Aile Kategorisi

Kaçarak evlendim nişanlıyken ayırmak istediler

Bir buçuk sene önce kaçarak evlendim nişanlıydık ayırmak istediler o telefon işi bitecek bir daha görüşmeyeceksin dediler. O zamana kadar ne yaparlarsa yapsınlar hep susup sineye çekmiştim o gün birşey oldu ben bile bana şaşırdım nişanlımın ailesi yok diye istemiyorlardı ne yaparsa yapsın sorun ediyorlardı o gün kaçalım dedim ve ben onların korkusundan adım atmaya korkan ben kaçtım gittim yeni bir hayata başladım evlendim o an bile el elalem dediler sen ne hissediyorsun yada biz ne yaptık demediler. Düğüne geldiler el elalem için. Hamileliğim zorlu geçti. Hastanede yattım bir hafta boyunca. 2 kere düşük tehlikesi geçirdim. Ziyarete geldi annem çorba getireyim şunu getireyim bunu getireyim dedi akşam ziyaretçi saatinde çok bekledim ne yazan oldu ne arayan ne gelen… Neyse. . hamilelikten önce 2/3 kere gittik eşimle fakat içimin almadığı bir duygu var gitmek istemiyorum samimi gelmiyordu ama özlüyordum da. Bilmiyorum ki bunu nasıl tarif edebilirim. O hastane mevzusundan sonra iyice soğumuştum. Ama bir çorba görüp iç çekmişliğimde çok olmuştur. Velhasıl kelam öyle yada böyle hamilelik sürecimi eşimin desteğiyle atlattım. Doğum yaptım. Şuan bebeğim 2 aylık oldu. Pazar günü çat kapı geldi annem kardeşimle beraber. Kızım pazartesi hastaneye yatacak salı anjiyo olacaktı dua istemek için paylaşmıştım gördüğü halde haberi yokmuş gibi davrandı geçmişi açtı daha ne kadar sürecek dedi ben kendimi toparlamak istedim dediğimde bir buçuk sene oldu daha mı toparlayamadın dedi hani o evde psikolojik sıkıntılarım vardı ya şimdi hiçbiri kalmadı iyileşiyorum derken sözümü kesip götürdük ya hastaneye dedi ne kolay değil mi evladın kendini bildi bileli sizin yüzünüzden geceleri altına kaçırıyor bunu bile bile herşeyin sorumlusu oymuş gibi yada günah keçisi ilan edilmiş gibi iyice bunaltıp üstüne gidenler daha da kötü hale getirenler hasta ettiklerini tedavi ettirmeye götürüyorlar. Ama onlara sorsan mükemmel bir ebeveynler. Herşeyi geçtim ben yine affeder sineye çekerdim alıştım der susardım. Konuşma böyle devam ederken ben konuşabilecek durumda değilim bebeğim yarın hastaneye yatacak dedim ona rağmen görüşmek istersen kapı orda istemezsen kendin bilirsin bu son adımım dedi gitti. Bekliyorum ki hastaneye gelirler ararlar yazarlar sonuçta daha minicik bir bebek riskli bir bölgedeki damarı açmak için girecekler yedi kat yabancı olsa bile için gider merak edersin canının canı o nasıl bu kadar katı olabildiniz? Daha dün aradı açmadım kimse kusura bakmasın ben o hastane köşelerinde oturup ağlarken sadece eşim ve ablam vardı yanımda ben evladıma birşey olacak korkusu yaşarken yanımda olmayanlar şimdi hiç olmasın dedim kendi kendime siz olsanız ne hissedersiniz ne düşünürsünüz ne yapardınız ben sıkıştım kaldım bana yardım edin lütfen bende anne oldum annelik benim gördüğüm gibi değilmiş anne olunca anladım.

Eşim bana sürekli bencil diyor

Merhaba. Eşimle hiç anlaşamıyoruz. Ben temizlik konusunda çok titizim istemeden ona karışıyorum. O da bana evlendiğimiz günden beri bencilsin diyip duruyor. Anlaşamıyoruz. Her konuda da annesini savunuyor. Ona hiç toz kondurmuyor. Bana destek olmuyor. Eşimin bana değer vermesini nasıl sağlarım. Beni sürekli değersiz görüyor. Başkaları eşleri için güzel bir şey yapsa onlara gidip şöyle diyor: yapmayın benim hanım da istiyor. Bana yardım edin ne yapmalıyım?

