İş Hayatı Kategorisi

Meslek seçimi - Psikolog olmak yorucu mu?

Meslek seçiminde çok kararsızım aslında ortaokulda artık kendimin biraz farkına varmaya başlayınca " ben kendimi düzeltemiyorum, kendime iyi gelemiyorum bari diğer insanlar iyi olsun onlara iyi geleyim" kafasıyla psikolog olmak isterdim. Ama şu an kafam karışık çünkü suan da " ben kendime iyi gelemiyorum insanlara mı iyi gelicem" gibisinden düşünüyorum ve zaten tavsiye verme konusunda pek iyi değilim. Biri karşımda ağladığında bile tepki veremiyorum tavsiye veremiyorum yararım dokunmuyor. Ve şimdiden böyle yorulduysam o bölümü okurken ne kadar zorlanıcam ne kadar yıpranıcam diye kendimi yiyip bitiriyorum. Ve aileme de psikolog olmak istediğimi söylediğimde zevk alacağım bi meslek yapmamı, insanların dertleriyle çok bunalabileceğimi söylediler.Önceden direnirdim onlara karşı ama şu an ben de yorgunum ve düşüncesi bile yoruyor bazen ama yine de kendimi psikolog olarak hayal edince bi mutlu oluyorum. Napmalıyım?

İşyerindeki olumsuz ilişkilerim

Hemşireyim.iş yerindeki arkadaşlarıma uyumlu davranmama rağmen benimle pek sohbet halinde olmuyorlar iş arkadaşlarımın çoğu benden yaşça büyük fakat benimle aynı yaşta olan arkadaşımla sohbet ediyorlarBana tavırlılar sanırım dedikodu çok yapılıyor benim servisimdeben çok dedikodulara ve onların yaptığı etkinliklere katılmak istemiyorum çünkü ilk zamanlar beni dahil etmediler ve ben bu durumdan alındığım için biraz mesafeli oldum bilmiyorum üzülüyorum bu duruma ben verici olmaya uyumlu olmaya çalışırken değer görmemek beni üzüyor

redhouse

İş yerindeki mobbinge karşı nasıl tavır sergilemem gerekir

İş yerinde çalışan arkadaşımın sürekli bana sorumluluk yüklemesi ve işten kaçması beni kaygılandırdı.Baskın olması, kendisi oturup beni çalıştırması benim canımı sıkıyor şemalarım tetikleniyor ve hiçbir şekilde cevap veremiyorum karsımdaki kişiye sessiz kalıyorum hakkımı arayamıyorum iş yerinde bu durum benim özel hayatımı çok etkiliyor sürekli evde izinliyken iş yerindeki insanlar ne der diye düşünüyorum stresleniyorum bunları düşünmekten özel hayatıma odaklanamıyorum maalesef bu

Saygı istiyorum

Merhabalar ben aslında işinde çok takdir gören biriyim ama kendimi güzel ve başarılı bulmuyorum. İnsanların beni daha çok farketmesini istiyorum ve kendi alanımda tek kişi olmak istiyorum. Bana samimi davranılmasından da hoşlanmıyorum Bunun için ne yapabilirim ?

Terapi vermeye başlamaya hazır olduğumu nasıl anlarım

Merhaba ben yeni mezun bir psikoloğum. Alanında uzman kişilerden Bdt eğitimimi ve oyun terapisi eğitimlerimi tamamladım fakat kendimi hala yetersiz hissediyorum. Bu kaygılarımdan dolayı danışan görmeye de başlayamıyorum. Önce terapi mi almalıyım süpervizyon mu bilemiyorum. Ne zaman gerçekten hazırım diyebiliyoruz?

