Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Eşim ve ailem arasındaki dengeyi nasıl sağlarım?
eşim ile kendi ailem arasında kalıyorum sürekli annemler 2-3 haftada gittiğimden yakınıyor ama eşim bunu normal olduğunu düşünüyor. Oturduğum yer annemlere 1 saat uzaklıkta ama haftada bir gidemiyceni çok fazla işi olduğunu söylüyor sürekli aklı fikri çalışmakta sürekli para kazanma derdinde bir türlü vazgeçiremiyorum nasıl eşimi bu kadar çalışmamaya ikna edebilirim 1 tane bebeğimiz var ve sabah 8 den akşam 10 a kadar hep ikimiziz sadece akşam geç geliyor haftasonları yok arada bir gezmeye gidiyoruz onu bil normal sayıyor eve klima yada onun gibi şeyler almak istemiyor gereksiz görüyor. Aslında eşimden çok sıkıntım var ve ona arkamı dönüp gideiyorum yada kızamıyorum bile en ufak tartışmada ben sizin için uğraşıyorum laflarına geçiyor ve artık yapma isteöiyoruz demekten çok yoruldum annemlerde diğer taraftan gelmiyosun senin istediğini yapmıyor eşin diyorlar aslında çok haklılar iç sesimiz onlar çıkarıyor gibi bişey bana bi çıkış yolu gösterin ama eşimden de ayrılmak istemiyorum.
Ayrılık sonrası erkek
Merhaba. Ayrılık sonrası erkeğin başka kızla konuşmaya çalışması ya da tanışma siteleri yüklemesi erkeğin kızı hiç sevmediğini gösterir mi?Uzun süreli bir ilişkiydi. Geri barıştık ama aklıma hala takılıyor. Son zamanlarda ilgisiz ve soğuktu. Ama çok kavga ediyorduk. Kendini sürekli oyun ve uykuya veriyordu. Kızda oyundan biri. O yüzden mi soğuktu yoksa o kızla öncedende konuşuyomuydu kafama takılıyor. Başka kızla konuştuğunu arkadaşından öğrendim. Arkadaşına ben varken konuştumu diye sordum sakın öyle şeyler düşünme falan dedi. Birde ben sevgilimi aldatmıştım sonrasında ise bir şekilde ilişkimize devam ettik ama kavgalarda bu konu tekrar gündeme geldi. Bana ben aldatsam sen affedermiydin diye sormuştu. Insan düşünüyor acaba başkasıyla konuşup beni kendiyle mi kıyasladı diye. İçinden nasıl çıkacağımı bilmiyorum. Ne yapıp etsemde arkadaşının dedigini sevgilime söylettiremedim. İtiraf etmedi. Arkadaşı beni kaybetmekten korktuğu için söylemediğini söyledi. Her şey hepsi kafamı allak bullak etti. Nasıl bakmam gerekiyor.
Sevgilimle ilişkim günaydınlardan ibaret
Merhaba, yaklaşık 9 aydır bi ilişkinin içerisindeyim beni sevdiğini benim de onu sevdiğini biliyorum ilk kez bu kadar uzun ve ilk kez doğru düzgün bi ilişki içerisindeyim açıkcası. Ortada bi kavga yok sorunu ben dile getirmediğim sürece bi kavga çıkmaz zaten ben sorunu anlatmaya başlayınca da ben suçlu gibi gözkürüm evet benim de hatalarım var biliyorum ama hep de benim mi hatam olur. Şuan ki sorunumuz uzaklık mesafe var evet ama kalplerin uzaklaıgı gibi mesela doğru düzgün konuşmuyoruz gün içinde sohbet yok kimse bana vaktim yok bahanesiyle gelmesin. Ben naber yazıyorum iyi sen yazıyor bu ne yani erkek bana göre böyle davranmalı o böyle yapınca bende kendimi geri çekiyorum. Şuan sohbet iyi geceler ve günaydından ibaret. İlişki sonlanma evresinde belki de bilemiyorum artık. Bir de yazıyor ama hiçbir şey olmamış gibi mesela ben bunu sevmiyorum çünkü sorun halledilmesi oluyor. Bazen kendimi ifade edemiyorum başkalarına gelince en iyi öneri kendime gelince tık yok . Şimdiden teşekkürler
Hayattan neden sıkıldım
Zor bir dönemden geçiyorum. Hayatımda baş edemediğim duygular, yoğun stres, kaygı, yalnızlık hissi ve çaresizlik yaşıyorum. Bazen kendimi değersiz hissediyorum. Uyumakta zorlanıyor, yorgun uyanıyorum. Güvende değilmişim gibi geliyor. Bir destek arıyorum, çünkü artık tek başıma baş edemiyorum. "Yaşadıklarım beni çok yordu. Artık duygusal olarak kendimi çok yalnız hissediyorum. Destek almazsam her şey daha da zor olacak gibi. Uyuyamıyorum, iştahım yok ve sürekli ağlama isteği içimde. Birinin beni anlamasına, dinlemesine ve elimden tutmasına ihtiyacım var.
