Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Zamanından sonra gelen pişmanlık mıdır kaybetme korkusu mu
Merhaba ben 1 sene önce bir ilişki yaşadım o zamanlar için fedakarlık yapıp hatalar için anlayış gösterip zaman verebiliyordum. Ama bu zamanı öyle bir kullandı ki hata üzerine hata haptı. Ben değişmesini beklediğim konularda kendinden asla ödün vermek istemedi. Ama benim almam gereken bir sorumluluk olduğunda bunu bekledi tabi ki. İlişkide uyumlu olan taraf bendim. Tabi ki alma verme dengesi şaştı. En sonunda mesafe koyarak tepkimi gösterdim. Tabi ki anlayış yerine tepki gösterince ben de zaten senin şöyle huylarından rahatsızım bu seni kötü biri yapmaz ama benim şu beklentilerim de karşılanmıyor vs diyerek ayrıldı benden o gün kendisi de ben de çok ağladık. Üzerinden 1 sene geçti bu 1 senede kendimle kaldım öyle çok düşündüm öyle çok analiz ettim ki yaşadığım şeyleri ona neden bağlandığımı her şeyi anladım. 1 sene sonra benim ona dönüp yine aynı fedakarlıkları yapmamı bekliyor. 1 sene sonra gelen kişinin pişman değil kaybetme korkusuyla hareket ettiği düşüncesindeyim. Çünkü 1 sene boyunca gezdi tozdu ona fedakarlık yapacak kimseyi bulamadı 1 sene sonra baktı ki ben dönmüyorum o zaman anladı ki benim çabalamam lazım. Ama ben artık ne fedakarlık yapmak istiyorum ne de yaşadıklarımdan sonra ona güvenebilirim. Yanlış düşünüyor da olabilirim. Ama 1 sene boyunca gerçekten pişman olmuş zamana bırakmış desem bile bir şekilde kendini hatırlatırdı diye düşünüyorum. O sadece biraz daha kendine göre birilerini bulabilir miyim kriterlerim belki birine uyar diye bekledi bence. Çünkü hatalarını affeden o fedakarlıkları yapan kişi nasıl olsa ben dönsem o hemen kapı açık bekler düşündü. Ya da çabalamak zor geldi. Kafam çok karışık. Bu kadar şeyi tek başıma atlattıktan sonra gelen özür bana çok samimiyetsiz geliyor. Yardımınıza ihtiyacım var
Gizli Kullanıcı
Adalet takıntısı nasıl iyileşir?
Merhabalar, iyi günler. Ben bir psikoloji merkezinde proje yöneticisi olarak çalışıyor, müşteri şirketler için danışmanlık projelerini yürütüyorum. Çalıştığımız şirketler sektörün en iyileri arasında yer alıyor. Ancak zaman zaman rakip şirketler kuyumuzu kazmaya çalışıyor ve iftira atmaktan çekinmiyorlar. Ben her zaman adaleti savunur ve er ya da geç tecelli edeceğine inanırım. Fakat 1 yıl önce ilk projemi aldığımda, herşey yolunda giderken müşteri holdingin koordinatörü rakip şirketle anlaşarak bizi projeden çıkartmak için “rüşvet teklif ettiğimiz” yönünde bir iddiayı ortaya attı. Halbuki kendisi psikolog olmamasına rağmen adımızdan gizlice seanslar yürütüyor, psikologlarımızın işini yapmasına engel oluyordu. Ben bu durumu ortaya çıkardığımda ortalık karıştı. Sonrasında kendisini aklamak için bize iftira attı ve projenin kapanmasına neden oldu. (Yaşadığım ülkede psikolog olmayan birinin seans geçmesini engelleyen resmi yasa yok malesef)Sonra olaylar araştırıldı, iftiraların asılsız olduğu ortaya çıktı. Ancak o kişi, holdingin (evli) yöneticilerinden biriyle ilişkisi olduğu için şirkette kalmaya devam etti ve yaptığı yanına kâr kaldı. Bizim yerimize başka bir merkezi getirmeye çalıştı ama onlarla da sözleşme imzalanmadı ve proje genel olarak donduruldu. Bu durum beni çok üzdü. Çünkü her zaman elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışır, hem dokümantasyon sürecini titizlikle yürütür, hem de danışan memnuniyetini ön planda tutarım. Adaleti gözetmeye hep gayret ederim. Ama içten içe soruyorum: Neden o kadın hak ettiğini almadı?Ve neden her yeni proje aldığımda yine rakip şirketler ya da başka kişiler tarafından çamur atılacak diye endişe yaşıyorum. Herkesten şüphe duyar hâle geldim. İş hayatında dizilerde gördüğümüz o entrikacı, iğrenç kadınların gerçekten var olduğunu bilmiyordum. En başta o kadını arkadaş sanmıştım. Neden bu kadar ahlaksız ve yalancı birisi hiçbir bedel ödemedi ve hala çalışmaya devam ediyor. Elimizden gelenin en iyisini yapmaya çalıştık, genel danışan memnuniyetimiz de çok yüksekti. Ama bir kişinin yalan dolanıyla emeklerimizin bu şekilde ziyan olması beni gerçekten çok yaraladı. Çok emekler vermiştim. Bu duyguyla nasıl başa çıkabilirim? İçimdeki biriken öfke ve kinin bana zarar vermeye başladığını düşünüyorum.
