İş Hayatı Kategorisi

Çalışmak istemiyorum ama işten de çıkamam

İşimi sevmek için çabalıyorum ama olmuyor başka iş de yapamam. Artık çalışmak istemiyorum çalışma arzum yok ama çalışmak zorundayım çünkü memurum ve bu işe girebilmek için çok çaba sarf ettim iş bile yapasım gelmiyor çok mutsuz oluyorum ben mutsuz olduğum için etrafımdaki insanlar da etkileniyor ailem çocuğum da etkileniyor sürekli yorgun hissediyorum ve uykulu. Bu işten çıkma olanağım yok maaşım da güzel ama çok mutsuzum ne yapabilirim ben bilmiyorum.

melisadi

Şirkettekilere nasıl davranmalıyım?

Yeni başladığım iş yerinde her şeyin yolunda olduğunu düşünürken, aslında hiç de öyle olmadığını fark ettim. Şirket içindeki bazı kişiler ve özellikle “X” adlı bir kadın nedeniyle yoğun bir mobbinge maruz kaldım. İşin ilk günlerinde bu baskı beni o kadar etkiledi ki, stres yüzünden hastanelik oldum ve sakinleştirici almak zorunda kaldım. X’in iş yerinde patronla özel bir ilişkisi olduğunu düşünüyorum. Normalde kimsenin özel hayatı beni ilgilendirmez ama bu ilişki iş yerindeki dinamikleri ve bana yapılanları etkilediği için bu durumdan etkileniyorum. İş yerinde belli bir kadın grubu var ve bu grup ne isterse o oluyor. İnsanlara dolaylı yoldan algı yaparak kendilerini üstün göstermeye çalışıyorlar. Örneğin, yılbaşı hediyeleşmesinde etek giymiştim X’in arkadaşı gelip “Bence sen üzerini değiştir hediyen de tam olur uzun uzun ne güzel “diyerek imalı bir şekilde güldü. Ayrıca, X hiçbir bağlam olmadan bana “Ben kendi seviyemde görmüyorsam sorun yok ama kadınlar hisseder diye bir şey var ben hislerime güvenirim ” gibi tuhaf bir laf etti. İlk günlerde özellikle ilişkim olup olmadığını öğrenmeye çalıştı ve sürekli dolaylı konuşmalarla beni rahatsız etti. Bunların dışında, iş yerinde yapılan planlara hep son dakika haber verildi ve katılmadığımda bunu bahane ederek beni patrona şikayet ettiler. Patron, “Senin konuşmalarında sivrilik var, bu yüzden kabul edilmiyor olabilirsin aralarına hepsi mi kötü hepsiyle mi kafan uyuşmuyor ” gibi şeyler söyledi. Hatta tamamen farklı bir olayda, alışveriş yaptığım bir marka üzerinden beni eleştirdiklerinde, söylediklerinin mantıksız olduğunu dile getirdiğim için bu durumu da patrona olumsuz bir şekilde yansıttılar( ben prada gözlük almıştım, Prada İsrail’i destekliyor biz almıyoruz öyle ürünler İsrail destekçisi olanları satın almıyoruz diye laf söylediler. Bende yediğiniz domatesin tohumu da İsrail’den getiriliyor onu da yemeyin o halde dedim ve bu söylediklerinin başkaları üzerinden bir vicdan rahatlatması olduğunu ifade ettim ama ne yazık ki o kadınlar X in yakın iş arkadaşları ve Patron, bu kadın grubunun her zaman yanında duruyor ve onları koruyor. Bir gün, bu yaşananların farkında olduğumu ve kimsenin küçük oyunlarının bir parçası olmayacağımı açıkça söyledim. Patronsa bu konuyla alakalı bir şey yapamayacağını söyledi. Bu olaydan sonra patron benimle olan iletişimini neredeyse sıfırladı. Ancak sürekli iş arkadaşlarıma gelip hakkımda sorular sormaya başladı: “Çalışıyor mu? İşini kötü mü yapıyor?” gibi. Beni en çok rahatsız eden şey, X ve arkadaşlarının sürekli insanları manipüle etmesi ve iş yerindeki huzuru bozması. Daha önce benden önce çalışan birçok güzel kadını da oyunlarla gönderdiklerini öğrendim. X’in yakın arkadaşı Y ise, benim iş yerindeki diğer insanlarla samimi olmamam için uğraşıyor ve hakkımda olumsuz şeyler söylüyor. Halbuki ben, Y’nin en zor anında hiçbir şey sormadan ona yardımcı olmuştum. Artık bu haksızlıklar beni içten içe yakıyor. İntikam almak veya kötülük yapmak bile bazen aklıma geliyor, çünkü bu insanlar tamamen kötü niyetli ve adaletsiz davranıyor. Fakat böyle bir davranışın bana bir şey kazandırmayacağını biliyorum. Mecbur olduğum için bu iş yerinde çalışmaya devam etmek zorundayım, ama nasıl bir yol izlemem gerektiğini bilmiyorum. Bu süreçte yaşanan haksızlıklarla, mobbing ve kötülükle nasıl mücadele edebilirim? Hem duygusal hem de profesyonel anlamda bu durumu nasıl sağlıklı bir şekilde yönetebilirim? Ve x ve arkadaşlarına nasıl bir ders verebilirim. (X iyi giyinmemden bile rahatsız ama meslek gereği bakımlı olmam gereken bir meslekteyim. Daha önceleri hiç etek giymemiş ben ofiste giydikten bir süre sonra aynı kombini yapıp giydi) biri bana ufaktan laf sokmaya çalıştığında bir ufak gülümsediğini gördüm. Daha önce x ve patrona ima yapanları işten çıkartmışlar. Ama bu safaroz patron işe girmeden önce arkadaş ortamında tanıştığımızda zaten bahsetmişti o x le olan ilişkisinden. Off ben bu aptal insanların özel hayatlarının kıskandırma oyuncağı değilim gerçekten Allah onların bildiği gibi yapsın kız o kadar fena ki istediği telefon istediği renkte alınıyor ne biliyim istediği kadar tatile gidiyor 2 hafta gelmedi tatil yaptı. Maaşı bir halt yapmamasına rağmen aşırı yüksek araba ayarlandı istediği zamanda ve renkte bir kere iş için bindiğimde de arkamdan muhtemelen küfür etti gördüm ve etrafındakiler sakinleştirdi. Ya ben bunların saçını yolmayım da ne yapayım bu x in yakın arkadaşları da 45 yaş ve üstü yani deccallığın yaşına bakmıyorlar

