Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu

Zihnimde sürekli birine bir şey anlatıyorum ?

Zihnimde bir ben varım bir de kaygılı korkulu bir çocuk var sanki . Kaygılı olan bir şey söylüyor ben ona cevap veriyorum örneğin korkacaksın diyor ben korkmucam diyorum bir şey olacak diyor olursa olsun felan diyip geçiştirmeye çalışıyorum , aklını yitireceksin insanlara muhtaç olacaksın felan diyor ikna edemiyorum sanki benle sürekli kavga ediyor modum çok düşüyor …Bir de bir şey yapıyorum mesela sankş onu karşıdakine anlatır gibi şöyle oldu böyle oldu diye kafamda konuşuyorum hesap vermem gerekiyor gibi hissediyorum anlaşılmak istenen biri gibi hissediyorum . Örneğin aynı şu diyalog oluyor:-“Ben üzgünüm lütfen bana yardım edin aklımı mı kaybedicem çok korkuyorum”diyorum ve bunu bir doktora anlatıyorum gibi hayal ediyorum …Sonra onun bana verebileceği cevapları kendime veriyorum“Hayır iyisin “veya “evet durumun kötü “gibi uzuyor böyle …VeyaKendim hakkımda X diyeyim ismimeX de çok zorlandı hayatta kimse onu anlamadı çok üzüldü mutlu olamadı erken öldü gibi biri benim hakkımda böyle söyler diye zihnim kuruyor . Bir durum yaşasam X kendine gel sen bu değilsin diyorum sonra içimden bi ses hayır bak sen aklını kaybedeceksin korkak korkuyorsun sevilmeyeceksin gibi şeyler söylüyorumKorksam mesela korkma diyorum kendime sorun yok diyorum ama içimdeki ses Korku dolu şeyler göreceksin aklını yitiricen diyor baş edemiyorum …Benim sorunum nedir ? Çok üzülüyorum …Psikolojik baskı gördüm yıllarca ağır şeyler yaşadım psikolojim bozuldu bana akılsız muamelesi yapıldı başarılı olmama rağmen deli sorunlu akılsız cinli felan dedi babam dövdü sövdü …anlaşılmadım ihmal edildim görülmedim küçükten beri insanlar beni anlasın görsün diye çok uğraştım çocuk aklımla dikkat çekmeye çalıştım en son panik atak kaygı bzk tanısı aldım fakat artık aklımı kaybetmekten korkmaya başladım kötü geçen doğum sonrası bu durumlar arttı …Lütfen yardımcı olun… Şimdiden teşekkürler …

Sosyal Hayat

İnsanlar beni kırıyor ama ben onları kıramıyorum

İnsanlar bana karşı çok kırıcı sözler kullanıyor ve bu durum beni çok üzüyor aynı zamanda çok kırılıyorum. Kırgınlığımı onlara söyleyemiyorum ve bu durum beni çok rahsatsiz ediyor bu durum yüzünden çoğu şeyi kafama takıyorum ve bunun yüzünden ortamlarda veya baska yerlede kendimi kanıtlamaya çalışıyorum sanki karşı tarafa kırgınlığımi söylersem o kırılır diye düşünüyorum ve bu durumu sürekli düşünüyorum. Şimdiden teşekkür ederim

