Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu

Herşeyi kafaya takmayı nasıl bırakabilirim?

taktığım şeyler mantıksız ve farkındayım ve artık bu durumu aşmak istiyorum taktığım Herseyı not alıyorum eşime soruyorum unutkanlık ve buna benzer yaşıyorum hep mutsuzum içimden hiçbirşey gelmiyor etrafımdaki herkesi kendimden üst sevıyede görüyorum konuşmaya cekınıyorum artık kafamın bedenıme ağır geldıgını düşünüyorum bazen yürümek dahi istemiyorum akıcı konuşamıyorum kendımı sevmiyorum yaklaşık bir buçuk yıldir her türlü ilacı denedim ama kendım ilaçsız kurtulmak istiyorum bu durumlardan …

Aile

Eşimle sürekli eskiye dayalı tartışma yaşıyoruz

Eşimin ailesi ve benim hazır cevaplığım yüzünden ikimizinde sinirli ve öfkeli olduğundan eşim biraz ilgisizliğide var Yaşamak için zorlanıyorum birbirimize karşı sözlü şiddetlerimiz var ve ayrılmak istemiyorum ilişkimin düzelmesini yani boşanmak istemeyen biriyim. Yaşamak için nedensiz hissediyorum ve 26 yaşındayım ve gerçekten çok yorulduğumu hissediyorum eşim sürekli eleştiri içerisinde ve kinayeli cümleler kuruyor cevabınız için teşekkür ederim ne yapmam gerektiği konusunda destek olursanız sevinirim

eşimle gelecekle ilgili planlarımızda tartışıyoruz

Ben ve eşim ev almak istiyoruz ama elimizde 600 milyar var bunun 300 milyarı borca geriye 300 milyar kalıyor bankada 1 trilyon kredi çekeceğiz geriye kalanla 1. 000. 000. 000. 300 ev almayı düşünüyoruz eşim sonra dan caydı istemiyorum dedi ama ben çok istiyorum bunu üstünü çok kavga ediyoruz ben istiyorum eşim istemiyor eşimin gelecekle ilgili geçinmekle ilgili çok korkuları var ama ben de ev sahibi olmak istiyorum kirada oturmak istemiyorum amacım bir yerlere gelmek 250 milyar açığım var ailesinden destek istedim hiçbiri destek çıkmadı bunun üstüne ben eşimle tartıştım ailen destek çıkmıyor diye eşim de benimle tartıştı ailen benim borcumu ödesin diye ailemin eşime borçu var 60 gram ailemin de maddi durumu yok sene sonuna kadar ödeyeceklerini dile getirdiler benimle inatlaşıyor eşim evi almamak için aileme bana saldırıyor sözlü olarak paramı altınımı yapsınlar diye ben ev almak istiyorum bana bu konuda yardımcı olur musunuz eşimle yoksa yollarımızı ayıracağız eşimle çok kötü tartışıyoruz

Stres yönetimini nasıl yaparım

İş yerindeki sorumluluklarım arttı ve fazla fazla mesai yapıyoruz ekip arkadaşlarımızla birlikte. Zihnen ve vücuden çok yorgun hissediyorum. Sevgilime sevgili gibi davranamıyorum arkadaşlarıma arkadaşlığımı gösteremiyorum. Yani insan sevdiği kişiye sarılmayı öpmeyi nasıl unutur. Kimseyle pek vakit geçiremiyorum. Bu da bana ekstra stres yaptırıyor. Çalışmanın karşılığını bile alamıyorum. Üstüne üstelik son zamanlarda çevremdeki kadın çalışanlar ve müşterilerimiz de garip davranıyorlar. Bir müşterimiz ekip arkadaşıma eğitimimin olup olmadığını sormuş. Ardından da eğitimi herkes altı önemli olan yetenek falan demiş. Yani benimle bir kıyas içine girmiş hayatımda 2 kere görüp iş yaptığım birisi. Anlayamıyorum bunun böyle olmasını. Ben sadece işimi yapmaya bakmıyorum ama etraftakiler bu tarz saçma düşünceler ve oyunlar içinde. Bu durumlarda ister istemez strese sokuyor bu dönemde beni. Önümüzdeki hafta motor sınavım var kendimi ona odaklanmam gerekirken ben işteki bu insanlarla uğraşıyorum. Ne yapmalıyım ? Durum beni fiziki olarak kötü etkiliyor stresten alerji oluyorum ve yüzümün sol tarafı bazen ağrıyor böyle uyuşmuş gibi stresten oluyor diye düşünüyorum ve buna bir çözüm bulmak istiyorum. Teşekkürler şimdiden

