Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
İçimi nasıl rahat tutup emin olabilirim?
Merhabalar, lisede sevgili olduğum kişi yıllar sonra bana yazdı ve tekrar sevgili olduk. Başka sevgilim olmadı. İlk başlarda sevgili gibi değildik ve ben sürekli seviyor muyum diye düşünüp durdum ve bu benim halen arasıra kafamı karıştırıyor ve kötü hissediyorum. Kendime seviyor muyum diye sorunca sevdiğimi düşünüyorum diyorum ve bu cevap beni daha da panikletiyor. Şu an halen sevgiliyiz, aramızda hiçbir sorun yok çok mutluyuz ama halen aklıma takılabiliyor. Onunlayken aklıma bunlar gelmiyor ama tek kaldığımda zihnimde bu sorular ortaya çıkabiliyor. Sosyal medyada veya ilişkilere dair olumlu veya olumsuz herhangi bir şey duyduğumda benim ilişkim tehlikeye girecek kafam karışacak diye çok korkuyorum, panik oluyorum, kötü hissediyorum. Bunları düşününce olumsuz bir havaya bürünüyorum. Kötü bir şey duyduysam hemen ya bende de böyleyse ama bilmiyorsam diyorum. Daha önce bir sefer bundan dolayı psikoloğa gittim o sorun olmadığını ve normal olduğunu söyledi ama ben yine tedirgin oldum. Acaba ona detaylı anlatmadım da ondan mı sorun yok dedi diye düşündüm. Şu an uzak mesafedeyiz, sadece yazları aynı yerde olabiliyoruz. Bu ilişkinin devam etmesini istiyorum ama evlenme aşamasına gelirsek ve hala aklımda bunlar olursa durumum nasıl olur bilmiyorum ve tedirgin oluyorum. Seviyorsam neden bunları düşüneyim ki diye soruyorum kendime ama normal de karşılıyorum. Anlayacağınız kendi içimde bir belirsizliğin içindeyim. Artık net bir şekilde bu ilişkiye devam edip bunları aşmak istiyorum nasıl yapabilirim bilmiyorum. Sevmediğim halde bu ilişkiye devam etmiş olabilir miyim, kendimi kandırıyor olabilir miyim? Bu sorular beni çok kötü yapıyor. Son olarak başka birisi de sizlere soru sormuş cevap olarak bazı sorular yöneltmişsiniz (yanındayken huzurlu musun, onu önemsiyor musun, geleceğe dair hayaller kuruyor musun vb. ). Bu soruların hepsine olumlu yanıt verdim. Tüm yazdıklarımı düşündüğünüzde siz bu duruma ne derdiniz. Şimdiden size çok teşekkürler. ..
Gizli Kullanıcı
Karşı Cins Anksiyetesi
İyi günler, Her ay belli bir dönem düşünce yoğunluğuyla boğuşmaya başladım ve bu düşünceler beni inanılmaz derecede kafamı doldurup mental açıdan yoruyor. 2 gün sonra sınavım var ve zar zor odaklanıyorum. İlkokul dönemlerimde bazı çocukların dalga geçmesi yüzünden karşı cinsle olan ilişkim zedelenmişti. Karşı cinsle iletişimde ciddi bir anksiyete duyuyordum. Bu durum özellikle ben 6. sınıfa gelene kadar devam etti. Öyle ki o noktadayken artık karşı cinsle göz teması kuramıyordum. Sonraki süreçte bu önemli ölçüde azaldı ama bazı kalıntılarından hâlâ kurtulamıyorum. Yaşım 21, şu ana kadar herhangi bir ilişkim olmadı. Elimin yüzümün düzgün olduğunu düşünüyorum fakat temel sorun kızlarla erkeklerle olduğum kadar rahat değilim ve de bu yüzden kızlarla çok yüzeysel arkadaşlıkların ötesine gidemiyorum hatta çabalayamıyorum bile. Bu yaşa kadar herhangi bir ilişkim olmaması da bununla ilgili. Herhangi bir kadına ilk adım atmam benim açımdan olanaksız duruyor gibi ve bunun böyle olması uzun vadedeki süreç için beni istediğim birisiyle evlenemeyeceğim kaygısına sokuyor. Ben kimseye adım atmazsam kimse de bana adım atmaz çünkü yeni tanışacağım kızlara (gülümseme vs. ) arkadaşlık sinyallerini de veremiyorum. Bu sorunu aşamıyorum ve aklımda ciddi yer etmeye başladı son zamanlarda. Bunun da sebebi yakın zamanda birisinden hoşlanmış olmam. Hoşlandığım kişiyle zar zor da olsa kendimi sıkıp 15-20 saniyelik bir tanışma yapabildim ama kendisinin de sürekli kendi kız arkadaş ortamında bulunmasından ötürü ilerletme fırsatım olmadı. Ama zannımca sorun direkt o kız değil, kafamda sürekli kendime bir şeyleri kanıtlama isteği var. Yani o kişiye olan duygularımın sebebi sadece kendime ilişki yapabileceğimi ve bir kadınla yakınlık kurabileceğimi kanıtlama isteği de olabilir. Bu düşünceler her ay belli bir dönem gelip beni yiyip bitiriyor. Dallanıp budaklanıyor, sen özgüvensiz bir insansın vs. gibi. Sınav sürecine odaklanmamı da etkiliyor. Halbuki dışarıdan bakan bir insan benim için her şeyin yolunda olduğunu düşünecektir. Türkiyenin en büyük tıp fakültelerinden birinde okuyorum ve hayatımın hiçbir döneminde çok da asosyal denecek veya yalnız bir insan da olmadım. Özetle durum bu kadar, bu düşüncelerden kurtulmak istiyorum ve bu düşünceler ben başarıya ulaşana kadar da bitmeyecek gibi.
