Romantik İlişkiler Kategorisi

Kaygıyla yaşamak nasıl olmalı

Ben uzun süredir kaygı bozukluğu yaşıyorum. En ufak streste heyecanlı durumda panik haline bürünüyorum tüm gece uyumuyorum midem ağrıyor yanıyor kusuyorum öğürüyorum. Bunun yüzünden işimden bile oldum. Çok stresli günlerden sonra işe girmiştim ama çok fazla efor istiyordu o iş vücudum zihnim daha fazla dayanamadı aslında ortada bir şey de yoktu durup dururken yine bunları yaşadım bir sabah yine kustum öğürdüm belki de içimde birikenlerdi bilmiyorum. Hayatımın her döneminde yalnızdım. Son 3 senedir hayatımda 5 6 kişi vardı o insanlarla stabil bir arkadaşlığım vardı sonra bir ilişkim oldu bu gruplardan birinin arkadaşıyla o bana öyle şeyler yaşattı ki ben bu ilişkide kendimden ödünler vermiştim fedakarlıklar yapmıştım. Sonra benden ayrıldı son 1 senede arkadaşlıklarım bozuldu herkes beni yargılamaya başladı kırık cam teorisi gibi sen zaten hiçbir ilişkini yürütemiyorsun demeye başlandı alttan alttan oysa benim içimde hiçbirine karşı kötülük yoktu yaşadıklarım ağır geliyordu. Benim sakinliğe ihtiyacım vardı bu kişi çok sosyal pervasız biriydi. Hani bazen canınızın yanacağını bilerek çekilirsiniz ya ikimiz için de öyle bir aşktı. O muhafazakar biriydi ben açık biriydim uyum sağladım ödün verdim kendimden aslında ben onun için zıt karakterdim zıt yaşamlarımız vardı ama ikimizin de anlayamadığı şekilde hayat bizi hep bir noktada aşk acısı çektirdi son 1 senedir o benim dönmemi bekledi ben onun kim fedakarlık yapacak diye düşünmeye başlandı her iki tarafında beklentileri karşılanmıyordu. Onun bazı ortamları benim hoşuma gitmiyordu. İkimiz de birbirimizle olursak vazgeçmemiz gereken şeyler var. Ama birlikte olamazsak kalbimiz birbirimizde kalıyor. Mantıkla kalbin savaşı gibi. Sorun sevgi değildi başlangıçta eski sevgilisini unutamamıştı yani ben bazı şeyler gördüm bana bir anlamı yok çabalayacağım dedi ve devam ettim. Zaten ayrılmamızda ben en son bunlara o kadar üzüldüm ki içime kapandım o gün arkadaşlarımız vardı gülemedim eğlenemedim o da ayrıldı benden. Kız arkadaşlarıyla konuştuğu mesajları silmişti ben rahatsız oluyorum diye gizlemiş benden bunlar üst üste gelince ben tükendim en sonunda ve son 2 senedir durum bu şekilde ben eski kıyafetlerime geri döndüm ama ona dönebilecek cesaretim gücüm kalmadı. Yeniden başlamak için de kaygılarım çok yoğun her şeyin ortasında kalakaldım çıkış yolu nedir bilmiyorum

4 yıllık ilişkim bitti kendimi nasıl mutlu edebilirim

ayrıldık 4 yıllık ilişkim bitti aşırı kötüyüm sence ne yapmalıyım kendimi aşırı kötü hissediyorum sanki herkes gitmiş gibi çünkü onu hayatımın merkezine koymıştım beni namusumdam vurdu ondan hiç beklemiyordum kendimi o kadar köti hissediyorım ki sana analtamam bana biraz akıl verip yardımcı olabilirmisin onunla konuşmadığımda özlüyorım cnaım sıkılıuor aklımdan hiç çıkmıyor sürekli aklıma geliyor sanki ondna başka kimse yokmuş hayatımda gibi hissediyorm

