Aile Kategorisi

Kayınvalidem beni kötülüyor

Merhaba ben evli ve 2 çocuk annesiyim kayınvalidemle yaşıyorum oğlu onun için o kadar değerliki oğlumda oğlum benim hakkımda olur olmadık şeyler gider anlatır oğluna arkamdan yapmadığı dedikodu kalmadi psikolojik destek almak istiyorum ama ilaç tedavileri korkutuyor beni psikolojim bozulmuş durumda durup dururken ağlamalar gülmeler yaşıyorum kafama çok takıyorum disari cikarken acaba bununlada benim hakkimda konuştumu diye düşünmekten alikoyamiyorum kendimi hic yapmamız bir sucum yokken saygıda kusur etmiyorum asla ama bütün dünyadaki suçları üstüme yüklüyor ayri ev diyorum eşim hayir cikamayiz diyor boşansam iki çocuğum var kendi günahlarini benim kitabıma yazmaya çalışıyorlar psikolojik anlamda hiç iyi değilim ne yapmam gerek bana akıl verin lütfen

Eşimin eski kız arkadaşı rahatsız ediyor

İyi günler ben 3 aylık evliyim ama düğünüm daha olmadı 1 hafta sonra düğünüm yapılacak. Eşimin eski kız arkadaşı sürekli beni ve eşimi rahatsız ediyor ve buda bende eşime olan güvensizlik oluşturuyor kız ayrılmamız için her şey yapıyor eşim beni aldattığından bile şüpheleniyorum ama ayrılamıyor çünkü ilişkiye girdim sizce ne yapmam gerekiyor sürekli tartışıyoruz ve aileleride karıştırıyorum lütfen bana yardımcı olun ne yapmam gerekiyor

