Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Verdiğim kararlardan çok çabuk dönüyorum
Bir işe başlıyorum ve aniden o işi bitiriyorum. Kararlarım sağlam değil Bunun için nasıl davranmam gerektiğini öğrenmek istiyorum. Emeklerime saygıyı nasıl öğrenebilirim. Kendime karşı nazik olmam gerektiğini bildiğim halde kendime karşı nazik değilim İşlerimin sonuna kadar sürmesi için neler yapmam lazım Kendi kararlarıma güvenmek için nasıl yaklaşmam gerekiyor . ilerlemek için gerekli olan kararlı olmak Ben kararlı olamıyorum Neden Neden Neden Neden
Gizli Kullanıcı
İş yerinde olanlar yüzünden enerji düşüklüğü anksiyete
İş yerinde olan ani yer ve görev değişiklikleri beni uzun süreli sıkıntılı ruh haline sokuyor fiziksel ve ruhsal düşüşe geçmeme sebep oluyor uzun yıllardır bu hep böyle normal ve sağlıklı düşünemiyorum ve ailemi etkiliyor bu durum benim çalışma sürem 24 saat esasında ve en ufak çalışma değişiklikleri beni olumsuz etkiliyor ve takıntı haline geliyor ve ben bu duruma kolay adapte olamıyorum
Gizli KullanıcıKendi kendime iyileşmeyi, sakinleşmeyi nasıl sağlarım?
Nasıl sosyal mediadan kopa bilirim bağımlı olarak? Kendi psikolojimi iyileştirme sürecini internet yüzünden uzatdığımı düşünüyorum. Kendimle az konuşur, ilgilendiğim konulardan bile es geçiyorum. Bazen kişisel bakımımı da bu etkileye bilir. Bazı durumlarımla dalga geçiyorum. Bazen de üzülüyorum. Geçmiş e takıntılıyımdır. Hastalıklardan yoruluyorum Bazen. İlgimi çeken az şey var bu dünyada para hariç. Sadece kişisel gelişim sürecinde geçmiş dayanıqlı fobilerimi yenmek istiyorum
Gizli KullanıcıEski sevgilim gizli narsist mi
Eski sevgilim ile iş yerinde tanıştık ilk başta her şey yolunda gidiyordu çicek alıyordu iltifat ediyordu iyi ki tanismisiz Allah'a dua ettim senin gibi biri için diyordu arada sözünü tutmadığı oluyordu ama önemsemiyordum sonra uzaklaştı senlik bir şey yok ben insanlara değer veremiyorum dedi sıkıntıya gelemiyordu hiç hemen birini buldu nişanlandı evlenecek özellikle ortak birine söylemiş yüzükleri aldım nişan yapicam diye her şey çok hızlı oldu
Gizli KullanıcıBabam toksik ebeveyn mi ve babamla nasıl ilişki kurabilirim?
Annem Elazığ ' a Ekim 'de dönüp dönmeyeceğimize yönelik benim fikrimi aldığında ben gerekçeleriyle fikrimi söyleyince babam Elazığ 'dan Ekimde dönmek için baskı yaptı. Babam baskı yaptığı için ben bağırınca da bana babam " İnsanlar sen yokken Elazığ 'da ne güzel kafa dinliyorlardı. " dedi. Babamın bana yaptığı psikolojik olarak doğru mu ? Psikoloji bilimine göre babamla olan kavgamızda ben mi haklıyım , babam mı haklı ? Babam annemi de dışarıda rezil ediyor bazen. Ayrıca babam bugünkü olay dışında da beni incitecek laflar etti. Mental sağlık sorunlarım nedeniyle " Sen bize sürekli sorun çıkarıyorsun. " dedi bana . Mental sağlık sorunlarımı bilmesine rağmen beni abimle kıyaslayıp " Abin böyle davranmıyor . " dedi. Bana güvenmediğini söyledi. Babam psikoloji bilimine göre bugünkü yaşadıklarımla da beraber toksik ebeveyn mi ? Toksik ebeveyn ise ne tür toksik ebeveyn babam ? Bir de babamla nasıl ilişki ve iletişim kurmalıyım babam beni kıyasladığında , suçladığında , bana incitici laflar ettiğinde ? Annem boşver , cevap verme diyor . Ama ben çok incinip sinirlendiğim için dayanamıyorum.
Gizli KullanıcıAçılmak istediğimi aileme nasıl söyleyebilirim?
