Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu

İnsanlar beni agresif buluyor

Çevremdeki insanlar benim agresif biri olduğumu düşünüyor, bunun doğru olup olmadığını nasıl anlayabilirim? Düşününce detaylı, ben de ikna oluyorum. Uyurken şiddetli bi derecede dişlerimi sıkıyorum, bazen çok alıngan oluyorum, duygularımə olduğundan daha üst seviyyede yaşıyorum bence. Özelliklede öfke. Bunun için ne yapa bilirim ? Ara-sıra küçük çaplı panik ataklar geçiriyorum . Gerdin bi dönemdeysem bu aık sık oluyor. Yardımcı olursanız sevinirim. Şimdiden teşekkür ederim!

İş Hayatı

Takıntılı düşüncelerden nasıl kurtulabilirim?

Merhaba ben 28 yaşında bekar bir kadınım. Özel bir psikoloji merkezinde proje yöneticisi olarak çalışıyorum. Kurumsal şirketlere danışmanlık veren bir projeyi yönetiyorum. Psikologların iş kalitesinden, müşteri memnuniyetinden ve tüm dokümantasyon işlerinden sorumluyum. Aslında üniversite bölümüm mühendislikti, fakat aile zoruyla okuduğum için o alanda ilerlemek istemedim. Şu anki işimi çok seviyorum. Ancak bu işe başlarken “evet” dememde en büyük etken, üniversite staj dönemindeyken bir kez dosya meselesi için gittiğim şirketlerden biriydi. Projeye o holdingle başladık. Neden bilmiyorum ama oraya karşı bir takıntı oluştu. Şirketin ismini yazmak istemiyorum ama hem popülerliği, hem de gökdelen binası beni etkiliyor (çok saçma biliyorum). Belki de ben orayı Türk dizilerindeki holdinglere benzetiyorum, bilmiyorum, ama çok beğeniyorum. Proje başlarda çok iyiydi, hatta aynı holdingin içindeki diğer şirketler de projeye katıldı. Fakat benim o binaya girme hevesim yüzünden, şirketin temsilcisiyle birkaç kez tartışma yaşadım. Ekstra olarak, o kadın temsilci insan kaynaklarında çalışıyor ve psikolog olmamasına rağmen bizim ismimizi kullanarak kendi çalışanlarıyla seans yapıyormuş. Bu durumu ortaya çıkardım. Fakat kadın, holding yönetiminde evli bir kişiyle ilişkisi olduğu için şirkette kalmaya devam etti. Sonda bizim holdingin ana binasında yürütülen proje donduruldu, ama diğer şirketlerle çalışmaya devam ediyoruz. O kadına karşı kendimi kaybetmiş gibi hissediyorum, üzgünüm ve kin doluyum. Projenin tekrar açılacağını söylediler ama bence o kadın varken bu çok zor. Eğer yeniden açılırsa ve tekrar o binaya girebilirsem, mağdur edilen kişilerle konuşup imzalı belgeler toplayabilirim. Çünkü impulsif davrandım, kanıt toplamadan ortalığı karıştırdım. Keşke daha soğukkanlı olabilseydim. Ama ilk iş deneyimi olunca böyle oluyor malesef. Ben hayalperest bir insanım, bu huyumdan nefret ediyorum. O binaya gittiğimde kendimi sanki başka bir evrendeymişim gibi, “daha değerli” hissediyorum. Bunun anormal olduğunun farkındayım. Oraya özel girişle giriliyor, istediğim zaman giriş yapamam malesef. Ama önnceler ne zaman oraya gitsem, çok mutlu olur - önceden hazırlanır süslenir, sanki binaya yakışmak için yarışa girerdim. Oradan çıkınca da kendimi balkabağına dönen külkedisi gibi hissederdim. Şimdi o projenin tekrar başlamasını çok istiyorum. Binanın önünden arabayla geçerken bile kalbim acıyor, sanki ex sevgilimi görmüş gibi oluyorum. Keşke o kadını karşımıza almasaydım, arkadaş olmaya çalışsaydım diyorum bazen. Psikoloğumuz o kadının histerik ve narsistik kişilik bozukluğu olduğunu söylemişti. Ama bizim logomuzu ve ismimizi kullanması bana çok dokundu. Ayrıca bu, etik açıdan da doğru değildi. Maalesef yaşadığım ülkede, uzmanlığı olmayan birinin seans yapmasını engelleyen bir yasa yok. Bu yüzden bazıları at koştura biliyor. Bazen bu düşünceler aklıma geliyor, kendimi suçlu görüyorum, bu takıntılı düşüncelerimi nasıl atabilirim?

Aile

Mutlu giden uzun ilişkiyi evlilik için adım atarken hep engel neden çıkar?

