Aile Kategorisi

Bana işteyim deyip gece yarısı başkasıyla görüşmesi

Öncelikle merhaba eşimle sürekli şiddetli gecimsizlikler yasiyoruz beni sevdiğini soyler ama hiç bir zaman beni dinlemez gece yarısı çıkıp gider sordugumda sanane der en son işteyim geç cikican dedi ama başkasıyla görüşmeye gitmis evlilikte yalan olmaması gerekli bnde ayrilma kararı aldım çünkü daha önce beni defalarca aldattı ben çocuğum babasız kalmasın diye affettim ama her seferinde ben perişan oluyordum degisicem diyerek yeminler ediyor sonrasında bir kaç ay sonra aynı kişiliğe geri de donuyordu daha önce de yaşadığım şeyler yüzünden küçük bir kavgamız da eve para bırakmaz beni cezalandırır aklınca bir hafta eve ekmek alamadigimi biliyorum ve ona karşı güvenim kalmadı sürekli huzursuzluk çıkaran bir kişi sizce ne yapmam gerekiyor çok çaresiz hissediyorum

Düşünmek istemiyorum bana yardımcı olur musun?

Herkesi çok fazla düşünüyorum. Ailem, arkadaşlarım, çevrem ama kimsenin beni düşündüğünü sanmıyorum bu durum beni çok fazla üzüyor, kendimi kötü hissediyorum bu yüzden buna son vermek istiyorum ve artık kimseyi düşünmek istemiyorum. Bunun için ne yapmalıyım ? bana ne önerirsiniz ? Ailem beni kötü biri zannediyor ama sadece istedikleri gibi değilim bunu da değiştirmek istiyorum yardımcı olurmusun ?Şimdiden teşekkür ederim beni dinlediğiniz için :)

Ev İşlerinde paylaşım konusunda ne yapmalıyım?

Merhabalar. Esim ve ben çalışıyoruz ve isten eve gelince ev isleri hep bana kalıyor ve bana bu konuda hiç yardımcı oluyo bazen ayda bir falan yardımcı oluyor ve oda tek bir iş oluyor. İş paylaşımı konusunda daha önce duygularımı hislerimi anlattım ona defalarca anlatmama rağmen bir değişiklik olmadı. isten eve gelince bid eustune ev işlerine koşturup yetistiremeyince hem tükenmiş hemde yetersiz hissediyorum. İkimizi de iyileştirmek için ne yapmalıyım

Eşimle olan kavgalarımda hata mı yapıyorum?

Merhaba ismim fatma, 28 yaşındayım. 3 yıllık evliyim. 2 yaşında bir kızım var. Eşimle evlendiğimizden beri bana karşı yalanları ve ailesine karşı beni korumadığı için büyük kavgalar ediyoruz. Her kavgamız onun bana bu tür yanlışları yüzünden çıkıyor. Ben ona hiç yalan söylemedim ve hep arkasında duruyorum. Ama kötü bir yanım var ben çoğu kavgada eşimi evden kovuyorum, sonra bir şekilde barışıyoruz, ikimizde evliliğimiz boyunca çok bedel ödedik, maddi manevi çok fazla sorun yaşadık ama hep el ele verip ayağa kalktık. Aslında çok güçlü bi bağımız var. Eşim çoğu hatasını huyunu düzeltti ama 3 gün önce bi escort'u aramış olduğunu yakaladım ve telefon çalar çalmaz pişman olup kapattığını söyledi. O an beynimden vurulmuşa döndüm ve "bunu silmeyi unutmuşsun kesin başka zamanda aramışssındır" dedim. "Bi an şeytana uydum ama konuşmadım gitmedim, telefonu hemen kapatıp kendime kızdım" dedi. Ben o an ki şok ile yine evden kovdum dinlemedim bile. Sonra bana 15 dk boyunca mesaj attı, yapmadığını ve konuşmadığını yazdı hep. O gece cevap vermedim ama sabah ona içimi döktüm " Bana bunu nasıl yaparsın" diye sorguladım. Ama o kendini kanıtlamaya bile çalışmadan "sana yapmadım dedim beni dinlemedin, evet aradım ama anında pişman olup o açmadan kapattım, bana inanmıyosan itimat etmiyorsan boşanalım sıkıldım kovulmaktan" dedi ve ben sonradan yapmadığına inandım ama o benden vazgeçmişti. "Boşanalım böyle evlilik olmaz, hem seni hem kendimi yıprattım" dedi sürekli. Ben daha o arama kaydını , gördüğümü sindirememişken onun vazgeçmesi beni derinden yaraladı. Kovduğum için pişman oldum gururuna dokunmuş dedim konuşmaya çağırdım. "Ben bi hata yapıyodum haramdan döndüm ama sen beni kovarken ben o kapıdan son kez çıktım. Sana hiç ihanet etmedim seni çok seviyorum ama bi daha kovulduğum yere dönmicem, hep aynı şeyleri yaşıyoruz ben hep hata yapıyorum "dedi. Ve ben gururumu ayaklar altına alıp " sana güveniyorum bir daha kovmıcam yuvamızı bozmayalım çocuğumuz eksik büyümesin "dedim. 1 saat boyunca kararlı olduğunu boşanmak istediğini söyledi ve ben onu kırdığımı düşünüp özür diledim defalarca. Söylemeye utanıyorum ama yalvardım yuvamızı bozmayalım çocuğumuza yazık diye. En son" tamam 1 hafta boyunca gerçekten düşün, kararın değişmezse ben de boşanmaya ikna olucam " dedim ve kabul etti. Biliyorum o suçlu, her kavgamız ondan dolayı çıktı ama benim tek hatam her kavgada onu evden kovmak oldu. Sizce ne yapmalıyım? Yalvardığım, kendimi o duruma düşürdüğüm için çok utanıyorum. Sizce hata mı yapıyorum? Ben onsuz bi hayat düşünemiyorum bile. Evet çok hata yapıyor ama birbirimizi çok seviyoruz. İçimde sürekli ya kendimi ya onu suçluyorum , kafam çok karışık. Lütfen bana yardımcı olun çünkü ben hiç mantıklı düşünemiyorum.

