Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu

ilk adımı nasıl atmalıyım ona ilk mesajda ne diyebilirim

“Metinle ilgili açılma sürecinde nasıl bir adım izlemeliyim? annemle nasıl konuşabilirim bunu zamana mı bırakmalıyım ama aşk gayrete aşıktır derler ama annemin engeli olmasa önümde keşke ama ben ilk adımı atmak istiyorum ve ona yavaş yavaş belli etmek istiyorum ilk defa sosyal medyadan konuşacağız ve ilk ne yazabilirim yanlış anlar mı ya da onun mu adım atmasını beklemeliyim ya o da beni bekliyorsa of lütfen bu kafamdaki tüm soruların cevabını bulun ve bana yardım edin lütfen hızlıca cevap verin çünkü daha fazla dayanamıyorum

Kaygı

Yeni bir sehirde çalışacağım ama kaygılanıyorum?

Merhaba hocam Ben bir senedir evdeyim çalışmıyorum. Ve başka şehire gidip orda otelde calisicam . Bu biraz beni tedirgin ediyor açıkçası. Basarisiz olursam gibi. Ve de ne zaman başka şehire gidicek olsan ya da bir işe baslayacak olsam hep " ya hasta olursam ya gereken verimi gösteremezsem" gibisinden düşünceler geliyor aklima. Aslında hastalık kaygım yok ama yeni bir işe ya da şehre giderken böyle düşünceler geliyor aklıma çok kaygılı hissediyorum. Ne yapmam lazım🍒🌵🦩

Bir anne olarak çok öfkeliyim

29 yaşında bir çocuk annesiyim. Bu çok uzun yıllar böyleydi bu aralar daha da arttı ben çok öfkeli biriyim en ufak bişey bile beni çileden çıkarıyor hiç bir şeye tahammülüm yok hiç bir olumsuzluğu kafam götürmüyor ve işin en kötü kısmı çok öfkelendiğimde bir yerlere vurmadan bişey kırmadan duramıyor elime ne geçerse atıyorum sonra pişman oluyorum beni bu kadar çileden çıkaran ne var? İyi bir çocukluk geçirdim diyemem babam ilgisiz ve sorumsuz annem herşeyin yükünü kendi seçen bizde bir hata yaptığımızda veya onun istediği şeyi yapmadığımızda bana bağıran hatta şiddet uygulayan bir kadındı bende onun gibi olmaktan çok korkuyorum hiç bişeye tahammülüm yok çocukluğumdan dolayımı çok küçük yaşlarda hep annemle birlikte çalıştım annem beni onun isteklerini yerine getirdiğimde seven onu dışında bugünde neyin var gel konuşalım diyen bir anne hiç olmadı bana küçüklüğümde sevgi dolu sarıldığı zamanları hiç hatırlamıyorum lütfen yardım edin ben hiç iyi değilim 🥲

Aile

Baskıcı aileyle görüşmek istememek

Merhaba ben ailemi hiç sevmiyorumm hiçbirşey hissetmiyorum görüşmek istemiyorum iletişimimi tamamen kesmek istiyorum bu durum normalmi bu raddeye gelene kadar ama çok şey yaşadım ailem çook baskıcı ve cahil en basitinden evde oje sürmem bile yasak ki ben 22 yaşımdayım daha o kadar çok baskı gördüğüm konu varki onlara söyleyince bana ergen deyip en iyi ailenin kendileri olduğunu söylüyorlar asla değişmiyorlar çok yoruldum iletişimi kesmek daha sağlıklı değilmi istediğim gibi yaşayamamak beni çok üzüyor istediğim hayat tarzı aşırı uç da değil yani herkes gibi bende oje sürmek istediğim kıyafetleri giymek istiyorum ailem asla değişmiyor çok kez denedim olmadı bende artık görüşmek konuşmak istemiyorum ama bazende suçluluk duygusu hissediyorum böyle hissetmem normalmi ve görüşmeyi tamamen kesmek ne kadar doğru olur

