Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Ayrılan taraf benim ama içimdekileri dökmek istiyorum mesaj atmalı mıyım?
4 senelik ilişkimizi bitiren taraf benim içimde ona karşı söylemek istediğim birçok şey var gibi hissediyorum ayrılalı 45 50 gün oldu yazmalımıyım içimi dökmelimiyim yoksa kabullenip sessiz bir şekilde oturmaya unutmaya çalışmaya devam mı etmeliyim. Düşünmeden birşeyler yapmadan duramıyorum. Oda beni merak ediyormu bilmiyorum yaptıklarını düşündüğümde onunla bir daha olmaz diyorum ama içimdeki düşünceleride durduramıyorum ne yapacağımı bilmiyorum bi yol bi fikir bekliyorum.
Gizli Kullanıcı
Evliliğimde mutsuz hissediyorum
Merhabalar eşimle evleneli 6 ay oldu fakat kendisi ailelerimizle görüşmeyi istemiyor insanlara karşı mesafeli olmayı tercih eden birisi sosyal aktivitemiz bile yok denilecek kadar az evden çalışıyor ama sıkılmıyor eve çok bağlı fakat ben bu durumda çok sıkılıyorum annemle bir konuda araları bozulduğu için anneme gitmek istemiyor sürekli insanlardan uzak olmayı tercih ediyor fakat ben tam tersiyim konuşmayı denediğimde genelde cevap alamıyorum kendisi ne zaman isterse yanıma gelip öyle konuyu açıp uzlaşıyoruz üzüldüğümde genelde bir şey demiyor tepkisiz kalıyor sonra ilgileniyor yada özür diliyor sürekli ülke ekonomisisinden şikayetçi oluyor maddi gelirleri ailesinin iyi olsa dahi aile bağları çok zayıf yan yana gelip hiç bir konu konuşamıyorlar ya arsa ev ya siyaset ya din ve hep yüksek ses ile anlaşamamazlık yaşıyorlar ben bu aile içinde kendimi çok bunalmış ve yalnızlaşmış hissediyorum kendisinin arkadaşı yok takıldığı insanlar belli yaptığı aktiviteler genelde hep aynı farklı şeylerde dile getirdiğimde ya o sıra gereksiz buluyor yada başka zaman yaparız diyor fakat hep erteleniyor kendi yapmak istediği şeyleri hemen dile getiriyor ama kendimi hiç bu kadar değersiz hissetmedim yurt dışına çıkma hayali var bi şekilde giderim diyor ister gelirsin ister beklersin ve bunu evlendiğimi günden beri söylüyor güzel eğlenceli muhabbetli aktivitemiz olduğu birbirimize değer verdiğimiz çabaladığımız bir evlilik düşünürken hiç birini yaşayamayınca kendi evimde huzursuz ve kalmayı istemediğimi farkettim komşularım birbirine gider gelir fakat ben kendisi çocuk sevmiyor diye çağıramıyorum ona göre insanları böyle hayatımızda olması zorundaymış gibi görmek saçma geliyor bilmiyor ki benim için aslında bunalmışlık ve sadece farklı iki kelam etmek lütfen bu konuda bana yardımcı olun artık sürekli ağlamaktan yoruldum
beyzanur98Kaygı bozukluğu yaşıyorum
Merhaba uzun zamandır kaygı bozukluğu yaşıyorum daha sonrası stres üzüntü heyecan mutluluk her türlü gelişme hayatımda çıkmaza yol açıyor. Mide bulantısı öğürme mide yanması baş dönmesi nefes alamama hissi yaratıyor. Eskiden bu daha fazlaydı evin içinde hızlı hızlı gezerdim midemi tuta tuta insanlara uzun açıklamalar yapardım onları kaybetmeyeyim diye. Ama artık öyle bir noktaya geldim ki konuşarak çözmeye uğraşıyorum çözülmüyorsa hakkımı savunup bitirmeye çalışıyorum tabi bu öyle kolay değil yine bir kaç kez yazıyorum şansımı deniyorum. Örneğin bir ayrılık yaşadığımda genelde zaten o insana çok bağlanıyorum çünkü hayatımda çok arkadaşım yok işimi de kaygı yüzünden kaybettim. Şu an duygusal olarak da bir boşluktayım kendimi eve kapattım