Aile Kategorisi

Ailem sevdiğim çocuğu kabullenemiyor

Annemin çok iyi tanıdığı bir çocukla konuşuyorum. Çocuğun geçmişi aşırı kötü fakat artık değişmek için çabaladığını görüyorum, ve değişiyorda. Anneme bunu kabullendiremiyorum asla olmaz diyip duruyor. Uzun zamandır görüşmedikleri için onu hala eskisi gibi sanıyor. Babama benzetiyor ve geleceğimin kötü olacağından bahsediyor. İkisi arasında tercih yapmamı isteyecek kadar zorlaştırdı konuyu. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum çünkü asla kabullenmeyecek gibi fakat sevdamdan vazgeçmekte istemiyorum çok mutluyum. Yardımcı olursanız sevinirim

Eşimin beni aldattığını düşünüyorum

Sürekli eşimin beni sevmediğini ve aldattığını düşünüyorum bu düşüncem sürekli kafamın içinde dolaşıp duruyor. Kocam bana ilgisini göstermiyor ona sorduğumda bu durumu saplantı haline getirdiğimi ve bundan vazgeçmemi söylüyor. Dışarıda oldukça mutlu fakat evde mutlu değil. Arkadaşlarıyla saatlerce muhabbet ediyor fakat benimle konuşmuyor hatta bir şeyler sorarsam zar zor cevap veriyor. Bazen duygu ve düşüncelerimi mesaj yazarak anlatıyorum ama ona da zar zor cevap veriyor. Bi terapiste gidelim desem asla kabul etmez. Ne yapacağımı bilmiyorum. Ona, benim sana ihtiyacım var ilgine ihtiyacım var diyorum. Ben duygularımı ifade edemiyorum falan deyip geçiştiriyor. Hiç mutlu değilim. Hayattan zevk almıyorum. Çocuklarıma karşı da öfkeli davranışlarda bulunuyorum.

Aşırı tepki vermemek için ne yapmalıyım?

Çoğu insanla konuşurken karşı tarafı anlayıp dinlerim ve empati yaparak ince ince düşünürüm fakat annemi dinlerken aşırı bir tepki gösterdiğimi anladım. Bu tepkileri verirken de sinirlenme ve anlaşılmama duyguları beni boğuyor sanki. Ben ne dersem annem yanlış anlayacakmış ve beni kötüleyecekmiş gibi hissediyorum. Bana iyi bir şey söylese bile ona çıkışıyorum . Sonrasında çok sert konuştum diye içimden kendime kızıyorum. Ama aklıma travmalarım geliyor: Çocukluğumda derslerimi annem yaptırırdı ve çirkin yazarsam ellerime vururdu. Beni çoğu şeyi iyi yapamıyorum diye hep eleştirirdi. Çocukken dikişe merak sardığımda hep yapamazsın bırak diye hevesimi kırıp emekle diktiğim şeyleri ve biriktirdiğim kumaşları benden gizli yakmıştı. Ben bunu farkedince de ben aşırı tepki vermeye orada başladım ve zaten pek de güvenmediğim anneme hiç güvenmemeye başladım.Ayrıca duygularımı da gizliyorum galiba belki de o görmüyor bilmiyorum. Mesela ben bu satırları yazarken gözlerimden yaşlar akıyor ama o bana mutfağı temizleyelim hadi kalk diyor. Yanıma gelip göz teması kuramadığı için ağladığımı bile farketmiyor. Benim yanımda küçük kardeşime ilgi gösterdiğinde örneğin önüne bir yiyecek koyduğunda istemsizce oraya bakıyorum. Küçük kardeşim dayanamayıp o yiyeceğin yarısını benim önüme koyuyor. Ama annem beni görmeyip anlamıyor. Ben mi abartıyorum acaba? Biraz kinci bir insan olduğumun farkındayım ve bunun için üzgünüm ama bu konuda ben kinci mi davranıyorum yoksa annem gerçek bir manipülatif mi?

Değersiz hissetmek

Eşimin sınırlı bir yapısı var gazi olduğu için psikolojik sorunlar yaşıyor ama bir arkadaş ortamında sinirlendiği zaman bende bişey söylediğim zaman eşim bana hakaret ediyor ben kendimi çok değersiz hissediyorum gururumun kırıldığını hissediyorum 10 dk sonra hiç bir şey yokmuş gibi davranıyor bana ama benim arkadaş ortamında gururum kırıldı bir kere eskisi gibi olmak istemiyorum arkadaşlarıma gözlerinde küçük düştüğümü değersiz olduğumu hissediyorum ne yapmam gerektiğini de bilmiyorum

Bu kıskançlık mi özgüvensizlik mi?

