Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Annemle nasıl başa çıkabilirim?
Öncelikle merhaba ben yaşadığım ev içinde annem tarafından sürekli hizmetçi gibi kullanılıyorum belki anlattığımda size her evde var olan bir baskı gibi gelir ama kesinlikle daha farklı evde sadece iş yapılmaya layık görülüyorum annemin bana her gün uyandırırken kalk bugün bunu yapacaksın bugün şunu yapacaksın demesi çok zoruma gidiyor bir günde öperek severek uyandırmıyor kalk kızım beraber kahvaltı yapalım demiyor annemin bir hastalığı vardı ameliyat oldu ama iyileşti ameliyat olalı 6 yıl falan oldu ama sürekli bunu ortaya atarak hiç bişey yapmıyor sürekli benim yapmam gerekiyor kendi yapabileceği işleri bile illa benim yapmamı bekliyor şuradan örnek vereyim evimizde iki tane hayvan var kuşumuz ve balığımız ben bazen yoğun oluyorum evde olmuyorum kafesini temizleyip sularını değişemiyorum kuşun kafesi temizlenecek olmuş su konulacak olmuş 3 haftadır değişmemiş bana diyor sen onu görmüyor musun neden değişmiyorsun ya ben evde olmuyorum sen yap onu yapmayacak bir durumun yok her şeyi benim yapmamı bekliyorlar benim reşit olmama çok az kaldı benim elime ayda bin tl para verip geçinmemi bekliyor ben sürekli aynı kıyafetleri giyiyorum üstüme başıma bir şey alamıyorum bir bakım yapamıyorum kendime evden dışarı çıkmak için türlü türlü yalan bulmam gerekiyor bir sosyal çevrem yok 18 olunca artık bir oda da olsa bir ev tutup çalışmak istiyorum ben köyde yaşıyorum hiç bir şey yapamıyorum anneme bu fikrimi belirttiğimde de yok ben hastayım zaten tansiyonum çıkıyor tek kalamam kız başına ayrı evde mi durulur ben sanki sana para vermiyorum artık yoruldum her sabah kalktığımda annem şunu diyor bugünki görevin şunu yapmak örneğin bugünki görevin evi silip süpürmek bulaşık yıkamak bana bugün ki görevin diyince o kadar zoruma gidiyorki sanki kendimi evin hizmetcisi gibi hissediyorum bu davranışları çoğu zaman bana kendimi evlatlıkmışım gibi hissettiriyor hiç halim hatırım sorulmaz sadece onu yap bunu yap onu getir bunu götür 1 hafta önce hastaneye gittim göğsüm çok ağrıyordu hastane de merkezde köyden uzak anneme ben hastaneye gidiceğim dedim kalbim çok ağrıyor annem saat geç oldu ne hastanesi falan fıstık hemen suratını astı heyheylenmeye başladı daha dayanamadım babamdan izin aldım gittim babam böyle şeylere kesinlikle gelemez babam izin verir gittim gece 11 e kadar hastanelerde kaldım annemin beni arayıp sorduğu tek şey eve nasıl geleceksin şimdi sen eve de gelemezsin niye gidiyorsunki oldu arayıp ne dediler iyi misin kızım yanına geleyim mi demek Çok mu zordu hiç halim hatırım sorulmadı hatta başkasına sinirlenip bana patlandı ablam vardı ama artık bizle yaşamıyor onu ağlattığı zaman ondan özür dilerdi başını okşar istemeden yaptım derdi göğsüne yatırırdı beni ağlattığında ise sanki dövdüm ne ağlıyorsun der 2 gün konuşmaz ben artık bununla başa çıkmak istiyorum ben hizmetçi görevi görmekten sıkıldım ben artık kendi hayatımı yaşamak istiyorum annemi anlamak istemiyorum
Gizli Kullanıcı
Ben onu engellemiştim o zamanında o bana bitti dedim oda bana bitti dedi hala engellemedi.