Aldatılma korkusu

Eşimle 9 yıldır evliyiz aslında büyük problemlerimiz yok ama son bir kaç aydır sürekli onu takip etme ihtiyacı duyuyorum. Bir aldatılmayla karşılaşmadım ama şüphelendigim şeyler oldu esim açıkladı ama benim içimde ki o kontrol etme isteği geçmiyor. Her hareketinden, her cümlesinden şüphelenmeye başladım ve bununla bas edemiyorum. Internette araştırırken çocukken yaşanan cinsel istismar altinda yatan bi neden olabilir diye okudum. Böyle birsey yaşadım sizce bundan kaynaklı şuan bu sorunları yaşıyor olabilir miyim. Nasıl asarım bu durumu. Hem kendime hemde istemeden esime psikolojik olarak zarar veriyorum

Evlilik sorunları ve kendimi nasıl toparlayabilirim

İyi günler ben 30 yaşında evli bir kız çocuğu annesiyim evliliğim başlarda çok iyiydi çok mutluyduk fakat uzun zamandır özellikle son iki senedir iki üç kez boşanma davası açıp vazgeçecek durumlara geldik çok bunaldım yataktan çıkmak istemiyorum dışarı çıkacak enerji bulamıyorum evde iki iş yapıp zar zor geri yatağa atıyorum kendimi çocuğuma bile sevgi gosteresim yok eşimin ailesiyle kalıyoruz abisi kız kardeşi ve annesi bide biz abisi dışında kimseyle muhattap olmak istemiyorum hiç birini sevmiyorum özellikle kız kardesiyle evlendiğimizden beri dusman gibiyiz eşim ise çalışır yataktan öğlen iki üç gibi kalkar direkt ise gider gece yarisi 3 4lerde gelir kendine anca yeter kazandığı para bu zamana kadar ben kendi kazandığım maaş ile kızıma evime baktım hatta belki ayrı eve çıkarız diye çeyiz bile yaptım fakat son iki aydır halsizlikden işi bıraktım ve iki aydır beş kuruş para vermediği gibi kredi borcumuzu ödemediği için kendi emegimle biriktirdiğim altinlarimi bozdurup krediyi bile ben ödedim eve beş kuruş vermez asla bana da öyle ilgi zaten sıfır aslında anlatılacak o kadar çok şey var ki şuan beni anlamanız bile mümkün değil kaynanam köye gider yazları yazın çocuğumu ise götürür kızımla beraber çalışıp akşam 10da işten çıkarız ona rağmen ailesine asla kendimi begendiremedim hiç bir zaman helal olsun sana demediler herkes çocuğuna bak çalışma dedi çalışmadım ailesi nin paraya ihtiyaci oldu Birgül ise gir dediler ne istediklerini hiç bir zaman anlamadım herkese hep iyi niyetli oldugum halde hiç bir zaman hakkettigim gibi değer görmedim ve şuan tükenmiş gibi hissediyorum kendimi bir ailem yok gidecek bir yerim yok bosansam tek başıma nereye gideceğim çocuğu nasıl bırakacağım boşanmasam kendimi nasıl iyilestirecegim

Keyifsiz kocama karşı anlayışlı olmalı mıyım?

Eşim bize vakit ayırıyor ancak sürekli uyuyor elinde telefon yatıyor evin içinde sürekli elinde telefon yatan birisini görmek aşırı sinir bozucu işe gidiyor geziyor ek iş yapıyor her şey de gayet normal enerjik keyifli bizimle bişe yaparken sürekli uykusu var ve keyifsiz bu halde yaptığımız etkinlikler bana da keyif vermiyor sırf yapmış olmak için yapıyor gibi geliyor acaba ben mi abartıyorum bilmiyorum

Okul bitmiyor ailem bitirmeye zorluyor

Okul uzadı kendi hayli hazırda işim olmasına rağmen ailem okulu bitirmemi istiyor ama yaptıgım iş ve benim isteksizliğim bitmesine yardımcı olamıyor bu ikilem beni çok yoruyor Fotoğrafçıyım yoğun bir çalışma hayatım var okul bir nebze aksıyor ve okul dükkan arası işime bile konsantre olamıyorum ortadan 2 bölünebilirim aklım çok karışık kimse bişe anlatamıyorum kendi içimde savaş veriyorum bi yere kadar getirebildim

Fazla iyi niyetliyim bunu nasıl aşarım

Eşimin maddi ve manevi konularda önceliği ailesini tutup bizim ihtiyaçlarımızı göz ardı bazen de arka planda tutması bana aşırı bir değersizlik hissi yüklüyor. Ailesi için pek çok ödün verdiğim halde. Kendisiyle paylaşıyorum ama asla anlamıyor. bu yüzden gelecek kaygısı yaşıyorum en çok da çocuğum için. sürekli kendimi düşünceler içinde boğulmuş buluyorum. Aşırı kaygılı hissediyorum bunu nasıl aşabilirim bilmiyorum. İçimde zedelenen duygular var nasıl toparlayabilirim bilmiyorum. Eşime karşı duyduğum aşk git gide kızgınlığa, kırgınlığa dönüşüyor. Ve ben evliliğimizin gidişatından şüphe duyuyorum. Yardımcı olursanız sevinirim.

