Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Evlenememe korkusu
27 yaşındayım ve tüm arkadaşlarım teker teker evleniyor. Fakat benim hayatımdaki insan bunu istemiyor ama ben çok istiyorum. Ne yapmalıyım kendimi çok baskı ve stres altında hissediyorum, uykularım kaçacak derecede kafaya takıyorum. Ayrıca yalnız yaşıyorum ve sürekli evdeyim. Bu durumda beni olumsuz etkiliyor. Kendimi psikolojik olarak nasıl toparlayabilirim bu konuda yardıma ihtiyacım var. Sürekli düşünceli ve mutsuz bir ruh halindeyim
Gizli Kullanıcı
Geçmek bilmeyen bu hisleri nasıl aşarım?
Sürekli yalnız kalmak evden çıkmamak istiyorum. Okulumda bile kendimi yalnız hissediyorum (tek başıma takılıyorum sürekli) sanki kimse kafa yapımda değil ya da benden hoşlanmıyor gibi hissediyorum ve bunu bir türlü aşamıyorum. Yakın arkadaşım vardı o varken çok iyi hissediyordum ama satıldım bunu yaşadım birkaç kez daha farklı arkadaşlarımdan da ve güven problemi yaşıyorum sürekli. Ailem de soğuk durduğumu söylüyor ama elimde olmuyor samimi olmaya çalışıyorum, çekingen biriyim adım da atamıyorum. Konuşmakta iyi değilim sürekli yargılanırım ya da sevilmem diye düşüyorum ama iyi biri olmaya çalışıyorum her zaman. Sadece ailemin yanında aşırı rahat oluyorum ve sürekli konuşmak dertlerimi anlatmak istiyorum. Anksiyete, sosyal fobi ve panik atak (genetik panik atak) teşhisim vardı bunları yavaş yavaş aştım daha rahatım eskisinden ama tam olarak değil sanırım, sürekli yemek yemeye (bu yüzden aşırı kilo aldım) , bişeyleri ertelemeye ve çok büyük ilgi eksikliği yaşamaya başladım sanki sadece ailem seviyor beni gibi. Yalnız kalmak istiyorum ama yalnız hissettiğim için üzülüyorum, depresif hissediyorum sürekli ne yapabilirim? Psikolojik destek almak dışında kendim neler yapabilirim aşabilir miyim bilmiyorum.
Gizli KullanıcıKendimi neden yetersiz hissediyorum
Merhaba. Ben çocukluktan itibaren sürekli küçük görülen ve bir işe yaramayan, yaramaz diye lanse edilen bir çocuktum. Hala da öyle. Hani bir ortamda ismim geçtiği zaman bıkkınlıkla göz devrilen bir çocuktum. Fakat bir çocuktan ne bekliyorlardı, anlayamiyorum. Her daim iyi bir evlat olmaya çalıştım ve ailemin yüzünü eğecek bir şey yapmamaya çalıştım. Yaramaz bir çocuk olsam da artık genç bir kadınım ve çocukluk hikayelerinin yaşanmasına olanak yok. Ama ona rağmen beni çocuk gibi gorduklerini hissediyorum. Anneme bir soru sorduğumda cevap bile vermediğini biliyorum. Bu sadece bana karşı. Umursadığını düşünmüyorum, diğer annelerin çocuklariyla olan davranışlarina bakarken onlara özeniyorum ve üzülüyorum çünkü biz asla samimi değiliz. Olmaya çalıştım ama herhalde benden de kaynaklı bilmiyorum. Ve bunlar haricinde herkesin kin nefret ve laf sokarak konuştuğunu hissediyorum. Normal bir konuşma geçerken bile sanki alttan alttan bir şeyler söylüyorlarmış gibi. Bu durum sosyal hayatıma çok yansıdı. Geçmişle bir bağlantısı olduğunu düşündüğüm için anlattım bunları. Bunun gibi çok fazla olan çevreyle olay yaşadım. (Öğretmenim, dayım, komşu vs. Vs. ) Sözlerini önemsememem gerektiğini biliyorum ama söz geçiremiyorum kendime. Sanki herkes bana düşman ve herkes bana cahil gözüyle bakıyor. Sürekli kendimi kanıtlama çabası içerisindeyim. Herkese karşı. Sürekli bir şeyler yapmaya çalışıyorum. Para kazanmaya çalışıyorum. Kursa gitmeye çalışıyorum vs. Ayni zamanda üniversite 2. Sınıf öğrencisiyim. Ona rağmen üniversite hayatımda bile sosyallikte