Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
travmayı nasıl atlatırım?
Bundan yaklaşık 3-4 ay önce abim, gece saat 12 sularında fazla doz maddeden dolayı bir nöbet geçirdi. Epilepsi krizi gibiydi fakat maddeden dolayı olduğu doktor tarafından kabul edildi. O gün onu kurtaran bendim. O gece uyusaydım, muhtemelen abim şu an ölmüştü ve bunu düşünmek bana çok acı veriyor. Abimin görüntülerini düşündükçe stres basıyor; uyuyamıyorum, mantıklı düşünemiyorum. Abim dışarı çıkıp eve geldiği zaman, o uyuyana kadar ne kadar uykum olursa olsun direniyorum. Çünkü sanki dışarıda tekrar bunu kullanıp evde kriz geçirecekmiş gibi hissediyorum. O seslerini, görüntülerini beynimden atamıyorum. Sanki onu kurtarmanın görevi bendeymiş gibi, sanki ben uyuduğum an o kriz geçirmeye başlayacakmış gibi. O dışarıdan akşam eve geldiğinde bile duşa giremiyorum, ya ona bir şey olursa da duyamazsam, kurtaramazsam diye. Yine böyle bir şey yaşanmayacağını biliyorum ama beynim sürekli o ana gidiyor; o geceye, o görüntülere, o seslere bağlı yaşıyorum. Bunu nasıl atlatacağımı bilmiyorum. Artık hayatımı gerçekten çok derinden etkilemeye başladı. Annemler bile bu kadar stres yapmazken, benim bu şekilde deliriyor olmam bana çok yorucu geliyor. Onu kurtarmak benim görevim değil ama yine de öyle gibi hissediyorum.
Gizli Kullanıcı
Tükenmişlik hissi yaşıyorum
Merhaba ben uzun zamandır donma modunda yaşıyorum hayatı. Son 1 senedir kimseyle anı biriktirmiyorum sadece evdeyim. 30 yaşındayım ama son 2 senede ruhsal olarak baya yaşlandım. Depresif mutsuz hayattan kopuk yaşıyorum. Çok sevdiğim insanlar son 2 senede hayatımdan gittiler. İşim yok arkadaşım kalmadı. Çok yalnızım. Yeni insanlar tanıma isteğim kalmadı. İş başvurularında olumsuz dönüşler alıyorum. Bir ilişkim vardı ben kıyafetlerimden ödün vermiştim. O da benim eski ilişkimle alakalı birlikteliğimi ona dürüstçe başından anlatmıştım kabul etti. Böylece devam ettik. O da meğerse eski ilişkisini unutamamıştı mesajlar yakaladım başa sabitli şekilde duruyordu. Telefonu alıp gösterdim ağladım üzüldüm o da üzüldü kendine yakıştıramadı. Ben bunları unutmaya hazırım ama çaba olacaksa dedim o da unuttuğunu bunun bir alışkanlık olduğunu onun tamamen bittiğini çabalayacağını söyledi ben de ona güvenmek istedim. Sürekli bir hatalarla geldi fotoğrafları silmeden geldi bir anlamı yok dedi tekrar tekrar ona güvendim. Meğerse terapi almış kendini bulma sürecindeymiş. Ama konu kendi sınırları olunca kılıfına uyduruyor konu ben olunca yalan söylüyor gizliyor saklıyor. Sevdiğini söylüyordu. En son eski ilişkisine dair notlar videolar telefonunda hala duruyordu. Bir başka kız arkadaşıyla mesajlaşıp bunları siliyordu bunu da yakaladım. Sonra kendini benim de kız arkadaş konusunda beklentilerim karşılanmadı sen çok karışıyorsun dedi. Eski ilişkimden sürekli bir şeyler buluyorsun evlendikten sonrada ortaya çıksa o zamanda mı tepki göstereceksin telefonu sana vermeye korkuyorum artık dedi ve benden ağlayarak inşallah bu karardan