara gitmemi istemiyordu başında anlamıştık ben de alkolü bırakmıştım. Ama bir baktım kendi arkadaş grubuyla barda fotoğrafları çıktı üstelik bana o gün yatıyorum demişti. Bunlar için özür diledi onu anlamaya çalıştım kendimle çelişirim diye söylemek istemedim dedi onu her seferinde yargılamadan dinliyordum. Ben biraz çekingen biriyim sessiz biriyim o daha sosyal birisi. Bizi tanıştırdığı arkadaş ortamında ben çok sessiz kalıyordum bir de yaşadıklarımı çok içime atıyordum. Daha sonra yanına gittiğimde evinden eski ilişkisine dair ufak bir not çıktı ama orada unutulmuştu artık benim o kadar tahammülüm kalmamıştı ki o evi terk ettim peşimden geldi o gün meğer arkadaşımız peşinden git demiş. Bu ilişkide olan biten her şeyi biliyorlardı resmen. Rahatsız olduğumu dile getirdiğimde bir şey anlatmıyorum diyordu. Daha sonra arkadaşlarımızla sözleştik beraber plan yaptık. Ben 1 hafta önden onun yanına gittim. Bana 2. Günü yalan söylemeye başladı. Ben kız arkadaş konularından çok hoşlanmıyorum belirli bir çevrem var o çok sosyal birisiydi bunu ona söylediğimde bunlar benim düşüncelerim değil ama çabalarım demişti bana. Birisine mesaj atıp siliyor gözümle gördüm yalanlamaya başladı. Sonra kabul etti. Ben uzun süre konuşmadım içime kapandım. Sonraki gün telefonda eski ilişkisine önceden çektiği videolar duruyordu. Anlamsız geldi bunları gördükçe kahroluyordum. Bir sonraki gün eski ilişkine yazdığı şiirler ona tuttuğu notlar ajandasında telefonunda hala duruyordu. Bunları eski ilişkim bitince terapiye gittim ders olsun diye saklıyordum dedi. Ben tüm gün ağladım gidemiyordum çok bağlanmıştım gidemediğim için de haksız durumuna düşüyordum sürekli. Ertesi gün arkadaşlarımız geldi ben hiç gülüp eğlenemedim adeta ağzımı bıçak açmıyordu o ise ortamın neşesini yerine getirmeye uğraşıyordu. Bir ara yalnız kaldık ben olanları kaldıramadığım için hüngür hüngür ağladım yanında. Sonra eve dönünce benim kız arkadaş konusunda beklentilerim karşılanmıyor sen ilerde aileme de böyle yaparsın diyerek ayrıldı benden. Arkadaşıma ben beceremedim siz çok iyi insanlarsınız yazmış. Sonra o arkadaş grubuna geri döndü. Hayatına devam etti. Beni gizliden aradı. Bunları görünce yaşayınca ben de kendi kıyafetlerime geri döndüm. Yaşadıklarım o kadar ağırdı ki atlatmıyordum. Aradan 1 sene geçti benim hesabıma gizliden bakmıştı hesabımı kapattım. Sonra ne yapıyor diye merak ettim bir platforma şarkı yüklüyordu. Benimleyken de ortaya unuttun mu beni diye bir şarkı atmıştı. Anlam vermemiştim. Eski ilişkisine mi diye şüphelenmiştim. Şu an daha anlamlı geliyor tabii. Zaman her şeyi ortaya çıkarıyor bir bir. Benimle alakalı şarkılar atıyor ilişkimizi anlatan uzun süre baktım ve baktığım anlaşılıyordu. Sonra olanı biteni iyice idrak ettim sevgim vardı hala ona karşı. Ben de kendi sosyal medyamdan şarkılar paylaştım ortak arkadaşlarımız da bunları ona göndermiş. Ona döneceğimi düşündü sanırım. Ben kıyafetlerime geri döndüm. Kuzenlerim vardı hayatımda çok arkadaşım yoktu. Onlar da alkol kullanan insanlardı. Bunları öne sürerek kendi arkadaş grupları için seninkiler de kullanıyor kuzenlerin gibi düşün diyerek normalleştirip yaşattıklarını haklı çıkarmaya uğraşırdı. Kıyafet konusunda bana erkek kadından dinen sorumlu derdi kendi arkadaş grupları içinde denize girerdi. Ben de rahatsız olduğu şeyler olup kendi grubunun