Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Hic atılgan bir insan değilim çekiniyorum ve yapmak istediğim şeylerden korkuyorum
Dediğim gibi özgüvenli değilim sunum yapamam herkes içinde bir şey okuyamam veya voleybol oynarken herkesin yaptığı şeyi yaparken utanıyorum (kurs) ve evet ders çalışmaktan bile korkuyorum çünkü yapamam hissi beni mahvediyor. Yapmam gereken tek şey derslerime odaklanmak ama bunu bile yapamıyorum sadece telefonumda vakit geçirmek istiyorum beni mutlu eden tek şey ama sorumluluklarım var ve sadece telefona bakamam ne yapmam lazım
Gizli Kullanıcı
Stres’i nasıl giderebilirim?
Hep stres içindeyim. Aynı zaman da saç dökülmesi ve tırnak yeme var. Nasıl giderebileceğim bilmiyorum. Ve etrafıma baktığımda resmen kimse stresli değil ve mutsuz değil. Ve benim hiç arkadaşım yok kimse beni istemiyor! Herkesin arkadaşı var ama benim neden yok. Hem birileri hep benim dedikodumu yapıyor ve bütün okula yalan ya da gerçek şeyler paylaşıyorlar. 3 kişiler. Ve herkesin arkadaşı varken benim arkadaşım yok. Herkes benden uzaklaştı ve ben bu duruma çok üzülüyorum. Ben normalde 12 yaşındayım,7. sınıfa gidiyorum. Bütün gün tek başıma geçiriyorum. Eve geçince bile tek başımayım. Annem ve iki kız kardeşim var. Birisi 11 yaşında diğeri 6 yaşında. Babamla annem boşandı. Babam G. Antep’te ben,annem,11 yaşında ki kardeşim ve 6 yaşında kardeşim İstanbul’a taşımdık. (Biz (11 yaşındaki kardeşim,6 yaşında ki kardeşim ve ben G. Antep’te doğduk ve annem de gelin olarak G. Antep’e gitti) annem 11 yaşında ki kardeşim,6 yaşında ki kardeşim, annem ve ben G. Antep’te 5 aile idik) (11 yaşındaki kardeşimin adı Rana 6 yaşında ki ise Ela idi) babam,annem,Rana ve Ela hep bana “çok kilo almışsın,kilo vermeyi düşünüyor musun,kilo ver, kilolu, eskiden çok zayıftın” diyorlar. Ve ben veganım. Ailesinde bu şeyler söylemesinden bıktım. Ben kendi kilomda memnunum. Tamam yaşıma göre kilom kötü (60 falan kilo vermişim 1 saat önce kiloma baktım kilo vermişim bi 59. 9 falandı 3-4 ay önce baktığımda 63 kilo idim). Kilo almamın sebebi şu; bir kaç ay önce ya da 1 yıl önce babamın yanına Antep’e gitmiştim kardeşlerimle birlikte (bu arada babam evli,evlendi başka biri ile). Ayrı odam vardı ve babam abur cubur almıştı ve fovori abur cuburum Browni İntense vebabam ondan 1 paket almıştı. Başka abur cuburlarda vardı işte. Sonra onları durmaksızın onları çok yemiştim ve olanlar ondan sonra olmuştu. Sonra kilo almıştım tartıya falan çıkıyordum ve çok fazla kilo almıştım. 53 kilo idim ama 56-58’lere çıkmıştım. Bunun için çok pişmanım. Keşke kendimi tutsaydım da ailemin bu şeyler söylemeseydi.
Gizli KullanıcıAldatılma ve kilo sorunu
Merhaba Hocam ben 1 ay olacak aldatıldığımı öğrendim sanaldan eşimin tüm mesajlarını okudum sarsıldım önceden de oyun ve sohbet siteleri gördüm sildi özür diledi affettim ama ilk kez kadınlarla sevgili sohbeti yaptığını gördüm özür diledi ama pişman gibi konuşmadı öylesine özür diledim daha neden affetmiyorsun diyor bazen cinsellik için beraber oluyoruz sonra pişman oluyorum kendimi kullanılmış hissediyorum . Üniversiteye gidiyorum derslerim zor 3 yaşında kızım var ve boşansam gidecek. bir ailem yok destek olacak kimsem yok çok çaresiz hissediyorum bir yandan kilo vermek istiyorum veremiyorum insulin direncim var ama odaklanamıyorum Hocam hiç birsey e çocuğum var canim kızım o nefes oluyor ama onunla bile zor oynuyorum kafam dolu hep yardım edin ne yapayım Hocam çok teşekkür ederim cevap için. 💐
Gizli Kullanıcı18 yaşındayım çekiniyorum ne yapmalıyım?
