Zihninizi Özgürleştirin
Herkes için psikoloji ve zihinsel sağlık alanına giren soruların hazinesini keşfedin.
Filtrele
Eşim sakin ve iletişimsiz biri nasıl dengelerim?
Merhaba. Ben ikizler burcu hareketli konşkan değişken iletişime açık biriyim. Eşimde tam tersi iletişimi zayıf biri aslnda iş ile alakalı konularda iletişimi iyi oluyor benimle evde çocuklarla ittirerek iletişim kuruyoruz. Kendisinin yaptığı iletişim tarzını taklid ettiğimde birbiriyle muhattap olmayan iki insana dönüşüyoruz. Çok fazla maç muhabbeti dönüyor. Maça yada telefona bakmıyorsa uyuma moduna giriyor. Sürekli şaka yoluyla çay da istemesen hiç konşmıcaksın benimle falan gibi iletişime geçmeye çalışıyorum. Gülmeyi çok seven biriyim eşimi ben güldürmeye çalışıyorum birlikte gülebilmek için. Bazende bırakıyorum kendi haline. Genelde çok yorgun geliyor işten. Yatak odası ile ilgili bi problem yok. Oradan çıkinca iletişimi reddediyor. Bazen kendini görünmez sanıyor. Ben onu tanıyorum üzeribe gitmemeye çalışıyorum ama o da beni tanıyor biraz da o bana göre davranışlarını süzgeçten geçirse demeden edemiyorum. Ayrılmak istemiyorum gerçekten seviyorum eşimi ailemizi ama bu şekilde yaşamak aşırı sıkıcı geliyor bana artık
Gizli Kullanıcı
Baskıcı aileyi nasıl aşarım?
18 yaşındayım ve ailem kendimi bildim bileli çok baskıcı hiç bir şekilde akşam dışarıya çıkamıyorum akşam değil gündüzde dışarıya çıkmama izin vermiyor babam bu arada babamın eski eşi ve babam ayrı babamla kalıyorum ablam var evli kardeşim var annesinin yanında kalıyor babamın eski eşiyle görüşmüyoruz 19 yaşına gireceğim hala bir kız arkadaşımla dışarıda vakit geçirmişliğim yok bu durum çok canımı sıkıyor çok baskı altında kalıyorum okul zamanında bazen okula gitmeyip dışarıda vakit geçiriyordum çok alıngan duygusal bir yapıya sahibim bu aileyle nasıl başa çıkabilirim psikolojik baskı oluyor resmen şu an çalışmıyorum üniversiteye gitmeme bile izin vermedi ev işi bana kaldı yemekleri temizliği ben yapıyorum çünkü evde babam ve benden başka kimse yok 6 yaşımdayken ayrıldılar ve 14 yaşımda akşama ne yemek yapacağım diye düşünüyordum hala düşünüyorum diğer kızlar gibi yarın nereye gitsem diyeceğim halde bu durum çocukluğumu kısıtlıyor çok rahatsız edici bir durum beni doğuran kişi öldü ama benim için öldü tüm bu yaşadığım şeylerin sorumlusu onu görüyorum hayatım boyunca nefret edicem ondan gerçek bir anne gibi olsaydı başımızda durur benim derslerimi düşünmem gereken yaşta akşama ne yemek yapsam diye düşünmek zorunda bırakmazdı alıştım bu duruma şu an 18 yaşındayım ama ben sadece evlendiğimde de ayni şeyleri yapacağım yemek yap temizlik yap bu hayat devam edecek böyle çok yoruldum sıkıldım bunaldım ağlama krizleri geçiriyorum çok hassas bir insanım bu duygularla nasıl başa çıkabilirim hiç bir fikrim yok psikoloğa gitmek istiyorum fakat gidemiyorum destek almak istiyorum. hayatım değişmez ama bakış açım değişebilir mental olarak çöküşteyim sivilce tedavisi görüyorum onun streside var 1 aydır yüzümün kötülüğünden