Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Açılmak istediğimi aileme nasıl söyleyebilirim?
Uzun zamandır açılmak istiyordum fakat anne ve babami uzemkten korktugun icin onlara soyleyemedim hep icimde gizledim , vazgectim. Ama artik dayanamiyorum ve acilmaya karar verdim. 1 2 aydir hazirlaniyoru, hazirliyorum kendimi umreye gittiler doneli 2 hafta oldu. Donduklerinde soylerim diye dusunmustum,dun son hazirliklarimi yaptim ve dun aksam soyelemk icin hazirlanmistim, dedim ki bu aksam bu isi halledicek. Ama her annemin yanina gitmek istedigimde gidemedim, anneme gidip anne ben sana bisey soylemek istiyorum diyemedim sanki bisey bana engel oldu yapamadim o cesareti bulamadim, kac kez denedim kac kere gitmeye calistim yaoamadim. Babama zaten soyleyemem anneme soyliycem annem babama soyler sonra babam gelir benimle konusur boyle boyle diye sorar. Babam hafta sonu koye gidicek o zaman annemle konusmayi dusunuyorum fakat yine yaoamazsan diye cook korkuyorum. Annem ve babam anlayisli insanlar kizmazlar sadece uzulucukler cunku cok muhafazkaar insanlar ben kapandigimda da cook sevinmislerdi benden de hic boyle birsey beklemiyorlar suan sok olucaklar. Hayarimda hic onlarin istemedigi birseyi yapmadim heo iyi bir evlat olayim uzulmesinler diye heo onlarin istedigi gibi yasadim ama artik yapamiyorum gercekten. Tum hazriligimj yaptim icimde kabullendim sacimi kestirdim alisveris yaptim ama annemler soyleyemedigim icin açılamıyorum suan. Dun aksam soylemeye cabalarken acaba sacmaliyorumuyum nerden cikti bu falan diye bile dusundum. Ama benim bi sekilde soylemem lazim. O ilk teokisinden cok kokruyorum o bakışından o soka girisinden. Zaten yumusak bir dille icimi dokerek soyliycem cok buyuk ihitmal babam da annemde kizmaz ama acilan akrablarim hakkinda "allah korusun ya yazik" gibi yorumlarini hatirladikca krndimden utaniyoeum kendimi suçluyorum onlari uzucegim icin vazgeciyorum soyeleyemiyorum. Nasil soyliycem ben allah askina bir yardim edebilirmisiniz deliricem. Annem ve babam bana cok guvenir sen kendini korursun biz sana guveniyoeuz derler hep annem bi derdin varsa anlat annecim der heo bana yakin olmaya calsiri eminim beni yine anliycaktir ama ben onlari uzucegim icin vicdan azabi cekiyorum
Gizli Kullanıcı
Tartışmadan kaçan ve kendini savunmaya alan nişanlım?
Nişanlım başlarda anlayışlı ve ilgili bir insandı ve şuan sık yazmaz ben aramasam aramaz bazen biyere gitmek için izin almak için arar her tartışmadan kaçıyor ve kendini savunuyor sürekli çocuk gibi insansın muamelesi yapıyor çok pasif bir insan olmaya başladı sosyal aktivitemiz yok şuan calismadigi için anlayışla karşılıyorum ama sıktı hareketleri artık tartışmalardan kaçması ilgisizliği bazen anlamıyorum sebebi nedir acaba?
Gizli Kullanıcıİlişkileri günü birlik yaşıyorum ve bu durum beni yoruyor
Babamdan kaynaklı ilişki yapamıyorum olanlar günü birlik oluyor bağlanamıyorum ciddi düşündüğüm kişiden bağlanma sorunum var diye ayrıldım ortada sebep yokken sürekli beynimle ilgilenmesini istiyordum ama işte çalıştığı için ilgilenemiyordu benim de boş zamanım olduğu için kendimi kötü hissediyorumdum o yazmadığı için bugün de günü birlik biriyle buluştum beni tanımla dedim o da çağırdığımda hemen geldin dedi kendimi çok kötü hissettim ve karar aldım ulaşılmaz biri olmak için
Gizli KullanıcıBu durumu nasıl aşarım?
