Zihninizi Özgürleştirin
Herkes için psikoloji ve zihinsel sağlık alanına giren soruların hazinesini keşfedin.
Filtrele
Nasıl sınav kaygısından kurtulurum?
Sınav başlamadan önce kalbimde bir ağrı hissediyorum ve strese giriyorum zar zor nefes alıyorum sanki bayılacakmışım gibi hissediyorum bunu aşabilmek için kendime yapabilirsin gibi nasihatlarda bulunsamda işe yaradığı söylenemez bu konuda gerçekten çok üzülüyorum ancak keşke elimden bişey gelebilse tek yapabildiğim bir şey var oda kendime nasihat vermeye çalışıp sakinleşmeye çalışmak tek istediğim bir şey var oda sınav stresinden kurtulmak
Gizli Kullanıcı
Sevgilim kız arkadaşını bana tercih etti
10 yıllık bi ilişkimi bitirdim kız arkadaşıyla konuşmasını istemiyordum hoşlanmıyordun kızdan ama sevgilime bi türlü kabul ettiremedim vazgeçmedi arkadaşından benim bilmediğim çoğu şeyi o zaten biliyor oluyodu her gittiğimiz yerde oluyodu Gibi saçama sapan bi çok şey oldu . Bir haftadır sevgilim yazmıyor aramıyor o varsa ben yokum dedim o da tercihini o kızdan vezgeçmemekle yaptı kendimi çok değersiz bi hiç gibi hissediyorum ne yapmalıyım
Gizli KullanıcıKızım artık mutlu değil mi?
Merhaba biz almanyaya geleli 5 ay oldu burda sadece dayımgil var akraba olarak kızım su anda 3. 5 yasında bir türlü karar veremiyorum mutsuz mu acaba diye kreşe gidiyor okula alıştı ama orda arkadaşı yok bir tane turk var oynadığı çevremizdede cocuklar sürekli yok ama ara ara gorustugumuz insanlar var evde bol bol oyun oynuyoruz kızımla zaman geçiriyoruz şikayet etmiyor zaten dolaşmayada çıkıyoruz ama havalar soğuk olduğu için kısıtlı biraz çekingen davranabiliyor kızımda ama türkiyede çok gezen ananane dede babaanne filan gezen cocuktu acaba su an da iç dünyası nasıl bir türlü anlayamıyorum inşallah anlatabilmişimdir
Gizli KullanıcıEvden nasıl uzaklaşabilirim?
Panik atak ve derealizyon yaşadığım için evden uzaklaşmıyorum, sosyal hayattan izole olmuş durumdayım nasıl kaygısız bir şekilde gezebilirim? Evden uzaklaştığım zaman panik atak ve derealizasyon başlıyor bu da benim bir yerlere gidip gelmeme engel oluyor. Bazen evdeyken bile yaşıyorum. En çok geceleri yaşıyorum Bir yandan da hep rüyadaymışım gibi hissediyorum ve kafam hep bulanık tam olarak odaklanamıyorum. Nasıl eski hâlime dönebilirim. Sosyal hayatım neredeyse sıfıra indi uzun zamandır.
