Aile Kategorisi

Ailemin bana açtığı yaraları nasıl kapatabilirim?

Ailem evlendikleri günden beri kavga ediyorlar. Kavganın ve birbirini küçümseyen ailenin icinde doğdum. Dini çok fazla önemsedikleri için üzerimdeki baskı en fazla din üzerine oluyor. Ama ben kendimi dindar bir insan olarak görmüyorum. Hatta müslüman değilim. Üzerimdeki baskıları yüzünden kendimden uzaklaşmaya; hatta kendimden utanmaya başladım. Onların istediği gibi biri olmak istemiyorum. Bir genç olarak kendimi bulmak istiyorum. Aile içindeki kavgalar ve yaşanan olaylar yüzünden paranoyak bir insana dönüşüyorum. Sinir problemlerim var. Onlarla diyaloğa girmemek için ekrana bakmaya başladım ve şu an ekran bağımlısıyım. 12.sınıf dil öğrencisiyim gelecek kaygılarım var. Geri kalmış hissediyorum. Spiritüalizme ilgi duyuyorum. Ne yapmam gerek bilmiyorum.

Gürültülü yaşamdan uzaklaşmak istiyorum

ben kendi evimde, kendi ailemle birlikteyken huzurlu hissetmiyorum ve yaklaşık 3 senedir evde 1 gün bile durmamak için türlü türlü bahanelerle dışarı çıkıyor, eve geç dönmek istiyorum. ve bunu yapıyorum ancak ailemle bundan dolayı her daim tartışıyoruz.ailemi seviyorum ancak huzurlu hissetmiyorum ve onları gün içinde 4 saat bile görüp iletişim halinde olduğumda rahatsız hissediyorum. sanki sürekli beni huzursuz eden bir şeyler varmış gibi. biz 7/24 kavga etmiyoruz ancak sık tartışan bir aileyiz her şey bizim için tartışma konusu olabiliyor ve problemler hep var oluyor. ya ablamla ya annemle ya erkek kardeşimle ya da benimle ilgili her daim bir kavga oluyor. ve ben tartışmalardan hiç hoşlanmıyorum, bu durum beni son dönemde de oldukça rahatsız etmeye başladığı için sürekli farklı evlerde kaldım ancak o evlerde yaşanılan tartışmalarda sürekli beni tetikledi. problemlerin konuşularak çözüleceğini biliyorum ancak artık ne konuşmak ne tartışmak ne de kavga etmek herhangi bir çözüm sağlamıyor. bunun sebebi ise aile büyüklerimizde olan şu bakış açısı; ben büyüğüm bu yüzden ben ne istersem o olur.onların bakış açısı dolayısıyla bizlerin konforu ya da rahatlığı göz ardı ediliyor ve bu ise huzursuzluğa yol açıyor.bu durumu çözmek için bir çok yolu denedim ancak bizimde isteklerimizin önemli olduğunu bir türlü aktaramıyorum, ve bu sonuç dolayısıyla kendimi sağlıklı bir şekilde de aktaramıyorum sadece öfke duymaya başladım ve bu öfke zamanla beni kontrol altına alacak durumda gibi duruyor.bu problem hakkında ne yapabilirim ? artık sürekli evden uzaklaşmaya çalışmak beni yormaya başladı.

Annem ve babam evlat ayrımı yapıyor

Annem ve babam çok ayrımcılık yapiyor özellikle kız erkek ayrımcılığı. Yeni gelen gelini bile sırf abim için bizden üstün tutuyorlar. Biz haklı olduğumuz halde gelinin yanında bizi azarlayıp küçük düşürüyorlar. Yani çok kötü hissediyorum bu durumlarda kendimi. Bugün hastaneye gittim. Tek başima nasıl olduğumu bile sormadilar. Gelip anlattım iğne vurdular diye onu bile dinlemediler. Beni değersiz hissetmek için elinden geleni yapıyorlar. Sürekli erkekleri bizden üstün tutuyorlar. Onlar sevgili yapabilir ama biz yapamazmisiz. Onlar laf atabilir ama bizim konuşmaya hakkımız yok