İyi niyetimi kaybettim

29 yaşıma kadar herkesi anlamaya çalışan iyi düşünen beni aldatmış olmasına rağmen bile iyi ayrılan biriydim ben. Sadece sessiz sakin olduğum için her ortama adapte olamadığım için her şeyi kendi içimde yaşardım. O yüzden çok fazla çevrem yoktur. Küçükken hep sessiz sakin bir çocukmuşum anne ve babam arasında hiç sohbet olmazdı. Sessiz sakin yemek yerdik annem hep söylenen babamda hep keyfince gezen çalışmayan biriydi. Ben de lisede sınıfta kaldığım için başarısızlıkla suçlanmış annem çalıştığı için evde hep yalnız başıma kalan biriydim. Lisede de çok az arkadaşım vardı liseden üniversite mezuna kadar 10 senelik ilişkim oldu. Aldattı beni. Lisede kaldığımda kusma öğürme başladı bende. Okula her sabah böyle gidiyordum. Hep sessizdim kimseyle konuşamıyordum. Üniversitede de kendi başıma biriktiğim paralarla eve geliyordum her hafta sonu. İçimi kimseye açamıyordum. 2 sene önce bir ilişkim oldu o saf halimi o kadar özlüyorum ki ben hayatı çok yanlış tanımışım o meğer eşli ilişkisini unutamamış ben bununla 2 ay sonra yüzleştim. Benden özürler diledi çabalayacağım dedi inandım devam ettim. Daha sonra bana muhafazakar olduğunu söyledi ben kıyafetlerimden ödün vermiştim bana yapma dediği şeyleri kendi yapmaya başladı. En son ben kız arkadaş konularında çok hoşlanmadığımı bildiği için mesaj sildi gözümün içine baka baka. Eski ilişkisine dair bir şey görmek istemediğimi söylemiştim bütün notlar şiirler telefonunda duruyordu. Ben bunlara tepki gösterdim diye beni öyle bir konuma soktu ki insanların içinde sorun çıkaran benmişim gibi oldu. Ben bir şey yaşayınca içime kapanıyorum sen ilerde aileme de böyle yaparsın dedi. O gün hiç konuşmamıştım. Bir insan bunu bildiği halde yüzüne böyle vurur mu bu çok acımasızca. Ben resmen onun hayatına kullanılmak için girmişim yaşadıklarımı öyle hazmedemiyorum ki boğazımda düğüm düğüm kaldı. Neden kızamıyorum biliyor musunuz çünkü ayrılırken bile ağlıyordu açık kapı bırakarak gitti. İnşallah pişman olmayız dedi bu karardan oysa ayrılık kararını kendi almıştı. O kadar bencilce bir hareket ki bu yaptığı beni resmen yaraladı ortada bıraktı. Ben hatalıyım evet bu ilişkide bu kadar değersizleştirilmeme rağmen kalmamalıydım ama ben daha fazla yaşadıklarımı taşınamadım çünkü bana duyguları bastırdığını üzülmek istemediğini söyledi çünkü eski ilişkisinden sonra o da büyük depresyon geçirmiş ama telefonunda ona eskiden yazdığı şiirleri görünce içim paramparça oldu. Bana kaşıkla bile verilmeyen koşullu verilen sevgiyi zamanında kepçeyle sunmasını okudum ona ağladığı videolar bile duruyordu. Benimleyken unutma beni diye şarkılar dinliyordu sorduğumda anlamı yok diyordu benden ayrıldıktan sonra da bana yaşadıklarımıza yönelik şarkılar dinliyor bunları takip ettim bir süre kendime ispat etmek için çünkü ben aptal değildim hissediyordum. Etrafımdaki herkes beni öylesine yargıladı ki bu ilişkiyi yaşarken en yakınım dediğim insanlar yüzüme gülüp arkamdan dedikodumu yaptı. İnsanlara inancımı öyle kaybettim ki iyi niyetimi o saf halimi o kadar özlüyorum ki böyle pis hesaplara giren sözde dindar geçinen insanlardan yedim en büyük darbeleri. Kendime inancım kalmadı sürekli öğürüyorum midem bulanıyor en ufak streste kaygıda hayatımın kontrolünü kaybettim çıkış yolu neydi ben kimdim neden tüm bunları yaşadım neden ona çekildim çok güzel mesleği vardı hayatı hobileri bense hayatın kontrolünü yine kaybettiğim dönemde tanıdım onu. Şimdi ise kendimi de kaybettim. Travma oldu bende insan ilişkileri kimseye güven duyamıyorum her ortamda sessiz sakin oturuyorum. Gözümdeki ışık kayboldu. İyi niyetim kayboldu. Ne dostluk ve ilişki bu çağda birine güvenmek çok zor. Herkes sen bana ne veriyorsun diye bakıyor kendi yaralarını iyileştirmek için başkalarını kullanıyor. Senin dertlerinle dert yarıştırıyor. Beni yargılıyor kendi hayatı çok düzgünmüş gibi mükemmel insan rollerine bürünüyorlar. İyi niyet avcıları resmen. Ben iyiyim bak kötü olan sensin ki herkesle sorun yaşıyorsun demeye getiriyorlar. O kadar hesaplı kitaplı davranıyorlar ki bu düzenden çok yoruldum. Bunlar iyiyim diye geçinen insanlar. Etrafında çok fazla insan var meslekleri çok iyi sayılan sevilen insanlar ama bir girseniz içlerine mideniz bulanır. Ben neden böyle saf bakamıyorum artık bilmiyorum ama onlara içimi açarken darbe yememek için artık hiçbir şeyimi paylaşmıyorum. Lütfen bana kendimde bulamadığım o psikolojik sorunların alt yapısını söyleyin kendimi anlamıyorum. Depresyona girdim resmen

