Kaygı Kategorisi

fazla düsüncelerimi nasıl arka plana atarım

kendime nasıl iyi davranırım? insanları düsünmekten kendime vakit ayıramıyorum cok anaç biri gibi hissediyorum evden uzaklassam acaba tartısma vs olur mu diye düsünüyrum sanki herşeyi ben cozebilecekmişim gibi insanları düsünmekten o kadar sıkıldım ki kendimi unuttum bu konu hakkında neler yapabilirim?eskiden böyle değildim daha sonra neden böyle hissettim bilmiyorum. insanların düsünceleri beni cok ilgilendiriyor cok düsünüyorum ve düsüncelerini degistirmeye calısıyorum buda beni cok sıkıyor bunalıyorum

İlişkilerimde sorunlu taraf ben mıyım?

Merhabalar öncelıkle sımdıden tesekkurlerımı ıletıyorum hic psıkologla gorusme sansım olmasada bugune kadar, şuan bır ılkı gerceklestırıyorum sızın sayenızde. İzninizle dırek konuya gırıyorum :)8 Yıllık benı cok seven bır sevgılım vardı guven veren bırı olmasına ragmen erkek arkadaslarıyla bıle gorusmesını kısıtlayan bırıydım. Ve o ılıskı karsılıklı olarak bıttı. Sonrasında 5 yıllık bır sevgılım oldu. İlişkinin basında yalanlar entrıkalar aldatmalar baska kızlar küfürler ne ararsanız vardı. Kaygılı baglanan bırıyım. Ve ıcınde oldugum ılıskıyı hemen bitirmektense yapıcı olup iyileştirmeye calısan bırıyım. Çok sevdıgımı de soyleyebılırım. Onun ıcın kredı cekmeler sureklı bulusmak ısteyen taraf bendım mesela, zaman yaratan oncelıgını vereni ılgı gosteren alma-verme dengesını mahvetmıs olabılırım. Kabul edıyorum. Onunda tabıkı bana ıyılıklerı vardı. Ama bana yasattıgı guvensızlıkle bırlıkte cok kıskandıgımı kısıtlamaya calıstıgımı onu bunalttıgımı soylemekte yalan olmaz. Sonuc olarak suana dondugumuzde ılıskı bıtelı 1 ay oldu kendısı bıtırdı. Hala sevıyor muyum evet ama kafamdakı erkek profılını de uymadıgı aşikar. Kurtuldum dıyıp hayatıma devam edemıyorum. Onunla bır gelecegım olsun ısterdım. Farkındayım baştan sona yanlıs bır ılıskı fakat bunları görmeme ragmen neden hala sevıyorum dıyebılıyorum? Neden bıraz cabasını gorsem tekrar devam edecek potansıyel var ıcımde? Neden bır ılıskıyı bıtıremıyorum? Sizden cevaplarını almak ıstedıgım sorularım su sekılde sıralayabılırım daha dogrusu kafamdakı asamadıgım sorunlar. .1-Kaygılı baglanan bırıyım dedım ama cocukluguma ınmek ıstedıgımde bır sey hatırlayamıyorum kotu bır gecmısım yok kotu bır anım yok ama cocuklugumuda hatırlayamıyorum Yanı bu guvensızlıgın sebebı ne olabılır?2-Kaygılı bırı olmaktan kurtulmak ıstıyorum. 3-Ornegın erkek arkadasım dısarı cıkıyor erkek arkadaslarıyla sureklı aklım onda oluyor eve geldıgı anda ıcım rahat edıyor sureklı sık bogaz edıyorum o dısardayken. O dısardayken darlamamak ıcın o sure zarfında evde ben ne yapabılırım nasıl sakın kalabılırım verebılecegınız tavsıyeler varsa cok sevınırım?Bıraz karmasık anlatmıs olabılırım sımdıden cok tesekkur ederım cevabınızı sabırsızlıkla beklıyorum.

