Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu

Kaygı bozukluğumla nasıl başa çıkabilirim?

Merhaba ben üniversite öğrencisiyim 22 yaşındayım. Bahsedeceğim şeyler ilişkimle ilgili olsa da konunun artık benimle olduğunu düşündüğüm için psikoloji kategorisini seçtim. Benim 4 yıllık bir ilişkim var 3 yıldır da aynı evde yaşıyorduk. Şu an bana sormadan sadece kendisinin verdiği kararla evlerimizi ayırıyoruz. Ben ilişkide 3 kere yani benim yakalayabildiğim 3 güven problemi yaşadım. İlk 2 sinde çok sevdiğim için affetmek istedim ağladım üzüldüm. Herkesten uzaklaştım sadece ilişkimiz iyi olsun ona tekrar güvenebilmek için çabaladım. O zamanlarda başladı kaygı bozukluğum. O zamanlar dışarı da çıkmak istemedim çevremde kimse olsun da istemedim sadece o olsun istedim ve sanırım bu şekilde ona bağımlı hale geldim. 7 ay önce tekrar aynı güven sorununu yaşadığımda bitti diye düşünüp ayrıldım yeni bir eve taşındım. Çok üzülsem de emin olduğum tek şey tekrar beraber olmak istememekti nefret ettiğimi hissetmeye başlamıştım. Bana bunu yaptığı zamanlarda annesini kaybetmişti bu süreçte de ben de oradaydım. Onun yanında olamadığım için çok üzüldüm. Sonra geldi kötü olduğunu yanımda olmak istediğini söyleyerek burda kaldı. İçten içe istemesem de ona da defalarca gitmesini söylesem de vicdanım rahat etmedi. Uzun bir süre ondan uzak kaldım yaptıklarını unutamadım. Her hatırladığımda ona çok kötü davrandım çok ağır şeyler söyledim öfke krizleri geçirdim kendimi tanıyamamaya başladım. Ama yine de o her kötü hissettiğinde yanında oldum. Şimdiyse o benim ne hissettiğime bakmadan kendi rahatı için kararını verdi ve benim hayır gitme lütfen diyişlerimi dinlemedi. Şu an benden çok sıkılmış sevmiyor gibi çok saygısız davranıyor. O bana böyle yaptıkça beni görmezden geldikçe ben daha çok kaygılanıyorum daha çok konuşmak istiyorum. Ben ona kötü davranırken o beni hep alttan aldı ama ne zaman ona tekrar bağlandığımı gördü böyle yapmaya başladı. Ben bu ilişki için çok şey yaptım çok kendimden verdim kendimi tanıyamıyorum artık. Kafamın içindekileri susturamıyorum sürekli her şeye acaba öyle mi böyle mi diyip duruyorum. Bir başkası için küçük olabilecek şey benim günlerimi mahvedecek kadar etkiliyor beni. Sürekli nefesim daralıyor kalbim çok hızlı çarpıyor. Ben kendimi anlatmaya çalıştıkça konuşup halletmeye çalıştıkça tartışma çıkarmaya çalışıyor gibi oluyorum ve benden daha da uzaklaşıyor bu hale onun yüzünden geldim ve o bunu anlamıyor. Eskiden çok arkadaşı olan sosyal çok enerjik her şeyi yapmak isteyen her yere gitmek isteyen biriydim. Şu an kendimi tanıyamıyorum ve bu durumla baş edemiyorum artık. İlaç tedavisine de başladım ama terapi olmadan yapabilir miyim onu da bilmiyorum. Kimseye güvenemiyorum üzülmekten çok yoruldum . Seviyor muyum ben bağımlı mıyım onu da anlayamıyorum. Bu kadar saygısızlığa nasıl izin verebildim diye kendime kızıp duruyorum. Ama her şeyin farkında olup neden bir şey yapamıyorum neden hayatımdan çıkaramıyorum neden sürekli üzülüyorum. Lütfen yardımcı olun artık kafamın içindekilerden üzülmekten nefes alamadığımı hissediyorum ve çok zorlanıyorum.

Romantik İlişkiler

Partnerimle kırgınlıklarımı nasıl düzeltiriz?

Partnerim gönül almayı pek başaramıyo ne yapavağını bişmiyo uzak mesafe ilişkisindeyiz ve ben ailemden dolayı pek görüntülü sesli konuşamıyorum mesajlarda da gönlümü nasıl alacağını bilmiyo sadece geçmesini bekliyo geçmeyip gönlümü alasını istediğimde de çok uzatıyorsun diyo ben gönlüm alınöadan affedebilen unutabilen biri değilim bu sürekli böyle olunca da kırgınlar birikiyo küçücük şeyler sorun olmaya eskiler kapatılmadığı için ister istemez açılmaya başlıyor partnerim de beni sürekli eskiyi açmakla suçluyo kendimi ne kadar açık ve suçlamadan ifade edersem edeyim birşey değişmiyor ne yapmalıyım

Aile

Neden bu kadar yalnız hissediyorum?

