Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Aşırı derecede mutsuz yorgun hissediyorum
3 yıllık ilişikimden ayrıldım bu aralar hiç iyi degılım Aşırı derecede mutsuz yorgun hissediyorum bunun ustesınden nasıl gelıcem onuda bılmıyorum yıllarım emeklerım gıttı Onu nasıl unutucam bu durumu nasıl kabullenıcem bılmıyorum beni terk etti onu bunkadar cok severken nasıl yapıcam bilmiyorum uyku uyuyamıyorum duzenım altüst oldu kafama çok takıyorum düşünmekten ağlamakta cok yoruldum mutsuz olmaktan onu bunkadar cok severken ayrı kalmaktan
Gizli Kullanıcı
Gerçekten sevip sevmediğimi nasıl anlayabilirim
Benim dört yıllık uzun bir ilişkim vardı ve çok toksik bir ilişkiydi ve içinde bir sürü güvensizliklerin, aldatılmaların, üzülmelerin olduğu bir ilişkiydi. Ama ben çok sevdim ve çok yoğun duygular hissettim. Sonra bu ilişki bitti ve ben ilişkiye hiç hazır değildim. Tam olarak toparlanamadan, hatta bu ilişki bittikten iki hafta sonra yeni bir ile tanıştım. Ve bana o kadar iyi davrandı, o kadar güzel davrandı ki ona şans vermek istedim. Şu an benim için her şeyi yapıyor. Aslında şu iki üç gün öncesine kadar ben de iyi hissediyordum, sevdiğimi de hissediyordum. Ama şu günlerde kafam çok karışık, ne hissettiğimi anlayamıyorum. Onu gerçekten seviyor muyum? Yoksa bana bu kadar mükemmel, iyi davrandığı için mantıklı mı buluyorum? Ben ne hissediyorum, ne istiyorum, anlamıyorum.
Gizli KullanıcıAile sorunlarını çözmek ve anneme nasıl destek olmalıyım?
Annemle babam severek evlenmişler fakat babam evlendiğinden beri annemi hep aldatıyor hatta duygusal bağ kurduğu kişiyi annemle tanıştırmış aile dostu yapmış pisliğin teki, annem daha sonra bunları öğreniyor tabi başkalarıyla defalarca cinsel birliktelik de yaşadı annem bunları da biliyor ve her defasında affetti ve bence şuan yine yapıyor kanıt yok ama annem hissediyor. Bizi de resmen tek büyüttü babam sadece maddi olarak vardı. Babamı nasıl korkutup böyle şeylerden vazgeçirebilirim ve annemi eşim tarafından asla sevilmedim psikolojisinden biraz olsun kurtarmak istiyorum kendini aşırı yalnız hissediyor. Ben ve kardeşlerim de babadan asla sevgi ilgi görmeyerek ve babamızın annemizi sürekli aldattığını bilerek büyüdük bizimde ayrı sorunlarımız var örneğim ben birinin beni sevebileceğine asla inanmıyorum ve kimseye güvenemediğim için ilişkilerimde sanki beni asla sevemezler ve bırakıp gidecekler hissi yaşıyorum. Çocukken de çok ilgisiz büyüdüğüm için kendimi nasıl seveceğimi bile bilmiyorum. Anneme aşırı üzülüyorum onun için ne yaparsam onun o duygusal eksikliğini kapatabilirim? Bu anlattığım daha çok yüzeysel iç detay o kadar fazla ki annemi aşağılaması sürekli, asla ilgi ve sevgi göstermemesi, önemsememesi, kaybetmekten asla korkmaması. Ama annem açısından bakınca ekonomik özgürlüğünün olmaması ve bizi düşünmesi bunun yüzünden babamdan ayrılmaması beni suçlu hissettiriyor. Onun için ne yapabilirim. Babam başkasıyla gönül eğlendirir ama annem kendine asla yakıştırıp yapmaz benim kimsem yok diyor
Gizli KullanıcıSevgilim beni istemediğini söyledi
Sevgilimle bir buçuk iki yıla yakın birlikteliğimiz vardı son bir iki haftadır soğuk yapmaya ve anlaşamamaya başladık o benden ceki düzen vermemi istedi kıyafetine ve ailesiyle alkolü ortam lara gitmesini istemediğim den ve geçen gün istemediğini söyledi üç gündür akşamları yaziyorum anilarmiz vb gibi istemiyorum ben sana o kadar sans verdim kullansaydn diyor ama ben kendimi çok kötü hissediyorym onuçok seviyorum onsuzyapamam
Gizli KullanıcıGeçmişi hatırlamamam normal mi?