Aileme öfkeliyim

Anneme öfkeliyim istenmeyen evlatmis gibi dusuncelerim oluyor istemedigim bir evlilikte baskı ile yapılacak evden kaçtım ve başka bir ile evlendim benim evliligimde kimse saygı dumaymadiAnnem ile yeni yeni barıştım 2 sene oluyor hayatıma kaldigim yerden devam etmek istiyorum ama geçmiş yasdiklarimdan zorlaniyorum cevrem de hep kıyaslama beni yaptırıyor nasıl bir ailen gibi var ne yapmalıyım ..Beni kimse anlamadı

Aileden uzaklaşmamak için ne yapmam gerek?

Ablamla hiçbir şekilde anlaşamıyoruz. Alttan alıyorum güzel konuşuyorum buna eminim ama o hep tartışma kavga etme laf sokma derdinde. Bu tartışmalar sadece bana karşı değil herkese karşı böyle. Yaş sınırı yok bu arada anneme babama da böyle davranışları. Şu hayatta tartışmadığı insan var mıdır ki? Sanmam.. Artık ablamı gerçekten idare edemiyorum. Her gün tartışacak bir şey buluyor. Ondan soğuyorum artık ve soğuyunca, sinir anında ona hastasın iyi değilsin hareketlerine bir bak, öz eleştiri yap, psikolojik yardım al diyorum ki ihtiyacı var bunları dediğim için de vicdan azabı çekiyorum o benim kardeşim diye. Ne yapmam gerekiyor?

Kumar Bağımlısı Eşe Nasıl Yardımcı Olunur?

esim kumar oynuyor bu durum beni de, ailesinde onu da çok yıprattı. Sanal bahis de diğerini de oynamış açıkçası çok bilgim yok muhafazakar bir ailede büyüdüm böyle konularda hic bir bilgim yok. Ama eşimden sonra duymadığım kumar türü kalmadi. Altınlarımi paramızı alıp oynadi yetmezmii gibi birusuru borca girmis. Ailesi duyunca kapattı ama onlar kapatikca benim eşim tekrar oynadı. Simdi yine borc cikti ve ödüyoruz bende aileside de hep kısıyoruz kendimizi onun borcunu ödemek için. Ben ilk baslarda hatadır olur dedim destek ciktim yardım ettim ama o beni hep suistimal etti. Kendisine gelince çok iyi bir insan düzgün merhametli biri bu kumar durumu aramızı çok bozuyor sürekli küslük, ona karşı şüphecilik yaklaşımım var hepte olacak. Kızımız var düzelmesini istiyorum bu sefer de son sans ailesiyle ailemle beraber verdik ama ya tekrar oynarsa diye diye hep içimde kuruntu var. Terapiyede gittik beraber bi daha oynamam diyor ama ben güvenemiyorum çünkü çoğu kez güvenimi sarstı. Simdi ben ne yapayım boşanmak istemiyorum onun düzelmesini istiyorum aklından geçenleri fikrini hiç bilmiyorum bana hiç bisi anlatmaz. Beni sevdiğini ve sadık olduğunu biliyorum aynı şekilde bende. Ne yapacam Simdi uzman görüş olarak siz yardımcı olun bana.

