Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu

Mutlu olamıyorum

Gördüğüm insanlardan, yerlerden ve manzaralardan - Hissettiklerim ve duyduğum şeylerden, ailemden ve onların aptallıklarından, beynimde dönen her şeyden nefret ediyorum ve mutlu olamıyorum. Hayatın bi gram anlamını bulamıyorum, insanlae nasıl halen devam ediyor anlamıyorum. Bazen sadece ölsem diyorum ama biyolojik makine olduğumdan bunu da bedenim reddediyor. Her şeyden nefret eder oldum, insanlarla konuşmaktan ve denk gelmekten nefret ediyorum. İçimde nefretten başka bir şey yok.

Savunma mekanizmasını nasıl eğlenceli hale getiririm yani çok baskın nasıl komik hale getirebilirim?

Savunma mekanizması biraz olsun durdu beynimi ben kontrol ettim o bnei degil gercekten cok guzell hissettim kendim gibi görebildim ya cok mutluyum tam olarak savunma mekanizması dediğimiz sey nasıll geçer cevaplarmısnız acaba sosyalleşerek geçermi biraz olsunn kendim gibi görebiliyorum cokk mutluyum gercekten uzun zaman olmus ki bu kadr sevinçliyim ahahahha tam olarak adı ne yaşadığım şeyin kisilik bozukluğu mu acaba 😅

Romantik İlişkiler

İlişkim Hakkında Destek Talep ediyorum

Kız arkadaşımla 1 yıla yakındır beraberiz ve birbirimizi seviyoruz. İlişkinin 2. Ayında babası bizi öğrendi ve beni davet etti gelsin tanıyalım diye gittim ve soru üstüne soru sıkıştırma üstüne sıkıştırmayla karşılaştım. Ailenle gel dediler onlar ilede tanışalım 1 ay kadar oldu ailemle gittik evlerine ve biraz kalabalık gittik ve burda kalabalık olduğumuz için babasının istemediği bir durum oluştu. Babası benimle özel görüşmek istedi ve görüştükte ve bana beni istemediğini söyledi ayrıca beni ilk önce adliye önünden geçirdi sonra gasilhaneye sonrada karşısındaki mezarlığın önünden geçirdi. Kızımı dövme sakın ben tehdit etmem gibi cümleler kullandı ve şiddet yanlısı birisi değilimdir. Bu konuştuklarımız aramızda kalsın dedi bende kimseye anlatmadım ama babasından soğudum bizim olmamız için değil olmamamız için çabalıyor zorluyordu. Sevgimde saygımda kalmadı babasına karşı. Aynı şekilde halasıda ilk tanışmada altın olayı konuşulunca ‘şerefiniz kadar takarsınız’ gibi cümle kullandı. Ben bi girdapa girdim çıkamıyorum ayrılmak istiyorum cesaret edemiyorum kendimi tam anlamıylada ifade edemediğimin farkındayım şu anda ki stresten ötürü oluşan bir durum bu. Ne yapacağımı bilemiyorum desteğinizi talep ediyorum.

Romantik İlişkiler

Gün içindeki huzursuzluk

Merhaba. Ben mesafe ilişkisi yaşıyorum. Bir kere aldattım,bir kere de ayrıldık barıştık. Kendimi toparlamaya çalışıyordum barismamiza ragmen. Sevgilim benimle vakit geçirmek icin yanıma geldi. Ilk başta ilgilendi benimle. Ama sonra ilk buluştuğumuzdaki gibi ilgilenmedi. İlk buluştuğumuzda hep sevgi sözcükleri sarf ediyor sürekli dokunuyordu. Erkeklerin elde etme güdüsümü bilmiyorum bu. Yine ilgilendi ilgilenmedi diyememem. Ama ilk buluştuğumuzda sürekli iltifat ediyordu beni şımartıyordu gözlerimin içi parlıyordu. Bu sefer şımartılmadım. Umarım anlatabilmişimdir. Sonra arabayı çekti bir yere yakinlastik ben ondan ilgi beklerken kafamı cinsel organına bastırdı. Ama ben o sıra ilgi şefkat bekliyordum. Zorla da yaptım mutlu olsun diye. İş bittiğinde titriyordum iyi hissetmiyordum. Sonra birlikte vakit geçirdik eğlendik. Ama ben hep ağlamak istiyordum. Aldatma suçluluğumdan mı,arabada yaşadığım şeyden mi,gidecek diye mi,zun süredir disari çıkmıyor sosyallesmiyordum tek hayatımın anlamının o olduğunu fark ettim o yüzden mi,ayrıldıktan sonra bir daha onunla böyle tekrar olacağımı düşünmüyodum ondan mı bilmiyorum sürekli ağlamak istedim ve bir sürede sonra tutamadım kendimi. Arabada şarkı söyledik. Ama ben uzun zamandır o kadar kimseyle arabaya bilmiyor şarkı söylemiyorum ki. O kadar disari çıkıp sosy allesmiyorum ki. Cok zorlandım. Ve yeteri kadar onu eğlendırdigimi düşünmüyorum kötü hissediyorum. Sonra akşam oldu ve evine dönmesi gerekti. Ona bağımlı bir yapıdayım. Ayrıldıktan sonra da sıkça buluşamadık 2. buluşmamızdı. Bana yetmedi. Eve beni bırakmadan once cok ağladım. Cok kotu oldum. O önceki buluşmalarımızda her yanımda gelip gittiğinde ben enerji dolardım. Hayata biraz daha tutunurdum. Ama bunda öyle olmadı. O gittiğinden beri çok kötü hissediyorum. Arada vücudum titriyor. İçım daraliyor.