Gizli KullanıcıAileme karşı olan korkumu nasıl yenebilirim? Özgüvenimi nasıl kazanırım?
24 yaşındayım. 16 ve 22 yaşında bir nişan ve düğüne 2 ay kala boşanma yaşadım aile zoruylaailemin onay vermediği ama sırf köylü ve almancı istediği için inadına kabul ettiğim biriydi boşanmadan sonra ciddi psikolojik sorunlar yaşadım psikiyatriye gidiyorum ama çarpıntım ve ileriye yönelik düşüncelerim paniğe uğratıyor. Ailem çok baskıcı ve bundan sonra hayatıma aldığım kişiden ayırmak isterler diye korkuyorum özellikle abimden. Sürekli kendilerini aklamak için senin istediğin kişiydi diyolar ama sırf onların kalıplarına uyuyor diye bu yola girmiştim aslında. Bu süreçte de anneme kanser teşhisi konuldu işten ayrıldım hastaneye yattı annem ve yanında ben kaldım boşanma sürecimi çok zor atlattım. Abim ve annem hayatıma çok fazla karışıp yöneten birileri ve kimi zaman dua yoluyla ayırmak için şeyler de yapan biri. Hala iş bulamadım. Kendi düğün tarihimde abim evlendi benim evrak işleri için nikahım erken kıyılmıştı sadece ama yinede her şeyi benim halletiğim bir takım haller kurduğum evlilik sürecinin yıkımındaydım. Sinir krizleri kilo kaybı depresyon hepsini bir arada yaşadım. Ve ben ailemden ilerde hayatıma birini aldığımda ayırmak için uğraşmalarından baskı yapıp eve kapatmalarından korkuyorum her zorluğumu onlara hissettirmeden halleden biriyim her konuda maddi manevi sertte bir yapım vardır çözüm odaklıyım ama kendimde bunu yapamıyorum bu sürecim ve korkum nasıl geçicek?
Gizli Kullanıcıİlişkimde geçmiş olayları unutamıyorum
Merhaba, ben yaklaşık 1 senedir ilişki içerisindeyim 4 yıldır da arkadaşız. Kendisi çok çekingen duyguları paylaşmak konusunda ben ise hemen konuşalım gerekirse kavga edelim ama tartışalım durumundayım. Bir kavga yaşadığımız zaman konuşmaya çalıştığımda, duygularımı ifade ettiğim zaman "abartıyorsun, ben öyle demek istemedim, onu mu anladın" tarzında şeyler söylüyor ve bu benim duygularımı hafife aldığını hissettiriyor. Yaptığı hataları sürekli affetmek için kendimden taviz veriyorum çünkü onu affetmek istiyorum o an ve gidip özür diliyorum. Kendisi ise neredeyse hiçbir zaman ilk adımı atmıyor. Değersiz hissi yaratıyor bu bende, eski sevgilisini eski arkadaşım diye tanıtıp arkadaşıyla eski sevgilisini övmüşlerdi ben bunu öğrendiğim zaman neye uğradığımı şaşırdım ve hemen gidip ona sordum neden böyle bir şey yaptın diye o ise seni kaybetmekten korktum dedi. Kendisi önceden ben onu severken en yakın arkadaşım da bunu bilmesine rağmen ikisi sevgili oldular ve ben aralarından çekilip ikisiyle de konuşmadım sonra tekrar benimle konuşmaya başladı ve o zaman sevgili olduk. Şimdi bu duruma seni kaybetmekten korkuyorum demesi bana çok iki yüzlülük gibi geliyor. Bu olayı da unutamıyorum, eski yaşanan diğer haksızlıkları da unutamıyorum. Ne yapacağımı biliyorum cidden. .
Gizli Kullanıcıİletişim
Merhabaİlk kez yeni bir ortama girdiğimde veya kişi ile ilk iletişime geçerken heyecan yapıp gergin oluyorum. . Bununla birlikte dışardan veya bulunduğum ortamda en ufak bir noktada olumsuz bir durum görünce tamamen iletişim kurmaktan kaçınıyorum. O an halletmem gerekirken olayın durulmasını bekliyor zaman kaybediyor daha sonra kendimi ifade etmek için çaba gösteriyorum. Bunu nasıl anlatabilirim?Değerli önerilerinizi,fikirlerinizi bekliyorum. İyi çalışmalar dilerim. Kolay Gelsin.