içinde bunlar onun normaliydi. Dinen bunu yargılamıyordum ama bana çok çelişkili geliyordu. Bir insanın böyle söyleyip bu şekilde davranması çok yanlıştı. Yaptığım fedakarlıkları sorgulamaya başlamıştım. Bunları şu yüzden anlattım benim sosyal medyada eski kıyafetlerime geri döndüğümü kuzenimin nikahında eğlenmeye gittiğimizi görünce bana gönderme içeren alaylı bir şarkı yüklemişti. Ben de gerçekten acı çektiğime dair bir şarkı paylaşmıştım. Fikret Kızılok gönül şarkısını. O şarkıda bitirmek isteyip bitirememin yanlış bana yasak bir insan olduğunu anlatan bir şarkıydı. O buna karşı yine alaycı bir paylaşım yaptı. Ben ona birlikteyken hep dürüsttüm asla yapmayacağım şeylerin sözünü vermemiştim. Ayrıldık ve bana yaşattıklarını unutup beni bunlarla suçlamaya başlamış anlaşılan. Ayrılır ayrılmaz kendi hayatına dönem kişi oydu. İlişki içinde yalanlar söyleyen kişi oydu ama hikayenin kötüsü ayrılınca ben oldum. Şimdi de kendi arkadaş grubuyla misilleme yapar gibi takılıyor. ortak arkadaşlarımız bu durumdan keyif alır gibiler. Asla benimle buluşmalarda denk gelmiyorlar resmen bana düşmanlar. Oysa ben o gün kötü geçtikten sonra arayıp onlardan özür diledim sizinle ilgisi yok diye. İşte tüm bunlar bana koca bir senemi boşu boşuna ağlayarak üzülerek çok fazla düşünerek geçirmeme neden oldu. O benim gözümde bitti. Sürekli ona profil resmimi açıp kapatıyordum kendi içimde git gel yaşarken kuzenimin nikahından sonra yine açmıştım. Ama bu tarz şeyleri görünce tamamen kapattım. İçimde bir şeyler koptu ona dair belki o kadar şey yaşattı ama bu son yaptığı misilleme gibi davranışı. . Bu yaptığıyla bende o saf duygular tamamen artık yok oldu. Bir güç savaşına dönüştü bu olan benim amacım bu değildi. Ama böyle anlaşıldı. Ben son 1 senedir kendi içime kapanmıştım unutmaya çalışıyordum bir yandan da bir umutla bakıyordum bir özür beni paramparça ettiğine dair bir adım gelir mi belki değişmiştir diye. Bunlar asla olmadı. O koca sene beni terk edip hayatına baktı ama ben kıyafetlerime geri döndüm diye suçlu ilan edildim. O ilişki boyunca bana yalanlar söyledi bir şeyler sakladı ben o gün gülemedim eğlenemedim diye kötü ilan edildim. Anlıyorum ki şimdi tüm bunlar kendi hatalarını benim yanlışlarımla kapatmanın çaresizliği. Çünkü o kadar hissizleştim ki ona karşı. Durup düşünmek lazım belki de yaşattıklarım yüzünden değişti bu insan belki de ben çok kırdım. Ama asla öyle bir belirti yoktu. Konu benim hiçbir zaman fedakarlık olmadı o kendi hayatından hiçbir zaman ödün vermedi. Verdiğini sandığım yerlerde yalan söyledi. Ait olmadığım yerdeki savaşım bitti denir ya öyle işte. Şimdi ruh gibiyim koca yolu yürümüşüm nasıl geri dönülür bu hayata nasıl başlanır bilmiyorum. Sıfırdayım. Kaygılarım çok yüksek yaşadıklarım bedenime çok ağır geliyor. Benim de hatalarım var ama ben bunları hep telafi etmeye çalıştım en ufak birine hasar verdiysem bile. Şu an bile sadece profil resmimi kapattım. O kadar. Çünkü farkındayım ki herkes tiyatro izler gibi sonraki adımımı nasıl yere düşüşümü bekliyor eğleniyorlar kendi aralarında oysa ben gerçekten acı çekiyorum. Ben 1 seneye yakın kendi içime kapandım kıyafetlerim umrumda değildi. Ama kendime öyle bir söz verdim ki o şarkılar öyle bir anlamlı oldu ki çünkü benimleyken de ona şarkı yüklemiş meğerse o kızın haberi yok biliyorum ama ben şimdi daha net