Uzun zamandır açılmak istiyordum fakat anne ve babami uzemkten korktugun icin onlara soyleyemedim hep icimde gizledim , vazgectim. Ama artik dayanamiyorum ve acilmaya karar verdim. 1 2 aydir hazirlaniyoru, hazirliyorum kendimi umreye gittiler doneli 2 hafta oldu. Donduklerinde soylerim diye dusunmustum,dun son hazirliklarimi yaptim ve dun aksam soyelemk icin hazirlanmistim, dedim ki bu aksam bu isi halledicek. Ama her annemin yanina gitmek istedigimde gidemedim, anneme gidip anne ben sana bisey soylemek istiyorum diyemedim sanki bisey bana engel oldu yapamadim o cesareti bulamadim, kac kez denedim kac kere gitmeye calistim yaoamadim. Babama zaten soyleyemem anneme soyliycem annem babama soyler sonra babam gelir benimle konusur boyle boyle diye sorar. Babam hafta sonu koye gidicek o zaman annemle konusmayi dusunuyorum fakat yine yaoamazsan diye cook korkuyorum. Annem ve babam anlayisli insanlar kizmazlar sadece uzulucukler cunku cok muhafazkaar insanlar ben kapandigimda da cook sevinmislerdi benden de hic boyle birsey beklemiyorlar suan sok olucaklar. Hayarimda hic onlarin istemedigi birseyi yapmadim heo iyi bir evlat olayim uzulmesinler diye heo onlarin istedigi gibi yasadim ama artik yapamiyorum gercekten. Tum hazriligimj yaptim icimde kabullendim sacimi kestirdim alisveris yaptim ama annemler soyleyemedigim icin açılamıyorum suan. Dun aksam soylemeye cabalarken acaba sacmaliyorumuyum nerden cikti bu falan diye bile dusundum. Ama benim bi sekilde soylemem lazim. O ilk teokisinden cok kokruyorum o bakışından o soka girisinden. Zaten yumusak bir dille icimi dokerek soyliycem cok buyuk ihitmal babam da annemde kizmaz ama acilan akrablarim hakkinda "allah korusun ya yazik" gibi yorumlarini hatirladikca krndimden utaniyoeum kendimi suçluyorum onlari uzucegim icin vazgeciyorum soyeleyemiyorum. Nasil soyliycem ben allah askina bir yardim edebilirmisiniz deliricem. Annem ve babam bana cok guvenir sen kendini korursun biz sana guveniyoeuz derler hep annem bi derdin varsa anlat annecim der heo bana yakin olmaya calsiri eminim beni yine anliycaktir ama ben onlari uzucegim icin vicdan azabi cekiyorum
Gizli KullanıcıTartışmadan kaçan ve kendini savunmaya alan nişanlım?
Nişanlım başlarda anlayışlı ve ilgili bir insandı ve şuan sık yazmaz ben aramasam aramaz bazen biyere gitmek için izin almak için arar her tartışmadan kaçıyor ve kendini savunuyor sürekli çocuk gibi insansın muamelesi yapıyor çok pasif bir insan olmaya başladı sosyal aktivitemiz yok şuan calismadigi için anlayışla karşılıyorum ama sıktı hareketleri artık tartışmalardan kaçması ilgisizliği bazen anlamıyorum sebebi nedir acaba?
Gizli Kullanıcıİlişkileri günü birlik yaşıyorum ve bu durum beni yoruyor
Babamdan kaynaklı ilişki yapamıyorum olanlar günü birlik oluyor bağlanamıyorum ciddi düşündüğüm kişiden bağlanma sorunum var diye ayrıldım ortada sebep yokken sürekli beynimle ilgilenmesini istiyordum ama işte çalıştığı için ilgilenemiyordu benim de boş zamanım olduğu için kendimi kötü hissediyorumdum o yazmadığı için bugün de günü birlik biriyle buluştum beni tanımla dedim o da çağırdığımda hemen geldin dedi kendimi çok kötü hissettim ve karar aldım ulaşılmaz biri olmak için
Gizli KullanıcıBu durumu nasıl aşarım?
Merhabalar. . öncelikle ailem yüzünden gördüğüm terapiler yarım kalıyor veya ailem tarafından önemsenmiyor bende en son çare olarak burayı keşfettim. Her neyse soruna gelecek olursak ben uzun zamandır veya ara ara kendi bedenimi kabul edemiyorum. . nasıl anlatsam sanki bu beden bana ait değilmiş gibi veya bu hayat bana ait değilmiş gibi hissediyorum. Çok çok duygusal boşluklar ve garip ruh hâlleri geçiriyorum. Ve bazende (aslında bazen değil ama. .) çok sık hayâl kuruyorum. Dediğim gibi ruhum sanki bedenimi kabul etmiyor gibi bu bedende tam güvende hissedemiyorum. .sanki bu yaşam bana ait değil. . sanki başka bir yer beni bekliyor gibi. .ne yapacağımı da tam bilmiyorum. . dediğim gibi önceden psikolog yardımı ile terapi görüyordum ( genellikle anksiyete ve başka sebeplerden dolayı. ) ama maalesef iş ciddi noktaya geldiğini için ailem buna pek izin vermemeye kendi kendime iyileşebileceğimi söylüyor. Belki haklılar bilmiyorum. Ama ara sıra kafam çok karışıyor. . ve zihnim otomatik olarak kendi kendime abarttığımı söylerken bir yandan da bunlar olabilcek durumlar diye avutuyor. Bunu yazarken bile. . utanıyorum kendimden :(. . yazacak çok şey var ama yazıya dökemiyorum.