Eşimle sorunlarımızı çözmek istiyorum

Kocamla anlamsız yere sürekli kavga ediyoruz. Sürekli tlfınunu kontrol ediyorum beni aldatacak düşüncesi var sürekli şüphe duyuyorum. Çalışıyor akşam geliyor uyuyor sosyal bir hayatımız hiç olmadı. Son kavgamızdan sonra git gide birbirimizden soğuduğumuzu anladım birbirimizi çok yıpratıyoruz iki tarafta anlaşılmak istiyor beni anlatmasını o kadar çok istiyorum ki beni anlamak yerine yaptığı davranışa kızarken davranışlarımı yargılıyor. Her sözünü her hareketini çok kafaya takıyorum. Telefonunda arkadaşıyla bir konuşmasını gördüm eski bir sevgilisini arkadaşının düğününe gelmesini istemediğini arkadaşına gelmesin sakın hayatımı mahveder diyordu beni geleceğim için. Bana açıklaması da şuydu kadın takıntılıymış durduk yere gelip olmayan şeyleri söyleyebilirmiş kadın nişanlı çocuğu var gayri meşhur normalde bana eski tanıdık olsun görse söylerdi bunu saklama gereği duydu üstüne kızı düğünden uzaklaştırmak istediler konuştuğu arkadaşını aradım kocamdan gizli sordum kız takıntılı dedi değişik dedi herkesin hayatına karışan biriymiş durduk yerde huzurunuz kaçmasın diye söylemek istememiştir sana eşin dedi. Ama hala içimde şüphe var. Bu yüzden onunla kavga ettiğim için çok sinirlendi ilk kez başka yataklarda yatıyoruz. İkimizde konulmak istemiyoruz birbirimizle. Ne konuşsam boş geleceği için konuşmuyorum onun konuşmasını bekliyorum ama o da konuşmuyor benle dışarda hiç bişey yok gibi davranıyoruz evde yüzümüze bakmıyoruz çok yoruldum çabalamaktan. Benim için bişey yapmıyor artık bunu ona söyleyince de kızıyor bana. Cidden ya tamamen bitsin istiyorum evli gibi bir değiliz ya da gelip bişeyleri düzeltmeye çalışıp sorunlarını görüp çabalasın istiyorum içimizinse tahammülü yok artık. Birbirimizi çok seviyoruz beni sevdiğini biliyorum benim için ailesinin karşısında durdu kaç defa ben de zor biriyim bazen çekilmez de olabiliyorum ona da hak veriyorum ama anlaşamıyoruz o işi dışında hiç bişeye ilgi duymaz oldu kendi ailesine çok önem veriyor aşırı sosyal biri tanımadığı insan yok tam tersi ben hiç dosya biri değilim hep onunla konuşup gülüp eğlenmek dertleşmek istiyorum ama olmuyor bu istediğim o derdini içine atar iş konusunda abisiyle dertleşir ya da . Çocuğumuz oldu o olduktan sonra bana karşı ilgi alakası kesildi en son 5 ay onca birlikte bişeyler yaptık şimdi diyorum yalnız bişeyler yapalım tamm diyor ama yapmıyor isteksiz hep sohbet eksikliğimiz var ben hep eksik hissediyorum eve geliyor tlfla vakit geçiriyoruz uyuyor sonra. Güvenimi daha önce kırdı bu son olaydan sonra hiç güvenim kalmadı toplamaya çalışmıyor hiç. Hep bir kavga ederiz kalbimi kırar bir süre sonra hiç bişey olmamış gibi yapar ben yoruldum gönül almasını bilmiyor. Sadakatli ama bazı şeylerini gördükten sonra onda da şüphe duyurum . Saygımız herzman var ama kavga ederken kendimizden geçiyoruz . Ben ona çok bağlıyım bütün hayatımı ona bağlamışım biliyorum yanlış yaptığım ama ona çok değer veriyorum herşeyden çok en ufak bişeyinde üzülüyorum ağlama isteği oluyor o da bundan sıkıldı çok duygusalım. Ben böyleyim diye pandanda biraz hassasiyet göstermesini bekliyorum ben ağlayınca kızıyor bana değer vermesini beklerken değersiz hissediyorum. Başka kişilere ilgi duyduğunu düşünmeye başladım. Bu beni çok üzüyor çok etkiliyor kafaya takıyorum çok üzülüyorum kendi içimde sürekli mutsuz oluyorum beni üzüyor gönlümü alınıyor sonra neden hep yüzün düşük diyor bana. Biliyorum ilişkimiz hiç sağlıklı değil çok kavga ettik sonra bir bişey olmamış gibi barıştık hep bazen konuşarakta oldu konuşup birbirimizi anlayınca dünyalar kadar mutlu oluyorum. Sorunlarımızı görmezden gelmek yerine konuşunca düzeliyor bişeyler. Şuan ne yapacağımı bilmiyorum bağırıp çağırmak istiyorum bir yandan bir yandan susmak yavaşça bitirmek istiyorum beni görmüyor. Bu kadar mutsuzken beni görmüyor . Onu anlayamıyorum çok karışık çok zor. Arkadaşının düğününe gidecem eski sevgilisi gelirse ne yapmalıyım neye inanacağım bilmiyorum aralarında yeni bişeyler olmuş gibi hissediyorum ama yanılıyorsam çok şüphe ediyorum onun yüzünden. Açıklama yaparken neden özeline girdiğim için tartıştık benim hiç özelim olmayacakmı herşeyin içindesin dedi . Açıklama yap diyorum inanmak istiyorum ona eski konular konuşmak istemedi bir süre sonra anlattı kız takıntılı seninle yüz yüze gelsin istemiyorum dedi bana saçma sapan hareketler yapıyor dedi geçen görmüş kendisini öyle açıldı konu. Ya bilmiyorum bana yalan söylüyor bazen herşeye kavga ediyormuşum diye yine yalan söylüyor ama bu sefer farklı geliyor bişeyler var ama benden saklıyor . Kızla bişeyler mi yaşamış şüphe ettiriyor bana arkadaşına da demiş kız sorarsa beni o piç aldatır ortada bırakır gibi şeyler söyle arkadaş ortamında ki benden uzaklaşsın demiş heryerden engelledim demiş baktım 3 tane tlf kullanıyor hiç birinde yeni engellemiş biri yok herşeyini kontrol ederim hiç bişey bulmadım çok aklllı ve çok iyi yalancı olduğu için de şüphem devam ediyor. Şey de der benim gizlim saklım bişeyim yok al bak ne istersen ama işteyken sildiğini düşünüyorum bilmiyorum siliyor mu. Düğüne gitmek istemediğini söyledi bende gşdecez dedim kız gelebilirmiş gelsin ya niye bu kadar sıkıntı yapıyor görmek istiyorum hatta kızla gidip konuşmak . Beni kendisi böyle yaptı ben bu kadar paronaya değildim onu eskiden dahs çok sıkardım şimdi daha çok sıkılıyor . Ne yapmam gerek kendimi berbat hissediyorum

