Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu

Evdeki sorunlarımla kendi başıma nasıl başa çıkabilirim?

Ben 16 yaşındayım. Aşık olduğum çocuk var. Kendisi otizmli. Ben bu çocukla Instagram'da takipleşiyorum. Ama annem bana heryerden engelle demişti. Çocuk bana whatsap numarasını vermişti,eniştemde ondan gizli telefonumu bir bahaneyle alıp numarasını engellemişti. Yani o çocuk eniştemin kuzeni oluyor. Bende çok aşığım ona yani onu sevicegim ona aşık olacağım hiç aklıma gelmezdi,hiç beklemedigim anda karşıma çıktı etkiledi beni. Onu sevdiğimi kimse bilmiyor sadece annem biliyor. Annemde bana baya baskı yapıyor bununla ilgili. Yani onlar Çerkezköy'de oturuyorlar bizde İstanbul'da. Biz oraya kırk yılda bir gideriz yani baya nadir gideriz. Ablamda orda yaşıyordu ama onlar İstanbul'a taşındılar geri. Çocuğun babasıda çocuğu bakırköy Hastanesi'ne kapatıcakmış bugün onu duydum. Babası altı ay çalışması gerekiyormuş emekli olması için. Ve insanlarda diyorlarmış ki bakırköye yatırmayın daha kötü olur diyorlarmış. Ben bunu duyunca baya kötü oldum. Kendi kendimi parçaladım. Hem kimseye belli edemiyorum etmemem lazım hemde özellikle anneme belli etmemem lazım çünkü annem şuan onu sevmiyorum sanıyo ben anneme yalandan evet diyorum kendimi yanlış yoldan doğru yola soktum falan filan diyorum çünkü seviyorum desem annem işi bu konuyi büyütücek ablama söylemeye kalkmıştı ben sonra tamam sevmiyorum dedim. Geçen günde Instagramdan aramıştı beni bende hemen tuvalete kaçtım orda yazdım yani çok düşündüm yazimmi yazmimmi diye ama dayanamadım yazdım. Yani onunla konuşmaya bile korkuyorum çünkü onunda birşeyden haberi yok bide otizmli olduğu için de söyleyemiyorum sır tutabilirmi bilmiyorum çünkü. Cunku hep babası yanında illaki konuşsak görürler konuştuğumuzu sonrada işler dahada kötüye gider. Bu durumda ne yapmam gerekiyo? Bir yandanda çok istiyorum onunla konuşmak mesajlaşmak ama durumu yönetemiyorum tek başıma. Otizmlilerinde sevilmeye hakkı var. Ben ona destek olmak istiyorum eşi olmak istiyorum onun. Onun durumuda ağır şuan da. Kriz tutabiliyo her an. Saldırma ısırma huyuda var. Ama bana karşı öyle bişey yapmıyor çünkü oda bana itiraf etmişti beni sevdiğini. Ama ben söylemedim daha. İlerde söylemeyi düşünüyorum ama nasıl soylicegimi de bilmiyorum çünkü neden bu kadar zorluk yaşadın diye sorabilir bende otizmlisin diyemem üzülür. O konudada kafam çok karışık. Kim bilir onu birdaha ne zaman görücem. Hergünde bir olay oluyomuş evde. İstedigi şey olmayınca polisleri arıyormuş. Çok dua ediyorum ama benimde bu durumu acı çekmeden yönetmem lazım ve herşeyi kontrol altına almam lazım. Güvendigim birisde yok anlatacağım kimse yok. Bir yandan da çok korkuyorum altı ay nasıl telefonsuz bir başına hastanede kalabilecek. O çünkü telefon aşığı birisi telefon olmazsa çıldırıyo. Yani bari siz beni anlayın benim niyetim asla kötü değil seviyorum sadece ona destek olmak istiyorum onun yanında olmak istiyorum. Ama insanlar anlamıyolar. Çok düşünüyorum ama bir çözüm bulamıyorum. Lütfen bana yardım edin. O beni her an arayabilir Instagramdan. Ve bende yazmadan edemiyorum yazıyorum efendim diye sonra illa arıym mı seni diyo yani beni aramak istiyo ama evde annem var nasıl arayabilirim ki. Surekli bahanede üretemiyorum. Yani aramak yerine yazışarak sohbet etmeye nasıl ikna edebilirim otizmli birini? Çokda özlüyorum onu oda acı veriyo bana çünkü görüşcegimiz zamanda annem yanına yaklaşma onun diyo yani yan yanayken bile hasret gideremiyorum. En acı verende bu. İnşallah hastanede durumu dahada kötü olmaz şuan okullarda açılacak ben onu merak etmeden kendimi dersede veremem. Haber verende yok nasıl diym soruym yani anlarlar bir kere neden bu kadar merak ediyosun diye. Gercekten ne yapmam gerekiyo bilmiyorum. bu durumları nasıl kontrol altına almam gerekiyo bilmiyorum lütfen en kısa zamanda bana dönüş yaparsanız çok sevinirim.

