Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Eş ile sorunları konuşmadan halletmeye çalışmak mümkün mü
Merhaba, Ben eşim tarafından manipüle edildiğimi düşünüyorum, bir tartışma yaşandığı zaman bunu konuşarak halletmek istiyorum kırgınlıklarımı anlatmak istiyorum, konuşarak ilişkimizin daha iyi olacağını düşünerek konuşmaya başlıyorum, ama eşim ben konuşmak istemiyorum diyor, konuşunca da bişey cözemeyiz diyor, çünkü hic bir tartismada haklılık payı vermiyor, işine gelmeyen konuşmada sadece susuyor, ben kendimi anlatmaya çalıştıkça o anlamamak için çabalıyor, bende tartışmalardan sonra hiç bişey olmamış gibi davranmak istemiyorum beni anlasın kırgınlıklarımı görsün istiyorum ama mümkün olmuyor, çünkü oda tam tersi olsun istiyor, konusmayalım, kavga ettiysek ettik bitti 2 gün sonra hiç bişey olmamış gibi davranalım istiyor, bende bunu yapamıyorum çünkü onunla konusmadığım herşeyi sonra ben kafamda düşünüyorum içimde konuşuyorum ve ona karşı iyi olamıyorum, böyle davrandığı için davranışlarını kabul edemiyorum, ben konuşunca, beni anlayınca iyi oluruz diye düşünürken, onun umursamaz tavırları,konuşmayı çarpıtmalarını gördükçe bende sakın kalamıyorum ve daha fazla kavga edip konuşmayı bitiriyoruz, beni önemsizleştirdiğini düşünüyorum sizce ne yapmalıyım nasıl bir yol izlemeliyim
Gizli Kullanıcı
Her şeyi kötüye yorma ve aşırı kafaya takma
Merhabalar öncelikle sizlere teşekkür ediyorum bizlere burdan yardımcı olduğunuz için Benim herşeyi kötüye yorma ve gereksiz yere kafaya takma sorunum var ve artık canımı sıkmaya başladı bu durum. Örneğin Geçen gün küçük bi arızadan. dolayı aracımı servise bıraktım araç bi kaç gün serviste kaldı aklıma acaba servistekiler aracın sağlam parçalarını alıp yerine eski parçalar takıyor mu diye düşünce geldi dışarda bi patırtı gelse kesin benim araca çarptılar diyorum birisi ile tartışack olsam şimdi tartışma büyüyecek Allah korusun ya ben onu vurursam ya o beni vurursa ya hapse girersem velhasıl artık haklı olduğumda bile tartışmadan korkar hale geldim yabancı bi numara arasa kötü bi haber alacakmışım gibi içim daralır gün içinde sürekli canım sıkılıyor yaptığım hiçbişeyden tat almıyorum halbuki güzel bir işim güzel bir ailem evim aracım var yani baktığınızda aslında mutsuz olmam yada canımın sıkılması için pekte ortada bi durum yok ne yapabilirim bu durumu aşmak için
Gizli KullanıcıAilem kafamda kurmamam gerektiğini söylüyor
Özetleyeceğim ben bir ergenim. Psikolojik destek almak istiyorum fakat bunu aileme söylediğimde bana iyi olduğumu ve kafamda kurmamam gerektiğini söylüyor. Birinede anlatamıyorum çünkü benim ilgi isteyen bir velet olduğumu düşünmelerini istemiyorum. Ne yapmam lazım? Aileme ne demem lazım? Ne dersem beni anlarlar ve bana yardımcı olurlar? kendi kendimi yiyip bitiriyorum ve düşüncelerim susmuyor, lütfen birisi bir şey yazsın. Öbür türlü ciddi anlamda bu konuya çok fazla kafamı yoruyorum ve derslerden kopmama sebep oluyor, umarım bunu görüp bir şeyler yazan kişiler olur.
