Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Ne yapmalıyım ?
Merhaba yönetici olduğum iş yerinde bir kişi bana aşık oldu . O kadar güzel ve alımlıydı ki birinin ona aşık olmama şansı yoktu ve aramızda 6 yaş vardı . Yönetici olduğum için bir çok kişinin bana ilgi duyduğunu biliyordum ve ciddi bakmamıştım. Bir sene boyunca bana ilgi duyan bakışlar yaşanmaya başladı ve biranda kendimi onunla ilişkinin içinde bulmuştum. Ona o kadar çok aşık oldum ki beni eline geçirmişti ve bırakamıyordum. Hipnoz olmuştum. Kendimi bu ilişkide eksik hisseden taraf olarak görüyor ne isterse yapıyordum . Çok güzeldi ve bu kadar güzel biri benimle olmamalıydı. Boyum kısaydı ve özgüvenim yoktu . Ama o bunlara önem vermiyordu. Kendimi ne istediğini bilen biri olarak biliyordum ancak taşıdığım şartlar buna el vermiyordu. Sonunda beni seven birini buldum ve benim istediğim gibi biriydi bu durum beni öylesine heyecanlandırıyor ve mutlu ediyordu ki onun için yapamayacağım hiçbir şey yoktu. Günler haftalar aylar geçiyor kelebekler uçuşuyor ve ilişkimiz ortaya çıkmaya başlıyordu ve aslında fiziki görünümün ilişki için önemli olmadığını sohbetin muhabbetin fikirlerin enerjinin kültürün geleneğin önemli olduğu ortaya çıkmaya başlıyorduOnun ve benim ilk ilişkimiz olması bir çok heyecanlı unutulmaz anıların kalıcı olarak hafızalarda kazınmasına neden oluyor bir türlü birbirimizden kopamıyorduk. Ama eğitim durumlarımız kültürlerimiz yörelerimiz farklıydı. Bir süre sonra aslında onu kazanmaya çalışan bir erkek modeli olduğumu görmeye başladım. Sürekli onu kazanmak için bir mücadele veriyor onu şımartmak onu şaşırtmak için çaba sarf ediyordum. Onunla güzel sohbetler ediyor. Daha önce hiç yaşamadığı şeyler yapıyordum. Bu durum beni o kadar çok mutlu ediyordu ki. .. Artık daha ne yapabilirim durumuna girmeye başlamıştım. İlişkinin ilerlemesi için hiçbir şey yapmayan biri için o kadar çok çaba sarf ediyordum ki . .Sürekli kıskançlık tartışmaları yapıyorduk ama bu durum bana önem verdiği hissine kaptırıyor onu mutlu etmek için daha çok çaba sarf ediyordum. Beni o kadar avucunun içine almıştı ki hayatım artık onun olmuştu. Arkadaş çevrem dahil herkesi kaybetmeye başlamıştım,Ben artık yönetilmekten bıkmıştım. Ve artık ilişkimizi sorgulamaya başlamıştım. Çevremdeki hiç bir arkadaşımla beraber bir ortama girmemiştik ve bizi gören kimse yoktu . Sadece o ve ben vardık bu ilişkide. .. . Kimseden gizlemiyor sürekli sosyal medyada paylaşıyorduk. Birbirimize çok yakıştığımızı düşündüğümüz için bu durum çok mutlu ediyordu. .. Ta ki;Karşılıksız birşey yapmaktan bıkmıştım. Artık sadece gönül eğlendirmekten sıkılmıştım. İlişki yaşarken bir yandan da gerçek bir hayatta akıp gidiyor ve hayatınızda bazı yolunda gitmeyen durumlarda yaşanabiliyordu. Bu durumlar yaşandığı zaman derdinizi dinleyen birine ve fikir alacak birine ihtiyaç duyuyorsunuz ama ben derdimi ona anlatmayı hiç istemiyordum çünkü o benim yanımda olduğunu gösterirken ben daha çok yoruluyordum hatta kendimi eksik hissediyor gibiydimYengeç burcu bir erkeği olarak aslan burcu bir kadını yönetip hem de sorunu çözerken daha çok efor sarf ediyordum derdim birken iki oluyordu :)Bu durum beni bir süre sonra yormaya başladı . Çünkü ben onun ruhunu sürekli okşuyor onu mutlu etmek için çaba sarf ediyordum. Karşılığında hiçbir şey olmadığını düşünmeye başlamıştım. Sadece ten uyumunun vermiş olduğu bir heyecan olarak değerlendirmeye başlamıştım. ve artık ayrılık vakti gelmişti. Ayrılmıştık. .. .Ben bütün gerçeklerin farkında olmama rağmen nedense bir türlü kopamıyordum. Hafızamdan silemiyor dayanamıyordum. Her sabah saat 5 te uyanıyor aklıma takılıyor erkenden kalkıp deniz kenarına kaçıyordumSonra o olmadan yapamam diyerek koşarak onun yanına gittim. Bir şekilde barıştık ama eğer ben gitmeseydim o aşk orada bitecekti. Artık uykularım kaçmıyor bir sorun yaşamıyordum. Mutluydum eski günlerim gibiydi. Ona ait hissediyordum. İlişkimizi yaşarken eğer biz bir bütünsek başka kimseye ihtiyacımız yok düşüncesi geliyor çevremizle tamamen ilişkimizi kesiyorduk. Ne zaman boş vakit bulsak buluşuyor planlar yapıyorduk. Ben eski Umut olmaya başlamış ve yüzüm gülmeye devam etmişti. .. .Bize göre ilişkide altın kural sevdiğiniz için kendimizden ödün verip bir şeylerden vazgeçebiliyor muyuz geçemiyor muyuz ?Onun çevresinde kötü özelliklere sahip arkadaşları vardı. Kötü diyorum çünkü bunu o bana anlatıyordu. Onlarla görüşmesini istemiyordum ama o bunu yapmıyordu. Benimde görüşmemi istemediği arkadaşları vardı ben sadece küs bir şekilde ayrılmak istemiyor ama kesinlikle görüşmüyordum eğer bana bir şey soruyorlarsa konuşuyor onun haricinde hiç iletişime girmiyordumBu durum bizim ilişkimizde güven sorununa yol açıyordu. Onun istediklerini ben yapmıyorum gibi hissettirmeye çalışıyordu güveninin zedelemiş gibi oluyordum. Bu yüzden o da benim istediğimi yapmıyordu . Böyle düşünmüyorum sadece kendine gard yapmak için aslında o arkadaşlarımı istemiyor gibi geliyordu . Benim kendimce haklı sebeplerim vardı. Arkamı dönsem bir tanışmaya yeltenme hikayeleri ile karşı karşıya kalıyordum. Bu durum beni hep üzüyorduBu yüzden o arkadaşını istemiyordum. Tabi ki bunlar ilişkide bir şekilde çözülebilecek sorunlar;Alttan aldığımız konulara birde bunları ekliyorduk. Gel zaman git zaman biz daha çok birbirimize alıştık ailelerimize anlatır duruma gelmiştik. Ama ikimizde de soru işaretleri vardı birbirimizden emin olamıyordukBende hep onu kaybetme korkusu vardı; ve bazı konuları kafamda oturtamıyordum ne yapıcağımı da bilemiyordum;--- kıyafet seçimleri çok çocuksu ve dekolteli edepsizce iç gösteren kıyafetler;--- ortam içinde dikkat çekici makyaj ve saç rengi;--- estetik isteği---sürekli bir sosyal medyada kendini paylaşma isteği bunlar benim onda beğenmediğim özelliklerdi ve o bunları yapmaktan hoşlanıyordu. Bu durum bende biz ikimiz doğru kişiler değil miyiz diye düşündürüyordu. Bu konuları onunla konuşuyordum. İlişki içinde bunlardan vazgeçiyor araya küslük girince hemen ben sinir olayım diye bunları yapıyordu. Bu durum öyle bir şey ki onu daha çok saplantı haline getiriyordu. .. Bir gün abim rahatsızlandı onunla buluşmaya gidemedim ve yine öfke patlaması yaşadı;Senin istediğin zaman buluşuyoruz gibi gereksiz bir şekilde öfkelenmişti o zaman dedim ki artık benimle alakalı bir durum değil olmuyorsa yapabileceğim bir şey yok. Öfkesini yenebilmek için arkadaşları ile dışarıya çıkmış hikaye