Aile Kategorisi

Hamilelikte düşükler

7 yıllık evli evlendiğim ilk zamanlardan beri tedavi görüp önce ikizlere tüp bebekle hamile kalıp 6aylik iken hastalıklarından dolayı aldırmak zorunda kalmak 3ay önce uzun bir tedavi sonasi tekrar tüp bebekle hamile kalıp 5aylik iken düşük olması bir sonraki hamilelik döneminde hem çok zor hemde uzun bir tedavi görmem gerikiyor psikolojik olarak hemen başlamak istiyorum bir yanimda tekrar aynı zor yolları kaldıracak gücüm yok gibiİlk düşük sonrası psikolojik yardım almıştım ama şuan almıyorum ama içimde dolmayan boşluk kalbimde dinmeyen bir acıyla etrafımdaki herkese eşim dahil iyi ve toparlanmış gibi eski duzenime dönmüş gibi yapıyorum ama çok yorgun hissediyorum ve bu hissi nasıl atarım hiç bilmiyorum tekrar hamile kalıp soğuk kanlı nasıl olurum bilmiyorum tekrar hamile kalabilir miyim bilmiyorum kendime suçlayarak bir hayat sürüyorum sürekli beynimin bir tarafı sanki yanlış birşeyler yapıyor ve bir çocuk haketmiyormusum gibi kendimi sucluyorum etrafımdaki herkese herşeye iyi niyetli yaklaşmak için çırpınıp duruyorum ama ne yaparsam yapıyım herşey çok boş gibi ve evde gün boyu tek kalıp beynini iyen biriyim bununda asamiyorum sanki dışarı çıkınca insanların o acıyarak bakışları canımı daha çok yakıyor gibi sadece ileriki tedavim için herşeyin çok iyi olmasını istiyorum ama nasıl toparlanacagimi bilmiyorum

Kafamın içindeki sınırlardan nasıl kurtulurum?

Ananemden rahatsız oluyorum bizim eve geldiği zaman rahatsız oluyorum pozitifsem birden negatife geçiyorum enerjim ona gidiyor ister istemez o varken kendimi çok kafeste hissediyorum yanına gidince samimiyetini korumuyor sınırını bilmiyor evde istediğim gibi bir yerlere girip çıkamıyorum benim evime geldiğinde sanki benim evim değilde onun evi gibi davranıyor kendi yapmam gereken şeyleri yaptırmıyor markete gidicem çıkartmıyor kendim giderim sen ne istiyorsun marketten diyor evde istediğim yere gidemememin sebebi yanına gidersem yine samimiyetini fazla kaçıracak samimiyetini fazla kaçırdığı için istemeden tartışma çıkarıyorum ne yapmalıyım yani özgür hissetmek için nasıl davranmalıyım? Her hafta gördüğüm için çok baskı altında hissettiriyor. Görmediğim zamanlarda ise özgür hissediyorum bu sadece onunla ilişkimi değil herkesle ilişkimi bozuyorum yani belki negatifliğim yüzünden yanından gidince bile negatif davranıyorum insanlara ve hayatımı büyük ölçüde etkiliyor.

Ailem ile sorunlarım nasıl geçer

Sevmesemde sırf annemi memnun etmek için ne derse yapmaya çalışıyorum ama o her zaman tek bi hatama takılı kalıyor mesela evi temizlememi söylüyor yapıyorum ama sırf çöpleri dökmedim diye bana demediğini bırakmıyor benimle ne sorunu var anlayamiyorum ya da ben mi abartıyorum ben mi haksizim diyorum. Mesela ben anneme bi sorunundan bahsettiğim zaman kafamı karıştırma işleri yapmamak için bahane üretme diyor bazen ona sarıldığım zaman hava sıcak diyip izin vermiyor. Annemin bana sevgisinden asla şüphe etmedim beni sevdiğini ve güzel bi hayatım olsun diye çabaladığını biliyorum ama benim üzerime neden bu kadar fazla geldiğini anlayamıyorum. Ben bana dedigi 10 şeyden 9 unu yaptıysam bana neden kalan 1 şeyi yapmadığımı söylüyor ve bunda takılı kalıyor. Bu konuda ben mi abartıyorum ben mi haksizim ya da bana çok yüklenen kişi annem mi bilmiyorum.

