Aile Kategorisi

Kayınvalidem çocuğumla ne yapmaya çalışıyor?

Merhabalar 20 aylık oğlum var kayınvalidem sürekli anneliğimi resmen elimden almaya çalışıyor çocuğuma ben yemek yedirirken birden kaşığı elimden alıp o yedirmeye başlıyor ben çocuğuma bişeyin yanlış olduğunu anlatırken lafı ağzımdan alıp o devam ediyor kaç defa güzellikle söyledim ama anlamıyor sürekli beni eleştiriyor benim çocuğumu iyi disipline edemediğimi söylüyor ama ben gayet iyi ve yerinde davrandığımı düşünüyorum o bunu eleştirmen benim izin vermediğim şeydir çocuğuma izin veriyor Allah aşkıma bişey söyleyin ben bu kadına napayım ya cahil biri değil bilerek yapıyor çocuğum bana vursa mesela o dakikalarca gülüyor resmen oğlum onu daha çok sevsin beni istemesin bana bağlı olmasın istiyor ben çok yoruldum artık küsmek istemiyorum az görüşmeyi düşünüyorum ama daha nasıl davranayım güzellikle söylüyorum olmuyor sert söylüyorum bu seferde kötü benim her şeyimi eleştirmelerinden eşimi kıslanmalarından hepsinden bıkmışken sıra oğluma geldi😢

Kilom yüzünden çocuklarıma yetemiyorum

Kendimi özgüvensizim kilom yüzünden ve ic hic birseye yetişemiyorum bazen çok kafama takıyorum çocuklarıma yetisebiliyormuyum acaba diye bazen eşime çok öfkeleniyorum sebebini söylüyorum ama sanki duvara konuşuyormuşum gibi hissettiriyor sadece bazen çok ağlamak geliyor bazende hiç konuşmak istemiyorum kimseyle evde kalmak istiyorum stres yapıyorum hatta bu yüzden çok yata çıktı her yerimde bazen bekarlığımı özlüyorum keşke şunları şunları yapardım diyorum ama

Evlilik sorunlarını nasıl çözebileceğimi bilmiyorum, ne yapmalıyım?

Merhaba. Ben 6 yıllık evliyim. Eşimin babası sorumsuz, çalışmaz ve sürekli eşimden borç para alır sürekli bizim arabamızı ister. Hatta en son istediğinde kayinbabam çok kötü bir kaza yaptı arabamız dahil 5 araba pert ve bir yayaya çarptı vefat etti yaya. Ben eşime sürekli arabayı ve para vermemesi gerektiğini dile getiriyorum ve sürekli biz tartışıyoruz ta ki bu olaya kadar. Babası bize hiçbir zaman yardımcı olmadı. Düğünümüz ev eşyaları derken benim babam destek oldu eşime ama çoğunluğunu kendimiz yaptık. Bu yüzden babasına karşı zaten on yargim var birde sürekli çalışmayıp kahvede takılınca eşimden para istemesi zoruma gidiyor. Kiraciyiz ve eşim asgari ücretin az Bi miktar üstünde maaş alıyor. Bu kaza olalı 2 ay olacak eşimle hiç konusmadilar. Esim konuşmaya gitti cevap vermediler. Çünkü sigorta ve araba bizim üzerimize olduğu için borçların hepsi bizim üzerimize çıkıyor. En son gittiğinde eşimle kavga etmişler esim zaten geçmişten doluydu babasına patlama yaşamış. Babası da bu kazada olan şeylerin sonucunda hiç Bi şey yapmayacağını, ona hicbisey olmayacagini, bizim üzerimize hic bisey almamamiz gerektiğini söylemiş hatta benim konum geçmiş hakkımı çok yemiş. Ben 2 aydır sürekli bunları düşünüyorum onların her sıkıntısinda yanlarına koştuğumu düşünüyorum, bu insanlar beni bir kere aramadı üst sokaklarında oturuyorum gelmedi, bir kere halledeceğiz bir şekilde demedi. Kayinbabam hala çalışmayı düşünmüyor. Biz bu yıl arabayı satıp ev almayı hayal ediyorduk zar zor birikim yaptık onlarla beraber ama kayinbabam bunları asla görmüyor. Üzülmüyor, düşünmüyor. Kayinvalidem de aynı şekilde ama eşim babasını biliyor annesine konduramiyor. Benim 2 çocuğum var yediğim yemekten tad alamıyorum, çocuklarımla tam anlamıyla ilgilenemiyorum, eşimin canı zaten çok sıkkın ona bisey anlatamıyorum ne yapacağımı nasıl bir yol izleyeceğimi bilemiyorum.