Birine nasıl yardım edebilirim?

Merhabalar, kendimden ziyade başka biri (ablam) hakkında soru soracağım. Sorum gerçekten saçma olabilir ama sürekli üzgün olmasına alışamıyoruz. Bilgi vermem gerekirse şöyle özetlemek istiyorum: Atanmak, işini yapmak her zamanki önceliği oldu ve 2-3 yıl Kpss'ye çalıştı, iyi bir derece yaptı, kasımda atandı birkaç gün öncede görevine başladı. Atandıktan sonra meslek seçimi pişmanlığı yaşadı (keşke bu bölümü okumasaydım medyada çalışabileceğim bir bölüm okusaydım tarzı pişmanlıklar), sonra atandığı yeri tercihlerinde ilk sıraya yazıp daha metropol bir yeri ilk sıralara yazmamanın ve oraya atanmamanın pişmanlığını yaşadı/yaşıyor ve bir sürü fırsatı kaçırdığını düşünüyor. Ama şu an atanıp görev yaptığı yeri tercih ederken çok mutluydu tercih zamanlarında. Yani 3 yıldır "atansam, göreve başlasam" diyordu hayaller kuruyordu, atandı göreve başladı ama hiç mutlu değil, heyecanlı değil, isteksiz, her gün ağlıyor. Sürekli 'tercih hatası yaptım' diyor ama avantajlardan ziyade dezavantajlara odaklanıyor atandığı yer için. Görev süren bittiğinde istediğin yere tayin yaparsın diyoruz bu sefer de 'o yaşta n sonra ne yapayım orayı' diyor. Neşeli, hareketli biriydi ama şimdi her gün ağlıyor. Nasıl bir yol izleyeceğimizi bilmiyoruz ailece her yolu denedik. Danışmanlık almasını öneriyoruz ama hiç bir şeye hevesi olmadığından onu da yapmıyor. Hayattaki tek ve en önem gösterdiği amacını gerçekleştirdi ama hiç mutlu değil. Neden böyle ve nasıl düzeltebiliriz ya da moral verebiliriz?