İlişkide güvenmek için ne yapmalıyız?

Kız arkadaşımla yaklaşık 15 yıldır tanışıyoruz ama 10 yıl önce ayrıldık ve birbirimizi çok seviyoruz kız aradaşım benden ayrıldım ve 10 yıl sonra geri döndü be benimle beraber olmak istiyor ama birbirimize tam güvenemiyoruz ne yapmalıyız ve artık üzülmek istemiyoruz ama biz her zaman tereddütlüyüz ama kız arkadaşım kafası çok karışık ve toparlamaya çalışıyorum nasıl yol izlemeliyiz ne yapalım? Lütfen

tolgachef

Takıntılı durumu nasıl bitireceğim?

Ghosting Her insanın başına gelmesi muhtemel bir şey ama benimki çok farklı. İnsan hoşlanmadığı kadını yanağından öper mi ertesi günü kafam çok karışık diyip gider mi. . 2 sene bitti takıntım devam ediyor ve çok yoruldum. Bana senden korkuyorum ya sana bağlanırsam dedi ilk buluşmada aklımla mi oynadı ne yaptı ama kötüyüm inanmadım da bağlanma olayına ne yapmam lazım. . 2 sene oldu kolay değil

Biz Şimdi Neyiz Sorunsalı

Merhabalar sizden yardım talep etmeye geldim çünkü uykumdan tut çoğu konuda etkilemekte artık beni, yaklaşık 2 yıldır konuştuğum bir kız var bir arkadaş vasıtasıyla tanıştık sanal ortam üzerinde tanıştık halen o şekilde devam ediyor, tanıştığımız günden beri takılıyoruz bir birimizi daha yakından tanıdık ve çoğu konuda ortak noktamız olduğunu fark ettik, bilgisayar üzerinde oyun oynamayı seviyoruz, müzik zevklerimiz aynı, mizah seviyemiz aynı, bir birimize çok gülüyoruz ve değer de veriyoruz, birbirimizi çoğu konuda anlamaya da çalışıyoruz neredeyse hiç tartışmadık arada kırgınlıklar olsa da çözüme ulaştırdık olgun bir seviyede, bundan dolayı ilişkimiz ilerledi gibi ama ne sevgili seviyesinde ne de arkadaş seviyesinde, böyle çok arada bir yerde bir birimize iltifatlar ediyoruz sevgili denilecek seviyede iltifatlar da ediyoruz genel olarak ben daha çok iltifat ediyorum , oda iltifatlar ediyor onun da bana değer verdiğini görebiliyorum. Kendisinin benim dışında kimseyle konuşmadığını da biliyorum aynı şekilde bende onun dışında kimseyle konuşmuyorum bunu da biliyor, bir ara bana "sen olmazsan ben gün içinde ne yaparım cidden hiç bilmiyorum, can sıkıntısından patlardım her halde, iyi ki varsın" demişti. Şimdi biz ikimiz aşk sevgisinden daha çok tanıyarak sevmeye önem veriyoruz ve bir ilişkinin sadece güzellikten