Sinirlenmemek için ne yapmam gerekir her şeyi çok düşünüp çabuk sinirleniyorum?

Ufak bir olaya bile tahammülüm kalmadığı gibi hemen sinirleniyorum ve bağırıyorum bunu nasıl çözebilirim iyi bir anne olmak istiyorum bebeğim için sakin mutlu olmak istiyorum çok fazla düşünmemek istiyorum bağırmak yerine yapıcı olmak istiyorum kendimi suçluyorum iyi bir anne olmadığım için bağırdığım için bu şekilde düşünüyorum ücretler çok pahalı psikoloğa gidemiyorum ne yapacağım bilmiyorum tıkandım tükendim ben iyi bir anne olmalıyım

Ayrı ev konusunda eşimle anlaşamıyorum ne yapmalıyım?

Merhabalar öncelikle ben 4 yıl önce eşimle tanıştım severek evlendim ama eşimin bir şartı vardı anne ve babayla kalmak istiyordu ama ben bu durumu biraz istemedim sonra yapmasam ayrı eve geçerim dedim (kendine ait bir ev var ve eşyalı bir şekilde)ama yıllar geçti ben bu durumu eşimle sık sık iyi yada kötü dile getiriyorum ayrılmak istediğimi söylüyorum kendi evimde oturmak istediğimi ama o beni hiç dinlemiyor ve umursamıyor çok yoruldum annesi çok kötü davranıyor sürekli arkamdan konuşuyor yaptığım yemeği yemiyor hakaret ediyor beddua ediyor psikolojim tamamen bozuldu kendimi toparlıyamıyorum eşim kesinlikle annesine müdahile etmiyor o benim eşim sen böyle diyemezsin demiyor dayanamıyorum nolur yardım edin hatta bazen eşim bile çok hakaret ediyor boşanmak istediğimizde dile getirdim ama 3 yaşında bir oğlum olduğundan yapamıyorum çünkü o babasıyla çok mutlu gün içinde bazen ona bağrıyorum ve çok pişman oluyorum çok ağlıyorum canım çok yanıyor kendimi artık çok gibi hissediyorum

Babamın vefatı ile gelen pişmanlıklarımı nasıl yenerim?

Babam 11 Ay önce vefat etti biz onunla yaklaşık 2 yildir konuşmuyorduk çünkü ben hastaydım 4 yildir benimle ilgilenmedi kavga etti hep sürekli kavga ederdik o yüzden konuşmuyorduk annemle de benle de konusmuyordu babama baba demeyi o yaşarken özlemistim annemi de beni de üzdüğü için kizgindim ona kuah hastasiydi her zamanki gibi her yıl hastaneye yatardı iyi olup eve gelirdi bu sefer hastaneye döndükten 13gun sonra vefat etti 10. Günde doktor kontrolüne gitti çok iyiydi birden hasta oldu yine bizimle konusmadi uyurdu hep makineye bağlıydı normalde nefes almayınca makine öterdi onu kullanirdi ötmeyen makineye baglanmis ve makine calisiyordu o vefat edincede kendi odasinda vucudu buz gibi olmustu biz onu bulana kadar onun için çok üzüluyorum çok pismanim keşke yillardir yaptığım gibi herseye katlandım her şeye sustum hastalandım bunu yapamadım keşke o zamanda da sussaydim hep onun yanında olsaydim annemle babamı arasını yapsaydim yine her şeye rağmen babamin yanında olsaydim yine hergun ağlıyorum kendimi aglamaktan durduramiyorum çok pismanim kendi hastaligimdan dolayı zaten acı çekiyorum birde kendimi affedemiyorum babamı çok seviyordum ama kizgindim sadece bunları yazarken bile ağlıyorum sadece yapabildigim tek şey bu 5 senedir evdeyim hastayim yataktan çıkmıyorum çok ağrılarım var uyku saatlerim çok kötü sürekli kabuslar görüyorum babam vefat etmeden önce de kabuslar görürdüm 2019 da falan çalışıyordum o zamanlar sonra durmuştu kabuslarim yine başladı yeni değil babam vefatindan sonra artti geceleri uyuyamiyorum yatmaya calissamda en az 4 kere uyaniyorum gündüz uyuyorum genellikle annemle birlikte yasiyoruz 2 ablam var evliler çok korkuyorum karanliktan tek kalmaktan annemle aynı odada kalıyorum korkuyorum geceleri hep onu izliyorum ona da bisey olucak diye uzun zamandır dışarı cikmiyorum ciktimmida sadece hastaneye gidiyorum gücüm zaten yok ağrılarım da buna izin vermiyor kimseyle görüşmek konuşmak istemiyorum hep yatmak istiyorum ama bu durumdan çok sıkıldım kendim için birsey yapmaya gücüm yok hep halsizim değerlerim hep düşük takviyeli haplar içiyorum nafile kendimi Bi döngünün içindeymisiz gibi hissediyorum annemde bende çok üzülüyoruz ben daha çok psikiyatri gittim daha önce ilaç verip yolluyor verdigi ilaçlar ya uyutuyor yada kilo aldırıyor kimse dinlemiyor doğru düzgün ondan birdaha gitmek istemiyorum napicagimi bilmiyorum