Mesleğime karar verememenin endişesinden nasıl kurtulabilirim ?

Yaşım 20 öğrenciyim 2. mezun senem kariyerim konusunda endişeliyim çok şaşırıyorum hangi meslek bana göre anlam veremedim, sanki her şeyin ortası gibi hissediyorum kendimi sosyal platformlardan ders videoları izliyorum , konular çalışıyorum sınava hazırlanıyorum epey stresli bir ortamdayım ! (kendimce) arkadaş ortamım çok yok mahalleden eski dostlarım ile arada buluşup geziyoruz! Sosyal medya kullanıyorum herhangi bir ilişkim yok ama vardı kötü bitti belki de onun etkisinde kaldım. Şu an ilişki de aramıyorum iyi bir iş alırsam elime ilişkimi de yaparım çok uğraşmak istemiyorum şu anlık o konularla. Önümde ki süreç beni bunaltıyor sanki boşa kürek çekiyormuşum gibi geliyor çünkü hangi mesleği seçeceğime daha karar veremedim gerçekten ! Çevremde yarışacağım insanlar yok rahatım ailem baskıcı değil ablam öğretmen babam emekli annem ise ev hanımı çok sıkıştıran darlayan bir aile de yaşamıyorum çok şükür şimdilik bu kadarını yazabildim. Teşekkür ederim :)

Gelecek için hangi mesleği seçmem gerekli?

Merhaba öncelikle nasılsınızŞu şekilde başlamak istiyorum soruya 23 yaşında piercingleri(kaş ve kulak)olan biriyim önümde iki seçenek var ya askeriyede kalma yada kaptan olma bunlardan hangisini seçmek istediğimi bilmiyorum. Kişilik özellikleri olarak bakarsak olaylara rahatına çok düşkün biriyim ve işin doğrusu şuan için piercingleri çıkarmak istemiyorum ama gelecek için de bu küçük şeyler mantıklı mı bilmiyorum genel olarak rahat keyfine düşkün ve işlerimi hep erteleyen biriyim. Gelelim neden seçmeliyim konusuna:Kaptanlık: için maaşı gayet güzel bir maaş ve normal bir memurun gezip göremeyeceği yerleri gezebilmek gibi imkanı var ama minimum 6 aylık sözleşme şeklinde oluyor ve o süreçte herhangi bir kötü durum ve haberden uzak kalabiliyorsun. Şu bilgiyi vermeyi unutmak istemem kaptan olmak için öncelikle bir sınava girip kazanmam(60) almam gerekli sonra 12 ay staj yaptıktan sonra kaptan olabiliyorumAskerlik:İse çok disiplinli bir yer kaptanlığa göre ortalama ilk yıllarda maaş aynı denilebilir ama ilerleyen yıllarda maaş arasındaki makas birazcık açılıyor. Olumlu olarak düşündüğüm noktaları tabi ki var askerliğin; Türkiye sınırları içerisindeyim ayaklarım karaya basıyor yukarda belirttiğim durum gibi bir durumda 1 gün içerisinde şehirden şehre ulaşım imkanı var, tabi ki şu durumda var devletin imkanlarından yararlanmak ve emeklilik imkanı 20 senede emeklilik ve emekli maaşı imkanı. (Kaptanlıkta emeklilik gibi bir kavram yok sen bırakmadığın sürece)Genel olarak çok büyük bir gelecek kaygım varBeni dinlediğiniz için teşekkürler 😇

İş yerinde sevmediğim insanlara karşı nasıl bir yol izlemeliyim?