Ailemle nasıl konuşurum, nasıl ikna ederim ?

Mrb hocam sevgilim var 14 aydır görüşüyoruz ve niyetimiz ciddi evlenmek istiyoruz ben sevgilim ailesiyle tanıştım gayet de sevdiler beni işin asıl tarafı ben kendi aileme dediğimde annem kendi köyümden dışarı köye kız vermem demesi ve cocukda değilim 37 yaşında bi insanim ve köyümüzden görüşmek isteyenler olsa bile benim içim sinmedi hiç birine annen diretiyor şunlar var bizim köyden onla konuş bunla konuş diye ben yok diyincede kızıyo vermem başka köye diyo sonrasında ilk başta ben konuyu actigimda cocugun çalıştığını güzel bi işinin olduğunu evinin oldugunun anne ve babasinin karsisindaki dairede evlenecegimiz zaman oturacagimizi söyledim bana dedigi kelime sen yapamazsin öyle diyip duruyo birde sevgilim aile si yazları hep köyde kışın 4 ay falan dönüyorlar evlerinde kalıyolar biz evlenınce karşı dairede oturacaz sadece dedim hocam ne yapmalıyım ciddi anlamda daraldim cocukda değilim anlatamıyorum başka türlü aileme bana bi yol gösterir mısınız

Genel olarak tüm konuda

Her şey yolunda olduğu vakit her şey istediğim gibi her anlamda olduğu vakitte kendime iyi davranıyorum ama onun dışında kendime çok da iyi davranmadığımı düşünüyorum hatta kendime yıprattığıma fark ettim bu yüzden zaten psikologla iletişime geçmem gerektiğini düşündüm kendi başıma çözmeye çalışıyorum ve tanıklık yaşıyorum sorunumun bu olduğunu düşünüyorum o tarafından eksik olduğunu düşünüyorum o yüzden de psikologda da yardım almak istiyorum

Panik ataktan kurtulmanın veya hafifletmenin en iyi yolu nedir?

sürekli olarak kötü bir his var içimde . sürekli ölüm korkusu panik atak ve sevdiklerimi kaybetme korkusu ile içiçeyim . vücudumu bazen çok dinliyorum en ufak reaksyona ciddi tepkiler veriyorum. en kötü senaryolar çiziyorum nerede olursam olayım durum değişmiyor . hayat kalitesi oldukça düştü . hep kötüyü düşünmekten iyiyiye odaklanamıyorum . spor yapıyordum ara verdim . şimdiye kadar gereken tüm testler nerede ise temiz çıktı. :)

15 yıldır Okbliyim her türlü tedaviyi gördüm ama düzelmiyor 15 seneye rağmen iyileşebilir miyim?

9 yaşındayken okb tanısı konuldu genetik faktörler baskın olduğunu anlayınca hemen tedaviye başladık gerek psikolog terapisi gerek ise psikiyatri eşliğinde ilaç tedavileri bir çok testler yapıldı aradan tam 15 sene geçti artık tedavileri bıraktım çünkü zaten ömrümün büyük bir kısmını buna adadım her defasında hayal kırıklığına uğramanın verdiği mutsuzluk beni daha kötü etkiledi artık takıntılarımı bir şekilde kabullenmiş durumdayım ve onlarla yaşamaya çalışıyorum takıntılarım kimi zaman beni içinden çıkılmaz bir hale sokarken kimi zamanda üstesinden gelmeye çalışıyorum normal insanlara çok özeniyorum en üzücü olanıda bu fakat geçmiyor 24 yaşındayım ve her geçen gün yıllar aleyhime işliyor gibi yeniden tedaviye başlamak bana çok uzak çünkü ilaç kullanmak istemiyorum iyileşebileceğime dair umudumda yok bazen 2 hafta kadar kendimi sıkıyorum takıntılarımı yapmamak için ama sonra yeniden başa sarıyorum bu kısır döngü böyle devam ediyor