Çocuk ve Ergen

Kimseyi sevemiyorum

17 yaşındayım ve eskiden tanıştığım herkesi çok sever kötü davranılırsa uzaklaştırdım. Herkese önce çok güvenir bana yalan söylerse güvenmeyi bırakırdım. Şimdi kimseyi çok sevemiyorum kimseye başta güvenmiyorum. Daha içim sevgi doluydu. Şimdi herkes gitse çok da umrumda olmaz gibi. Kimseyi arkadaş olarak çok sevemiyorum ve gıcık oluyorum. Kimse de beni çok sevmiyor gibi geliyor eskisi kadar hissetmiyorum ve bu durumdan rahatsızım

Aile

Ayrılmalı mıyım?

Merhaba 2 yıl sevgililik dönemi 2,5 yıl nişanlılık 4 yıl evlilik toplam 9 yıla yakın bir süreç geçirdim eşimle sevgililik nişanlılık ve evlilik sürecinde her insan gibi bizimde sorunlarımız oldu üçüncü kişilerden de kaynaklı ama çoğu eşimin karakterinden defalarca ayrılığın eşiğinden döndük evlenir evlenmez çocuğumuz oldu onun telaşıyla kendimizi unuttuk iki defa aldatma eğiliminde bulundum onun vermediği ilgiyi başka yerde aradım bunun nedenini bir türlü çözemiyorum. Ve şuan çocuğumuz olmasına rağmen ayrılmak istiyorum. Beni tutan tek şey çocuğumuz. Çocuk için evlilik sürdürmek ne kadar doğru. Vazgeçemediğim aslında alışkanlıklar mı? Şuan iki kişi arasında kaldım. Bir insan iki kişiyi aynı anda sevemez. Ama seçim yapmak zorundayım. Bu durum psikolojide nedir? Defalarca terapiye gitmek istedim eşim izin vermedi. Keskin çizgileri olan bir insan. İkimizde baskın karakteriz. Ama ben hayatımda baskın olmayan biriyle yapabileceğimi düşünüyorum artık. Çok yoruldum. .

Romantik İlişkiler

umut verdi şimdi ise beni sevmiyor gibi

beni sevmiyor bugün arkadaşımla konuştu siz niye nehirle ( yani ben) anlasamiyorsunuz dedi oda sen asılkonuya gel deyip konuyu kapattı ben napmalıyım bilmiyorum beni seviyor mu sevmiyor mu bilmiyorum artık kafayı yimem kaç ay yanyana sıra arkadaşıydık şimdi sınıflarımız ayrıldı ama yinede ara sıra profilime bakıyor ben valla anlamadım ne almaya çalışıyor lesle beni sevse ben napıcam yazar mısın lütfen

travmayı nasıl atlatırım?