Manipüle ediliyorum ve eşim ailemi istemiyor

9 aylık evliyim eşimle severek evlendik ailemin bize gelmesini istemiyor kimsenin evimize gelmesini istemiyor hep aileler yüzünden kavga ediyoruz ve bana çok bağırıyor beni ağlatıyor ve ben ağlarken hiç yanıma gelmiyor sonra bir şey olmamış gibi özür diliyor sonra yine aynı şeyler kendimi çok değersiz ve boşlukta hissediyorum kendimi sürekli ailem ve eşim arasında kalarak buluyorum bu duygular günlük yaşamda hiçbir şey yapmak istemiyorum buna sebep oluyor hep uyumak istiyorum işimi bıraktım öğretmenim ama işe gitmek istemedim ve istifa ettim evliliğim ve eşim benim için tam bir hayal kırıklığı düğün gününden itibaren eşim gerçek yüzünü gösterdi düğün günüm benim için bir travma o günü hatırlamak bana çok acı veriyor ailesi ve eşimin yaptıkları hiç aklımdan içimden çıkmıyor evde yalnızım sıkılıyorum annem ve kız kardeşim yanıma geliyor eşim işten geldiğinde kızıyor rahatsız oluyor buraya gelmesinler diyor ailemin bir işini yaptığında hep yüzünü aşıyor minnetle yapıyor hiç onları arayıp hal hatır sormuyor ve ailemde bundan rahatsızlık duyuyor bende hep arada kalıyorum eşim evlendikten sonra çok değişti bizim için hiçbir şey yapmıyor ve hep yalan konuşuyor ben onun ailesiyle görüşüyorum ama o aynısını istemiyor bana merhameti yok bazen boşanmayı düşünüyorum sonra onsuzda yapamam basen diyorum ki kimseye haber vermeden çok uzaklarda tek başıma bir hayat kursam lütfen yardım edin lütfen

Evliliğimin yoluna girmesi için ne yapmalıyım?

Merhabalar 3 yıldır evliyim 2 yaşında kızım var eşimle sürekli tartışyorduk sinirlenip bağırdığım için böyle olduğunu söylüyor sürekli eskisi gibi bağırmıyorum ama yine olmuyor bana karşı sürekli ilgisiz sürekli bahaneleri var oysa sevginin bahanesi olmaz ki kendimi yalnız hissediyorum üzüntümü sevincimi paylaşabileceğim hiç kimsem yok bazen kendimi anne olarak da yetersiz hissediyorum güçlü olmaya çalışıyorum ama yapamıyorum bedenim de ruhum da çok yorgun hissettiriyor bana ailemde sevmedi beni zaten bir kere başımı okşayıp güzel kızım demediler aynalara küstüm sevmedim yıllarca kendimi elimden tutan hiç kimse yok kendi kendime güçlü olamıyorum ben

Sevgi nedir bir ailede?

Bazen kendimi çok kötü hissediyorum bütün bu olanlar benim değerimi ailem de ki yerimi b li etmiş ti ve ben bugün bir evlik içindeyim ve mutluyum ben hiç bir zamana annem ve babamın evinde kendi evim gibi hissetmedim ve hiç bir zman kardeşlerim yakın ve koşul siz. benim ile her zorlukta yanımda olmadılar ve herkes masraf aile nedir sevgi saygı vs bilmiyorum evet bir evlilik yaptım ve. Kimse bunu istemedi başta annem annem benim. Hep ablam ile kıyasladı o bana hediyeler alır sen almıyorsun yada o şöyle bu böyle kıyaslama dan nefret edim o gün ve evde ol. ak istemedim bir eşim teyzesi ile sohbet etim eve geldiğim için pişmanım dedim ve annem eşimin teyzesini o gün tanıdı ve benim evliligimde sahip çıkmadı her şey bahane oldu benim de istemediğim bir evliliğe. Zorlarken ben de annem ben onla evlenmek istemiyorum biri ile tanıştım dedim konuş anlaş dedi ama o kişi eşim teyzesi olduğunu bilmezdi sevmedi kadını benim de evliliğe karşı geldi herşey ters giti maalesef deprem mi. Ablam hamileliği abim görev yeri hepsi engeldi benim mutluluğuma ama annem karşı geldi ve ben de evde o ay çıktım ve ise gitim yatılı yurtta kalır Ken işten cikarildim bu eve gitmem söylediler ve ben o gün evi terk etim. Ama bir umut annem benim aramda durur da bana sahip çıkar dedim olmadı şimdi benim abim kardeşlerim ve ailem yok bizi öldü bil dediler 2yil geçti ama annem bana karşı hiç bir özlemi olmamız gibi davrandı bir kere gördüm yüzünü annem bana sarilmadi bile ve kardeşlerim iyi günü bırak kötü gunumde yanımda olmadı lar ve kırgınım umarım birgün beni analr lar tek umudum bu yönde ve pişman degilm insanlrin beni anlamadı için ne yapmaliyim.

