Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu

Dardayım

Benim bundan 4 aydır konuştuğum bir çocuk var ve çocuk benimle cinsel birliktelik te bulunmak istiyor bana değer sevgi saygı vermiyor onunla aynı köyde bulunduğum için onu unutamıyorum silemiyorum şu an istagramdan biri ile konuşuyorum aşrı dürüst inançlı saygılı ne yapayım çocuğa ısınmak istiyorum ama korkuyorum bilemedim her hatasında özür diliyor karşı cinsten biri ile konuşurken sohbet ederken çok geriliyorum çok sıkıyorum kendimi

İş Hayatı

İş yerinde beklentimi nasıl azaltabilirim

İş yerinde anlaştığım birkaç arkadaşım var fakat kaçıyla anlaşamıyorum sanırım onlar benle anlaşmıyor. Çok nezaketli olmama rağmen. Güzel bir kadınım. Benimle anlaşmayan arkadaşlar da kadın arkadaşlar. Bu iki kişi bana çok nezaketsiz davranıyor fakat ben onları öyle değilim kafama çok takıyorum gün önce düşünüyorum neden bana bunu yapıyorlar diye. Beni kahvaltıya davet etmiyorlar veya benimle grup ortamında çok konuşmuyorlar. Ben de kıskanıyorum onları öyle görünce. Ne yapmam gerekiyor onları takmak istemiyorum. Yazıya da döküyorum fayda etmiyor.

Bu durumu nasil aşabilirim

ozellikle iki yildir mutlu olamiyorum hayatta hicbir basarim yok ailem benim icin herseyi yapiyor onlari mutlu edemiyorum butun arkadaslarimin sahte oldugunu farkettim hepsi yuzume gulup arkamdan is ceviriyormus sevildigimi hissetmiyorum hatta sevilmiyorum deger verdigim herkes iyi niyetimi kullaniyor ve bu hep boyle devam edicek gibi geliyor cabaladikca duzeltmeye calistikca daha da kotu oluyor hicbir seyi duzeltemiyorum daha kotu yapiyorum aglamadan uyuyamiyorum surekli dusunuyorum kimseye soyleyemiyorum iki yil once bir iliskim vardi gercekten sevdigini dusunuyordum ama baska erkeklerin yani daha once yuz vermedigim erkeklerin iftiralariyla onu kaybettim bana degil onlara inandi hayatimin kazigini yemistim sanki onu da atlatmaya calisiyorum ustunden iki yil gecti ama hala canimi cok acitiyor beni kullandi mi yoksa gercekten sevmis miydi bilmiyorum onu kaybetmek bana gercekten cok agir geldi hayatina devam etti her sey onun icin cok yolunda gidiyor ama ben hala ayni yerdeyim universiteye bile gidemedim ikinci mezuna kalisim ama olmuyor ne kadar calissam da arttiramiyorum netlerimi yetemiyorum ailemi de bu daha cok uzuyor baska seylere sinirlenip onlara patliyorum kiziyorum ama benden nefret etsinler de istiyorum cunku onlarin istedigi gibi olamicam hicbir sey basaramicam bu zamana kadar hic olmadi cunku gidip su an bunlari onlara anlatamam cunku bahane derler aglasam buyuk ihtimal sahte diye de dusunurler bilmiyorum ama bu duygular o kadar pesimi birakmiyor ki her saniye ciddiyim her saniye her yeri dagitmak istiyorum bagirmak istiyorum aglamak istiyorum on dakika bunlari unutup mutlu olsam hemen aklima geliyor mutlu olmaya hakkim yok sanki ama on dakika suruyor o da zaten hic odaklanamiyorum da birileri bana bi sey soyluyor duymuyorum unutuyorum surekli daliyorum farkinda olmadan o dusuncelerle doluyor kafam ben ne olucam neden yapamiyorum neden sans bana gulmuyor baskalari mutluyken ben niye olamiyorum niye sevilmiyorum niye herkese bu kadar iyi yaklasirken onlar bana kotu duygular besliyor neden neden neden cirkin biri de degilim bunu biliyorum yani ortama girince ilgi direkt bende oluyor istedigimi hayatima cekebiliyorum hatta hayatima giren cogu erkek beni sevdigi icin degil guzel oldugum icin insanlara ben bu kizi elde edebildim diye gosteris icin seviyor gibi yapiyor maalesef bunu cok gec farkettim bu da cok can acitici arkadaslarim da oyle mutluluklarina mutlu oldum agladiklarinda daha cok agladim onlar icin ama gel gor ki hepsi yalancinin kiskancin tekiymis her ortamda beni yerip dikkati kendilerine getirmeye calisiyolardi ama salak oldugum icin bunu bile farketmiyodum umrumda da olmuyordu gerci aslinda onlar basit konuma dusuyormus oyle sadece erkek meraklilariymis arami onlarla actim iyi ki de yaptim ama bazi hatalar yaptik gecmiste onlarla arkadas olarak su an canimi en az acitan kisim arkadaslarimi kaybetmek cunku yanlarinda kendi benligimi unutmusum hayatta yaptigim tek faydali seydi gercekten ama yalnizim iste bu ay 19 yasima giricem buyuk ihtimal kimseden iyi ki dogdun mesaji gelmicek biraz uzucu o gun de zaten sadece yalniz olmak istiyorum baskasinin olsaydi onlarca hazirlik yapardim kesin ama kendiminkine mum uflemek bile istemiyorum gecen sene de oyleydi mum uflemeden bitmisti dogum gunum ama daha iyi dilek tutup bi de bos umitlere kapilmaktansa artik farkindayim ama gecen sene, seneye boyle olmam duzelirim belki hayatimda biri olur uni kazanmis olurum mutlu olurum diyordum komik biraz hala ayni yerdeyim daha kotu bir sekilde bunlari aslinda gunluge de yazabilirim ama yazamiyorum uc sene once falan annem okuyup kiyameti koparmisti baya da yaziyodum iyi geliyodu ama onu da yapamiyorum artik neyse oyle iste yazdiklarim sacma da olabilir bilmiyorum baska dertlerin yaninda baya kucuk bir sey buyuk ihtimal neyse ben ne yapmaliyim bana ne iyi gelir dusunmekten icimdeki surekli olan sinirden gerginlikten ümitsizlikten nasil kurtulabilirim

