Aile Kategorisi

Hayat yüzünden biraz yorgun hissediyorum ne yapmalıyım

biraz yorgun hissediyorum sessiz ve doğada kalıp dinlenmeye ihtiyacım var fakat eşimi ikna edemiyorum. Aslında onunda ihtiyaci var çünki ikimizde birebir insanlarla çalışıyoruz ve annesinin kanser olduğunu öğrendi en acısıda. Eşime bu süreçte nasıl destek verebilirim kendisi çok duygusal ama dışarısına küslük kızgınlık olarak vuran birisi kırılgan bunlar için ne yapmalıyım. Teşekkür ediyorum çok iyi günler dilerim sizlere. .. .. ..

Öfkem ve sevgim arasında kalmış hissediyorum

Merhabalar, 12 yıllık evliyiz 1 kızım var eşime karş derin bir öfkem duyuyorum ama aynı zamanda seviyorum da bu iki zıt duyguyu aynı insana hissetmem normalmi ona karşı artık çok tahammülsüzüm ama o üzülünce ben daha çok üzülüyorum. Evliliğimizin ilk yıllarından itibaren ikimizde de anlaşmazlıklar oldu çoğunu aştık ama bende ona karşı duyduğum öfke kaldı çünkü kızdığı tepki verdiği zaman hakaret ediyor o an kendine hakim olamıyor çok kırıcı oluyor bende daha yapıcı değilde artık daha kırıcı oluyorum gururum ön plana çıkıyor benimle böyle konuşana ben neden anlayış göstereyim ki diyorum böyle oldukça zaman içinde ikimizde kendimizi kötü ve değersiz hissetmeye başladık o bişey söylese umursamıyorum bu sefer sen benim söylediğimi neden yapmıyorsun deyip daha çok kızıyor bi kısır döngünün içindeyiz dün yine tartıştık şuan konuşmuyoruz evin huzurunu kaçırdığımı bundan dolayı karaktersiz ve kişiliksiz olduğumu söyledi çok fazla tepki verdi çünkü yine söylediği ama benim uygulamadığım bişeydi. .. Öfke ve sevgim arasında sıkıştim kaldım benim ne yapmam gerekiyor kendimi iyi hissetmiyorum ne olur yardım edin 😔 ya öfkemi dindirip herşeyi unutup yeniden başlıcaz ya da bu evlilik bitecek hangi yöne gitmem gerekiyor yolumu kaybettim umarım bulmama yardım edersiniz.

Hayatla baş edemiyorum

Bundan tam 2 sene önce Hatay depreminde çok acı bir şekilde annem ve babamı kaybettim. Zor oldu bazen baş edemeyeceğimi düşünsem de bir şekilde hayatıma devam ettim. Şimdi 2 aylık evliyim ama hayat çok daha zor olmaya başladı. Kendimi bu evin girdiğim bu ailenin içinde fazlalık gibi hissediyorum. Ben ben değilim sanki. Eski günlerde ki gibi koşulsuz sevildiğim günleri arıyorum sanki şimdi ki sevgilerin hepsi bir koşula bağlı ben iyi olduğum sürece iyi ama kimse de bana gelip demiyor ki sen ne hissediyorsun? Sen ne yaşayıp, ne hissediyorsun? Çok mu şey bekliyorum insanlardan? Ben artık neye üzülsem neye kırılsam annem ve babamın yokluğuna ağlıyorum çünkü biliyorum onlar hayatta olsalardı gözümden tek bir damla yaş bile akmasına izin vermezlerdi. Ben sadece kendime bir aile kurmak istedim onu da yapamadım. Hala mutsuz hala hayata karşı öfkeliyim. Küçük bir köpeğim var 2 sene önce o kötü günler yaşanırken tek arkadaşım oldu benim şimdi onunla beraber fazlalıkmışız gibi geliyorum. Gideyim diyorum tamam ya yeter neyle savaştığımı bilmeden savaşmaktan yoruldum diyorum sonra diyorum ki sen çekip gidersen o küçük yavruya kimse sahip çıkmaz. Aslında ne sormak istediğimi de bilmiyorum sadece içimde oluşan bu kocam karmaşadan belki yazarsam kurtulurum diye düşündüm. Yapamıyorum artık pes etmek istiyorum onu da yapamıyorum ablamı arkamda bırakıp gidemiyorum her şey bittiğinde herkes giderken beni o kaldırmışken şimdi nasıl onu bırakacağımı bilmiyorum. Kimse beni anlamıyorken benim herkesi anlamam bekleniyor. Nasıl baş edeceğim bu olanlarla? Tekrar nasıl kendimi bulacağım? Artık çok yoruldum kendimi bir insana anlatmaya dermanım kalmadı. Bu sonu olmayan özlem beni delirtecek. Bir limana sığındım sanarken o limanda kendi çaresizliğimle boğulmak istemiyorum.