ne onla olmak istiyorum ne de ondan vazgeçiyorum

iki buçuk haftadır başıma gelmeyen kalmıyor sevgilimden ayrıldım telefonum parçalandı yeni telefon aldım onda da sıkıntı yaşadım abimin düğünü var onun için abiye almıştım onunla ilgili sıkıntılar çektim derslerimde odaklanamıyorum artık ailem derslerimle ilgili çok baskılı davranıyor eski sevgilimden severek ayrıldım ona hep ilgi bağımlısı oldum son zamanlarda yazmadı da aramadı da hep yazdım hep bekledim müsait olmasam bile onun için zaman yarattım yine de yazdım fakat kendisi aradığımda ne döndü nede yazdı sonra hep bahanesi çalışıyordum müsait değildim diyordu ya bir mesaj yazmak sadece 10 saniyeni alır hadi gerçekten müsait değilsin müsait değilim geri dönüş yapacağım de ya ben bunu ona da dedim ama yine de aynı şeyleri yapmaya devam etti ben ilgi görmediğim yerde duramam ama ondan gitmemek için elimden gelen her şeyi yaptım aramak istiyorum hesap sormak istiyorum ama cesaret edemiyorum çünkü kendimi tanıyorum sesini duyarsam ondan vazgeçemeyeceğim ben o kadar bunaldım ki en yakın arkadaşıma her şeyimi anlatırım fakat anlatmak istediğimde sadece ağzımdan iyi hissetmiyorum kelimesi çıktı asla anlatamadım nedenini asla bilemiyorum insanlara mutlu görünmekten yoruldum ben sadece ilgisini hissettirsin istiyordum ama yine de öyle yapmıyordu ben geceleri ağlamaktan ve kalbimin ağrısından karnımın ağrısından uyuyamadım aklımdan çıkaramıyordum aramak istiyorum yazmak istiyorum ama bunu yapamam kalbim değişecek bekle onu diyor fakat beynim ise bırak gitsin sevmiyor seni o diyor ben ne yapacağımı gerçekten şaşırdım herkes üzerime geliyor çok bunaldım ben burada ağlarken o bir yerlerden kız ekliyordu ya ben bunları hak ediyor muyum ben iyileşmek istiyorum ne onunla olmak istiyorum nede ondan vazgeçmek istiyorum ben artık bunları atlatmak istiyorum zihnim o kadar karışık ki artık kaldıramıyorum hiç bir şeyi bana nazar mı değdi diyorum ama bu nazardan daha fazlası daha çok şey yaşadım ama bunlar yeterli olacaktır lütfen bana yardım edin ben iyi hissetmek istiyorum ben artık duygularıma karşı engel olamıyorum istemsizce insanlara bağırıyorum ama asla isteyerek değil sonra kendime kızıyorum bir anda ağlamaya başlıyorum ağlamam gereken yerde ağlayamıyorum ben ne yapacağım ?

Aile

İyi bir baba nasıl olunur ?

Merhabalar. Çocuklarımla iletişim kurmakta zorlanıyorum. Günlük hayatın stresinden yoğun iş temposu, ailevi problemlerden ötürü çocuklarımla iletişim kurarken tahammül edemiyorum. Çabuk sinirlenip kızıyorum. Suçlu ve suçsuz bağırdığı fark ediyorum. Bu yüzden pişmanlık duyuyorum her seferin de. Biri 8 diğeri 4 yasında iki erkek babası olarak onlarla nasıl iletişim kurabilirim. Onlarla nasıl eğlenceli vakit geçirebilirim. Onların çocuk olduğunu ve benim de onların babası olduğumu nasıl hissettirebilirim. Onlara nasıl iyi örnek olurum. İnsanlara ve özellikle çocuklarıma karşı nasıl daha anlayışlı olurum bunlari öğrenmek istiyorum. Kendime çok kızıyorum aslında empati kurabilen bir insanım ama bazen aklimdakileri hayata geçirmekte zorlanıyorum iletişim konusunda. Yardımınıza ihtiyacım var. Bana yok gösterin lütfen.

Kaygı

Dava korkusu nasıl aşılır?

Geçmişte bir soruşturma sebebiyle travma benzeri bir şey yaşadım. Dün de Twitter da yanlışlıkla bir zamanlar bana ait bir hesabı "taklitçi" diye şikayet ettim. Dava edilmekten korkuyorum, öyle ki göğsüm daralıyor. Resmen çürüyorum. Neyden korktuğumu da bilmiyorum, genelde fazlasıyla cesurken şimdi korkudan nefesim kesiliyor. Bununla birlikte artık ne hareket etsem dava edilir miyim diye düşünüyorum. Geceleri uyuyamıyorum. Lütfen yardımcı olacak psikolojik görevli, sadece destek değil direkt çözüm için yardımcı olsun. Zor olabilir biliyorum, ancak rica ediyorum. Teşekkürler.

Kendi içime kapanıyorum kendimi yanlızlaştırıyorum bu durumdan nasıl kurtulurum?