Hamilelik ve eşimle yaşadığım iletişim problemleri

Hamilelik sürecindeyim. Eşimle ailem arasında her ailede olan farklılıklar var. Eşim ailesiyle de çok samimi ilişkiler içinde değil. Benim ailem içinde böyle bir beklentim yok kendisinde. Ne zaman ailemin yanına gitsek huzursuz ya da tartışarak dönüyoruz. Eşim ailemin yanında sıkılıyor ya da evin kalabalık olması nedeniyle uyumsuz davranışlar gösteriyor. Ailemle oturmuyor, çok az konuşuyor, telefonuyla ilgileniyor ve mutsuz olduğu belli oluyor. Kafa dinlemeye ihtiyacım var diyerek benim ailemin yanında kalmamı istedi ama ailemin aramızdaki gerginliği hissetmesi üzerine benimle gelmek istersen gelebilirsin dedi ve bu olaydan sonra benimle konuşmuyor ve benimle uyumadı. Hamilelik hormonları nedeniyle ağladığımı ve abarttığımı düşünüyordum ama olan olay nedeniyle annem ve babam eşimin davranışı nedeniyle kavga etmişler ve ben aileme bir sorunumuz olmadığını düşünmeleri için sürekli bahane uydurmak zorunda kalıyorum. Bu süreçte evimden biraz uzaklaşmalı mıyım? Bunun bir çözüm olmadığının farkındayım ama ne yapmalıyım bilmiyorum. Eşimin sevgisinin, ilgisinin ve kaybetme korkusunun farkındayım ama bunu ifade etme şekli biraz farklı olduğu için bunları yaşıyoruz sanırım.Hamilelik hormonlarından olaylar gözümde büyüyordur. Ne yapmam gerektiğine karar veremiyorum.Her bireyin aile yapısının ve iletişiminin farklı olduğunu biliyorum. Eşimin ve benim ailelerimizle yaşadığımız geçmiş yaşantıların etkisiyle zaman zaman tepkiler verebildigimizin bilincindeyim. Ben ve eşim ailelerimizin tepkilerinden kendimizi ve ilişkimizi koruyabiliyoruz. Ama eşimin suskunluğu benim kaygılanmama ve olumsuz düşünmeme neden oluyor. Bu duygunun altında yatan nedenin de ailemle yaşadığım olumsuz bağlanma olduğunun farkındayım. Eşimin susmasının kötü amaçla olduğunu düşünmüyorum sadece duygusal olarak söylemek istediklerini söyleyemiyor mesela benim üzüldüğümü fark ettiğinde genelde böyle davranıyor. Sakinleşmem icin alan açıyor ve belirli bir süre sonra her şey eski haline dönüyor.Hamilelik nedeniyle her şeye duygusallaşıp ağlamaya başladım ve yaşanan bu süreçlerde ne yapmam gerektiğini bilemiyorum.