Ailemle sürekli tartışıyorum bunun önüne nasıl geçebilirim?

Merhaba, aslında konuya nasıl girecegimden pek emin değilim. Ben sürekli ailemle kavga ediyorum. Onların sesini duymak veya onları görmek istemiyorum ama başlarına bir şey gelmesinden veya onları kaybetmekten korkuyorum. Geçmişte çok kötü şeyler yaşadım babam hep döverdi soverdi aşağılardı. Hatta kaç defa polise bile verdim onu kapının önüne polis topladım. Yaptıklarımdan asla pişman değilim çünkü ben boşu boşuna dayak yedim aşağılandım. Ve bunları yaşatmalarında ki tek sebep benim okumamdı. Okumamı babam asla istemiyordu ben de çok direndim ve kazandım üniversiteyi. Annem ve babam çok kavga ederler annem hep alttan alır ama onun acısını bize yansıtırdı. Bana hem destek olurdu hem de yerirdi. Sürekli senden bir b*k olmaz derdi. Annem de çok değişikti bilmiyorum yani o kadar berbat hissediyorum ki. .Son zamanlarda artık gözüm açıldı mi diyeyim başka bir şey mi oldu ikisi de beni kullanmaya başladı yıllarca annem babamın yaptıklarını anlattı hep onu kötü gösterdi ama gerçekten kötüydü o ama hem anlatıp hem de babanızdır derdi. Sonra babam bunu bana karşı annemi kötüleyerek yapmaya başladı babam asla düzelmez narsist biri ve bana iyi görünmeye başladı ben de okul okuduğum için maddi olarak destek olsun diye iyi geçinmeye çalışıyorum. Herkes birbirine karşı yapmacık ve yalancı şuan ikisinden de nefret ediyorum nasıl bu hayat böyle gider bilmiyorum babam beni hiç aramaz annem ararsa içimi inanılmaz nefret kaplıyor bir yandan da üzülüyorum onlara istedikleri hayatı yaşayamadılar diye ama bir yanım onlardan ölesiye nefret ediyor. Ne yapacağımı bilmiyorum nasıl hareket edeceğini bilmiyorum daha anlatamadığım çok şey var bana ne olduğunu ve ne yapacağım konusunda destek olursanız çok sevinirim

Eşimin ailesi ile aynı apartmanda yaşamanın zorluklarıyla nasıl baş edebilirim?

Neredeyse 3 yıldır evliyim eşimin ailesi sınırlarima saygı duymuyor, aile apartmanı olduğu için çok fazla maruz kalıyorum bu duruma, özellikle eşimin babaannesi beni rahatsız ediyor erken saatlerde kalkıp gürültü yapıyor, kapımın önünde, habersiz içeri girip çıkıyor, eşimle konuştum kaç defa rahatsız olduğumu ifade ettim, eşim durumu babaannesine anlattı ama hiç oralı olmadı, anlayışsız davrandıkları için hiçbiriyle görüşmek istemiyorum, eve kapandım hiç bir şeye hevesim kalmadı bu sefer de bizden kaçıyorsun diyorlar, eşimle sürekli tartışıyoruz, birbirimizi kırıyoruz. Aramızdaki sevgi ve saygı kavramları zedelendi.