Beklentisiz bir insan olmak istiyorum

Merhaba hocam. Ben 29 esim 32 yasinda 10 yil once tabistik 5 sene once evlendik . Cok zorlu bir surecti bizim icin evlilik . Eşimin ailesi beni hicbir zaman istemediler benim en buyuk hatam bunu bilerek kabul etmem . Daha dogrusu beni tanirlarsa seveceklerini dusundum sevgi saygi kavrami benim kafamda cok baska yerlerdeydi cunku ben annemden boyle ogrenmistim ……………………. . ( babamla gorusmuyorum ayrilar annemler) ben esimi aslinda babamin tam tersi diye sevdim icki sigara aldatma vs. Yok diye ama bunlar malesef yetmiyormus . Esimde kotu aliskanliklar yok ama beni ailesine karsi savunmaz cok asagiladi ailesi halada asagilarlar ( suan cok nadir gorusuyorum o yuzden) ilgi gostermez cok mesafelidir Ben ilgi gormeyi- gostermeyi, sevgi gormeyi - gostermeyi, romantizmi gormeyi- gostermeyi fazlasiyla isteyen biriyim karsiligini da fazlasiyla veririm hediyeler aliirim esime o almaz yada vermesini bilemz . Son medel telfon aldi elemaniyla eve gonderdi . Bana sayisiz altin aldi baskasiyla gonderdi eve kendisi bir nevi pazarlamyi vermeyi bilmez hic yada cok onemsizdir onun icin bu seyler . babam cok kucuklugumden beri hayatimda degil ve benim Bir tarafim cok eksik o eksikligi esimden sevgisiyle Doldurmasini bekledim ama malesef o benim icin uzulmez bile merhametsiz bir insan utaniyorum Bunu soylerken ama ben sevgi dileniyor gibiyim esime soylerim bena ilgili olmani istiyorum bana sevgini goster seviyorsan vs ama degisen hic bisey yok . Esim 2 senedir yurtdisinda gunde 1 kez arar biraz konusur kapatiriz ben ozluyorum konusmak istiyorum iki ekim kanda olsa birakir esime gore ayarlarim kendimi ama o hic bana gore hayatini sekillendirmez ben acarsam tlfnu konusuruz acmazsam uyur beklemez beni yani . Ben konusmak istiyorum ozluyorum ama cogu zaman konustuguma beni pisman eder mesafeli konusmasiyla ilgisizligiyle vs. Ben degerimi hissetsiin istiyorum beni kaybetmekten korkmasini istiyorum . Cok karmaşık ve eksik anlattim biliyorum hocam ama ozetle bu yardimci olursaniz cok sevinirim simdiden tesekkurler .

Kayınvalidem neden bana sürekli eltimi anlatıyor?

Benden 5 yaş küçük bir eltim var. Kaynanam bana onu ve kaynımı anlatıp duruyor. Onların işlerini övüyor vs. Halbuki benim mesleğim onlarınkinden üstün. Onlardan hiç hoşlanmıyorum ve görüşmüyorum. Kocamla telefonda konuşuyorlar. Eltim ve kaynım benimle iyiymiş gibi davrnıyorlar kaynanamın yanında. Ama normalde benim bayramımı bile kutlamazlar. kaynanam onlarla konuşmadığım halde bana onları neden anlatıyor sizce? Ve bu konuda ne yapabilirim? Kocam da ban a destek olmuyor.

Eşimle anlaşamıyoruz ne yapmalıyım?

Merhaba. Eşimle üniversiteden beri tanışmamıza rağmen evlendiğimiz 7 senenin çoğu zamanı anlaşamıyoruz. Eşimin ailesi ve akrabaları bana laf sokuyor ve ben bu laflara cevap veremiyor ve evde eşime anlatıyorum ama eşim hemen onları savunmaya geçiyor. Kendimi bu evde yalnız hissediyorum. Daha önce beraber piskoloğa da gittik işe yaramadı. Hep beni suçlu buluyor. Ne yapmalıyım? 2 yaşında bir çocuğumuz var ve o da kavgalarımıza şahit oluyor. Kaynanamın bana laf sokmasını asla kabul etmiyor ve ben yalan söylüyorum gibi davranıyor. Ne yapmalıyım?