Zihninizi Özgürleştirin
Herkes için psikoloji ve zihinsel sağlık alanına giren soruların hazinesini keşfedin.
Filtrele
İki çocuğuma da nasıl eşit sevgi verebilirim?
Merhabalar, 29 yaşındayım. 2 buçuk yaşında oğlum 2 aylık kızım var ikiside sevgiye ilgiye muhtaç ama ben henüz bu bağlantıyı iyi kuramıyorum ve de ev işleri de var tabi bunu nasıl dengede tutabilirim napmalıyım ? Kendimi yetersiz hissediyorum eşim yardımcı olsa bile bana sanki daha ihtiyaçları var gibi sürekli ama bende bunaliyorum bazen ve birde koç burcuyum ondanda olabilirmi acaba . . Ve temizlik hastasıyım düzenim kalmadı 🫡
Aldatılmayı nasıl atlatabilirim?
4 yıldır birlikte olduğum erkek arkadaşım tarafından aldatıldım. Bu benim için çok yıkıcıydı. Üzerinden 2 yıl geçti neredeyse ama sürekli iletişime geçmek istiyorum. İletişime geçmenin yanlış olacağını biliyorum ama bu isteğimi bastıramıyorum. Zaman geçince azalır unuturum diye düşünüyordum ama hiç öyle olmadı. Hayatım tam bu noktada tıkanmış gibi hissediyorum. Hayatıma yeni birini almakta da güçlük çekiyorum. Tekrar aynı şeyleri yaşamaktan korkuyorum.
Çocukken yaşadıklarım şu an kaygı olarak geri geldi
Çocukluğumdan gelen sorunlarım şimdi kaygılarıma neden oluyor baskıcı bir aileyle nasıl başa çıkabilirim ben anlaşılmak istiyorum kimsenin ne düşündüğünü önemsemek istemiyorum sürekli diken üstündeymişim gibi hissediyorum mutlu olamıyorum İçimde sürekli kendimle konuşuyorum sinirliyim kızgınım ailemle konuşurken mutlu olamıyorum bana yakın hissetmiyorum kimseyi hepsi yapmacık geliyor mutsuzluktan kurtulamak istiyorum kendimi beğenmiyorum çekincen bir yapım var konuşmak evden çıkmak istemiyorum boşlukta gibiyim
Sosyal anksiyetem mi var?
Merhabalar öncelikle 22 yaşındayım ve aşırı sessiz bir yapım var biriyle tek başıma konuşacak olursam sıkıntı olmuyor (karşılıklı olarak tek kişiye odaklanıldığı için )ama bu 2 3 4 diye çoğalınca içime kapanmaya başlıyorum (toplu ortamlarda) bu yüzden hep dışlanıyorum ailem dışında birisi en ufak kötü bir laf derse çok üzülüyorum ve kafama takıyorum (senelerce takmışlığım var ve her gün aklıma geliyor) cevap veremiyorum çok güçsüz kalıyorum bu zamana kadar 1 kere bile kendi hakkımı savunamadım hep ezildim kendi aileme agrasif olup dışardakilere hiç bir şey diyemiyorum laf dalaşına girmekten korkuyorum ne yapmam lazım
Kafada kurmaların çözümü var mı?
Ben olmamış olayları kafada kurup onun üzüntüsünü yaşıyorum ve bu hayatımı belli bir ölçüde etkiliyor. Mesela birinin benimle konuşmadığını, benden uzaklaştığını düşünüyorum. Bu arada bunu hiçbir sebep yokken yapıyorum. Sonra ondan, bana bu düşüncemi çürütecek bir hareket görüyorum ve benim için o an olay çözülüyor. Tabi o olay yaşanana kadar ben kafamda kurmuşum, üzülmüşüm, sanki dünyam başıma yıkılmış gibi davranıyorum. Kendisine gidip sorsam olay çözülür ama ben kaçıyorum zaten kavga etmekten de hoşlanmam. Neden yaptığımı bilmiyorum ve artık bu huyumdan vazgeçmek istiyorum.