Ailemin yarattığı etkiden nasıl kurtulurum?

Sürekli eleştiren bir ailede büyüdüm. Fark edilmekten, iyi/kötü eleştirilmekten çok korkuyorum. Sadece temizlik yapınca iltifat aldığım için takıntılı biri olmaya başladım ve bu takıntılarım yüzünden kendimi sürekli pis hissediyorum. Hep savunma modundayım basit yüz ifadelerinde bile insanların benden nefret ettiğini düşünüyorum. Ailem yaptığım büyük başarılarda bile aferin demek yerine böyle yapsaymışsın diyorlar ve yaşım gereği onlarla yaşıyorum. Artık hiçbir konuda özgüvenim kalmadı bu yüzden yapmam gereken işleri bile ümitsizlikle erteliyorum veya iptal ediyorum. Ne affedebiliyorum ne de onları anlayabiliyorum, kendi içimde sıkışıp kaldım.

Eşimin beni anlaması için ne yapmam lazım?

Merhaba, ben Hatice iki yıldır evliyim eşimle ilk tanıştığımızda çok romantik sevgi dolu saygılı bir insandı. Hemen evlendik davranışları bir anda tam tersi oldu aslında kavgacı yeri geldiğinde saygısız bir insanmış. Büyük bir hayal kırıklığı içerisinde yalvararak eskisi gibi davranmasını istiyor ve manevi olarak mutlu etmesi için dileniyorum. Çoğu tartışmada kas spazmı geçirmeye başladım. Kendimi özel ve Kadın gibi hissetmiyorum.

Bazen manipüle edildiğimi düşünüyorum

Eşimle kavga ettiğimizde onu anlamadığımı anlasam dahi verdiğim tepkilere karşı ben suçluymuşum gibi bir tepki veriyor. Ve ona onun istediği gibi cevaplar vermemi bekliyor. Kendimi suçlu psikolojisine sokuyorum ve sorun bende mi diye sürekli düşünüyorum. Manipüle midir bu? Kendimi hevessiz tüm renkleri solmuş gibi hissediyorum. Cıvıl cıvıl biriyken hiçbir şey mutlu etmiyor. Tatmin olmuyorum mutlu anlarımdan. Sizce ben ne yapmalıyım?

Kriz anlarında kendime sürekli zarar veriyorum

Merhaba. Öncelikle erken cevap verirseniz sevinirim. Bu uygulama daha çok acil olmayan sorular için , yarın da psikiyatri randevum var ama bekleyemedim tazeyken sormak istedim Ben kendime karşı çok acımasızım, diğer insanlara karşı bi o kadar da merhametliyim. Anlayamıyorum neden böyle olduğunu. Kişilik bozukluğum mu var diye düşünüyorum. Sinir krizleri geçirip kendime ve eşyalara zarar veriyorum. Mesela bugün hazırlanıp çıkıcaktım. Saçımı bir türlü yapamadım ve aynada o halde kendimi görünce sinirlendim kriz geçirdim yüzümü çizdim. Yukarıdan aşağıya tamamen kıpkırmızı. Bu halde kimsenin içine de çıkamıyorum. Ailem bu konuda anlayış göstermiyor onun yerine davranışımdan dolayı bana kızıyorlar. Millet ne düşünür ne der diyorlar altında yatan sebebe odaklanmıyorlar. Ben de bu durumdan kurtulmak istiyorum. Üniversite ikinci sınıfım bu sene KYK da kalmayı düşünüyorum ama bu durum beni orada çok zorlicak o yüzden halletmem gerekiyor. Yardımcı olabilir misiniz? Birkaç tavsiye verirseniz çok sevinirim teşekkürler