atmıştı o gün anladım ki evet biz doğru kişiler değiliz. Çünkü ben o üzülmesin diye onu gizlerdim ama o tam tersi hareketlerde bulunuyordu. ve 2. ayrılığımızı yaşadık. Artık kafamda en ufak bir şüphe yoktu ayrılmıştım. Ta ki bir gün o mesaj attı ve özlediğini söylemişti. . İlk barışma atağımızda o barıştığı için ben hayır deme lüksüne sahip olmadığımı düşündüm ve sırf o benle barıştığı için bende barıştım. Ama artık çok rahattım ve eğer o değişirse bizim evlenebileceğimizi söyledim. Hareketlerine çeki düzen veriyor ilişki için elinden geleni yapıyordu bende tekrar aşık oluyordum. Bu süre zarfında yaş olarak büyüyor daha olgun oluyor daha da aşık oluyordum. Ama kavgalarımız hiç eksilmiyordu :)Muhabbet açmak sohbet etmek benim işim gibiydi. O sadece muhabbete katılabilirdi ben muhabbet açarken de farklı bir kelime söylesem kavgaya sebep verebiliyordum. Çok muhabbet yalansız olmaz ama o detaylara o kadar önem veriyor ve kıskançlık konusu olan bir konuyu hemen içinden yakalıyor kavga ediyor tartışıyorduk sonra ben kendimi affettirmek için saatlerce dil döküyor hayatım hep bunun üzerine geçiyordu. Kavga yapmasak bile bir karşılaştırma durumu oluyor bu onun için bunu yaptı bunu söylemek istemiyordum ama bana karşı çok ilgisizsin diyerek bile haftada net bir kavga yapıyorduk. Bunlar benim iş tempom içinde yorucu olmaya başlıyordu . O işe gitmiyor arkadaşlarıyla zaman geçirmiyor sürekli bana sarıyordu. Ben artık yorulmuştum . Dışarı çıkamıyor etrafımda hiç bir arkadaşımla vakit geçiremiyordum. Bir gün kardeşinin üniversite sınavı hakkında muhabbet ediyorduk. Onu övdüğüm için bir tartışma söz konusu oldu sanki benle kavga etmek için kavga ediyor gibiydi. Normalde kavgalarımızda sanki o haklıymış gibi yapıp alttan alıp özür dileyip barışıyorduk ama nedense bu ben değilim aslında gerçekte konu böyle ama söz konusu sen olduğun için ben hep alttan alıyorum umut gitti gerçekten ben olan UMUT geldi ve ben gerçek düşüncelerimi söyledim. .Kardeşi eğitim olarak başarılıydı ve bu onun hoşuna gitmeyen bir durumdu. Sebebini bilmiyorum ama onun için sadece o vardı başka kimse yoktu. Kardeşinin mezuniyetine bile gitmemişti çünkü saçlarını boyuyordu. .. Bunlar benim kafamda hep soru işaretleri olarak kenarda kalıyor hep ondan korkuyordum. .. Arkadaşlarımla yemeğe giderken çağırıyorum katılmıyor bahaneler üretiyordu, bunlar gibi hep soru işareti olarak kalıyordu. ilk ilişkiye başlarken babasının üvey olduğunu kardeşinin vefat ettiğini söylemişti daha sonra aslında dövmeli bir abisinin olduğunu ve babasının gerçek olduğu ortaya çıkmıştı. Bunu benim ona duygusal olarak acıyıp onunla sevgili olmam için yaptığını abisini ise korkmayayım ve dövmeli biri olduğu için söylemeyi korktuğunu söylemişti kafamda bu ilişkide hep soru işaretleri artarak devam ediyordu. Sürekli kavgalar ediyor ama ben bir türlü kopamıyordum. Sonunda onun NARSİST olduğuna karar vermiş bunu ona söylemiştim niyetim şuydu; senin böyle bir durumun var benimle kavga ederken lütfen hep bu aklına gelsin ve ben seni kaybetmek istemeyen biri olduğumu ona söylemeye çalışıyordum. Bu konuyu yüz yüze konuşurken hiç bir sorun yoktu. Ancak eve gittiği zaman bir telefon bombardımanı ve ağlamalar sen