Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Sevdiğim var ama ailem istemiyor. Ne yapmalıyım?
Sevdiğim biri var sırf ailem istemiyor diye konuşmayı kestim ama unutamıyorum sürekli aklıma geliyor sürekli ağlıyorum zihnimi boşaltmaya çalışıyorum ama olmuyor ve bu durum piskolojik açıdan çok yoruyor hiç bir şekilde ailem kabul etmiyor. Sanaldan olunca iyi olmuyor onların gözünde herkes sapık oluyor kimse beni anlamıyor hayat yüzüme gülmüyor bu durumdan kafam ağrıyor ve çok bunalıyorum çok yoruldum bittim tükendim napmalıyim sizce
Gizli Kullanıcı
Yetmemezlik ve kaybedecem duygusuyla nasıl başa çıkılır?
Merhaba hocam. Ben yeni anne oldum. 1 haftadır. Ve psikolojim çok kötü durumda. Onu sanki her an korumak istiyorum. Kendimide düşünemiyorum bile. Korkuyorum. Sanki ona yetmiyorum. Doyuramıyorum. Bazen mama veriyorum rahat olsun diye. Kendimi kötü hissediyorum. Bakamıyorum. Sıkıntısın anlayamıyorum. desteyim var ama yinede kimse onu incitecekmiş gibi geliyor. Ona bir şey olucak diye artık uyukularımda kaçtı. Her gece onu görüyorum. Ona bir Şey olduğunu. Uyuduğum kısa sürede bile ona bir şey olacağını görüyorum. Kalkıyorum koşuyorum hemen yanına. Kendimi rahatlatamıyorum. Sanki önceki hayatımda daha rahattım. Daha bir sorunsuzdum. Şimdi onunla nefes alıyorum sanki. Psikolojim çok bozuk. Bu duruma dayanmakta çok zor. . Ne yapmalıyım? Ne yapa bilirim? Nasıl kendimi toparlarım? Nasıl baş ederim?
Gizli KullanıcıSorun bende mi?
3 yıl olacak evleneli, 1 sene içerisinde tanıdım evlendim. Zor bir aile düzenim var ben ablayım ama kardeşimi abi yapan bir düzen. Annem ile konuşamayız pek zor bela anlattım sende tanı dedim göremediklerimi görürsün. Hayır dedi ben gidemem ne tanışması ben kardeşine babana ne derim. Çok istiyorsa gelsinler. Geldiler ve o gün nişanlandım. Babasının bitanesi annesinin kuzusu olmadığımı o gün fark ettim. 5 ay oldu evleneli Annem kanser, kardeşlerim asker ben gittim annemin peşine İstanbula. O haliyle bile kendince hep haklı annem susamadım sadece. Başladı evlendiğim adamla tartışmalar evet sebepler çok şaçmaydı ama bana tahammül yoktu,kızamam bir konu uzatmam bana açıklama zaman kaybı gibi hissettirdi ve hala öyle. 2 ay sonra evime geldim temiz bir uyku sarılıp uyumak istedim sadece gece saat 3 gibi açtım gözümü içimden bir ses telefonuna bak dedi. Beynimin verdiği komutları uyguladım. Eskort numaraları adres profil fotoğrafları. Bunu yapmasını daha acı yoksa sana o gün çok kızdım evet araştırdım bunları ama gitmedim pişmanım demesi mi bilmiyorum. Detayları anlatmıyorum çünkü ben onu affettim Bazı olaylar daha yaşandı. Ben anlattığım konuların tersi yapıldığında çekilmez bir insan oluyorum içim iki güzel söze kanmıyor . Ama bu gönlümün alınmamasına bahane olmamalı, ben düzeltmeye çalışıyorum fırsat vermiyorsun dedi bana ama terslik var kendisi çok konuşur benim ihtiyacım olan dışında herşeyi konuşur.
