Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu

zor bir süreçten geçiyorum

Nisanda meme Cadan her iki göğsümü de aldırdım,ameliyatın 5. Günü eşimin yanında çalıştırdığı hep acıyarak anlattığı kızla beni aldattığını öğrendim,hemen dava açıp boşandım. 14 yıllık evliliğimden elimde maddi manevi hiçbirşey yok,2 çocuğumla mücadele veriyorum. ve yaşadıklarımı uğradığım haksızlığı sindiremiyorum,birgün çok güçlüyüm,birgün diplerde,bu süreci nasıl atlatacağımı bilemiyorum. emeklilik dilekçesi verdim rahatsızlığımdan dolayı,evi de değiştirmek istiyorum ev kayınpederimin,ama maddiyattan dolayı beklemedeyim,bu ev beni boğuyor.

Kaygı

Panik atağımı nasıl durduracağım?

Bugun okullar basladı. Ben 3 sene once suan okudugum okulda okuyodum ve oradan bazı arkadaslarım vardı. Simdi buraya tekrar geldigimde bir kacı buradaydı, sadece bir kac tanıdıgım vardı ve hepsi bana soguk yaptı, Bugün okulda yalnız kaldım. Yanıma kimse gelmedi. Eski okulumdan ise nakilimi çok dıslandıgım aileme yalvar yakar aldırmıstım. Bugün korkunc gecti. Gün icinde pek belli etmedim ama gün sonunda tekrar panik atak yasadım. Her nakil aldırdıgım okula alısmaya calıstıgımda yasanan bir durumdu aslında. 2 sene önce bunu yasadıgımda durum cok daha vahimdi. Demin cok üsüyordum, cok korktum ve ürperdim, nefes alamamaya basladım, istemsizce sürekli agladım, nefes almam o kadar zorlastı ki… Basım agrıdı ve dönmeye basladı. En sonunda bayılacak raddeye geldim. Gercekten korkunctu. En sonunda büyüklerimden birinin yanına gittim ve ona sarıldım. O beni sakinleştirdi.

Hiçbir şey yapacak enerji ve disiplinim yok, kendimi nasıl geliştirebilirim ?

Üniversite öğrencisiyim normalde 5 yıl olan bir süreç ve bu sene mezun olmam gerekiyordu, ama okulum baya bir uzadı. Üniversiteye girdiğimden beri yerimde sayıyorum, psikolojik olarak çok zor süreçlerden geçtim ve uzun süreler derslerimi ihmal ettim. Derslerimi ve sosyal hayatımı da ihmal ettiğim bir donma süreci yaşadım nerdeyse, depresyondaydim yoğun kaygı bozukluğu yaşıyordum. Bir şekilde bunlarla başa çıkmayı öğrendim ama hayatımı ve zamanımı kontrol edemiyorum artık. Derslerimde başarısız oluyorum çünkü adapte olup bir plan program çerçevesinde goturemiyorum, duygusal dalgalanmalarım overthinklerim depresif ruh halim beni bir anda bir donma moduna sokuyor ve ben günlerce haftalarca derslerden elimi etegimi çekiyorum mesela sonra da bir daha ipin ucunu yakalamak çok zor oluyor. Onun haricinde günlük aktiviteler için de enerji bulamıyorum, spor yapacagim diyorum bir gün yapıyorum bazen 3 gün yapıyorum sonra yine birakiyorum. Kendimi, şuanki mental durumumu hiç beğenmiyorum, gelecekle ilgili hiç hayalim planım hedefim yok çünkü. Bir sürü şey yapıp kendini geliştiren insanlara çok özeniyorum, ama ben tüm gün elimde telefon yatıyorum mesela. Dil öğrenmek istiyorum, okuduğum bölümle alakalı ogrenmem gereken yazılım programları var, okumak istediğim kitaplar var, spor yapmak istiyorum, dolu dolu bir hayat istiyorum ama her sabah uyanınca akşam bunları planlayıp düşünmemiş gibi eline telefon alıp tüm gün sosyal medyada geziyorum, veya geçmişi düşünüyorum, insan ilişkilerimi aşırı kafaya takıyorum, insan iliskilerimle ilgili kafamda kötü kötü senaryolar kuruyorum. Bir ugrasim olsa kafamda da bu kadar senaryo kurmam tabiki, ama bir seylere odaklanıp yapicak beyin hücrem yok sanki kafamın ici bomboş gibi. Beni en çok zorlayan şey insanlarin gözünde nasıl gözüktüğümü sürekli tartıp biçip bunun üzerine aşırı düşünmek ve endişelenmek, zamanımın tamamını düşünerek geçirmek. .. İkincisi de hiçbir şey yapmadan yerinde saymak, okuldaki derslerim dışında ugrastigim hiçbir şey yok ve onlara da kafamı veremediğim için onlarda da başarısız oluyorum. Aylar geçiyor mesela bir dönem bitiyor, ben o 4 ayda ne yaptığımı bile hatırlamıyorum bir zihin hapishanesinde kalmışım, insanlar bir hayat yaşıyor ben yerinde duruyorum gibi. . Umarım anlayabilmişimdir. . İstediğim şey ise küçük adımlarla da olsa artık beynime faydalı alışkanlıklar kazandırmak, kendim için bir şeyler yapmak, zaman geçiyor yıllar pes peşe geçiyor ben kendime hiçbir şey katmadan liseden mezun olduğum halimle duruyorum. .