Gizli KullanıcıTükenmişlik ve yetersizlik hissi
Başarmak için çok uğraşıyorum karşılığını alıyor muyum biraz ama tam olarak istediğim karşılığı alamıyorum. Hep birazcık eksik kalıyor ve o eksik benim hedefime ulaşmamda yetersiz kalıyor. Hep bir tık eksik kalıyor en küçük hata yüzünden istediğim şey olmuyor ne kadar uğraşsam da hep aynı şey tam sınırda kalıyor. Olacak gibi olup olmuyor ve ben artık kendimi yetersiz hissediyorum. Nasıl olsa olmayacak diye düşünüyorum kendimi suçluyorum diğer insanlara bakıyorum halbuki benim kadar çalışmamıştır yorulmamıştır belki de ama şans yüzüne gülüyor o tam sınırda kalıp kazanırken ben tam sınırda kalıp kaybediyorum gerçekten yetersizim galiba. Bu hep böyle devam edecek sanırım ben hep başarabilecekken başaramayacağım. Özelikle şu sıralar buna çok takılıyorum. Olmadığı zaman sanki hiç çıkış yolu kalmamış gibi geliyor. Ama zaten çıkış yolu kalmamış oluyor ve ben gerçekten bundan yoruldum. Bundan nasıl kurtulcam?
Gizli KullanıcıBana yazan çocuklara çok kolay bağlanıyorum
Biri bana yazdığında ve biraz olsun ilgi gösterdiğinde hemen bağlanıyorum ve o ilgiyi azalttığında da çok üzülüyorum ailem çok ilgili benimle ilgisizlikten değil aslında ama ilgisiz hissediyorum birinden iltifat aldığımda çok mutlu oluyorum almayı beklediğim birinden almadığımda da çok üzülüyorum neden olabilir bu ve nasıl aşarım özellikle instagram yazan çocuklar için geçerli bu başta istemediğim biri sırf bana ilgi gösterdi diye istediğim biri haline geliyor
Gizli KullanıcıHer şeyi kişisel algılamaktan nasıl kurtulabiliriz?
Her şeyi kişisel algılamaktan nasıl kurtulabilirim?Malesef bende olayları kişiselleştirme yönünde bir düşünce tarzı var. Özellikle iş hayatında sorunlar yaşıyorum. Sorumlu olmadığım şeylerden kendimi sorumlu tutarak, kendimle ilgili yanlış düşüncelere kapılıyorum. Bu nedenle kişiselleştirme, kaygının ve mutsuzluğun temel kaynağı haline geliyor. Aynı zamanda bu durum, sürekli kendini suçlamaya da yol açıyor. .. ve bu hiçbir şekilde iyilik vadetmiyor. Bu düşüncelerden kurtulmak için özellikle hangi çalışmaları önerirsiniz?Ben ailemin özellikle de annem onay ihtiyacıyla büyüdüm. O yüzden özgüven sorunlarım var.