Gizli KullanıcıSorunumun ne olduğunu bulamıyorum
Üniversiteye giderken de ailemi geride bıraktığım için çok üzülmüştüm hatta kendimi o kadar kastım ki vücudum titriyordu midem bulanıyordu sabaha kadar titredim sakinleştirici verdiler ona rağmen devam etti. lisede sınıfta kaldığımda başladı benim hatırladığım öyleydi. Midem sürekli bulanıyordu sabahları okula giderken öğürüyordum hep. Hiç arkadaşım kalmamıştı. Kaygılıydım. Bu üniversitede de devam etti. İş hayatına atıldım devam etti ve 1 haftadan uzun sürünce işi bıraktım. 10 yıllık ilişkim bitti aldatıldım sürekli öğürdüm. Her stresli durumda bunu yaşıyorum. Kötü bir olay yaşadığımda kalkıp hemen yürümeye başlıyorum. Kafamda cevaplar veriyorum çözüm arıyorum hemen kaygılanıyorum midem yanıyor. Eski sevgilisini unutamamış beni manipüle eden bir ilişkim oldu yalanlar söylüyordu sürekli ve ben bir şekilde kopamıyordum bu kişiden, sonunda kendini bir şekilde haklı çıkardı ve benden ayrıldı. Yine eski ilişkisine dair bir şeyler kalmıştı telefonunda hiçbirini silmemiş ben artık tahammülümü bitirmiştim. O gün arkadaşlarımız vardı benim gülüp eğlenemedim. Ve suçlu ben oldum. Aylardır silmesini istiyordum. Sildim diyordu ama her kalan bir şey için açıklaması vardı. O arkadaşlarımız da benimle hiç konuşmadı. Ben suçlu değilim gerçekten üzülüyordum insan olarak hiçbir şey olmamış gibi nasıl yapabilirim ki kötü ben oldum yine. Ayrıldı benden. Ben beni bırakmaması için ağladım. Herkes kurtuldun diyordu. Ama yalnız kaldım terk edildim. Annemden ayrılamıyorum. Yetişkin oldum hala evdeyim işi bıraktım anneme benzedim temizlik yapıyorum sadece, arkadaşlarım bana hatalar yaptı fedakar olan taraf hep bendim. Yetersiz değersiz hissediyorum. Konuşacak bir konum bile yok kaç aydır evdeyim. 9 ay oldu ilişkim biteli ama o kadar çok zorladı ki beni içinde olduğum zamanlarda bile sürekli ağlıyordum. Kıyafetlerimden dolayı ödün vermiştim muhafazakardı. Uyum sağlıyordum ona. Ama o kendiyle o kadar çelişiyordu ki yalanlar üzerine yalanlar söylüyordu kız arkadaşlarıyla konuştuğu mesajları siliyordu. Kendimden o kadar ödünler verdim ki haklıyken bile üste çıkan taraf oydu. Sanki her şeyi alttan almak görevim olmuştu. Annemin sevgisizliği beni bu hale getirdi az çok anlayabiliyorum. Bana kendimi hiç savunmayı öğretmedi. Hep susan anlayış gösteren orta yoku bulmaya çalışan haksızlığa cevap veremeyen biri oldum. Hatta 1. Sınıfın ilk günü beni okula bıraktı sonra ben hep o uzun yolu kendim gelip gittim kimse gelmesin ben giderim ben yaparım dedim. Şimdi de böyle o kadar kendimden veriyorum ki terk edemiyorum kimseyi hayatımdan çıkaramıyorum en sonunda onlar beni çıkaracak bir neden buluyor. Bu sene o kadar yoruldum ki bu son yaşadığım ilişki beni hayattan soğuttu. Kaygılı mutsuz sürekli evde oturan birine dönüştüm. Annem beni hep eleştirir soğuk bir yapısı var. Başımı okşamaz. Çok ölümler oldu ailede o da kendini kapattı duygusal anlamda. Sanki onların yasını ben de tutuyor gibiyim. Anneannem şizofrendi. Hep acılar çekmiş bir aile vardı gözümün önünde. Ben küçükken hep oyuncaklarımı alıp köşede beklermişim beni de oyunlarına alsınlar diye adım atamazmışım. Şimdi belki de oyunu kuran ben olmak istiyorum. Yetişkin kendime bunu borçluyum. Son ilişkimdeki kişi o kadar donanımlıydı ki ben evde oturan biriydim sadece belki de kendime bunları yediremediği çok başarılı olmaya uğraştım çalıştım olmadı eve kapandım. Onu buldum kendimde olmasını istediğimi. O çok sosyaldi. Ben sakin biriydim. Hikayem bu şekilde. Kendime yardımcı olmak istiyorum. Çünkü potansiyelim bu değil hayallerim var işe gitmek mutlu huzurlu gelecek istiyorum. Kaygılı mutsuz birisi olmak istemiyorum. Geri dönerse zayıf biri olup onu affedip yine kendinden ödünler veren biri olmak değil. Kendi kurallarına göre yaşayan biri olmak istiyorum. Bu değişimi kendime borçluyum. Sevgim hala var mı bilmiyorum. Yoksa öfkemden mi bunlar bilmiyorum. O gün bana ağlayıp sarılmıştı. Ailesiyle alakalı şeyler söylemişti o sevilmemiş babası tarafından ben de o saygısızlığı bana yaptığı gün ona sarılmıştım. Bana çok yüce gönüllüsün demişti. Değildim belki de çocukluğunda görülmemiş kendimi gördüm onda o ağlayışı güçsüzlüğü çok tanıdıktı. Birlikte iyileşiriz sandım. O mutlu şimdi ben daha da çok yaralandım.