dışarıya çıkamıyorum çıksamda makyaj yapmak zorunda kalıyorum bu durum çok canımı sıkıyor bir erkek arkadaşım oldu 2 senedir sevgiliydik ama bana 5 dk ayıracak vakti olmadığı için ilişkimi bitirdim hala onu özlüyorum ayrılalı 2-3 ay oluyor başkasını sevemiyorum bir şey hissedemiyorum bana yeterince vakit ayıramıyordu ilgilenemiyordu bir sevgili gibi değilde. normal arkadaş gibi konuşuyorduk resmen hatta günaydın yazarız napıyosun deriz akşam olur bir daha napıyosun diye mesaj atarız sonra iyi geceler ilerisi yoktu konuşma yeri bu kadardı toksik bir ilişkimiz vardı sağlıklı bir iletişim kuramıyorduk ama ondan başkasıyla da yapamıyorum ablam la sürekli kavga ederiz her şeye bir mana bulur çünkü sürekli onun yüzünden evlenmeden önce günde 10 kere ağlıyordum hala çok kavga ediyoruz anla kardeş gibi değiliz sanki bana çok ağır kelimeler kullanıyor zoruma gidiyor stres yapıyorum bu durumlarla nasıl başa çıkabilirim lütfen yardımcı olun
Gizli KullanıcıBağımlı, takıntılı ve kıskanç ve hassas biriyim
Şu ana kadar 4 ciddi ilişkim oldu ve 4’ü de aynı örüntüden sonlandı. Ben sevgilimi hatta bir insanı bile direkt hayatımın merkezine alıyorum sadece o varmış gibi hareket ediyorum. Ondan başka kimseyi gözüm görmüyor kimseyi de istemiyorum. Gerçekten ona çok fazla ilgi ve sevgi veriyor aynısını ondan da bekliyorum lakin hiç alamıyorum. Hep ikinci plana atılıyorum. Arkadaşları benden daha değerli oluyor. Benimle konuşacak 5dk vakit bile bulamıyor ama arkadaşlarına her vakti var. Ve ben çok takıntılıyım. Asla karşımdaki insana güvenemiyorum. Kız arkadaşları olsun istemiyorum beni aldatmasından korkuyorum. Cafeye veya herhangi bir yere gitsin de istemiyorum başka kadınlara bakmasından korkuyorum. İlişkimiz bir gün iyi gitse ikinci gün tartışma çıkarıyorum. Sürekli karşımdaki insanı kısıtlamaya çalışıyorum. İzlediği veya oynadığı dizide ve oyunda kadınların olmasını hele de çıplaksa kaldıramıyorum. Ne yapabilirim? Bu huyumdan kurtulmak istiyorum çok denedim ama başaramadım. Tamam bu kadar tepki vermeyeceğim bir daha diyorum ama tutamıyorum ve kıskançlık krizine giriyorum. Beni aldattığına şahit olmamama rağmen önceki ilişkilerimdeki travmalarımı aşamıyorum. Belki de evliliğe giden bir ilişkiyi iki seferdir ben mahvettim. Ne yapacağım? Bu toksik zihniyetten nasıl kurtulabilirim nasıl bu kadar kasıntı olmayı bırakıp toksik döngüme son verebilirim?
Gizli Kullanıcıİlişkimin evlilik yoluna girmesinden sonra gelen kaygı hali
Yeni bir yola girmek üzereyim. 4 yıldır devam eden ilişkim evlilik yoluna giriyor. Yakın zamanda nişanım olacak. Fakat ben çok mutlu olmama ve istekli olmama rağmen ne zaman bu konular açılsa içime bir sıkıntı oluyor. Strese giriyorum, iştahım azalıyor, baş dönmesi ve halsizlik okuyor. İnanılmaz bir kaygı hali başlıyor. Fakat ben kaygılı olduğum bir durum olduğunu düşünmüyorum. Sadece bu konular olunca ortaya çıkan bir durum olduğu için ona yoruyorum. Psikoloğa gittiğimde ilaç verdi fakat bununla kendi başıma nasıl baş edebilirim bilmiyorum.