Babamın bizi sevmediğini düşünüyorum

Babamın bizi sevmediğini düşünüyorum. Ben ortaokuldan liseye kadar sürekli babam annem ayrılıp barisiyordu. Ben lisedeyken tamamen evi ayırdılar. Nerdeyse 7 yılı gecik bir süredir babamı misafir gibi görüyorum. Annem hep en zor zamanımda oldu. Kendi üzerine 2 evi 1 araba 1 motoru var. Hastalıklardan açıklık oldum hep annem taksi ile beni acillere götürdü. Yazları annem işten çıkarıldı dolabımızda doğru düzgün yiyecek olmazdı. İlkokula giderken bile en ucuz şeyleri alır harcligimdan para arttırirdım o harclikta ayda yılda bir elime gecerdi çünkü babam para vermezdi anneme ekmek alicak parası olmazdı. Sürekli bizi bırakıp kendi ailesinin yanına gider onları gezdirir. Bizi hiç görmez. Sadece evin elektirigini suyunu ödeyerek ve kardeşimi okula götürerek baktığını düşünür. Ben hep ona yabancı biri gibi davranirdim. Hep uzak olurdum. Baba gibi gördüğümden bile şüpheliyim. Hiç yanımızda olmadı. Annem stres ve yorgunluktan geçici felç geçirdi hiç başında durup ilgilenmedi. Annem bir şey alınca hep ona parasıni ödedi yada her şeyi borc olarak algılayıp babam her şeyin geri parasıni istedi. Sanki tanıdık bir insan gibi. Annem ameliyat oldu parasını kendi ödedi gitti. Tam yakın davranmaya başlamıştım ki anneme kızmaya başladı kendi cocuklarina kendin bak diye. hiç bir zaman doğru düzgün bakmadı. Hiç başımizda durmadı. Sürekli yalan söylüyor bize. Sürekli kızıp bağırıyor. Her şeyden hevesimi kaçırıyor. Sürekli kendi kardeşleri, annesine gidiyor. Yigenlerini gezdiriyor. Çocukluğumdan beri hayalim bir yerleri gezip görmek ama yok. Doğru düzgün evden çıkmıyorum. Kitap okuyorum bana sen akıl hastasi misin bu kadar kitap okunur mu catlak misin diyip her şeyden hevesimi kaçırıyor. Ona karşı nasıl davranacağımi bilmiyorum sürekli anneme bizim üzerimizden tehdit yağdırıyor kendi çocuklarına kendin bak diye. Keşke baksan da tehditi etkilese. Böyle durumlarda hep ondan kaçıyorum. Annem kinlenme diyor ama ban kinleniyorum. Bana kızım dediğini çok az duydum. İlkokul günlüğüme bile adı ile hitap ederdim. Şimdi yine anneme tehditler yağdırıyor bizim uzerimizden ve ben ne yapacağımı bilmiyorum nasıl davranacağımi duygularımı nasıl sakinlestirecegimi? Böyle durumlarda ya hep kaçıp saklandım yada kavga edip bağırdım. Bu konuda tavsiyenizi istiyorum.

Neden hep veren taraftayim

Hocam şuan kendime kızgın hayatımdaki insanlara kırgın bir vaziyetteyim. Ben çalışma hayatına üniversite de part time çalışarak başladım. Öncesinde babam çalışmamızı gururuna yedirmediginden çalışmamız yasaktı. Önce gizli gizli çalışmaya başladığım iş hayatım sonraları bir mecburiyete dönüştü (devlet memuru olunca çalışabilirsiniz derdi babam) her neyse ben zorlu bir hayattan geliyorum ki hala pek değişen bir şey yok. Bilinçsizce artirdiklari çocuk sayısı ve annemin çaresizliği yüzünden kazanç artıkça gider daha fazla arttı. Hocam ben gerçekten ailesine bağlı ve bir yerde zorlu sartlarda okutma çabasına girdikleri için minnettarım. Çok şeye rağmen annem iyi ki benim annem desteği ve düşüncesi hep çok güzeldir. Ama babam ilk askimken simdilerde kırgınlığım . İçimde bulunduğu tüm şehri depremsiz yıkan biri. Ben mezun olduktan sonra aldığım maaşı o kadar başkaları için harcadım ki şimdilerde çok keşkem var. Keşke kendim için de bir o kadar cabalamis olsaydım. Ne gezdim ne yedim ne içtim ne giydim. Ailem için yaptıklarım değil özellikle babamın çabamı görmeyip üstüne boş olduğunu düşünmesi ve halamın yanında vs dalgaci bir tavırla dile getirmesi çok dokundu bana ki burada anlatmak istemediğim ve bana kazık diyeceğim türden birkaç maddi şey oldu. Ve ben hiç akillanmadim neden kin tutamıyorum . Biliyor musunuz 3 aydan fazla süredir işsizim ve benden faturayı ödememi istedi. Ablam olsa ona hemen geri öder ama bana yine aynı şeyi yapıyor ve ben ona hayır diyemedim. Eskiden hayatımda bulunan erkeğe bile modern olacağım diye para yolluyordum yani uzun lafın kısası ben hep veren taraftayim almak beni korkutuyor çok mahçup hissediyorum yoruldum ve beni görmeyenler yüzünden yetersiz hissettirilmekten