Sevgilimle yaklaşık 1 buçuk yıldan beri beraberizbirbirimizi çok seviyorduk birbirimize çok bağlanmıştık bana gittiği yer konusunda yalan söylediği için ondan ayrılmıştım bayağı kavgalı bir ayrılıktı ben onu engelledim sonra o beni engelledi sonrasında ben bir akşam ona mesaj attım ve engelini kaldırmasın senin de hatan var benim de hatam var biraz konuşmamız gerektiğini söyledim ve konuştuk hallettik ondan sonra birbirimize daha çok bağlandık daha çok sevmeye başladık gelecek planları yapmıştık o söyleneni yapmak istemedi ben de kendimi ona göre şekillendirmiştim ben de ona biraz ağır konuştum seninle bir daha hayal kurmayacağım dedim güvenmeyeceğim dedim nasıl güveneceğim sana dedim üzerine gittim bir soğukluk vardı kırgınlık vardı işin içerisinde ben de o aynı duyguları hissetsin diye bir hafta boyunca ona soğuk yaptım çünkü kabullenemiyordum böyle yapmasını sonrasında ise benim o da biraz da önem verdiğim şeylere önem vermemeye başladı dışarıdan geç saatte gelmeye başladı söylüyordum umursadığını hissetmiyordum sonra tekrardan bir gün dışarıda olunca yine geç saatte arkadaşıyla beraber dışarıya çıkacağını söyledi ben de karışmak istemedim daha önceden çünkü çok darlıyorsun bunaltıyorsun sıkıyorsun ara verelim demişti bana bu sebepten dolayı ben de bayağı bir yalvardım yakardım ara vermesini istemedim hatta tartışırken de bu ara verme konusu üzerinde bayağı bir baskı yaptım tartışırken eski konuları açıyordum eski tartıştığımız şeylerin üzerinde durup onu sorguluyordum çünkü bana bir ay boyunca bir akşam bile ne yapıyorsun ne ediyorsun diye yazmamıştı haber verirken haber veriyordu ama hiç akşam bir ay boyunca benimle konuşmadı en son orada kavga ettik kavga ettiğimizde bayağı bir üzerine gittim bir aydan beri yazmıyordu sonuçta buna çok kırıldım düzgün bir şekilde söyledim sonra düzelmeye başladı yavaş yavaş yazmaya başladı hafifte bir kırgınlık vardı sonra yine bir akşam geç saatte dışarıya çıktı arkadaşıyla beraber çıktığını gördü ve sosyal medya paylaşımına baktığımda Instagram hesabında arkadaşına Storyisinde iki tane erkekle beraber olduğunu gördüm ben de ona dedim bunlar kim bana niye haber vermiyorsun kuzenler olduğunu söyledi ilk başta inanmadım çünkü Instagram‘dan bile takip etmiyordu ve zoruma gitmişti benim yanımda bayağı soğukken onların yanında o kadar mutlu olması ben de direk aldatıyorsun sana güvenmemekte haklıymışım tabii o da ispatlamaya çalıştı ispatladı o kişiyle konuştum sonra emin oldum emin olduktan sonra o dedi bu sefer bitirelim beni kuzenlerimin yanında arkadaşımın yanında rezil ettin dedi kuzenime karışamazsın dedi asıl ben bitiriyorum dedi ben söyleyeceğimi söyledim dedi konuyu kapattı bitirdi ben onu Instagram‘dan engellemiştim öyle yaptığında WhatsApp‘tan da engellemiştim WhatsApp‘tan engelini kaldırdıktan sonra tekrardan ona yazdım o beni engellemişti hesap sordum ona nasıl böyle bir şey yapıyorsun yazıklar olsun sana dedim üzerine gittim o da tekrardan aynı şeyleri söyleyip bitirmek istediğini söyledi artık çok geç dedi beni WhatsApp‘tan engellemedi ben de onu engellemedim Instagram‘dan onu engellemiştim sonra engellemiş olduğum hesabı silip yeni bir tane hesap açmış kendine sonrası neyse ben ona WhatsApp‘tan yazdım pişman oldum söyledim hata yaptım söyledim senin de hataların var dedim benim de hatalarım var dedi o da dedi ben çok kırıldım dedi artık geç oldu dedi dedim lütfen bir şans daha ver seni çok seviyorum dedim onu anlamaya