Bundan yaklaşık 3-4 ay önce abim, gece saat 12 sularında fazla doz maddeden dolayı bir nöbet geçirdi. Epilepsi krizi gibiydi fakat maddeden dolayı olduğu doktor tarafından kabul edildi. O gün onu kurtaran bendim. O gece uyusaydım, muhtemelen abim şu an ölmüştü ve bunu düşünmek bana çok acı veriyor. Abimin görüntülerini düşündükçe stres basıyor; uyuyamıyorum, mantıklı düşünemiyorum. Abim dışarı çıkıp eve geldiği zaman, o uyuyana kadar ne kadar uykum olursa olsun direniyorum. Çünkü sanki dışarıda tekrar bunu kullanıp evde kriz geçirecekmiş gibi hissediyorum. O seslerini, görüntülerini beynimden atamıyorum. Sanki onu kurtarmanın görevi bendeymiş gibi, sanki ben uyuduğum an o kriz geçirmeye başlayacakmış gibi. O dışarıdan akşam eve geldiğinde bile duşa giremiyorum, ya ona bir şey olursa da duyamazsam, kurtaramazsam diye. Yine böyle bir şey yaşanmayacağını biliyorum ama beynim sürekli o ana gidiyor; o geceye, o görüntülere, o seslere bağlı yaşıyorum. Bunu nasıl atlatacağımı bilmiyorum. Artık hayatımı gerçekten çok derinden etkilemeye başladı. Annemler bile bu kadar stres yapmazken, benim bu şekilde deliriyor olmam bana çok yorucu geliyor. Onu kurtarmak benim görevim değil ama yine de öyle gibi hissediyorum.

Kaygı

Tükenmişlik hissi yaşıyorum

Merhaba ben uzun zamandır donma modunda yaşıyorum hayatı. Son 1 senedir kimseyle anı biriktirmiyorum sadece evdeyim. 30 yaşındayım ama son 2 senede ruhsal olarak baya yaşlandım. Depresif mutsuz hayattan kopuk yaşıyorum. Çok sevdiğim insanlar son 2 senede hayatımdan gittiler. İşim yok arkadaşım kalmadı. Çok yalnızım. Yeni insanlar tanıma isteğim kalmadı. İş başvurularında olumsuz dönüşler alıyorum. Bir ilişkim vardı ben kıyafetlerimden ödün vermiştim. O da benim eski ilişkimle alakalı birlikteliğimi ona dürüstçe başından anlatmıştım kabul etti. Böylece devam ettik. O da meğerse eski ilişkisini unutamamıştı mesajlar yakaladım başa sabitli şekilde duruyordu. Telefonu alıp gösterdim ağladım üzüldüm o da üzüldü kendine yakıştıramadı. Ben bunları unutmaya hazırım ama çaba olacaksa dedim o da unuttuğunu bunun bir alışkanlık olduğunu onun tamamen bittiğini çabalayacağını söyledi ben de ona güvenmek istedim. Sürekli bir hatalarla geldi fotoğrafları silmeden geldi bir anlamı yok dedi tekrar tekrar ona güvendim. Meğerse terapi almış kendini bulma sürecindeymiş. Ama konu kendi sınırları olunca kılıfına uyduruyor konu ben olunca yalan söylüyor gizliyor saklıyor. Sevdiğini söylüyordu. En son eski ilişkisine dair notlar videolar telefonunda hala duruyordu. Bir başka kız arkadaşıyla mesajlaşıp bunları siliyordu bunu da yakaladım. Sonra kendini benim de kız arkadaş konusunda beklentilerim karşılanmadı sen çok karışıyorsun dedi. Eski ilişkimden sürekli bir şeyler buluyorsun evlendikten sonrada ortaya çıksa o zamanda mı tepki göstereceksin telefonu sana vermeye korkuyorum artık dedi ve benden ağlayarak inşallah bu karardan pişman olmayız diyerek ayrıldı. Şöyle bir düşündüm kendime dedim ki sen bunca şeye rağmen kaldın fedakarlık yaptın o ise yine kendi istediklerini beklentim karşılanmadığı durumlar vardı diyerek kullandı ya da ben öyle anladım kim haklı kim haksız bilmiyordum. Çok üzüldüm ama hiç dönmedim. Aradan 1 buçuk sene geçti. Sadece profiline baktım yanlışlıkla bildirim gitmiş ona sonra platformundan şarkılar paylaşmaya başladı bende çok sevdiğimi ama geri dönmeyeceğime dair şarkılar paylaştım kendi kıyafetlerime dönmüştüm. Bu süreçte çok yakın arkadaşım dediğim insan da bana arkasını döndü. Çünkü ben bu konudan başka bir şey konuşamaz olmjştum. İnsan aşkı tadınca üstelik böyle imkansıza yakın bir şeyi hala sevince artık eski halinden uzaklaşmak zorunda kalıyormuş. Ben neydim kimdim. İnsanlara neden adım atardım. Seçeneklerim vardı hayatta bunu severim şunu sevmem derdim. Şimdi zorunlu mecburen yaşıyor gibiyim. O ise böyle şarkılar paylaşıp hayata devam ediyor. Aldığı terapi onu sadece insanlara karşı daha ne kadar manipüle edebilir pozisyona getirmiş. Eski ilişkisinde de kıza kendini başta olduğu gibi göstermeyip sonradan kıyafetlerine karışmış. O kişi de kabul etmemiş. Ben de 2 sene öncesinde aldatılmıştım mutlu güzel bir ilişki hayal ettim onunla o yüzden kıyafetlerimden ödün verdim ama hayat beni bambaşka yollara götürdü. Şu an bir hayatım yok gibi. İçimde hep bunları döndürüp duruyorum. Yalnız kalacağım yalnız öleceğim korkusu yaşıyorum. Sürekli kaygılı pozisyondayım. Bazen sen ne yaşadın ki insanlar neler atlatıyor üstelik bu olay 1 buçuk sene öncesindeydi. Ama böyle şarkı süreçleri olduğu için yeniden mi tetiklendim bilmiyorum atlatamıyorum. Her gün profilindeydim gerçi 1 buçuk senedir. Kendime çok üzülüyorum. Şimdi hayatıma bir şekilde devam etsem bu seferde istemediğim ama yalnız kalmayayım diye etrafımda saçma sapan insanlarla arkadaşlık edersem sırf yalnız olmamak uğruna saçma insanlarla sohbetler içinde olursam. Hiç bana uymayan insanlarla vakit geçirirsem diye korkuyorum. Lütfen bana yardımcı olun hiç kimsem kalmadı