18 yaşındayım ve ailemden gizli bir şekilde psikiyatriye randevu alıyorum sebebi ise ailemin bu durumu ergenlik krizi olarak görmeleri fakat bende ne yaşadığımı tam anlamıyla bilmiyorum çünkü yaşadığım sorun gerçekten her ergende olan bir durum mu yoksa benimkisi gerçekten bir doktorluk bir tedavi mi veya doktora gittiğim zaman doktor bunun için mi geldi gerçekten diyeceğinden dolayı çekingen ve kaygılıyım ve de tam anlamıyla gerçekten cevap bulamadığım sorulara cevap bulabilecek miyim yoksa bana bildiğim cevapları mı verecek veya gerçekten derdimi anlatabilecek miyim emin değilim veya gerçekten dinlenecek miyim yoksa geçiştirilecek miyim bundan da emin değilim sadece gerçekten bu yaşadığım durumların ergenlik sancılarıyla bağlantılı olup olmadığını öğrenmek ve bilgilenmek istiyorum
erehBoşanma aşamasında erkek arkadaşım var
Merhabalar erkek arkadaşımi çok darliyorum bunun da farkındayım ama bir türlü engel olamıyorum. Çevrem tarafından da beğenilen özgüveni yüksek biriyim. Ama sevgilimi çok seviyorum ve nedense hep beni bırakıp gidicek diye düşünüyorum. Bunu o kadar çok takıyorum ki çoğu gece doğru düzgün uyuyamıyorum bile. Ne yapmam lazım. Bu arada oda beni seviyor her fırsatta söyler ama pek hissettirmez. Çok çaresiz kaldım
Gizli KullanıcıEşimin ailesi
Merhaba,10 yillik evliyim. evlendigim gunden beri esimin ailesi beni hic sevmedi hep laf soktular gerek dış gorunusum,kiyafetim,rengim,kilom. bende onlari sevmedim oyuzden beni esimle ayirmak icin gorumcem hirsizlikla bile sucladi. eşime soyledigimde baslarda yaptiklari terbiyesizlik dedi zaman gecti tartismamiz olnca yuzune vurdm ailesinin yaptklarini,yok sen yanlis anladin vs savunmaya gecti. onlar benimle konusmuyorlar esim cocugumu zorla konustryr onlarla sizce bu dogru bir davranismi. ne yapacagimi nasil davranacagimi bilmiyorum cocugum konusundada hem beni sevmiyorlar hemde eşimin bu sekilde davranmasi kafami karistryr cocukla disari ciktiginda ailesiyle zorla konusturup onlari sevdirmeye calisiyr uzakta yasiyoruz ayni sehirde degiliz. hamileykende eşim dedi doguma gelecekmisiniz babasi hemen eşine donup gidersen kafani kirarim dedi ve esim sessiz kaldi bu durumada,esim surekli ailesini savunan biri. ailesi ilk dugun gununde zorla kolumu cekip ellerini opturup masada bizimle yemek yiceksin dediler sonra kalk cay yap bilmem falankesin gelini ilk gunden şunu yapiyr bunu yapyr bi tuhaf oldum bizimde gelinler var ama ailemde oyle bir davranis gormedim. cok uzuldum agladim esimle cok kavgalar ettik ailesi yuzunden ailesi beni arardi işi biraksin yanimiza gelsin falan derdi bende niye işini biraksin derdim bekarken biraktirsaydiniz ozaman. aile ve akrabalariyla bir olup hep bana düşman gibiler ve kac yilda birde olsa gorseler bana illaki laf sokarlar.
Gizli KullanıcıDepersonalizasyon ve derealizasyon yaşıyorum ne yapabilirim
Yaklaşık 5 yıldır depersonalizasyon ve derealizasyon yasiyorum bunun için ne yapabilirim Ben ilk başta tamamen etrafı rüya gibi goruyordum ama çok sık değil haftada 1 kez ayda yılda 1 2 bilemedin 3 ama sürekli aklımda kafamda dusuncelerimde acaba yine rüya gibi goruruyum herşey yapaylasirmi tarzında sürekli düşünüyordum ve kontrol kaybına yol açıyordu istemsizce onu düşünüyordum yani her ne tür işi yaparsam bile sonra bir gün uyandım tamamen etraf rüya gibi rüya gibi olmasa bile bir sis perdesinin arkasindan dünyaya ve olaylara bakıyorum
Gizli KullanıcıKendimi herkese sevdirmek zorundaymışım psikolojisinden nasıl kurtulurum ve bunun sebebi nedir?
