Eğitim Kategorisi

Neden başarısız oluyorum

İnsanların birçok işi muhteşem giderken benim hep bir şeyler için daha fazla çabalamam gerekiyor eğitim için arkadaşlık için ilişkiler için ve benim işlerim hep ters de gidiyor olacağı varsa olmuyor içimde kalıyor aklımdan atamıyorum neden böyle oluyor biraz şansla da alakası var mı acaba çevremdeki insanlara bakıyorum hayatımdan çıkmış insanlara bakıyorum hepsinin işi gücü eğitimi başarıları mutlulukları statüleri yerinde bence kendime bakıyorum başarmam için o kadar uğraş vermem gerekiyor ki ve sonunda o işin meyvesini de alamayınca o kadar mahvoluyorum ki düşünmekten kafayı yiyecek duruma geliyorum başaramıyorum ya yapamıyorum hayatımı düzeltemiyorum

Başarıya nasıl ulaşabilirim?

Merhaba liseden mezun olduğumdan beri üniversite sınavına hazırlanıyorum yaşım 23 hiç okumadım üniversite elimden geleni yapıyorum ama olmuyor çevremdekiler ilk zamanlarda üsteliyordu sunu yap bunu yap simdi zamandan dolayı galiba hiçbir şey demiyorlar ama öyle içime sinmiş ki bir şey demiyor oluşlarını bile takmaya başladım ve yorulduğumu hissediyorum bir başarıya gidememek ve gideceğin yerde hem kendim engel çıkarmak hem de ailede olan engeller içimdeki o istediği bitirdi ama bir yandan da istiyorum vazgeçmek istemiyorum ne yapmalıyım hayatım boyunca staj dışında çalışmadım da ama onu da istemiyorum şuan

Kaygımla nasıl baş edebilirim?

Önceden yaşadığım olayı aşmama rağmen içimde o olayla alakalı bilmediğim şekilde tuhaf bir şekilde etkileri kaldı kendimi sıkışmış gibi hissediyorum her şey üstüme üstüme geliyor. Kalbim çarpılıyor bununla nasıl başa çıkarım. Emdr terapisi bu konuda işe yarar mı veya hipnoterapi önerebileceğiniz bir şey var mıdır acaba rica etsem bilgi verebilirseniz bu konuda çok daha iyi olurum diye düşünüyorum şimdiden teşekkürler

Başarısızlık hissiyle nasıl başa çıkarım?

Kendimi çok başarısız hissediyorum kendime güvenim yok şanssızım çalışsam bile yapamayacağımı düşünüyorum arkadaşlarım çevrem benden çok daha başarılı her işleri rast gidiyor benim işlerim hep ters gidiyor neye elimi atsam o şey olmuyor hiçbir şey de istediğim gibi gitmiyor hiçbir şeye halim yok nasıl olsa olmaz diye işe başlayasım bile gelmiyor beceremiyorum şu an bir hedefim var mesela ama yapabileceğimi zannetmiyorum zaten zor bir hedef üstesinden gelemem muhtemelen napacağımı bilmiyorum ilerisi çok belirsiz ne olacağı belirsiz belirsiz olduğu için daha çok sinirim bozuluyor şu anda bulunduğum yerin garantisi yok ama arkadaşlarıma bakıyorum mesela onlar yapabiliyor galiba belki de başarılı olmak aileyle ilgilidir küçükken de bu yüzden dışlandım zaten berbat hissediyorum napmalıyım

Sınav heyecanımı nasıl yenebilirim?

Sınavlara günü gününe çalışıp, konuları anlıyorum ama sınavda o kadar heyecanlanıyorum ki ne bedenimi ne de zihnimi kontrol edemiyorum algım kapanıyor soruları hep yanlış okuyorum ve hiç hak etmediğim notlar alıyorum ve artık o kadar psikolojim bozuldu ki zaten bende panik bozukluk olduğu için sınavda bu heyecanımla birleşince kendimi kontrol edemiyorum ama ben artık hak ettiğim notları almak istiyorum yardımınıza ihtiyacım var lütfen yardım edin şimdiden çok teşekkür ederim.

Başarısızlık korkumu nasıl yenerim?