yana sevmekten daha çok ortak noktalar olup sevilmekten yana olması gerektiğini düşünüyoruz çünkü böyle ilişkiler daha sağlam oluyor ve yapılacak şeyler bulunabiliyor, bunları öyle sohbet ederken konuştuk ve bu durumda ikimiz arasındaki ilişkiye bakınca bu dediğimiz tanıma çıkıyor ama bir birimize hiç bir zaman diyemedik biz sevgili miyiz neyiz diye, bende bunu söyledikten sonra belki olumsuz cevap alırım diye de bahsetmek istemiyorum aramız kötü olur korkusu da var çünkü ona çok önem veriyorum ve seviyorum da, gün içerisinde 1 saatten tut 13-14 saate kadar seslide takılmaktayız, oyunlar oynarız, bir şeyler izleriz, sohbet ederiz. Benim arada kaldığım şey ise, şimdi kendisine çok değer veriyorum ve seviyorum ilişkimizin bir çizgi üzerinde olmasından daha çok artık bir yere varmasını istiyorum en çokta artık biz birbirimize uyumluyuz ve sevgiliyiz denilecek seviyesine gelmesini istiyorum ki bence artık yaşadığımız şey sevgililikten öteye geçmiş durumda artık iyi uyum sağlıyoruz, bu konuda sizden yardım almaya geldim, teşekkürler.

Ben kendimi mi sevmiyorum?

Şu an bir ilişkim var nişanlıyım. Düğünüme 2 ay var. Erkek arkadaşım liseden hayatımda olan onun hayatını yakından gözlemlediğim biri eski ilişkisini biliyorum. İlişkimizde ona romantik yemekler sürprizler yaparken bana da yapmasını istediğimde yapmadı. Evlilik yoluna girecek kadar yol almış ilişkide bir bunu yapamadı. Defalarca atak geçirdim. En sonunda beni sevdiğini ama insanın bir defa aşık olduğunu anlattı ve o konuyu açmamamı. O eski halindeki insan değilmiş. O yemekleri özür dilemek için hazırlamış içinden gelmemiş yaptıkları. Oysa ben düşündüğümde onun için her şeyi yapan anlayışlı şefkatli biriyim. Başkası ona bu kadar kötüyken yapması fakat ben ona bu kadar iyiyken yapmaması bana normal gelmiyor. Bazen tüm insanlar normalde ben değilmişim gibi geliyor öyle kötü hissediyorum kendimi. Zaten geçmiş ilişkilerimde de hep tek olan tüm duyguların ona harcanmış olduğu kadın figürü olurdu. Belki de korktuğum başıma geldi. Beni sanırım bu hayatta kimse “en” olarak sevmeyecek. Benim sevilmemde hep koşul olur dürüstlüğüm, anlayışım, sadakatim. Şimdi de sormak istiyorum biraz bahsettiğim bu hislerim bana ne anlatıyor. Ben kendime nasıl davranmalıyım?

