Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu

Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.

Soru sor
Filtrele
filtre ikon
Kategoriler

Filtrele

Soru sor
Filtrele
filtre ikon
Kategoriler
Sosyal Hayat

Okulda dışlanıyorum beni anlayan hiç kimse yok

6. sınıftan tut 8. Sınıfa kadar dışlanıyorum şuan 8. Sınıfa gidiyorum ve hala aynı sürekli gülümsüyorum ve çok zor gelmeye üzgünken gülümsemek başladı. Okulda hiç arkadaşım yok ve mahallede falanda hiç arkadaşım yok. Okulda beni pek sevmezler dalga geçerler bunu bir kere aileme anlatmayı denedim ama anlamadılar ne yapmam gerektiğini bilmiyorum özgüvenim yok birileriyle konuşmak zor geliyor yine dışlayacaklarından korkuyorum yalnızım hiç arkadaşım yok

Psikoloji

Agorafobi

Merhaba İrem gülsün hocam size uzun zamandır dışarı çıkmakta zorlandığımı,dışardayken korku hissettiğimi ,elimin ve bacaklarımın titrediğini, kalbimin hızla çarptığından bahsetmiştim. Sizde agorafobi olabilme ihtimaline dikkat çekmiştiniz. Bugün psikiyatri kliniğine gittim ve bu yazdığım hislerimi doktora anlattım. Bana paxera 20 mg ilaç verdi. İlk 10 gün yarım 10 gün sonrası tam kullanmamı istedi. Ayriyetten tranko buskas adında ilaç daha verdi. İlk defa psikiyatri ilacı kullanacağım için sizlere sormak istedim. Bu ilaçlar sayesinde Yazının ilk başında bahsettiğim korkularım gider mi? Diğer insanlar gibi dışarda rahat gezebilir miyim? Kalabalık ortamlara girebilir miyim? İlaçlar bitince tekrar gelecek miyim diye doktora sormadım. 1ay sonra bu ilaçlar bitecek tekrar gitmeli miyim?

Aile

bir yol bulamıyorum

Ben de annemi 7 ay önce kaybettim ve yokluğuna alışamadım. .. Bazen her gün bazen de iki gün de bir en ufak bir şey den hatırlayıp ağlıyorum. .. Evliyim ve eşim bu konuda hiç destek olmuyor. .. Şimdi ailesinin yanına taşındık ve ben alzheimer olan kayınvalideme bakıyorum aynı evde yaşıyoruz. .. .Kayınvalidem hiç susmuyor hiçbir şeyden memnun olmuyor. .. Kayınpederimin kulakları duymuyor gözleri görmüyor. .İkisine de bakmakta zorlanıyorum. .. Nefes alamıyorum. .. Eşimle bu konuyu konuşamıyorum beni dinlemiyor anlamıyor sürekli beni suçluyor hasta bakmak ta ne var iki tane insana bakarsın diye beni susturuyor. .Kendi acımı yasımı yaşamama bile izin vermiyor hayatta ilk annesini kaybeden sen değilsin diyor. .. Boşanmak istiyorum hayır olmaz boşanamayız diyor. .. Evden çıkmama müsade etmiyor. .. Bunalıyorum. .. .Dört duvarın arasında yaşıyorum. . Ne yapabilirim bir yol gösterebilir misiniz