pişman olmayız diyerek ayrıldı. Şöyle bir düşündüm kendime dedim ki sen bunca şeye rağmen kaldın fedakarlık yaptın o ise yine kendi istediklerini beklentim karşılanmadığı durumlar vardı diyerek kullandı ya da ben öyle anladım kim haklı kim haksız bilmiyordum. Çok üzüldüm ama hiç dönmedim. Aradan 1 buçuk sene geçti. Sadece profiline baktım yanlışlıkla bildirim gitmiş ona sonra platformundan şarkılar paylaşmaya başladı bende çok sevdiğimi ama geri dönmeyeceğime dair şarkılar paylaştım kendi kıyafetlerime dönmüştüm. Bu süreçte çok yakın arkadaşım dediğim insan da bana arkasını döndü. Çünkü ben bu konudan başka bir şey konuşamaz olmjştum. İnsan aşkı tadınca üstelik böyle imkansıza yakın bir şeyi hala sevince artık eski halinden uzaklaşmak zorunda kalıyormuş. Ben neydim kimdim. İnsanlara neden adım atardım. Seçeneklerim vardı hayatta bunu severim şunu sevmem derdim. Şimdi zorunlu mecburen yaşıyor gibiyim. O ise böyle şarkılar paylaşıp hayata devam ediyor. Aldığı terapi onu sadece insanlara karşı daha ne kadar manipüle edebilir pozisyona getirmiş. Eski ilişkisinde de kıza kendini başta olduğu gibi göstermeyip sonradan kıyafetlerine karışmış. O kişi de kabul etmemiş. Ben de 2 sene öncesinde aldatılmıştım mutlu güzel bir ilişki hayal ettim onunla o yüzden kıyafetlerimden ödün verdim ama hayat beni bambaşka yollara götürdü. Şu an bir hayatım yok gibi. İçimde hep bunları döndürüp duruyorum. Yalnız kalacağım yalnız öleceğim korkusu yaşıyorum. Sürekli kaygılı pozisyondayım. Bazen sen ne yaşadın ki insanlar neler atlatıyor üstelik bu olay 1 buçuk sene öncesindeydi. Ama böyle şarkı süreçleri olduğu için yeniden mi tetiklendim bilmiyorum atlatamıyorum. Her gün profilindeydim gerçi 1 buçuk senedir. Kendime çok üzülüyorum. Şimdi hayatıma bir şekilde devam etsem bu seferde istemediğim ama yalnız kalmayayım diye etrafımda saçma sapan insanlarla arkadaşlık edersem sırf yalnız olmamak uğruna saçma insanlarla sohbetler içinde olursam. Hiç bana uymayan insanlarla vakit geçirirsem diye korkuyorum. Lütfen bana yardımcı olun hiç kimsem kalmadı
Gizli KullanıcıUzak mesafe ilişki sorunu
Merhaba Betül hocam, uzun zamandır size yazmıyordum belki unuttunuz olayı bilmiyorum. Uzun zamandır hem iç dünyamda hem de dış dünyamda bir yoğunluk yaşıyordum ama söylediklerinizin kıymetini hiç unutmadım. Mustafa yanıma geldi birlikte dolu dolu 2 gün geçirdik. Birlikte kahvaltı yaptık, yemek yedik hatta evimize dönmeyip son gün sabaha kadar beraberdik yanında o kadar mutlu ve rahattım ki tarif edemem ben kendimi çirkin bulurken onun iltifatları, kendisi açken beni doyurması, beni düşünmesi içim gidiyordu sanki dünya benim etrafımda dönüyor gibi hissediyordum. Bunların yanında o da mutluluğunu o kadar çok yansıttı ki bana bana ait olduğunu hissettim. Yaşadığım şehri gezmek doğup büyüdüğüm yerde anılar biriktirmiş olmamız rüya gibi geliyor hala bana bu güzellikler son buldu ama 2 günün ardından dönmek zorundaydı ağlaya ağlaya ayrıldım yanından 2 günde 24 yıldır yaşadığım