Gizli KullanıcıAilemle okul yüzünden tartışmalar bitmiyor ne yapmalıyım?
ailemi seviyorum ama bi yandan da canımı çok yakıyorlar beni değersiz hissettirmek için gururumu kırmak için her şeyi yapıyorlar maddi olarak onlara bağımlıyım biliyorum ama yoruldum en ufak kavgada parayla tehdit ediliyorum ve o benim hakkım olan para ya aç kalmamak yaşıtlarımdan geri kalmamak içinde haklı olsam bile özür diliyorum ve bunu artık gururuma yediremiyorum her gün okul yüzünden ödevler yüzünden kavga ediyoruz sürekli benden bir halt olmayacağını söyleyip sırf para verdikleri için nefret ettiğim bir okula her gün zorla okula gönderiyorlar sıkıldım artık evet onları umursamıyorum kendimi biliyorum ama insan bir yerde gerçekten kırılıyor ne kadar kalkanları olsa da gitmek istiyorum yaşadığım yerden onları görmek istemiyorum dışarı çıkmama izin vermiyorlar arkadaşlarımın hepsinden nefret ediyorlar ve çok duygusuzlar ne yapacağımı bilmiyorum psikolojimi korumakta zorlanıyorum onlarla konuşamıyorum onları karşıma alınca da susturmaya sen çocuksun demeye hakaret etmeye başlıyorlar ne yapacağım ben ya
Gizli Kullanıcıİnsanlar beni agresif buluyor
Çevremdeki insanlar benim agresif biri olduğumu düşünüyor, bunun doğru olup olmadığını nasıl anlayabilirim? Düşününce detaylı, ben de ikna oluyorum. Uyurken şiddetli bi derecede dişlerimi sıkıyorum, bazen çok alıngan oluyorum, duygularımə olduğundan daha üst seviyyede yaşıyorum bence. Özelliklede öfke. Bunun için ne yapa bilirim ? Ara-sıra küçük çaplı panik ataklar geçiriyorum . Gerdin bi dönemdeysem bu aık sık oluyor. Yardımcı olursanız sevinirim. Şimdiden teşekkür ederim!
Gizli KullanıcıTakıntılı düşüncelerden nasıl kurtulabilirim?
Merhaba ben 28 yaşında bekar bir kadınım. Özel bir psikoloji merkezinde proje yöneticisi olarak çalışıyorum. Kurumsal şirketlere danışmanlık veren bir projeyi yönetiyorum. Psikologların iş kalitesinden, müşteri memnuniyetinden ve tüm dokümantasyon işlerinden sorumluyum. Aslında üniversite bölümüm mühendislikti, fakat aile zoruyla okuduğum için o alanda ilerlemek istemedim. Şu anki işimi çok seviyorum. Ancak bu işe başlarken “evet” dememde en büyük etken, üniversite staj dönemindeyken bir kez dosya meselesi için gittiğim şirketlerden biriydi. Projeye o holdingle başladık. Neden bilmiyorum ama oraya karşı bir takıntı oluştu. Şirketin ismini yazmak istemiyorum ama hem popülerliği, hem de gökdelen binası beni etkiliyor (çok saçma biliyorum). Belki de ben orayı Türk dizilerindeki holdinglere benzetiyorum, bilmiyorum, ama çok beğeniyorum. Proje başlarda çok iyiydi, hatta aynı holdingin içindeki diğer şirketler de projeye katıldı. Fakat benim o binaya girme hevesim yüzünden, şirketin temsilcisiyle birkaç kez tartışma yaşadım. Ekstra olarak, o kadın temsilci insan kaynaklarında çalışıyor ve psikolog olmamasına rağmen bizim ismimizi kullanarak kendi çalışanlarıyla seans yapıyormuş. Bu durumu ortaya çıkardım. Fakat kadın, holding yönetiminde evli bir kişiyle ilişkisi olduğu için şirkette kalmaya devam etti. Sonda bizim holdingin ana binasında yürütülen proje donduruldu, ama diğer şirketlerle çalışmaya devam ediyoruz. O kadına karşı kendimi kaybetmiş gibi hissediyorum, üzgünüm