Merhaba ben küçüklüğümü büyük oranda hatırlamıyorum. O kadar çok az şey var ki hatırladığım. Ben de kaygı bozukluğu var kusuyorum öğürüyorum stres heyecan korku ayrılık bu durumlarda midem yanmaya başlar hemen öğürmeye başlarım refleks olarak. Küçüklüğümde hatırladığım sessiz uslu bir çocuktum belli bir yaşa kadar yaramazmışım sonra bir gün sustun ondan beri konuşmadın derler. Çünkü şu anda da çok sessizim evdeyim kaygılarım beni baskılıyor. Ayrılık yaşadım. O eski ilişkisini unutamamıştı. Ben o kadar şeyi affettim ve fedakarlık yaptım ki ona hep dürüst oldum. O terapi almıştı ama bunu işine geldiği gibi kullanıyordu. Konu kendi sınırları hayatı olunca ya yalan söylüyordu ya gizleyip saklıyordu. Ölesiye savunuyordu. Çelişkiler çoktu. Ama konu benim sınırlarım olunca ona yapılsa affetmeyeceği şeyleri bana yapınca suçu üzerime atıp sen de böyle hemen içine kapanıyorsun bir şey olunca diyordu. Ben sessizdim bir şey yaşayınca donma tepkisi veriyorum konuşamıyorum bir kaç saat düşünmem gerekiyor o da bunu ortaya sürüp yaptıklarını normalleştirip insanların içinde yanlış insan benmişim gibi davrandı. Ben o gün konuşamadım üzüldüm eğlenemedim. Eski ilişkisinden kalan şeyleri okudum izledim bunları defalarca silmesini söylemiştim. O gün ayrıldık Her şeye bir açıklama getiriyordu silmemişti. Aradan 1 buçuk sene geçti. Ben yine duygusallığa düştüm o da beni zaman içerisinde takip etti numaramı silmedi bile. O şarkılar paylaşınca ben de takip ettim bunları görünce pişman olduğu sevdiğine dair şeyleri paylaştı sonra karşılığında ben de paylaştım kıyafetlerime geri dönmüştüm o da ayrılınca kendi hayatına onun sevmediğim arkadaş gruplarına geri dönmüştü. Ben kıyafetlerimi paylaşınca benimle alay eder şarkılar paylaştı sonra ben profil resmimi kapattım sonra pişman olduğu sevdiğine dair şarkılar paylaştı ben resmimi açtım şimdi ne olacak bilmiyorum birleşsek bile o sınırlar hep aşılacak mı bilmiyorum böyle şarkılarla iletişim kurmak çok saçma geldiği için artık hiçbir şey paylaşmadım o da kendi hayatına devam ediyor. Durum saçma sapan bir hal aldı konuları birbirine karıştırdım biliyorum ama yaşadıklarım bu şekilde kalp ile mantık arasında kaldık her iki tarafta böyle ne yapmam lazım bilmşyorum yardım edin
Gizli KullanıcıBeynim uyuşuk gibi hissediyorum
Bazen beynim uyuşmuş gibi oluyor. Hiçbir farklı şey yapmamama rağmen algılarım sanki tamamen kapanıyor, beynim uyuşuyor ve yaptığım şeylerin farkında olmuyorum. Bazen kelimeleri istemeden iki kere söylüyorum, bazen karışık cümleler kuruyorum istemeden. Bazen insanların yüzüne bakamıyorum, gözümün önündekini fark etmiyorum. Resmen gözlerim kör olmuş gibi her yeri bulanık görmeye başlıyorum ve bu saat zaman fark etmeksizin bir anda oluyor ve uzun süre geçmiyor. Geçtiğinde de nasıl geçtiğini anlamıyorum bir şekilde geçmiş oluyor. Ama genel olarak beynimin çok uyuşuk oldugunu ve algılarımın tamamen kapalı oldugunu hissediyorum. Hatta bazen bu durum hayatımı o kadar etkiliyor ki aradıgım seyleri bulamıyorum. Dogru duzgun cumle kuramıyorum bu yuzden cevremdekiler bana garip gozuyle bakıyor. Nasıl duzelecek bu
Gizli KullanıcıOnu neden unutamıyorum?
