Zihninizi Özgürleştirin

Aniden Gelişen Duygu Değişimleri

Merhabalar, güzel giden bir ilişkim var ve benim duygu değişimlerinden dolayı problemler yaşıyoruz. Aniden soğuyup sonrası sevgi patlaması yaşıyorum 2 yıldır böyleyim insanlara karşı da böyle olabiliyorum ara ara ne yapmam gerekiyor bilmiyorum kendime nasıl bir yol çizebilirim kendimi bu durumda asla ifade edemiyorum çok zorlanıyorum karşı tarafta anlam veremiyor yardımcı olabilir misiniz bu durumu nasıl aşabilirim elimden geleni yapmak istiyorum

Olmayacak şeyler için kaygı duyuyorum

Herhangi bi olayın sonucunda olmayacak bir şey için sürekli endişe etmek kaygı etmek ve gün içinde çok strese girmek kaygı bozukluğu yaşıyorum gün içinde hiç bir şey beni eğlendirmiyor gün içinde kaygı ettiğim şey sürekli aklımda olması. Ama olmayacağındanda eminim ama beynim sürekli tekrarlıyor .Bu kaygıyı atmanın çaresini bilmiyorum herkes ne dese boş geliyor bana sadece zihnimin içindeki karmaşaya odaklanıyorum 🥺

Sürekli Dert Anlatıyorum, Nasıl Daha İyi Hissederim?

Sürekli derdimi insanlara anlatmak istiyorum, en ufak bir anda dertlerim hakkında detaylara inmek veya beni dinlemeleri için onlara farklı şeyler söylüyorum. Sürekli ilgi çekici şeylerden bahsediyorum kendimle alakalı ama hiçbiri aslında ilgi çekici değiller. Nefes alamıyor gibi hissediyor ve her boş bulduğum anda aileme karşı bir cevap hazırlıyorum kafamda. Çok agresifim, tahammül seviyem neredeyse yerlerde. Sevgilim ne dese ona karşı çıkıyorum, zıt olmak için uğraşıyorum ve çok fazla dert anlatma girişiminde bulunuyorum. Konfor alanımdan çıkmak istemiyorum ama aynı zamanda da arkadaşım yok diye kendi kendime yükleniyorum.Günlük yaşamımda seslere tahammül edemiyorum sussunlar istiyorum. Ama aslında içten içe birisi benimle oturup sohbet etsin istiyorum. Yalnız kalmak en korktuğum şeylerden birisi olduğu halde çok yalnız hissediyorum. Erkek arkadaşım sadece benimle ilgilensin, benimle konuşsun ve bana vakit ayırsın istiyorum. Hatta bunu çevremdeki herkesten istiyorum ama olamayacağının farkında olduğum için onlara yansıtmamaya çalışıyorum, bu durum beni çok zorluyor.Bir derdim olduğunun farkındayım, bu kadar dalıp dalıp gitmelerim hiç normal değil ama ne olduğunu bulamıyorum. Bu beni ve cevremdeki insanları çok zorluyor. Bunlarla nasıl başa çıkabilir ve bunlardan vazgeçip iyileşmek için ne yapabilirim?

İletişim

Toplum önünde konuşma yaptığımda neden konuşurken dudaklarım titriyor ve nefes nefese kalıyorum

Seyirci önünde konuşma yaparken aşırı heyecan yapıyorum ve utanıyorum. Bu yüzden dudaklarım belirgin bir şekilde sürekli titriyor ve bana engel oluyor, çoğu zaman da sıcak basıyor ve terliyorum. Örneğin; okulda edebiyat dersinde konuşma sınavımı sunarken sürekli dudaklarım titriyor ve bildiğim şeyleri unutuyorum. Dolayısıyla doğru düzgün cümle kuramıyorum. Bu durum yüzünden herkes benimle dalga geçiyor. Utançtan arkadaşlarımın yüzüne zor bakıyorum. Bu durumu nasıl düzeltebilirim?

Sosyal Hayat

Verdiğim Değer Kadar Alamıyorum

arkadaş ortamında benim onlara verdiğim kadar değer verilmediğimi düşünüyorum onlar için ben olsam da olur olmasam da olur ama benim için öyle değil onlara göre hareket ediyorum bazen benim olduğumu unutup ben yokmuşum gibi konuşuyorlar bundan nasıl kurtulabilirim onları sevdiğim için arkadaşlığımı da bitiremiyorum bu duruma çok üzülüyorum artık üzülmek istemiyorum size danışmak istedim bilen kişi sizsiniz napabilirim bu durum için

Kendime karşı nasıl daha iyi olabilirim?