izole oldum son 2 senedir hiçbir şeye adım atamıyorum başlayamıyorum yaşım 30 sosyalllik konusunda zorlamıyorum herkes hayatını kurmuş oluyor bu yaşlarda ben ise 20 lerimi hep depresyon kaygıyla geçirdiğim için daha çocuksuyum yaşıma göre öyle oturmasını kalkmasını bilen kalıpların uzağındayım böyle diyorum çünkü evdeyim potansiyelim var biliyorum gezmek eğlenmek çok severim çocuksu yanım içimdeki kız çocuğu hala bir yerlerde duruyor onu çok mutlu etmek istiyorum ama ne böyle çevrem ne de böyle bir imkanım var etrafımdaki herkes evlenmiş çocuklu hayattan bezmiş insanlar onlar beni çok negatif buluyor belki de çünkü hayatımda güzel gitmeyen çok şey var ama onların hayatları da bana sıkıcı geliyor benim öyle bir yaşam döngüm olsun istemiyorum evlen çocuk yap vs. Evleneceğim insan hep gezsin birbirimizin en yakın arkadaşı olalım istiyorum. Onlar ise kaynana elti dedikodusu yapıyor hep. Kimseyi yargılamıyorum herkesim hayatına saygım sonsuz onların dertlerini de dinlerim ama bulunduğum ortamlar bana çok yavaş kaldı. Gece yarısı Kütüphanesi kitabını okudum hayatta neyi seçeceğini bilemesen hep bir hayal kırıklığı vardır ya. Sanırım ben deneyimlenmeye geldim bu hayata ama hayatın içinde de değilim uzaktan izliyorum. Toprağım burası değil biliyorum ama fazla hayalci miyim bilmiyorum tükenmişlik sendromuna girdim resmen yorumlarınız benim için çok değerli teşekkür ederim
Gizli Kullanıcı2 yıllık evliyim ve eşimin yanında şort giymeye dahi utanıyorum
2 yıllık evliyim ve şort dahi giysem karşısına çıkmaya utanıyorum cinsel ilişki sorusu sorsa yanıtlamak istemiyorum utanıyorum bu utangaçlığımı ytirmek istiyorum ama olmuyor. Eşimde utandığım için bana cinsellikle gelmiyor ve sanki uzaklaşmaya çalışıyo. Bian eşimle derine inmek isterken utandığım için derine inmekten çekiniyorum. Eşimle her şeyde serbest her konuda rahat olmak istiyorum neyden kaynaklı bilmiyorum ama bunu bir şekilde halletmem gerektiğini düşünüyorum.
Gizli KullanıcıPatronum neden kıyafetim yüzden uyardı beni?
Bu sabah patronum beni kıyafetim konusunda uyardı . Firmanın kurumsal olduğunu ve resmi giymemi daha kurumsal olmamı iletti . Aradan 15 dk geçtikten sonra tekrar yanıma gelip , kıyafetim yüzünden yanımda oturmadığını , çalışanların ve babamın bu konuda rahatsız olacağını (babamla aynı işte çalışıyoruz) ve dikkat çektiği için spor ve dar kıyafetler giymemem gerektiğini iletti . Durum tekrarlanirsa yollarımızı ayırmak durumunda kalırız dedi . Şimdi benim anlamadığım şey ben asla dekolteli kıyafet giymek , elbise etek giymek genelde Spor tişört ve patlon giyiniyorum. Patronun bu davranışı nedir ve ben kendisine karşı nasıl bir tavir almalıyım?
Gizli Kullanıcı2 yaşındaki oğlum tırnak yiyor
2 yaşındaki oğlum tırnak yiyor ne söylersek söyleyim aksine daha fazla yapmaya devam ediyor ne yapabilirim. Ben kendimde kaygılandığımda hala giyiyorum benden örnek aldı muhtemelen ben artık yanında dikkat ediyorum lütfen yardımcı olurmusunuz🥲 Emzirmedende ayırıyorum bir ara çok bunalmıştım biraz sabırsız çıkışlarım oldu ama şu an gayet güzel bir şekilde anlatıyorum artık sütün bittiğin artık büyüdüğünü küçük bebeklerin meme emdiğini anlıyor beni ama hala ısrarla bazen çok ağlıyor napıcağımı bilmiyorum
Gizli KullanıcıGözümde işleri büyütmeyi nasıl bırakabilirim?