5 yıllık bir ilişkimiz var çok iyi anlaşıyoruz aşığız beraber büyüdük neredeyse artık çevremizdeki arkadaşlarımız ya nişanlanıyor yada evleniyor ailelerimiz de birbirine uygun aslında . İlk etapta anneleri tanıştırmak istedik fakat ya onlar il dışındaydı yada benim ailem tam bu hafta diyoruz hep bir plan çıkıyor yapamıyoruz dün tam mekanı ayarladık tanışılacak bu seferde annesi grip oldu baya hastalandı yine iptal ettik ileryemiyoruz hiç sürekli engel çıkıyor karşımıza bir şekilde bunalıma girdim artık neden hep sorun yaşıyoruz yardım istiyorum sizden. Bu kadar birbirimizi severken evrenin bize bir engel çıkartması sizce mesaj mıdır yoksa engellerin üzerine mi gidilmelidir . Yoksa ne yapmalıyız . Ilişkimi bitirmek istemiyorum.

Sınır çizmekte zorlanıyorum

Ben en son ilişkimde büyük hataları affeden fedakarlıklar yapan kendinden ödün veren bir tavır içerisindeydim. Hatalara tepki göstermek yerine karşımdakine anlayışlı olup beni ikna etmesini bekliyordum. En son hatasında büyük bir tepki gösterdim. Sessiz kaldım o gün için onunla büyük bir mesafe koydum aramıza günü bozan kişi olarak algılandım ama o hala insanların günü güzel geçsin diye gülüp eğlenmeye devam etti. Bu tepkim onun açısından fazla bulundu. Herkesin yanında böyle davranamazsın diyerek hataların üzeri örtülmeye çalışıldı. Ben haklılığımı savundum. Ayrıldı benden. Daha sonra dönmedim o kişiye kendimi bulma yolunda ilerledim ne istiyorum ben kimim soruları içerisinde bir arkadaşlığımı da bitirdim. Çevremde çok az kişi var. Beni zorlayan şu ki insanlara gerçekçi sınırlar çizemiyorum. Evet görüşmüyorum konuşmuyorum bazen ama hayatımdan çıkarırken bile zorlanıyorum. İlişki içerisinde uyumlu olmam bekleniyor. Bu uyumu gösterirken insanlar tarafından ya böyle davranmazsam onları sevmediklerimi düşünecekler kötü algılanacağım arkamdan konuşacaklar hissi uyanıyor ve gerçekten de bunlar oluyor. Ortamı bozan insan durumuna düşüyorum. Kendimizin arkasında nasıl durabiliriz. Duygularımızı nasıl yönetiriz bunları yaparken yalnız kalırsam tedirginliği çok fazla oluyor etrafımda zaten kimse yok diyorum kendime. Karşımdakine uyumlandığımı fark ediyorum. Kendim olamıyorum. Kendim olursam sevilemem diye kodlamışım sanırım. kitap/ podcast önerlerilerinizi de bekliyorum çok teşekkür ederim

İş Hayatı

Hayır diyememe sorunu

Merhaba, ben bir psikoloji merkezinde işe alım uzmanı olarak çalışıyorum. Merkeze yeni bir psikolog alımı için görüşmeler yapıyordum. Adaylara her zaman önce yazılı bir test uygulanıyor, ardından ben birebir görüşme gerçekleştiriyorum. Bu süreçte bir adayı çok beğendim. Sorular oldukça zordu ama kendisi %72 oranında doğru cevap verdi – bu oldukça nadir bir durum (test sonuçları bilgisayar tarafından otomatik hesaplanıyor). Bu arada benim uzmanlık alanım psikoloji değil. Aday, 23 yaşında, yeni mezun bir genç kadındı; ancak olduğundan daha olgun görünüyordu. 1 yıllık (stajyer ve online) deneyimi vardı. Yüz yüze yaptığımız görüşmede kendini çok güzel ifade etti, oldukça olumlu bir izlenim bıraktı. Görüşme sonunda her zaman yaptığım gibi, adaylarla ilgili düşüncelerimi ve test sonuçlarını yazılı şekilde müdürüme ilettim. Müdürüm de bu genç kız adaydan olumlu etkilendiğini ve ona 1 aylık deneme süresi verilmesine karar verildiğini söyledi. Ben de bu bilgiye dayanarak ona geri dönüş yaptım. Fakat 1 gün sonra müdürüm adayın yaşını yanlışlıkla 23 değil, 33 olarak gördüğünü, yaşının “fazla genç” olduğunu ve yaşça büyük danışanlara uygun olmayacağını söyledi. Bu da dolaylı olarak adayın sürece devam edemeyeceği anlamına geliyor. Şimdi bu durumu adaya nasıl uygun bir dille ileteceğimi bilemiyorum. Görüşmemiz sırasında oldukça umutlantırmış ve heveslendirmiş oldum. Şu anda kendimi çok kötü hissediyorum. Bu alanda oldukça yeniyim. Daha önce ben de iş görüşmelerinde deneyimim az olduğu için birçok kez red cevabı almıştım. Belki de bu yüzden empati kuruyorum; birine ümit verip ardından hayal kırıklığı yaşatmak istemiyorum. Ayrıca merkezimizde şu an çocuk psikoloğu pozisyonu açık olmadığı için başka bir alternatif de sunamıyorum. Bu durumu onun kalbini kırmadan, nazik ve profesyonel bir şekilde nasıl ifade edebilirim? Bana bir yol gösterebilir misiniz lütfen? Gerçekten çok üzgünüm. Kalp kırmak çok kötü birşey