Kendimi sevmiyorum. Hiç sevmiyorum hem de. Kendimi çok çirkin buluyorum. Hiç özgüvenim yok. Dışarı çıkarken neredeyse ağlayacak kadar stresleniyorum. Bunu aileme çaktırmamak için içime atıyorum ve bazen bu bana kötü bir şekilde geri dönüyor. Parlıyorum yani ağlıyorum. Şiddetli bir şekilde. İnsanlara bakarken bile kendimi kötü hissediyorum. Hayat bana çok korkutucu geliyor. Daha doğrusu insanalar. Ben tesettürlüyüm ve bu düşüncelerin tesettürle ilgi olduğunu düşünüp açılmaya çalışmıştım. Hâlâ da bu düşünceler aklımdan çıkmıyor. Aileme söylediğim de net bir şekilde reddetmişlerdi. Sonra kapalı bir şekilde kendimi sevmeye çalıştım ama yapamadım. Bakım yapıp kendimi iyi hissettirmek istemiştim ama annem bir işe yaramayacağını söyleyerek kızmıştı. Bilmiyorum nasıl kurtulacağım bu nefretten?

Sürekli geçmişte yaptığım hataları düşünmemeyi nasıl başarabilirim?

En başından beri berbat bir evlilik yaşıyorum ve tüm günlerim geçmişte beni bu evliliğe sürükleyen hatalarımı düşünmekle geçiyor. Artık aklımı yitirmek üzereyim zamanı geri alamayacağımı da biliyorum ama düşünmekten vazgeçemiyorum. Sürekli olarak ya geçmişte yaptığım saçma seçimleri ya da zaman geriye dönseydi bir daha yapmayacaklarımı düşünüyorum. Delirecek gibi hissediyorum ve herkesten nefret ediyorum herkesten. Bu histen nasıl kurtulacağım veya düzelteceğim.

Sosyal Hayat

Konfor Alanımın Dışına Çıkamıyorum

Sanarım konfor alanı deniyor... Benim sadece belli aktivitelerim var. Mesela pizza yerken sadece vejeteryan pizza yerim başka bir tür yiyemem. Belli bir alan dışına çıkamam. Yakın akrabalarım hariç diğer akrabalarımla konuşamam. Yeni bir okula geçtiğimde insanlarla tanışmaktan korkarım. Neden oluyor bilmiyorum ama belli şeylerin dışında hiçbir şey yapamıyorum. Bir yere gidince eğlenemiyorum bile. Yargılanmak beni çok korkutuyor. Babam da bundan şikayetçi. Mesela bizi dışarı çıkartıyor, ben bilmiyorum neden ama tek bir hareketim bile anı mahvedecek gibi hissediyorum. Bu yüzdende öylece tepkisiz duruyorum. Bu benim arkadaş çevremi de etkiliyor. Yemek planları kuruyorlar ama ben seçici biri olduğum için ortada kalıyorlar. Bir plan kurulduğunda beni katmadan kurun diyorum bazen. Onlarla birlikte dışarı çıkmak beni geriyor. Her an beni yargılacaklarmış gibi hissediyorum. Çok uzun oldu. Teşekkür ederim.

Kendimi, kendime yabancı hissediyorum

Kendime yabancı hissediyorum, verdiğim kararlar veya günlük yaptığım işlerde sanki ben yapmıyormuşum gibi yaşamı bile hissetmiyorum ve sürekli her şeyi sorguluyorum yaşıyor muyum bu benim elim mi şu an hayatta mıyız vs vs gibi sorgulamalar hep kafamda dönüyor sürekli dua etmeye odaklanıp kendimi sakinleştirmeye çalışıyorum daha öncede böyle hissettiğim oldu panik atak yaşadığımda oldu psikoloğa gitmiştim zamanında düzelmiştim ama yine aynı şikayetleri hissediyorum

Romantik İlişkiler

Eşime Kendimi İfade Edemiyorum

Esimle iletisim problemleri yasiyoruz. Cayina seker atmamam problem. Ekmegi ters koymam problem. Arkasindan kapiyi kitlemeyi unutmam. Gunluk rutin islerde basit hatalar yapmam problem.Benim her kelimemden milyon tane anlam cikartiyor. Bi tek benim demek istedigim seyi anlamiyor. Tartisma zamanlarinda hep susmayi tercih ediyorum. Bu seferde konusmadigim icin azarlaniyorum. Konusuyorum kelimelerimi begenmiyor yine tartisma uzuyor.Her seye cevabim olmasindan surekli birseyleri aciklamamdan savunmaya gecmemden nefret ediyormus. Haklisin hytm dogru soyluyorsun hytm diyorum. Bu seferde hakli olmak bir seyi degistirmiyor diye soyleniyor. Susuyorum yine soyleniyor. Once konusmayi ogren diyor. Onun kurallarina uymaya calisiyorim ufacik bi hatada tekrar ayni sarmaldayiz.Bir şeyi neden yaptığımla aciklamasiyla ilgilenmiyor bile. Direk sonucla yargilaniyorum. İletisim kurmakta zorlaniyorum. Kendi fikirlerimi dusuncelerimi hep korkarak endiseli paylasiyorum cogunlukla onun dusuncelerine gore fikrimi sekillendirmeye calisiyorum. Surekli yargilanmaktan ,hata yapmaktan ,yaranmaya calismaktan, benimle mutlumu , acaba kurallarina nasil eksisiksiz uyabilirim.. acaba bugun neyden tartisicaz. Yine ne yaptim.diye dusunketem yoruldum. Nasil iletisim kurabilirim. Nasil kendimi aglamadan ifade edebilirim .