Gizli KullanıcıKendime nasıl daha iyi davranabilirim
Merhaba ben hemşireyim. Çok takıntılı ve hassas bir kişiliğe sahibim. Annemle aram hiç iyi olmadı. Çok güzel bir kadın olduğumu söylerler. İş yerini kafama çok takıyorum. Kadınları özellikle. Beni pek aralarına almıyorlar nazik ve uysal olmama rağmen. Ve bende kafama takıyorum. Dışlanmış hissediyorum. Çoğu zaman iyi niyetimi kullanıyorlar. Bir kız arkadaşım var hakkından çıkar pat diye konuşur ona çok değer verirler onu çok kıskanıyorum. Keşke bende bu kadar hakkımdan çıksam beklenti içinde olmasam diye. Ne yapmam gerekiyor sevilme ve ilgi duygusunu azaltmam için ?Çünkü nöbetlerim çok zor geçiyor böyle düşünerek. Sürekli sessiz kalıyorum özgüvenim düştüğü için.
Gizli KullanıcıAilem sevgilimin ailesini beğenmedi kürt oldukları için
Sevgilim ailesiyle tanışmaya geldi sevgilimin kendisini beğendiler ama ailesini kesinlikle beğenmediler bende çok beğenemedim yakınlık hissedemedim ve o ailesi aslında üvey ailesi sevgilimin ailesi yalnızca benim manevi olarak şuan ne yapacağımı bilmiyorum onuda öyle bir başına bırakmak istemiyorum herkes farklı bir şey söylüyor bizim yaşadığımız şehirde yaşaması gibi maddi konulara çok takılıyorlar bilmiyorum kafam allak bulak çok teşekkür ediyorum iyi günler
Gizli Kullanıcıİlişkim hakkında sorularım var Ne yapacagımı bilmiyorum
Yaklaşık dört yıllık bir ilişkim var. Son altı aydır sevgilim başka bir şehirde üniversitede okuyor. Yan yanayken hiçbir sorunumuz yokken, uzak olduğumuzdan beri sürekli tartışıyoruz. Onu seviyorum ama artık yoruluyorum. Gün içinde yoğun olduğum için sadece yazışabiliyoruz, sesli konuşmaya pek fırsat olmuyor. Buna rağmen sık sık pasif-agresif yorumlar yapıyor. İşteyken ya da meşgulken bile ona hemen döndüğüm hâlde “Ne yapıyorsun, cidden ne yapıyorsun?” gibi sorgulayıcı mesajlar atıyor. Müsait olmadığımı bilmesine rağmen ara ara yazıp, geç cevap verdiğimde sohbetten çıkmamı sorun ediyor; “Madem meşguldün, neden yazdın?” diye kızıyor. Günde yaklaşık dört saatimi yazışmaya ayırsam bile yeterli görmüyor ve çabalamadığımı söylüyor. Yaptığım şeyleri dile getirince “En basit şeyleri bile yapmıyorsun” diye karşılık veriyor. Yüz yüze olduğumuzda ise tüm bu gerginlikler yok, sevgisini hissediyorum. Ancak uzak kaldığımızda aynı pasif-agresif tavırlar sürekli tekrarlanıyor. Kaç kez konuşsam da değişmiyor. İyi biri olduğunu ve beni sevdiğini biliyorum ama olgunluk konusunda zorlandığını hissediyorum. Aile kurmak istediğim biri olup olmadığından emin değilim; çünkü ileride de böyle sorunlar yaşamaktan korkuyorum. Ne yapacağımı bilemiyorum. Ailelerimiz tanıstıgı ve iliskimizin durumundan dolayı baskı altında hissediyorum onu kırmak veya üzmek istemiyorum ancak en ufak sey bir tartısmaya dönüşüyor.