Sevgilim sevdiğini söylüyor ama soğuk yapıyor

Yaklaşık 5 yıldır bir ilişkimiz var gerek yanyana gerek uzaktan ilişkimizi yaşadık sunan uzak mesafedeyiz. Normalde mezun olduktan sonra bir yüzük düşünüyorduk şu an nedensizce bana soğuk yapmaya başladı bunu ona dile getidiğimde soğuk yaptığını kabul ediyir6fakat nedeni asla yokmuş beni halen çok sevdiğini ve yanımda olduğunu dile getiriyor tabi süreç zarfında pek yazmaz bana aramaz sormaz. Ne yapmam gerekiyor lütfen. İlişkimiz için iki tarafta çok emek verdi gerek aile konusunda gerek diğer konularda fakat şu an içinde olduğum durumdan kurtulmak istiyorum ve o soğukluğunu nedensizce oldugunu dile getirirken ben de hemen bitirme kararı aldım çünkü elimden gelen tek şey buydu bir savunma mekanizması geliştirmiştim. Şu an ne yapmam gerekiyor lütfen yardımcı olabilir misiniz

Yaşadıklarımdan sonra hayata adapte olamama

Ben eski ilişkisini unutamamış biriyle tanışmıştım başta tabi bunu bilmiyordum ama öyle güzel yaklaştı ki çiçekler karşılamaya geldi 1 aya yakın biz onunla her detayı ince ince konuştuk o muhafazakardı eski ilişkiside kıyafet nedenlerinden bitmiş ama sonradan öğrendim ki o kıza kendini olduğu gibi göstermeyip sonradan kıyafet konusunu açmış kız da tabi ki istememiş ama herkese kıyafet yüzünden bitti diye anlatmış tabi ben bunları sonradan öğrendim bana da kıyafet yüzünden bitti demişti. ben de fedakarlık yaptım kıyafet konusunda kendimden ödün verdim çünkü gerçekten mutlu olabiliceğim kişiydi eski ilişkimde aldatılmıştım bu kişide aradığım tüm özellikler vardı daha sonra ben onun yanına gittim şehir değiştirdim çok güzel vakit geçirdik dönmeden bir gün önce telefonunda wp mesajlarda galeride her yerde başa sabitli resimler mesajlar duruyor eski ilişkisini meğerse unutamamış bunu görünce ağladım çok üzüldüm onun da gözlerindeki pişmanlığı gördüm o gün ayrılmadım oradan dertleştikbana içini açtı ailesinden kendisinden bahsetti ve ona ağlayınca sarıldım çünkü kalpten yaralı iki insan birbirini buldu diye düşündüm. O kişiye karşı içimde bir şey kalmadı dedi alışkanlık sadece girip bakıyordum bir anlamı kalmadı dedi ve devam ettik devam ettikçe bana yapma dediği şeyleri kendi yapmaya başladı benden bir şeyler gizliyordu kısacası bana da olduğu gibi görünmüyordu. Ben kız arkadaş konularından ve çevresinden rahatsızım o da yanına gittiğimde mesajları siliyormuş meğerse bunu yakaladım ertesi gün eski ilişkisine dair şiirler notlar duruyordu bana bir anlamı yok o dönem terapi aldım ders olsun diye bunları saklıyordum diyordu. Ben bunalrı görmek istemediğimi defalarca ona söylemiştim evden bazen notlar çıkıyordu evi terk edip geri dönmüştüm bir keresinde. Ben o kadar onu anlamaya anlayışlı olmaya çalışıyordum ki kendi değerinden ödün veriyormuşum meğer farkında olmadan sonra ben o gün hiç eğlenip gülemedim yaşadıklarım boğazımda bıçak gibi kaldı çünkü arkadaşlarımız eğlenmeye gelmişlerdi o gün onunla yalnız kalınca hüngür hüngür ağladım. Bunu görerek hiçbir şey olmamış gibi devam etti insanlar ortamı ben bozuyorum diye düşündü. kendi evime döndüğümde benden ayrıldı benim de beklentilerim karşılanmıyor o gün öyle davranmamalıydın vs diye sen ilerde aileme de böyle yaparsın diye ayrıldı benden. Haklıyken tepki gösterdiğim için suçlu durumuna düştüm hep ben haklıyım demiyorum bu ilişkiyi uzatmamalıydım belki de ilk bunları gördüğümde o evi gerçekten terk edip gitmeliydim ama ona o kadar güvendim ki gözlerinden tanıdım o içindeki küçük çocuğu şimdi ise onu iyileştirdim kendim daha çok yaralandım yalnız kaldım bu süreçte içimde çok büyük hisler var ama ayaklarımda çok ağırlık var ona gidemem kendi yolumu çizmem lazım ama nereden başlayacağım bilmiyorum ben neydim kimdim iyi biri miyim kötü biri miyim bilmiyorum onun çok güzel mesleği var çok iyi yerlerde çalışıyor hobileri çok iyi bense bomboş üniversite mezunu birisiyim aslında biliyordum yara alırsam benim toparlanmam çok güç olacaktı çünkü aldatılınca da böyle oldu. Bazen kendi yangınına odun taşır gibi o ilişkiye çekildim. Kalbimle mantığım arasında kaldım demişti bana. Beni gizliden vs aradı ben biliyorum ki bana severek değil o boşluğu yeniden doldurup onu ayağa kaldırmam için gelecek çünkü yine yalnız kaldı. Onun için fedakarlık edecek bir ben vardım. Ama artık ben kimse için kendimden ödün vermek istemiyorum yaşadıklarımdan sonra ama içimde tüketmedim o sevgiyi çok canım yanıyor ben doğru yolu göremiyorum duygularıma yenilmek istemiyorum ona güvenim kalmadı kaldıramıyorum tekrar kaldıramam ona dönemem lütfen bana yardımcı olun