Yalnızlık ve hayattan tat alamama duygusu

Kendimi çok yalnız hissediyorum ve bu beni esir almış durumda ne yaparsam yapayım gecmiyor liseye yeni geçtim okulda hiç arkadaşım yok hepsi o kadar yalancı o kadar iki yüzlüler ki artık çok yoruldum hayattan zevk alamıyorum bu o kadar kötü hissettiriyor ki. .. Geçmişe büyük bir özlem duyuyorum aklım hep eski okulumda eski arkadaşlarımda kendimi hiçbir yere ait hissetmiyorum en yakın arkadaşım sandığım kişiyi çok yanlış tanışmışım yavaş yavaş ortak tüm arkadaşlarımızı elimden alıyor acaba sorun bende mi diye düşünüyorum bazen ama kendimde bir suç bulamıyorum sizlerle de paylaştım bu konuyu sizlerde bana hak verdiniz psikolojik olarak çok kötü hissediyorum herkes samimiyetsiz gelmeye başladı kimseye güvenemiyorum kendimi kimseye anlatamıyorum herkesin sevgisi sahte geliyor kime güveneceğimi bilmiyorum artık o kadar yoruldum ki anlatamam hayat berbat gidiyor ve ben çözüm bulamıyorum belkide en güzel yaşlarımı yaşamam gereken zamanda bu kadar yük çok ağır geliyor kaldıramıyorum eskiden beni heyecanlandıran düşünceler artık hiçbir anlam ifade etmiyor kendimi bitmiş tükenmiş hissediyorum hiç geçmicekmiş gibi lütfen bana yardım edin tek başıma kalkamıyorum bu yükün altından

Cinsellik

Eşim 4 yıl boyunca cinsellik istemedi korkusundan

Merhaba öncelikle eşimle 4 yıllık bı evliliğimiz var severek evlendik herşey yolundaydı. hicbir sıkıntımız yoktu sadece bir konuda sıkıntımız vardı oda ilişkiye girememe sorunuydu 4 yıl boyunca biz o işi yapamadık eşimin korkusundan işte canım çok yanicak dur daha sonra deneriz aslında sevisme sırasında bı sıkıntımız yok tam o noktaya geldiğimizde eşim kasildigi için yarıda kaldı bende zorlamak istemedim canı yansın istemedim tamam dedim şu sıra olur bu sıra olur diye diye 4 yıl geçti Şuan bazi ufak tefek şeyler yüzünden tartıştık şimdi eşimle arama bı duvar girdi resmen beni eskisi gibi öpmek istemiyor sarılmak istemiyor içimde sana karşı duygu his kalmadı bende o istek yok diyor bagzi konularda haklı tartışmamız benim dişlerimi yikamamamdan ona özen gostermedigimden çıktı ama ben eşimi dusunmedigim bı an bile yok 4 yıl boyunca bı erkek olarak başka bı kıza veya başka birinle birlikte olmak istemedim eşim le olmak istedim sadece ve bu beni daha çok etkiliyor. Ne yapicagimi bilmiyorum nasıl eskiye donucegimizi bilmiyorum eşime şunun teklifinide yaptım gidelim bı pisikologa yardım alalım Berki iyi gelir dedim sorunlarımızı başkası gözünden anlatalım Berki çözümünü bulabiliriz dedim ancak eşim piskologa gitmek istemiyor korkuyor şimdi gidicem diyor ben bu esime ilgi duygu hissetmiyorum ilişkiye girmek istemiyorum o duygu bende yok dicem diyor ozaman bana dicek piskolok sen koçanı hiç sevmedin Niye geldin buraya sen kendini kandirmissin eşini sevmiyorsun dicek ben bu nu kaldiramam diyor ben ne yapicagimi bilmiyorum eşimi çok seviyorum ve kaybetmek istemiyorum lütfen bı cevam verirseniz sevinirim.