Birkaç senedir yaşadığım normal gördüğüm fakat artık tüm hayatımda stresini yaşadığım şeyler var. Herhangi bir toplanma temizlik planı veya taşınma gibi olaylar yaşarken çok daha fazla yaşıyorum bu durumu. Yarım saat vaktimi almayacak işler tüm günümü alacakmış gibi hissediyorum ve asla bu işlere başlama motivasyonum olmuyor. Başlayınca da hemen bir bahane bulup sıkılıp başka bir işe odaklanıp yapmam gerekenden kaçıyorum. Bir işi görev edinince de 1 saatimi alacak dahi olsa o gün başka plan yapamıyorum çünkü tüm günümü harcayacakmış gibi hissediyorum. Çoğu zaman gerginim tahammülüm çok az ve karşımdaki kişiyi dinlerken odaklanmakta zorlanıyorum. Bazen dinlediğim şeyleri o dakika içerisinde unutuyorum dinleyemediğimi anlıyorum. B12 değerlerim sınırda fakat yaşadığım çoğu şeyi kolayca unutuyorum yaşadığımı bile hatırlayamıyorum. Hatta bazı zamanlarda yaşamadığım şeyleri yaşadığımı zannedip olmamış anıyı hatırlıyorum. Ve artık kimseyle uzun süre iletişim kuramıyorum ara ara konuşmayı tercih ediyorum fakat yalnızlıktan da çok bunalıyorum. Herkese güvenim azaldı ve ilişkiye başlamak istediğimde o kişiyi ne kadar beğenirsem beğeniyim bir haftada sıkılmaya tahammül edememeye başlıyorum. Bu tüm düşüncelerimin sebebi nedir ve bir rahatsızlık olabilir mi?
Gizli KullanıcıÇok fazla karamsar düşüncem var bunlardan nasıl kurtulurum
En güzel anlarımı bile kendime zehir ediyorum mesela şuan düğünüme çok az var (17)gün eşimi seviyorum evet onunla zaman zaman sorunlarımız var ama bunu doğal karşıkılıyorum. Onun ailesiyle şuana kadar hiçbir problemim olmadı ve şuan kendi ailemle de oldukça mutluyum ama nasıl biliyor musun hani bütün bunların hepsi aynı anda yolunda gidemezmiş mutlaka bir sorun çıkması gerekiyormuş gibi bunu kendime şartlamış gibiyim. Ya annem ölürse ,ya babam ölürse, ya birine birşey olursa da herşey iptal olursa , nişanlımın aklında başkası var mı (kavga sebeplerimizden biri haline geldi), ya o ölürse ,galiba ölüyorum gibi gibi çok fazla düşünce ve bunlardan çok yoruldum
Gizli KullanıcıBiz adım atınca karşı taraf neden kendini çeker?
Birisi ile konuşuyordum ve o beni tanımaya çalışıyordu ben hep mantıksal bakıp cevaplar veriyordum. Sonrasında ben de bir şans vermek istedim ama ben adım atınca bu sefer o kendini geri çekti. Öncesinde orta yolu bulmaya çalışırken sonra ben böyleyim işine gelirse gibi oldu. Yani bende yansıttığı mesaj bu yöndeydi. Konuşmayı bitirdim ve yine hiçbir çaba yoktu. Bu beni çok kırdı ve üzdü. Neden adım atınca kendilerini geri çekiyorlar ki? Neden çabalamadı? İkimiz de yetişkin insanlarız ve konuşurken de niyeti belliydi iyi anlaşırsak yuva kurmak diye. Böyle diyen birisi ben de onu tanımaya niyet etmişken nasıl böyle olabiliyor? Kafamda hep bu sorular. Zaten ilk kırılmamız güven kırılmasıyla oldu ve ben açıkça hiç çabalamıyorsun bile dedim. Bazı şeyler içten olur istekle olur diye düşündüm, zorlamayla olmaz diye bitirdim ama benimle ilgilenmesi, değer gördüğümü hissetmek, gelecek hayali . .. Bunlar çok güzeldi ve şimdi sonlanmış olması canımı acıtıyor.
Gizli KullanıcıMutlu görünmek zorunda kalmaktan yoruldum
Kendimi nasıl toparlayabilirim mutlu görünmek zorunda kalmaktan yoruldum hep bir sıkıntının içine giriyorum ve bu hiç kolay değil kendimi çok yorgun çok suskun çok kötü hissediyorum herkesten her şeyi saklıyorum ve güçlü mutlu durmaya çalışıyorum bu benim içinde çok zor ve bunun nasıl düzeltebileceğimi bilmiyorum çünkü bu çıkmaz sokak gibi sürekli kendimi aynı durumun içinde bulmaktan yoruldum eski kendimi özledim
Gizli Kullanıcı