Gizli KullanıcıKorkularımı yaşıyorum
Sürekli bir yalnızlık içindeyim annem babam hep bizi yanında istiyordu. Çalışın okuyun derler ama hep bir kaygı taşır annem içinde üniversiteye giderken bile ağlamıştı. Babam çalışmıyordu annem mutsuzdu hep işe gidiyordu annem çalışıyordu. Biz hiç yönlendirilerek büyümedik kendi kendime öğrendim her şeyi annem babam çok ilgisizdi sorsanız beni hep dershaneye göndermişlerdir ama oturup konuşamazdık hep bir negatiflik olumsuzluk annem hiç sosyal değildi babam gezmeye giderdi annem evi temizlerdi hep evdeydi gülmezdi eğlenmezdi. Robot gibiydik o robotluk bana da geçti. Biriyle tanıştım o çok sosyaldi ben onların arasında çok pasif kalmıştım. Çok kaygısızlardı hayatlarını işlerini kurmuşlar geziyorlar eğleniyorlardı. Ben kaygılarımdan dolayı çalışmıyordum. Kusuyordum her şey mideme vuruyordu. Onların o hayatı beni çekmişti belki de. O arkadaş grubundan sosyal olanla sevgili oldum o da farkındaydı aramızda mizaç farkı vardı. O kaygısız sürekli gülelim eğlenelim kafasındaydı eski ilişkini unutamamıştı bana unuttum diyordu ama her yerden bir anısı çıkıyordu ben bunları gördükçe kahroluyordum onunsa hiç umrunda değildi geçirdiği iyi vakte bakıyordu arkadaşlar arasında benim üzüldüğüm biliniyordu. Çok fedakar olmjştum bu ilişkide. O ise kendi sınırlarını çok net çizip sözde fedakar olup aslında gizliden gizliye bir şeyler saklayıp masımlaştırıyordu bunları ortaya çıkınca. En yakın arkadaşı da onunla bir olup sürekli beni ya bizi sevmiyor vs diyip duruyordu sürekli bizimle takılıyorlardı biz daha 3 4 aylık sevgiliydik. Benim mizacım onlara onların ki bana çok zıttı. Yanlarında rahat değildim çünkü hep bir duvar örüyorlardı laf sokma espri adı altında saçma sapan daha beni rahatsız edeceğini bildiği espriler yapıp sonra bana şakadan anlamıyorsun etiketi giydiriliyordu. Kendilerini çok normal beni anormal nitelendiriyorlardı bunları direkt söylemiyorlardı ama tavırları hep bir benim üzerimden sorgulama içindeydi ilişkimiz o kadar göz önündeydi ki bundan aşırı rahatsızdım. Sürekli bir kendimi açıklama ihtiyacı duyuyordum. Biz hiç bir şeye karışmayız diyip içten içe her şeyin içindeydiler. Bazen ben mi kendimi böyle içine kapanık soğuk durarak bu imajı çiziyorum diyordum. Olabilir. Ama kendi ilişkileri hakkında tek kelime etmezlerdi konu biz olunca dalga geçer gibi her lafın her tartışmanın ortasındalardı. O kadar sıkıldım ki bu durumdan birisi erkek olmasına rağmen dedikodu diye ölüyor. Ayrıldık hala benden haber götürüyor o tarafa ben hiçbiriyle görüşmüyorum. Güya onlar benimle görüşmüyor tavırlarına giriyorlar. O tarafa haber gönderiyorlar ben de o kişiye yönelik her şeyini kapattım o da bunun farkına varınca olayın ortak arkadaşlardan kaynaklandığını anladı. Oysa çok fazla olay vardı. Şimdi o kişilerle buluşmam gereken bir ortam oldu ve ben onlarsız gittim. Kendilerince iyice bana kuruldular. Ya ben anlamıyorum insanlar neden sürekli kendilerini her olayın içine atıp bir şey yapmıyoruz diye geri çekilirler ki ben yalnızım ama böyle insanların içinde daha yalnız hissettiğim için girmiyorum aralarına sürekli bir çekiştirme içindeler bana ara bozma bile dediler insan bence kendinden bilirmiş çünkü benim asla öyle niyetlerim yoktu. Kendileri bu uzaklığı yaratıp sonra sorunlu benmişim gibi davrandilar. Çok yoruldum artık yalnız kalmak istendikçe yalnızlığa sürükleniyorum
Gizli Kullanıcı