Takıntılı olmaktan nasıl kurtulurum

Bir kıza takıntılıyım ve istemiyorum o kızı bizden olmayacağına adım kadar eminim değişkenlik gösteriyor sanırım beni manipüle ediyor bu manipüleden nasıl kurtulurum. Aslında kızı seviyorum ama ne istediğini kendiside bilmiyor. Ayrılıyorum ama belli bir süre sonra yeniden barışıyoruz ne nasıl ilerliyor anlamıyorum bu ilişki tam olarak Ekim ayında 7sene yi doldurmuş olacak bu ilişkide kendimi nasıl koruyabilirim desteğinize ihtiyacım var iyi günler

Kaygı

Stres yönetimi

Final. sinavlarim başlıyor 4 gün sonra stresten ders çalışamıyorum yorgun hissediyorum baş ağrım var üstelik viral bir enfeksiyonu yeni yeni atlatmaya çalışıyorum hala yorgunluğum var stresle nasıl başa çıkmalıyım kısa sürede konularım yetişir m Nasiil bir yol izlemeliyimi bir de kendimi yıpranmış hissediyorum küllerimden doğmak istiyorum hayatta kalmak bunu nasıl başarabilirim geçmişimden nasıl kurtulabilirim hayata nasıl anlamlı bakılabilir im bana yardımcı olabilir misnz

Üstümdeki stresi nasıl atarım

Ben bi yks öğrencisiyim hatta şu an ilk mezun senem geçen sene sınava girdim ve sonuç tam bir hüsrandı bu sene gerçekten çalıştım konu olsun soru olsun ama bir türlü kendime inanamıyorum sınava da az kaldı ama başaramamak ihtimali beni çok düşündürüyor ve çok üzüyor artık başarıp yaşadığım şehirden ve evden gitmek istiyorum hedeflerime bi adım daha yaklasmak istiyorum ama kendimde asla motivasyon bulamıyorum çok denedim inanmayı ama dışımdan inandığımı düşünsem de içimden inanmadığımı fark ediyorum ve bu benim içimi yiyip bitiriyor artık yasıtlarım gibi bende üniversiteye gidip okumak istiyorum evden şehrimden ve sürekli yaptığım şeylerden çok bunaldım kendime inanmayı nasıl başarabilirim bu stresi üstümden nasıl atabilirim

ilk adımı nasıl atmalıyım ona ilk mesajda ne diyebilirim

“Metinle ilgili açılma sürecinde nasıl bir adım izlemeliyim? annemle nasıl konuşabilirim bunu zamana mı bırakmalıyım ama aşk gayrete aşıktır derler ama annemin engeli olmasa önümde keşke ama ben ilk adımı atmak istiyorum ve ona yavaş yavaş belli etmek istiyorum ilk defa sosyal medyadan konuşacağız ve ilk ne yazabilirim yanlış anlar mı ya da onun mu adım atmasını beklemeliyim ya o da beni bekliyorsa of lütfen bu kafamdaki tüm soruların cevabını bulun ve bana yardım edin lütfen hızlıca cevap verin çünkü daha fazla dayanamıyorum

Kaygı

Yeni bir sehirde çalışacağım ama kaygılanıyorum?

Merhaba hocam Ben bir senedir evdeyim çalışmıyorum. Ve başka şehire gidip orda otelde calisicam . Bu biraz beni tedirgin ediyor açıkçası. Basarisiz olursam gibi. Ve de ne zaman başka şehire gidicek olsan ya da bir işe baslayacak olsam hep " ya hasta olursam ya gereken verimi gösteremezsem" gibisinden düşünceler geliyor aklima. Aslında hastalık kaygım yok ama yeni bir işe ya da şehre giderken böyle düşünceler geliyor aklıma çok kaygılı hissediyorum. Ne yapmam lazım🍒🌵🦩