Benim babam 3 yıl önce vefat etti o vefat etmeden önce aramız pek iyi değildi annem de babamın vefatından sonra evlendi babam vefat etmeden önce boşanmışlardı çünkü . Şimdi yeni düzende hiç bir şeye alışamadım sürekli kendimi soyutluyorum yaşadığım evden hayatıma yeni giren insanlarla konusamıyorum annemin eşi ve üvey kardeslerimle sürekli odamda duruyorum ve hayatımda yasadıklarımı kabul edemiyorum lütfen bu duygu nasıl geçer?

serifenur

Romantik İlişkiler

Evlilik bizim için sağlıklı bir karar mı?

Merhaba, 7 yıldır süren bir ilişkim vardı. Üniversiteyi birlikte okuduk, mezun olduk. Ben 2 yıldır atanmakla uğraştığım için henüz düzenli bir işe giremedim. Erkek arkadaşım ise çalışıyor ve düzenini kurdu. Geçtiğimiz aylarda istediğim bir yerden iş teklifi aldım ama sınav sistemi değişince kaygılandım, son kez sınava yoğun çalışmak istediğim için işe gitmeme kararı aldım. Bu kararı kendisiyle de paylaştım. Ancak sınava da yeterince çalışamadım çünkü ciddi bir kaygı süreci yaşadım. Evlilik hazırlıkları sırasında büyük bir tartışma yaşadık. Sınava beklediğim kadar çalışmadığımı fark edince bana oldukça sert davrandı. “Fabrika bile olsa işe gir”, “Çabalamazsan benden bir şey çıkmaz”, gibi sözler sarf etti. Bu süreçte güvenim kırıldı ve daha önceki desteklerimi görmezden gelmiş gibi hissettim. Özür dileyip evlilik yolunda adımlar attı. Kendince pişmanlığını ve değiştiğini gösterdi. İlişkimiz boyunca her zaman maddi olarak da manevi olarak da katkı sağladım. Gelirimiz yokken de el birliğiyle hareket ettik. Ona birçok konuda destek oldum. Ancak o olaydan sonra geri adım atmakta zorlandım. Sonrasında düğünle ilgili maddi yükler nedeniyle yine tartışmalar yaşandı. En sonunda asıl sorunumuz açık bir şekilde ortaya çıktı: Erkek arkadaşım evlilik sonrası benim çalışmamı bir tercih değil, zorunluluk olarak görüyor. Bana söylediği bazı sözler beni derinden yaraladı: “Ben sabahtan akşama kadar milletin ağız kokusunu çekip çalışırken senin evde yatman beni rahatsız eder. Elin ayağın tutuyor, çalışmalısın. Ben yolunacak tavuk değilim. Çocuk olur, hastalık olur ara verebilirsin. Yorulursan 3-5 ay ara ver ama eve benim kadar olmasa da mutlaka katkıda bulun. ” Ben zaten kendi ayakları üzerinde durmak isteyen, çalışmak isteyen biriyim. Ancak bu şekilde, sevgiden çok bir “zorunluluk” gibi söylenince çalışmak içimden gelmiyor. Kendimi bir yük gibi hissediyorum. Maddi yönden kaygıları olduğunu da anlıyorum. Tüm bu yaşananlar nedeniyle ilişkim bitti, ancak hâlâ iletişim halindeyiz. İçimde soru işaretleri var. Sizce bu yaklaşım sağlıklı mı? Bu yaklaşımla bir evlilik yürütülebilir mi? Bu sözler, beklentiler evlilikte daha büyük problemler doğurur mu? Teşekkür ederim.

Romantik İlişkiler

bu duygularla nasıl başa cıkarım?

merhaba hocam ben sanal üzerinde bir çocukla tanışıp 2 sene konuştum. hiç yüzyüze gelmedik. öyle böyle konuşuyoduk. ve ben bağlanıp kaptırdım kafamda birini idealize ettim yan, gerçekte görsem dönüp bakmayacağım birisi hattta öyle diyim size ama sanal olunca çekici ve cazip imkansız geldi bana. .. o zamanlarda duygusal boşluktaydım ona tutundum. heeycanım oldu resmen. ve çok yıprandım bir hiç uğruna. . sonu hüsran oldu çünkü. takip ettiği bir kızı stalklıyorum onun fotolarını beğenmiş mesela bunu görünce çok tetikleniyorum öfke duyuyorum çünkü madem böyle kızları takip edecek niye bana yazıyor gitsin onlarla konuşsun. beni de unutsun çünkü ben o kızlar gibi basit ve sahte ortamcı kızlardan değilim. değerimi bilmiyor öylelerini takip ediyor düşüncesi var bende. bir de aslında kendime sorduğumda neden böyle hissediyorum diye yanıt ben bunları Haketmemiştm oluyor. yani beni de en az ona verdiğim değer ve sevgiyle sevmeli ve uğruma çabalamalydı diyorum. onun yüüznden ağladım ben yıprandım üzüldüm vs vs o ise bunların hiçbirini görmedi işte bunu düşünüp hissetmek çok acı verici oluyor. uğruna bişeyler yapmasaydım çokta takılmazdım. ..