ve kin doluyum. Projenin tekrar açılacağını söylediler ama bence o kadın varken bu çok zor. Eğer yeniden açılırsa ve tekrar o binaya girebilirsem, mağdur edilen kişilerle konuşup imzalı belgeler toplayabilirim. Çünkü impulsif davrandım, kanıt toplamadan ortalığı karıştırdım. Keşke daha soğukkanlı olabilseydim. Ama ilk iş deneyimi olunca böyle oluyor malesef. Ben hayalperest bir insanım, bu huyumdan nefret ediyorum. O binaya gittiğimde kendimi sanki başka bir evrendeymişim gibi, “daha değerli” hissediyorum. Bunun anormal olduğunun farkındayım. Oraya özel girişle giriliyor, istediğim zaman giriş yapamam malesef. Ama önnceler ne zaman oraya gitsem, çok mutlu olur - önceden hazırlanır süslenir, sanki binaya yakışmak için yarışa girerdim. Oradan çıkınca da kendimi balkabağına dönen külkedisi gibi hissederdim. Şimdi o projenin tekrar başlamasını çok istiyorum. Binanın önünden arabayla geçerken bile kalbim acıyor, sanki ex sevgilimi görmüş gibi oluyorum. Keşke o kadını karşımıza almasaydım, arkadaş olmaya çalışsaydım diyorum bazen. Psikoloğumuz o kadının histerik ve narsistik kişilik bozukluğu olduğunu söylemişti. Ama bizim logomuzu ve ismimizi kullanması bana çok dokundu. Ayrıca bu, etik açıdan da doğru değildi. Maalesef yaşadığım ülkede, uzmanlığı olmayan birinin seans yapmasını engelleyen bir yasa yok. Bu yüzden bazıları at koştura biliyor. Bazen bu düşünceler aklıma geliyor, kendimi suçlu görüyorum, bu takıntılı düşüncelerimi nasıl atabilirim?
Gizli KullanıcıMutlu giden uzun ilişkiyi evlilik için adım atarken hep engel neden çıkar?
5 yıllık bir ilişkimiz var çok iyi anlaşıyoruz aşığız beraber büyüdük neredeyse artık çevremizdeki arkadaşlarımız ya nişanlanıyor yada evleniyor ailelerimiz de birbirine uygun aslında . İlk etapta anneleri tanıştırmak istedik fakat ya onlar il dışındaydı yada benim ailem tam bu hafta diyoruz hep bir plan çıkıyor yapamıyoruz dün tam mekanı ayarladık tanışılacak bu seferde annesi grip oldu baya hastalandı yine iptal ettik ileryemiyoruz hiç sürekli engel çıkıyor karşımıza bir şekilde bunalıma girdim artık neden hep sorun yaşıyoruz yardım istiyorum sizden. Bu kadar birbirimizi severken evrenin bize bir engel çıkartması sizce mesaj mıdır yoksa engellerin üzerine mi gidilmelidir . Yoksa ne yapmalıyız . Ilişkimi bitirmek istemiyorum.
Gizli KullanıcıSınır çizmekte zorlanıyorum
Ben en son ilişkimde büyük hataları affeden fedakarlıklar yapan kendinden ödün veren bir tavır içerisindeydim. Hatalara tepki göstermek yerine karşımdakine anlayışlı olup beni ikna etmesini bekliyordum. En son hatasında büyük bir tepki gösterdim. Sessiz kaldım o gün için onunla büyük bir mesafe koydum aramıza günü bozan kişi olarak algılandım ama o hala insanların günü güzel geçsin diye gülüp eğlenmeye devam etti. Bu tepkim onun açısından fazla bulundu. Herkesin yanında böyle davranamazsın diyerek hataların üzeri örtülmeye çalışıldı. Ben haklılığımı savundum. Ayrıldı benden. Daha sonra dönmedim o kişiye kendimi bulma yolunda ilerledim ne istiyorum ben kimim soruları içerisinde bir arkadaşlığımı da bitirdim. Çevremde çok az kişi var. Beni zorlayan şu ki insanlara gerçekçi sınırlar çizemiyorum. Evet görüşmüyorum