Gizli KullanıcıBakire değilim ve bunu atlatamıyorum
Merhaba ben 17 yaşında sevgilimle bi ilişki yaşadım bekaretimi kaybettim böyle şeylerin bi bahenesi olmaz ama o zamanlar ilerde önüme bu şekilde çıkabileceğini bilmiyordum ilerisini gerisini düsünemeden cahilce yaptığım bi davranıştı bir kerelikti sonrasında öğrendiğimde bir daha istemediğimi söyledim bi süre devam ettik ama sonunda ayrıldık bir daha da böyle biseye asla yaklasmadım ve ben suan ilerde tanışacağım evleneceğim kisi icin korkuyorum bakire değilim ve kendimi cok kötü hissediyorum o kisiye bunu söylemesem yalan üzerine kurulu bi iliski istemiyorum ama söylersem de bana saygısı azalır beni istemez ya da ilerde yüzüme vurur diye korkuyorum suan 19 yasındayım bunları düsünmek icin belki erkan ama gercekten cok fazla kafaya takıyorum kendime aileme hiç yakıstırmıyorum kendime kızıyorum her gün bunun pişmanlığını yaşıyorum bu yükü taşıyamıyorum etrafımdan kimse bilmediği icin de kimseden tavsiye alamadım nasıl bi yol izlemem lazım ben bunu nasıl atlatabilirim
elatrkkllTam tersi yerine,temelleri kafasının içinden alıp dışarıda yaşayan biri nasıl olurum ?
Gördüğüm herkesin gözünden kendimi düşünüyorum, oldukça sosyalim, utanç duygum yok, dışarıda donla bile gezerim ama her zaman herkes üzerinde aslında istemediğim bir etki bırakma, merak edilme, çekici bulunma isteğim var. Ve her şeyin çok yorucu olan üstünde meta meta bir farkındalığım var. Her zaman yaptığım ve söylediğimi şeyi yaptığımın farkında olduğumun farkındayım, asla kendimi gözlemlemeden hareket edemiyorum. Hep başka insanların düşüncelerini düşünüyorum daha doğrusu bunları yönlendirmeye, istediğim şekli vermeye çalışıyorum fakat aslında istediğimi yapmaktan çekinmeyen, her zaman en girişken, ilk söze giren, ilk bir şeyi başlatan kişiyim. Acabalarım yok, sadece karşıdakinin, veya kaldırımda yanımdan geçen kişi tarafından bile kafasını çevirip bakmasını istiyorum, ama aslında bunu istemek istemiyorum. Odak sahibi, hatta bazen düşüncesine dalıp çevresini unutan biri olmak istiyorum. Bir şeye fokuslanabilmek istiyorum.
Gizli KullanıcıRuh değişimlerim çok oluyor psikoloğa gitmek istiyorum
Psikoloğa gitmek istiyorum çünkü gerçekten Ruh halim çok hızlı değişiyor nasıl iyi olacağımı biliyorum ama destek olmayınca kimse beynim güvende hissetmiyor selectra kullandım 50mg 2 ay kullandım sonra ilacımı kaybettim yerini 100 mg kullansam daha etkili bence nasıl iyileşicem ben yanıtlarsanız çok sevinirim psikolok demişti gene gel ama annem benle gelmiyor her gün her saniye ruh halim değiyor bide aileye güvenmeyince daha da tetikleniyorum.
Gizli KullanıcıAilem neden beni anlamak istemiyor?
Ailem neden beni anlamak istemiyor beni hiçkimse anlamıyor anlamakta istemiyor ben bu durumdan çok yoruldum kendimi çok kötü hissediyorum sürekli krizler geçirip ağlama krizlerine giriyorum bu durum benim hayatımı çok kötü etkiliyor iliskide kendimi yetersiz hissediyorum Ona yetmiyorumuş gibi istedigi biri değilim gibi hissediyorum ama o öyle demiyor sadece ben öyle hissediyorum çok kötüyüm çok bunaldım çok yoruldum kendimi her konuda yetersiz hissediyorum
Gizli Kullanıcı