Merhabalar. . öncelikle ailem yüzünden gördüğüm terapiler yarım kalıyor veya ailem tarafından önemsenmiyor bende en son çare olarak burayı keşfettim. Her neyse soruna gelecek olursak ben uzun zamandır veya ara ara kendi bedenimi kabul edemiyorum. . nasıl anlatsam sanki bu beden bana ait değilmiş gibi veya bu hayat bana ait değilmiş gibi hissediyorum. Çok çok duygusal boşluklar ve garip ruh hâlleri geçiriyorum. Ve bazende (aslında bazen değil ama. .) çok sık hayâl kuruyorum. Dediğim gibi ruhum sanki bedenimi kabul etmiyor gibi bu bedende tam güvende hissedemiyorum. .sanki bu yaşam bana ait değil. . sanki başka bir yer beni bekliyor gibi. .ne yapacağımı da tam bilmiyorum. . dediğim gibi önceden psikolog yardımı ile terapi görüyordum ( genellikle anksiyete ve başka sebeplerden dolayı. ) ama maalesef iş ciddi noktaya geldiğini için ailem buna pek izin vermemeye kendi kendime iyileşebileceğimi söylüyor. Belki haklılar bilmiyorum. Ama ara sıra kafam çok karışıyor. . ve zihnim otomatik olarak kendi kendime abarttığımı söylerken bir yandan da bunlar olabilcek durumlar diye avutuyor. Bunu yazarken bile. . utanıyorum kendimden :(. . yazacak çok şey var ama yazıya dökemiyorum.
Gizli KullanıcıKorkularımı yaşıyorum
Sürekli bir yalnızlık içindeyim annem babam hep bizi yanında istiyordu. Çalışın okuyun derler ama hep bir kaygı taşır annem içinde üniversiteye giderken bile ağlamıştı. Babam çalışmıyordu annem mutsuzdu hep işe gidiyordu annem çalışıyordu. Biz hiç yönlendirilerek büyümedik kendi kendime öğrendim her şeyi annem babam çok ilgisizdi sorsanız beni hep dershaneye göndermişlerdir ama oturup konuşamazdık hep bir negatiflik olumsuzluk annem hiç sosyal değildi babam gezmeye giderdi annem evi temizlerdi hep evdeydi gülmezdi eğlenmezdi. Robot gibiydik o robotluk bana da geçti. Biriyle tanıştım o çok sosyaldi ben onların arasında çok pasif kalmıştım. Çok kaygısızlardı hayatlarını işlerini kurmuşlar geziyorlar eğleniyorlardı. Ben kaygılarımdan dolayı çalışmıyordum. Kusuyordum her şey mideme vuruyordu. Onların o hayatı beni çekmişti belki de. O arkadaş grubundan sosyal olanla sevgili oldum o da farkındaydı aramızda mizaç farkı vardı. O kaygısız sürekli gülelim eğlenelim kafasındaydı eski ilişkini unutamamıştı bana unuttum diyordu ama her yerden bir anısı çıkıyordu ben bunları gördükçe kahroluyordum onunsa hiç umrunda değildi geçirdiği iyi vakte bakıyordu arkadaşlar arasında benim üzüldüğüm biliniyordu. Çok fedakar olmjştum bu ilişkide. O ise kendi sınırlarını çok net çizip sözde fedakar olup aslında gizliden gizliye bir şeyler saklayıp masımlaştırıyordu bunları ortaya çıkınca. En yakın arkadaşı da onunla bir olup sürekli beni ya bizi sevmiyor vs diyip duruyordu sürekli bizimle takılıyorlardı biz daha 3 4 aylık sevgiliydik. Benim mizacım onlara onların ki bana çok zıttı. Yanlarında rahat değildim çünkü hep bir duvar örüyorlardı laf sokma espri adı altında saçma sapan daha beni rahatsız edeceğini bildiği espriler yapıp sonra bana şakadan anlamıyorsun etiketi giydiriliyordu. Kendilerini çok normal beni anormal nitelendiriyorlardı bunları direkt söylemiyorlardı ama tavırları hep bir benim üzerimden sorgulama içindeydi ilişkimiz o kadar göz önündeydi ki bundan aşırı rahatsızdım. Sürekli bir kendimi açıklama ihtiyacı duyuyordum. Biz hiç bir şeye