kendini ne zannediyorsun beni bu duruma nasıl sokarsın kavgaları artık kafamda tam oturtmuştum o benim için doğru kişi değildi. Narsist konusu bir kenara ben bu işte uzman biri değilim ve bir önemi de yoktu benim için. Çünkü benim ilişkide önem verdiğim noktalar ; karşımdaki kişi ilk heyecanını benle yaşıyor bunun benim için önemi büyük sebebini bilmiyorum ama bir kaç kişiyle ilişki yaşayan birini nedense kabul edemiyorum sebebi diğerleri ile karşılaştırılmak ve yarış içinde olmak istemiyorum. Konu ne olursa olsun bana değer veriyor ve ilişkisine sahip çıkan biri olarak görüyordum ailesinin bizim ailemize yakın bir aile olması, ayrılıyoruz ama devam ediyor olmamız, bunlar bizim hiç kopamayacakmışız gibi geliyordu. Zaman geçtikçe ona daha da çok alışıyor negatif durumları kafamdan hemen silebiliyordum. Çünkü o kadar güzel bir yüze sahip ve tatlılığa sahipti ki her şeyi her zaman unutuyordum. Konuşmadığım bir arkadaşım bir gün bana mesaj attı ve gerçekten konuşmuyordum. Ama o onu kıskanıyordu. .. Onunla kesinlikle konuşmamamı istiyordu bende gerçekten konuşmuyordum ve kendisi evliydi. Hatta ben onu kardeşim olarak görüyordum. Normalde insanlara değer vermem ama o herkese önem veriyordu ve ben bana değer veren birini görmemezlikten gelemiyordum. Onunla yaşadığım ilişkiyi paylaşıyordum: Çoğu zaman bana fikirler veriyordu kadın gözüyle ama sırf benim sevdiceğim istemediği için araya mesafe koymuştum. Bir gün bir mesaj geldi kardeşim dediğim kişiden , kız arkadaşım ile tatil yapıyorduk yakınımızdan geçiyorlardı bize katılmak istediler bu konu üzerine büyük bir kavga yaptım hani konuşmuyordunuz bana yalan söyledin gibisinden. Kavganın ana konusu güvendi; benimle hiç ilgisi yoktu o gece küs ayrıldık ve ertesi gün durumu anlattım ve barıştık sonra kardeşini överken bir anda tartışmaya başladı ve tekrar o konuyuda öne sürerek kavga ettik ben artık yorulmuş ve maçı kurtarmaktan bıkmıştım. Maçı kaybetmek istedim ve kaybettim. Aradan 89 gün geçti ve hala onu özlüyorumNEDEN?NEDEN?NEDEN?Ve gel barışalım dese hemen barışabilecek moddayım. Ama hata bende olduğunu düşündüğü için tabi ki o gelmeyecek ben gitsem seni sevmiyorum artık diyecek diğerlerinde olduğu gibi ? ne yapacağım bilmiyorum ne yapmalıyım? Yine her gece kaçan uykularım ve sürekli donuk bir yüze sahibim. Gülemiyor sohbet edemiyor bulunduğum ortamdan zevk alamıyorum ,film izlesem bile günün sonunda eksik olduğum aklıma geliyor filmden zevk alamıyorum. En sevdiğim yemek bile bir önemi yok arkadaşlarımla vakit geçirsem bile o olmadığı için artık onların sohbetini de istemiyorum koşarak eve gelmek istiyorum. En çok zevk aldığım kamp bile yorucu geliyor sadece yatakta haftalarca uyumak istiyorum. Onu unutabilmek için başka insanlarla tanıştım. İlk hafta hepsiyle bir heyecan duyarak sohbet ediyorum sonra hepsinden soğuyorum. Hiç biri onun gibi gelmiyor hatta bir çoğu ile kendimi sevdirme çabası içinde olmaktan bile yoruluyorum. Sohbeti yarıda kesip kaçıyorum. Göğsümde çok ağır birşey var kussam çok rahatlayacak gibiyim kafamı neredeyse kaldıramıyorum . Biriyle söz kavgası yapacak gücüm dahi olmadığını hissediyorum. Hayata boş bakıyor ve çok yorgun hissediyorum. Ne yapmalıyım bilmiyorum?
