Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Endişe
Ben birkaç haftadır işten çıkmak istiyorum fakat ne zaman cesaret edip bunu söylemek istesem bi şekilde söyleyemiyorum şöyle derlerse böyle olursa gibi düşünceler dolanıyor kafamda ne tavsiye edersiniz cevaplarsanız sevinirim kendimi mutsuz endişeli hissediyorum kafaya çok taktığımı düşünüyorum eğitim Hayatımda böyleydi sınıftan fazla çıkamazdım kantine bile çok nadir gitmişimdir kafamda çok kurarım kötü senaryolar işlerinde çalışırken baskı kaldıramam alınırım yanlış yapmaktan korkarım kendimi ifade edemiyorum ve çok utangaçım hassas bir insan olabilirim çabuk kırılıyorum maalesef durum böyle teşekkürler
Gizli Kullanıcı
İçine kapanıklıktan nasıl kurtulabilirim?
Merhaba kızım 9 yaşında ki kızım sesim yükselse cevap vermiyor veremiyor hakkını savunmuyor. Her olayı içinde yaşıyor bir fikri yok alternatif düşüncesi yok çok üzülüyorum benimle sohbet etmesini dertleşmesini düşüncelerini örgüzce söylemesini istiyorum bu konuda kitap önermenizi ve nasıl bir yol izlemem gerektiğini anlatır mısınız öğüt verdiğimde beni önemsemez istediklerini yapar benim söylediklerimin pek bir önemi yok onun için düzelmesi için ne gerekirse yaparım
Gizli KullanıcıMerhabalar ani değişimilerim oldugunu dusunuyorum beynim her şeyi cidiye alıyor nasıl geçer
Duygu değisimlerim var nasıl iyi olurum Beynim her seyi cidiye alıyor ondan dolayı sinirleniyorum ve bu normal degil yardımcı olursanız sevinirim napmam Gerek ruh halim cok değişiyor her saniye her gun ve benim hayatımı cok etkiliyor psikoloğa gitmelimiiym çünkü bir daha gel dedi ama annem benle gelmiyor yanlız olunca bide iç catısma artar gercekmis gibi gelir insana haksımıyım sizce ☺️
Gizli KullanıcıKendimi hiç mutlu hissedemiyorum zevk almıyorum hiç birşeyden
kendimi hiç mutlu hissedemiyorum hiçbir şeyden zevk almıyorum hayat boş gibi geliyor kimsenin beni sevmediğini düşünüyorum hayatı hiçbir şekilde mutlu olamıyorum kendimi hep yorgun hissediyorum hep halsiz bazı alışkanlıklarından vazgeçemiyorum bu durumda beni aşırı rahatsız ediyor hiçbir şey yapmadığım halde bile çok yorgun oluyorum hiçbir şey yapasım gelmiyor hiçbir şeyde beni mutlu etmiyor artık her ne olursa olsun hep üzülüyorum ağlamak istiyorum ama artık Ağlayamıyorum bile
Gizli KullanıcıMerhabalar bir olay hakkında kaygılanıyorum birine özel bir şeyimi attım tehdit etti beni napmalıyım
Ani değişimilerim var kaygılanıyorum bide boşluk hissi, depresyon, iç catışma, bunlar neyin kaynağından geliyor bide her gün her saniye yaşıyorum bunu kendime zarar vermemek icin kendimden de kaçmak istiyorum ama iste ilaçla geçermi selectra kullandım 50mg etkisi yok dozunu artırsalar gecermi çünkü selectra ilk başta iyi geliyordu yardımcı olursanız sevinirim iç çatışmaya gidiyorum kendimle bu normal değil nasıl geçer ☺️
Gizli KullanıcıNeden hiçbir şeye yetişemiyorum. Aile okul dersler sınavlar arkadaslar sevgili ödevler...
Birgün oluyor okul sonra ödev onlara vakit ayırayim derken ne sevgilime ne arkadasıma ne aileme yetişebiliyorum. Diğerleriyle ilgilenmeye kalksam derslerim aksicak ve bu benim icin korkunc bir şey. Ne yapmam lazım nasıl düzene sokucam saatlerdır sınav için ağlıyorum ve bunu kimseye sevdiğime bile anlatamıyorun o kadar zor geliyor ki nolur biri yardım etsin artık gerçekten dayanacak gücüm kalmadı herkesle kavgalı olmaya basladım
Gizli KullanıcıKararlarım Neden Önemsiz?