Beni aramayan beni sormayan birine hala aşığım onu çok istiyorum çok seviyorum onu unutamıyorum neden unutamıyorum aklım hep onu düşünüyor kalbim onu istiyor kendime engel olamıyorum artık midem bulanıyor çok streslaniyorum çok kaygılıyım ne zaman bana geri döner yazar beni seviyor mu beni düşünüyor mu düşüncelerindeyim ben artık iyileşmek istiyorum onu düşünmek istemiyorum çünkü biliyorum ki o da beni düşünmüyor 🥹
Gizli KullanıcıAyrılan taraf benim ama içimdekileri dökmek istiyorum mesaj atmalı mıyım?
4 senelik ilişkimizi bitiren taraf benim içimde ona karşı söylemek istediğim birçok şey var gibi hissediyorum ayrılalı 45 50 gün oldu yazmalımıyım içimi dökmelimiyim yoksa kabullenip sessiz bir şekilde oturmaya unutmaya çalışmaya devam mı etmeliyim. Düşünmeden birşeyler yapmadan duramıyorum. Oda beni merak ediyormu bilmiyorum yaptıklarını düşündüğümde onunla bir daha olmaz diyorum ama içimdeki düşünceleride durduramıyorum ne yapacağımı bilmiyorum bi yol bi fikir bekliyorum.
Gizli KullanıcıEvliliğimde mutsuz hissediyorum
Merhabalar eşimle evleneli 6 ay oldu fakat kendisi ailelerimizle görüşmeyi istemiyor insanlara karşı mesafeli olmayı tercih eden birisi sosyal aktivitemiz bile yok denilecek kadar az evden çalışıyor ama sıkılmıyor eve çok bağlı fakat ben bu durumda çok sıkılıyorum annemle bir konuda araları bozulduğu için anneme gitmek istemiyor sürekli insanlardan uzak olmayı tercih ediyor fakat ben tam tersiyim konuşmayı denediğimde genelde cevap alamıyorum kendisi ne zaman isterse yanıma gelip öyle konuyu açıp uzlaşıyoruz üzüldüğümde genelde bir şey demiyor tepkisiz kalıyor sonra ilgileniyor yada özür diliyor sürekli ülke ekonomisisinden şikayetçi oluyor maddi gelirleri ailesinin iyi olsa dahi aile bağları çok zayıf yan yana gelip hiç bir konu konuşamıyorlar ya arsa ev ya siyaset ya din ve hep yüksek ses ile anlaşamamazlık yaşıyorlar ben bu aile içinde kendimi çok bunalmış ve yalnızlaşmış hissediyorum kendisinin arkadaşı yok takıldığı insanlar belli yaptığı aktiviteler genelde hep aynı farklı şeylerde dile getirdiğimde ya o sıra gereksiz buluyor yada başka zaman yaparız diyor fakat hep erteleniyor kendi yapmak istediği şeyleri hemen dile getiriyor ama kendimi hiç bu kadar değersiz hissetmedim yurt dışına çıkma hayali var bi şekilde giderim diyor ister gelirsin ister beklersin ve bunu evlendiğimi günden beri söylüyor güzel eğlenceli muhabbetli aktivitemiz olduğu birbirimize değer verdiğimiz çabaladığımız bir evlilik düşünürken hiç birini yaşayamayınca kendi evimde huzursuz ve kalmayı istemediğimi farkettim komşularım birbirine gider gelir fakat ben kendisi çocuk sevmiyor diye çağıramıyorum ona göre insanları böyle hayatımızda olması zorundaymış gibi görmek saçma geliyor bilmiyor ki benim için aslında bunalmışlık ve sadece farklı iki kelam etmek lütfen bu konuda bana yardımcı olun artık sürekli ağlamaktan yoruldum