karışmayız diyip içten içe her şeyin içindeydiler. Bazen ben mi kendimi böyle içine kapanık soğuk durarak bu imajı çiziyorum diyordum. Olabilir. Ama kendi ilişkileri hakkında tek kelime etmezlerdi konu biz olunca dalga geçer gibi her lafın her tartışmanın ortasındalardı. O kadar sıkıldım ki bu durumdan birisi erkek olmasına rağmen dedikodu diye ölüyor. Ayrıldık hala benden haber götürüyor o tarafa ben hiçbiriyle görüşmüyorum. Güya onlar benimle görüşmüyor tavırlarına giriyorlar. O tarafa haber gönderiyorlar ben de o kişiye yönelik her şeyini kapattım o da bunun farkına varınca olayın ortak arkadaşlardan kaynaklandığını anladı. Oysa çok fazla olay vardı. Şimdi o kişilerle buluşmam gereken bir ortam oldu ve ben onlarsız gittim. Kendilerince iyice bana kuruldular. Ya ben anlamıyorum insanlar neden sürekli kendilerini her olayın içine atıp bir şey yapmıyoruz diye geri çekilirler ki ben yalnızım ama böyle insanların içinde daha yalnız hissettiğim için girmiyorum aralarına sürekli bir çekiştirme içindeler bana ara bozma bile dediler insan bence kendinden bilirmiş çünkü benim asla öyle niyetlerim yoktu. Kendileri bu uzaklığı yaratıp sonra sorunlu benmişim gibi davrandilar. Çok yoruldum artık yalnız kalmak istendikçe yalnızlığa sürükleniyorum
Gizli KullanıcıAilevi büyük sorunum var psikolojik olarak ağır geliyor
Annemi geçen sene kaybettim. Annem benim için sarmaşık gibiydi birbirimize bağlıyordu. Annemin kaybıyla babama yardımcı olmak istedim. Ve babamın işyerinde işe başladım. Ama hiç bişey düşündüğüm gibi olmadı. Babam tinder kullanıyor. Bunun suç olduğunu düşünmüyorum. Ama gerçekten çocukluktan beri bunları yaşadığım için artık kaldıramıyorum. Bundan kaynaklı 8-9 sene kadar şehir dışında yaşadım. Ama şu an hiç sevmediğim bi insanla 24saat yan yana durmak zorundayım. O kadar yüzsüz bi insan ki ben tinder olayını sorduğumda yüzsüzce suç mu ne var sanki diyip kendi çevresinden onay almaya çalışan sözde asla haram işlemeyen Müslüman biri. Sanki elim kolum bağlı gibi hissediyorum bırakıp gidemiyorum işten iş anlamıyor batar ve duygu sömürüsünde çok iyi.
Gizli KullanıcıCıkmazdan çıkmanın yolu nedir
Bir arkadaşım var ve ben o arkadaşima farklı duygular beslemeye başladim ama her seferinde bana sadece arkadaşız asla ilerisi olamaz diyip beni reddetti bitirmek istiyorum bu arkadaşlığı ama yapamıyorum ona o kadar alışmışım ki onsuz ne yapacağımı bilmiyorum ne yapmalıyım bitirmeli miyim bu arkadaşlığı aklim ve kalbim arasında kaldım ne yapmalıyım bilmiyorum kalbim yok diyo aklım bitir diyo ne yapmalıyım yardım edin
Gizli KullanıcıProgramımı bir türlü tam yapamıyorum motivasyonum düşüyor yetiştiremekten korkuyorum
Ben yks öğrencisiyim her şeyi sıfırdan başlıyorum ve yetişemeyecek diye korkuyorum ve sürekli yapmamaktan korkuyorum program yapıyorum bir gün tam diğer gün eksik yapıyorum sinirleniyorum soruları yapamayınca çok üzülüyorum ve motivasyonum yerle bir oluyor ve olmayacak diyorum aslında da yaşadığım normal çünkü ilk kez bu soruları yapıyorum napacağımı bilemiyorum sürekli motivasyonum olmuyor sonra öyle gün verimsiz oluyor kendimi zorluyorum ama yinede hep motivasyonum düşüyor yapmayınca ve yetiştiremeyevğim diye korkuyorum ve daha kötü hissediyorum
Gizli KullanıcıAnnemin şakaları ve genel olarak şakalar konusunda ne yapabilirim?
