Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Nasıl daha umursamaz olabilirim?
İnsanların özellikle tanıdığım insanların hakkımda en küçük bir yorumda bulunmalarına bile üzülebiliyor ve kafaya takabiliyorum. Örnek olarak sesim biraz ince ve insanların sesimi taklit etmelerini veya bunu ilgi çekmek için kasıtlı olarak yaptığımı düşünmelerini istemiyorum. (Bazı lisedeki arkadaşlarım böyle düşünüyordu ama zamanla benim dikkat çekmek için yapmadığımı zaten sesimin normal olduğunu anladılar) Sanırım insanlar fazlasıyla önyargılılar. Ya da biri dış görünüşüm tarzım hakkında Kötü olmuş , yakışmamış tarzı ( belki de iyi niyetli ) yorum yapsa bile moralim bozuluyor ve modum düşüyor. Kendime güvenim azarlıyor zaten kendime güvenim fazla değil. İnsan ilişkilerinde de biraz çekingenim yani insanları bazen umursamadan gerçek düşüncelerimi hissettiklerimi yüzlerine vurmak istiyorum ama çekiniyorum ve onların bana ne diyeceklerini veya bana nasıl tavır alacaklarını umursuyorum. Bu da benim kendimi geri çekmeme neden oluyor. Bir süre sonra ne düşündüğümü bile bilmiyorum çünkü ( hem o kişiye hem de konuştuğumuz olay hakkında ) yanlış düşünüp yanlış bir şey söyleyip hata yapmaktan korkuyorum. Ailemde de babam bana en küçük bir şey söylerse bile hemen üzülüyorum ve ona kızıyorum hemen kin tutmaya başlıyorum. Özellikle başkalarının yanında benim hakkımda bir şeyler dediği zaman ( örnek olarak bir denemedeki kötü sonucumu başka insanların yanında söylemişti ve çok utanmıştım) zaten babamla öyle aman aman mükemmel bir ilişkimiz yok şiddette yok. Nötr durumdayız yani. Ona bişey olmasını istemem ama bazı söyledikleri ters bakışları sinirlerimi bozuyor yada başka birine örnek olarak bir kardeşime kızsa bile sinirlerim bozuluyor ona sinirlenip bileniyorum hiçbir şey söyleyemiyorum çünkü ondan da çekiniyorum . ( dediğim gibi şiddet yok ama yine de bu durum var) ( belki çok önemli değil ama 17 yaşında bir kızım bu arada) Yani insanların arkamdan önümden her neresinden olursa olsun işte kötü konuşmalarını istemiyorum ( bu mümkün değil biliyorum) Ya da en küçük benim için olan yorumlarına kırılmak istemiyorum ama kırılıyorum . Hemen kırılıyorum bazen annemde diyor “ Hiçbir şey söylemeye gelmiyorsun” biraz öyle sanırım. Ama ne yapabilirim hassas yada daha kırılgan olmayı ben seçmedim . Yada dış görünüşümü ( biraz kiloluyum maalesef) ben seçmedim o zaman onlarda öyle yorumlar yapmasınlar. Beni dinlediğiniz için teşekkür ederim. Sadece sizce sormak istiyorum benim bu anlattıklarımın üzere bende herhangi bir anormallik veya olmaması gereken bir şey var mı? Ve biraz daha nasıl umursamaz olurum insanlara karşı? İnsanları kırmakta veya onların beni kırmasından çekinmeden çekingenlik göstermeden nasıl kendimi daha iyi savunabilirim? Sorularımı yanıtlarsanız gerçekten çoook sevinirim.
Gizli Kullanıcı
Aralıklı patlama dürtü bozukluğumun daha iyi seyretmesi için neler yapmalıyım?
Merhaba ben Ebru 27 yaşındayım Serablal palsyliyim aynı zamanda aralıklı patlama bozukluğu çeşidinde dürtü bozukluğum var düzelmesi daha iyi olması için kendi kendime neler yapılabilirim Bu durumun tedavisi nasıl olmalıdır Şuan Ekpssye çalışmaya çalışıyorum ve stresli olduğum durumlarda bu durum daha çok artıyor lütfen mümkün olan en kısa zamanda ceplarsanız bana çok yardımcı olursunuz Simdiden çok teşekkürler Sevgilerle Ebru :)
justebruEşimin hayatında başka biri olduğundan şüpheleniyorum
Eşimin son günlerde bana olan yaklaşımlarında tuhaflık seziyorum. Benimle cinselik yaşarken daha keyif alırdı bunu daha çok hissederdim, günlük yaşantımızda ara ara gelip öperdi yakınlık kurardı, kucağıma gelirdi veya sırnaşırdı en basit tabiriyle. Ama bundan büyük bir değişim oldu ve tam tersi haraketler sergilemeye başladı, mesela ben ona yaklaştığımda dahi uzak durmaya ve kendisini uzaklaştırmaya başladı, ortada herhangi bit sebep yok kendisine sordum hayırdır sen böyle yapmazdın diye sordum ama cevap vermedi. Yani tuhaf gelir takıntılılık hali gibi gelebilir size ama gerçekten tuhaf bir durum yaşıyoruz. Evden çıkarken mutlaka gelir öperdi, işten gelirken arar bir şey lazım mı derdi şu an hiç biri yok. Ben evden çalışıyorum acaba benden sıkıldı diye mi düşünmeye başladım, ya da hayatında başka biri var henüz paylaşmamış olsa da bana öyle geliyor
Gizli KullanıcıTakıntılı düşüncelerden, kaygılarımdan nasıl kurtulabilirim?