Ben halisünasyon görüyorum

Ben halisünasyon görüyorum iç sesler duyuyorum Napacam ben artık rahat olamıyorum halisünasyon beni çok rahatsız ediyor geceleri oluyor evde beyaz duvarda görüyorum ben her gün uyuyamıyorum uyku problemim bozuk Napacam ben uykumu kaçırıyor her zaman artık ben uyuyamıyorum keşke olmasaydı ama oldu ben sesler duyuyorum yanlış şeyler söylüyor bana Beyaz duvarda halisünasyon benim karşımda duruyor öyle bekliyor Napacamben keşke olmasa

İlişkimde sürekli aynı sorunları yaşıyorum, ne yapmalıyım ?

Iliskimde sorunlar yasiyorum cok fazla uzerine gidiyorum yapma dedigi seyleri yapiyorum arama dedikce ariyorum yazma dedikce yaziyorum kendime hakim olamiyorum 3 sene ayri kaldik tekrar bi araya geldik ama ben kendime hakim olamiyorum ister istemez ariyorum yaziyorum bu sefer beni engelledi baska numaralardan ariyorum cok sinirlendi cok seyler soyledi ne yapacagimi tam bilmiyorum kendimi toparlamak istiyorum cok bunaldim cok sıkıldim

Yas sürecini nasıl atlatırım ?

İki hafta aralıklarla iki kedim öldü ve ben kendimi eve kapattım sürekli ağlıyorum ve onları çok özlüyorum bu durumu nasıl atlatscagim bilmiyorum sanırım depresyona girdim onlar öldükten sonra hayat çok anlamsizlasti kendimi yapayalnız ve terk edilmiş hissediyorum yataktan kalkasim gelmiyor kolumu kaldirasim gelmiyor gelecek hakkında düşünmek hayal kurmak bile gelmiyor bugün ekpss varmış gitmedim annem çok üzüldü ama ben bir geleceğim olduğuna bile inanmıyorum

kubradibes

Aile

Eşim boşanmak istiyor, benimle konuşmuyor ne yapmalıyım ?

3 yıldır evliyim. .. esim benim yeterli olmadığımı düşünüyor. .. artık mutlu olmadığını tüm umutların tukendigini soyuluyor. .. ona yeterince zaman ayırmadıgımı uyumlu bir cift olmadığımızı dusunuyor. Bana bır sans daha vermesını ıstedım ama hwrseyın gectıgını soyluuor. Artık ne yaparsam yapayım zamanında yapacaktın dıyor. Suan evde arkadas gıbı yasıyoruz yatak odalarını ayırdık. Esimin hislerimı ona yetwrınce gostwrmedıgımı zaman ayıramadım soyluyor. Bana olan sevgisinin bittiğini soyluyor şuan iletişimi kapatıyor. Isimden dolayı yeterince zaman ayıramıyor olabilirim yoğun bir ıs tempom var sabah 5:30 da uyanıp Aksam 20: de eve donuyorum ve 23 :00 gıbı yatıyorum kendime bile zaman ayıramıyorum haftanın 6 gunu calısıyorum 1 gun ızın yapıyorum baslarda bu tempoyu anlamıyordu kendi calisaMA saatleri daha düzenli ıdı Ama suan yenı bır ıse başladım hafta sonu tatil ve aksam 6 da evde oluyorum3Konuşmamızda bana son bır sans daha vermesini ufacık bir umut olsa bile ugrasacagımı söyledim. Umut yok dedi . .gene ısrar ettim benim sevgim bitti dediMesela bana hic cıcek almıyorsun diyordu gecen calıstıgı yere cıcek gönderdim. .. artık gec kaldın diyor artık sevinemedim bile diyor. .. cumartesi ıse gitmedim gezelim dedıö dışarı cıkmadı. .. beraber tatile cıkalım diyorum gelmiyor. Zaman tanıyorum ama bana en ufak umut vermiyor aileye söyleyelim diyorAnlasmalı bosanalım uzamasın diyorUzman birinden destek alalım cift terapısıne gidelim diyorum artık gec kaldın basta yapacaktık cok gec dıyorSIZCE ne yapmalıyım