Aile

Evlilik Korkusu Ayrılma düşüncesi

Ben 26 o 31 yaşında, 3 yıldir tanışıyoruz 5 aydır nişanlıyız. Düğüne 1. 5 ay kaldi. Sevgiliyken sürekli tartışıyorduk her 2 haftada bir illaki birsey çıkıyordu. Kendisi net sınırları olan ve asla bu sınırlarını benim ya da baskasi için değiştirmeyen birisi. Açık ve dar giymemek, çok gezmemek, kıskançlık, bana istedigim ilgiyi göstermedigini düşünmem, sürekli bu konulardan kavga ediyorduk. Zaman yaklastikca ve adimlar attikca sevgililikte sineye cekebilecegim konulari omur boyu yaşayacak olma korkusu basti beni. Cok ataerkil birisi bende çalışıyorum ve meslegime önem veriyorum henüz herseyin başındayım ama evlendigimde işten çıkmam gerekecek çünkü haftaici hergun saat 8 de eve gelmemi istemiyor. Ev is konusunda o sadece yardim ederim butun sorumluluk sende diyor. Ben ailemin yaninda cok rahat yetismis bir kızım şuan çok rahat bir hayat sunuldu bana, ama onunla olduğumda yaşayacağım baskıyı tahmin ettikce içim daraliyor. O şuan yaşayacağımız evi tadilat etmek ile meşgul, benim aklimda 2 haftadir bu düşünceler geçiyor. Evlilik konusu açıldıkca tansiyonum düşüyor gibi hissediyorum. Onunla konusmaya cesaret edemiyorum, çözüm sadece ayrilikmi onu da bilmiyorum. Yarın ev esyasi almak icin bulusacagiz. Ama daha fazla masrafa girmeden ve karsimdakini zor durumda koymadan konusmam gerekiyor, ama ne konusacagimi nasil konusacagimi bilmiyorum. Onun tepkisinden korkuyorum beni suçlu bulacak ailecek beni suçlu bulacaklar onlari masrafa soktugum icin. Kızacak bağıracak üzülecek ağlayacak. 5 6 ay depresyona girecek tadilatini yaptığı eve girmek istemeyecek. Sağlık problemi vardi Allah korusun o konuda birsey yasayacak belki üzüntüden. Ama evlenirsek de mutlu olabileceğimizi düşünmüyorum ben şuan mutlu değilim onu mutlu edemem bu şekilde. Ama korkuyorum ağzımı bicak acmiyor onun karşısında bu konuyu konusmak icin. Ne yapacagimi bilmiyorum.

İletişim

Karşı cinsle konuşamamak, utanmak

Hocam ben ne yapabilirim, kızlara karşı ben niye konuşamıyorum, afedersiniz ona duygumu niye belli edemiyorum. Sanki kızlar beni istemiycek gibi, 31 yaşındayım, bu yaşıma kadar hiç bi sevgilim olmadı. Ama o duyguyu aslında çok tatmak istedim. Hem farkındayım, hem olayın içinden çıkamıyorum. Ben biraz duygusal bi tipim, yolda yürüyen bi kadın görünce. Yanlış anlamasın diye yolumu değiştiryorum. . bundan çıkmak istiyorum ama…

Aile

Hiçbir şeye bağlanamamak rol mü yoksa kendini savunma mı?

Merhaba, Ait hissedememe,bağlanamamak,hiçbir zaman devamlı bağ kuramamak ve hep büyük bir boşluk hissetmek neden kaynaklanıyor ? Çocuklukta olanlarla ilgisi var mı ? Ben doğduğumda ebeveynlerim çok gençti, ikisi de üniversiteye gidiyordu ve evlilikleri babamın ne annemi,ne de beni sevmediği,hiç bir zaman da sevmeyeceği bir evlilikti. Bana sürekli aneannem ve ya babaannem bakıyordu söylediklerine göre. Kaçıngan veya korkulu bağlanma türü olabileceğimi onaylayan yazılar okudum. Yine de anlamıyorum. Geçmişte olanları nasıl hatırlaya bilirim ? Ya da bastırılan duygularla ne yapabilirim ? Bu boşluğu nasıl doldura bilirim ?Önceden teşekkür ederim.