Öncelikle merhabalar. Direkt konuya girmem gerekirse/ Çok güzel giden bir ilişkim var ama son zamanlarda benim takıntılı düşüncelerim, kaygılarım yüzünden huzurumuzu sağlayamıyoruz. Benim kaygılarımı giderebilmek için elinden geleni yapıyor ama ben yine bir şey buluyorum konuyu uzattıkça uzatıyorum. Aldatılıyor olabileceğim, kandırılıyor olduğum düşüncesi içten içe beni yiyor ama halbuki yaşansa öylece çekip gideceğim umurumda olmadan hayatıma devam edeceğim, bunun üzerine neden bu kadar düşündüğümü takıntı yaptığımı bende bilmiyorum. Zihnimi susturmakta çok zorlanıyorum, sustuğu ve bir mesela yaratmadığı bir an yok. Bazen de kendimi sürekli kendimle konuşurken, düşüncelerimi tartışırken yakalıyorum. Bazen kendimi karşımda sanki biri varmış gibi tartışırken, içimi dökerken buluyorum, hepsi bilinçsiz oluyor. O duygu yoğunluğu geçtiğinde kendimi sorgulamaya başlıyorum. Gerçek olmayan sadece kaygıdan ibaret olan durumları konuştukça gerçekten öyleymiş gibi görmeye ve öyle olacak gibi hissetmeye başlıyorum. Kendimle sürekli konuşmadan duramıyorum, düşünmeden duramıyorum. Bazen düşünmekten o kadar yoruluyorum ki baş ağrısından yerimde duramıyorum. Bir şeyleri önceden tahmin etme çabam beni fazlasıyla yoruyor. İnsanlara güvenmek benim için fazlasıyla çok zor oluyor. “Sevdiğim insana, bana bir güvensizlik yaratacak bir şey yapamamasına rağmen güven duyamamak” gerçekten tarif edemiyorum. İleri süreçler de ilişkiyi sürdürmek zorlu, fazlasıyla engebeli oluyor benim için. Bu kadar kuşkucu olmak çok yorucu, hem benim için hemde sevdiklerim. Ben artık ne yapacağımı bilemiyorum
meryBir hata yaptım ne yapmalıyım?
Bugün bir sevgilim oldu ve tanışma zamanında 2 tane sevgilim oldu dedim fakat 3 tane sevgilim oldu söylemediğim sevgilim sanaldandi ve 5 ay sürmüştü sanaldan olduğu için söylememiştim. Tanışma zamanında sevgilim bana ilerde gizlediğin bir şeyi öğrenirsem şans vermem demişti. Ne yapıcam bilmiyorum söylemeli miyim yoksa söylememeli miyim aşırı korkuyorum vicdan azabı çekiyorum gerçekten. Ne yapıcam yardım edin lütfen söylesem ayrılır diye korkuyorum söylenezsem illaki öğrenecek diye korkuyorum. Öğrendiğinde yine ayrılır diye düşüniyorum yardım edin lütfen
Gizli KullanıcıKendimi yanlız hissediyorum
Merhaba benim sıkıntım eşimle ilgili benimle hiçbir şey payşmaz çocuklar harıc benımle bişey konuşmaz şunu böyle yapalım bir şey olduğunda bana anlatmaz vb şeyler ama ailesiyle çok konuşur işten gelir yemek yer saatlerce konuşur bende 3tane çocuğum var onlarla ilgilenirim kız kardeşinin evi var işten gelip yemek yer hemen oraya koşar gıder 1 2 saat oturup gelir konusur muhabbet eder birkaç kez boşanmak istediğimi kendimi çok yanlız hissetiğiimi soyledım beni sevdıgıni söyledi fazla buyutuuormusum halbuki istediğim bir güler yüz ıkı sohbet akşama kadar çocuklardan bunalıyorum akşam hani iki kelime muhabbet edecek birisi arkadaşım ypk hiç çocuklarım küçük ancak onlara gündüz ilgileniyorum diyorum neden konuşmuyorsu ne konusayım diyor önemli bir olay olur bana anlatmaz basklarından duyarım ama ailesyle herşeyi konusur saatlerce gündüz işte hiç beni aramaz mesaj yazar ama akşam eve gelınce bakıyotım telefonu annesiyle abisiyle kız kardeşi yle saatlerce konuşmuş demek ki zmamnı var beni sevmediğini düşünüyorum söylüyorum hayır seviyorum dıyor bişey istesem yapar hiç kırmaz benı bağırmaz ama neden böyle ben artık kendiöi çok yanlız hıssedıyotım çok yorulmuş hissediyorum nasıl bir yol izlemeliyim
Gizli KullanıcıEşim neden soğuk?