Gizli KullanıcıDers çalışmak için odak problemini nasıl aşarım?
Yaklaşık 5 aydır evdeyim üniversitem bittiğinden beri. Eve gelir gelmez DGS çalıştım 15 gün boyunca aralıksız ondan sonra ki 2 ay da kpss hazırlandım günde 7-8 video izleyip konuları bitirdim test ve deneme çözdüm. Sınava girdikten sonra dinlendim bir süre ve 3 aydır molasız (2-3 gün özel durumlar hariç) DGS çalışmalarına başladım ve bir süredir ders çalışmamı kontrol edemiyorum. Odak problemi yaşıyorum, soruları çözemiyorum ve çözünce çoğu yanlış veya boş oluyor bu da benim moralimi çok bozuyor. Ruh halim de bozulmaya başladı, evdeki herkesten tiksiniyor ve kimseye katlanamıyorum. Çok uyuma ve kabuslar görmeye başladım. Derslerime geri dönmek istiyorum nasıl yapabilirim bilmiyorum. Bir süredir çok zorlanıyorum. İstediğim üniversiteye ve istediğim bölüme devam etmek istiyorum. Annem sürekli bir yeri kazan yüzümüzü kara çıkarma emeklerimizi boşa atma diyor. Çok öfkeleniyorum zaten normal çalışma saatlerim molalar dahil sabah 10'dan akşam 9'a kadar. Derslerime geri dönmek istiyorum ama ruh halim ve odak problemim çok engel oluyor bu konuda ne yapabilirim.
Gizli KullanıcıPsikolojiye takmış, yks için 2. Mezun senesinde olan birine öz denetim hakkında tavsiyeniz ne olurdu?
Psikoloji okumaya çok takmış durumdayım. Fakat yks senemde 2. Mezunumdayım. Daha çok yks odaklı olmam gerekirken psikoloji hakkındaki merakıma yenik düşüyorum. Kendimi geliştirmem gerekiyor gibi düşüncelere dalıp kendimi kitaplar okurken makaleler arasında gezerken buluyorum. Asıl odaklanmam gereken konuya odaklanamıyorum. Aslında kaçıyorum çünkü üniversiteye gitmekten korkuyorum. Ailemden ayrılmak benim için çok zor, tıpkı bir bebek gibi onlara muhtaç hissediyorum. Ailem beni sorumluluklarla değil bizzat yöneterek büyüttüler. Elim kolum bana ait değilmiş, o üniversiteye kendim gidemezmiş gibi hissediyorum. Ayriyetten çok mükemmelliyetçi bir insanım. Başarı hakkında da birçok kaygım var. Başarısızlık benim için terk edilme korkusuyla, eziklikle, harika olmamakla bezenmiş durumda. Üstelik 2 senedir hiç sıkı çalışamıyorum, sınav anında da kendimi yapamazken buluyorum. Resmen beynim çalışmama engel oluyor ve işte o başarısızlık ayağıma geliyor. Kendime dair bir öz denetime nasıl sahip olacağımı nasıl onlardan ayrılacağımı bilmiyorum. . Ailem güncel olarakta bana güven duymuyor, sorumluluk almam gereken konularda sorumluluk alamıyorum ki pratik yapabileyim. 3 yıldır kendi sorunumu kendim çözmek için psikolojiye sarılıyorum, aldığım tek sorumluluk da bu olsa gerek. .. Bulamadım. Kendi kendimi sabote ediyorum, artık araştırma bahanesi ile çalışmıyor başarısızlığı kendi ayaklarıma getiriyorum. Kendime sorabileceğim bazı soruları düşünüyorum, (sorunlarımı çözmek için) Onları da bulamıyorum. Peki ne yapacağım ben? Sorumluluk almaktan korkar hale gelmişken, sorumluluk almanın o kadar kötü birşey olmadığını söyleyerek kendimi mi avutacağım?Yada zaten sınav için başarısız olmuşken "bak o kadar kötü değilmiş" mi diyeceğim kendime?Sevilmek için, terk edilmemek için, başkaları için çalışıyorum adeta, kendim için çalışmazken "bu sefer olacak" diye nasıl söyleyeceğim kendime?Deniyorum ama yapamıyorum. Artık hayallerim ve kendi hayatımı kurabilmem için bir yardıma ihtiyacım var. Bu yazı da hayatımda aldığım 2. Sorumluluk olabilir. . Peki ben ne yapacağım? Öz denetim hakkında kendimi geliştirmem gerektiği aşikar. En azından sınav anına kadar kendimi nasıl çalışmaya zorlayacağım? tavsiyelerinize ihtiyacım var. .