insanlar tarafından sürekli bir onaylanma ve takdir edilme ihtiyacı

psikoloji öğrencisiyim. şu an bir hastanede psikoloji stajı yapmaktayım. özellikle bu staj yaptığım dönemde hissettiğim fakat önceden de ara ara farklı iş sektörlerinde çalışırken fark ettiğim bir durumdan bahsetmek istiyorum, sürekli otoriteye kendimi beğendirmek istiyor ve onlar tarafından takdir görmek için yerli yersiz çok uğraşıyorum ve hayalimdeki ideal tepkileri ideal takdiri görmediğim zaman dünyanın sonu geliyor sanki. sırf otoritenin gözüne girmek için kendi düşüncemi savunmayı bırakabilirim gibi geliyor bazen. haklı olduğumu bildiğim zamanlarda bile en ufak bir ters tepkiye yol açmamak için kendimi ezdirebiliyorum. bu bir aşağılık kompleksi mi?bu durumun önüne geçebilmek için ne yapmalıyım? en ufak bir onaylanmama, hatalı görülme durumunda kendime çektirdiğim zulümün haddi hesabı yok haklı olduğumu veya bu tırnak içinde kötü/başarısız görüldüğüm durumların bazen benle alakası bile olmayan bir şey olduğunu kendime hatırlatsam bile faydası olmuyor. o otorite figürünün gözünde tekrar yüksek bir konuma çıkabilene kadar bu durumu takıntılı bir şekilde düşünüyor buluyorum kendimi. bu durumdan çok muzdaribim ve olur olmadık her durumda aynı yüksek tepkiyi veriyorum.insanların hepsini memnun edememeyi nasıl öğrenebilirim veya tüm herkes tarafından sevilmemeyi nasıl normal karşılayabilirim?

Konfor alanımın dışına nasıl çıkıcam

Konfor alanımın dışına çıkamıyorum 3 senedir çalıştığım işten çıkmak istiyorum ama bir türlü yapamıyorum iş yerini ve ordaki insanları seviyorum o yüzden çıkmak istemiyorum ama hakkım yeniyor ve bunun farkındayım artık orada durmak istemiyorum ama bir türlü konuşamıyorum çünkü adam beni her defasında manipüle ediyor bununla nasıl başa çıkıcam bilmiyorum bir türlü istifa edip işten çıkamıyorum nasıl çıkıcam bilmiyorum

Müvekkillerimle daha iyi empati kurabilmek istiyorum

henüz hukuk fakültesinde okuyan bir öğrenciyim mezun olduğumda daha çok kadın ve çocuk odaklı çalışmak istiyorum bu süreçte onları sadece savunan veya yargılayan kişi olmak istemiyorum onları daha iyi anlayabilmek onlara karşı daha duyarlı olabilmek istiyorum. bu yolda daha başarılı olabilmek için nasıl bir yol izlemeliyim?

Konfor alanımın dışına çıkamamış olmak

Ben 5 buçuk yıl aynı işyerinde özelde özel eğitim öğretmeni olarak çalıştım. Daha sonra monotonluktan sıkıldığım be farklı insanlar, kariyer deneyimlemek için ayrıldım. Kısa bir yöneticilik sonrasında başka bir kurumda yine bir öğretmenlik deneyimim oldu ama sürekli eski işimdeki aidiyet duygusunu ve konfor alanını arıyorum. Bu sebeple eski işime dönme kararı alma aşamasındayım. Ama kendimi kötü hissediyorum. Konfor alanımın dışına çıkamamış olmaktan ya da mücadeleyi yarım bırakıyor gibi hissetmekten ve döndüğümde pişman olur muyum hissinden. Eski işime aidiyet geliştirdiğim, diğer iş yerlerine göre daha rahat olduğu için dönme isteğim var.

Kaygılarımdan kurtulmak için ne yapabilirim?

Yeni bir iş kurma aşamasındayım daha öncesinde farklı işler denedim ve her seferinde kaygılı oluyorum olumsuz düşünceleri kafamdan atamıyorum ve odaklanamıyorum başarısız olma duygusundan kurtulamıyorum ve insanlara karşı yanlış anlaşılmaktan hep çok korkuyorum nasıl aşabilirim?