Aile Kategorisi

Sese karşı kaçma isteği ile nasıl başa çıkabilirim?

Herhangi bir gürültü veya fazla bir ses duyduğum zaman hemen ellerim titremeye başlıyor gözlerim doluyor. Direniyorum sakin kalmak için ama olmuyor. Uzaklaşıyorum ordan kendime gelmem epey zaman alıyor. Sürekli bunu düşünüyorum sonra normal hayata dönmem tekrar işlerime başlamam uzun sürüyor. Bununla baş etmek zor hatta imkansız gibi geliyo. Kaçma isteği oluşuyor ordan ama olmuyor. Aile içinde kötü karşılıyorum bundan dolayı.

Aile ve travmalar

Ben açık sözlü ve ne istediğini bilen biriyim. 21 yaşındayım ve hayatımın artık ailemin yönettiği değil de kendi istediğim şekilde ilerlemesini istiyorum. Ama ailem tarafından bu hep acayip ve aykırı bişeymiş gibi düşünmesine sebep oluyor. Hayırsız evlat, saygısız evlat dedikleri o kişi oluyorum. Halbuki artık yönetilmek istemiyorum. Ama bunu aileme bir türlü anlatamadım. Defalarca konuşmayı denedim sonuç hep kavga oldu. Bu durumun çözümü nedir?

Olumsuz düşünen negativize eden çevre

Hayatım boyunca hep olumlu düşünmeye ve iyi şeyleri çekmeye çalıştım ve hâlâ bunun için çaba sarfediyorum. Örnek veriyorum bugün olumsuz düşünme aklına gelse bile olumluya çevir diyorum güne güzel başlıyorum. Ama sonrasında ya ailemden ya da arkadaşımdan birisi üstündeki tüm negatif enerjiyi bana aktarmayı başarıyor ve günümün geri kalanı mod düşüklüğü ile geçiyor. Ben üniversite öğrencisiyim şu an ailemle yaşıyorum ne kadar uzak durmaya çalışsam da bu durum için mutlaka etkileniyorum. Arkadaşlarımla mesafe koyabilirim evet ama aileyle olmuyor. Bunun çözümü nedir?

Kardeşimin kız arkadaşını kabullenmemek

Merhaba. Kardeşim 27 yaşında 7 aydır ciddi düşündüğü kız arkadaşı var fakat onunla aramızda negatif bir bağ oluştu. Kardeşimle devamlı bu konu üzerinde konuşuyorum bazen sınırımı aşıyorum bilmiyorum ama ailemize uygun olmadığını düşünüyorum fakat Kardeşim sevdiğini devam etmek istediğini söylüyor.Ona çok müdahale ettiğimi karıştığımdan da rahatsız olduğunu söylüyor. Kardeşimle babamın kaybından sonra çok bağlandık şu an kıskançlık mı yapıyorum ne hissediyorum bilmiyorum ama rahatsız hissediyorum devamli yazmak istiyorum kız arkadaşı ile aynı ortama bile girmek istemiyorum sanki bizden hoşlanmadığını hissediyorum.Ama bu sekilde Kardeşim ile de aramız bozulacak gibi oluyor. Lütfen ne yapmam noktasında bir fikre ihtiyacım var

Narsist babamdan nasıl korunabilirim?

Babam narsist biri. Her mutlu anımızda berbat hissettiriyor. Sürekli onun istediği gibi yaşamak zorundayız. Onun yüzünden kendimi yetersiz ve değersiz hissediyorum. Bu yüzden herkes her an babam gibi beni yargılıyormuş gibi hissediyorum. Toplu ortamlarda kendimi iğrenç hissediyorum. Özelliklerde kimsenin beni tanımadığı ortamlarda. İstediğim sevdiğim şeyleri paylaşamıyorum. Ev ortamım çok huzursuz. Hayatımı babamın istediği şekilde yaşamak istemiyorum. Günün sonunda yine babamın istediği oluyor hep. Babamdan kendimi korumak için ne yapabilirim?

Evlilikte eşle bağlantı kuramamak

Yeni evli sayılırım 10 ay oldu. Eşimle pek diyaloğumuz yok. Filim izleyelim bir yerlere gidelim diyorum eşlik etmiyor. Bu beni karamsarlığa ve kendimi küçük düşürmeye itiyor. Bir de Eşimin abisi benle şakalaşırken eşim bundan rahatsız oluyor ne yapmam gerekiyor. Çıkmaza giriyorum.Eşim ailesi ile ortak iş yapıyor Eltime her şeyi alıyorlar. Ben isteyince hiçbir zaman paraları durumları olmuyor almıyorlar. Denge yok ne düşünmeliyim zoruma gidiyor.