İletişim dengesi nasıl kurulur

Merhaba ben 2 sene önce bir ilişki yaşadım ama bu ilişkiyi yaşarken değil gittikten sonra fark ettim ki herkes kendini düşünüp bencillik yapmış ben sakin çekingen içe dönük biriyim erkek arkadaşımın kendisi çok sosyal birisi özeliklerimiz çok farklı ama sevgimiz var diye ilişkiye devam ettik. Sürekli onun yakın arkadaşı ile buluşuyoruz kendimize ait özel alanımız kalmamıştı her adımımızı kavgamızı biliyor ben anlatmasından rahatsız olduğumu dile getirmeme rağmen buna devam ediyor. Yan yana geldiğimizde ben daha sakin çekingen kalıyorum çünkü samimi değilim kendimi açmakta zorlanıyorum ve sürekli alttan alta bana ilişkime eleştirisel şeyler söyleniyor. En yakın arkadaşı belli ki gülüp eğlenmek beraber takılmak istiyor ama ben sorunlarımızı çözmek sevgilimle vakit geçirmek istiyordum. Çünkü daha çok yeniyiz aktivite yapmak değildi ihtiyacımız. Bunu söyleyince ben kötü duruma düşüyorum insanların yanında sessiz kalınca ben sevmiyor ya da anlaşılması eğlenmesi zor oluyorum. Çünkü erkek arkadaşımla yaşadığım şeyler çok ağır taşıyamıyorum bazı konuları ve bunları erkek arkadaşım asla anlamıyor. Kendini düşünüyor sürekli vaktini çabasını ya işine ya çevresine veriyor ben hep çabalıyorum bir şeyler düzelsin istiyorum ama emeğim görmezden geliniyordu şu an ayrıldık yaşattığı şeyleri hemen üzerimden atayım hiçbir şey olmamış gibi devam edeyim istiyor. Bu yaşananlar beni o kadar zorladı ki mutsuz olduğum bir yerde mutlu edemezdim sonrasında kendimi çok suçladım ben acaba eğlenmeyi mi bilmiyorum. Yoksa insanların yanında hep susan mutsuz biri miyim diye ama kendi hayatında karşındakine zor şeyler yaşatıp onu anlamış gibi davranıp bana karşı sen de şöylesin bak senin yüzünden bu haldeyiz demek çok yanlıştı. Bunlar için kendimi çok kez suçlamıştım. Herkes çok bencilce davranıyor. Ben kimseye hayır diyemeyip buluşmalara giderken aslında mutsuzken yanlış yaptığımın farkında değilmişim şu an anlıyorum ki bunlara izin vermemem gerekiyormuş sizce kendimi anlattıklarım konusunda nasıl değiştirebilirim

Romantik İlişkiler

Ghostlandım mı ?

merhaba. İlişkiye yeni başlamıştık. 1. 5 aya yakın flört ettik. 1 hafta olmuştu sevgili olalı. Onun hoşuna gitmeyen bir davranışta bulundum. Tabi gerçek sorun bu mu onu da bilmiyorum. Ona da bu durumu sorduğumda tamam sorun yok dedi ve konuşmaya devam ettik. Aradan 2 gün geçti iletişimi kesti. Mesaj attım bana cevap vermedi. Bende takipten çıktım numarasını sildim. Suçluluk duygusu var. kendimi önemsiz hissediyorum. Sorun yok diyip neden sorun yaratır bir insan. flört aşamasında açık iletişimde kalması gerektiğini söylemiştim. Sessiz kalması ghoatlandım anlamına mı gelir. Geri döner mi ? Dönmesini istiyorum soru işaretlerim gitmesi adına.

andayken bir anda düşüş yaşıyorum, o anı yaşayamıyorum

Merhaba,umarım iyisinizdir size anlatmak istediğim şey kısaca bir ortamda ne kadar rahat özgüvenli de hissetsem bu genelde bir tık benim baskın olduğum diyaloglarda oluyor mesela konuşuyoruz ediyoruz gülüşüyoruz ama yüzüm bir an düşüyor anlamlandıramıyorum yani o an o düşüşü toparlamak şimdiye kadar zor gelirdi ama bugün ilk defa kontrol edebildim dışardan ciddi göründüm bir anda ama nasıl algılandığı hakkındaki düşünceleri merak ediyorum cevaplarsanız sevinirim bir de beni en rahatsız eden kısım o an konuşulan konuyla ilgili bir rahatsızlık duyduğum çıkarımı yapma ihtmalleri yani yanlış anlaşılmak istemem ama nedenini bilmiyorum yani hiç konuşmadığım anlarda da oluyor bu. güldüğüm vakit bir an düşebiliyor sebebini anlamış değilim. bana öyle yanıt verin ki mantıklı bir şekilde kontrol altına alabiliyim durumu çünkü çok can sıkıcı bir hal aldı gerçekten. umarım anlatabilmişimdir kendimi,şimdiden teşekkürler. iyi,sağlıklı mutlu günler dilerim.