Merhaba 8senelik evliyim ilk seneler cok mutluyduk sora eşim çocuk olduktan sora eskisi gibi olmamaya bssladı bişey anlatmaz konuşmaz fikrimi sormaz aynı evde iki yabancı gibi olduk ailesiyle çok konuşur sakalasır herseyıni anlatır ama bana gelınce benimle hiç konuşmaz telefonu herşeyi ortada bakıyorum herhangi bir aldatma yok konuştum çokça boşanalım dedim seno seviyorum dıyor ama neden böyle nasıl davranmam lazım onu kıran veya devamlı konuşup başını yıyen bir kadın değilim o üzülür kırılır diye hep istediğini yapan biriyim ailesiyle aramı iyi tutan biriyim ama neden benimle hiç konuşmuyor kız kardeşinin evi var yakın işten gelip yemek yiyip oraya gidiyor 2 3 saat gelmiyor hergün aynısını yapıyor konuşuyorum neden böyle yaptıgını bişey söylemiyor bosanmayı da kabul etmiyor kafanda kuruyor sum ne var bizde diyor gündüz işte sadce mesaj atar cocıkları sorar aama eve geldıginde telefonuna bakıyorum annesıyle saatlerce konuşmuş kız kardeşiyle de öyle peki beni neden aramıyor ben benı sevmediğini düşünüyorum ama öyle bana bağırıp cagıran biri değil istediğim her seyı de yapar çok çıkmazdayım nolur yardım edin
Gizli KullanıcıGösterdiğim sevgiyi karşı taraftan alamıyorum
Benim gösterdiğim sevgiyi karşı taraftan alamıyorum buda kendime olan saygımi azaltıyor hep karşı taraftan ilgi sevgi saygı istiyorum neden kendimi hep boyle hissediyorum bende normal insanlar gibi ilişki yaşamak istiyorum ve hep boyle sorunlar yuzunden sevgilimle tartışıyoruz anlaşamıyoruz ilgi olmayınca kendimi iyi hissetmiyorum hep ilgi hep ilgi olsun istiyorum kaybetmekten korkuyorum benim hep yanımda olsun istiyorum bu bir hastalık gibi çok kötü bir şey
Gizli Kullanıcıİşe girmek zor geliyor
Merhaba, ben evde oturmayı sevmeyen birisiyim,öğretmenim. Ama herhangi bir özel kurumda işe girince de eğer ordaki çalışma durumum iş görevim dışındaysa, ya da o ortamda herkes görevi dışındaki işleri yapıp bunu kabul ettiklerini görünce ben bunu kabul edip kendime yediremiyorum, orada mutlu olamıyorum ama insanlara bakıyorum hepsi bu durumu kabul etmişler ve bu yüzden sorunun kendimde olduğunu düşünmeye başladım artık, hiçbir yere uyum sağlayamıyormuşum gibi hissediyorum. insanlardan biraz dayansaydın herkes zorluk yaşıyor gibi sözler duyuyorum bu beni daha da üzüyor. Sorun zaten dayanmamak değil, sorun bu yaptığım meslekte sadece kendi iş görevimi yerine layıkıyla getirmek ve bu meslekteyken mutlu olmak. Hatta bu duruma alışmakta başlarda o kadar zorlandım ki bulunduğum yerde nefesim daraldı, başım döndü ve kendimi sürekli teselli etmek durumunda kaldım. İstifa ettim oradan ama şu an başka girdiğim işte de aynı durumu yaşamaktan korkuyorum çünkü bu ilk kez başıma geldi ve 3 hafta boyunca ne zaman olacağımı bilmeden her gün bu duyguyu bastırmak zorunda kaldım bi nevi panik atak gibi hissetmiştim o dönem ve çok zorlandım. Şimdi de kendimi çok özgüvensiz hissediyorum.
Gizli KullanıcıSinir sıkışması yaşıyorum
Elim ayağım tutmuyo beynim uyutmuyo baskı hissediyorum psikolojik ve sinir sıkışması yaşayarak bayılacak gibi oluyorum buna kesin olarak hakim olamıyorum bu benim için çok kötü hale gelmesinden korktumu itiraf etmek istiyorum bunu kendim açısından daha tehlikeli bir hal almasından korkuyorum artık kapalı alanlarda sıkışma üşenme bunalma yaşama yanlız olarak korkma iç güdülerim artıyo kendimi nasıl rahatlatbilirm nasıl geliştirebilirim emin değilim
Gizli Kullanıcı