hayatı unutturdu bana şimdi sadece onu istiyorum yanımda bomboş geliyor yaşamak fevri düşünüp karar vermek istemiyorum çünkü onunla evlenme kararını almam demek taşın altında çok yorulacağım demek evliliğe, yeni hayata, yeni işe, yeni insanlar, maddi zorluklara alışmam çok zor olacak bunu baştan beri göze alamıyordum zaten ama şimdi düşününce bu kadar birbirini seven 2 insan zorluklar için ayrılıp farklı insanlarla mutlu olabilir mi? Onun yanımda olacağına şüphem yok benim mutluluğum her şeyden önemli onun için ama korkuyorum onunla zaman geçirmek bana güç verdi bu korkunun üstüne gitme gücü ama tam olarak engel olamıyorum. Mustafa tek erkek çocuk ve babasınıı kaybetti haliyle tüm süreç onun omuzlarında olacak ve bunu sonra biz ödeyeceğiz maddi olarak zorlanacağımız bir süreç olacağını kolay olmayacağını söylüyor ben maddi olarak zorluk yaşamış bir kız değilim ayrıca etrafımda maddi olarak güçlü ve benimle tanışmak isteyen insanlar var ailemin de baskıları başlıyor artık küçük değilsin iyi insanlar bir şans ver vs gibi klasik türk ailesi zorbaları bana da başladı bu baskılar karşısında acaba mantık evliliği yapsam daha mı az yıpranırım diye düşündürüyor ama beni Mustafa’dan daha fazla kimsenin sevemeyeceği iyi biliyorum artık bu zorbalıktan kurtulmamın yolu Mustafa’yı anneme anlatmak ama bundan da korkuyorum sosyal medyadan tanıştığım bir ile evlenme kararı alma mı desteklemeyecekler size yazarken fark ettim ben hâlâ çaresizim ne yapmam gerekiyor bilmiyorum ama artık ayaklarım yere bassın istiyorum savrulmak istemiyorum.
Gizli KullanıcıNarsistik eş sonrası tükenmişlik.
Merhaba. Eşimden bir yıl önce boşandım. 3 yıl narsistik istismara maruz kaldım. Şimdi kendimi tükenmiş hissediyorum. Ayrıca bipolar hastasıyım ve dehb'liyim. Öğretmenlik yapıyorum. Gün içinde hem dikkatsiz hem de düşük enerjili hissediyorum. Bipolar için ilaç kullanıyorum. Depakin. DEHB için herhangi bir ilaç kullanmıyorum. İçinde bulunduğum durumla nasıl baş edebilir ve yaşam kalitemi artırabilirim. Psikiyatrik tedavi ve psikolojik destek alıyorum. İyi çalışmalar
keremiosDüşünmekten kurtulamıyorum
Gelecekte (9 ay sonra) gerçekleşmesinden korktuğum bir şey var. Kontrolü benim elimde değil, bazı olasılıklar peş peşe gerçekleşirse olacak bir şey. Kontrol edemediğim bir şey ve ben deli gibi düşünüp kendimi korkutuyorum. Bütün olasılıkları hesaplıyorum, gözümde senaryolar kuruyorum, hatta bu kadar kafamda kurduğum için gerçek olursa diye ayrı korkuyorum. Kontrol edemediğim şeyleri düşünmeyi bırakamıyorum, günlük hayatımı durdurup oturup bir köşede bu konuyu düşünürken buluyorum kendimi. Ve belki de çok düşük olan ihtimalleri ben gözümde inanılmaz büyütüyorum, bana şuan gerçekten çok büyük ihtimallermiş gibi geliyor, gerçekçi bakamıyorum korkarken. Bu olayın olmayacağına da kendimi ikna edemiyorum çok sıkıştım. Biri bana bunun olmayacağının garantisini verse rahatlarım sanki ancak ama bu da mümkün değil. Zihnimi sakinleştirmenin ve bu korkuyu yenmenin bir yolu var mı?