çalıştım dedi anladığına sevindim ama artık geç oldu bitti ben söyleyeceğimi söyledim diye cümleler kurdu sonra ben bir daha düşünecek misin dedim o da dedi ben düşünmekten çok yoruldum hatta uykusuzluktan ölüyorum dedi sonra tamam iyi geceler yazıp konuyu kapattık sonra hala beni engellemedi tekrar yazdım kendini nasıl hissediyorsun diye aradan iki gün geçince o da iyi olmaya çalışıyorum dedi ben de onu anladığımı söyledim dediğin konularda haklısın kafamda kuruyorum güvensizlik problemim var o sebepten dolayı psikoloğa gidiyorum kendimi düzeltmeye çalışıyorum dediğin gibi o da iyi yapışsın dedi sonra dedim seni darlamıyorum rahatsız etmiyorum değil mi dedim böyle yazarak o da dedi gaye müsait değilim sadece ben de dedim tamam o zaman başka zaman konuşuruz tabi sen istersen konuşuruz başka zaman dedim o da tamam dedi orada konuyu kapattık ve bana yazmadı yani ne yapmaya çalışıyor anlayamıyorum çabalamak istiyorum ama gururum elvermiyor çabaladıkça onu darlayıp sıkacağını düşünüyorum benden daha çok kopacağını ayrılacağını düşünüyorum ne yapacağımı şaşırdım çok acı çekiyorum üzülüyorum pişmanlık duygum var kendimi suçluyorum psikoloğa gidiyorum az da olsa kendimi toparlayabildim ama tekrardan eskisi gibi olmak istiyorum çünkü bu kadar saçma bir sebepten dolayı bitmesini kabul edemiyorum çünkü aramızda sevgi bağları var çok kuvvetli son zamanlarda zayıfladı tabi ama Bilemiyorum neden böyle oldu ve ne yapmaya çalışıyor en önemlisi
erbilerenKendimi bulma yolculuğum
Merhaba ben 30 yaşındayım ama bir yandan duygusal olarak çok yaşlı yaşadıklarımdan çokça tecrübe edinmiş biriyim. Bir yandan da yirmilerimde hep depresyon kaygı anksiyete ile boğuştuğum sürekli midemin bulanması öğürmem hayatımı kaygı ve korkularımın yönetmesiyle geçtiği için şu anki yaşımda her şeyi yapmak isteyen içinde çok güzel hayalleri olan dil öğrenmek isteyen ülke gezmek isteyen ama çevresi olmayan maddi imkanı olmayan bu iki uçta yaşıyorum. Lisede sınıfta kalmıştım kimse yoktu tanıdğım ve yalnızdım zaten ailem ve herkese rezil başarısızlık hissi beni tüketmişti. Annem dünyanın sonu gibi beni azarlıyordu çünkü babam çalışmıyordu annem çalışıyordu ve emeklerinin boşa gittiğini düşündü haklı olarak o günden sonra okula öğürerek gittim hep. Sonra bu üniversitede evden ilk defa ayrılmamla ve gittiğim yeri hiç sevmemem asla adapte olamamla devam etti kusuyordum midem bulanıyordu. Liseden beri sevgilim vardı. Üniversitede yanıma geldi. O olmasıydı hayatım belki de çok enerjik mutlu ama sakin giden yapıda olacaktı. O çok içe dönük sıkıcı biriydi. Beni de kendine benzetti. Sonra ünide kısa süre okudu ben ondan sonrada devam ettim. Ama hep ona bağımlı hale gelmiştim. Bu sefer o kendini aştı. Yeni insanlar tanıdı ve sanki o ben, ben ise o olmuştum. Sonra ben üniversitede alıştım o gidince arkadaşlarım oldu. Mezun olunca biz ayrıldık. Ben KPSS çalıştım o sene ayrıldık. Sınavım çok kötü geçti. Pandemide ayrılmıştık sınav ayrılık derken ben depresyonun kucağında buldum kendimi. Pes etmedim. İşe başladım ama kusma öğürme devam etti ayrılmak zorunda kaldım. Depresyona saplandım adeta ama maskeli depresyon gibiydi. Arkadaşlarımla buluşuyordum. Ama içimde hep boşluk hissi vardı. Hep çalışmak kendi ayaklarım üzerinde durmak istiyordum iyi bir işim olsun. Ama bu zamanla kaygı korku ardından kişiliğime oturdu gibi iş aramayaya başladım resmen rahatsız olmuyordum bu durumdan. Sonra biriyle tanıştım. O çok sosyaldi. Tam