Doğumdan sonra psikolojik olarak kendimi iyi hissetmiyorum

Çok isteyerek hamile kalmadım eşim ısrarla baba olmak istediğini söyledi. Hamileyken geri donusu olmayan yola girdim ve psikolojik olarak çok üzgündüm. Bebeğime bir hissim yoktu. Sigara icen birisiyim sigarayi bile birakmamistim. Calisma ortamimda arkadaslarim toleransliydi ama basimdaki sefim beni yildirmaya calisiyordu. Hamile demeden ustume yukleniyordu ve oradaki herkes halime aciyordu. Raporumu 37 haftaya kadar uzattim fakat 32de git diye tutturmustu.Neyse ben bir sekil calistim izne ayrildim ve evde durmak bana cok tuhaf geldi çünkü 5 senedir calisiyordum. Doguma girdim ciktim fakat bir anda icimdeki ses bebegi birak git dedi ve hastanede birakip ciktim disari.Esime ayrilmak istediğimi ve cocugu alip gitmesini sifirdan bir hayat istedigimi soyledim. Esim birakmadi ailem ve esim beni kendime getirmeye calisti ama bebegi lohusaligimda hic kabullenemedim annelik hissim olmadi bebegimde beni cok istemiyordu. Sutum 3 gun sonra geldi o ara annemin herkesi arayip sutu yok kizimin dedi sozde cozum ariyormus ama yapma dedikce benden gizli yapmaya devam etti afedersiniz salak yerine koydu. Zaten stres icindeyim ustume geldikce geldiler. Annem calisiyordu izni bitti eve dondu kaynanama soyledi birazda sen dur diye kaynanam calismiyor. Keske gelmeseydi. Her dakika bebek mizildansa bile bu cocugu emzir diyordu. Emdikten sonra kucagimdan çekip hadi sen ev isine bak ben oğlumla durucam diyordu. Bebek ufacik aglasin yine beni cagirsin hadi meme ver derdi. 3 gun filan durdu sen bize gel dedi gittim yine ha bire bebek mememde. Evdeki herkes gule oynaya balkon sefasi yaparken ben o sicaklarda odaya kapanmis bebek emziriyordum. Yatalak hastadan tek farkim memem acikti. O kadar emzirmekten nefret ettim ki insallah sutum kesilirde mamaya gecerim insana donerim dedim. Her yedigime yasak diyorlardi, sevmediğim seyleri bebek icin yiyeceksin diyorlardi sigarayida birakamadim gizli sakli sigaraya devam ettim eger icmesem stresim artiyordu. Herkesin her dedigi gozume batiyordu herkesle kavga eder olmustum ve ısrarla esime ben bebegide senide istemiyorum dedim. Kaynanamda senden anne olmaz cocuk esirgemeye ver benim kizim senden daha iyi bakar o kadar cocugu olduguna rağmen dedi ve o an lohusalik filan degil ciddi anlamda cok sinirlendim. Esime soyleyip eve geçtik dedim ev piste olsa yemekte yapamasakta ben evde kalmak istiyorum.Esim bebegi istemiyorum diye korktu ama bebege evde kesinlikle zarar vermedim. Basbasa kaldikca bebegimle bag oluşmaya basladi ama stresim hic gecmedi. Kaynanamla normalde aram cok iyiydi ama cocuk olduktan sonra ustume gelmeye basladi. Bebegim 3 aylikken israrla memeyi reddetti ac kalma korkusuna mama verdim ve bebegim memeyi tamamen kendisi birakti ne kadar zorlasamda cok agladi istemedi. Bir sure sonra sutum kesildi. Kaynanamda cocuga annen kasten memeden kesti seni degil mi dedi. Kaynanam sürekli beni asagilamaya, anneligimi kucuk gormeye basladi. Sürekli benim dedigimi yapacaksin sen bilmezsin der durur. En son gordugunde bebegim 9 aylikti bebegime tuz neden vermiyorsun diye sordu bende sagligi için zararli dedim.Niye ben verdim dedi en son dayanamadim cocuklarin demek ki ondan boyle dedim. Begenmiyorsan oglumu geri ver dedi, al simdi gotur dedim. Bir de cocuguma surekli annem der benden bahsederken adimi soyler. Bebege ha bire beni kotuler yok ...(ismim) seni birakmisti yok ...(ismim) sana meme veremedi gibi. Anneeem ...(ismim) seni hasta mi etti der mesela. Annem demesinden israrla nefrey ediyorum farketti simdide annecim demeye basladi. Esime soyledim artik bayram seyran olmadikca Kaynanama kesinlikle gitmiyorum telefonumdan sosyal medyamdan hep engelledim. Tum sulalesini engelledim hatta. Bebegimle iletisimimde bir problem yok ama kaynanam cok yaraliyor beni ve onu her gordugumde aklima o gunlerim geliyor. Bebegim icin herseyi ince ince dusunerek yaparim tek basima bakiyorum babasi bile gece uyaniyor diye odasini ayirdi şimdi uyanmiyor ama kocami odadan kovdum zor gunde yoksan uyudugunda da gelme diye bu arada bebegim simdi bir yasinda. Kaynanama inanilmaz kin besliyorum. Gorumcemde sorunlu ama kinim yok o da cok sacmalar ama ben onu tanidim taniyali manyak.Esime olaylar ilk basladiginda soyledim ciddiye almadi sonradan git konus dedim hala aracilik yapmaz benim ustume atar. Ailesine bir sey soyleyemez ama bana rahatlikla soyler. Zaten evle alakali herseyide ben yaparim kocam sadece para kazanan kisim. Bir de ben istifa etmek zorunda kaldim kaynanam bakarim dedi sonrada sen ne bicim annesin cocugun senden nefret eder dedi bahaneye bak. Mesela gezmeyi cok özlemiştim kaynanam bana dedi ki bundan sonra sadece evin kocan bebegin var evden cikamayacaksin hayatin bitti kabul et dedi birazda emzirmekten nefret o yuzden ettim. Neden bilmiyorum ama emziren birisini gorunce ve lohusa gorunce midem bulanip tiksiniyorim ya da kiskaniyor muyum bilmiyorum simdi annem çalışsa da izin gunlerinde oglumu alir kocanla gez der kaynanamda onun pesinde dolanmami ister kendi kizi eve kapanip tek cocuk bakti calismiyor sanirim benimde oyle olmami istiyor benden gizli tv filan izletmeye calisiuor senin sozundegil benim sozum gecer der gibi. Kaynanam ayda bir gormeye basladi bebegim 6 aylik olduktan sonra 3 ayda bir gormeye basladi ama benim icin uzak durmasi daha iyi cunku het yanima geldiginde beni eziyor esimde susuyor.Esimde gelmis git anneme saril arani duzelt diyor dedim anneni allah affetsin. Annesi demek lohusaligim demek. Benim annemler kendilerini yirtarken o anca elestirdi. Annemler bebege maddi manevi destek oluyorlar ama kaynanam hic olmadi utanmasa tek maasli halimizle bizden para isteyecek. Annemler bir de boyle yardim ettigi icin ici cok rahat evde oturuyormus ama diger kizinin cocuklairnida gunde 3 kez arar. Beni arayıp sormasin esim gorussun torunlarinida gotursun ama ben gormeyim. Esimde israrla abarttigimi ve güzel olmami istiyor.Bebegimle ilişkimi 6 aydan sonra düzelttim kaynanam hep kotu anneyim gibi konuştuğu icin bana yardim etmek isteyen herkesi reddediyordum beceriksiz hissediyordum. Daha dusunsem neler cikar.