Gizli KullanıcıMerhaba sağlıkla ilgili anksiyetemizi nasıl bastırabiliriz?
sürekli sağlığımla ilgili bisey olacak gibi düşünüp kaygılanmak, rahatsız hissetmek ve bu konuya takıntılı olmaktan nasıl kurtuluruz gözümle ilgili bisey yaşamıştım ve bu beni her gün düşünmeye teşvik ediyor bu düşüncelerden kurtulmak istiyorum. sürekli araştırıyorum ve bu artık takıntı haline geldi sağlık takıntısı nasıl yenilir? yardımcı olabilir misiniz lütfen artık kurtulmak isyorum şimdiden çok teşekkür ederim. cevaplarınızı bekliyor olacakğğım ve
Gizli Kullanıcıİlişkide neden partnerimi sıkıyorum?
partnerimi sıktığımı görüyorum zaman zaman bunu nasıl düzeltebilirim Onu bunaltıyorum sıkıyorum sorguluyorum kıskanıyoru. sevgilim zaman zaman benden sıkıldığını boğdumu söylüyor. konuşmak istemeyince mesela uzatıyorum tamam diyip geçmek yerine uzatıp açıklama yapıp dha konuyu uzatıyorum. özellikle iş arkadaşından çık kıskanıyorum bunu nasıl yenmeliyim yani kızdan rahatsız oluyorum tavır ve sorgularından hep sevgilime bugün ne sordu bugün ne konuştunuz diye sorup bunaltıyorum
Gizli KullanıcıNeden onla alakalı rüyalar görüyorum hala?
Merhaba hocam 🪐🌊. Bir süre önce sanal ortamda tanıştığım bir çocukla iletişimim oldu. Başlangıçta sohbetlerimiz genelde cinsellik üzerineydi, bu şekilde bir samimiyet gelişti. Ancak ben artık bu tarz bir iletişim istemiyorum, hayatımda ciddi bir ilişki arayışındayım. Onunla bir geleceğimizin olamayacağını biliyorum ve bunu defalarca kendisine söyledim. Buna rağmen o çocuk, uzun süre yazmasa bile aylar sonra yeniden bana ulaşıyor. Ben de her seferinde ona cevap veriyorum. Önceden uzun uzun konuşur, hatta tartışır ve laf sokardım; artık ise daha kısa, net cevaplar vermeye çalışıyorum. Ona “artık yolumuz bir değil” dediğimde bile yazmaya devam etti. Benim açımdan ilginç olan şu: Ona dair bir beklentim, bir hayalim kalmadı. Yine de bana yazdığında kendimi iyi hissediyor ve cevap vermek istiyorum. Sanki ona karşı bir zaafım varmış gibi. Ama aslında bu sadece onun mesaj atmasıyla tetiklenen bir duygu gibi geliyor. Onun tavrı bana çok yüzsüzce geliyor. Ben açıkça “bizden bir şey olmaz” dediğim halde, yazmaya devam ediyor. Bazen günlerce konuşuyoruz, sonra birden kayboluyor. Sonra aylar sonra tekrar yazabiliyor. Bu davranışlarının amacı ne olabilir? Neden sınır koymama rağmen vazgeçmiyor? Geçenlerde onu rüyamda gördüm. Rüyamda onunla birlikteydim ama sonra başkasıyla birlikte olduğumu ve onu kaybettiğimi gördüm. Rüyada bu durum beni üzmüştü. Bu rüya da kafamı karıştırdı çünkü gerçek hayatta artık onunla ciddi bir şey olmayacağını biliyorum. Neden hala otle rüyalar görüyorum sizce hocam anlamıyorum.
Gizli KullanıcıGeçmişi nasıl tamamen kapatırım?