Gizli KullanıcıUykumda panik atak geçiriyorum
Kaygılı bağlanan bir bireyim ve son zamanlarda anksiyetemi tetikleyecek ilişkiler içindeydim uykumda sık sık tekrarlanan panik ataklar yaşıyorum ve bunun neden olduğunu anlayamıyorum ve kaygımı kontrol etmekte güçlük çekiyorum bir gece de 2 kez tekrarlandı panik atağım bunun bağlanma stilimle ilgili olduğunu düşünüyorum ve günlük hayatımda tekrar eden olumsuz duygular ile mücadele ediyorum ne yapmam gerektiği konusunda kafam çok karışık kendimi kaybolmuş hissediyorum
Gizli KullanıcıNasıl tekrardan başlayabilirim?
25 yaşındayım fizyoterapistim özel sektörde sıkıntı çektiğim için işten istifa edip Kamu personeli seçme sınavına girdim ve 3. atamalarda belki atanma ihtimalim var ve bu sınavın olacağına o kadar inanmışım ki şuan hiçbir şey yapamıyorum. iş bulamıyorum bulsam da sanki ara verdiğim süreçte mesleğimden çok uzaklaşmışım gibi hissediyorum. her gün kendimi bir şeyler yapmaya ikna etmeye çalışıyorum ama bir türlü harekete geçemiyorum. Bulunduğum yerde iş bulamıyorum insanlar sürekli bu mesleği bırak gir başka işe dedikçe acaba gerçekten bu mesleğe uygun değil miyim diye düşünmeden edemiyorum ve şuan her gün bir diğer günün aynısı şeklinde evde geçiyor. Herhangi bir eylemde dahi bulunacak güçte hissedemiyorum sanki artık elimden gelen her şeyi yapmışım ve artık hayata dair bir hedef koyup yapabileceğime inanmıyorum inanmak istesem de başlayamıyorum
alevFlört ettiğim adam bana ona davrandığım gibi davranmıyor
Flört ediyoruz ama sadece arada bir yazıyor sürekli cinsellik için çaba gösteriyor ben yazmasam yazmıyor benden hoşlandığını söylüyor ama sevgi göstergesi olarak bir şey yapmıyor aşırı inatçı ve hep tartışma sonrasında benden adım bekliyor onu kendime bağlamak istiyorum hep adım atan taraf ben olmak istemiyorum iş yerinde müdürüm olduğu için mesafeli duruyoruz evet ama iş sonrası da aynı tutumda hep kestirme cevaplar kestirme mesajlar
Gizli KullanıcıDuşta panik atak yaşadıktan sonra duştan korkuyorum
Merhabalar 23 yaşındayım bi süre önce duşta panik atak yaşadım bi anda ortama yabancılaştım nabzım yükseldi ellerim titredi ve kontrol kaybetme korkusu geldi bu şekilde duştan çıktım ve kendime gelemedim o günden beri duşa girip hemen çıkıyorum saçlarımı köpük yapamıyorum korkuyorum bi kaygı oluyor içimde zorluyorum kendimi ama yapamadım nasıl yenebilirim bu durumu İyi çalışmalar teşekkürler
Gizli Kullanıcı