Romantik İlişkiler

Benden 5 yaş küçük erkek arkadaşım

merhaba hocam,ben 2 senedir bir çocukla sanaldan konuştum ve hiç buluşmadık çocuk benden 5 yaş küçüktü ve hani zaten ciddi bir şekilde de konuşmuyodum ama ben bağlandım baya o sürede. o çocuk terkedilme ve kaybetme korkularımı tetikledi. olmayan bir şey için bir kişi için çok üzüldüm yıprandım. . bir yanım şöyle düşünüyor o çocuğun kendine bile faydası yok daha 22 yaşında ve bana gelecek vaad edemez bu günümüzde çünkü daha toy sorumluluk alamaz bir de beş yaş fark var çok çok zor diye mantıklı düşünürken diğer yanım ama cidden sevseydi hepsini oldururdu seven erkek her şeyi yapar çünkü demek ki benimle anlık hevesini yaşamış cidden sevmemiş diye düşünüyorum. . bu iki düşümce beni çok sıkıştırıyor hangi doğru diye sizce ne yapmam gerek?

Aile

Eşimin duygusuzluğu

Merhaba ben 4 yıllık evliyiz eşimle severek evlendik ancak 4 yıl boyunca biz o işi yapamadık eşimin korkusundan işte canım çok yanicak dur daha sonra deneriz diye diye 4 yıl geçti bende ha şimdi olucak tamam korkmasın canı yanmasın diye zorlamadim hiç bizaman hep erteledik ancak 5 yilimiza girdik ve eşimle aramızda sorunlar çıkmaya başladı şimdi evde iki yabancı gibiyiz bagzi ufak tefek şeyler yüzünden kavga ettik tarsistik şimdi evde iki yabancı gibiyiz aynı evi paylaşıyoruz ama ev arkadaşı gibi eşimle konuşmaya çalıştım ve bana dediği ben patladım içimde hicbisey hissetmiyorum sana karsi olan duygu bile hissetmiyorum içimden sana dokunmak öpmek sarılmak gelmiyor diyor ben ne yapicagimi şaşırmış durumdayım bana bı cevap verirseniz sevinirim

Aile

Kaygı Anksiyete Bozukluğu için pratik çözümler lütfen?

Merhaba ben 28 yaşındayım, bir özel bir psikoloji merkezde proje yöneticisi olarak çalışıyorum. Diğer kurumsal şirketler için danışmanlık yapan bir projeyi yönetiyorum ve psikologların işinin kalitesinden, müşteri memnuniyyetinden, tüm dokumantasyon işlerinden sorumluyum. Hata yapmak korkum var, ve bir şey dikkatimden kaçınca bir şeyi yanlış yapınca, müdürümden bir şikayet gelince kalbim çarpıyor, nefesim kesiliyor, yüzüm kızarıyor, başımdan kaynar kazan su tökülüyor gibi psikosomatik belirtiler yaşıyorum. Nefes çalışmaları kısa süreliğine etki ediyor. O anda düşünce hatamı bulup kendimi nasıl sakinleştire bilirim?Kendim de psikoterapi alıyor, ilaç kullanıyorum (antidepresan ve kaygı bozukluğu için ilaç). Fakat uzun süredir aşamadığım bir konu var, görüşünüzü merak ediyorum. Biraz kendimi anlatmak isterim, uzun olursa özür dilerim. Çocukluğumdan beri eleştrisel bir anne ile büyüdüm, babam da hep işe gidip gelirdi, çok az iletişimimiz vardı. Evin en küçük çocuğu olmam ve benim zorlu doğumum yüzünden annem sağlığı sebebiyle çok sevdiği öğretmenlik işini bırakmak zorunda kaldı (arada sırada bu, yüzüme vurulur). Ablalarımın aksine ben anaokuluna gitmedim, yalnız bir çocukluk geçirdim kendi hayal dünyam vardı. Evde annem baktı ve üzerime çok düştü. Okul yıllarında da bu durum daha da nüksetti, hata yapma korkusu büyümeye başladı. Universitedeyken 100 üzerinden 91 aldığımda bile hep azarlanır, neden senden yüksen puan alanlar var diye mukayese edilirdim. Şuan ailede ablalarım da benden daha başarılı, biri petrol şirketinde İnsan Kaynakları iş ortağı diğeriyse kendi özel şirketi var ikisi de çok yüksek rakamlarda paralar kazanıyorlar. Onlar evli çocuklu oldukları için, hem iş hem aile hayatında başarılı oldukları için eksikliğim hep yüzüme vuruluyor. Şimdi asıl soruma gelmek istiyorum, beni biraz tanıyın anksiyete bozukluğumun sebebini anlatmak istedim - ki, bence tek sorun bu değil. Amacım annemi suçlamak değil, çünki annneannem de aşırı zalim bir kadındı, çocuklarına hem fiziksel hem psikolojik şiddet gösterirdi. Belki ben de anneannem ve annem gibi toksik anne olmamak için evlenip çocuk sahibi olmak istemiyorumdur, sorunlu ve sevgisiz çocuklar yetiştirmek istemiyorumdur. Aslında sorum iş hayatıyla alakalıydı, ama ne yaparsak yapalım özel hayat bir şekilde etki ediyor.

