Zihninizi Özgürleştirin
Herkes için psikoloji ve zihinsel sağlık alanına giren soruların hazinesini keşfedin.
Filtrele
Sinirlenmemeyi nasıl kontrol edebilirim?
Ailem beni anlamıyor kimseyle anlaşamıyorum bişey olduğunda kendimi ifade edemeyip ağlıyorum ve bunda suçlu ben oluyorum ve simraik durumuna düşüyorum ani sinirle herşeyi söylüyorum bilmiyorum yani sonra da pişman oluyorum ama haklı olduğumu düşünüyorum ne yapsam hatalı durumuna düşüyorum sinirlerimi nasıl kontrol edip kendimi nasıl ifade ederim bilmiyorum ne istediğimi bilmiyorum ne yapacağımı bilemedim yani yardımcı olursanız çok memnun olurum
İlişkinin adını koyamadığımız bir durum - Depresyondayım
22 yaşındayım. Hiç sevgilim olmadı. Yakın arkadaşlarım sayesinde biriyle tanıştım. 3 aydan fazla birlikte vakit geçirdik. İkimizde çekingen yapıya sahibiz. Birbirimizden hoşlamdığımızı biliyoruz. Fakat o bana daha açılmadı. İlişkinin ismini koyamıyoruz. Aslında ben araya çok mesafe koyduğumun farkındayım. Amma ondan da büyük bir çaba görmüyorum. Bu belirsizlik beni yıpratıyor. Şuan kendimi çok kötü hissediyorum. Yalnızlıktan mı yoksa aşktan mı bu haldeyim?Bilmiyorum. Ben ona adım atmıyorum. Onun bana gelmesini bekliyorum. Olursa olur, olmazsa canım sağ olsun diyorum. Ama bunu ağlayarak yazıyorum. Hiç bu duruma düştüyüm olmamıştı. Hayatımda bir ilişkinin olmaması hiç bir zaman sorun oluşturmadı. Ama şimdi sanki bir boşluktaymışım gibi. Halbuki aramızda nerdeyse hiç bir şey olmadı
Aşırı utangaç olmaktan nasıl kurtulabilirim?
Öncelikle merhaba hocam. Bende sanırım biraz fazla utangaçlık duygusu hakim. Bu arada söylemeden geçemeyeceğim ben de bir psikoloji öğrencisi olarak daha ziyade psikolog adayı olarak bu utangaçlık duygusunu fazla hissediyorum. Hem normal yaşantım hem de ileriki zamanlarda meslek hayatımda da bu duygunun bana vereceği zarar da ortada . Çünkü psikolog adayı olarak danışanlarımla ya da yakın çevremle iletişim kurabilmek için bu utangaçlık durumunu ortadan kaldırmam gerekiyor. Acaba öneriniz nedir? Teşekkür ederim.
Ellerim neden titriyor?
Son zamanlarda bu durum oldukça arttı. Artık gergin veya mutsuz olmasam dahi ellerim zangır zangır titriyor. Üstelik durduk yere oluyor mesela bazen kalem tutarken gibi bu durumun psikoloji açısından bi karşılığı var mı bilmiyorum fakat internette bu durumu yaşayan insanların videolarını görüyorum. Bir çok kişi bu durumu yaşıyormuş . Bunun sebebi nedir? Durduk yere ellerimiz neden titrer? Şimdiden çok teşekkür ederim
Eski ilişkimdeki heyecanı bulamıyorum
1 buçuk senelik bi ilişkim var toksik bi ilişkimizde yok sevilip el üstünde tutuluyorum onunla mutluyum evet ama eski ilişkimdeki insana hissettiğim kalp atışlarımın hızlanması heyecan olsun şuanki ilişkimde yok bu beni çok üzüyor o kadar çok istiyorumki onu görünce kalbim hızla atsın midemde kelebekler uçuşsun daha öncesinse başka bir ilişkimde hissedip şuan hissedemiyor olmak çok üzüyor beni sorun nedir sizce
Depremi hala atlatamadım ne yapmalıyım?
Depremden önceki hayatımı çok özlüyorum. Kaybettiğim yakınlarım sürekli aklıma geliyor. Etkisinden kurtulamadım. Herhangi bir sallantı yaşasam paniğe kapılıyorum. Bi ara kötü rüyalar görüp saat 5 ten önce uyandıysam uyuyamıyorum saat 5 e kadar bekleyip 5 olunca otomatik uyuyorum. Önceki hayatımda hiç ağlamazdım şimdi ani ağlama patlamaları yaşıyorum. Özellikle kaybettiğim bir yakınımla ilgili bir şey görsem veya onu hatırlatan bir şey olunca bunu çok yaşıyorum.