Gizli Kullanıcı
Çocugum anaokulunda gitmek istemiyor
Merhaba oğlum 4 yaşında anaokuluna verdik 2 gün gitti 3. Günden beri sürekli beni yanında istiyor sınıfa girmek istemiyor hiç bir şekilde ben gitmeye yeltensem sürekli ağlıyor bu sefer diğer arkadaşlarıda etkinelip ağlıyor öğretmen Le konuştum pdr ile görüştüm çözüm bulamıyoruz bir türlü güven problemi oluştu çocukta ne yapabilirim o kadar fazla ağlıyor ki okul da herkes Mustafa'yı tanır oldu yardımcı olur musunuz lütfen ne yapabiliriz şuana kadar sınıfa girip etkinliklere bile katılmadı çok üzülüyorum bu konuda mücadele edilmiyor çocugum için ablasıda okulda 1. Sınıf o yüzden mecbur oraya verıyoruz
Gizli KullanıcıBoşanma ve aile baskısı
Merhaba, 10 senelik evliyim iki çocuğum var,9 ve 5 yaşında. Evliliğimde hep manipüle edilen taraf oldum bunu geç farkettim. Bundan 5 sene önce annemi kaybettim ve onun vefatından sonra bazı şeyleri farketmeye başladım. Zaten bana yardımcı olmazdı kızımla canı isterse ilgilenirdi ama oglum dogduktan sonra yani 5 senedir sınırlarımı koruduğum için çok tartışıyoruz. Hiç unutmam bir gün oturdum ağladım yalvardım ona gel terapiye gidelim iyi değiliz dedim ben gitmem deli değilim sen anneni kaybettin sen git istiyosan dedi. Alkole karşıyım ben ve 10 senedir her yaz tatile gittiğimizde eşim gizli içer ne kadar karşı olsamda dinlemez. Ara ara bağımlılık yapıcı madde içtiğinide öğrendim. Ama sürekli sözler verip tekrarlıyor. Çok bişey istemedim ilgili sorumluluk sahibi bir baba bir eş olsun istedim sıkıntım olduğunda abime ablama değil ona yaslanmak istedim. . bunu söylerken bile sorumluluktan kastın ne diye soruyor. Onun için çalışmak para kazanmaktır sadece sorumluluk. Ama olmuyor. Ailem çok müdahale etti en özelimiz bile ailemin dilindeydi. Kaç kere ayrılmak istedim son şansı diyerek hep ikna ettiler. Ama ben çok yoruldum yıprandım. Tartışmalarımız çok çok ileriye gidiyor. Ve bu beni korkutuyor. Sinir krizleri geçiriyorum artık. En son eşim memlekete ailesinin yanına gitti ve döndüğünde 3 gün iyidik, sonra benden para sakladığını öğrendim. Bazı mesajlara denk geldim. Ben yapmadım ben konuşamdım diyor türlü türlü bahaneler uyduruyor. Bu sondu diyip kovdum evden gitmiyor benim evim diyor. Önden gidip abime anlatmış kendini haklı çıkarmak için galiba. Ve sonra herkes öğrendi. Eşim bana bu mesaj olayından 2 hafta sonra iş yerindeyken özür mesajı attı yapmadım ama yaşattıklarım için özür dilerim diye. 2 hafta sonra gelen özürden ne olabilirki. . ama bir taraftan ne düşünmek istiyorsan neye inanmak istiyorsan ona inan diyor söylediklerim hoşuna gitmeyince ağzına geleni saydırıyor. Bana herkes haklısın diyor ama bir şans daha ver diyorlar. istemiyorum artık. Sanki evliliğim çok iyi gidiyormuş gibi bide bunu yaptı nasıl şans vereyim. Babam boşanırsan beni sil diyor beni ilerde anlayacaksın diyor çocukların çok küçük diyor ama bi taraftan da eşimin nasıl biri olduğunu çok iyi biliyor. Aileme sırtımı çevirmek istemiyorum iyilikle güzellikle olsun istiyorum ama bana çok baskı yapıyorlar. Bu arada onun ailesi bi kere aradı daha da aramadılar. Şimdi o gitmiyor ben gidemiyorum çocuklar var gidecek yerim yok. Evin içinde iki yabancıyız. Ne yemeğini yapıyorum ne de çamaşırını yıkıyorum. Ben ona açık açık bu sefer diğer olaylar gibi baskılara gelip pes etmeyeceğimi bundan sonra benden bişey beklememesini açıkca söyledim. Avukata gittim kimse bilmiyor, bilgi aldım. Ama bir boşluğun içindeyim çıkamıyorum ailemin baskısı çok ağır basıyor ne kadar belli etmemeye çalışsamda ne yapacağımı bilmiyorum tükendim. .
betul6İlişkimde hep aynı sorunları yaşıyorum.