problem çekiyorum. O an olmasa bile ardından "Acaba benimle dalga mı gecti?" "Acaba ben konuştum diye mi konuştu?" "Acaba karşımdaki insan düşüncelerime değer verdi mi? Beni anladı mı? Veya bu konuşmadan sonra benimle dalga geçecek mi?"Gibi o kadaf düşünce oluyor ki. Kendi kendimle konuşup sakinleştirmeye çalışsam da sohbetin devamını zor getiriyorum. Bazen arkadaşlarımla sohbet edemiyorum bu yüzden. Bana aşağılayarak bakacaklar diye. Sorun olarak görür musunuz bilmiyorum ama içimde böyle bir sorun var ve bu hissiyat beni yıprattı. Şimdiden teşekkür ederim
Gizli Kullanıcı2 buçuk yaşında kızım var ve boşanmak istiyorum
Boşanmak istiyorum 2 buçuk yaşında kızım var , zor geliyor kaldırabilir miyim? Eşim sözünde iyi insan ama alkol ve kumarı var 5 yıldır evliyiz aynı hatalar sureklı , affetim altan aldım ama ona kızdıgım için beni suçiu gorur bana suçu atar ben gitmek istiyormuşum ben ailemi bozmak istiyormuşum gibi sozler kullanıyor , gitmek istiyorum cünkü düzelmıyor onun için çalıştıgım hastanede işi bıraktım babamın evine donmek istiyorum ama kaldırabilir miyim yapabilir miyim bilmiyorum. .
Gizli KullanıcıBir erkek aşık olmaktan neden korkar? Aşık olduğunu kabullenmesi neden uzun sürer?
Erkeklerin aşık olduklarını kabullenmeleri için neden uzun zaman geçmesi gerekiyor? Aşık olmaktan neden korkuyorlar anlamıyorum. Açıklık getirebilir misiniz lütfen. Her şey çok güzel giderken bağlandığını fark edip kaçmaya çalışıyor bazıları. Kaçıngan bağlanmaya mı sahip olmuş oluyor böyle kişiler? Peki kaçtığı anda ne yapılması gerekiyor? Onu kendi halinde bırakıp, kendisi ile yüzleşmesini mi sağlamalıyız yoksa konuşmaya çalışıp diretmeli miyiz? Yardımcı olabilir misiniz lütfen
Gizli KullanıcıNeden çok düşünüyorum?
1 sene önce ilişkim bitti ama her defasında öyle şeyler yaşattı ki bana defalarca konuşmama rağmen değişmedi durum. Sürekli kendisiyle çelişen davranışları oldu ve ben bunları konuştuğum için onu arkadaşlarına kötü göstermekle suçladı. En sonunda yapılan hataları konuşmak yerine benim verdiğim tepkileri konuşmaya başladık. Uzaktan ilişki yürütüyorduk yanına gittiğimde mesaj sildiğini gördüm ve yaptığı davranışı o kadar küçümsedi ki ben büyütüyormuşum gibi hava oluşturdu ama artık üst üste bu yaptıkları beni o kadar yormuştu ve güvenimi o kadar zedelemişti ki tükenmiştim Arkadaşlarımız geldi ve ben hiç eğlenemedim yaşadıklarımı atlatamıyordum çünkü ama o ortamı öyle güzel idare etti ki sanki ben her şeyi bozan insan durumuna düştüm. Evime döndükten sonra da benden ayrıldı. Asla geri dönmedim ona çünkü yaşadıklarım için bir pişmanlık değişim vs yoktu. 1 sene sonra profilime girmiş ben de kim bu diye tekrar baktığımda beni engellemiş ona döndüğümü falan düşünmüş herhalde ki, benim ona olan sevgim bitti ondan kurtuldum kendini bir şey sanmasın diyormuş. Benim aklım almıyor gerçekten kendini bu denli haklı çıkarması üstelik hatalar üzerine hatalar yapan biri ayrılırken benden özürler dileyen insan şu an ona döndüğümü düşünüp kendini nasıl bu kadar haklı bir konuma sokabilir asla anlamıyorum. Bu yaşadıklarımı hazmedemiyorum. İnsan sevgisini bunları görünce hemen de bitiremiyor. Şu an bunları duymak beni o kadar üzdü ki nasıl başa çıkılır bilmiyorum
Gizli KullanıcıAlıngan bir insan olmayı bırakmak istiyorum
