Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Şu ana kadar hiçbir şeyi başaramamış hissetmek
Sürekli başarısız olmaktan çok yoruldum çabalamama rağmen gerçekten olmuyor mutlaka göz ardı ettiğim bir şey çıkıyor ve başarısız oluyorum o kadar emek vermeme rağmen gece gündüz bunun için çalışmama rağmen mesela çevremde bakıyorum benden daha az çaba göstermiş ama şans ondan yana belki o küçükken daha çok desteklendiği için böyle ama ben ondan daha fazla çaba gösterdim yine de olmuyor şans neden ondan yana niye benden yana değil koyduğum hedeflere ulaşamıyorum tam ulaşmış gibi oluyorum ama hep bir sıkıntı çıkıyor artık gerçekten öyle yorgun tükenmiş hissediyorum ki kendimden tiksiniyorum bazen kendimi gerçekten çok suçluyorum bu histen nasıl kurtulcam bir şeyleri başaramadığım zaman gerçekten mahvoluyorum dünyam başıma yıkılıyor
Gizli Kullanıcı
Babam annemi aldatıyor tek ben biliyorum ben yakaladım ne yapmalıyım
babamın şüpheli davranışları vardı telefon ekran şifresini değiştirdi ama ben yakaladım eve gelince mesajları siliyordu bende wpnı bilgisayarıma aldım herşeyi gördüm annem şeker hastası öğrense çöker ne yapmalıyım babamla konuşmaya korkuyorum sinirli bi adam ama yüzünü bile görmek istemiyorum annem babama çok bağlı ona birşey olur diye çok korkuyorum ne yapacağımı bilmiyorum babamdan nefret ediyorum sürekli ağlıyorum yks sınavım var çalışamıyorum
Gizli KullanıcıHer şey yolunda ama ben iyi hissetmiyorum
Merhaba hayatimda her şey normal her zaman güzel bir ilişkim olsun isterdim şu an var sevildiğimi hissettiren biri var hayatımda yanii her şey iyi gibi ama ben kendimi çok kötü hissediyorum herkese yükmüşüm gibi insanlara birseyleri kanıtlama cabasindan duygularımı bastirmaktan o kadar yoruldum ki herseyin en kötüsünü düşünmek her zaman mutlu olduğum 5 dakika da kendimi suçlu hissetmek ben uzun zamandır kişisel gelişimime odaklanmış biriydim ve kendime çok iyi gelebiliyorum ama şimdi bana iyi gelecek hiç bir şey bulamıyorum hiç bir şey yapmak istemiyorum tüm gün yatıp uyumak istiyorum kendimden kaçıyorum ama ne yapacağımı da bilmiyorum etrafımdaki herkese zarar veriyormuşum gibi hissediyorum kısaca kendimi iyi hissetmiyorum oturup saatlerce ağlayabilirim ama onu yapmaktan da kaçıyorum bi süre ortadan kaybolmak ve iyileşmek istiyorum ben nasıl bir durum içerisindeyim ya niye hiç bitmeyecekmis beni bitirecekmis gibi hissediyorum ben neden oysa ki hayatımda herseyi yoluna koymaya başlamıştım şimdi neden böyle oldu ben kendime nasıl iyi geleceğim
Gizli Kullanıcıilişkimde çok kafada kuruyorum
1 yıllık bı ilişkim var ve uzak mesafeyiz. benim sadece okulum var ama sevgilimin hem işi hem okulu hemde sporu var ve bazen işi cok yogun oluyo. çalışma hayatını bilmiyorum ama insanlar çok manipulasyon bu yzuden kotudur. ve çalıştığı yer bir restaurant oldugu icin binlerce insan görüyor. ve tabiki doğal olrak geliriyo ve sinirleniyo. ama benim bazı dönemlerinde benle daha fazla ilgilensin istiyorum. ilgiden daha cok kafamda kuruyorum ve onada bunu cok belli ediyorum. belki doğal biseydir belki değildir bilmiyorum ama ben sürekli bı onay bekliyorum. her konuşmamızda beni sevdiğini beni birakmayacagini ve benden baskasini goremedigini asla beni aldatmayacagini soylemesini istiyorum. ve oda yapiyo aslında ama bazen ben bu şekilde yaptığımda sinirleniyo ve bunaldigini söylüyor. ben o sinirlendiginde daha cok telaslaniyorum ve daha cok bunaltiyorum böyle bı döngüye giriyoruz. bazen bu durumdan kavga ediyoruz ve benim hicbi zaman icim tam anlamıyla rahatlamiyor. mesela okulda telefon