Eşimle anlaşamıyorum. Eşim maaş alır maaşinda bana para vermez. Herşeyi kendi almaya başladı. Önceden beraber alırdık alışverişi ve bana güvenmiyor. Çocugum yok. Yuva yapmak için elimden geleni ardına koyuyorum. Ama o beni uzmekten başka birşey yapmiyo. Daha sonra ben birşey diyince beni suçluyor. Artık bu durumdan çok sıkıldım. Gerçekten napıcamı bilmiyorum. Her zaman ve aynı şeyleri yaşamamak için ne yapmalıyım mesela.
Gizli KullanıcıMerhaba nişanlıyım ve babam seneden seneye gel dedi ben hiç gelmek istemiyorum yük gibi hissediyorum rahat değilim sizce ne yapmalıyım
Nişanlıyım evlendikten sonra babam bu eve bayramdan bayrama gel dedi ben hiç gelmek istemiyorum çünkü kendimi yük gibi hissediyorum sizce bu durumda ne yapmalıyım bu konuda Bond yardımcı olursanız çok mutlu olurum sizce nasıl bir yol izlemeliyim gelecekte beni ne bekliyor bilmiyorum lütfen bana yardımcı olurmusunuz bu konuda bana fikir verirmisiniz ne yapmam konusunda seneden seneyemi yoksa hiçmi gelmeyeyim siz ne yapmalıyım
semaozkanKontrol etme ihtiyacı, çok düşünme?Okb miyim?
sürekli takıntılık derecesinde davranışlarım var örneğin ocağı kapattığımdan emin olsam dahi kontorle etme ihtiyacım oluyor. Geceleri saçma sapan şeyler düşünmekten uyuyamıyorum. Kafamda çok olumsuz senaryolar kuruyorum. Her şeyi kontrol edebilme ihtiyacım oluyor. Ve dışarı çıkmadan önce dışarı çıkmak artık gözümde çok büyüyor. ama dışarı çıkınca o kadar korkmuyorum. Sürekli olumsuz düşüncelerle başbaşayım. yaşamadığım şeylerden yaşamış gibi korkuyorum. mental olarak çok yoruldum bu kadar düşünmek beni inanılmaz yoruyor. Okb olduğumdan şüpheleniyorum. Nasıl geçecek ne yapmalıyım bilmiyorum.
Gizli KullanıcıEşim öfkesini kontrol edemiyor
Merhaba,Benim eşım altin gibi insan ama sinirlendiğinde bağırıyor kufur ediyor hakaret söylüyor oyle olma diyorum sakin ol öfkeni kontrol ett diyorum ama ben sinirlenince boyleyim diyor beni sinir etmesen soylemem diyor sinir ettigin icin bende boyleyim diyor ama ben bunu kabul etmiyorum cunki seven insan yapmaz ve bu durum beni cok üzüyor ve düşündürüyor ne yapmaliyim lutfen yardimci olun
Gizli KullanıcıGenel kendimi iyi hissetmek
Merhaba 23 yaşındayım kendi hayatımla ilgilenmek ve kendime yatırım yapmak istiyorum fakat hayatımda her şey yolunda ve her şeye sahil olsam da bazı şeyler buna engel olduğunu düşünüyorum,sabahları biraz anksiyete yaşıyorum göğüs kafesim daralıyor stres yapınca bunun nedeni 2-3 yıl boyunca ilişkiyi belirsiz bırakan ama sürekli geri dönüp tekrar giden birine kendimi açıklasam da sonuca ulaşamamak beni yordu ve yıprattı her yerden çıkarttım bu sefer başka yer kalmadı fakat bu konuyu düşünmek bile istemiyorum önüme bakmak istiyorum çünkü hayatıma yeni biri de almamı engelliyor gibi eski enerjide hissetmiyorum kendimi sadece 2 kez gördüm ve beklentilerle kurulan planlarla kaldım kafamda çok büyüttüm hem cimriydi maddi manevi hem de yarım kaldı kötü bir şey söylemedi ve bende bunu kabul ettim normalde etmem ve her konuda bilgilerim ama uygulayamadım kendime kızdım hep sorguladım artık bu konularda bu konuyu tamamen nasıl aşıp bu döngüyü