Gizli KullanıcıBirine takıntılı olmayı nasıl aşabilirim
Sürekli aynı kişiye gıcık olma sinir olma söylediği şeylere cevap verememe sonra bu konuları ister istemez eşime yansıtma ver tatışma konu yani direk görümcem ve bazen gece uyuyamama ağlama bana bunu yaptı öyle dedi düşnceler ister istemez yani kısaca çok darin ve düşünceli biriyim çok hassasım sizce ben ne yapmalıyım kendim başara bilirmiyim bu takıntıyı bana yardmcı olursanz çok sevinirim
Gizli KullanıcıEşim telefondan kadınlara bakıyor ne yapmam gerekir
Eşim uzun süredir instagramında tiktok hesabında kadınların videolarını izlerken fotoğraflarına bakarken gördüm başta yaptığını kabul etmedi daha sonrasında telefonundan bişey gösterirken kaydettiği bi videoyu yanlışlıkla göstermiş bulundu daha sonrasında büyük bir şekilde kavga ettik 2-3 gün soğuk soğuk konuştum yaptığının yanlış bişey olduğunu kabul ediyor ama erkeklerde olduğunu ve olabileceğini söylüyor ısrarla. Ben bu durumdan çok rahatsızım konu kafamdan gitmiyor her türlü şüpheyle yaklaşmaya başladım bunu kendisine de söyledim dün tekrardan ondan habersiz telefonuna baktığım zamanda da hem silinen fotoğraflarda hemde instagramda gene gördüm bu konuyu aşamıyorum eşimle de ne kadar kötü olduğunı kabul etsede anlaşamıyoruz bu konu hakkında gözümün içine baka baka bunları yapmasını yediremiyorum aşmaya çalışıyorum olmuyo artık o anki gibi videolar fotoğraflar da yok ama bi kaç tane de olsa görüyorum telefonunda
Gizli KullanıcıKeşke demekten kurtulmak
Sürekli hata yapıyorum hata yapmaktan çok sıkıldım bazen hatalarımdan ders bile çıkaramıyorum aynı hataları yapıyorum sonra keşke yapmasaydim diye düşünüp duruyorum kendimi suçluyorum hatamı geri alamamak da en kötüsü geçmişte yaptığım hataları düşünüp duruyorum kendimden bıktım artık hep şöyle düşünüyorum o hatayı yapmasaydım şu an şurada olacaktım onu yapmasaydım bu olacaktı hatalarımı neden tekrarlayıp duruyorum bilmiyorum ki sınavdayken aklım başımdan gidiyor galiba doğru bildiğim şeyleri yanlış yapıyorum doğru yaptığım şıkkı önce doğru işaretleyip sonra kendime güvenmeyip yanlışa çeviriyorum gerçekten çok sıkıldım sırf bu hata yüzünden bir sürü fırsatı kaçırdım sınavda mantıklı düşünemiyorum galiba bundan nasıl kurtulmalıyım nasıl bir strateji izlemeliyim
Gizli Kullanıcıİlişkiler ve ayrılık
Öncelikle bugün bir ilişkiyi bitirdim. Geçmişe dayalı ilişkilerime bakarsak 2 uzun ilişkim ve ikisi de büyük hevesle heyecanla başlayıp 3-6 ayın sonunda karşı tarafı tam anlamiyla tanıdıktan sonra soğuyup benim bitirmem ile sonuçlandı. Suanki iliskimde de aynı durumu yaşıyorum. Severek ve aşırı eğlenerek vakit geçirerek başladığım ilişki belli bir zamandan sonra uyusmadigimi beni taşımadığını ve karşı tarafın olgun olmadığını düşündüğümden kaynaklı bugün bitti. Kendisi beni hala çok seviyor ve değer veriyor. Bana karşı aslında bariz bir yanlışı olmadı. Ben hala bir duygu besliyorum ve özlüyorum. Ama bana uygun biri olmadığını ve bazı fikirlerinin hala bana göre oturmadigini düşünüyorum. Erkek olarak beni tasiyamadigini ve yanımda hem fiziki hem karakter anlamında bazen toy kaldığını düşünüyorum. Bundan kaynaklı sonu evliliğe gitmeyeceğini bildiğimden severken bitirdim ileride daha fazla bana bağlanıp üzülmemesi icin. Şimdi ise hem alışkanlıklar hem yalnız kalisim hem de ozleyisim ona yazmaya sürüklüyor beni. Fakat ilerisinin olmayacagini kafamda biliyorum. Ne yapacağımı şaşırdım. Geri dönmek istiyorum ama benim için doğru kişi mi değil mi anlayamıyorum. Sanırım değil ve bunu ona nasıl kırmadan anlatırım bunu da bilmiyorum. Ben de özgüvenli özgür ruhlu ve biraz gamsız ve hayatı yaşamayı eğlenmeyi çok seven biriyim. Karşı taraf aşırı detaycı kıskanç özgüveni düşük ve eğlence anlayışı benim ile uymayan fakat benim için kendini değiştirip her şeyi yapabilecek çok seven biri. Kafam çok karışık yardım edin hocam