Narsist Eşle Nasıl Yaşanır

Aşağılık kompleksi olan asosyal ama kendini sosyal ve kültürlü zanneden empatiden yoksun sürekli yeren eleştiren aşağılayan ve sonrada geçip mağdur olan bir kadinla evliliği sürdürmeye çalısiyorum ve sanırım narsist bir eşim var hep haklı asla özür dilemeyi ve teşekkür etmeyi bilmeyen bir eşle nasıl yaşanır ne yaptımsa olmuyor bir oğlum var . .. . Ben haklı olmak değil mutlu olmak istiyorum diyorum o mutlu olmaya değil hayatının merkezinde haklı olmak olan birisi. .. . Ben ne yapicam psikolojimi mahvetti benim

Ailem ve sevgilimin arasında kaldım

Sevgilimle evlenmek istiyorum ama ailem farklı şehirler olduğu için istemiyor sürekli uzak diye bana söylüyorlar bir erkek bizden daha mı değerli senin için diyorlar evlendiğimde bağlarını benden keseceğini söylüyorlar ayrımaya çalışıyorlar ilk defa bugün ailem sebebiyle kavga ettik daha önce kavgalarımız çok nadir olurdu sevgilimin kötü biri olduğunu düşünmüyorum sırf uzak diye iyi giden ilişkimi sonlandırmak istemiyorum ne yapıcağımı bilmiyorum ailem ya o ya biz dio aralarında kaldım

Eşim Ağzımdan çıkan her şeyde kusur buluyor

Çocuk olduktan sonra çocukla ilgili her konuda yetersiz eksik bulunuyorum. cocuguma ilgisiz bı baba deilim. Bir kez ilgili bı babasin demedi çocuk benim de hassas noktam diyirum onun için iyiliğini bende senin kadar düşünüyorum dememe ragmen ağzımdan çıkan her söz sorunlu algılanıyor. esim en ufak bişey de hastaneye gidelim diyor götürüyoruz ben gereksiz olduğunu biliyorum doktor her gittiğimizde iyi deyip gönderiyor geri ama ben çocuk iyi biseyi yok deyince kötü baba oluyorum ilgisiz baba oluyorum nasıl çocuğumu düşünmüyor oluyorum kendim hemsireyim örneğin çocukta dudağında uçuk aft benzeri bişey çıkmış bununla beraber huzursuzluk var ağlıyor ediyor bazen bende uçuk çıkıyor bazen onunla suclandim opuyormus falan dikkat et çocuğa bulastiracan fakan uçuk varken ağzımda opmedim ki çocuğu uçuk olsa bile nolcak yani ki uçuk deil aft çıkmış ağzında çocuğun ağrısı var belli ondan huzursuz ben çocuğun ucuktan deil uçuk ağrı yaomaz aft olabilir bu ağrı yapıyor olabilir ondan huzursuz dediğimde için rahatolmasi için doktora götürelim de diyorum senle mi ugrascam cocuklami diyor hem bana soruyor çocuğun durumunu bilgim dahilinde yorum yapınca yanlış anlıyor hep suçlayıcı yetersiz görülmekten bıktım anneligini sorgulamadim ama o benim babaligimi her fırsatta sorguluyor ne yapabilirim

Eşimi çok kıskanıyorum ne yapmalıyım?

Merhaba ben eşimi çok kıskanıyorum ve bu kıskançlığı asla yenemiyorum neyden kaynaklı bilmiyorum ama yanımızdan güzel bi kız geçtiği zaman bile içim içimi yiyo baktığı zaman delirecek gibi oluyorum ve bu duygudan bir türlü kurtulamıyorum onun gözünde sadece ben güzel oluyum istiyorum. İstemsizce hep huzursuzluk çıkarıyorum. Onu bu kadar kıskanmak istemiyorum bu kıskançlığı yok etmek istiyorum çünkü ilişkimize de kendime de çok zarar veriyorum. Gün boyu kendimi çirkin ve değersiz hissediyorum. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum ama duygularımı kontrol edemiyorum

Nişanlımın ailesi bizimle yaşamak istiyor

Nişanlımın ailesiyle aynı şehirde yaşamamıza rağmen kışın 3-4 ay bizimle yaşamak istiyorlar ben istemiyorum ve bu gün nişanlımın annesiyle konuşurken 3 4 gün gelip kalırsınız dedim diye akşamdan beri ağlıyormuş ne yapmam gerek nişanlım da sürekli arada kalıyor onlara bir şey diyemiyor bende iyice doldum ne yapmam gerek bilmiyorum sürekli kendime zarar veriyorum bizim aramız bozuluyor şuanda da konuşmuyoruz ne yapmalıyım yardımcı olur musunuz