Psikoloji Kategorisi

Birine olan takıntılılıktan nasıl kurtulurum?

Çalıştığım fabrikada bir abi var ve sürekli seni oğlum ile tanıştıracağım diyordu. Fotoğraflarını gösterdi vs. Çocuğa karşı bir şey hissetmiyorum ama onu düşünmeden de edemiyorum. Tanışsak nasıl olur ya da ne bileyim o tarz şeyler. Ne yapmam gerek?

Anksiyete ile başa çıkamıyorum

Kaygı bozukluğum olduğunu düşünüyorum. Tetikleyen sebeplerin de farkında olsam bile gündelik hayatımı ve işlerimi devam ettirmekte zorluk çekiyorum. Çok basit şeyler, örneğin bir telefon çalması bile beni tetikliyor ve olabilecek en kötü ihtimaller hakkında düşünmekten kendimi alamıyorum. Mantığımı arada bir devreye soksam bile genel olarak işe yaramıyor. Aynı zamanda yaptığım hiçbir şeyden duyduğum endişeler yüzünden keyif alamıyorum.

Ergenliğimde Yaşadığım Travma Gün Yüzüne Çıktı

Günler önce ergenliğimde yaşadığım bir travmam oldugunu farkettim bunun üstesinden nasıl geleceğimi bilmiyorum. Bana yardımcı olabilir misiniz? Bu travmamın bana kilo aldırdıgını farkettim. Ağzımda aft yaraları var. Hangi doktora gitsem fayda bulamadım. Bacaklarımda varis çıktı. Günler önce Bi beslenme koçuyla tanıştım ve bana vücudumuzda olup bitenlerin ruhumuzla ilgili oldugunu 17 yaşında herhangi bir cinsel istismara kalıp kalmadığımı sordu ve haklıydı. O yaşlarımda ben bu durumu göz ardı etmişim şimdi ise etkilerini görüyorum. Bana yardımcı olursanız çok sevinirim.

Eşim Sakinliğimden Faydalanıyor mu?

Karakter gereği çok alttan alan kindar olmayan sakin bir insanım eşime bazen çok sinirlensem dahi sesimi yükseltmem kelimeleri cımbızla seçerim fakat artık bu durumdan faydalandığını hissetmeye başladım nasıl olsa küsmez diyerek uyardığım şeyleri yapmaya devam ediyor

İnsan İlişkilerimde Kendimi Geliştirebilirim?

Kendimi anlaşılmamış hissediyorum böyle durumlarda içime kapanıp küsmeyi yada trip atmayı seçiyorum. Kolay kolay kimseye hayır diyemiyorum, karşımdaki insandan hemen şüphe edebiliyor ve zor bir durumla karşılaştığımda kaçma eğilimindeyim bu durumlar etkiliyor neler yapabilirim

Saç Yolmaktan Nasıl Kurtulabilirim?

Merhaba,Cok uzun suredir saç yoluyorum. İlk olarak 6-7 yıl once universite sinavina girecegim sene saç yolmaya basladim. Azaldigi zamanlar oldu ama hic birakamadim. Cok gur saclarim vardi simdi cok azaldi ve tepemde bir kisimda gozle gorulebilecek sekilde kellik var. Arkadaslarim gördüğü zaman uyarıyor ama bununda pek etkisi olmuyor. Parmaklarimi yara bandiyla bantladim olmadi, kisin bol bol bere taktim olmadi. Bir sekilde icimdeki durtuye yenik dusuyorum. Ne hissediyorum neden yapiyorum bilmiyorum. Stres gibi gozukuyor ama sanki stresli olmasam bile yapiyorum. İnsanlarin sacin mi dokuluyor sorularina cevap vermekten sikildim. Nasil bir yol izleyebilirim?Simdiden tesekkurler, iyi calismalar.

Olumsuz duygular yaşadığım insanlarla artık görüşmek istemiyorum

Olumsuz bir olay yaşadığım insanlarla görüşeceğimi bilmek beni çok kaygilandiriyor. O kişi ile aynı ortamda bulunacağımı bildiğimde ya da o kişinin bana mesaj atmasında endişeleniyorum. Vücudum titriyor karnıma ağrılar giriyor. Spesifik bir örnek vermek gerekirse bir hocama derse katılamayacağımı bildirmiştim. Hocam da olumsuz bir tepki vermişti. O anda çok kötü bir ruh halinde olmuştum. Ne yazacağımı bilemedim stres olmuştum. Daha sonra ki günlerde ise bir daha o hocamın dersine girmek istemediğimi fark ettim. Onunla aynı ortama gireceğimi düşünmek beni kaygilandirmisti. Çoğu ilişkilerimde böyle olduğumu fark ettim. Bunun altında yatan sebepler ne olabilir?

Vefat Eden Birini Unutmaya Çalışmak

6 ay önce yakın bir erkek arkadaşım feci bir motor kazasından vefat etti. Biz onunla çok yakındık, her gün konuşurduk, maddi manevi yanımdaydı. Ben iyi olayım diye herseyi yapardı. Kaza gününden önce gece son kez konuşmuştuk. Sabah ölüm haberini aldım ve o gün benim yıkılışım oldu. O günden beri kendimi toparlayamadım bir yanım eksik hissediyorum halen. Haberlerde onu gördüm, annesinin babasının yıkılışını gördüm. Kendi ellerimle toprağa vermek o kadar canımı yaktı ki. Kendimi gömmüş gibiydim. Saatler, günler hatta aylar geçti ama hala ben ilk günkü gibi acı çekiyorum. Herkes gibi 2 3 gün üzülüp bir kenara koyamadım, hep aklımda. Kimse onun gibi beni anlayamıyor. Ne zaman bir yere gitsem, bir şey yapsam hep onun eksikliğini hissediyorum. Ne yapıcam bilmiyorum. 4 5 aydir tanışıyorduk ama benim için çok değerliydi. Sol yanımı kaybetmiş gibi hissediyorum. O gittiğinden beri hayattan zevk almıyorum, zaten almıyordum ama onlayken bu en aza iniyordu şimdi oda yok daha kötü haldeyim. Bu böyle ne kadar sürecek bilmiyorum, en ufak boşlukta hayatı sorguluyorum

Stres, Kaygı ve Tatmin Olamama

Aile içinde dağılma söz konusu bir arada tutan kişi bendim genelde, üniversiteye gidince tanıyamadım ailemi ve tartışmalı bir şekilde evden çıktım . Üniversite ye ilk başladığımda aşırı popüler bir kızdım ama şimdi sadece erkek arkadaşım ile takılmayı seviyorum çok kalabalık ortamlardan uzaklaşmaya başladım ve sürekli gelecek kaygısından yoruldum kısaca anlatmak gerekirse tek özlediğim şey çenem yorulana kadar gülen ve hep enerjisi olan sürekli yeni şeyler öğrenmeye hevesli düzenli bir hayatı olan Zilanı özledim

Plan yaparken sürekli o planın olamayacağını hissediyorum normal mi?

Öncelikle merhaba ben bir plan yaparken o planın olmayacağını veya her şeyin güzel giderken mutlaka kötü bir şey olacağını hissediyorum annem kanser hastası ve bu yüzden bu düşünceler sürekli beni ona itiyor düşüncelerim sizce normal mi yoksa gerçekten deliriyorum mu