anlıyorum. Sadece duygularımla hareket ettim bu şarkıları paylaşıp acımı gizlemediğim herkese malzeme olduğu için çok pişmanım. Benimle dalga geçildi. Gerçekten canı yanan birisi vardı karşısında oysa o bunu güç savaşına çevirip misillemeler yaptı. Konu buralara nasıl geldi anlamıyorum ama şunu anladım ki bazen olmayan şeyler de gerçekten bir hayır varmış ben saf duygularla onu severken ona tekrar gitseydim yine bu kıyafet arkadaş ortamı manipülasyonuna düşecekmişim. Ben bu ilişkiyi nasıl anlamlandırmalıyım. Kendime ne söylemeliyim. Bu kadar düşmüşken nasıl tekrar ayağa kalkacağım bilmiyorum. O insanlar içten içe benimle alay eder gibi davrandılar kendimi nasıl toparlayacağım bilmiyorum lütfen bana yardım edin ♥️

Kimlik bunalımı yaşıyorum

Merhabalar yaşım 30 hissettiğim yaş ise bunun çok altında nedeni ise sürekli kendini izole etmiş bir gençlik utangaç çekingen bir kişilik yapısı üniversiteyi hep gözümde büyütürdüm liseyi de öyle ama bir uzun ilişki yaptım bu ilişkide olduğum insanla kendimi o kadar izole ettim ki hayatı kaçırdım onunla yaşadım her şeyi tüm anılarım onunla üniversite bitince yapayalnız kaldım bu süreçte benim kaygı bozukluğum oluştu lisede sınıfta kalınca o saatten sonra ne zaman bir şeye başlayacak olsam ya da ayrılık işi bırakma tartışma zor durumlar hep kusma öğürme kaygılı panik hal oluyor kendimi kapana kısılmış hissediyorum. Sanki bundan sonra o kişi gibi birini bulamamam yetersizim yaşım 30 a geldim etrafımda arkadaş grubum bile yok işim yok kaygılarım yüzünden eve kapandım. Eğlenmeyi gülmeyi severim ama öyle şeyler yaşadım ki eski ilişkisini unutamamış biriydi 2. İlişkim kıyafetlerimden ödün vermiştim onu affetmiştim ama eski ilişkisine dair hep bir şeyler çıkıyordu silmiyordu ondan sonra toparlayamadım. Ayrıldık 1 sene oldu Daha çok içime kapandım herkese güvenimi kaybettim. Ne istiyorum kimim ilişki için fedakarlık yapan o insan nereye gitti çünkü çok fazla psikolojik okuma yaptım farkındalık çok arttı ama hayat bu doğrularla mı ilerliyor bilmiyorum teorik olarak kendimi seçtim kıyafetlerime döndüm ama hayatı yaşarken bunun sorgulaması beni mahvediyor. . Ben neleri seviyorum kıyafetlerim ilişki için önemli mi o insanı bu kadar seviyor muyum yoksa benim yolum o insan değil mi yanılgı mı. Onu özlüyorum geçirdiğim güzel zamanlar da var ama ikimizin beklentileri farklı o kendine o kadar odaklanmış ki eski ilişkisinden öğrendiği şeyleri devam ettiriyor sınırlarımı çizeceğim diye öyle bencil oluyor ki o terapi aldığı için bunu acımasızca yapıyor. Ama konu benim sınırlarım olunca yalan söylüyor gizliyor saklıyor. Eski ilişkisindeki kişi sınırlarını çizip ayrılmış ondan o da bu algıyla devam ediyor. Kendi sınırlarını bana manipüle ederek baştan çizmeye çalışıyor manipüle diyorum çünkü bana yapma dediği şeyleri kendisi yapıyor yalanlar gizli saklı durumlar. Oysa ben fedakarlıkla anlayışlı emek ve çabayla süren bir ilişki hayal ediyorum. Bana yine sınırlarını çizerek ayrıldı ama öyle bir yerden yaptı ki bunu kendi hatalarına verdiğim tepki ona fazla geldi konuyu beklentilere getirdi ben de bunlar için ses çıkarmıyorum demeye başladı oysa ben hala düzeltme yolundaydım. Ben artık insanların bu durumları yaratmasından çok yoruldum. Güven konusunda çok zorluklar yaşıyorum. Hayatı tanımıyorum insanların bambaşka yüzleri var anlamıyorum. Kendimi bulamadım