Uzak mesafe ilişki sorunu

Merhaba Betül hocam, uzun zamandır size yazmıyordum belki unuttunuz olayı bilmiyorum. Uzun zamandır hem iç dünyamda hem de dış dünyamda bir yoğunluk yaşıyordum ama söylediklerinizin kıymetini hiç unutmadım. Mustafa yanıma geldi birlikte dolu dolu 2 gün geçirdik. Birlikte kahvaltı yaptık, yemek yedik hatta evimize dönmeyip son gün sabaha kadar beraberdik yanında o kadar mutlu ve rahattım ki tarif edemem ben kendimi çirkin bulurken onun iltifatları, kendisi açken beni doyurması, beni düşünmesi içim gidiyordu sanki dünya benim etrafımda dönüyor gibi hissediyordum. Bunların yanında o da mutluluğunu o kadar çok yansıttı ki bana bana ait olduğunu hissettim. Yaşadığım şehri gezmek doğup büyüdüğüm yerde anılar biriktirmiş olmamız rüya gibi geliyor hala bana bu güzellikler son buldu ama 2 günün ardından dönmek zorundaydı ağlaya ağlaya ayrıldım yanından 2 günde 24 yıldır yaşadığım hayatı unutturdu bana şimdi sadece onu istiyorum yanımda bomboş geliyor yaşamak fevri düşünüp karar vermek istemiyorum çünkü onunla evlenme kararını almam demek taşın altında çok yorulacağım demek evliliğe, yeni hayata, yeni işe, yeni insanlar, maddi zorluklara alışmam çok zor olacak bunu baştan beri göze alamıyordum zaten ama şimdi düşününce bu kadar birbirini seven 2 insan zorluklar için ayrılıp farklı insanlarla mutlu olabilir mi? Onun yanımda olacağına şüphem yok benim mutluluğum her şeyden önemli onun için ama korkuyorum onunla zaman geçirmek bana güç verdi bu korkunun üstüne gitme gücü ama tam olarak engel olamıyorum. Mustafa tek erkek çocuk ve babasınıı kaybetti haliyle tüm süreç onun omuzlarında olacak ve bunu sonra biz ödeyeceğiz maddi olarak zorlanacağımız bir süreç olacağını kolay olmayacağını söylüyor ben maddi olarak zorluk yaşamış bir kız değilim ayrıca etrafımda maddi olarak güçlü ve benimle tanışmak isteyen insanlar var ailemin de baskıları başlıyor artık küçük değilsin iyi insanlar bir şans ver vs gibi klasik türk ailesi zorbaları bana da başladı bu baskılar karşısında acaba mantık evliliği yapsam daha mı az yıpranırım diye düşündürüyor ama beni Mustafa’dan daha fazla kimsenin sevemeyeceği iyi biliyorum artık bu zorbalıktan kurtulmamın yolu Mustafa’yı anneme anlatmak ama bundan da korkuyorum sosyal medyadan tanıştığım bir ile evlenme kararı alma mı desteklemeyecekler size yazarken fark ettim ben hâlâ çaresizim ne yapmam gerekiyor bilmiyorum ama artık ayaklarım yere bassın istiyorum savrulmak istemiyorum.