kendimi nasıl iyi hissederim

Bi kaç aydır sürekli kendimi yıpranmış hasta hissediyorum, hastaneye gidip tedavi oldum bir şey çıkmıyor ve ben araştırıp bazı çelişkili yorumlar okuyup gerçek sanıp kendimi strese sokuyorum. İki defa hastaneye gittim ve hiçbişey çıkmadı şükürler olsun ama kendime bunu inandıramadım o kadar strese girdim ki anksiyete gibi boguluyomus her geçen gün nefes alamıyomuş gibi hissediyordum. Kendimi çok yıpratmıştım hastanede bir şey çıkmadığı zaman daha iyi hissettim sonra sınavlara ve mülakatlara girdim orda da aşırı strese girdim, sınav bitince her şey düzelir sanıyordum stresim azalıcak. Ama bir türlü azalmadı, enfeksiyon gibi bi hastalık geçirdim tahliller verdim yine. Sonra doktor antibiyotik ilaç verdi ve onların yan etkisini okudum 1. gün kullandım bir sıkıntı olmadı ama yan etkisinde nefes darlığı yazıyordu 2. gün akşama doğru nefesim daraldı ve kalbime sızı gibi ağrı vurdu ilactandır sanıp tedaviyi yarıda bıraktım ve sonra doktor ilacın o kadar çarpıntı yapmayacağını söyledi devam etmemi söyledi ve anksiyeteden olmuştur dedi. ilacı bırakmama rağmen devam ediyordu çünkü. Ama ben neden böyle olduğumu bilmiyorum, hala arada devam ediyor kendimi iyi hissetmek bu kadar takmamak istiyorum bir türlü bir kaç aydır başaramadım. Sizce neden oldu böyle üst üste

Kendimi yetersiz hissediyorum

Kendimi duygusal olarak çok yorgun hissediyorum. Sanki sürekli bir tükenmişlik halindeyim. Bazen hiçbir şey yapmak istemiyorum, genelde yatmayı tercih ediyorum. İçimde bir isteksizlik var ama aynı zamanda toparlanmak ve kendimi geliştirmek istiyorum. Zihnim çok dolu, sürekli düşünüyorum ama odaklanmakta zorlanıyorum. Bir şeye başlıyorum, sonra hemen motivasyonum düşüyor. Özellikle ders çalışmakta, planlarıma sadık kalmakta zorlanıyorum. Telefona veya başka şeylere kolayca kaçıyorum. Depresyon ve anksiyete teşhisim var. Ailemle aramda bazen baskı hissediyorum; bu da beni daha çok geriyor. Bir yandan kendime inanmak istiyorum ama bazen yapamayacakmışım gibi. Hayata geç kalmış gibi hissediyorum başarısızlık yetersizlik hisleriyle mücadele ediyorum sürekli ağlamak istiyorum bu duygular yüzünden kesin bir çözümü olsun düşünmeyeyim istiyorum. Kontrol bağımlılığım olmuştu sevdiğim insanları sürekli kontrol etmeye çalışıyorum ve istediklerimi yapmadıklarında sinir krizi geçiriyorum ağlama krizleri ve

Emotofobiyi nasıl yenebilirim?

Merhaba ilkokuldan gelen travma olarak yorumladığım emotofobim var. Kusmukla ilgili herhangi bir düşünce,öğürme sesi beni panik atağa sürüklüyor. Sırf bu korkum yüzünden aile bile kuramayacakmışım gibi düşünüyorum, alkollü mekanlardan uzak duruyorum ya biri kusarsa diye. Erkek arkadaşım hastaydı ve kusacak diye onu bırakıp evden kaçtım. Ayrılacaktık çünkü insan sevdiğinin kötü gününde de yanında olmalı. Psikolojik olarak sürekli midem bulanıyor ve korkuyorum. Dışarda yemek yediğimde zehirlenirim diye korkuyorum. Kendime çok kızıyorum neden böyle bir korkum var diye sitem edip ağlıyorum. Psikolog+ilaç desteği aldım ama YouTube üzerinden kusma videosu izlettiği için( ekonomik olarak)sonlandırdım. Sanırım bu korku beni esir etti. Yardımınıza ihtiyacım var. Teşekkürler…

esinn

İnsan neden yetersiz hisseder

Herşeyim olsana sürekli yetersiz hissedip para harcamak istiyorum. İhtiyacın olmayan şeyleri bile alıyorum yinede tamamlanmış hissetmiyorum . Bunun sebebi ne olabilir ev kıyafet doldu yinede güzel değilim bilmiyorum herşeyim tam ama neden bilmiyorum özgüvrnim eksik gibi hissediyorum bana akıl verir misin sevgili psikolog bey abla her kimsen artık özgüvenli olmak istiyorum ben bundan sıkıldım yardım et bana lütfen yardım yarım yardım

Travma korkularımı nasıl aşarım

Yakın zamanda evimize biri dadandı kapımızı kırmaya çalıştı polis çağırdık geldi deliymiş, ondan sonra tekrar aynı şey oldu bu sefer komşu yanlışlıkla çalmış kapıları karıştırmış. Ama ben sürekli biri kapımızı dadanacak diye korkuyorum engel olamıyorum korkularıma, belkide ölüm korkusu bilmiyorum. Ama içimde hep bir sıkıntı oluyor bu olaylardan sonra kendime gelemedim. İştahım kesildi yemek bile yiyemiyorum çok zorlanıyorum gerçekten ne yapabilirim.