Benim ilklerimi yaşadığım kişiydi ondan mı aklımda bazen?
Merhaba hocam Ben uzaktan yani sosyal medyadan biriyle konuştum ve hiç bulusmadik benden küçüktü çocuk. 22 yaşında bense 27 yım. İlkimi onla yaşadım sanalda olsa yani cinsel sohbetlerle başladı bizim aramızdaki bazı şeyler. ilk defa birine bu konuda güvenip ona kendimi açtım. Normalde asla böyle bişey yapmazdım. Ama güvenip konuştum onunla. Bu sürede ona kapıldım tabi bağlandım bizden olur sandım . Ama olmadı. İyiki de olmamış diyorum gerçekte anlasamazdik bence daha telefonda bile beni anlamayan biri. Gerçekte hiç anlamaz beni delirtti net. Böyle birine nasıl kapilirsin diyo çevremdeki birkaç arkadaşım. Resmini görünce bu daha çocuk ve at hirsizi gibi benzetmeler yapiyolar ve çok haklılar da resmen gözüm kör olmuş. Şu an bazen üzülüyorum keşke farklı olsaydı diye. Ve kendime kızıyorum niye böylesine inanıp onemsedin diye . .
Arkadaşımı fazla kıskanıyorum kaygılı hissediyorum nasıl yenicem
Şuan aramız en yakın arkadaşımla bozuk çünkü ben fazla kıskancım yerime başka biri geçicek diye sürekli korkuyorum onu da çok darlıyorum bu yüzden bunu yenmek istiyorum kafamdaki soru işaretlerinin gitmesini Oda beni çok yordun konuşmak istemiyorum zaman ver ikimize dedi ama ben zaman geçtikçe aramız açılacak diye korkuyorum bu sefer de bu benim bütün düşüncelerimi karamsarlığa sürüklüyor kesinlikle aşmam lazım
İnsan büyüdükçe neden babasına daha da düşkün olur?