Ben hem okula gidiyorum hem kardeşime bakıyorum hemde kendi sorumluluklarımı yapıyorum annem ve babam çalışıyor evin sorumluluğu bende ve derslerimde çok ağır geliyor artık kendime bile vakit ayıramıyorum sıkıldım ve bunaldım hem evdede çok işlerim oluyor bir yandan kedime bakıyorum bir yandan da evin işleriyle uğraşıp bir yandan ders yapıp sınavlarıma hazırlanıyorum bazı şeyler çok üzerime geliyor boşlukta hissediyorum ve yalnız hissediyorum

Alışveriş bağımlılığının sebebi nedir?

Merhaba, kendimi sürekli özellikle internet üzerinden bir şeyler almaya çalışırken buluyorum. Bu bir bilgisayar oynamak gibi film izlemek gibi bana keyif veriyor. Almayacak bile olsam ürün araştırmak ürünlerin yorumlarını okumak saatlerimi alıyor. Ve nihayet dayanamayıp aslında hiç ihtiyacım olmayan şeyler alıyorum. Genellikle yaptığım şeyin ertesi gün farkına varıp pişmanlık duyup iptal edebiliyorsam siparişi iptal ediyorum. Ama yine de arada pek çok şeyi gereksiz almış bulunuyorum. Bu alışveriş merakı kendimde psikolojik olarak eksikliğini hissettiğim herhangi bir şeyin yerini doldurma çabası olabilir mi? Bu eksikliği nasıl bulabilirim ve alışveriş yapmadan bu eksikliğimi nasıl gideririm?

Romantik İlişkiler

Duygularımla nasıl başa çıkıcağımı bilmiyorum

partnerimin davranışları bazen çok sert geliyor ve bu da beni hemen üzüyor bunu ona açıkşadığımda fazla alınganlık yapıyorsun böyle yaparsan bu ilişkide çok tartışma olur diyor ben elimde olmadığını biraz daha hassas davranırsa beni rahatlatacağını söylüyorum uzun bi tartışma sonunda sdaha hassas davranması gerektiğini kabul etse de sadece birkaçgün sürüp tekrar başa dönüyoruz bende mi bi sıkıntı var diye düşünüyorum ama karşılaştırma yaptığımda hissiyat olarak fark hissediyorum böyle durımlarda ne yapıvağımı bilemiyorum anlaşılmadığımda daha da hırçınlaşıyorum ama kendimi ne kadar açık ifade edersem edeyim olmuyor çok iyi çok anlayışlı davrandığı zamanlar da oluyor bu beni çok mutlu ediyor ama sert davranmaya başladığı zamanlar giderek artıyor gibime geliyor 2 aylık bi ayrılıktan sonra yaklaşık bir aydır ilişkşye devam ediyoruz ne yapmalıyım ilişkimi nasıl düzeltebilirim veya düzelir mi neden böyle oluyor

Annem babam ayrı ve çok özlüyorum

Babam annem ayrıldı babamı özlüyom ne kadarda görselde gıne özlüyom babam borca çok gırdı bende bısey ısteyemıyom annem de çok düşünüyom annesı gel çocukları basına ver annem saçma sapan laflar söylüyor gıtgıde artık onlarla konuşmak ıstemıyorum eskosı gıbı olmak ıstıyorum sımdı yanlarına gıdınce mutsuz hıssedıyom eskı neden yerınde degıl ne zaman konuşmalar arada ben kalıyom annem babam arkasından sayıya babam annemın kavga etseler ben ortada kalıyom babam annenıkonusturursan ben gıderım dıyor herkez üstüme gelıyor

Aile

Küçük oğlumun kayınvalideme yaklaşımı

Ne olursunuz yardım edin. Gerçekten kendimi çok kötü hissediyorum. 31 aylık oğlum var ve babaannesi ve dedesi bakıyor. Yaklaşık 2 ay öncesinde almaya gittiğimizde gelmeyeceğim falan demeye başladı. Ben ısrarla aldım. Evde sürekli vakit geçirmeye çalıştım. Ama dün kayınvalidemin sokakta arkasından ağladı ve ben kendimi çok kötü hissettim. Kayınvalidem seni eve götürüp yatırayımmı diyince evet dedi. Ama ben bi şekilde oğlumu alıp ikna ettim. Ama bu durum beni aşırı üzdü. Ben takıntılı bir insanım olayları akışına bırakamıyorum. Sürekli canımı sıkıyorum. Ne olur yardımcı olun bana. Bu konu size çok saçma gelebilir.