Eşimin ailesinin bana yaptıklarına karşı nasıl davranmalıyım kendimi mutlu etmek için ne yapmalıyım kaygımı nasıl yenebilirim kendi ailemle aramdaki sorunları düşünceleri nasıl zararsız şekilde atlatabilirim

Mrb ben 25 yasında 2 yıldır evli bayanım küçük yaşta annemi kaybettim. Eşimin ailesi bize evlenirken hiç yardım etmedi beni hiç istemediler ama ben elimden gelen iyiligi yaptım eşimin hatrı için kalplerini kırcak hiçbi kötü kelime sölemedim onlar evlat ayırdımı yapıyolar eşimle beni dışladılar bize hiçbişe yapmadılar ne dügün ne nişan ne kına ne esya ne takı ama eşimin kardeşleri olsun anne baba olsun öteki uzman olan oglanın nişanınıda kız istemesinide yaptılar onlara yaptıklarını gördükçe bize yaptıkları haksızlıga gelemiyorum ilk geldigim zamanlarda benimle hiç konuşmadılar bana iftira attılar eşim bacagından rahatsızdı hastalık bulastırmısım diye saga sola yaydılar dolandırıcı dediler gene kötü günlerinde yanında oldum inek koyun gütmeyi bilmem yardım ettim beraber ahır yapılcak dediler 1 ay boyunca eşimle birlikte calıstık sırtımıza yagmur yagdı tarlada kaynanama yardım ettim elimden geleni yaptım ama onlar bni dışladılar eşimin olmadıgı yerde bana laf sokmaya calıstılar sonra ben arama mesafe koydum bu nişan muhabetleri olunca konusmadım gitmedim işleri düşünce esimin abisi babasi annesi bacıları arıyo işleri düşmeyince eşime siktiri çekiyolar bende eşime diyorumki gitme hem bedenen kendi eziliyor hemde bi tepkisi olsunki kıymetini anlasınlar istiyorum ama eşim onlar cagırınca hemen gidiyor söylüyorum bize yapılanı anlatmaya çalışıyorum beni anladıgını sölüyor ama anlamıyor bide bu sorunu etrafımızdaki insanlara anlatıgımozda haksızlga ugradıgımızı bilmelerine ragmen işte bana onlar sana taş atıyosa sen ekmek at diyolar onlar bana kötü davrancak ben neden alltan alıcam elimden geleni yapmışım hiçbişey olmamış gibi davranamıyorum onların yaptıklarını unutamıyorum ansızın durdugum yerde aklıma geliyor eşime söledigimde konuyu kapat diyor beni dinlemeyince kendimi çok yalnız hissediyorum gurbetteym ne komsum var ne arkdasım kimseye anlatamıyorum gidecek yerimde yok eşim diyoki beni annem baglıyo o boynumu büküyo diyor onun için gidiyorum diyor acaba benim annem yok ya o duyguyu bilmedigimdenmi eşime çok tepki gösteriyorum ona nası yaklaşmalıyım ?Bide eşimin ailesine ben bayramda ellerini öpmeye gitmedim eşimle haber salmış kaynanam kayınbabam sözde demişki arabayı gönderim gelsin elimi öpsün onu affedicem diger gelinimden farkı yok demiş eşimde bana gidelim seni savunucam dedi gene gitmedim ben affedilcek bişe yapmadım her gittigmde ya laf sokuyolar ya küfür duyuyorum zaten istenmiyorum görümcelerim kaynanam o evin içindekiler vardımda benimle konuşmıyolar iyi davranmaya çalışıyom olmıyo kaynanam o nişanlanan kayınımin nişanlısıyla tlfnda sürekli görüşüyolar görümcelerimde aynı bana gelince bende kaynanamın numarası bile yok ama eşime gelinimi özlüyorum yazın getir diyo tarla tapan işi var ya iş çok görümcelerim kayınbabam kayınım yaylaya gidiyor kendi köyde tek kalıyor ondan eşime karını getir diyo ben bunlara hizmetçimi geldim onların yanına gitmelimiyim bunlarla nası mücadele edicem ?Bu durumda onlara nası davranmalıyım lütfen bana yardım edin. İkinci promblemim olarak ben çok takıntılı biriyim ama elimde degil kendimi düşüncelerimi durduramıyorum herkes geliyor sorununu bana anlatıyor babam var gözü görmüyor görme engelli o bana anlatıyo ablam var eşinden boşandı 3 kızı var kendine liseden arkdası vardı o da boşanmış onun da 2 tane cocugu var evlenmeyi düşünüyor bn diyom içimden acaba cocuklar anlasabilcekmi biraz tasınmaz malımız var ilerde paylaşmada sıkıntı olurmu diye düşünmkten kendimi alamıyorum ablam var sıkıntısını bana anlatıyor birgün bile bana sormadı bugün kardeşm ne yedin acmısın eşin sana kötü davranıyomu demedi ama beni paracıl bencil olarak insanlara göstermeye çalışıyor ona nasıl yaklasmalıyım. Önceden en ufak şeylerden mutlu olabiliyordum şimdi olamıyorum kendimi olumlu düşünmeye zorluyorum kendime soruyorum neyden mutlu olurum kendimi nası mutlu edebilirim ama soruma kendim bile cevap veremiyorum tıkanıyorum kendimi o kadar kalabalıgın içinde yalnız karanlıkta kalmış gibi hissediyorum sürekli onların bana yaptıkları aklıma geliyor otırıyor aglıyorum ne dışarı cıkasım geliyor gittimiz yer sadece zincir market cünkü gidecek yerim bile yok boguluyorum kendimi kaybetmişim gibi hissediyorum kendimi mutlu etmek için neler yapabilirim cevaplarsanız sevnirim . 🙂

