Aile Kategorisi

Eşim hiç bir şey için çabalamadığımı düşünüyor

32 yasindayim 9yillik evliyim esim 27 yasinda esimi seviyorum onunda beni sevdgini dusunuyorum evliligimizde esime karsi bi kac hatalarim oldu parasal yonden yalanlar soylemek zorunda kaldim esimi kirdim ama bu durumu duzeltmek icin onunla zaman gecirmeye calisiyorum devamli onunla disari cikiyorum geziyoruz evde film izliyoruz muhabbet sohbet ediyoruz arada hediyeler aliyorum ama bunlarin hic birini caba olarak gormuyor nerde yanlis yapiyorum kendime ayirdigim bi zamanim yok disari cikma gibi aliskanligimda yok isten eve evden ise modundayim geri kalan tum zamanimi esime ve cocuklarimla geciriyorum ama bunlarla asla memnun olmuyo ve bizim icin ccabalamiyosun diyo surekli esim en ufak seyden bile saatlerce surat yapabilen biri gunlunu almak icin saatlerce ugrastigim da oluyo benim nasil bi yol almam gerekiyo ne yapmam gerekiyo goruslerinize cok ihtiyacim var birde bana surekli benle zaman gecirmeyi biseyden sayiyosun diyo

Eşim dışarıda başka kadınlara bakıyor çok kıskanıyorum

Merhaba, eşimle her dışarı çıktığımızda kadınlar içine düşüyor bir adamın yanında eşi varken neden başka kadınlar bunu yapıyorlar anlam veremiyorum bunun üstesinden nasıl geleceğim ne yapmalıyım bilmiyorum hangisyle kavga edicem nereye kadar engelleyebilirim bu durumu bilmiyorum çok yoruldum bunla başa çıkmak için nasıl bir yol izleyeceğim bilmiyor koyun gibi bekliyorum biri alıp gitsin diye sanki eşimi de çok seviyorum dayanamıyorum bunaldım

Kronik depresyontan nasıl çıkılır?

Kendimi tamamen boşlukta hissediyorum. Normalde beni mutlu edecek sevindirecek olan hiçbir şey artık bana zevk vermiyor. Zamanla git gide bu hisler arttı ve beni daha da içine çekmeye devam etti. İç sesim hiç susmuyor, olabilecek bütün felaket senaryolarını, geçmişte yaşadıklarımı, gelecekte yaşayabileceğim tüm aksilikleri her gün her dakika bana hatırlatıyor. Ani gelişen öfke patlamaları yaşıyorum, içimde sürekli patlamaya hazır bir bomba var ve tek gereken de küçücük bir tetikleyici olay. . Sanırım artık yükler omzuma ağır gelmeye başladı ve taşıyamadıkça yere yığıldım kaldım. Annem ben 8 yaşındayken bir akraba tarafından kadın cinayetine kurban gitti, babam deseniz zaten sevgi görmediğimiz yetmemiş gibi bir de üstüne şiddet gördük. O dönemlerde bile birşeyler o kadar ağır gelmiş ki 16 yaşında genetik yatkınlığım olmayan bir kansere yakalandım. Kanser yüzünden feda ettiklerim,yaşadıklarım ağır geldi bu sefer de. Tam artık babamla yaşamıyorum hayatım yoluna girdi girecek derken bu sefer babamı 3 ay önce kanserden kaybettik. Nefretimde, sevgimde içimde öylece kalakaldı. 23 yaşında hem annesiz hem babasız kaldım. .Sonrası aylarca geçmeyen baş ağrıları. . Ne yapacağımı bilmiyorum ama hiçbir şey yapmaya ne hevesim ne de halim yok. Nasıl çıkılır bu durumdan? Ben kendimi mutlu hissedemiyorum ve hissedebileceğime dair inancım da kalmadı artık. Baş ağrılarım nasıl geçecek, iç sesimi nasıl sustururum, mutluluğu tekrardan nasıl öğrenebilirim?

Kayınvalidemle nasıl başa çıkacağım?

Kayınvalidem kayınvalidesiyle yaşamış eşiyle hiç birşey yapamamış kayınbabam ne aile ziyaretlerinde ne düğünlerde ne gezmelerde hiç yanında bulunmaz evli gibiler ama babam başka hayat yaşıyor gibi annem de sanki eşimle evli gibi davranıyor sürekli bir yere gitsek benimle değilde zaten karınla git sen bir kere beni götürmedin gibi şeyler söylüyor yemeğim beğenildiğinde yada bende herhangi birşey sevildiğinde kıskanıyor nasıl davranacağım