Bu sene İzmir’den ayrılıp Kırklareli’de küçük bir kasabada yasayan anneannemle dedemin yanına gittim. Ben ortaokulluyum, annem ile babam ayrı ve bir ablam var. Ablamda benimle beraber burada. Bu sene İzmir’deki okulumda dışlandığımı (?) hissettiğimden dolayı nakil aldırdım ancak o zamanlar ergenliğimin başlangıcı olduğundan dolayı kendimle ilgili en ufak şeye bile alınıyordum. Buraya geldiğimde hemen evimin karşısında olan okula gittim, o okulda full olarak (bunu bu şekilde söylemek istemem ama farklı bir tanım bulamadım. ) çingeneler vardı ve sürekli olarak şiddet içeren şeylerden bahsediyorlardı. Kimisi bir kızın saçını tutup nasıl bahçede süründürdüğünü, kimisi başka bir kızın kafasını nasıl sıraya vurarak yardığını ve kızın darp raporu aldığını bana anlatıyorlardı. Ve jest ve mimiklerine bakarak beni korkutmaya çalıştıklarını anlıyordum ki öylede oldu; bana şunu dediler: “Ama sende demekki bir şeyler yemişsinde ailen seni buraya göndermiş! Bize bulaşmasan iyi olur çünkü sonun iyi olmaz ona göre. ” dediler. Bunlar bana söylendikten sonra artık bu okulda devam etmek gibi bir beklentim kalmaz oldu. Bunu aileme anlattım, daha doğrusu ilk ablamla anneme. Annemle konuşurken annem bana işe gitmesi gerektiğini, benimle ilgilenemeyeceğini ve benim evde yalnız kalacağımı söyledi. Babam o günlerde benim yanıma geldi (farklı illerdeyiz) ve ablam bu konuyu actı; babam böyle bir seyi asla onaylamadıgını ve benim annemin yanında daha fazla kalmamı istemediğini söyledi. Ablam daha sonra dediki “Damla senin okulunun kontenjanı dolmuş. ” ilk başta inanmadım ama o kadar ikna ettiki artık kabullendim. Daha sonra babam yanımdan gitti, annem başka bir okula beni nakil ettirmek için yanıma geldi, ve ben nakil oldum… Ben nakil olduktan sonra ablam bana aslında kontenjanın dolu olmadığını ve beni ikna etmek için öyle dediğini söyledi. Bir kaç hafta sonra ise annem evden çalışacağını söyledi, daha sonra “Keşke daha önce belli olsaydı bu işte yanımda olsaydınız. ” dedi. İlk başlarda okul güzeldi ama zaman geçtikçe bu okuldaki insanların ne kadar küfürbaz ve cinsel konular dışında başka hiç bir iletişimi olmayan iğrenç insanlar olduğunu fark ettim. Özellikle bir çocuk vardı; bana hep küfür edip benim üzerime cinsel şakalar yapan. Ben bu ortamıda beğenmedim, ki bana sorarsanız kim beğenebilir ki? Bunu ablama söylediğimde bana “Oha, daha kaç kere okul değiştireceksin? Saçmalama. ” dedi. Benim istediğim bu değildi zaten, ben zorunlu olarak onların dilekleriyle oraya nakil olmuştum. Oysaki ben başından beri İzmire gitmek istemiştim… İzmirdeki herkesi, herşeyi çok özledim. Gerçekten çok pişmanım. Annem evden çalışsa bile ben bunu ona söylediğimde beni bir şekilde reddediceğini biliyorum. Ne yapmam gerekiyor? Neden benim kararlarımı benim hayatım üzerinden onlar veriyor? Nasıl ailemi ikna edeceğim? Yanıt verirseniz şimdiden çok teşekkür ederim, derdimi dinleyip anlayan birinin olmasını çok istiyorum.
Gizli KullanıcıBir insanın hala seni unutmadığını nasıl anlarız? Nasıl başa çıkarız bazı duygularla?
Merhaba Hocam. Benim sorum şu. Aylar önce tahminen 7-8 ay öncesinde biriyle ilişkim olmuştu. O zaman eşimle boşanmak üzreydik. Ancak bunu devam ettirmedim yanlış olduğunu anladım. Ailemi korumayı seçtim. Aramızda soğukluk yarandı hemen şahısla tabiiki. Çok pişmandım evet. İnsan nede olsa yalnışını anlaması gerekli. 7-8 ay öncesindede sildim numarasını. Blokladım heryerden. Daha dün çıkardım onu, Numarasını silebilmek için engellenenlere düşmesin diye. Tabii çok zaman geçmişti birazda geçseydi 1 yıl olucaktı. Story attım whatsapta bakmış tabiiki. Ben biraz şok geçirdim. İnsan nede olsa kendisini silip reddedeni silebilirdi. Uzun zaman geçmiş üstünden. Ama bunu yapmamış. İnsan unutmaz mı, Hocam? Bir bağlılık kalırmı bir ilişkide? Anlam veremedim. Sormak istedim sizlere. Garip hissettim kendimi.
Gizli Kullanıcınapıcağımı bilmiyorum?
merhaba hocam ben uzun süredir hiç buluşmadığım biriyle konuşuyodum sanaldan. . aşırı toksiktik. . benden küçüktü zaten. 2 yıl konuşmuşuzdur. bunu stalklarken benim bulunduğum ilden bir kızla takipleştiğini gördüm ve çıldırdım fake hesaplardan buna yazdım ve kardeşine. bu da anladı tabi aradı beni dün bir daha olmasın vb kötü bi şekilde kaba konuştu. evet yaptığım hataydı ben de açıkladım ve en sonunda engelleştik. kendimi kötü ve değerini kaybetmiş biri gibi hissediyorum. bu aralar herşey üzerime geliyor çünkü. keşke yapmasaydım çok pişmanım bi anlık fevri ve duygusal hareketler beni çok kötü etkiliyor zaten bu huyumu napıcam bilmiyorum. evet o çocukla zaten gelecek yoktu ama beni böyle tanıması görmesi beni üzdü açıkçası. ..
Gizli KullanıcıPartnerimle ilişkimde yok sayılma hissi ile nasıl başa çıkabilirim?
Eşimle çatıştığımız konularda sürekli kendi bildiğini okuyan, duygularımı görmeyen, beni önemsemeyen bir ahvali var. Beklentileri çok yüksek ama yüksek olmadığını düşünüyor. Son zamanlarda kendimi ilişkide çok yalnız hissediyorum. Ayrıca bende cinsel isteksizlik söz konusu. Onun varlığından bile rahatsız olduğum yerlerde aslında yok sayıldığım için, değer görmediğimi hissettiğim için ondan soğudumu ve giderek uzaklaştığımı fark etmeye başladım. Bununla nasıl başa çıkabileceğini bilmiyorum.
Gizli Kullanıcı