Oğlumla iletişim kuramıyorum, ne yapmalıyım?

Oğlumla hiç iletişim kuramıyorum misafir gibi işten gelip yemeğini yiyip televizyon izleyip gidip yatıp yarın işe hep aynı konuştuğum her şeyi olumsuz cevaplar verip tersliyor ben eşimden ayrıyım oğlum benimle yaşıyor babayla görüşmüyor aramızda kavga falan olmadan evi terketti baba hiç iletişim kurmuyor ilgi alaka madde sıkıntımız yok çok şükür maaş kartım hep oğlumda ortak kullanıyoruz yanlışmış yapıyorum bilmiyorum iletişim kurmam için ne yapmam gerekir?

Eşimle neden sohbet edemiyorum ve hiç mutlu değilim! Ayrılmalı mıyım?

8 yıllık evliyim. Eşimle görücü usulü evlendik ,bipolar hastasıyım çok konuşuyorum kontrollü bir şekilde ilacı bıraktım, eşim ailesine normalden daha fazla düşkün buna bağlı olarak gerek ailesiyle ve gerek kendiyle çok yüz göz olduk , ailesiyle beraber yaşadım 2 yıldır ayrı yaşıyoruz ama eşimle çok itirazlardan kavgadan dolayı eskiden ailesini evde beklediğim için gezdirmedigi için diye düşünüyorum şimdide gezdirmiyor kısıtlı süre disaridayiz hemen bir yemek yiyip hemen eve gelmek istiyor ben kendimden uzaklaştırıyor musun herzaman böyle diyor herkese hayır diyemeyen herkesin sıkıntısına koşan yapısı var ve bu beni zorluyor çok yufka yürekli ama ben ailesine ettiğim laflardan dolayı sanirim manipülasyon ve zaman zaman narsistik tavırlar sergiliyor hep kaçıyor yani evde yalnızım kendimi tutamıyorum sürekli ailesinin bana yaptıklarını benim haklı olduğumu anlatıyorum ve istem dışı bir anlattigimi en az 2 ,3 kez anlatiyorum (Eliyisi tarafında çok fazla kocamin) Yalnızlık hep hissediyorum çocuklukta yaşadığım sıkıntılar daha çok pekiştiriyor sonuç olarak evliligimde yalnızım bana sürekli birşeyler yapacağım sabret bekle diyen biri var ayrigin esginden döndük kararımı vermiştim geri donderdi yalvardı o zaman uzulmemistim hiç şimdi çok üzülüyorum nedendir ayrılırsam yani. Çok ümitlendirdi ev yapacağım istediklerini hep yapacağım diyor, 8 yıldır hep borcu vardı borcunu bekletti , ailesinin yaptıkları yenilir yutulur cinsten değil hepsini savunuyor ve hiçbir şey olmamış gibi tavır bile yapmadan yardımcı oluyor normaldir ailesi ama tavirde koyması gerekmiyor mu ben seni hiç ezdirmiyorum diyor bana sahip çıkıyor eminim ama bunu benim yanımda asla yapmıyor sen bunu yapamazsın ne hakkın var vs diye hiç duymadım yorgunum k. marastayim 6 şubat depreminde ayrılık aşamasındayım ve ok soğukkanlıydim depremde hiç korkmadim ölümden o kadar canım yanmış ki 😔deprem çantası hazırladım sıcak tutacak şeyler aldım yiyecek bile düşündüm mutfağa giremedim yani ölüm bile korkutmadi annem çok şaşırmıştı hatta çünkü çok korkak biriyim bipolarim ve mantıklı şekilde dusunmusum her ayrıntıyı eşimle çok iyi anlaşmak istiyorum ailesi eve hergun baskın yapardi 6 yıldır zorla yeğenini yanıma koydular okula gitsin diye yalnız kalmayalım diye atandı ama ayrı eve çıkmadı zorla yemek iş yaptırıldı ve şimdi ailesi eve gelince savunmaya geçiyorum istemiyorum diye sıkıntı yaşıyoruz beni istemiyor mu gideyim deyince bırakmıyor seviyorum diyor