kapatabilirim,bunun dışında annemle her yıl normal tartıştığımız olurdu ama bu yol çok fazla oldu ve ses yükseltmek ve tartışmak beni hiç iyi hissettirmiyor artık hayatıma odaklanamıyorum gibi geliyor eskiden umursamazdım hiçbir şeyi hatta ergenlikte ayrılık yaşamıştım bu şeyler de vardı fakat çok daha iyi devam ettim enerjim çok yüksekti suan neden yapamıyorum? Annemle olan sorun genelde hep küçük şeylerden çıkıyor ve geçmişi dahil edip uzamasına neden oluyor bazen bazı şeyleri koşullu veriyor hata yapınca sevgisini hissedemiyorum evde her iyi o yapıyor tabiki yaşayan herkes yardım edecek ama ne yapsam yetmiyor beğenmiyor veya unutuyor hiç yapmadın diyor gibi geliyor ve yapasım gelmiyoe ama yaşlandığı için de üzülüyorum çünkü arkadaş gibiyiz birlikte geziyoruz tatil yapıyoruz her şeyini benimle paylaşıyor ama halsizken nazımı çekmiyor hasta olunca yeterince ilgilenmiyor gibi hissediyorum ergenken çok üzdüm onu ama o da her şeyime karışıyordu ozaman da olurdu tartışmalarda uzamasının nedeni fikir söylemeyip içine atması ona zarar verdiği gibi bana da veriyor çünkü çözülmeyince kendimi iyi hissetmiyorum aa bazı insanlar çok fazla şey yaşasa da modu yüksek kalabiliyor ve devam edebiliyor ben neden bu şekilde hissediyorum kardeşim de ergenliğe girdiği için o da bazen üstüme gelince artık bekliyorum bir zaman sonra bir şey olmamış gibi devam ediyorum bu durumlar normal mi artık bu tarz şeyleri eskisi gibi kaldıramıyorum umursamaz olamıyorum sanki daha duygusal ve hassasım sinir sistemimi yıpranmış veya bu zaman kadar olan her şey birikmiş olabilir,planlarımı yaptım ama uygulayamıyorum potansiyelimin farkındayım ama gerçekleştirmek için zorlanıyorum eskiden her şeyi çok kolay düşünür yapardım suan kontrolcü ve mükemmeliyetçi oldum sanırım bilmiyorum yeterince bir şeyler yapmamışım gibi geliyor (istediğim her şey oldu aslında her şey yolunda diğer şeylerin de zamanı var) odaklanmak istiyorum mesela bu anlattıklarım yüzünden yapamıyorum diyip suç atmak istemiyorum ne olursa olsun hırslı bir şekilde hedeflerimi gerçekleştirmek istiyorum motivasyonum düşsün istemiyorum,son olarak arkadaşlık ilişkilerim eskisi gibi değil sanki kendim olamıyorum geriliyorum yeni biriyle tanışmak isteğim yok gibi annemle dışarı çıkmak daha iyi geliyor eskiden her gün biriyle görüşürdüm ve çevrem çok geniş arkadaşlarım çok ama yakınlarım azaldı ve gerçekten her anımda yanımda olacak dengim insanlar istiyorum çünkü yakın arkadaşlarımı iyi seçmediğim dönemler seviyemin enerjimin düştüğünü hissedip çıkarttım doğru yapmış mıyım çünkü bu yıl gerçekten hayatıma dengimin ve standartlarımın aldında arkadaşlar ve flörtler aldım bunlar beni daha çok yıprattı suan hayatımın her alanını temizledim yeniden başlamak için de bazı şeyleri kapatmam kaldı geriye,son olarak diğer insanlar bu yaşlarda işini bulup eşini bulabiliyor ben 23 yaşındayım zamanım geçiyor diğer insanların yaptığı çoğu şeyi yapsam da yapmadığım bu şeyler beni eksik hissettiriyor bu konuda ne yapmalıyım? Bunlar bir psikolojik sorunun işareti mi? m
Gizli KullanıcıNeyi ne için hissettiğimi bilemiyorum.