Seviyorum ama uzak mı durmalıyım?

merhabalar ben abimin eşinin kardeşi metine aşık oldum ve kendimi öyle bir şey yok ve olamaz diyerek avutuyorum bir kızla konuştuğunda bile sinirden çıldırıyorum fakat asla belli etmiyorum en büyük engelimiz ise annem. annem metinin annesiyle anlaşamadığı için karşı çıkıyor daha ben belli etmemeye çalışırken bile anlamış annem ama ben öyle bir şey yok dedim inanmadı ama bilmiyorum ilerde annemin fikirleri değişir mi değişmez mi bilemiyorum annem yanımdayken metine karşı nefretle bakıyorum ama annem olmadığında öyle yapamıyorum ya bilmiyorum ben bu çocuğa nasıl tutuldum bir bakışları var asla kaçırmıyor ne kadar uzakta da olsa sanki yanımda gibi derinden bakışlarını hissettiriyor o bakınca kalbim sanki yerinden çıkacak gibi geliyor ben bakışlarımı hem utandığımdan hem de annem görmesin diye kaçırıyorum . açılsam ya her şeyi ben yanlış anladıysam ya da dalga geçerse diye korkuyorum asla aklımdan çıkmıyor bir dakika bile gözümün önünden gitmiyor bakışları. .. onunda beni sevdiğini söylüyor içimden bir ses ne kadar doğru bilemem adım atsam karşımda annem atmasam içimdeki aşk acısı oluşacak ne yapacağımı şaşırdım her karşılaştığımızda ona bakarken onunda bana baktığını görüyorum bizden olur mu bilmiyorum ama bizden olsun isterdim hadi diyelim bana açıldı ben annem yüzünden sevdiğim adamdan nasıl vaz geçeceğim gizlice sevgili olsak nereye kadar devam edecek gizli . annem başkasıyla olur ama metinle olmaz diyor metinin asla yanlış bir hareketini görmedim hep saygılı hep efendi ve asla kötü bir huyunu görmedim kızlardan uzak hesaplarında bile sadece 2 kız var ama o bile çok sinirden çıldırıyorum ben nasıl adım atacağım nasıl yapacağım bilmiyorum rüyalarımda bile görüyorum yardım edin bana ben nasıl yapacağımı bilmiyorum bana bir tavsiye verin lütfen çünkü vaz geçmeye çalışsam bile olmuyor lütfen bana ne yapacağımı söyleyin çünkü buna çok ihtiyacım var