Romantik İlişkiler

Narsist kişiyi kesin olarak nasıl tanırım narsist olduğunu nasıl anlarım ?

Merhaba. Ben narsist kişilik bozukluğu olan kişiyi kessin nasıl olarak tanırım. Narsistik özellikler taşıması değil direk narsist olduğundan nasıl emin olurum. Karşı cinsin narsist olduğunu düşünüyorum. Ama kessin emin olmak istiyorum. Ne zaman evlenmek istesek hep şartlarla geliyor şunu bunu yapacaksın örnek doktora yapmayacaksın kitap getirmeyeceksin, temizlik yemek çok iyi yapacaksın gibi. .. İlgisiz, beni beceriksiz işe yaramaz his ettiriyor. Ona göre bir şey doğruysa tartışmaya kapalıdır. Ve kendine ve ailesine cimri değil geri kalan herkese cimri. Düğünü oldu bittiyse götürmeye çalışıp her masraftan kaçıyor. En son kafa yapimizin uymadıga kadar verip ilişkiyi bitirmeye karar verdi. Ben de bu konuda katılıyorum. Ama travma bağım mi var bilmiyorim. Ondan kopup ayrılmıyorum. Çok uzun süreli bir ilişki bu bir türlü ne bitiriyor ne de devam edebiliyoruz.

Kaygı

İlişkilerim,kaygılarım ve kendi potansiyelimi anlamlandırmada yaşadığım içsel çelişkiler normal mi?