Erkek arkadaşıma geçmişimi anlattıktan sonra her şey değişti
erkek arkadaşımla 19 aylık bir ilişkimiz var 8. ayımızda ona geçmişim hakkında bilmediği şeyleri itiraf ettim o daha önceden hiç ilişkisi olmadığı için ve bunları bana 5. ayda söylediği için bende geç söyledim ve o günden beri sürekli ayrılmak isteyip geçmişimdeki insanların beni düşündüğünü ve bunu kabullenemdiğini söylüyor fakat her ayrılığımız barışma ile sonlanıp tekrar aynı döngüye giriyoruz kendisi de hala çok seviyo bundan adım kadar eminim fakat benim geçmişimi hatırlatacak bir olay olunca tamamen farklı bir insan oluyo acaba onu nasıl iyileştirip ilişkiyi kurtarabilirim
Kaygılarımla nasıl baş ederim?
Sürekli kaygı içindeyim ya olursa diye . Bununla bazen baş ediyorum bazen edemiyorum sebebi çok gereksiz şeyleri kafama takmak bunu biliyorum ama elimde değil ,yine kendimi kaygı içinde buluyorum,bu durum hayat kalitemi düşürüyor normal sağlıkı düşünmek istiyorum ama nerden başlamak lazım bilmiyorum pozitif düşünmeye çalışıyorum iyi şeyler ama arada işe yaramıyor geceleri uyuyamıyorum bazen tek kalmak istemiyorum çok berbat bişey ne yapmam lazım
Sevilmeyecek biri olan ben miydim yoksa sevmeyi bilmeyen onlar mıydı?
Geçenlerde bi yazı gördüm kendinizi odak yapmak için başınıza birsey geldigini ve herkesin sizinle ilgilendigini hayal ettiniz mi ? Sürekli yapıyorum hatta fiilen bile yapıyordum hayali bırak bayılmak vs numarası olsun yani küçükken bakıyorum sevgi vermeyi bilmeyen öğretmen ebeveyn herkesle karşı karşıya kaldım bunu nasıl halledebilirim nasıl iyilestirebilirim kendimi o öyleydi bu böyleydi demekle toparlanmiyor bana gerçekçi bir ilaç bir tavsiye lazım lütfen yardım edin kendimi kurtarmak istiyorum nerden başlamam lazım kendimi nasıl sevgi depolarımi doldurabilirim
Kendi kendimi sabote mi ediyorum?
Üniversite hayatını oldukça uzatmış bir öğrenciyim gerçi lise, üniversiteye hazırlık yıllarında da çalışkan olduğumu hatırlamıyorum hatta sanırım tüm hayatım çalışmak,başarılı olmak isteyip bunu yapamamakla geçti. Yapamamak diyorum çünkü bu keyifle süren bir süreç olmuyor yani aslında ben hep çalışkan başarılı olmak istiyorum ama nedenini çözemediğim bir şekilde olmuyor. Makine mühendisliği okuyorum ve bölümüm de gerçekten zor evet ama hiçbir zaman hiçbir ders için sadece bir gün bile içime sindi gerçekten çalıştım diyemiyorum bu yüzden de bölüme laf etmekten önce kendime bakıp ve neden başarısız olduğumun baş kahramanını görüyorum. Aslında ne kadar saçma değil mi? Çalışmak istiyorum ama masaya oturamıyorum bazen oturuyorum ama derse bakabildiğim süre 15 dakika sonra hoop başka şeylerle uğraşyorum. Oldum olası ders çalışmaz tembel olarak nitelendirdim kendimi ama geçmiş zamanda bu durumun beni çok üzdüğünü yıprattığını farkettiğim süreçte bunun acaba tembellik olmayabilir mi düşünceleri yer etti aklımda. Dikkat dağınıklığım olduğunu düşünüp destek almak adına gittim ilaç kullandım ama o da hayretmedi ve bu süreçten sonra dikkat dağınıklığı ya da başka sebepten değil de ben kendi kendimi mi engelliyorum diye düşündüm. Ama bu çok saçma geliyor. Hayatım şuan bana bağlı ve ben her şeyden bihaber zaman öldürüyorum sadece üstelik sınavlarıma 10 gün kala bile bu boşa zaman öldürme olayı sürüyor. Son günlerde de yetişmeyecek düşüncesi. .. İşte tüm yıllar böyle geldi geçti. Bazen kendime çok öfkeleniyorum çünkü istediğim hayat için ders çalışmam öğrenmem lazım ama hep erteliyor sıkışınca da gerginlikten bir şey yapamıyorum. Ama son 2 3 haftadır yetiştirebilecekken asla kafamı veremedim koskoca bir gün toplasan verimli 30 dk çalıştım bu da hiçbir şey gerçekten. Ne yapıcam bunu nasıl aşıcam bilmiyorum. Ben acaba kendimi sabote mi ediyorum? Bu davranış şekillerinden nasıl kurtulabilirim?Teşekkür ederim.