2022 de yeni ilişkiden çıktıktan sonra boşluk hissim vardı ben çok zor seven hayatına alan biriyim sonra tanıştığım biri vardı ciddiye almıyordum görüştük sıkılmıştım cimri olduğu için daha çok itici gelmişti sonradan beyfendiliği kibarlığı ve her konuda denk olmamız beni etkiledi ve konuşmaya devam ettim bir sürü plan yaptı beklentimi çok yukarıya çıkarmıştı bir ay sonra bir anda yazmayı kesti bende bu durumlarda hep kabul edip devam ederim sonrasında bir anda geri geldi doğum günümü kutladı sonradan ara ara yazıp aramaya devam etti birkaç kez netleştirmek için konuşma yaptım ama istediğim cevapları alamadım fakat sevdiğini söylemişti sonrasında 2023 de de aynı şekilde özel günleri kutlar hiçbir şeyimi unutmaz değer verir destek olurdu fakat kendisi yoktu 2. buluşmamız 2024 eylülde oldu netleşti her şey gibi düşünürken eve geldim konuştuktan sonra her zamanki gibi uzaklaştı gece yazı yazıp her yerden çıkarttım özür diledi ve geçti ama en kötü zamanımı yaşamıştım çünkü bir yandan (mezuniyet,yeni bölümüm ve kariyer kaygılarım,aile olaylarım,arkadaşlarımla yaşadığım olaylar) üst üste gelip etkilemişti hiçbir şey yapmak istemedim 1-2 gün böyle oldu sonra hayatıma devam ettim derken yine yazıp fotoğraf atıp yoklamaya devam etti bende dayanamayıp yazıyordum son yazdığında çok özlediğini vs bahsetti fakat duygularını sorduğumda yine cevap vermedi artık tamamen bu defteri kapatmak istiyorum hem onu araştırdım hem kendi psikolojimi neden nasıl derken kendimi geliştirdim yetersizlik hissim artmıştı çünkü mükemmeliyetçi olduğum için çok fazla şey yaptım suan iyiyim fakat bunu arada düşünüyorum hala anlamıyorum bu durumu hiçbir zaman umursamayan biri olarak hayatımı uzun süre etkileyen bu olay sonucunda kendimi sağlıklı bir şekilde bu durumdan çıkarttığım için sevinip bir yandan bu şekilde sevebilecek miyim ben güzel bir ilişkim olacak mı soruları kafamda dönüyor bazen, aslında her şeyde en iyisini hak ettiğimi düşünüp böyle yaşarım ama bilmiyorum hiçbir çaba göstermeyen insan bile neler hissettirdi diyorum bazen, genel bir değerlendirme ve bundan sonrası için önerilerde bulunursanız da çok sevinirim
Gizli KullanıcıDüşüncelerimden nasıl kurtulurum?
Merhabalar 20 yaşındayım birkaç kez sordum ama son kez tekrar sormak istiyorum içimi rahatlatamadım özür dilerim benim aklıma 1 aydır evden çıkınca sanki eve gelemem geldiğimde evi tanıyamam gibi düşünceler geliyor ve beni çok etkiliyor içinden çıkamıyorum ve şimdide buna artı olarak tatile gidicez ya ben orda nerde olduğumu bilemezsem yada başka yere gidersem fark etmezsem dışarı çıkınca kötü olursam gibi düşünceler geliyor ailemi taniyamazsam gibi ailemle bile dışarı çıkınca sürekli onlara bakıyorum tanıyor muyum diye tek başıma markete gitmeyi düşünüyorum ama sürekli beynim gidip geldiğimde tanıyamazsın başka yere gidersin fark etmezsin diye düşünce üretiyor sanki nerde olduğumu ayırt edemiyorum gibi oluyor bunları düşündükçe. 1 ay önce çok güzel bir hayatım vardı eskisi gibi olmak istiyorum tek başıma çıkıp geri geliyordum şimdi ufacık bir düşünce beni etkiledi ve içinden çıkamıyorum ve böyle düşündüğüm içinde şizofren olmaktan korkuyorum zaten hepsi bu hastalığı öğrendikten sonra oldu lütfen yardımcı olur musunuz böyle düşündüğüm için delirdiğimi düşünüyorum çünkü sürekli ailemi tanıyamazsam ya nerde olduğumu bilemezsem tek çıkınca eve gelemezsem gelince de geldim mi diye düşünmekten bıktım beynim olmucak şeyleri düşündürüyor bana şuan korkuma markete bile gidemiyorum yok geri gelmem geldiğimde tanıyamam ben hep buraya mı gelirdim diye biliyorum çok saçma ama içinden çıkamadım ve son kez size sormak istedim bunlar geçer mi ben eskisi gibi olabilir miyim lütfen herkes çok mutlu ben bunlarla uğraşıyorum bunu düşündükçe daha da kötü oluyorum yardımcı olur musunuz lütfen bana nasıl geçer bunlar üstüne mi gitmeliyim dışarı mı çıkmalıyım ne yapmalıyım bilmiyorum
Gizli Kullanıcı