Cinsellik

Merhaba ben yigit, ben utangaçım ve karşı cinsle konuşamıyorum

Merhaba ben yiğit Yani karşı cinsle asla iletişime geçemiyorum, ve benim bir çekincem var denge problemi, ve dediklerine çok çabuk güveniyorum. Bu sıkıntıdan çok mutsuzum. Bu durumdan, açıkçası çok utanıyorum. Serablal ataksi hastalığımın adı, şu an kendi kendime diyorum ki allahım beni niye böyle yarattın, ve bu dertten çok mutsuzum. Lütfen bana yardımcı olun. Lütfen. Bi yol gösterin bana, ya

Aile

3 yaşındaki kizim babasını istemiyor

Öncelikle merhaba. Kızım tam 3 yaşında ve babasını istemiyor, babası ona her yaklaştığında onu itiyor . Kucağına aldığında ağlıyor, Eşim çalışıyor, ben kızımla evde ilgileniyorum. Eşim ilgisiz bir baba da degil, onunla oyun oynuyor , sohbet ediyor. Ancak kızım babasından çabuk sıkılıyor, onu istemiyor. Bana karşı böyle değil, tam tersi aşırı bağlı. Eşim bu duruma çok üzülüyor ve gerçekten ne yapmamız gerektiğini bilmiyoruz . Yardımcı olursanız çok seviniriz. Şimdiden teşekkür ederiz.

Romantik İlişkiler

Sevgilimi sevip sevmediğimi anlayamıyorum

İnternetten tanıştım ,gerçekten en başlarda sanki hayatımın aşkını bulmuş gibi hissediyordum. 3 ayda defalarca yanıma geldi beni mutlu etti hediyeler aldı. Ama aramızda yaşanan cinsellik ve bana soylediği ufak birkaç yalandan sonra kendisinden biraz soğudum çünkü benim cinselliğe pek isteğim yoktu. Ve aramızdaki 6 yaş da garip hissetmeme sebep oluyor. Yani yanındayken falan da pek huzurlu degilim. Ama o asla ayrılmayacagımızı düşünüyor çünkü hiçbir zaman ona bu soğukluğu hissettirmedim tüm ailesiyle arkadaşlarıyla tanıştım bi anda kendisinden ayrılmak istemem çok büyük bir yıkım olur. Napacağım bilmiyorum.

Romantik İlişkiler

sanaldaki o kişiyi nasıl unuturum önüme bakarım?

Merhaba,Son zamanlarda fark ettiğim bir durumla ilgili destek almak istiyorum. Sanal ortamda tanıştığım bir kişiyle konuşurken çok yoğun duygular yaşadım. Onunla iletişim kurarken aşırı heyecan, kaygı ve bağımlılık hissi oluştu. İlk mesajı genelde hep ondan bekliyordum, ben başlatamıyordum. Mesajlarına geç döndüğünde veya ilgisiz davrandığında çok kaygılanıyor, tetikleniyor ve sanki terk edilecekmişim gibi hissediyordum. Bu kişi başka kızlarla konuştuğunda ya da umursamaz davrandığında kendimi değersiz hissediyordum. Onu stalklama davranışım oldu; engellememize rağmen başka hesaplardan profiline baktım. Normalde biri bana böyle hissettirse uzaklaşırdım, ama bu kişide farklı oldu ve çok takıldım. Ben engelledikten kısa süre sonra o da beni engelledi. Bu bile zihnimde hâlâ soru işareti bırakıyor. Bu süreçte hem bağımlı hissettim hem de şimdi utanma ve pişmanlık yaşıyorum. Küçükken babam beni teyzeme bırakıp giderdi ve o zaman çok yoğun bir terk edilme korkusu yaşardım. Bu duyguların bu durumla bağlantılı olabileceğini düşünüyorum. Şu an başka biriyle konuşuyorum ve onda bu aşırı kaygıyı yaşamıyorum, ilk mesajı atabiliyorum ve daha dengeli hissediyorum. Bu da önceki kişinin bende bir travma tepkisini tetiklemiş olabileceğini düşündürüyor. Bu yaşadığım durum kaygılı bağlanma ya da limerence olabilir mi?Ve bu tür duygusal bağımlılık, tetiklenme ve kontrol ihtiyacı neden sadece o kişide ortaya çıktı?Bu durumu nasıl aşabilirim ve ileride tekrar yaşamamak için neler yapmam gerekir?