Gizli KullanıcıKaygı bozukluğumu yenmek istiyorum
Ben lisede sınıfta kalmıştım ve okulda arkadaşım kalmamıştı. Çok üzülüyordum. Okula giderken her sabah öğürerek başlıyordum güne, üniversiteye geçtim ilk gün hayatımda ilk kez serum aldım o gün ailem beni bıraktı eve döndü yurtta ilk günümdü midem yandı. Öğürmeye kusmaya başladım. Ve bir gün yine stresten olduğunu düşündüğüm bir olay yaşadım kendimi kasıyordum titrer gibiydim durduramıyordum kendimi. Resmen titriyordu vücudumun her yeri. Acile gittim sakinleştirici yaptılar yine geçmedi yurda geldim sabaha kadar devam etti. Kendimi kasarak titriyordum ve bu sürede midem yanıyordu. Daha sonra mezun oldum 10 yıllık ilişkim bitti aldatılmıştım. Ama aradan 3 sene geçti ve işe başladım. Konuşarak yaptığım bir işti bir gün midem bulandı konuştukça kusacak gibiydim midem yandı. İşe ertesi gün tekrar gittim yine aynı şey oldu. Ve ben o günden sonra işi bıraktım. Ne zaman strese girsem kaygılı bir olay yaşasam sürekli öğürüyorum bazen direkt kusuyorum sonra midem yanıyor O an sürekli hızla yürüyorum. Oturamıyorum. Kaygılanıyorum ağlarken öğürme geliyor. Neyi atmaya çalışıyor vücudum bilmiyorum. Şu an evdeyim yeni bir şeye başlarken yine aynı şeyleri yaşıyorum. Ya şöyle olursa ya böyle olursa düşüncelerim susmuyor. Nefes egzersizi yapıyorum geçmiyor.
Gizli KullanıcıOkulda zorbalığa uğruyorum
Ben öğrenciyim ve sınıfta bazı eski arkadaslarım benim her haraketim ile gülüp dalga geçtiği için artık derslerde parmak bile kaldıramıyorum ne yapmalıyım? Bu konuya müdürümüze de taşıdım ama hiç bir ise yaramadı. Ben normalde kendimi seven biriyim ve kavga da çıkarmak istemiyorum. Bu kız da çok dobra biri yani insanca konuşmaya kalksam hemen kavgaya dönüştürecek birisi. Bu olayı nasıl çözebilirim?
Gizli KullanıcıTravmalarımdan nasıl kurtulabilirim?