Kendime zaman ayıramıyorum

dedemi yeni kaybettik bir anne rolünü almış gibiyim dayım boşandı onun kızına bakıyorum evin temizliği yemeği bana bakıyor çünkü annem abime yardım ediyor araba yıkamaya anneannemi ben düşünüyorum temizliğini bulaşığını dedem öldükten sonra 40 gün orda kaldım halam da öyle beni çağırıyor birlikte iş yapıyoruz bazen arkadaşlarıma ve kendime bile vakit ayıramıyorum dün ağladım ben çok ince düşünmeme rağmen haksızlık edildiğini düşünüyorum kulağımı deldirdim teyzem bana dedi ki ihtiyacım yokmuş ve niye deldirmişim bende genç bir kızım heveslendim ama büyüğüm diye birşey denmiyor

Aileme karşı bu öfkem neden?

Ailemle aynı evde yaşıyoruz ve onlarla iletişime geçmek, görüşmek istemiyorum. Bana güzel bir şey dediklerinde bile oradan uzaklaşmak, muhatap olmak istemiyorum. Çoğunlukla günlerim evde geçiyor ve evde olduğum süre zarfında sürekli evden kaçıp gitmek istiyorum. Sanki ev ve ailem beni boğuyor gibi hissediyorum. Onlardan ayrı kaldığımda kendimi daha mutlu, enerjik hissediyorum. Keşke ayrı bir evde onlardan uzak yaşasam diyorum, sağlıklı olduklarını bilmek bana yeticek gibi hissettiriyor. Hatta çoğu zaman sokakta yatsam ama eve girmesem düşüncesi aklımdan çok geçiyor, yapabilsem yaparım o raddedeyim. Ama onlara karşı bu hissimin olmasıda beni daha kötü hissettiriyor. Neden bu hissiyatta olduğumu, onlara karşı neden bu kadar tahammülümün olmadığını bi o kadar da öfkemin, sinirimin olduğunu bilmeyi ve çözümünü öğrenmeyi çok istiyorum.

Kendimi çok huzursuz hissediyorum içim rahat değil

Merhabalar. Ben 24 haftalık bebeğimi erken doğum yaparak kaybettim 15 gün oldu bir türlü toparlanamıyorum kendimi hiç huzurlu rahat hissetmiyorum. Dışarı çıkmak insan içine karışmak istemiyorum. Nasıl rahatlayacağım yaşadığım olaylar aklımdan beynimden çıkmıyor bir türlü. Mutlu değilim bir anne olarak. Psikolojik olarak kötü hissediyorum desteğe ihtiyacım olduğunu düşünüyorum. Umarım bana yardımcı olursunuz. Çok sevinirim sorum cevaplanınca. Cevabınızı bekliyorum teşekkür ederim

Kumar bağımlısı eş ve boşanma sürecinde ne yapabilirim?

