Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu

Neden küçük bi olayda gitmek istiyorum

İnsanlar bana küçük bir zarar verse ve canımı sıksa hemen oradan gitmek istiyorum. İnsanları tek celsede siliyorum. Sevdiğim insanlar olsa bile yollardır dost olduğum arkadaşlarım Ailem ve sevdiğim herkes her şey de bunu yapıyorum küçük bir olay bile olsa konuşup halletmek yerine oradan uzaklaşıyorum insanları da hayatımdan çıkarıyorum bunu istemiyorum ama yaşıyorum bununla nasıl baş edeceğim bilmiyorum yarımcı olabilir misiniz artık yenmek istiyorum

Kendimi nasıl iyileştirebilirim?

2 gün önce gece üniversite sonuçlarım açıklandı orta sevindim. Gittim babamla görüştüm, hediye olarak para verdi ona da sevindim. Ondan önce de pahalı bir telefon almıştı ona da sevindim. Sanki sevinmek, aslında gerçek sevinmek değil de, geçiştiriyormuşum gibi hissediyorum. Bilmiyorum, etrafıma bakıyorum aynı şeyi başkasına yapsalardı şimdi mutluluktan uçuyordular. Bu son günlerde sanki sevinebilmediğimi düşünüyorum, belki de çocukluğumla ilgilidir bilmiyorum.

4 yaş 10 aylık çocuğum var köpek ısırdı bilinçaltında kalır mı yaşı küçük olduğu için unutur mu?

Dün parkta oğlum köpeği sevmek istedi izin vermedin ama sahibi ellerini tutuyorum köpeği ısırmaz dedi çocuğumda sırtını sevdi köpeğin ve bir anda arkası dönük olan köpek başını çevirip oğlumun boyun omuz kısmını ısırdı 1-1. 5 cmlik kesik oluştu 2 dikiş atılması gereken bir kesi fakat köpek ısırdığı için dikiş atılmadı pansuman yapıldı ben hemşireyim çocuğumda psikolojik olarak neler olabilir nasıl takip edebilirim neler konuşabilirim lütfen yardımcı olabilir misiniz

0627

Kendimi neden değersiz hissediyorum?

Kendimi değersiz hissediyorum içimde bir boşluk var ne yaparsam yapayım kapanmayacak gibi geliyor sevgiye açım sürekli sanki hiç tamamlanamıyomuşum gibi bende bir sorun varmış da düzeltmem gerekiyomuş gibi kendimi tam anlamıyla bir türlü sevemiyorum içimde hep bir burukluk boşluk var bu nasıl geçecek kendimi nasıl değerli göreceğim bilemiyorum nasıl yaparsam yapayım olmuyor kendimi hiç bir şeye layık görmüyorum elimde değil

Hayatımda yaşadığım sorunlar

Hayatımda yaşadığım tek sorunlardan biri (çocuklukta böyle değil tam şuan olmak istediğim gibiydim) ,hayır deme sınır koyma konusunda sorunlar yaşamak ve karşı tarafı memnun etme onay alma vs gibi beklentilere girmekti ve özellikle ilişkilerde derin bağ kurmak istediğim için bunun yüzünden alttan alma sorunları geçiştirme gibi şeyler yaptım bazen (bazen de direkt sildim) ve sonradan fazla yüzeysel olduğumu düşünmeye başladım ve arayı bulamıyorum sanki ne yapmalıyım? Yaşadığım üzüldüğüm olaylardan çıkarttığım derslerden sonra değerlerimi oturttum ve bunları aşmıştım fakat son yaşadığım olaydan sonra yıprandı hassas ve duygusal oldum şuan yine astım fakat tekrarlansın istemiyorum bunun için ne yapabilirim eski yeni tüm iyi özelliklerimi bileştirip en iyi benliğimi ortaya çıkartmak istiyorum. Birde bazen insanlar nasıl imkanda durumda olursa olsun her koşulda en iyisini isterken ve alırken bana hep her şeyin yetersiz gelmesi ne demek oluyor fazla mı mükemmeliyetçiyim veya seçiciyim sanki layık değil miyim diyorum aslında değerimi de biliyorum ama bunu nasıl uygulamaya geçiririm ve yaşarım örnek olarak en iyi gördüğüm kişiyi bulduğum sandım ve birkaç yıl böyle geçti fakat doğru kişi değilmiş her şey iyi bile olsa bazen bırakmak gerekiyor bırakamadım onu çıkarttıktan sonra hep daha iyisi gelirdi ama ondan daha iyisini görmediğimi düşündüm bu yüzden kaygı ve üzüntü yaşadım hayatıma birini alabilmeyi istiyorum tekrardan , Son olarak bazen her şeye geç kalmış gibi hissediyorum yapmak istediğim her şeyi yaptım ve gayet planlı biriyimdir her şeyi planlarım ama sanki birkaç senedir yapsam bile yeterli gelmiyor ve radikal değişiklikler istiyorum hayatım güzel gidiyor ama bazen sıkılıyorum

Bu söyleme istediğinden nasıl kurtulacağım?

merhaba okb rahatsızlığıyla 2 yıldır çok şiddetli bir şekilde savaşıyorum ve mağlesef ki son 1 aydır çok artış gösterdi sürekli cinsel dürdüler yada kontrol kaybetme kaygısı yaşıyorum isim duymaktan bile etkilenmeye ve suçluluk duymaya başladım bunları erkek arkadaşıma anlatmadığım için suçluluk duyuyorum ve böyle şeyler düşündüm diye benden soğucak diye korkuyorum anlatmak zorundayım gibi hissediyorum ve düşünceler anlatmadan kaybolmuyor lütfen bana yardımcı olun.