elinde oluyo ve bana yazsin istiyorum ama yazmiyo cok sık nadir yaziyo. bazı günler okuldan çıkana kadar hiç yazmiyo tabi belki bakamiyodur telefona ama olsun. iş yerinde bakabildigi kadar bakiyo bunu biliyorum, spordaykende bakmiyo çıkana kadar. ama ben bana sürekli yazsın istiyorum. kendi içimde bı çatışma var ve çözemiyorum. eskiden bu durum daha kötüydü günde 100-120 kez arıyordum suan 10 kez falan. yapacağımı bilmiyorum. bana sevgisini çok gosteriyo asla sakinmiyo benim için çok fedakarlık yapiyo ama bilmiyorum ya bende mi sorun var onda mi
feyzakkrnzzGerçekten sevilmek istiyorum
Merhaba ben 1 yıl önce bir ilişki yaşadım ilk başta takılmak için beraber olduğunu itiraf etmişti. Daha sonra yaptığım fedakarlıkla hatalarına karşı çekip gitmeyişim ve gösterdiğim anlayışla aslında bizi daha yakınlaştırdı. Ama zaman geçtikten sonra en yakın arkadaşı ve kendisi tarafından sanki bir sınava tabi tutuluyor gibiydim. Ne kadar fedakar olacaksın ne kadar sohbetin sarıyor. Ne kadar bize uyumlusun sınavıydı resmen. Onlarla buluştuğumda böyle susup kalıyordum. Kendimi açamıyorudum. Aslında sohbet etmeyi seven biriyim ama Karşımdakiler de çok dobraydı. sanki kendimi açarsam uyumsuz farklı gözükeceğim hepsinin mesleği çok iyidi. Ben evdeydim o dönem çalışmıyordum. Bir de partnerimin başta yaptığı hatalar özgüvenimi yerle bir etmişti. Herkes benden büyük tepkiler bekledi ama ben onu anlamayı seçtim. Bu öyle bir hareketti ki onlara göre ben çok pasif olmuşum gibi bir şeydi. Sadece sabırla bir ilişki inşaa etmek istedim. Zaman verdim ona. Ama bu beni daha kolay ulaşılabilir biri haline getirdi sanki. Sessiz sakin köşesine çekilen bir tavır içindeydim. Onların düşüncelerine göre davranmazsam eğlenmezsem gülmezsem onlara uymuyor gibi algılanıyordum arkadaşının eşi bana karşı çok soğuktu iyiliğimi istiyor yoksa beni böyle uzaktan içten içe ben iyiyim kötü olan o anlaşması zor olan o gibi mi göstermeye çalışıyor anlamıyordum. Arkamdan konuşuyor her şeyi iyi veya kötü demeden diğer insanlara anlatıyordu. . İlişkimde yaşadığım gel gitli durumlar başkalarına öyle bir anlatılıyordu ki bana geliyordu bunlar sanki ben dünyanın en yanlış insanı arkadaşı gibiydim. Ben sadece bir ilişki yürütmeye çalışıyordum. Yanımda olmalarını destek olmalarını bekledim. Karşımdaki kişiyi seviyordum. Onunla karakterlerimiz uymuyordu ama bu arkadaşı arasında ikiniz çok farklısınız vs denilerek onun fikrine etki ediyordu. En son tüm sorunlar ve bunlar bir araya gelindi arkadaşlarımızjn olduğu gün ben onun yaptığı hatalardan dolayı gülüp eğlenemedim kendimi kapattım onlarda bozuldu bu duruma ben çok yanlış yapmışım o gün herkese ayıp olmuş ve benden ayrıldı. Ben bu kişiye dönsem bu senaryolar baştan yazılacak biliyorum. O kişi için öncelikli olan arkadaş ortamı çevresi benim düşüncelerim onun için önemli değil gibiydi. Arkadaşı sanki ben onları sevmiyorum gibi bir algı yaratıp erkek arkadaşıma bunları dile getiriyordu. Oysa ben tüm bunlardan dolayı kendimi kapatıyordum. Ayrılıktan sonra hiçbiriyle görüşmedim. Onlar da benimle görüşmedi. Biz karışmayız kafasına girdiler. Bizi onlar tanıştırmıştı çünkü. Ben uzun bir süre kendi kendime kaldım. Kimseyi istemedim etrafımda. Kendi içime döndüm. Bu süreçte aslında yanımda olanı da olmayanı da anladım. Şimdi hayatıma o kişiye karşı bir şeyler hissetsem de dönmeyeceğimi biliyorum. Çünkü ben resmen kendimi sevdirmek için uğraşmışım. Güzel bir ilişkim olsun diye tek başıma çabalamışım şimdi gerçekten kaybettiğini anlayınca pişmanlık sarmış onu ama biliyorum ki ona dönsem