konuşmuyorum bazen ama hayatımdan çıkarırken bile zorlanıyorum. İlişki içerisinde uyumlu olmam bekleniyor. Bu uyumu gösterirken insanlar tarafından ya böyle davranmazsam onları sevmediklerimi düşünecekler kötü algılanacağım arkamdan konuşacaklar hissi uyanıyor ve gerçekten de bunlar oluyor. Ortamı bozan insan durumuna düşüyorum. Kendimizin arkasında nasıl durabiliriz. Duygularımızı nasıl yönetiriz bunları yaparken yalnız kalırsam tedirginliği çok fazla oluyor etrafımda zaten kimse yok diyorum kendime. Karşımdakine uyumlandığımı fark ediyorum. Kendim olamıyorum. Kendim olursam sevilemem diye kodlamışım sanırım. kitap/ podcast önerlerilerinizi de bekliyorum çok teşekkür ederim
Gizli KullanıcıHayır diyememe sorunu
Merhaba, ben bir psikoloji merkezinde işe alım uzmanı olarak çalışıyorum. Merkeze yeni bir psikolog alımı için görüşmeler yapıyordum. Adaylara her zaman önce yazılı bir test uygulanıyor, ardından ben birebir görüşme gerçekleştiriyorum. Bu süreçte bir adayı çok beğendim. Sorular oldukça zordu ama kendisi %72 oranında doğru cevap verdi – bu oldukça nadir bir durum (test sonuçları bilgisayar tarafından otomatik hesaplanıyor). Bu arada benim uzmanlık alanım psikoloji değil. Aday, 23 yaşında, yeni mezun bir genç kadındı; ancak olduğundan daha olgun görünüyordu. 1 yıllık (stajyer ve online) deneyimi vardı. Yüz yüze yaptığımız görüşmede kendini çok güzel ifade etti, oldukça olumlu bir izlenim bıraktı. Görüşme sonunda her zaman yaptığım gibi, adaylarla ilgili düşüncelerimi ve test sonuçlarını yazılı şekilde müdürüme ilettim. Müdürüm de bu genç kız adaydan olumlu etkilendiğini ve ona 1 aylık deneme süresi verilmesine karar verildiğini söyledi. Ben de bu bilgiye dayanarak ona geri dönüş yaptım. Fakat 1 gün sonra müdürüm adayın yaşını yanlışlıkla 23 değil, 33 olarak gördüğünü, yaşının “fazla genç” olduğunu ve yaşça büyük danışanlara uygun olmayacağını söyledi. Bu da dolaylı olarak adayın sürece devam edemeyeceği anlamına geliyor. Şimdi bu durumu adaya nasıl uygun bir dille ileteceğimi bilemiyorum. Görüşmemiz sırasında oldukça umutlantırmış ve heveslendirmiş oldum. Şu anda kendimi çok kötü hissediyorum. Bu alanda oldukça yeniyim. Daha önce ben de iş görüşmelerinde deneyimim az olduğu için birçok kez red cevabı almıştım. Belki de bu yüzden empati kuruyorum; birine ümit verip ardından hayal kırıklığı yaşatmak istemiyorum. Ayrıca merkezimizde şu an çocuk psikoloğu pozisyonu açık olmadığı için başka bir alternatif de sunamıyorum. Bu durumu onun kalbini kırmadan, nazik ve profesyonel bir şekilde nasıl ifade edebilirim? Bana bir yol gösterebilir misiniz lütfen? Gerçekten çok üzgünüm. Kalp kırmak çok kötü birşey
Gizli KullanıcıTakıntılı olmaktan nasıl kurtulurum
Bir kıza takıntılıyım ve istemiyorum o kızı bizden olmayacağına adım kadar eminim değişkenlik gösteriyor sanırım beni manipüle ediyor bu manipüleden nasıl kurtulurum. Aslında kızı seviyorum ama ne istediğini kendiside bilmiyor. Ayrılıyorum ama belli bir süre sonra yeniden barışıyoruz ne nasıl ilerliyor anlamıyorum bu ilişki tam olarak Ekim ayında 7sene yi doldurmuş olacak bu ilişkide kendimi nasıl koruyabilirim desteğinize ihtiyacım var iyi günler
Gizli Kullanıcı