Merhaba, ben tek başıma dahi dışarı çıkınca güzel veya çekici bir kadın görünce eşim kesin bakar vs diye düşünüyorum, eşimle birlikte iken dahi acaba bakıyor mu vs diye keyif alamıyorum bazen. Günlük hayatta da baktığını görmedim ama neden böyleyim bazen aşıyor gibi oluyorum ama sonra yine ayni oluyor. Genel olarak da beğenilen bir kadınım ama balık etli değilim eşim balık etli kadınları beğendiğini biliyorum, bundan mi acaba... Yani çok takıyorum bu konuyu bazen dışarıda kendimden güzel.veya cekici Birini görünce kıskanıyorum, (beğenilen biriyim de genel olarak)

Eşim nereye baksa kızlara bakıyor gibi geliyor

Merhaba ben 24 yaşındayım iki yıldır evliyim eşimle severek evlendik ama bir türlü eşime güvenemiyorum hep aldatılacakmışım gibi bı his var içimde bu yüzden hep sorunlar yaşıyoruz sürekli eşimi kontrol ediyorum telefonunu karıştırıyorum oda bunun farkında dışarıya çıkıyoruz hangi tarafa baksa hep kızlara bakıyormuş gibi geliyor bana o yüzden gezmemiz hep kötü sonuçlanıyor lütfen bi akıl verin bana evliliğim kötü durumda

Yeni bir hayata nasıl hazır olmalıyım?

Merhabalar. Yeni doğum yaptım ve her kadın gibi yeni bir hayata nasıl başlayacağımı bilmiyorum ve korkuyorum. Yaşlandığımı hissediyorum. Bu durumla nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum. Bu durum beni kötü yönlere itiyor ve günlük yaşantımı bazen etkiliyor. Korkularım daha da çoğalıyor. Anne olmak korkutuyor beni sanırım. Kendimi ve bebeğimi nasıl mutlu edebilirim? Yeni hayatıma alışabilmek için ne yapmalıyım? Şimdiden teşekkür ederimederim hocam.

Değersiz hissetme ve sevgisiz büyüme

Annem ve babam tarafından değer görmedim, her zaman başkalarıyla kıyaslandım. Koşulsuz sevgi görmedim ve şimdi 25 yaşına girmek üzereyken bile kendime değer veremiyorum. Bazen geçmişe çok takılıyorum, başkalarının ilgi, sevgi gördüğü yerde içimde bir burukluk oluşuyor. Daha farklı olabilir miydi diyorum bazen. Durduk yere hüzünleniyorum. Son zamanlarda kişisel gelişimi ve iyi hissetmek için çabalamayı bıraktım. Uzun süredir boşluktayım. Ne yapmalıyım?

Geçmişten ötürü güven problemim var

Geçmiş sürekli zihnimde.. düşünmek beni çok fazla yıpratıyo. Ailemle ilgili benim yapmadığım hatalardan dolayı düşünmek beni defalarca ağlattı. Suçlu onlardı hataları onlar yaptılar ama bunun üzüntüsünü ben yaşıyorum güven problemim var ama hemen bağlanıyorum sanırım.. ailemle aramın daha iyi olmasını istediğim için de olabilir mesela babamla; onunla arkadaş gibi olmak isterdim aslında sanırım tüm bu yazdıklarımın sebebi bu ama yine de düşünmeme ve kendimi yıpratmama engel olamıyorum çabalasam değişir mi diye denediğimde ise daha çok gözyaşı dökmeme sebep olan şeyler oldu ufacık bir kaş çatması bile ağlattı bu gerçekten üzüyor değişmesi için ne yapabilirim?

Eşimin bana vakit ayırmadıgını ilgilenmediğini düşünüyorum

Eşim benimle vakit geçirmek istemiyor gibime geliyor birşeyler yapalım diyorum tamam diyor ama arkadaşları arasın hemen dışarı çıkıyor beni ikinci plana attığını düşünüyorum bunun için tartışıyoruz gece dışarı daha çok çıkıyor bazen çıkmıyor dışarı evde oluyor ama akşam çıkacağı zaman istemiyorum çıkma vakit geçirelim diyorum"bugün zaten evde senin yanındaydım"diyor ama hep telefonla uğraşıyor yada uyuyor bana ilgisiz olduğunu düşünüyorum sen"hep yanında olayım dışarı çıkmayım istiyorsun"diyor ama ben onu istemiyorum geç saatte eve gelmesin istiyorum evdeyken benimle ilgilensin istiyorum evde olduğunda bile sürekli telefondan video izliyor bişey söylüyorum beni duymuyor bile canım sıkılıyor dışarı çıkalım diyor gidebileceğimiz bir yer yok ki evimizde oturalım diyor arkadaşları arasın çıkıyor dışarı ben evde daha çok sıkılıyorum tek başıma kaldıkça gündüz çoğu zaman yalnızım gece de yalızım bu durum beni asabileştiriyor ve çabuk sinirlenen biri haline dönüştürüyor benimle ilgilenmiyorsun dediğim zaman evdeyim ya diyor gece beraber yatıyoruz ya diyor ama evdeyken ya telefonla yada uyuyor benimle vakit geçirmek istemediğini düşünüyorum sonra bana diyor ki hep dışarı çıktığımda eve geldiğimde suratın hep asık oluyor ama benimde canım sıkılıyor biz kaçarak evlendik eve gelecek kimsem yok gidecek kimsem yok bende sıkılıyorum eşimden başka kimsem yok çünkü beni boguyorsun daraltiyosun diyor ama ben eşimi daraltacak bişey yapmıyorum daraltsam istediği zaman arkadaşlarının yanına gidipte eve geç gelemez ben hep kendimi arka planda hissediyorum ki öyleyimde zaten çok seviyorum seni diyor ama beni sürekli yalnız bırakıyor bilmiyorum kendimi böyle iyi hissetmiyorum çünkü bir süre sonra ağlayarak içime atıyorum susuyorum artık çünkü söylediğim zaman tartışıyoruz ve bende bundan çok yorulduğum için ağlıyorum sadece...