ve yine o uyumlu tavırlar içine girsem o kadar sevileceğim. Hata yaptığında böyle yine de ortamı bozmadan devam etsem. Ben ne kadar iyi biri olacağım. Her hareketimi onlara göre hesaplamam lazım çünkü. Fark ettim ki o kişi beni değil ona gösterdiğim uyumu bu kadar çabayı onu sevmemi seviyor. Şimdi bunları kaybedince değerimi anladı. O arkadaşlarının onu ne kadar etkilediğini fark etti. Bana karşı yaptığı hataların farkına vardı. Ama ben artık o ilişkideki insan değilim. O ilişkideki ben çok yorgundu. Tepki verip gitse sevdiğini bırakmak istemiyordu. Tepki vermese herkes eee sen tepki vermedin o zaman bunu hak ettin kafasındaydı. Kalıyorsan kabul edeceksin o zaman diye düşünüyordu. Evet tepki vermem gerekirdi. Ama ben tepkilerimi susup uzaklaşarak veririm. Şimdi geri dönme düşüncesi bile beni o kadar yoruyor ki. Sanki anlaşılmadığım dilini bilmediğim bir ülke gibi o ortam. Kendimi uyumlandırmaya çalışacakmışım gibi yine. Lütfen bana yardımcı olun. Sevgi ağır basar diye korkuyorum. Kendimi anlamak istiyorum. O insanlar haklı da olabilir. Ama hissettiklerim bunlar. Ne yapmak lazım bilmiyorum. Bana madde madde anlatın gereksizse eksiklerimi bilmek istiyorum. Onların haklı olduğu tarafları da şimdiden teşekkür ederim
Gizli KullanıcıBen çok seviyorum ama vazgeçmem lazım çünkü nişanlanıyor
Biz ayrıl barış ilişkisi yaşıyorduk her gelişinde bana çok umut verdi daha 2 hafta önce ayrıldık bu gün nişanlanacağını öğrendim kendimi çok kötü hissediyorum çok yoruldum artık ben başa çıkamıyorum her gün Rabbime dua ettim onu bana versin mutlu bir yuvamız olsun diye ama olmadı çok zoruma gidiyor sürekli ağlıyorum yerli yersiz kendimi toparlamak için çok uğraşıyorum ama yapamıyorum herkes bana yoluna devam et diyor ama benim buna cesaretim yok çünkü onu çok seviyorum
Gizli KullanıcıSürekli kaygılı hissediyorum depresif düşüncelerden nasıl kurtulabilirim?
Başıma her an kötü bi olay gelebilirmiş gibi hissediyorum kaygılı davranıyorum güzel zamanların yaptığım aktivitelerden çoğu zaman keyif alamıyorum hep kötü düşünceler geliyor aklıma baş etmekte zorluk çekiyorum , bir kere yaşadığım kötü olayı hep yaşıycakmışım gibi hissedip iyi zamanlarımın kıymetini bilemiyorum sürekli kaygılı hissediyorum bi anda kalbim hızlanıcak başım dönücek titremeye başlıycakmışım gibi geliyor öyle hissettiğim zaman gerçekten oluyor malesef
Gizli KullanıcıAşık olduğum kişiyi nasıl unuturum?
Birisine hiç beklemediğim bir anda aşık oldum ve onun için çok çabaladım başlarda bir şey olmuyordu ama sonra beni fark etti sonra bakışmaya başladık,işte bana uzun uzun bakıyordu heyecanlanıyordu ele ayağına dolaşıyordu bende bir kaç ay sonra arkadaşlarımın gazıyla ondan hoşlandığımı söyledim ve kaçtım onu dinlemeden, yanlış anlaşılmalar çok oldu ancak ben çok çabaladım ve o hiç çabalamadı sadece baktı tebessüm etti bende kırıcı sözler kullandım ama arkadaşı aşık olduğun biri var mı diye sorduğunda yok bee demiş bende o hırsla yazdım işte sen benimle oynadın derken o hiç bir şey yazmadı ve ben gene kalakaldım zaten arkadaşlarıda beni görünce dik dik bakıyor ben gerçekten ne yapacağımı bilemiyorum çok yoruldum onun hem beni sevmesini çabalamasını istiyorum hem de unutmak istiyorum çünkü artık kalbime ağrılar giriyor dayanamıyorum bir insan neden sevmediği bir insan için hem heyecanlanır ve sonra yazıncada kaçar ki gerçekten yapamıyorum artık çok kötü durumdayım aklım hep ona kayıyor o da zaten biraz kaçtıktan sonra yanıma geliyor sadece bakıp gidiyor çok yıprandım
Gizli KullanıcıBabasız büyümek bende nasıl bir travma bıraktı?