Ben üniversiteye yeni başlamış biriyim. Henüz 1 ay falan oldu fakat içimi çok huzursuz eden birşey var. Herşeyi o kadar fazla düşünüyorum ki gün içinde yaptığım şeyleri, konuştuklarımı kafamda sürekli döndürüyorum acaba yanlış birşey yaptım mı ? İtici durdumu? Vs diye sorguluyorum hep. Şuan bu yeni bi ortama girdiğim için mi öyle yoksa karakterim mi bu çözemiyorum da henüz ama beni rahatsız ettiği kesin. Aslında sosyal biriyim ve insanlarla hemen kaynaşıp arkadaş olan bi yapım var fakat kimseye güvenmiyorum. İnsanlara en samimi halimi gösterip en yakınlarım hariç kimseye içimi açmıyorum. Fakat biriyle konustugum zaman o kisi bana iyi davransa bile sanki arkamdan konuşacakmış gibi hissediyorum. Yada akşam eve gidince kafamda konuştuğum şeyleri döndürüp duruyorum, dışarıdan nasıl göründüğünü düşünüyorum. İnsanlar ya beni sevmezse diye düşünüyorum hep sanırım. Bu o kadar yorucu bişeyki. Liseden yada Aileden gelen birşey sanırım emin değilim çünkü babasız büyüdüm ve annemde sevgisini hiç bir zaman gösterebilen bi kadın olmadı hep uzaktı bana. Lisede ise çok fazla zorba insan vardı. Şimdiki kadar güzel değildim, dişlerim yamuktu kaşlarım çirkindi vs vs. Şimdi bunların hiç biri yok ama o his hala var. belkide bunlarla alakası vardır diyorum kendi kendime ama sanki herkes benim hakkımda olumlu şeyler düşünüp sevmeliymiş hissi ve sanki yüzüme iyi davranan insanların bile arkamdan kötü şeyler söylemesi hissi artık beni yormaya başladı gerçekten. İnsanların söylediği şeyleri kafama çok fazla takıyorum ve sürekli düşünüyorum. Bunun illa kötü bi söz olmasına da gerek yok ayrıca. Ne kadar güzel olursam, ne kadar göz önünde olursam o kadar sevilirmişim gibi geliyor. İnsanların ilgisi benim üzerinde olduğunda anlık olarak çok mutlu oluyorum fakat bu durum tam tersi olduğu zaman, birileri beni görmezden geldiği zamanda tam tersi şekilde çok üzülüp çok düşünmeye başlıyorum. Bazen ne kadar güzelsen o kadar sevilirsin gibi geliyor fakat İnsanlar güzel olduğumu söylese, ben kendimi beğensem bile Hep bir yetersizlik hissi var içimde (Ki ben genel olarak kendimi beğenen biriyim dış görünüşüm ile ilgili sorunum yok aslında. zaman zaman özgüvenimin düştüğü oluyor tabi ama genel olarak bi problemim yok ) sadece bu konuda değil bazen başarı konusunda bile hiçbirşey yapamayacakmışım ve başarısız olacakmışım gibi hissedebiliyorum. Ama bu da başka bir psikolojik durumun konusu sanırsam. Biraz uzattım kendimi açıklayabilmek adına ama Bu duygulardan nasıl kurtulabilirim acaba? Şimdiden teşekkür ederim🙏🏻
Gizli Kullanıcıailem çok sıkı bunun için napmalıyım
istediğim hiçbir şeyi yapamıyorum öncelikle çocukluğumu yaşayamadım şimdide gençliğimi herşeyime karışıyolar ve her seferinse tehdit yiyorum asla istediğim gibi davranamıyorum istediğim yerlere gidemiyorum istediğim kıyafetleri giyemiyorum istediğim kişiyle arkadaş kalamıyorum istediğim zaman dışarı çıkamıyorum maksimum ayda 1 kez çıkmama izin veriyolar erkek arkadaşımı öğrendiklerinde ilk ona bi tehdit yaşattılar sonrada bana eğer crop giydiğimde yakalanırsam o kıyafeti alıyo annem kesip çöpe atıyor babamla annem sürekli kavga ediyor annem sürekli beni dışlıyor abime karşı ve hala çocuk muamelesi yiyorum evde hiçbir şekilde evde iyi davranılmıyorum bir kedim var tek katlanmaya isteğimde pamuk yani kedim onuda annem evden atmaya çalışıyor evde kalmamım 1 sebebi var ve evden atmaya çalışıyor yani asla istediğim hayatı yaşayamıyorum her gün illa birşey yapıyolar ve saatlerce ağlıyorum ve bundan çok hem yoruldum hem bıktım
Gizli KullanıcıKararsızlık, güvensizlik, yetersizlik hissi ile nasıl başa çıkabilirim?
Merhabalar ben 25 yaşında bir kadınım. Üniversiteyi bitirdim hala bir işim yok. Mesleğimi yapma konusunda büyük bir direnç gösteriyorum, yapmak istemiyorum ama ne yapacağımı da bilmiyorum. Benim yaşımda olan başarılı insanları hep kendimle karşılaştırıyorum, çok yetersiz hissediyorum. Biliyorum karşılaştırma yapmak doğru değil ama elimde de değil. Kendime çok kızıyorum hiçbir şeyi becerememiş hissediyorum. Her gün başka hangi mesleği yapabilirim diye düşünüyorum ve düşünmekten öteye geçemiyorum. Yetersizlik hissi bir şeylere başlamama engel oluyor. Geleceğimi düşünmekten ve kendime üzülmekten, kızmaktan, acımaktan başka hiçbir şey yapamıyorum ders ya da kişisel gelişimimi geliştirecek hiçbir şey yapamıyorum. Bu nedenle de kendime kızıyorum. Şimdi önümde bazı seçenekler var ya yurt dışına tek başıma gidip orada bir hayat kurmaya çalışacağım ya da burada bir şeyler yapmaya çalışacağım iki seçenekte de ne yapacağımı bilmiyorum. ben ne yapmalıyım nasıl karar vermeliyim kararsızlık, güvensizlik, yetersizlik hayatımı mahvediyor.
Gizli Kullanıcı