Kendimi çok mutsuz ve yetersiz hissediyorum sürekli ağlama isteği doğuyor kimseyle ilişkim iyi gitmiyor her zaman olmuşuz şeyler düşünüyorum kafamdan çıkmıyor düşünmeyi durduramıyorum yataktan çıkmak istemiyorum sürekli yorgun bitkin hissediyorum sürekli kendimi insanlarla kıyaslıyorum tembellik yapıyorum intihar etmenin kurtulma yolu olduğunu düşünüyorum ama cesaret edemiyorum ve bu durumlardan bıktım bu sebep Benim hiç bir şeyden zevk almamı sağlıyor bilmiyorum çözüm yok
Gizli KullanıcıAğır Bir Ruhsal Acı
Geçmişimle geleceğim arasında sıkışıp kalmiş gibi hissediyorum. Elimde olmayan mecburi sebeplerden geçmişime vefasızlık etmişim gibi hissediyorum ki ediyorum. Bu duygularla bugünümü geleceğimi de yaşayamıyorum. Geçmişimle geleceğim arasında sıkışıp kaldım. Ben bir tercih yapmak zorunda mıyım. Ne geçmişimden kopmak istiyorum ne de geleceğimden vazgeçmek istiyorum. Çekirdek ailemle ebeveyn ailem arasında kaldım. Geleceğime odaklansam yalnızca olmuyor, geçmişimde benim ebeveynlerim onlara ihanet ediyomuş gibi hissediyorum
Gizli KullanıcıOnu unutamıyor olmam
Merhaba öncelikle, nasılsınız (ben nasılım bilmiyorum) Olay 2019 senesinde 18 yaşımda iken dershanede oluyor 2. Sene aynı dershaneye gidiyorum oluyor ben ilk kez birine aşık oldum diyebildiğim bir yaştayım kızın adı X olsun ben X'i ilk kez sınıfa girer girmez görüyorum ne derler çok hakim değilim ama kalbimde bir şeyler oldu o anda aşık oldum demek abartılı olabilir hoşlandım diyelim ortak arkadaşları da dahil ederek önce X'in sevgilisi olup olmadığı sordum yok dediler. Tekrar sordurdum birini ister mi düşünür mü hayatında diye yok dedi bu sene üniversite sınavına odaklanmam gerekiyor dedi ben olumlu bir şekilde karşıladım daha sonra nasıl olduysa ben olduğumu öğrenmiş arkadaşlarım söyledi sen olduğunu öğrendi diye, daha sonra bana geliyor soru çözdürüyor mesajlaşıyoruz baya ama mesajlaşma ben 1 2 gününü sonunda dedim X ben senden hoşlanıyorum seni arkadaşım olarak göremem bunu dedim bana olumlu yada olumsuz bir cevap vermedi bende o anki duygularımla birlikte konuşmaya devam ettim (onu 2 dakika fazla görebilmek için deneme sınavı vardı o gün X kitaplarını başka bir sınıfta unutmuş dedim ki ben alır sana getiririm seni 2 dakika da olsa görebilmek için dedim oda Okey dedi aldım kitaplarını ona götürdüm verdim. ) yine bir hafta sonu deneme sınavı günü sabah günaydın yazdım cevap vermedi sıkıntı mı var diye sordum dediği cümle "ben arkadaşlarım ile her gün konuşmuyor" oldu bu olaydan sonra 1 2 kere neden ne oldu diye sormak istedim ama benden hep kaçtı. Daha sonra üniversiteye gittim kimse ile romantik bir ilişkiye hazır hissetmedim kendimi çünkü onu unutamamıştım hayatıma giren insanlara ayıp olurdu. (Ortak arkadaşım bir şey sordu bana onu görsen ne yaparsın diye bende yüzüne bile bakmam yoluma devam ederim dedim ama onu 2 ay sonra sokakta gördüğümde donup kaldım olduğum yerde. ) Onu nasıl unutabilirim ben artık onu düşünmek istemiyorum Teşekkürler
Gizli KullanıcıKonuşursam strese girerim diye uzaklaşıyorum
Normalde bir insan bakmam gözüyle bakıyorum ilişki açıısndan, her hangi bir insan bana yaklaşınca ama sevince tam tersi oluyor o insana yetemeyeceğimi düşünüyorum beni böyle kabul etmez başarısız istemez ya da konuşursak beni sevmez gibi hep kaygılanıyorum, sonrasında o insan benimle konuşmak isteyince kaçıyorum eğer konuşursam strese girerim ve ben konfor alanından çıkmaya korkuyorum, yanıma bile yaklaştırmıyorum ve beni sevebilecek insanların kendimden uzaklaştırıyorum bunun sebebi ne olabilir
Gizli Kullanıcı