Kalabalık dar ve kapalı ortamlarda yapamıyorum bunun sebebi ne olabilir?
Merhaba, kapalı, basık ve dar alanlarda duramıyorum. Bu yüzden toplu taşımaya binmekte zorlanıyorum Nefesim kesiliyor, kalbim yerinden çıkacakmış gibi oluyor, vücudumda uyuşmalar ve bazende his kaybı yaşıyorum. O an kendimi sakinleştiremiyorum. Ayrıca çocukluğumdan beridir çok kalabalık ortamlarda bunalıyorum daralıyorum dikkatim dağılıyor odaklanamıyorum hiçbir şeye. Mümkün olmadığı sürece girmiyorum kalabalık ortama. Neden böyle oluyor? Zaten çocukluğum asosyal biri olarak geçti. Yani insanlar öyle görürdü ? Bu durumdan nasıl kurtulabilirim?
Kendimi semiyorum, nasıl sevebilirim?
Kendimi beğenmiyorum insanlar hatta tanımadıklarım bile bana ne kadar güzel olduğumu söyleseler bile beğenmiyorum yemek yemeyi bıraktım ve aynaya bakmadan duramıyorum yemek yediğim zaman kusmak istiyorum sürekli görünüşümü kontrol etmek zorundaymışım ve kilo almamak zorundaymışım gibi hissediyorum sürekli aynanın karşısında kendimi izliyorum ve sürekli kendimle ilgili kusur buluyorum bundan yoruldum ve kendime olan güvenim azaldı kendimi nasıl güzel hissedebilirim bilmiyorum
Sürekli düşünmeyi nasıl durdurabilirim?
Öncelikle merhabalar ben iyi sayılırım umuyorum siz çok daha iyisinizdir benim sorunum şu; biten bir ilişkiyi hâla bitirmemiş olmam herhangi bir şeye sinirlenince bile ona ağlamam veyahut onu düşünerek yatmam onu düşünerek kalkmam bu istemsizce olan şeyin içinde boğulup gidiyorum o hayatına devam ediyor benim hâlâ ona bağlıymışım hayatımı devam ettirmek sanki o hastalıklı ilişkim tekrar başlasa herşey düzelecek gibi düşünüyorum bütün eksiklerim tamam olacakmış gibi bu girdabın içinde ben boğulmayı durduramıyorum umarım cevabınız benim için ilaç olur.
Çok çabuk sinirlenip parlamanın önüne nasıl geçebilirim?
Merhaba ben Sevilay çok çabuk sinirleniyorum her şeye takıntılarım çok oluyor uykudayken de o taktığım şeyle uyanıyorum panik atak anksiyete de oluyor çarpıntı arkadaşım yok hiç edinemiyorum insanların içine girince de sıkılıyorum duramıyorum çok çekingen biriyim insanlardan kaçıyorum resmen geçmiş ilişkilerimde canım yandı üzüldüm hasta oldum yaşadıklarım çok zoruma gitti kendimi değersiz sevilmeyen biri gibi hissettim hep kimseye anlatamadım derdimi içime attım anlayabileceğim bir arkadaşım bile yok özgüvensiz hissediyorum kendimi şuan evdeyim 1 sene olcak işten çıkardılar ondan beridir çok kötü oldum panik atağım anksiyetem çok arttı uyuyamıyorum geceleri uykum düzensiz baş dönmesi Vertigo var vücudumda titreme oluyor rahatsız ediyor beni kalp çarpıntısı da öyle ablama anneme anlatıyorum böyle böyle bunları yaşıyorum diye anlamıyorlar beni mutlu değilim 1-2 arkadaşım olsaydı diyorum kafam dağılırdı konuşurduk o da yok kafa karışıklığı da çok oluyor beynimin içi konuşuyor hep iş başvurusu yapmıştım baya bir yere aramıyorlar çalışsam kafam dağılır en azından diyorum arkadaşım olur başım ağrıdığı zaman geçmiyor beynimle uğraşıyorum