Eşimin başkalarına bakması

Merhaba, biz eşimle akşama doğru dışarı çıktık yemek yedik o sırada bir kız vardı, ve sürekli bizim tarafa gelip gidiyordu, ama eşim bakmadı falat bakmamak için çaba sarf ediyordu, ve tahrik olmaya başladığını fark ettim, çünkü birde kalkalım vs rahatsız oldum dedi. Eşimin normalde begenebilecegi biri de pek değil ama dikkat çekici giyinmisti, fakat ben öyle giyinince pek de ilgisini çekmiyor ama o kızdan etkilendiğini fark ettim, bu konu kafamı yine o kadar kurcaladi ki sonrasında gezdik ve ben belli ettirmesemde hiçbir tad alamadim, sorun ise neden o kızı çekici bulup kalkmak isteyecek kadar tahrik olup aynı şeyi vana karşı hissetmemesi, o kadar taktım ki bunu artık çok kötüyüm oadanlanmam gereken derslerim de var odaklamiyorum bu konu yüzünden. Normalde dışarda eşimin çekici giyinen kadinlara baktığını düşünür ve bunu aşırı takardim ama bunu bir şekilde aşmamış olsam da kendi icimde hafiflettim nasıl yaptım bilmiyorum tam.olarak ama eskisi gibi takmıyorum. Fakat tam atlattım derken eşimin bu kıza böyle bakmak isteyip bakmamak için gitmek istemesi veya etkilenmesi beni çok çok üzdü, benim öyle giyinmemi istemez eşim evde dahi kıskançlıktan da değil, hoslanmiyorum der.Mesela gecelik tarzı şeyleri dahi giysem olur ama hiç giymesen de benim için sorun degil der, bunun bana rahatsız hissettirdigini söyledim, ama ben bu tarz şeylerden hoşlanmıyorm deyip konuyu kapattı. Yani çok takıyorum bu konuuu eşimin sadece bana bakmasıni istiyorum en azından beni begenmesini çekici bulmasını ama bir türlü böyle hissettrmiyor, veya sorun bende mi kafayı yiyeceğim.. çok çok kötüyüm ağlamak üzereyim artı bitsin bu kâbus eşini takmayan Cool kadinlardan olmak istiyorum ama olamıyorum ona belli ettirmemeye çalışsam da olmuyor kendi içimde kendimi bitiriyorum... Simdiye kadar eşimin balık etli kadınları beğendiğini ve sadece onları çekici bulduğunu düşünürdum bende kilo almak istediğim için almaya calisirfim. Ama bugün ilgisini çeken kız zayıftı ve sadece dikkat çekici giyinmisti yakimisti inkâr edemem ama ben öyle giyinsem bana bakmaz güzel olmuşsun der en fazla fakat neden başkaları neden...Evlilik bu mu erkeklerin hepsi böyle eşine değersiz mi hissettirir veya ben mi kendimi değersiz görüyorum çıldırmak üzereyim.. aşırı takıyorum eşimin benden başlarıni çekici bulma ihtimali olduğunu biliyorum ki illaki buluyordur bunu sorun etmiyorum ama öyleyse sorun ne. Kafamın içi allak bullak, 16 yaşımda iken 1. Derece akrabalarımdan birisi tarafından gece vakti yalnız iken cinsel istismara uğradım ama bunun sebep olduğunu düşünmüyorum. Artık o kişiyi de görmüyorum doğru düzgün zaten unuttum da ama söylemek istedim. Çünkü artık düzelmek istiyorum, çevrede bakanların aaa sen bunu nasl seçtin dedikleri biri ile de evliyim ondan daha iyiyim toplum gözünde en azından, ama ben kendimi begenemiyor muyum bilmiyorum aslında beğeniyorum ama kilo alsam ve belim ince olsa çok güzel olurum diyorum, bazen de düşünüyorum ki eşim sadece kilolu olanlsri cekici bulmuyor ki, ya eşim beni çok çok beğensin çekici bulsun istiyorum ama bunu hissetirmiyor mu bilmiyorum sorun ne bilmiyorum çok kötüyüm.....

Ailem sürekli darlıyor beni ne yapmalıyım?