Boşanma aşamasında 3 çocuklu benden 15 yaş büyük biriyle birlikteyim ne yapmalıyım?

Evet dışardan garip gelebilir ama aramızda gerçekten bir sevgi var. Birbirimize çok iyi geliyoruz fakat benim bir çok konuda endişelerim de var. Onunla bir yuva kurmak beni mutlu mu eder yoksa engelleri aşmak yorgunluğa mı sebep olur bilmiyorum. Nolur bana yardım edin yalvarıyorum. Ben genç bir kızım ve hayatım boyunca da ilk onun bedenine dokundum. Bu daha da özel kıldı onu benim gözümde. Ben de çocuk istiyorum ben de aile kurmak istiyorum. Ama zaten onun 3 tane çocuğu var. Aynı ilgiyi benle kurduğu aileye de verir mi bilmiyorum. Yazılacak o kadar çok şey var ki…

Sosyal Hayat

İş ve sosyal hayatımda ilerleyebilmek için ne yapmalıyım?

Şu an işsizim, üniversiteden geçen yıl ağustos 2024’te mezun oldum. Ablamın aracılığıyla işe girdim, çok mutluydum çünkü işe girebilme konusunda endişelerim vardı. Ancak 2 ay sonra işten çıkarıldım. Bir hatam olmamasına rağmen zaten iş yerindeyken bana bir iş de verilmiyordu. Sebep olarak da bir hatan yok, zaten başka personeller de çıkarıyoruz dediler. Ablam da böyle düşünüyor bu olayı bilen herkes benim hatamın olmadığını söyledi. Ancak ben acaba bir hata mı işledim diye üstüne çok düşündüm, çok üzüldüm. Hatta Erkek arkadaşım sürekli bir hatam mı var diye sorup durma kendine bazen de senin bir hatan olmaz diyor. 6 aydır işsizim bu süre içinde yabancı dil sınavına hazırlandım girdim. Ancak istediğim puanı alamadım kpss hazırlanmaya başladım. Bu süre içinde hala iş arıyorum ama bulamıyorum ya hiç dönmüyorlar ya da çağrıldıklarım olumsuz olarak dönüş yapıyor. Bana görüşme de çok heyecanlı ve gerginsin diyorlar bu heyecanımın ve gerginliğimin önüne geçemiyorum. Ama artık kendimi çok eksik yetersiz ve salak olarak görüyorum aileme yük oluyomuşum gibi geliyor, onlardan para isteyemiyorum dışarı çıkmak istemiyorum kimseyle görüşmek istemiyorum. Artık iş bulabileceğim umudunu da yitirdim yavaş yavaş . Çünkü ben o istenilen dışa dönük sıcakkanlı konuşkan biri değilim, öyle olmayı da çok isterdim ama yapamıyorum. Daha çok sessiz içe dönük saf olarak görünüyorum çevrem tarafımdan. Böyle birine de kimse iş vermez diye düşünüyorum. Daha kolay İşe kabul edilmek için sertifika almak istiyorum ama onlar da ücretli olduğundan para harcamak istemediğimden alamıyorum. Ancak ailemin benden para esirgediği vermek istemediği bi durum yok. Erkek arkadaşımda çok kez söyledi destek olmayı kabul edemiyorum. Herkes bi şekilde çalışarak emeğinin karşılığında alıyor o parayı, o yüzden almak istemiyorum. Sadece zararmışım gibi hissediyorum. Son üç dört gündür sürekli ağlıyorum. İnsanları görmek onlarla konuşmak istemiyorum onların bana e sen napıyosun sorusu bana küfür gibi geliyor çünkü bir işim yok. Küçükken de başarısız tembel bir çocuktum, sınıf arkadaşlarımda ben tembel ve sessiz olduğum için beni hep dışladılar yanıma bile oturmak istemezlerdi. Üniversitede iyi bir bölüm kazanamadım hiçbir şeyde yeteneğim yok hiçbir başarım yok ve artık bunları düşünmekten çok yoruldum

Romantik İlişkiler

Partnerim depresyonla mücadele ediyor. Ben ne yapmalıyım?