Merhaba. 19 yaşında kadınım. Babam yüksek rütbeli bir asker. Doğumumdan 12 yaşıma kadar babamsız büyüdüm,sadece ayda 1-2 kere görebiliyordum, çocuklugumun büyük bir kısmı bu yüzden babamsız. babam doğuda askerdi,biz batıda yaşıyorduk sadece ailem başka hiçbir akrabamız yoktu. annem başörtülü olduğu için o zamanlar gorusemiyorlardi yasaklardan dolayı,biz askeri hastanelere, orduevlerine, lojmanlara giremiyorduk çünkü annem başörtülüydü ve babam asker öğrenirlerse babam işinden olacaktı. Babam çok sert disiplindi birisiydi, otururken bile dik ellerimiz dizlerimizin üstünde otururuduk, oturma odasında uzanmak, bağdaş kurmak yasaktı, babam çok kıziyordu, doğuda görev yapıyordu eve çok nadir geliyordu geldiğinde babamı tanımıyordum bile aşırı utanıyordum yanına gidemiyordum bir yabancı gibi hissediyordum ama o varken güvendeydim evet sertti zordu ama babamı gerçekten seviyordum (hâlâ da seviyorum) çok güvende hissederdim akşamları rahatça uyurdum çünkü kimse bize babam varken (aileme ) zarar veremezdi, o yokken endişe duyardım birisi bize bir şey yaparsa bizi koruyacak kimsemiz yoktu çünkü. Babama ihtiyaç duyduğumuz en önemli anlarda yoktu. Yokken hep annemi koruma ihtiyacı hissettim , annemle ablam sürekli kavga ettiği için, hep yalnız olduğumuz için, başımızda bizi gözetleyecek koruyacak bir erkek yoktu ,babam uzaktaydı dedem uzaktaydi amcamlar ,dayimlar uzaktaydı kimsemiz yoktu. Bu yüzden ailemi ben korumalıyım diye düşünürdüm bu yüzden anneme çok düşkün ve korumaciyim babam yokken hep annemle uyudum (10 yıl boyunca). Şimdi ise sadece askerlere aşık oluyorum. Asker olmayanlara karşı en ufak bir şey hissedemiyorum. Askerleri görünce bile kalbim çok hızlı atıyor,yerinden çıkacak gibi hissediyorum, orduevlerine gittigimizde neredeyse elim ayağım birbirine dolaşıyor , yüzüm kızarıyor, onların esmer nasırlı ellerini görünce aklıma hep babamın sıcak elleri geliyor. Geleceğimde evleneceğim erkegi sadece asker hayal ediyorum önce karakterine ,dış görünüşüne bile bakmıyorum önce asker mi değil mi ona bakiyorum. çevremdeki herkes beni garipsiyor, bende bir sorun var diye düşünüyor, arkadaşlarım bile deli misin kızım niye sadece askerlere aşık oluyorsun,seviyorsun diyor, bunu bende bilmiyorum ve çok merak ediyorum beni aydınlatırsaniz çok sevinirim, şimdiden teşekkürler ederim.
Gizli Kullanıcıonunla ilgili ne yapacağımı bilmiyorum..
sizce ona yazmam için doğru zaman mı ya da doğru bir zaman olunca ben bunu nasıl anlayacağım acaba ya zamana bırakıp onun başkasına gitmesini izlersem ya da gidip yazdığımı başka birine gösterirse ona lütfen konuşmamızı kimseye söyleme mi demeliyim ona güveniyorum ama içimde bir his var bir gün çok kaygılanıyorum ertesi gün deli gibi aşkımdan yanıp tutuşuyorum of gerçekten ne yapacağım ben ya vaz mı geçmeliyim ben yoksa. .. ben artık bu durumdan dolayı rahatlamak istiyorum
Gizli Kullanıcı