Benim güzel giden bir hayatım var her şeyim yolunda şükür fakat bazı şeyler var çok düşündüğüm (1-2 yıldır) -Belirsiz bir kişi vardı hayatımda sevdiğime inandığım ve her şeyimizin uyumlu olduğu fakat 2-3 yıldır ve sürekli gelip kayboluyor ve net konuşup davranmıyor ama hep inandım bu neyden kaynaklı ve travma oluşturmuş mudur tam her şeyin üst üste geldiği bir döneme denk geldiği için(mezuniyet,gelecek kaygısı, arkadaşlık ilişkilerimde sorunlar vs) hep onun yüzünden diye düşündüm (strese bağlı kaygı, eski göre sık düşünme, hayatımın belli alanlarında odak sorunu vs) gibi şeyler yaşadım ama hiçbir kişi için hayatımı etkiledi demek de istemiyorum ve normalde ayrılınca üzülürdüm sonra devam ederdim hayatıma daha iyi biri girerdi fakat bu kadar uzun sürmesi normal mi ve daha iyi biri gelmediği için mi gelen kişiye kendimizi nasıl hazırlamalıyız nasıl biri istiyorsak bizde öyle mi olmalıyız? -Ailem özellikle annemle bazen tartışıyorum (onları çok seviyorum ve hiçbir sorunları yok) ama eskiye nazaran ifadelerimi dile getirirken ses yükseltiyorum konu uzuyor ve geçmiş dahil oluyor derken yıpranıyoruz karşılıklı sözler ve davranışlarla bu senede bir kez oluyor onu kırmak istemiyorum ama kötü hissettiğimde (ilgi alamadığımda yetersiz vs hissedince stres seviyem yükseliyor eskiden titreme olurdu) bu durumda ne yapmalıyım bazen hiçten sebep için bile kafama takıyorum duygusal ve hassas biri değildim sinir sistemim yıpranmış olabilir veya hormonal dengesizlik bilmiyorum bu psikolojik nir rahatsızlık mıdır? Çünkü her şeyi kabullenen empati kurabilen biriyim ve adaletsizliğe gelemem haksızlık kime yapılırsa yapılsın açıklama yapmaktan çekinmem ama kendime gelince abartıyor olabilir miyim tepkilerimle haklıyken haksız duruma düşüp kendimden soğutmak istemiyorum ve anlarımızı değerlendirip ortada bir şey yokken sorun çıksın istemiyorum ne yapmalıyım? -İçimdeki potansiyeli ortaya çıkartmakta odaklanmada sorun yaşayabiliyorum (iş,eğitim,kariyer vs her alanda) hedeflerim için hırslı ve motivasyonlu olmak istiyorum ve kendim olmadığımı düşünüyorum bu yaşadığım olaylardan sonra ki hatalardan ders çıkartmayı seven biriyim duygusal olarak nötr kalmak dengede olmak istiyorum fakat bazen döngü gibi kötü hissediyorum durduk yere ve etkiliyor beni acaba bastırılmış duygularım mı vardı ve birkaç olayla tetiklendim gün yüzüne çıktı çözmem için çok fazla okudum dinledim araştırdım danışmak istiyorum bunu da -Gerçekten yanımda olan dostlar ve doğru kişiyi seçme konusunda da sorunlar yaşadığımı düşünüyorum mesela dengim olmayan insanları hayatıma bile bile alıp seviyesinin yukarısında davranıyorum ve üzülüyorum bazen şimdi çoğu kişiyle mesafe koydum kendimle vakit geçirip bu tarz şeyleri ortadan kaldırıp yeni insanlara yer açmak istiyorum doğru bir düşünce mi? -Çocuklukta travmam yok ama dış etkenlerden dolayi oluşup oluşmadığını nasıl anlarım yani hep umursamaz biriydim insanlar ve olaylara karşı geçmişte bu şuan mı ortaya çıkıyor bu yaşlarda özellikle sorumlulukların başladığı? -Ergenlikte zorlu bir çocukluk geçirdim akran zorbalığına tanık oldum,yanlış insan ve ortamlarda bulundum hepsini temizledim fakat bu normal herkesin yaşadığı durumlar mı? -Toksik ilişkiden çıktıktan sonraki boşluk hissimi dolduran kişiye karşı yaptığım takıntı aslında boşluğa olan takıntı mıdır ve biriyle ilişki içinde karşı taraf adım atınca ben kaçıyorum sıkılıyorum ciddiye gelince vs ama ben attığımda karşılık alamazsam takıntı oluyor bu nedir? -Eskiye göre eski yaptığım şeyleri yapmaya üşenmek olgunluk ve büyümenin belirtileri midir? -Bir kişinin egolu veya narsist olup olmadığını nasıl anlarım ben eskiden onay alma ihtiyacı olan herkesi memnun etmeye çalışan hayır diyip sınır koyamayan kontrol etme ihtiyacı hisseden biriydim şimdi yapmamaya çalışıyorum ve değerlerime sahip çıkmaya çalışıyorum fakat bu davranışlar yanında mükemmeliyetçi ve yukarıdan bakan tavrım vs ego algılandı ikisi bir arada mümkün mü? -Bazen çok düşünüp sorguladığım ve körü hissettiğim bazı günler eskiye göre çok olunca bend değiştim veya eskisi gbii değilim olamayacak mıyım hissi nedeni nedir suan her şey yolunda bile olsa bu düşünce aklıma girince moralim bozuluyor teşekkürler

Kaygı

Evdeki sorunlarımla kendi başıma nasıl başa çıkabilirim?