Eşim 2016 dan beri kumar oynuyor. 5 senelik evliyim. Son 2 senede öğrendim kumar oynadığını. Maddi manevi destek oldum ama artık yeter. 3. ye anı şeyi yapıyor. Detaylar çok uzun buraya yazamayacağım kadar. 2 sene boyunca ona maddi manevi destek oldum yatağımı ayırmadım, psikolojik kumar bağımlılığı ile ilgili destek aldık. Kendim içinde nasıl bu süreçle baş edebilirim diye. %100 bağımlı çıktı. Doktorun tavsiye ettiği şekilde maddi kısmı ayarladım. Çalıştım hep yardım ettim. Boşanıyorum çok kötüyüm. Kötü olmamın sebebi ise karşı tarafın kumar oynamasını bile utanmadan bana suçu atması. Ki o zamanlar oynarken onu tanımıyordum bile. Maddi manevi kendimi kötü hissediyorum. En çok üzüldüğum senelerdir emek verdim. verdiğim tüm emeklerim çöp oldu. Yaptığım her sey için sen bana böyle destek verdin demek yerine yaptığım her seyi gormemezlikten gelinip yapmadigim seyler hakkinda yapmis gibi gosterilip ustume iftira atilmaya calisilması. İnsanlara güvenemiyorum kimseye inanmiyorum kimseye deger veremiyorum ve kimseyi de artik sevebilecegimi dusunmuyorum. Ben ayakta kalmak icin ne kadar cabaliyorsam benim kanatlarimi kirmak ayaklarimi kirmak icin o kadar cok ugrasiyorlar. Yaptiginiz hic bi iyilik gozukmuyor ustelik en sonunda sizi çıldırtiyorlar. En son yaptiginiz seyleri karsi tarafin yuzune vuruyorsunuz ve karsi taraf yuzsuz yuzsuz konuyu baska yere cekip sizi surekli manipüle etmeye calisiyor. Psikolojik siddeti dibine kadar bana yasattilar. Sadece şundan çok eminim. Elimden geleni fazlasıyla yaptım vicdanim rahat. Çünkü ben onu bu durumdan kurtarmak bagimliliktan cikartip eski sevdigin insana döndürmek için çok çaba sarfettim. Ama insanların gerçek yüzünü asıl şimdi görmeye başladım bu yüzden ruhum daha da çok yaralandı. Bu süreci en az yara ile nasıl atlatabilirim. Karşı taraf suçlu olduğu halde ve elimde kumarin kanıtları olduğu halde anlaşmalı boşanmaya yanaşmıyor çekişmeli bosanmada benim onada davaya da sürece de tahammül edebilecek bir sabrım kalmadı. Çok fedakarlıklar yaptım. Sanki bir anda tüm duvarlar üstüme yıkılmış ve bir köşede sıkışıp kalmış gibi hissediyorum. Güven, sadakat, inanç, sevgi, dogruluk, dürüst, kavramları sanki bana elveda dediler. 5 senelik evliliğim benim hayatıma mâl oldu. Bir yıkım ve bir enkaz bıraktı üstümde. Hiçbir şey olmamış gibi devam edelim davranalım dedi eşim olucak haysiyetsiz ve kaynanam. Çok şükür ailem yanımda her ne kadar olayları daha yeni öğrenselerde destek oluyorlar. Tek destek vermedikleri yanlarında olmam gerektiği. Çalıştığım ve evimin (kira) olduğu yere gitmemi istemiyorlar. Ama ben isimide meslegimi de seviyorum orayı bırakmak istemiyorum. Bana iyi geliyor. Ailemin bulunduğu yer küçük bi yer bu sebeple iş bulamam. Sevmediğin istemediğin bir işi sadece para için yapabilecek bir insan değilim. Belirsizliğin içine soktular beni. Kafamdaki belirsizlikler yüzünden sosyal hayata adapte olamıyorum. Gülemiyorum Çünkü bana gülmeyi unutturdu x kişisi. Destekleriniz benim için çok önemli şimdiden teşekkürler