Lise öğrencisiyim. Başarıya zaafım var, hayattan tek isteğim başarmak sadece başarmak. Ama bu beni çok yoruyor. Doğru yoldayım başarmak için elimden geleni ardıma koymayıp sınavlardan alabileceğim en yüksek puanları alıyorum. Ama birde başaramamak var. Kendime her zaman başarı elde edemeyeceğimi, insan olduğumu ve doğal olarak hata yapabileceğimi hep hatırlatıyorum ama olmuyor. Son zamanlarda havalar çok soğudu ve bende rahatsızlandım biraz hasta oldum. Normalde hasta olduğumuzda dinlenmem gerekirken ben bunu bir tembellik olarak algılıyorum. Başarmak için sürekli ortaya iyi sonuçlar koymamız gerektiğine inanıyorum. Her gün küçük ama sağlam adımlar atmaya çalışıyorum ama kaygılanıyorum. Ya yapamazsam ya edemezsem diye. Yani ben bu tüm kaygı ve başaramama korkularımı, yanlış düşünceleri nasıl anlarım, nasıl yenebilirim? Teşekkürler!

Anksiyete beni her an tetikte tutuyor, sanki her şey üstüme yıkılacakmış gibi hissediyorum

Merhaba, ben 22 yaşında üniversite öğrencisiyim. Sınavlarımda ve genel olarak hayatımda sürekli anksiyete yaşıyorum. Sosyal hayatımda bir olayın aleyhime gelişeceğini düşünüp strese giriyorum. Sanki her şey üzerime yıkılacakmış gibi hissediyorum. Stresli olduğum zamanlarda sorunlarımın hiçbirini çözemiyorum. Kriz yönetimim neredeyse sıfır. Bu sebeple bir çok arkadaşımla bile kavga eder hale geldim. Bu duygularla nasıl başa çıkabilirim. Cevaplarsanız çok sevinirim. Şimdiden çok teşekkürler. ..

Kendi kendimi sabote mi ediyorum?

Üniversite hayatını oldukça uzatmış bir öğrenciyim gerçi lise, üniversiteye hazırlık yıllarında da çalışkan olduğumu hatırlamıyorum hatta sanırım tüm hayatım çalışmak,başarılı olmak isteyip bunu yapamamakla geçti. Yapamamak diyorum çünkü bu keyifle süren bir süreç olmuyor yani aslında ben hep çalışkan başarılı olmak istiyorum ama nedenini çözemediğim bir şekilde olmuyor. Makine mühendisliği okuyorum ve bölümüm de gerçekten zor evet ama hiçbir zaman hiçbir ders için sadece bir gün bile içime sindi gerçekten çalıştım diyemiyorum bu yüzden de bölüme laf etmekten önce kendime bakıp ve neden başarısız olduğumun baş kahramanını görüyorum. Aslında ne kadar saçma değil mi? Çalışmak istiyorum ama masaya oturamıyorum bazen oturuyorum ama derse bakabildiğim süre 15 dakika sonra hoop başka şeylerle uğraşyorum. Oldum olası ders çalışmaz tembel olarak nitelendirdim kendimi ama geçmiş zamanda bu durumun beni çok üzdüğünü yıprattığını farkettiğim süreçte bunun acaba tembellik olmayabilir mi düşünceleri yer etti aklımda. Dikkat dağınıklığım olduğunu düşünüp destek almak adına gittim ilaç kullandım ama o da hayretmedi ve bu süreçten sonra dikkat dağınıklığı ya da başka sebepten değil de ben kendi kendimi mi engelliyorum diye düşündüm. Ama bu çok saçma geliyor. Hayatım şuan bana bağlı ve ben her şeyden bihaber zaman öldürüyorum sadece üstelik sınavlarıma 10 gün kala bile bu boşa zaman öldürme olayı sürüyor. Son günlerde de yetişmeyecek düşüncesi. .. İşte tüm yıllar böyle geldi geçti. Bazen kendime çok öfkeleniyorum çünkü istediğim hayat için ders çalışmam öğrenmem lazım ama hep erteliyor sıkışınca da gerginlikten bir şey yapamıyorum. Ama son 2 3 haftadır yetiştirebilecekken asla kafamı veremedim koskoca bir gün toplasan verimli 30 dk çalıştım bu da hiçbir şey gerçekten. Ne yapıcam bunu nasıl aşıcam bilmiyorum. Ben acaba kendimi sabote mi ediyorum? Bu davranış şekillerinden nasıl kurtulabilirim?Teşekkür ederim.

Ders çalışmak için odak problemini nasıl aşarım?