benim hayal ettiğim statüsü mesleği hobisi hayatı vardı. Onun için aslında bu ilişkide mutlu olacağımı inandığım için fedakarlık yaptım kıyafetlerimden ödün verdim o muhafazakar biriydi. Ama tam içinde bulunmak istediğim arkadaş grupları sohbetler ülkeleri geziyordu. Hep kendini geliştiren biriydi. O eski ilişkisini unutamamıştı başta ben baya üzüldüm. Ama o unuttuğunu alışkanlık olduğunu söyledi çabalayacağım dedi. Güvendim devam etti. Ama hep bir yerlerden anılar fotoğraflar videolar sürekli çıktı. Bana muhafazakar olarak kendini tanıttı ama barlara gitti bana yapma derken kendi yaptı. O da aslında terapi alıyormuş kendini bulma yolculuğundaymış. Yargılamıyordum. Ama güvenim ben sevgim git gide tükenmişti. Bu süreçte ayrıldık. Aradan 1 sene geçti çok toksik şeyler yaşamamıza rağmen bir şey vardı. Ben aslında onun yanında kendimi tanımıştım. Hayatı öğrendim aslısna. Yaşattıkları çok travmatikti. Ama hayatı yaşama şekli ortamı arkadaşları hobileri felsefisi çevremdekilerden çok farklıydı. Kendini hep geliştiren yanı beni tanımlıyordu. İçimde hep o kısım vardı ama harekete geçemeyen kısım. Onunla hayatı hızlı yaşadım. Korkularım yoktu. Ama yaşananlar üzücüydü. Yeni yerler keşfetmek onun o hayatı yaşama ritmi hızı akışı bende korkusuzluğu uyandırmıştı. Yaşananları kenara bırakırsak sanki içimdeki o parça kopup gitti. O kendini keşfeden geliştirici sohbetler o kişi yok oldu. Zamanla çevreme karıştım onlar gibi oldum. Çünkü kiminle vakit geçirirsen ona benzersin lafını çok doğru buluyorum. Çevremdekiler araba çeyiz sigara basit tutkular tabi bana göre kimseyi yargılamıyorum ama onunla olan sohbetim yaşama şeklim gezmek keşfetmek yeni şeyler denemek üzerineydi. Şu an hayatım renksiz kendime bu imkanı sağlamak istiyorum çünkü bende uyandırdığı bu ışığı söndürmek istemiyorum. Hayata bu yönünden bakmak istiyorum. Çevremde hiç beni açan geliştiren farklı sohbetler eden kendinin farkında olan kimse yok. Bu kişiler gelene kadar da kimseyi hayatıma almak istemiyorum aslında ama çok yalnız kalıyorum böyle de. Son bir kaç senedir çok arkadaşım bana veda etti ben de onlara. Şu an kendimi keşfetme yolculuğundayım ama hep evdeyim bu iki uçtaki kişi olmak çok zor. Yaşıtlarım evleniyor çocuk yapıyor. Ama ben yaşıma göre hep çok genç hem çok yaşlıyım. Yaşadıklarım üzerimde çok ağırlık bıraktı. Ama içim hep o yirmili yaşlarda ya da çocuk yaşı var içimde. Hayatın matematiğini anlamıyorum herkes yolunu bulmuş bir şekilde ben bulamadım ne isteğimi bilmiyorum. Kaygılarıma izin vermiyorum ama kötü bir durum olunca bu motivasyonum yerle bir oluyor. Yine sessiz tükenmiş köşeme çekiliyorum. Bu sessizlik yalnızlık kişiliğim mi hep kendimi bildim bileli böyleyim yoksa ben kendimi bulduğumda sona erecek mi bilmşyorum çünkü kalabalık grupları da seviyorum. Ama sadece teoride böyle yaşarken bunlar olmadı. Sadece hayalimde sevdiğim şeyler. Ben bu yaşadığım süreçteki kişi değilim sadece ona eminin herkes beni evde oturan içe dönük biri olarak görüyor ama ben içimde o kişiliği taşımıyorum ki. Evet çok sessiz çekingen duruyorum ama yaşamadım ki konuşacak bir şeyim yok ki ondan böyleyim sanki. Yoksa bu kişiliğim mi anlamıyorum. Mesela çok iyi bildiğim konularda sohbet ederim iyi dinlerim. Ama son 2 senedir kimseyle anım yok. Sakin sessiz evdeyim. 30 dan sonra hayata başlamak çok çılgınca cesaret istiyor sudan çıkmış balık gibiyim. Çok acemiyim. Ama içimdeki o ses hep daha farklı hayatın olacak diyor.