dovstoyevski

Aileme kötü davranmak istemiyorum

Öncelikle ben lise öğrencisiyim ve anne babama normalde çok bağlıyım onları seviyorum, onlar da beni seviyorlar biliyorum. Ama bana karşı herhangi bir uyarıda bulundukları anda kendime hakim olamıyorum. Mesela sabah annem kakao döktüğüm için biraz söylendi bende dayanamadım bağırdım, çağırdım çok sinirlendim babam kızınca susmak yerine ona da bağırdım. Ve normal bir şekilde gecebilirken zaman bir anda kaos ortamı oluşturdum. Kardeşim var bir de bir tık kıskanç sürekli özel eşyalarımla ilgileniyor ve laf atıyor o yüzden ne zaman yanıma gelse tersliyorum, bağırıyorum ona da. Bazen keşke olmasaydı diyorum. Ve annem çok üzülüyor biz iyi anlaşamadığımız için. Nasıl düzeltebilirim, huzuru sürekli bozuyormuş gibi hissediyorum. Sosyal kaygı bozukluğum var ama pek bir bağlantısı olduğunu düşünmesem de yine de söylemek istedim.

Çocukluğumdaki kötü anları hafızamdan nasıl silebilirim?

Soruma nerden başlıyım nasıl başlıyım bilmiyorum sorunun merkezi sanırım çocukluğum çok da sevgi dolu bir ailede büyümedim ben annem küçük yaşta anne olmuş belki o yüzden anneliğin ne olduğunu çözemedi kızı gibi değil de babamla aralarındaki engel gibi gördü aç ya da açıkta bırakmadılar beni ama sevgilerinden yoksun bıraktılar bayramdan bayrama sarıldık üzülünce teselli etmek yerine kızdı annem babam da birşey diyemezdi içe kapandım bu yüzden doğru düzgün arkadaşım olmadı hiçbir şeye izin vermediler verselerde burnumdan gelirdi liseye gittim her tartışmamızda annem hava atıyorsun liseye gidiyorum diye derdi nişanlamdım ertesi gün bütün sevincimi yerle bir etti evlendim düğün günü damadına sana güvenmiyorum dedi mutluluğumuzu bozdu doğum yaptım herşeye karıştı dikişli halimle yerlere yattım ağladım kimsenin umurunda olmadı lohusa olan bendim ama onlar uzülmesin diye direndim sürekli aramamı yanına gitmemi istiyor bana bunları yaşatan anneme karşı içimde bir sevgi kalmadı ki benim babamda bunlara göz yumdu sustu eskiden iyi anlaştığımızı düşünürdüm babamla evlendikten sonra anladım ki herşeye tamam diyip geçiştirmiş iyi ya da kötü anne baba işte bu yaşa kadar baktılar saygısızlık yapmadım bugüne kadar içimden gelmiyor anne baba demek ne yapmam gerekiyor gerçekten şaşırdım yardımcı olursanız sevinirim

Eşimin yalanları

Eşimin bazı yalanları var par gibi borç alam ve bana borç verdim diye söylüyor ama pek inanamıyorum. Ve bir ticaret yapıyor çevre arkadaşları ile telefon yada ufak çaplı şeylerin alım ve satım da hep zara yapıyor bunun oda farkı da ama sürekli devam ediyor para konusunda aşırı tumsuz farklı bir yereler ödeme yapıyor. İnternet uzerinden oyun vs gibi ben her ay birikim yapalim diye birimkim yaparız kalan para ile ay sonu düşünürüz ama o oyun sitelerine vs yasal bahisle yada kirediye başvuruyor dafalarca konusmama rağmen bugün yine bir oyun sitesi de ödeme yapmış ve bu konu baya canımı sıkmaya başladı neyapmaliyim eşim babası üvey öz babası ile hiç gorumuyor. Ilgi ve alakası yok ve malesef benim babam da öyle yaşıyor ama bir kızının ne yaşadığı dan haberi yok bizim evliligmiz ani oldu ve kaçarak evlendik biz. Ve eşim yaptığı seyerden pişman olduğunu söylüyor ama tekrara ediyor eşim ailesi tutumlu ve geleceğe yatırım yapan biri ve çalışmayı seven bir aile benim eşim her ay işten izin alır eve gelir ve ben bunu eşimin ailesine de söylemiyorum esim. Baya yoldan çıkıyor gibi geliyor bana ne yapmalıyım