bu sefer alışkanlıkmı oldu Can sıkıntısındanmı bilmiyorum saçıma elliyorum yolmak gibi elim gidiyor sürekli uğraşıyorum ellememeye olmuyor ailemle yaşıyorum annem ve babamla onlarlada kafam uymuyor tabi babam bakıcıdır küçüklüğümüzden beri baskı yaptığı için annemde öyle de babam daha çok gülerim bişeye gülme der ağlarım niye ağlıyo bu der babam üniversitesi okutmadı ablam ve beni göndermedi korkuttular sürekli küçüklüğümüzden beri destek olmadı babam işe girerim mesela beni götürürken bir sürü laf söylerdi gidiyoz ama nolcak bakalım şimdi bişey olcağı yok her seferinde aynı şeyleri söylerdi bende üzülürdüm zoruma giderdi hastaneye doktora götürürdü bişey çıkmadı bişey çıkmıcağı belliydi zaten derdi bişey anlatamazsın ters cevaplar verir hep bir kere şöyle arkadaş gibi derleşebilceğim konuşabilceğim bir baba değildi destek olmaz köstek olurdu çabuk sinirlenir kızar dinlemezdi hala daha öyle evde 1 senedir durdukça bende depresyon panik atak anksiyete herşey daha da arttı mutsuzum mutlu olamıyorum insan içine çıkamıyorum böyle sıkıntı geliyor utangacım çok birde 27 yaşındayım yaş psikolojisinede girdim evlilik v. s korkuyorum cesaret edemiyorum o düşünce yok gibi de birde etrafın çalışıyormu var mı biri gibi sorularındanda kaçıyorum rahatsız oluyorum sormasınlar istiyorum herşeyin hayırlısı tabi sorumluluk almak kolay bişey değil ki duygusal biriyimdir ağlarım hemen karşı cinse bişey hissettiğim zaman çok yoğun duygular hissettiğim için hep canım yandı üzülen ben oldum güvenemiyorum kimseye geçmişimdeki bu üzülmelerim canımı yakmaları hasta olmalarım üzüntüden aklıma geliyor hep gözümün önünde başka kızlara tercih edilmiş olmak göz Göre Göre görmek her şeyi canımı çok yaktı çok zoruma gitti şimdi ilişki yaşıcam zaman nasıl güvenicem nasıl olucak böyle olur mu düşünüyorum hislerim mesela nasıl olur çünkü yoğun duygular hissettiğim insanlardan çok canım yandı tekrar nasıl olucak teşekkürler dinlediğiniz için
Kayınvalidem çocuğumla ne yapmaya çalışıyor?
Merhabalar 20 aylık oğlum var kayınvalidem sürekli anneliğimi resmen elimden almaya çalışıyor çocuğuma ben yemek yedirirken birden kaşığı elimden alıp o yedirmeye başlıyor ben çocuğuma bişeyin yanlış olduğunu anlatırken lafı ağzımdan alıp o devam ediyor kaç defa güzellikle söyledim ama anlamıyor sürekli beni eleştiriyor benim çocuğumu iyi disipline edemediğimi söylüyor ama ben gayet iyi ve yerinde davrandığımı düşünüyorum o bunu eleştirmen benim izin vermediğim şeydir çocuğuma izin veriyor Allah aşkıma bişey söyleyin ben bu kadına napayım ya cahil biri değil bilerek yapıyor çocuğum bana vursa mesela o dakikalarca gülüyor resmen oğlum onu daha çok sevsin beni istemesin bana bağlı olmasın istiyor ben çok yoruldum artık küsmek istemiyorum az görüşmeyi düşünüyorum ama daha nasıl davranayım güzellikle söylüyorum olmuyor sert söylüyorum bu seferde kötü benim her şeyimi eleştirmelerinden eşimi kıslanmalarından hepsinden bıkmışken sıra oğluma geldi😢