Aile

Eski eş

MerhabalarBenim 41 yıllık evliğim vardı yaklaşık 10 yıl önce boşanmıştık ve 2 yıl ayrı kaldiktan sonra yeniden evlendik ve son 5 yıldır yine herşey kötüye gitti o evde olsun bana karışmasın ama can yoldaşım. olsun diye dert etmedim . .. Aramızda karıkoca ilişkisi kalmamıştı ayrı yatıyorduk o çok horluyordu tedavi ol dedim. olmadı cinsel olarak da aramızda birşey olmuyordu hatta sarılmayı bile bıraktık sonunda ben daha fazla bu duruma dayanamadım yine boşandık . .eşim çok iyi biri ama ömrümde böyle geçti . .ayrıyız 3 aydır ama benim hep aklımda evin her kösesinde dolaşıtor benimle sizce. ben neden böyle hissediyorum hep bir tarafım eksik gibi . .ama kalan hayatimida harcamak istemiyorum. kendime son şansı vermek için boşandim ancak bu duygularımın sebebi nedir hocam

Romantik İlişkiler

Ona iyi gelmek için ne yapabilirim

Sevgilimle 5 yıldır tanışıyoruz 1 yıl ayrı kaldık en uzun 1 olduğu için biri söylüyorum ben o süre zarfında kendim için ne iyi geliyosa onu yaptım ve unuttum onu yeni ilişki bile yaptım sonra onunla ayrıldık bana şuan ki sevgilim yazdı çok kısa zaman içinde ayrılığın konuştuk pişman olduğunu söyledi kabul ettim iyi ilerliyorduk ama ben bir mallık yapıp arkadaşıma eski sevgilimi özlediğimi söylemişim bi ara ve bunu sevgilim gördü onu aldattığımı falan söyledi bir de fotoğraflarımız kalmış onu tamamen unutmuştum silmiştim normalde çünkü gizlide kalmış ve ben unutmuşum onu aldattığımı düşünüyor ki haklı da ben olsam ben de aynısını düşünürdüm ama çok tepki vermeyebilirdim yeni ilişkim bitmiş bana yazmış yani hemen ona bağlanamam diye düşünüyorum ilişkiden yeni çıkmışım ona karşı çok az bi hissim var haklı mıyım değil miyim bilmiyorum ama böyle ayrılmadı benden ama bu ara aramız çok bozuk ne yapmam gerektiğini bilmiyorum ona tekrardan nasıl güven verebileceğimi bilmiyorum yardım edebilir misin bana ne yapmam gerekiyor

Bağ kurmaya korkmak

Son 4 senedir hayatım büyük değişimlere uğradı. Kendi kendime toparlamaya uğraştım. Aldatılmıştım ama kendimi kurban rolüne sokmak yerine hayata daha güzel dostluklarla yeni hayallerle sarılmak istedim ama 1 senedir de o dostluklar da bitti. Geçen sene bir ilişkim oldu çok bağlandım bu bağlılıkla bugün olsa bana sorsanız yapmam diyeceğim fedakarlıklar yaptım. Affedici oldum. O da benimle aynı deneyimleri aynı sevgiyi yaşıyor sandım. Ama belki de benim gözümde büyüttüğüm büyük fedakarlıklar büyük hatalarını affetmelerim o sandığım şey aslında anlıyorum o benim sevgimdenmiş o an ki sevgimin ilgimin yoğunluğuymuş. Her defasında onunla ciddi konuşmalar yaptım bu sefer düzeldi beni anladı derken sözlerin davranışlarla örtüşmediğini gördüm. Belki de sevgiyi alabilmeyi onun için daha çok çabalayarak verebilmekten geçtiğini öğrenmişim. Meğerse ben yüklemişim o anlamları ona. Şimdi dönüp baktığımda o kadar hataya o kadar fedakarlıklara rağmen hala kendini haklı bulan ondan kurtuldum diyebilen birini sevmişim. Şimdi acı da olsa gerçeklere tutanabilmeyi öğrendim. Vazgeçmek konusunda hala çok iyi değilim dönüp ona bakarken buluyorum kendimi. Ama oraya dönmeyecek kadar da dersimi aldım. Şimdi ne arkadaş olarak ne insan olarak bağ kurmaktan öyle çok korkuyorum ki herkesi analiz ediyorum. Kimseye adım atamaz hale geldim. Yaşadıklarım beni bu noktaya getirdi. Evet yaşamak böyle bir döngü ama kendimi dengede tutmakta çok zorlanıyorum. İnsanlardan koruyamıyorum kendimi. O kişi bana hata yapar belki hayatımdan gider sevgili veya arkadaş ama buna vereceğim tepki benimle alakalı bunu biliyorum. Ama ben yıkılıyorum her seferinde. Kendimi güçlü konuma nasıl koyabilirim. Bağ kurarken kendimi nasıl korurum. Sağlıklı bağlar kurmak istiyorum ama insanız duygusal yönümüzü bastıramıyoruz. Kaygılı yapım var bütün bu yaşadıklarımı ders olarak alıp cebime koyuyorum ama o an bağ kurarken yine gidip aynı döngüye sokuyorum kendimi. Lütfen yardım edin