Aileme karşı kendimi fazla sorumluluk sahibi hissediyorum. Ve öyle olmasa bile bazen benden kendilerini utandıracak bir şey yapmamı bekliyorlarmış gibi hissediyorum.Ne zaman dışarı çıksam sürekli eve gelmem için darlıyorlar denilen saatten birazcık daha geç gelsem azarlanıyorum. Ama bunu ablam ya da küçük kardeşim yapsa hiçbir şey denmiyor. Bunu annemle babama belirttiğimde onların nerde kimle ne yaptığını bildiklerini ama benim ne yaptığımı bilmediklerini söylüyorlar. Oysaki ne yapacağımı söylüyorum, kimle olduğumu biliyorlar.Ablama göre daha sosyal biriyim, giyimime daha çok dikkat ederim, makyajı ailemde büyüklerimden kimse sevmese de ben sevip yaparım ve bu durum çok gözlerine batıyor. Sanki ben kendimi birilerine beğendirmeye çalışıyorum, kendilerinin uygun bulmayacağı hareketleri yapacakmışım gibi tepki alıyor gibi hissediyorum.Bir başka durum ise babamın bana karşı tavırları. Belki ben kafamda büyütüyorumdur bilemiyorum. Ama ablamın benim yaşımdaki halinin babamla iletişimiyle benim şuanki iletişimimi kıyasladığımda ortada bi iletişim yok gibi görüyorum.Babamın hatrı için istediği birçok şeyi yapıp onun gözüne girmeye çalışsam da asla ona yetemiyorum. Mesela babamın annesi hastalık hastası bir kadın olduğu için sürekli hastayım hastayım diye geziyor. Babamın babası da benim onların evinde kalmamı, yemeklerini yapmamı, temizliklerini yapmamı istiyor. Bunu da ben istemiyorum. Tamam bazı zamanlar gidip yemeklerini hazırlayıp temizliklerini yapıyorum ama bunu sürekli hale getirmek istemiyorum. Babam istemediğimi bildiği için fazla ısrar etmiyor ama içten içe bunu istediğini de biliyorum. Çünkü mesela ben gezmeye gidiyorum dediğimde kendi anne babasının yanına gitmemi orda takılmamı istiyor. Bana iş yaptırmak isteyen adamların yanında ne kadar rahat olabilirim, ne kadar mutlu olabilirim?Bunu ona tam olarak anlatamıyorum ve bu da beni sinirlendiriyor.Şu an babamın annesi dediğim gibi hastayım diyip durduğu için yaklaşık bir haftadır bizde kalıyor ve onunla ilgilenmemizi bekliyor sürekli olarak. Benim de özellikle son üç gündür geçmeyen bir baş ağrım var. Ağrı kesici alınca biraz azalıyor ama sürekli olarak da ağrı kesici içmek istemiyorum. Bunu anneme dediğimde beni babamın annesine benzetti. Ben de aşk olsun dedim buna karşılık ne var işte onun gibi sürekli başım ağrıyo karnım ağrıyo diyip duruyosun dedi. Ben de tamam daha da söylemem dedim.Ben öyle sürekli hastaneye gideyim ilaç içeyim tarzında biri değilim, çoğu zaman son raddeye kadar kendim iyileşmeye çalışırım, dinlenirim çay çorba içerim. Ona rağmen birkaç şikayetlenmem bile sorun çıkartıyomuşum gibi tepki almama sebep oluyor.Bu tarz durumlar yüzünden anne babama sinirleniyor, babamın annesiyle babasına kinleniyorum ister istemez.Çünkü onlar yüzünden kendi çocuklarının problemlerini gözardı ediyorlar, abartıyomuşuz gibi tepki veriyorlar. Ben de bu durumlara karşı olan kırgınlığımı öfkeyle sinirle dışarı vuruyorum bu da sadece bana zarar oluyor.Ailemin bu hallerini nasıl görmezden gelebilirim? Ya da nasıl anlayışla karşılayabilirim?

Bir aile evladını sömürür mü?

4 yıllık evliyim ailem hatta erkek kardeşim evlendiğim aydan beri sürekli benden borç para istiyor ve büyük rakamlar 30 40 bin ve hiç birini ödemedi eşime rezil oldum eşimden aldıklarını bile ödemedi annemle konuşup ayarlayıp beni bir şekilde kandırıyorlar annem herşeyi biliyor ama bilmiyormuş gibi davranıyor. Beni hep kullandılar🥲hamileliğimde bile çalıştığım paraları verdim onlara işleri görülsün diye artık onlar görüşmek istemiyorum. Onları görmek içimden gelmiyor artık yıllarca sömürdüler beni evlenmeden öncede sömürdüler annemi zaten anne gibi hiç hissedemedim yabancı gibiydi bana soğuktum ona karşı küçüklüğümde bile kardeşimle kavga ettiğimizde kardeşim bana vurduğunda annem “bir tane de benim için ver “ der di ve kardeşim beni döverdi ben bu insanları hayatımdan tamamen nasıl çıkarmak istiyorum sizce doğrumu düşünüyorum🥲🥲