Yaklaşık 5 aydır evdeyim üniversitem bittiğinden beri. Eve gelir gelmez DGS çalıştım 15 gün boyunca aralıksız ondan sonra ki 2 ay da kpss hazırlandım günde 7-8 video izleyip konuları bitirdim test ve deneme çözdüm. Sınava girdikten sonra dinlendim bir süre ve 3 aydır molasız (2-3 gün özel durumlar hariç) DGS çalışmalarına başladım ve bir süredir ders çalışmamı kontrol edemiyorum. Odak problemi yaşıyorum, soruları çözemiyorum ve çözünce çoğu yanlış veya boş oluyor bu da benim moralimi çok bozuyor. Ruh halim de bozulmaya başladı, evdeki herkesten tiksiniyor ve kimseye katlanamıyorum. Çok uyuma ve kabuslar görmeye başladım. Derslerime geri dönmek istiyorum nasıl yapabilirim bilmiyorum. Bir süredir çok zorlanıyorum. İstediğim üniversiteye ve istediğim bölüme devam etmek istiyorum. Annem sürekli bir yeri kazan yüzümüzü kara çıkarma emeklerimizi boşa atma diyor. Çok öfkeleniyorum zaten normal çalışma saatlerim molalar dahil sabah 10'dan akşam 9'a kadar. Derslerime geri dönmek istiyorum ama ruh halim ve odak problemim çok engel oluyor bu konuda ne yapabilirim.

Psikolojiye takmış, yks için 2. Mezun senesinde olan birine öz denetim hakkında tavsiyeniz ne olurdu?

Psikoloji okumaya çok takmış durumdayım. Fakat yks senemde 2. Mezunumdayım. Daha çok yks odaklı olmam gerekirken psikoloji hakkındaki merakıma yenik düşüyorum. Kendimi geliştirmem gerekiyor gibi düşüncelere dalıp kendimi kitaplar okurken makaleler arasında gezerken buluyorum. Asıl odaklanmam gereken konuya odaklanamıyorum. Aslında kaçıyorum çünkü üniversiteye gitmekten korkuyorum. Ailemden ayrılmak benim için çok zor, tıpkı bir bebek gibi onlara muhtaç hissediyorum. Ailem beni sorumluluklarla değil bizzat yöneterek büyüttüler. Elim kolum bana ait değilmiş, o üniversiteye kendim gidemezmiş gibi hissediyorum. Ayriyetten çok mükemmelliyetçi bir insanım. Başarı hakkında da birçok kaygım var. Başarısızlık benim için terk edilme korkusuyla, eziklikle, harika olmamakla bezenmiş durumda. Üstelik 2 senedir hiç sıkı çalışamıyorum, sınav anında da kendimi yapamazken buluyorum. Resmen beynim çalışmama engel oluyor ve işte o başarısızlık ayağıma geliyor. Kendime dair bir öz denetime nasıl sahip olacağımı nasıl onlardan ayrılacağımı bilmiyorum. . Ailem güncel olarakta bana güven duymuyor, sorumluluk almam gereken konularda sorumluluk alamıyorum ki pratik yapabileyim. 3 yıldır kendi sorunumu kendim çözmek için psikolojiye sarılıyorum, aldığım tek sorumluluk da bu olsa gerek. .. Bulamadım. Kendi kendimi sabote ediyorum, artık araştırma bahanesi ile çalışmıyor başarısızlığı kendi ayaklarıma getiriyorum. Kendime sorabileceğim bazı soruları düşünüyorum, (sorunlarımı çözmek için) Onları da bulamıyorum. Peki ne yapacağım ben? Sorumluluk almaktan korkar hale gelmişken, sorumluluk almanın o kadar kötü birşey olmadığını söyleyerek kendimi mi avutacağım?Yada zaten sınav için başarısız olmuşken "bak o kadar kötü değilmiş" mi diyeceğim kendime?Sevilmek için, terk edilmemek için, başkaları için çalışıyorum adeta, kendim için çalışmazken "bu sefer olacak" diye nasıl söyleyeceğim kendime?Deniyorum ama yapamıyorum. Artık hayallerim ve kendi hayatımı kurabilmem için bir yardıma ihtiyacım var. Bu yazı da hayatımda aldığım 2. Sorumluluk olabilir. . Peki ben ne yapacağım? Öz denetim hakkında kendimi geliştirmem gerektiği aşikar. En azından sınav anına kadar kendimi nasıl çalışmaya zorlayacağım? tavsiyelerinize ihtiyacım var. .