Gizli KullanıcıKendime nasıl geri döneceğim
Merhaba 1 sene önce bir ayrılık yaşadım uzun süredir mutsuzdum bu ilişki o zamanlar bana çok iyi gelmişti onu çok merkeze koymuştum. O gidince hayatım bitti demedim elbette ama bana o kadar çok haksızlık yapıldı ki bunları hazmedemedim. O benden ayrıldı ama şu an öğrendiğim kadarıyla çok pişman tabi geri dönemiyor çünkü geri dönerse benden fedakarlık yapmamı bekleyecek ben de ondan. Ama o da bunu çok iyi biliyor ki ben geri dönersem bu fedakarlık ve beraberinde bana yapılan haksızlıkları da kabul ettim döndüm sanacak bu yüzden benim dönmemi bekliyor. Ona sunduğum bu konforu özlüyor aslında. Çünkü biri birini seviyorsa kazanmak ister kaybetmemek için değil kazanmak için çabalar. Siz ne düşünüyorsunuz bilmek isterim. Aradan 1 sene geçmiş pişman olmak yeni aklına gelmiş. Yapım gereği çok tepki vermeyen ya da tepkilerimi uzaklaşarak gösteren biriyim. Tepkimi koyarken bile arkama bakarım acaba gelecek mi diye gönlümü alacak mı diye. Kaybetme korkusu yüksek biriyim. Yani geçen seneye kadar böyleydi. Ayrılıktan sonra uzun süre yalnız kaldım arkadaşım bulunduğum şehirde hiç yok geçen sene hayatımda kalabalık bir arkadaş grubum vardı. Hatta bu erkek arkadaşımla tanıştıran beni bir arkadaşımdı. Onlar da benim en yakın arkadaşlarımın arkadaşıydı. Arkamdan konuşmalar mı dersiniz bir ilişkiye başladım sanki dünyanın en kötü insanıymışım gibi yargılamalar mı dersiniz tüm gözler üzerimizdeydi herkese bir açıklama yapmak zorunda gibiydim sanki. Şu an hayatımda sadece bir tanesi kaldı. Ama o da bana altan alta öyle laf sokuyor ki ben sorunluyum kimseyle ilişki yürütemiyorum gibisine. Oysaki eski ilişkimde ne haksızlıklar yaşadığımı o kadar iyi biliyor ki kendi grubunu savunur tarzda sanki benim ağzımdan bir şeyler öğrenmeye arıyor gibi. Şu an o kadar çok ihtiyacım varmış ki bu sakinliğe bazen onun bile telefonları açmak azap gibi geliyor. Bazen kendime diyorum sorunlu sensin de sen mi yürütemedin bu ilişkileri. Sonuçta herkes arkadan konuşuyor günün sonunda. Ama samimiyetsizlik beni o kadar itiyor ki. Geçen seneye göre çok şeyler değişti. Hayatımda kendim dışında kimseye tahammülüm kalmamış gibi. Zamanla bu kaos dolu arkadaşlıklar bitmek bilmeyen hatalar dolu sevgisini hep beklediğim ama bir türlü göremediğim ona göre ise beni çok sevdiğini söyleyen biri. Şimdi nereden başlayacağım hayatıma nasıl odaklanacağım yeni insan tanımaya zihnimde kalbimde nasıl yer açacağım bilmiyorum. Ruhum yaşlandı sanki. İçimdeki o çocuk heyecanı öldü gibi. İnsanlara içimi açmaktan o kadar korkuyorum ki. Bu saçma sapan arkadaşlık ettiğim insanlar yüzünden. Beni pasif görüp tüm güçleriyle üzerime geldiler. Alt tarafı birini sevdim. Tüm kalbimle sevdim. O kadar çok meraklılar ki burunlarını sokmadan duramadılar. Herkes bir şey söyledi. Bakışlar gülüşmeler samimiyetsiz arkadan dönen konuşmalar hatta bazen kendi aralarında bile tartıştılar. Bunu yapan benim en yakın arkadaşım dediğim insandı. Onlardan aldı bana getirdi benden aldı onlara götürdü. Şimdi de ben diğerleriyle artık bu iğrenç durumdan çıkmak için ayrıldıktan sonra görüşmedim. Arada ben masumum pozları yapıyor. Ben asla eskisi gibi değilim o da Altan alta hala bana laf sokma derdin de. Nefret ediyorum insanlardan. Benim içimdeki iyi tarafı öldürdüler. Lütfen bana yardımcı olun hatalarım eksiklerim neler bilmek isterim
Gizli Kullanıcı