Eşimin ilgisizliğinden çok yoruldum

4. Yıllık evliyim. Hamilelikten sonra eşimle çok kavgamız tartışmalarımız oldu ama şu an o günlere göre iyiyiz ama hamilelikte ve lohusalıkta yaşadıklarımı unutamiyorum. Şu anda eşimden hiç ilgi sevgi görmüyorum. Sarilmasini bile ben istiyorum öyle sarılıyor kendimi sevgiye ilgiye muhtaç hissediyorum. Eve geldiğinde sarilmasini isterim ama hiç olmuyor güzel söz desen o da yok ne canım cicim var hiç bişey yok bomboş iki arkadaş gibiyiz ben bu durumdan çok yoruldum sürekli kafamla konuşuyorum sürekli eski olaylar aklıma geliyor unutamıyorum eski yaşadıklarımı unutmak için ne yapmalıyım ve eşimden az da olsa ilgi için ne yapmalıyım. Yanlış anlaşılma olmasın esimin ilgisizliği başka biri olduğundan değil eminim bayadir böyleyiz. Kendimi evli gibi hissetmiyorum bu beni çok yordu. durduk yere ufacık seylere ağlayabiliyorum ve eşim buna tepkisiz kalıyor bir gelip sarilsa belki herşey geçecek ama gelmiyor bazen ağlama sebebini sormuyor bile ama kendimi tükenmiş bitmiş hissediyorum hiç biseye halim yok mutlu olamıyorum

Geçmişten kurtulmak istiyorum

Çocukluğumdan yaşadıklarım ve bana yapılan haksızlıktan dolayı sorun yaşadığım akrabalarımla konuşmuyorum. Şu an 30 yaşımdayım ve evliyim. Üzerinden yıllar geçse de kinimi atamıyorum içimden. En sorun yaşadığım amcamdı. Sürekli ezdiği için özgüvenim gitmişti. Çok alıngan oldum. Kafamdan atamıyorum yaşadıklarımı. Aslında atsam kafamdan çok rahatlayacağım. Sürekli kafamda haksızlığa uğradın ve konuşma görüşme selam verme diyor beynim. Geçmişimle barışık olmak istiyorum. Ayrıca dede figürü çok baskındı ve korkutucuydu. Hala bir şeyler yaparken ya kızarsa ya duyarsa endişesi var içimde. Şuan onlardan çok uzağım hiçbir sebep yok üzülmem için ama kafamdan atmak istiyorum.

Ailemden nefret ediyorum

Ailemden sürekli kaçmak istiyorum kimseyi istemiyorum yanlız bir hayat kurmak istiyorum sürekli ama onlar karşı çıkıyor ve onlardan daha çok nefret etmeye başlıyorum özellikle de annemden annem çok baskıcı ve etraftaki olaylardan dolayı korkuyor ve bana aşırı baskı yapıyor ve ben sinirleniyorum kendime hakim olamıyorum bağırıp çağırıyorum bazen elimi duvara vuruyorum napıcam bilmiyorum bu öfke problemimi çözmek ve ailemi seven bir kız olmak istiyorum

Annem beni değersiz hissettiriyor

annemle aramızda çözümleyemediğim sorunlar var. annem ve ben birbirimize çok bağlıyız arkadaş gibiyiz ama annem sanki beni stres topu gibi kullanıyor. durduk yerde bağırıyor laf sokuyor ben ona anne şurda hatalısın yapma dediğimde "ben iyi bir anne değilim zaten, bana çektirdiklerine say, benim ömrümü bitirdin gibi kelimeler kullanıyor. " beni değersiz hissettiriyor. onlara layık değilmişim gibi hissediyorum. bu durumda ne yapabilirim?

Bitmeyen aile içi kavga

Eşimle hiçbir şekilde bir konuyu oturup düzgün bir şekilde konuşamıyoruz bir tartışma yaşadığımız zaman ben konunun çözülmesinden yanayım o kaçmaktan yana çocuğum var 4 yaşında ister istemez etkileniyor aile içinde hep telefon elinde koltukta uzanıyor sadece ve kahveye gidiyor sürekli ben çıkmaz durumdayım artık ne yapacağımı bilmiyorum bütün kendime saygımı özgüvenime kaybettim nasıl geri kazanabilirim ne yapmam gerekiyor lütfen yardımcı olun 😔

Ailem muhafazakar ve 4 yıldır zorla başörtü takıyorum, çıkarmama izin vermiyorlar ne yapmam lazım?

onları ilgilendirmediğini ve kendi kararım olduğunu söylüyorum ama anlatamıyorum. kesinlikle empati kurabiliyorum ama yıllardır ağlaya ağlaya evden çıkmanın ne demek olduğunu onlar anlamıyor. istediğim gibi görünememek beni mahvediyor. sosyal hayatım kısıtlanıyor ve çok mutsuzum kendimden nefret ediyorum ama onlar için bunlar şımarıklık ve bahane. ne yapmam lazım ne demeliyim bilmiyorum. aynı şeye inanmıyoruz ve ben yıllardır inanmadığım şeyin sembolünü elimde bir pankart gibi gezdiriyorum sanki. çok yoruldum artık kaç yaşına geldim karar verebilmeli ve arkasında durabilmeliyim ama yapamıyporum çok yorgununum.