Aile

Aile baskısı görüyorum ve beni aşırı özgüvensiz hissettiriyorlar

Simdi soyle ki,ben bu yil universite sinavina girdim ve kazanamadim ama mezuna kalmak istemiyorum cunku cok stressli bir donemdi benim icin o yuzden almaniyada okumak istiyorum. Fakat ailem benim cok ustume geliyor basarisiz oldugumu,ve hic bir seye layik olmadigimi soyluyor panik atak hastaligim var ve bu beni daha cok tetikliyor. Kendimi cok caresiz hiss ediyorum ve en esasida ne yapacagimi bilmiyorum lutfen bana yardimci olurmusunuz🙏🏻

Shukriyya

Cinsellik

Sexting sonrası pişmanlık oluyor yada sextig uzun zamandır yapmadıysam(2-3) hafta gibi

Uzun süre yapmayınca yapmak istemiyorum ama canım istiyor. Buna engel olamıyorum. Yaptıktan sonra büyük bir pişmanlık oluyor. O an kendime acı çektirmek istiyorum acı cekersem temiz olurum gibi hissediyorum. Sürekli yapan biri değilim. inançlı biriyim o yüzden mi böyle hissediyorum. Kendimden utanıyorum bunu yaptığım için ama yapmaktan vazgeçemiyorumda. Kötü hissediyorum kendimi utanç içinde oluyorum. Çünkü ben öyle biri değilim kendime bunu yakıştıramıyorum

Sosyal Hayat

kendim olmaktan çok korkuyorum ve neşeli olamıyorum bunun sebebi nedir acaba

gülmekten utanıyorum çok çekingenim sosyalleirken çok zorlanıyorum ve sanki doğal olursam artık kimse beni sevmiycek diye korkuyorum ama güldürmek hoşuma gidiyor ve insanalara bana olan samimiyetine göre bende onlara davranıyorum yakınsarmadaşlarıma karşı daha doğalım ama sanki sürekli rol yapıyor gibiyim. üzülmesinler diye korkmasınlar diye beni dışlamasınlar diye bazen fikirlerimi saklıyorum ama bu çok yorucu birşey bunn sebebi nedir acaba teşşekürler

Psikoloji

Kafamdaki ses asla susmuyor ve felaket kötü şeyler diyor

Kafamdaki ses hiçbir zaman susmuyor,sebebini anlayamıyorum örnek vereyim,git şuna bişey yap gibi ve eski hatalarımı bana hatırlatıp duruyor. Özellikle sevdiğim insanlara karşı oluyor zihnimdeki ses “sen onları sevmiyorsun” vb şeyler diyor anlam veremiyorum onları cidden seviyorum. Ses diyorki şu kişiyle uğraş ona bişey yap. Yahu ben kendimi bir beyefendi olarak görüyorum. Karıncaya bile zarar veremem ama cidden bu ses susmuyor ve üstüne bu sesi asla sustamıyorum ben deliriyor muyum lütfen yardım edin

Psikoloji

Kaygımı azaltıp kendimi nasıl daha istekli çalışkan bir hale getirebilirim?

kaygımı nasıl azaltıp kendime daha iyi gelebilirim daha çalışkan azimli ve daha istekli olabilirim bir de biraz sakinliğe ihtiyacım var nasıl günlük hayatımda daha sakin kalabilirim insanlarla ilişkimi nasıl daha güçlendirebilirim öfkemi nasıl kontrol altına alabilirim kendimi nasıl daha iyi ifade edebilirim aile ilişkilerimi nasıl güçlendirebilirim sevgilimle nasıl daha derim bir bağ kurabilirim stresle nasıl baş edebilirim hepsini bilmek istiyorum