Gizli KullanıcıÜç yıldır ilişkim yok ve artık yapamıyorum
Üç yıldır ilişkim yok ve artık yapışmıyorum hep platonik aşk yaşıyorum beni isteyeni de ben istemiyorum nasıl yapıcam bilmiyorum Birine karşı olabilir gözüyle baktığım zaman çekiniyorum konuşamıyorum sohbet edemiyorum haliyle olmuyor iletişim kuramıyoruz sıkıcı biri gibi görünüyorum normal ikşişkikerim iyi ama birinden hoşlanınca mala bağlıyorum ve çok sıkıldım bu durumdan gerçekten bıktım yani
Gizli KullanıcıKendimi nasıl sevebilirim?
Etrafımdaki insanların beni beğenmediğini, sevmediğini düşünüyorum. Kimse için yeterli değilmişim gibi geliyor. Birilerinden sürekli bir beklenti içindeyim. Yanımdaki biri beğenilince hemen kafamın içinde bir düşünce bulutunda kayboluyorum. Onları kıskanmıyorum ama kendimi yetersiz hissediyorum. Bi çaba içinde olmak istemiyorum ama gün sonunda hep mutsuzum. Bu ne kadar kötü hissettirir sizin için bilmiyorum ama ben gün sonunda ağlayan kişi oluyorum. Kendimi özel hissetmek istiyorum ama gerçekten artık çok yoruldum. Oldugum kişiden çıkmak istemiyorum ama kimse böyle sevmiyor beni. Beklentilerim duygusal bakış açım hep ön planda ve bu beni hep yere çeken şey. Belki insanlara soğuk gözüküyorum ama alıştığımda ortamın en sosyal eğlenceli dengesiz insanıyım. Az önce de kötü hissettim ve bu soruyu sorma gereği duydum. Öyle işte…
Gizli KullanıcıBiri beni aşağıladığı zaman nasıl bir cevap vermem gerekiyor
Sevgilim bazen çok hakaret ediyor ve ben rahatsız oluyorum. onu terslemek istiyorum ona lafım batsın istiyorum ne yapmam gerek. O an sakin kalıp ona ne demeliyim? Yani rahatsız olduğumu nasıl dile getirmeliyim? Onun bana iyi davranmasını istiyorum bunu nasıl sağlayabilirim? Onun beni sevdiğini nasıl anlayabilirim? Sevgisini göstermesini için ne yapmalıyım? Onu kendime nasıl ısındırabilirim? Ne yapmam gerekiyor bu durumda? Lütfen yardım edin
BuseeeOdaklanamama sorunumu nasıl aşabilirim?
Merhaba, çocukluğumdan bu yana odaklanama sorunu yaşıyorum, bunun hakkında herhangi bir kliniğe gitmedim ancak yakın zamanda bu durumun pik yapması, sanırım benim bir sorunum var dedirtti bana. Sevdiğim bir şeyi yaparken hiç sorun yok, ancak istemediğim bir şey olduğunda mesela iş toplantısı, o ortama girmeyi hiç istemiyorum. Mecburen dinlemek zorundaysam da odaklanmaya çalışırken baş ağrısı oluşuyor, sanki kafama iğne batırıyorlar (odağı kesince normale dönüyorum) bu belirtiler nedir? Psikiyatri görmem gerekiyor mu benim?
Gizli KullanıcıAgorafobi nasıl yenilir ?
Merhaba uzun zamandır hislerimi anlamaya çalışıyorum. Araştirmalarım doğrultusunda hissettiklerimle birebir uyuşan agorafobi belirtilerine sahibim. Galiba agorafobili bir hastayim. Evden tek başıma dışarı çıkamiyorum. Mecbur çıkmam gerektiğinde bile hemen eve dönmek istiyorum. Dışarda kalbim hızla atiyor. Bacaklarim titriyor. İçimi bir korku sarıyor ve terliyorum. Herkes gibi rahat olamiyorum disarda. Uzun zamandir böyle hissediyorum. Dışaridayken Yanımda aile üyelerimden biri varken kendimi azda olsa iyi hissediyorum. Ama tek çikamiyorum dişari. Günlük yaşantim o kadar kötü ki. Evden dışari çikamaz hale geldim. Ne yapmaliyim? Bu konuda önerilerinizi bekliyorum.
plnÖfke kontrolü nasıl sağlayabilirim?