Gizli KullanıcıAnnemi kaybetme korkusu
22 yaşındayım Ben üniversitede okurken annem birden kanser hastası oldu. Bu süreçte ameliyat kemoterapi derken ben okulu dondurmak zorunda kaldım. Birden hayatımız değişti . Tek çocuğum annem babam ayrı. Ayrı olmasına rağmen babam arar konuşur vs. Bu süreçte hep yalnızdım önceden de öyleydim ama annemin her şeyiyle ben ilgilendim bazen isyan ettim ağladım. Kuzenlerim falan hep uzakta yaşıyor onlardan da destek alamadım pek zaten önceden de çok bağlı bir aile değildik. Ve bu süreçte sürekli annemin öleceğini düşünüyorum. Annem kanser olduğundan beri acaba ölürse ne yaparım, yoğun bakıma girerse bu Duyguyla nasıl baş ederim her gün kafamdan bu sorular geçer durur. Tomografi çekilecek mesela yakın zamanda yeniden kötü çıkarsa ne olur ne yaparım diye düşünüyorum. Okulumu bitirebileceğim bile belli değil. O kadar yoğun kaybetme duygusu yaşıyorum ki onu onsuz yalnız kalıcam çünkü. Birbirine bağlı ailemiz olsa belki onlara sığınırım ama annem giderse çok kötü olur. Bu durumu nasıl aşarım? Daha annem ölmeden annem ölmüş gibi yas tutuyorum sanki
kardeelenb_Nasıl sevilen biri olabilirim
Akran zorbalihina maruz kalıyorum ve ailemle karşı sürekli ofkeliyim sinirimden çıldırıyorum ne yapsam etsem kimse sevmiyor herkes kötü tanıyor ne yapcam ben intihar etmek istiyorum bu sıralar sıkça ile problemlerim çok kriz geçiriyorum okulda bile zor alıyorlar kimse sevmiyo iyy su kızı hiç sevmiyom falan diyorlar bı ara çevrem kötüydü düzeltim okulda gitmek istemiyorum istiyorum da arkadaşlarım olmucak o şekilde derslerim iyi yoksa
Gizli KullanıcıOnu unutmam için ne yapmam lazım her yolu dendim ama olmuyor çıkmıyor aklımdan
Eski sevgilimi unutamıyorum araya yılar girdi ama ben hala onu unutamıyorum sürekli düşünüyorum bunun nedeni ne oda beni düşünüyormu benden Bir şans istedi ama ben kabul etmek istemedim o günden sonra hep onu düşünüp duruyorum sorun bende mi onda mi bilmiyorum kenimi bir boşluğun içinde gibi hissediyorum kendimi anlatamıyorum içimde koca bir yük varmış gibi hissediyorum bana yardımcı olursanız sevinirm hocam
Gizli KullanıcıRetroaktif Kıskançlık
Merhaba, 1,5 senedir bir ilişkim var ve bu kişiyle 1 ay sonra evleneceğiz. İlişkinin yaklaşık 5. ayında sevgilimin geçmişinde söylemekten imtina ettiğim bazı hataları olduğunu kendi ağzından dinledim. İlk zamanlarda ayrılmaya çalıştım ama yapamadım, sevgim daha ağır bastı. 1 senedir sevgilimin geçmişi benim bugünüm olmuş durumda. Sürekli onu başkasıyla, uygun olmayan durumlarda düşünüyorum ve kıskançlıktan kuduruyorum. Sorun onun başkalarıyla bi şey yaşamış olması mı veya benim onunla aynı şeyi yaşayamayacak olmam mı bilmiyorum ama benim kıskançlığım korkunç bir hal almaya başladı. İlişkimize zarar vermekten korkuyorum, onu gerçekten çok seviyorum ve kaybetmek istemiyorum. Ne yapmalıyım?
Gizli KullanıcıKendimi yetersiz hissediyorum
Kendimi duygusal olarak çok yorgun hissediyorum. Sanki sürekli bir tükenmişlik halindeyim. Bazen hiçbir şey yapmak istemiyorum, genelde yatmayı tercih ediyorum. İçimde bir isteksizlik var ama aynı zamanda toparlanmak ve kendimi geliştirmek istiyorum. Zihnim çok dolu, sürekli düşünüyorum ama odaklanmakta zorlanıyorum. Bir şeye başlıyorum, sonra hemen motivasyonum düşüyor. Özellikle ders çalışmakta, planlarıma sadık kalmakta zorlanıyorum. Telefona veya başka şeylere kolayca kaçıyorum. Depresyon ve anksiyete teşhisim var. Ailemle aramda bazen baskı hissediyorum; bu da beni daha çok geriyor. Bir yandan kendime inanmak istiyorum ama bazen yapamayacakmışım gibi. Hayata geç kalmış gibi hissediyorum başarısızlık yetersizlik hisleriyle mücadele ediyorum sürekli ağlamak istiyorum bu duygular yüzünden kesin bir çözümü olsun düşünmeyeyim istiyorum. Kontrol bağımlılığım olmuştu sevdiğim insanları sürekli kontrol etmeye çalışıyorum ve istediklerimi yapmadıklarında sinir krizi geçiriyorum ağlama krizleri ve
Gizli Kullanıcı