beyzanur98Kaygı bozukluğu yaşıyorum
Merhaba uzun zamandır kaygı bozukluğu yaşıyorum daha sonrası stres üzüntü heyecan mutluluk her türlü gelişme hayatımda çıkmaza yol açıyor. Mide bulantısı öğürme mide yanması baş dönmesi nefes alamama hissi yaratıyor. Eskiden bu daha fazlaydı evin içinde hızlı hızlı gezerdim midemi tuta tuta insanlara uzun açıklamalar yapardım onları kaybetmeyeyim diye. Ama artık öyle bir noktaya geldim ki konuşarak çözmeye uğraşıyorum çözülmüyorsa hakkımı savunup bitirmeye çalışıyorum tabi bu öyle kolay değil yine bir kaç kez yazıyorum şansımı deniyorum. Örneğin bir ayrılık yaşadığımda genelde zaten o insana çok bağlanıyorum çünkü hayatımda çok arkadaşım yok işimi de kaygı yüzünden kaybettim. Şu an duygusal olarak da bir boşluktayım kendimi eve kapattım izole oldum son 2 senedir hiçbir şeye adım atamıyorum başlayamıyorum yaşım 30 sosyalllik konusunda zorlamıyorum herkes hayatını kurmuş oluyor bu yaşlarda ben ise 20 lerimi hep depresyon kaygıyla geçirdiğim için daha çocuksuyum yaşıma göre öyle oturmasını kalkmasını bilen kalıpların uzağındayım böyle diyorum çünkü evdeyim potansiyelim var biliyorum gezmek eğlenmek çok severim çocuksu yanım içimdeki kız çocuğu hala bir yerlerde duruyor onu çok mutlu etmek istiyorum ama ne böyle çevrem ne de böyle bir imkanım var etrafımdaki herkes evlenmiş çocuklu hayattan bezmiş insanlar onlar beni çok negatif buluyor belki de çünkü hayatımda güzel gitmeyen çok şey var ama onların hayatları da bana sıkıcı geliyor benim öyle bir yaşam döngüm olsun istemiyorum evlen çocuk yap vs. Evleneceğim insan hep gezsin birbirimizin en yakın arkadaşı olalım istiyorum. Onlar ise kaynana elti dedikodusu yapıyor hep. Kimseyi yargılamıyorum herkesim hayatına saygım sonsuz onların dertlerini de dinlerim ama bulunduğum ortamlar bana çok yavaş kaldı. Gece yarısı Kütüphanesi kitabını okudum hayatta neyi seçeceğini bilemesen hep bir hayal kırıklığı vardır ya. Sanırım ben deneyimlenmeye geldim bu hayata ama hayatın içinde de değilim uzaktan izliyorum. Toprağım burası değil biliyorum ama fazla hayalci miyim bilmiyorum tükenmişlik sendromuna girdim resmen yorumlarınız benim için çok değerli teşekkür ederim
Gizli Kullanıcı