Annemden çok yoruldum

Annem bana küçüklüğümden beri hiç sarılmadı hiç hatırlamıyorum beni öptüğünü ve yaşım 29 2 yaşında bir oğlum var hala aynı ve hala çocukluğumdaki olduğu gibi beni eleştiriyor artık ondan çok yoruldum o bana değer vermediği için ne eşim nede etrafımdaki kimsede değer vermiyormuş gibi artık çok yoruldum kaldıramıyorum. Evini gidip temizliyorum bir kere eline sağlık demedi ne bir teşekkür anne daha dikkatli ol bak çocukla her zaman gelemem en küçük şeyleri bile benim toplamamı bekliyorsun kendin yapabilirsin bunları çocuğumla her zaman gelemem gibi şeyler ne zaman söylesem yani ben ne zaman doğruları söylesem bana seni zaten kim çeker ki eşinde halklı bu çenenle kimse çekmez seni değip beni aşağılıyor artık anneme sevgi bile hissetmiyor beni gerçekten kullanıyor işine yaradığım zaman iyiyim doğruları söylediğim zaman kötü artık onu hiç sevmiyorum🥲 bu yüzden ne eşimle aram iyi ne de kendimle içimde kocaman bir boşluk yıllardır 10 yıldır düzenli kitap okuyorum psikolojiye ilgim vardı ancak çözdüm kendime benim anne şevkati duygularım çok aç hiç doyurulmadım hayatımda hep üzüldüm bu yüzden hep agresif sinirli biri oldum annem beni maf etti. Şimdi annemi bir kenarı bırakıp hayatımı nasıl daha az acıtmasına izin verebilirim nasıl bu duygularımı doldurabilirim ona çok kızgınım anneme hiç sarılmadım belki 10 yıldan fazla olmuştur ben nasıl iyileşirim 🥲

Sınav için yapılan aile baskısı nasıl azaltılır?

Ailem sınav için fazlaca baskı yapmaya başladı ve en son dün akşam sinirlenip alın siz girin sınava diyip kriz geçirdim, her şeyi fırlattım. Artık nasıl baş edeceğimi bilmiyorum, basıl yaklaşmam gerektiğini bilmiyorum lütfen bana bi akıl verin ailem iyice delirdi gibi geliyor bana. Sanki tüm hayatım sınava bağlıymış gibi davranıyorlar, eğer sınavda başarılı olamazsam inşaat işçisi olacağımı düşünüyorlar. Sizce onları nasıl yaklaşırsam bu durumu azalttırabilirim

Aile baskısı altında kendim olmayı nasıl başarırım?

Ailem iyi niyetle davransa da bazen onların beklentileri beni boğuyor. Hayatımla ilgili kararlar alırken kendi isteklerim değil, onların düşünceleri ağır basıyor. Ne zaman farklı bir yol çizmek istesem, kendimi suçlu hissediyorum. Onları üzmeden kendim olabilmek mümkün mü? Kendi hayatımı yaşamak istiyorum ama bu onları dışlamak anlamına mı gelir? Aile sevgisiyle baskı arasındaki farkı nasıl anlayabilirim? Kendi değerlerimi yaşarken aile bağlarımı korumanın yolları var mı? Gerçekten özgür olmak ne demek?

Narsist bireyle yaşamak

19 yaşında kızım narsist kişilik özellikleri sergiliyor yaklaşık 3 yıldır anne baba olarak çok yorulduk bizi manipüle ederek her istediğini yaptırma çabasında yapılmadığında hırcınlaşıyor sinirleniyor söylenmemesi gereken şeyleri söylüyor istediği yapılana kadar elinde ki bütün kozları kullanıyor anneligimize babalığımıza kadar söz söylüyor dolayısıyla amacına ulaşmış bizi sinirlendirmis oluyor artık nasıl davranmamız gerektigini şaşırmış durumdayız anne baba olarak sizden bu konuda yardım istiyorum

Aileme söyleyemediğim konular

Merhaba. Kendi içimde yaşadığım ama aileme söyleyemediğim konular var. Ailem çok da mütevazi değil. Ne diyecekleri belli olmuyor. Onlara herşeyi anlatamıyorum. İlla kızacak bir şey buluyorlar. Zaten sadece akşamları bir araya geliyoruz. Sürekli hangi konudan konuşursak konuşalım sözlü kavga çıkıyor. Sohbet edemiyorum. Soruyor ama geçiştiriyorum. Bu artık psikolojik olarak yoruyor. Ne yapacağım düşünmeden hareket etmek istiyorum artık. Ne yapabilirim? Benim gibi insanlar ne yapıyor? Bu tür durumlar sadece benim başıma geliyor gibi hissediyorum. Neden bilmiyorum. Teşekkürler.

İyi niyetimin altında ezilmeye başladım

Sekiz sene önce 2. evliligimi yaptim. Esim benim yasadigim ülkeye geldi. Yasimiz 50 üstü oldugu icin, birada calismadi. Bunu ben aslinda sorun etmedim. Lakin esim, ben evi cekip cevirmeme ragmen, hala memnuniyetsizlik gösterebiliyor. Söyleki:Aile mirasim konusunda dahi söz sahibi olmak istiyor. Beni bu cok rahatsiz etmeye basladi. Bir kadin olarak,hem calisip, kosturup, birde aman kendisini iyi hissetsin diye esimin ruh halini düsünmek beni yordu. .