Merhaba. 27 yaşındayım, yalnız yaşıyorum, çalışıyorum, partnerimle aynı iş yerindeyiz. Partnerimle güzel bir başlangıcımız vardı. (Partnerim 29 yaşında, yalnız yaşıyor, annesini hiç tanımamış) En iyi arkadaştık sonrasında onun adımıyla ilişkiye dönüştü. Başlarda çok istekli her an yanımda olan, çevresinin bilmesinde sakınca görmeyen ailesiyle tanıştıran biriydi. 5 ya da 6ayın sonunda benden uzaklaşmaya başladı yaptığım hiçbir hata veya çözemediğimiz ilişkimizde bir sorun yoktu. Ayrıldık ama asla ayrılmak istediğini bile söyleyemedi kararsızım dedi. Sonrasında bi psikiyatriye randevu aldım ve gidiyoruz dedim. Hiç istememesine rağmen geldi. Doktor depresyonda olduğunu ve ilaç kullanmasını söyledi en az iki yıl. Asla ilaçları kullanmasına zorlamadım o sırada ilişkimiz kopmuştu zaten. Bir ay sonra kahve içmeyi teklif etti ve kendinden bahsetti. İlişkimiz yine düzelmedi. Ortalama 6 ay sonra tekrar geldi ve sensiz yapamıyorum kafamdaki olumsuz düşünceleri durduramıyorum, düşünmek istemiyorum, her şeyin suçlusu benim ilişkimizi bu noktaya ben getirdim ama nasıl düzelticeğimi bilmiyorum, sana bişey vaat edemem ama bu şekilde de ilerleyemiyorum dedi. Bu yaptığım bile büyük bir adım dedim ve ilişkimiz dün itibariyle yeniden başladı. Kendisi sürekli işten izin alıp evde kalmak istediğini söylüyor. Araştırmalarım sonucu hala depresyonda olduğunu görüyorum, bu süreç beni çok yıpratıyor daha iki gün oldu ama kendimi çok çaresiz hissediyorum. Gerçekten seviyorum ve onun sevdiğini de biliyorum. Onu yalnız bırakmak istemiyorum ama bu durumla nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum, kendimi şimdiden depresif hissetmeye başladım. Ben çok hayat dolu gezmeyi ve arkadaşlarımla sevdiklerimle vakit geçirmeyi seven biriyim. Eskiden o da öyleydi sonra bu hale nasıl dönüştü bilmiyorum. Kaçıngan bağlanmaya sahip olduğunu düşünüyorum. Psikologa gitmeyi şu aşamada teklif edemem zaten kabul edeceğini sanmıyorum. Bunların dışında ben ne yapabilirim? Önce Kendim için ve sonra onun için? İlişkimizi bitirmek istemiyorum ama çıkmazda hissediyorum lütfen beni aydınlatıp bir yol gösterir misiniz. .

Bebeğimi kaybettim, psikolojik olarak kendime nasıl gelmem gerekiyor?

Merhaba. Ben bundan 6 ay önce 24 haftalık erken doğum ile bebeğimi kaybettim. Daha sonra aradan 4-5 ay geçti tekrar hamile kaldım. Bu seferde bebeğimi aynı şekilde 22. Haftada kaybettim erken doğum yaparak. Bebeğimi kaybedeli 3-4 gün oldu psikolojik olarak çok kötü bir haldeyim enkaz altında kalmış gibi hissediyorum kendimi. Nolur bana yardımcı olur musunuz nasıl toparlıcam bilmiyorum aşırı yorgun kötü hissediyorum. Ikj seferdir aynı şeyleri yaşamak çok yordu hiç iyi hissetmiyorum kendimi. Bebeğimi canlı olarak doğum yaparak kaybettim :(