Bana küçükken otizm tanısı kondu. Bu nedenle şakaları bazen ciddiye alıyorum , imaları bazen anlamıyorum. Mesela yarın Elazığ ' a gideceğiz. Annem sırt çantam 3 kiloyu geçerse Elazığ 'a kitaplarımı ve defterimi bırakacağımı söyledi. Ben de annemin beni kitaplarımı ve defterimi bırakmakla tehdit ettiğini sandım. Ama annem sonra bana aslında şaka yaptığına dair yemin etti. Başka da annemin " Simge 'nin ( Simge benim kuzenim ) telefonunu aldın mı? " sorusunu telefon numarası değil de telefon şeklinde anladım. . Yani bu anlattıklarımdan da anlayacağınız üzere benim şakalara ve imalara değil de açık ve doğrudan iletişime ihtiyacım var. İşte açık ve doğrudan iletişime ihtiyacım olduğu için anneme şaka yapmamasını söyledim . Ama annem söylememin peşinden beni sevmediğine yönelik şaka yaptı. Ha ben annemin beni sevmediğine yönelik şakasının şaka olduğunu anladım mı anladım. Ama maalesef birçok şakayı da ciddiye alıyorum. Dolayısıyla açık ve doğrudan iletişim ihtiyacım nedeniyle anneme şaka yapmamasını söylediğim halde annemin şaka yapmamasını istediğim halde annemin şaka yapması sınır ihlali mi ? Annemle şaka yapma konusunda nasıl iletişim kurmalıyım ? Bir de ben psikolojik danışman olmak istiyorum ileride. Ya isteğim gerçekleşip psikolojik danışman olduğum zaman danışanlarımın imasını ya anlamazsam ?Danışana açık ve doğrudan iletişim ihtiyacımı , dolayısıyla neyi kastediyorsa onu söylemesini istersem danışman beni yadırgayıp benden terapi almayacak. Gülerek yapılan şakaları anlayabiliyorum bu arada. Ama soğuk/ gülmeden veya gülümsemeden yapılan esprileri hiç anlamıyorum. Ne yapmalıyım ? Şakaları çoğu zaman , imaları da bazen anlamakta zorluk çektiğim için tedavi ve terapi görmeli miyim ? Şakaları ve imaları nasıl daha iyi anlayabilirim ? Bana yardımcı olur musunuz ?
Gizli KullanıcıNasıl her şeyle tek başıma mücadele ederken yıkılmam
Şiddetli aile sorunlarım var ve ben 21. Yaşında evin en büyük ve tek kız çocuğuyum babamla baş etmeye çalışıyorum bu süreçte bizi tehdit ediyor ve sürekli sorun çıkarıyor. Arkamızda kimsemiz yok nasıl tek başıma mücadele edebilirim çok yorgunum çok çaresiz hissediyorum. Ne boşanıyor ne düzgün bir aile ortamı sürekli annemi aşağılıyor ve asla bir baba aile reisi gibi değil sürekli sabaha karşı eve geliyor sürekli alkol alıyor hayatında başka biri var ve asla bu hayatına karışmayın ben sizi aşağılarım ama siz bana dokunmayın kafasında. Tek başıma ben nasıl baş edebilirim nasıl bir çözüm yolum olabilir psikolojik olarak çöküyorum. Geceleri anksiyete krizleri tutuyor yatamıyorum
Gizli Kullanıcı