İlk aşkımı nasıl unutabilirim?

3 yil once henuz kucukken birisine asik oldum. 5 ay sevgiliydik. Karsilikliysi. Beni cok sevdigini bana asik oldugunu hissetmistim. Bana karsi davranislari ilgisi bakislari sozleri herseyi cok ozeldi. Ailem baskici oldugu icin bulusamazdik cok az yuz yuze gorusurduk, bende utangac oldugum icin fotografimi atmaktan utanirdim. Biraz bu durumdan cani sikkindi zaten. Yinede hersey cok iyiyken bi anda beni artik sevmedigini soyleyip ayrildi. O zaman sadece peki diyip kabullendim ve bir daha asla konusmadik. Fakat icim firtinaydi. En az ilk 1 yil hic bi erkekle konusmadim sevgili olmadim. Aklimda hep o vardi. Her gece kalbimin acisindan aglayarak uyudum. Ilk zamanlar ne yemek yedim nede uyudum. Cok kotuydum. 1 yil gectikten sonra bi kisiye sans verdim baskasiyla sevgili oldum fakat 1 ay sonra ona onu sevmedigimi soyleyip bitirdim. Sonra bi baskasi yazdi beni cok seven, onada bi sans verdim. 9. ayimizda ondanda ayrildim ona onu sevmedigimi soyleyip. Hemen sonrasinda ilk askima yazdim. Ayriligimizin uzerinden 2 yil gecmisti hic konusmamistik fakat yinede yazdim. Cunku gercekten dayanamiyordum onu unutamiyordum. Sonra beni reddetti. O beni reddedince 9. ayimizda ayrildigim sevgilime geri dondum. Haberi bile yok. Hala sevgiliyiz. Gecen ay yine ayrilmistim 1 ay ayri kaldik sonra yine geri dondum ama bu sefer sebebi baskaydi sikilmistim biraz. Cok uzdum onu ben onun ilk askiydim ama onu kac kez birakip gittim. Aklim hep ilk askimdaydi. Neyse yani aradan 3 yil gecti ben hala eski sohbetlerimizi okuyorum bana verdigi sozleri okuyup agliyorum yalanci diye. Ona olan hislerimi ozluyorum. Bazen keske suan sevgili olsak diyorum. O gittikten sonra hayatima girip beni cok seven her erkege onun bana yaptigini yaptigimi fark ediyorum. Cok kotu hissediyorum