Alışkanlıklarım değişirken nasıl mutlu olurum?

Ben üniversite okuduğum şehirde 7 sene sevgilimle yaşadım ve şimdi aile evine döndüm. Hem sevgilimle farklı şehirlerdeyiz, hem annem sürekli kendi kurallarını uygulatmaya çalışıyor, hem abim ailemi benimle ilgili kışkırtıyor, hem de babam daha iş bulamama rağmen çalış iş bul diyor ve bana aylık 1000 lira dışında para vermiyor. Kesinlikle baskılara dayanamıyorum çok mutsuzum. Ne yapmam gerek nasıl mutlu olacağım bilmiyorum

Neredeyse aldatacak olan ve pişman olan eşimi nasıl affedebilirim?

Eşim yakin zaman önce şüphe duyduğum şefine karşı bir şey hissettiğini itiraf etti. Çocuklarım benden önce şüphelenip eşime yazıp bundan sonra babamız olmazsın gibi uyarı vermişler. Eşim bana itiraf edip özür diledi. Şefi öğrenince kavga etmişler ama hâlâ eşimin arabasına binip telefon arıyor. İş için dese bile güvenim sarıldığından istemiyorum. Çıkmasını istedim tamam dediği halde hâlâ ayrılmadı işten. Whatsapp ve konumdan kontrol ediyorum. Herhangi bir şey yok fakat güvenmiyorum. Kendi kafamdan kurup duruyorum. Psikolojik çöküntüdeyim

İçimdeki bitmeyen boşluk hissinden nasıl kurtulabilirim?

Yaklaşık 15 sene önce aile bireylerim boşandı. Annemle yaşıyorum. Kanserdim, yendim ve beni düşünmeyen babam her gün aramaya başladı ama 25 yaşına geldim. Sesini duymamak icin çoğu zaman telefonları bile açmıyorum. Her kız çocuğu gördüğümde gözlerim doluyor. Yaşanamamışlıklar canımı çok yakıyor. Annem 2. Eşiyle evlendi ve sürekli şiddet gördük. Tekrar boşandı tabiki ama o yaşanılanları unutmakta zorluk çekiyorum. Biri bana bağırdığı zaman tepkisiz kalıp ağlamaya başlıyorum. Çoğu zaman donuk birisi olarak tanınıyorum arkadaşlarım arasında. Bu durumlarla nasıl başa çıkabileceğimi artık bilmiyorum. Bir iş yapmaya başlayacağım da sürekli kendimi çok yorgun ve bitkin hissediyorum..