İç sıkıntımı geçirmek için ne yapmalıyım?

Merhaba, yaşım 25, diyetisyenim ama mesleğimi yapma konusunda çok büyük bir direncim var, kendimi çok özgüvensiz hissediyorum. Ne istediğimi bilmiyorum sadece kendimi çok kötü hissediyorum. Yetişkin olmayı beceremiyorum. Hiçbir şeye odaklanamıyorum, hevesim yok. İç sesim sürekli beceriksiz ve tembel olduğumu haykırıyor. Çok uzun süredir böyle hissediyorum. Yani hayat, üniversiteden mezun olduktan sonra berbat bir hale geldi benim için diyebilirim (2022'de mezun oldum). Çok korkuyorum bembeyaz bomboş bir sayfa gibi ömrümün geçmesinden. İşe yarar bir şeyler yapmak istiyorum yapmıyorum, yapamıyorum. Potansiyelimi gerçekleştirememek beni kahrediyor, içimde büyük bir öfke ve sıkıntı yaratıyor. Neye nasıl başlasam bilmiyorum. Kafası koparılmış bir tavuk gibi oradan oraya koşuyorum. Panik içindeyim, gelecek kaygım var. Genelde böyle kötü hissettiğim zamanlarda yazılar yazarım. Onları geri dönüp okuduğumda her sene aynı şeylerden, iç sıkıntısından bahsettiğimi görüyorum. Bu, benim bir gün iyi hissedeceğime dair olan inancımı azaltıyor. Bu arada dışarıdan hiç böyle gözükmüyorum, pozitif biri olarak bilinirim aslında eskiden öyleydim ama sanırım şu ara sadece maskeliyorum tabi artık onu da yapamamaya başladım. Cesaret edip bir psikolog seansına randevu da alamadım çünkü sözel olarak duygularımı ifade etmekte epey zorlanıyorum. Tesadüfen bu websitesine rastladım ve buraya yazmak istedim. Bilmiyorum ne yapabilirim ne yapmalıyım? Kendime şefkatle yaklaşmam gerektiğini biliyorum, bunları bana bir arkadaşım söylese iç sesim kadar acımasız olmayacağımı da biliyorum ama yapamıyorum. Ek olarak küçüklükten beri bir kilo takıntım var şu kiloda olursam mutlu, başarılı olacağım diye onu da çözemiyorum. Kilo aldığım zamanlar mesela hiç sosyalleşmek istemiyorum. (Normal Beden Kütle İndeksinin içinde dahi olsam). Bunun yanlış olduğunu ve kendimi sürekli telkin etmeye çalışsam da başarılı olamıyorum. Mesleği yapma konusundaki direncimin nedeni belki de bu olabilir bunun da farkındayım ama çözemiyorum. Kendimi sürekli başkalarıyla kıyaslıyorum. Hayatı kendime o kadar zorlaştırıyorum ki zihnimde her anlamda sadece dış görünüşümle ilgili değil o kadar çok kalıp, sınır var ki aşamıyorum. Hiçbir şeyi devamlı, istikrarlı yapamıyorum çok sıkılıyorum. Bilmiyorum ben ne yapmalıyım?

introvert insan olmak kötümü?

Jung'a göre ambivert insanlar psikolog ola bilir. Amma ben psikoloji okuyurorum ve Jungun testine göre introvert bir insanmışım. Ayrıca kendimi olduğum gibi kabul edemiyorum. İntrovertlerin özelliklerinin kötü olduğunu düşünüyorum. Kendimi değiştirmek istiyorum. Belkide yanlış düşünüyorum amma kendimi olduğum gibi kabul etmekte zorlanıyorum. Sizce bu neden böyle. Hiç bir şeyi beceremediğimi düşünüyorum. Bunu nasıl aşabilirim. Cevaplarsanız çok mutlu olurum. Teşekkürler

Eski sevgilimin yeni erkek arkadaşı

Eski kız arkadaşım benimle konuşurken başka biriyle konuştu ve beni bırakıp onunla sevgili oldu benle tanıştığında yine eski bir konuştuğu varmış onada aynısını yapmış. Aramızda yaşanan cinsel olayları yeni sevgili bana gelip ne yaşadınız diye sorma hakkı varmı kafamda kurup duruyorum zaten tedavi görüyorum okb-anksiyete tedavisi burda kendimi rahat rahat ifade ettim. Düşünceler bitirdi beni artık ilaç tedavisi de görüyorum ama her olayda yogun kaygı korku yaşıyorum haklı olsam bile böyle . .