Merhabalar! Ben sınav öğrencisi olan sıradan gencim. Hayatım sınava çalışmam için gayet yeterli ve güzel. Fakat her şeye isteksizlik var. biliyorum biraz şımarıklık gibi görünüyor bilemiyorum belkide öyledir ama şımarık biri olduğumu düşünmüyorum. sadece nedensizce çok üzgünüm niye üzgün olduğumu bilmiyorum. güçlü olmak benim icin çok önemli bu sebeple uzun süredir yanlış bir şey yapıyorum. duygularımı bastırdım hep. yani daha doğrusu üzüntü gibi zayıflık hissettiren duyguları bastırıyorum onun dışında cok sosyal kendimi duygularımı ve fikirlerimi rahatça ifade eden biriyimdir. Sosyal biriyim ama bir kaç aydır arkadaşlarımın hepsinin bana ulaşmasını bir şekilde engelledim. bunu yapınca yalnız ve boşlukta hissedeceğimi biliyordum ama sömürülmüş gibi hissetmekten daha iyi bir seçenekti benim için. onları surekli dinler sorunlarına çözüm bulurdum bu benim icin sorun değil tabiki ama bazen kendime yardım etmem gerekirken onlara koşturduğumu farkettim bu baya kötü hissettirdi ve dedimki ben kendime yardım edeyim biraz onlar illahi bulur bir çözüm yolu. buldular mı bilmiyorum :) ama ben bulamadım kalbim çok yüklü hissettiriyor. Kendi duygularımı, zihnimi derinlemesine anlamaya çalıştığım bu süreçte cok yalnızım ama yalnızlığı seviyorum daha korunaklı ve güçlü hissetiriyor sadece kalbim pek sevmedi gibi ama ben beynimle çalışmayı tercih ediyordum ta ki kalbiminde var olduğunu ve onada bazen bazı yerlerde var olma ve hissetme hakkını tanımam gerektiğini anlayana kadar. bu süreçte kendimi anlatacağım bir yakınım veya arkadaşım yok. aslında var da ben anltamam güven probleminden falan değil ha sadece yük oluyormuş gibi hissederim şuan siz psikolog olmasanız sizlerede anlatmam. ama biliyorum ki gönüllüsünüz birde tanışıklığımız yok o yüzden pek de üzülmezsiniz bu konular için bunlar beni mutlu ediyor kimseye yük olup onları üzmek istemem :) çok uzun yazdım biliyorum ama bu en en özetleştirebildiğim hali :D ben bu süreçte birini istemenin sadece istek değil ihtiyaç olduğunu da farkettim bu yüzden psikoloğa anlatmak en güzel yol benim için. randevu aldım tam 18. yaş günümde, doğum günümde sabah saatlerinde aldım videoyu yeni bir başlangıç gibi hissedip de bir şeyler yaparım belki. .. son olarak ruh durumumun bedenime olan yansımasını da belirteyim belki size yardımcı olmuş olurum. bu bahsettiğim süreçte rüyalarıma yoğunlaştım. Carl Jung'tan faydalanarak bir çok şey öğrendim. gölge, persona, ego. .. kendimi anlamamda inanilmaz ilerleme kaydettim ama tabi anlamadığım bir yerde tıkandım. artık daha çok uyuyor daha çok rüya görüyorum. bir günde sayısız rüya zaten bir günde bir kez uyumuyorum. sabaha yakın uyuyorum 2 saatte bir uyanıp tekrar uyuyorum hep uzanıyorum her şeye yorgunum biri dese seni anlaıyorum gözlerim dolacak gibi :) kimsenin önünde ağlamam bu yüzden birinin bunu söylemesinden hem korkuyorum hem de söylemesini istiyorum. ama tabi belirli bir kişi yok kafamda. rüyalarla gerçeği ayırt edememeye başladım. yani hatırladığım bir şeyi gerçekte mi rüyada mı yaşadım bilememeye başladım. oysa bunlarin hepsini bırakıp ders çalışmam lazım yoksa geleceğime yazık olacak. kendime sadece bu yönden kızıyorum onun dışında kendimi suçlamıyor, kucaklıyorum. 🫂🤍
firdevsefeÇok yorgunum çok yalnızım hep uyumak ve tek başıma gezmek istiyorum bunun sebebi nedir çok gerginim
Çok yorgun ve dalgınım neden hep gezmek ve uyumak istiyorum hiç bir iş yapamıyorum güvenmiyorum kimseye çok halsizim kendimi çok yalnız hissediyorum çok doluyum hep ağlamak istiyorum tek başıma kalıp müzik dinlemek istiyorum bazende kalabalık ortam istiyorum çünkü kendimi yalnız hissediyorum bu beni çok yoruyor kafamın içiyle konuşuyorum düşünmek beni aşırı yoruyor ve geride bırakıyor ben neden böyleyim lütfen söylermisiniz
Gizli Kullanıcı