Bana yapılan yanlışa karşı o kişiyle yüzleşemiyorum

Stajerlik yaptığım yerde orda mesleğini yapan kişi beni ilk günden azarladı ben yine denileni yaptım ama onun karşısına çıkamıyorum yüzleşemiyorum hasta oldum Bu yüzden kime anlatsam normal diyo ama ben ilk defa yaşıyorum bu durumu ve kaçıyorum gibi görünüyor ondan korkuyormuşum gibi ben kimseden korkmuyorum korkmamda ama herkes üstüme geliyo ben o kişinin gıcık olduğunu anlamıştım zaten çok ağladım evet zoruma gitti

Yaşadığım durum ne nasıl aşabilirim

Eşim yıllarca bana beni aldatıyorsun kiminle ne yaşadın bugün neredeydin gibi suçlamalarda bulundu evin önüne kamera taktırdı psikolojık şiddete maruz kaldım onu hiç aldatmadığım halde sürekli yakıştırmalarda bulundu suçladı sonunda onu aldattım bu durumun psikolojide ismi varmı ? (Boşandım) onun yüzünden yaşadığım aldatma olayını aşamıyorum ne yapmalıyım? Ve yanlış bi insandı bunun içinde eski eşimi suçluyorum aldattığım insan aklıma geldikçe içim bunalıyor

Bebeğim olmuyor ve babam öldü

Bebeğim olmuyor ve babamı kaybettim bu durumdan dolayı sürekli ağlıyorum Kendimi hiçbir şekilde beynimi dinlemekten vazgeçemiyorum bu iki durum için işin içerisinden çıkamıyorum ve çok yoruldum yıprandım bu durum yüzünden ne yapabilirim bilmiyorum sürekli kendimi çıkmazda ve Ağlarken buluyorum devamlı özlüyorum sonra neden çocuğum olmuyor diyorum hep bu şekilde neden bebek kaybettim diyorum babam diyorum hep böyle işte anlamıyorum kendimi

Yeliz

Aile

abimi evden dışarı çıkarmak için ne yapmalıyım?

Merhaba, abimle ilgili destek almak istiyorum. Abim 23 yaşında. Yaklaşık 4–5 yıldır evden neredeyse hiç çıkmıyor. Bu durum korona döneminde başladı. O zamanlar üniversiteyi kazandı ama pandemi nedeniyle okula başlayamadı. Sonra okulunu dondurdu ve bir daha devam etmedi. Şu anda çalışmıyor, okula gitmiyor, arkadaş çevresi de yok. Günlerini evde geçiriyor, genelde telefonla vakit geçiriyor. Evdeki davranışları normal görünüyor,annem çalıştığı icin yemekleri o yapıyor, bizimle konuşuyor ama dışarı çıkmayı tamamen reddediyor. Annem tek başına evi geçindiriyor, biz de artık bu durumdan çok yorulduk. Defalarca konuştuk ama dalga geçer gibi davranıyor ve hiçbir değişiklik olmuyor. Biz bu durumda nasıl davranmalıyız, onu profesyonel destek almaya nasıl ikna edebiliriz bilmiyoruz. Yardımcı olursanız çok sevinirim.

Eğitim

İlac kullanmadan dikkatimi nasil toparlayabilirim

Ben aşırı dikkat dağınıklığıma sahibim 54 mg'lık concerta kullanıyorum ama o bile bazen bana yardımcı olmuyo, sürekli düşüncelere dalıyorum bişiler dikkatimi çekiyo ve işimi bırakıp ona 5 dk yönelip geri dönüyorum. Sürekli şunu yapayım bunu yapmalıyım derken o an yaptığım şeyi ya durduruyor ya da erteliyorum ya da verim almıyorum. İlaç kullanırken bile dikkatimi toparlıyamıyorken ilaç kullanmadan bunu nasıl yapabilirim. Hayatımı bir ilaca bağlı yaşamak istemiyorum. Ne yapmam lazım

talha33

Motivasyonumu ve enerjimi nasıl arttırabilirim ?

Sürekli yorgun ve bitkin hissediyorum birşey yapmaya karar veriyorum sonrasında ise yapmıyorum sürekli uzanıp düşünüyorum Düşünmemek için farklı farklı şeylere uğraşmak istiyorum ama onlara enerjim gücüm yetmiyor Etrafımdaki herkes çok içine atıp düşündüğümü söylüyor ama bu benim kendimi teselli etme şeklim cevabını alamadığım sorular bağıra çağıra söyleyemediğim herşeyi içime atıyorum ve sornasında düşünüp keşke şöyle yapsaydım keşke herşey böyle olmasaydı diyip kendimi bitiriyorum ve bu durumdan çok sıkıldı artık