Uzak mesafe bir ilişkiydi. Eski sevgilisinin mesajlarını en başa sabitlemişti. Bunu ilişkinin 2. ayında görmüştüm. Gördüğümde ağladı üzüldü pişman oldu alışkanlık bir anlam taşımıyor dedi inanmak istedim belki de çünkü onu sevmiştim ve devam ettim ama sorunlar bitmiyordu araya yalanlar giriyordu, kıyafetlerim konusunda fedakarlık yapıyordum dindardı. Ama kendisi çok özgür hayat yaşıyordu kendisiyle çelişiyordu sürekli. Evinden eski sevgilisine ait not çıktı benim tahammülüm bitmişti sınırımı net çizmiştim o gün ağladı gitmemem için elinden geleni yaptı ama o son olay. Yine eski sevgilisiyle alakalı şeyler yakaladım şiirler vs silmemişti bunca şeye rağmen benim için edebi anlamı var dedi ve o gün arkadaşlarımız vardı ben gülemedim eğlenemedim hep ağlıyordum o günkü tepkilerim yüzünden ayrıldı benden ailemin yanında da böyle davranırsın o zaman sen dedi o günü benim yönetmen lazımmış hala etkisindeyim kurtulamıyorum o kadar çok şeye susmuştum ki halbuki ne kadar yanlış, bana güvenmiyorsan bizim çok işimiz var seninle diyip beni susturuyordu bir nevi şu an düşündükçe her şeyin benim çabamla yürüdüğünün farkına varıyorum. Bunca şeye susuyor olmam, gitmem gereken yerde kalma ısrarım beni en çok kendime bu kadar acımadan yaptığım hatalar üzdü. Haklıyken gönlümün alınmasını beklerken hayal kırıklığına uğradım bunu atlatamıyorum. Yazıyorum içimi döküyorum ama olmuyor. Öfkem bitmiyor gelse yine affetmekten korkuyorum
Gizli KullanıcıOlmayan stres yönetimini nasıl çözebilirim?
Merhaba ben özel bir okulda burslu okuyan bir üniversite öğrencisiyim. Bu sene derslerim geçen senelere göre biraz daha fazla ve yoğun. Konuların içeriği çok fazla, bazı hocalarımız gerçekten çok kasıntı, %100 ingilizce bölüm okuyorum ve yeterince zor değilmiş gibi daha da zorlaştırıyorlar. Bitmek bilmeyen bir vize haftasındayım. Psikolojik olarak ne kadar yıprandığımı anlatamam. Bunun üzerine çalışıyorum ve işe gitmek zorundayım. Ailem işime çok önem veriyor. Tam bana uygun bir hobi olduğunu düşündükleri için. Stres içinde yüzüyormuş gibi hissediyorum ve stresimi kontrol edememeye başlamayı geçiyorum birkaç gündür bana fazla, ağır gelen sorumluluklarım yüzünden ağlayıp duruyorum. Ailemin ya da işte gördüğüm insanların benden beklentisini yerine getiremiyorum. En son ne zaman kafa dağıtmak için dışarı çıktım hatırlamıyorum. Sürekli ders çalışmam gerekiyor diye geziyorum. Kafamın içinde sorumluluklarımı her saat başı bana hatırlatıp duran sesler susmuyor. Okulda bursluyum derslerimden kalamam ama çalışmam gerekiyor ara da veremem. İnsanların isteklerini karşılamak zorunda değilim ya da her zaman tam karşılayamayabilirim farkındayım. İnsanlar böyle dönemlerden geçebilirler ve biliyorum bu sadece bir dönem, illaki geçecek. Elimden gelenin en iyisini yapıp bırakmam gerektiğini de biliyorum ama bu dönemde bilmek yetmiyor gerçekten. Stresimi yönetemeyip normalde yapabileceğim şeyleri de yapamıyorum. Gerçekten psikolojik olarak yorulmaya başladım. Ne yapmalıyım?
Gizli KullanıcıKullanılmış hissinden nasıl kurtulabilirim?
Sevgilim vardı ve ilişkimiz çok toksikti sürekli kavgalar küslükler falan neyse bu gidip eski konuştuğu kızı Instagramdan geri ekleyip beni çıkardı ve ikimizin ortak arkadaşı onu aradı elif ayrılırsa napacaksın diye sordu o da inşallah ayrılır dedi ve bunun üstünden 6 ay geçmesine rağmen benim hâlâ zoruma gidiyor ve bu ilişkide beni her anlamda kullandı. Hiç sevmedi ve cinsel anlamda kullandı diye düşünüyorum
Gizli Kullanıcı