Öfke anında kendimi asla kontrol edemiyorum. Karşımda en sevdiğim kişi bile olsa ağza alınmayacak ağır sözler söylüyorum, onu kışkırtmaya ve üzmeye çalışıyorum. Sırf onu rahatsız etmek için normalde yapmayacağım şeyler yapıyorum. Engel olamıyorum buna. Terapi de aldım her seferinde kendime söz de verdim. Bir kez alttan alıyorum sonra bunu başaramıyorum hiç tahammülüm yok, sonrasında da çok üzülüyorum. Bu konuda yardıma ihtiyacım var, sevgilimle ayrıldık ve yüzüne bakacak yüzüm kalmadı. Başta böyle değildi o değişti bazı hatalar yaptı ve o konular beni öyle tetikledi ki,onlarla ilgili en ufak bir hatırlatmada ona çok yıkıcı davrandım. O sürekli üstüme gelmeyi bırakamadı çünkü kaygılı bağlanıyor. Bense ya konuyu ayrılığa getirdim ya hayatından kaçtım, en kötüsü de hep daha ağır laflar ettim, normalde davranmayacağım gibi davrandım, rahatsız olsun diye küfürler ettim üstüne fiziksel olarak gittim, her seferinde dozunu arttırdım. Gururunu çok kırdım ve artık ona giderek saygımı yitirdim. Her olaydan sonra kendimden çok utanıyorum bir daha yapmak istemiyorum,hatta artık böyle devam etmez diye ayrılıyorum. Ayrılmama bile izin vermiyor. En sonunda ayrılmak için öyle şeyler yaptım ki anlatamam ve bunun yükü ile sadece ağlayıp panik atak geçirebiliyorum. Böyle olmasını hiç istemedim, evet o başta hatalıydı ama artık ben çok daha fazla hatalıyım. O beni alttan aldıkça ben daha fazlasını yapıyorum ve bu elimde değil gerçekten. Ne yapmam gerekli ilaca mı başlamalıyım bilmiyorum. Neden böyle olduk. Onu çok seviyorum, o da beni çok seviyor ama birbirimizi bu kadar kırıp bu şekilde bitirmek istemiyorum. Eskiden mutluyduk. Birisi benim bu huyuma yardım etsin lütfen, bir yol gösterin
Gizli KullanıcıBeni sürekli yarıyolda bırakan birini nasıl unutabilirim?
Bundan 3. 5 yıl önce bir çocukla tanıştım instagramdan ve konuşmaya başladık. Sürekli konuşup tekrar konuşmayı bitirdik. Ve her geldiğinde aynı şey olacağını bilmeme rağmen onunla konuştum. Ve şunu düşündüm bu sefer benim değerimi anladı. Ama anlamıyordu. Sonra aradan zaman geçtikten sonra tam anlamıyla konuşmaya başlayıp görüşmeye karar verdik. Ve buluştuk her şey çok güzeldi ama bazen ilgisiz davranıyordu. Bir süre sonra benimle birlikte başka bir kızla konuştuğunu öğrendim. Ve bitirmeye karar verdim. Aslında onun gözünde ben kendime değer veren hayır diyebilen biriydim sınırlarım vardı. Ben bunları ona göstersem de kendi içimde onu istiyordum ve göz yumuyordum bu olanlara. . Sonra bu çocuk benimle birlikte konuştuğu kızla tatile gitti ve ben bunu fake hesaptan gördüm o bunları bildiğimden haberdar değildi. Ve 1 ay sonra bana tekrar yazdı barışmak isteğini söyledi bende affetmedim. Ve aylar sonra yine yazdı. Yine sınırımı koydum ona onu sevmiyormuş gibi yaptım istemesem de ve onu her yerden çıkarttım. Yıllar sonra bana tekrar yazdı ve birkaç gün boyunca konuştuk sonra da hiçbir şey olmamış gibi gitti yine neden böyle yaptığını sordum ve bir nedeni yok cevabını aldım. Ben bu çocuğa sınırlarım olduğunu göstermeme rağmen kendime değer verdiğimi onu istemediğimi belli etmeme rağmen neden bunca yıl aklımdan çıkmadı. Ve gerçekten istemiyorum şuan çünkü bana göre biri değil. Ama ben bunca sene neden bunu yaptım onu anlamıyorum ve neden ona içimdekileri tam anlamıyla dökemedim. Bazen insanlara seni seviyorum demek zor geliyor. Sebebi nedir
Gizli Kullanıcı