Ben 16 yaşındayım. Aşık olduğum çocuk var. Kendisi otizmli. Ben bu çocukla Instagram'da takipleşiyorum. Ama annem bana heryerden engelle demişti. Çocuk bana whatsap numarasını vermişti,eniştemde ondan gizli telefonumu bir bahaneyle alıp numarasını engellemişti. Yani o çocuk eniştemin kuzeni oluyor. Bende çok aşığım ona yani onu sevicegim ona aşık olacağım hiç aklıma gelmezdi,hiç beklemedigim anda karşıma çıktı etkiledi beni. Onu sevdiğimi kimse bilmiyor sadece annem biliyor. Annemde bana baya baskı yapıyor bununla ilgili. Yani onlar Çerkezköy'de oturuyorlar bizde İstanbul'da. Biz oraya kırk yılda bir gideriz yani baya nadir gideriz. Ablamda orda yaşıyordu ama onlar İstanbul'a taşındılar geri. Çocuğun babasıda çocuğu bakırköy Hastanesi'ne kapatıcakmış bugün onu duydum. Babası altı ay çalışması gerekiyormuş emekli olması için. Ve insanlarda diyorlarmış ki bakırköye yatırmayın daha kötü olur diyorlarmış. Ben bunu duyunca baya kötü oldum. Kendi kendimi parçaladım. Hem kimseye belli edemiyorum etmemem lazım hemde özellikle anneme belli etmemem lazım çünkü annem şuan onu sevmiyorum sanıyo ben anneme yalandan evet diyorum kendimi yanlış yoldan doğru yola soktum falan filan diyorum çünkü seviyorum desem annem işi bu konuyi büyütücek ablama söylemeye kalkmıştı ben sonra tamam sevmiyorum dedim. Geçen günde Instagramdan aramıştı beni bende hemen tuvalete kaçtım orda yazdım yani çok düşündüm yazimmi yazmimmi diye ama dayanamadım yazdım. Yani onunla konuşmaya bile korkuyorum çünkü onunda birşeyden haberi yok bide otizmli olduğu için de söyleyemiyorum sır tutabilirmi bilmiyorum çünkü. Cunku hep babası yanında illaki konuşsak görürler konuştuğumuzu sonrada işler dahada kötüye gider. Bu durumda ne yapmam gerekiyo? Bir yandanda çok istiyorum onunla konuşmak mesajlaşmak ama durumu yönetemiyorum tek başıma. Otizmlilerinde sevilmeye hakkı var. Ben ona destek olmak istiyorum eşi olmak istiyorum onun. Onun durumuda ağır şuan da. Kriz tutabiliyo her an. Saldırma ısırma huyuda var. Ama bana karşı öyle bişey yapmıyor çünkü oda bana itiraf etmişti beni sevdiğini. Ama ben söylemedim daha. İlerde söylemeyi düşünüyorum ama nasıl soylicegimi de bilmiyorum çünkü neden bu kadar zorluk yaşadın diye sorabilir bende otizmlisin diyemem üzülür. O konudada kafam çok karışık. Kim bilir onu birdaha ne zaman görücem. Hergünde bir olay oluyomuş evde. İstedigi şey olmayınca polisleri arıyormuş. Çok dua ediyorum ama benimde bu durumu acı çekmeden yönetmem lazım ve herşeyi kontrol altına almam lazım. Güvendigim birisde yok anlatacağım kimse yok. Bir yandan da çok korkuyorum altı ay nasıl telefonsuz bir başına hastanede kalabilecek. O çünkü telefon aşığı birisi telefon olmazsa çıldırıyo. Yani bari siz beni anlayın benim niyetim asla kötü değil seviyorum sadece ona destek olmak istiyorum onun yanında olmak istiyorum. Ama insanlar anlamıyolar. Çok düşünüyorum ama bir çözüm bulamıyorum. Lütfen bana yardım edin. O beni her an arayabilir Instagramdan. Ve bende yazmadan edemiyorum yazıyorum efendim diye sonra illa arıym mı seni diyo yani beni aramak istiyo ama evde annem var nasıl arayabilirim ki. Surekli bahanede üretemiyorum. Yani aramak yerine yazışarak sohbet etmeye nasıl ikna edebilirim otizmli birini? Çokda özlüyorum onu oda acı veriyo bana çünkü görüşcegimiz zamanda annem yanına yaklaşma onun diyo yani yan yanayken bile hasret gideremiyorum. En acı verende bu. İnşallah hastanede durumu dahada kötü olmaz şuan okullarda açılacak ben onu merak etmeden kendimi dersede veremem. Haber verende yok nasıl diym soruym yani anlarlar bir kere neden bu kadar merak ediyosun diye. Gercekten ne yapmam gerekiyo bilmiyorum. bu durumları nasıl kontrol altına almam gerekiyo bilmiyorum lütfen en kısa zamanda bana dönüş yaparsanız çok sevinirim.