Anı nasıl yaşarım savunma mekanizması izin vermiyor.

Hep aynı döngüde buluyorum kendimi savunma mekanizması gerçek gibi akıl sağlığımı yitireceğim artık dışarı çıkmak istiyorum ama bu baskınlığı gene içimde kalıyor tam özgür hissetmiyorum kendimi ilaçla geçer mi anlatırsanız çok sevinirim terapi ile geçer mi iyileşmek istiyorum rahat olmak istiyorum hapishanede gibi hissediyorum ruhsal olarak istemeden kendimi kısıtlıyorum rahat bırakamıyorum kendimi buda beni yoruyor sadece savunmaya geçen bir beynim var bıktım

İrritabiliteden nasıl kurtulurum?

Yaygın anksiyete bozukluğu tehşisim var Kaygılarımla yaygın anksiyete bozukluğu hakkında kitaplar okuyarak YouTube'dan bu konuda videolar izleyerek bir şekilde baş ediyorum ancak irritabliliteden kurtulamıyorum ne yapmalıyım? Gün içinde çok alıngan ve çok sinirliyim en ufak şeylere bile alınıyor ve sinirleniyorum eskiden böyle değildim bu durum şimdi daha da sıklaştı neler yapılabilirim tavsiyeleriniz nelerdir benimle paylaşın lütfen şimdiden yardımlarınız için çok teşekkürler

justebru

Hevessiz ve isteksiz hissetmek normal mi?

Merhaba Betül Hocam Ben 27 yaşındayım ve bu yaşıma kadar bir başarı elde etmiş değilim. İsim de yok ilişkimde. İş bulamıyorum istediğim yerde değilim potansiyelimi gösteremedim hiç. İçime dert oldu hala da öyle. Tanıdığım yok çevrem yok . Bir türlü düzgün bir iş bulamadım. Bulsam da bir şey ters gidiyor ve olmuyor çok hayal kırıklığı oluyor bu durum bende. Psikolojim bozulmuş gibi hissediyorum. Sevgili deseniz o da yok. Birinden biri olsaydı en azından motive olurdum hayata karşı. Sanki yaşama sevincim yok gibi hissediyorum. Hep evdeyim bazen dışarı çıkarım arkadaşlarla. Ama işte düzenli bir isim maaşım yok hep bu kafamın bir yerinde. O gün de sinir krizi geçirdim bir bana mı nasip olmuyor güzellikler diye bağırdım ağladım ailem de çok üzüldü o halime. İçim çok dolmuştu ama. Başvuruyorum elimden geleni inanın yapıyorum ama yok olmuyor artık hani işte çalışmak bana haram diye düşünmeye başladım. Kurban psikolojisinde değilim bence gerçekten olmuyor bir şeyler nazar mı var artık bilemiyorum. Hissiz hissediyorum kendimi artık bir şeylere hevesim kalmadı.

Çocuk ve Ergen

Bu durum tam olarak ne oluyor? Kendimle nasıl barışık olabilirim?

Merhabalar. . ben 17-18 yaşlarında olan bir genç kızım. . yaklaşır 7-8 yıldır diyet denilen bir sistemle uğraşıyorum. . tabikide sorun yaratabilecek hastalıklar geçirdim (hâlâ da bu hastalıklar ile savaşıyorum). Her neyse. . sadede gelelim. Kendimde sürekli kusur buluyorum. . kusur denemeyecek şeyleri bile kafama çok takıyorum. . ilk başlarda aynalardan sürekli kaçırıyordum. .kilomu kafama çok takıyorum. . ki hâlâ taktığım oluyor. . kendimi çok izole ediyor ve içe kapatıyorum. Özellikle bulduğum kusurları kendimce makyaj, saç veya kıyafetlerle kapatıyorum. . Şuan tabiki de en sonunda yaptığım diyet olumlu sonuç verdi. . yaklaşık 15 kilo verdim ve devam da ediyorum ama bu sefer. . yeme korkularım ortaya çıktı. . veya nedense bu kilo değişimini kendimde pek göremiyorum. .sanki hâlâ aynı gibiyim. . Cidden bazen kontrol altına alamadığım oluyor bu düşünceleri. .ama pek olumsuz düşünmemeye çalışıyorum. Bedenim ile çok ilgilenirim. .ve her bir defasında bir kusur bulup kıyaslama yapıyorum. .istemeden. . ve sanki hayatımın sonuna kadar böyle kalacakmışım gibi hissediyordum. . yani bir türlü kendi vücudum ile barışık olamıyor. . tiksinip korkuyorum. ayna önlerinden gözümü kapatıp geçmişliğim bile var. Birileriyle sanal ortamdan konuşurken. . stres oluyorum. . gerçek beni görünce konuşmayı kesecekler diye. Yani demek istediğim. . kendi bedenimde ki kusur denemeyecek kusurlardan korkuyorum.