Evett bir insan büyüdükçe neden babasına daha da düşkün olur? Neden babasını herkesten kıskanır?Neden babasının kadınlarla yani arkadaşlarıyla konuşmasını istemez arkadaşı olduğunu bildiği halde ? Neden babasıyla uğraşır mesela ? Neden babasına kıyamaz? Neden babası kızdığı zaman hemen üzülür,alınır ? Ve birde neden annesinin çalışmasını istemez kızı? Annem biz küçükken hep çalıştı. Ben şimdi büyüdüm ve annemin çalışmasını istemiyorum. Sanırım annemle daha fazla vakit geçirmek istiyorum. Annem çalışmak istiyor ama ben annemin çalışmasını istemiyorum. Niye böyle yapıyorum tam olarak bilmiyorum ama istemiyorum işte ne kadar kendime söylesem de olabilir annen çalışabilir diye ama yine fayda etmiyor. Ev işlerini problem ettiğim için değil çünkü yaparım ama yine de istemiyorum. Sorumu cevaplarsanız sevinirim. Şimdiden teşekkür ederim 🌸
Aşırı derecede mutsuz yorgun hissediyorum
3 yıllık ilişikimden ayrıldım bu aralar hiç iyi degılım Aşırı derecede mutsuz yorgun hissediyorum bunun ustesınden nasıl gelıcem onuda bılmıyorum yıllarım emeklerım gıttı Onu nasıl unutucam bu durumu nasıl kabullenıcem bılmıyorum beni terk etti onu bunkadar cok severken nasıl yapıcam bilmiyorum uyku uyuyamıyorum duzenım altüst oldu kafama çok takıyorum düşünmekten ağlamakta cok yoruldum mutsuz olmaktan onu bunkadar cok severken ayrı kalmaktan
Gerçekten sevip sevmediğimi nasıl anlayabilirim
Benim dört yıllık uzun bir ilişkim vardı ve çok toksik bir ilişkiydi ve içinde bir sürü güvensizliklerin, aldatılmaların, üzülmelerin olduğu bir ilişkiydi. Ama ben çok sevdim ve çok yoğun duygular hissettim. Sonra bu ilişki bitti ve ben ilişkiye hiç hazır değildim. Tam olarak toparlanamadan, hatta bu ilişki bittikten iki hafta sonra yeni bir ile tanıştım. Ve bana o kadar iyi davrandı, o kadar güzel davrandı ki ona şans vermek istedim. Şu an benim için her şeyi yapıyor. Aslında şu iki üç gün öncesine kadar ben de iyi hissediyordum, sevdiğimi de hissediyordum. Ama şu günlerde kafam çok karışık, ne hissettiğimi anlayamıyorum. Onu gerçekten seviyor muyum? Yoksa bana bu kadar mükemmel, iyi davrandığı için mantıklı mı buluyorum? Ben ne hissediyorum, ne istiyorum, anlamıyorum.
Aile sorunlarını çözmek ve anneme nasıl destek olmalıyım?
Annemle babam severek evlenmişler fakat babam evlendiğinden beri annemi hep aldatıyor hatta duygusal bağ kurduğu kişiyi annemle tanıştırmış aile dostu yapmış pisliğin teki, annem daha sonra bunları öğreniyor tabi başkalarıyla defalarca cinsel birliktelik de yaşadı annem bunları da biliyor ve her defasında affetti ve bence şuan yine yapıyor kanıt yok ama annem hissediyor. Bizi de resmen tek büyüttü babam sadece maddi olarak vardı. Babamı nasıl korkutup böyle şeylerden vazgeçirebilirim ve annemi eşim tarafından asla sevilmedim psikolojisinden biraz olsun kurtarmak istiyorum kendini aşırı yalnız hissediyor. Ben ve kardeşlerim de babadan asla sevgi ilgi görmeyerek ve babamızın annemizi sürekli aldattığını bilerek büyüdük bizimde ayrı sorunlarımız var örneğim ben birinin beni sevebileceğine asla inanmıyorum ve kimseye güvenemediğim için ilişkilerimde sanki beni asla sevemezler ve bırakıp gidecekler hissi yaşıyorum. Çocukken de çok ilgisiz büyüdüğüm için kendimi nasıl seveceğimi bile bilmiyorum. Anneme aşırı üzülüyorum onun için ne yaparsam onun o duygusal eksikliğini kapatabilirim? Bu anlattığım daha çok yüzeysel iç detay o kadar fazla ki annemi aşağılaması sürekli, asla ilgi ve sevgi göstermemesi, önemsememesi, kaybetmekten asla korkmaması. Ama annem açısından bakınca ekonomik özgürlüğünün olmaması ve bizi düşünmesi bunun yüzünden babamdan ayrılmaması beni suçlu hissettiriyor. Onun için ne yapabilirim. Babam başkasıyla gönül eğlendirir ama annem kendine asla yakıştırıp yapmaz benim kimsem yok diyor