Merhabalar bana bir konuda yardımcı olur musunuz iş yerinde sevmediğim insanlar var ve bu insanlar benim akrabalarım aramız bozuk onlarla ve aynı ortamda bulunmak zorunda kalıyorum ama bu durumdan da oldukça rahatsızım ve takıntılı birisiyim onlarda çok fazla kinli ve nefret dolu insanlar ve ben takıntılı olduğumdan dolayı her şeyi kafaya takıp kendimi oldukça yıpratıyorum olayları kişiselleştiriyorum ve bunun dışında laf çarpıtmaları da oluyor onlarla aynı ortamda bile bulunmak istemiyorum ama zorundayım sizce bu durumda nasıl bir yol izlemeliyim

Hayat beni boğuyor ve ben bu denizden çıkmak istiyorum

Şuanda istemediğim hakaretlere uğradığım ve pislik içerisinde çalıştığım ama maddi olarak iyi kazanç sağladığım bir işte çalışıyorum ama ben önce çok daha temiz rahat ve saygı gören bir işte çalışıyordum orda çalışmak istiyorum ama şuan çalıştığım işe beni ailem zorla soktu ama ben çalışmak istemiyorum ve zorla tutuluyorum ve beni boğuyor bu şekilde yaşamak yani sanki bir denizdeyim ve su boğazımda çenemin altına kadar gelmiş gibi hissediyorum nefes almakta zorlanıyorum ve ben bu sudan çıkmak istiyoruuum (benim ailem insanların yaptıklarını hep alttan alan kendilerini ve beni ezen bir ailem var)

Borderline bireyin çalışma hayatı

Merhaba siklotimi borderline tanım var 19 yaşımdan beri. Duygu geçişlerim hızlı oluyor okulu zorlanarak bitirdim büyük depresyona girdim ilk zamanlar yataktan kalkacak halim olmuyordu neyse zor bela bitirdim ama şimdi iş hayatımda da zorlanıyorum. Hiçbir şeye odaklanamıyorum, çalışamıyorum istemiyorum, o kadar zor geliyor ki her şey kendi kendimi sabote ediyorum. Kapasitem var zekiyim çevrem de aynı şeyden şikayetçi benim için üzülüyorlar ama o kadar yorgunum ki 1. 5 yıllık ilişkim var aynı işyerine soktu beni iş öğreniyim iş bulana kadar diye ama performansım o kadar düşük ki fark ediliyor söylediler daha moralim bozuldu ne yapmam lazım. Sevgilim ailemin beni prenses gibi yetiştirdiği için böyle olduğumu düşünüyor ama hastalık gemisinden haberi yok. Tek çocuğum ailemin eğitim seviyesi yüksek gelirimiz yüksek ama bi türlü mutlu değilim isteğim yok yaşama karşı ne yapmam lazım yardım edin. Nasıl çalışma hayatına atılabilirim

İşimde kendimi yetersiz hissediyorum

Güzellik sektöründeyim yaklaşık 2 yıldır yavaş öğreniyorum geç kalıyorum işlemlerim hızlı ve pratik yapmam gerektiğini biliyorum işimi iyi yapamadığımı fark ettim kendimi hızlandırmak ve işimde iyi yapmak istiyorum bu aralar bundan kaynaklı kendimi yetersiz hissediyorum dün çok ağladım bu yüzden küçükken pek sevgi görmedigim için duygusal yaklaşıyorum güçlü olmak istiyorum kendimi ve isimde en iyisi olmak istiyorum hatalar olunca da moralim bozuluyor iyi olmak istiyorum

Para kazanmak kendi ayaklarımın üstünde durmak nasıl mümkün olabilir?

Merhabalar ben narin ailesinde büyüdüm annem vardı ama yılarca göremedim şimdi yanımda ama beni ne tanıyor ne anlıyor babamsa küçükken terk dayılarım nenem büyüttü beni canımı yaka yaka ve ben 20 yaşındayım ailemden korkuyorum geleceğimden korkuyorum beni çok kısıtladılar şimdi ne bir işe girebiliyorum ne de kendimi savunacak cesaret yok yeni başlamak istiyorum ama hep engel iş için evrak biriktiriyorum ama bir türlü olmuyor ailem yardım etmiyor ben de istemiyorum çıkmazdayım

narin