Psikoloji Kategorisi

Anksiyete öldüren bir hastalık mı?

Hocam ben. Senelerdir anksiyeteyle uğraşıyorum ilaçta kullanıyorum ama bir türlü rahat değilim sürekli kendimi dinliyorum sürekli nabzımı kontrol ediyorum aklıma saçma düşünceler geliyo korkuyorum gittiğim yerlerde de rahat değilim hep terliyorum bunalıyorumhamileyken çok kötü oldum aşırı ölmekten korkuyordum sürekli çarpıntım vardı altı ay sonra ilaca başladım yavaş yavaş daha iyi oldum ama ben böyle psikolojik çarpıntı yaşadıkça kalbime bişey olcak diye korkuyorum açıkçası hastaneye gidinceye birler çıkmıyor anksiyete öldüren bir hastalıkmı ?gün içerisinde hep kendimi dinleme kontrol etme çabasındayım bu durumdan nasıl kurtulacam inanın bilmiyorum

Duygusal Yemeyi Nasıl Keserim?

Merhaba, dışarıdan et yemenin kesinlikle yasak olduğu bir topluluğa mensubum fakat sürekli onlardan gizli gün aşırı çıtır tavuk, burger, kızarmış patates, tavuk dürüm vs. her türlü fast foodu tüketiyordum. Tüp mide ameliyatı oldum ve şuan iyiyim. Fakat yeniden yiyebilmeye başladığımda eskiye dönmekten korkuyorum. Bu açlığımı veya durumumu nasıl yener ve mutlu olabilirim? Artık bu yemeklere karşı sanırım bağımlılık başladı bende.

Bipolar ve anksiyete ile nasıl baş edebilirim

Merhabalar, ben bipolar ve anksiyete hastasıyım. Artık baş edemiyorum, sürekli depresyon ve öfke kontrolsüzlüğü yaşıyorum, en ufak sıkıntı da karşımda ki kişiye vurabiliyorum o an gözüm dönüyor. Ne yapmalıyım? Ne istediğimi bilmiyorum, şu an bir şey için çabaladığımda elime ulaştı mı aslında istemediğimi farkediyorum. Hastalık derecesinde kıskançlık problemim var. Sürekli kafamda kökü senaryolar kuruyorum. Yardımcı olabilir misiniz? Teşekkür ederim 🙏🏻 💐

zeynepkrkyaaa

Strese bağlı psikolojik yeme ve alışveriş bağlılığından nasıl kurtulurum

Şuan evlilik arifesindeyim çok stresliyim bu dönemde iş değiştirmek zorunda kaldım ve hepsi üst üse geldi, hayatımın en kilolu zamanını yaşıyorum, strese bağlı açlık olmasada yeme ihtiyacı duyduğumu fark ettim ve stres anlarımda alışveriş yapma isteğim artıyor. .yedikten ve aldıktan sonra pişman oluyorum çünkü abartıyorum farkındayım. baş etmem ve engel olmam gerek. fiziksel ve ruhsal iyi hissettirmiyor sonrasında kilo ve fazla eşyanın da stresine giriyorum kısır döngü

sakura

Kendim için yaşamıyorum gibi geliyor

Aile baskısı eğitimimi ziyan edip lisede de üniversitede de açıktan zar zor okuttular, evden dışarı çıkmama asla izin vermediler, 26 yaşındayım hala hapis hayatı yaşıyorum psikolojik baskının dibini gördüm. Baba 25 yaşıma kadar sürekli dövdü psikolojik de baskı uyguladı hatta psikolojik baskıya devam ediyorlar. Hayatımda ne kız ne de erkek arkadaşım oldu. 22 yaşımda telefon aldılar sosyal medyaya izin yok telefonda wpde bile paylaşım yok pp fotom yok. Evde sürekli iş yaptırıyorlar. 12 yıldır evli çocuklu ev hanımı gibi sürekli evdeyim iş yapıyorum bıktım iş yapmaktan yemek yapmaktan. Bu yaşadıklarım yüzünden beynimde küçülme başladı boynumda fıtık çıktı, artık gücüm yok. Ek olarak baba neden telefon kullandırmadı yeni fark ettim 23 yaşıma kadar yaptığı bi iğrençlik yüzündenmiş. Son 1 yıldır kendimi odama kapattım kendisinden tiksiniyorum çünkü hala baskı yapıyor ama konuşmuyorum zaten. Şuan hastalıklarıma mı üzüleyim yoksa geçip gitmiş çocukluğuma mı gençliğime mi?Haa bi de telefonu 22de aldılar ya bugüne kadar akrabalarla bile konuşturmadılar iletişimsizlik alışkanlık oldu kimseyle telefonda konuşup yazışamıyorum herkes asosyal sanıyor ama bilmiyorlar ki şeytan(bba) böyle yaptı ablalarımla konuşurdum onlarla bile konuşmayacaksın derdi. Bitkisel hayattayım gibi hissediyorum hatta komaya yakın bitkisel hayatta. .Size napabilirim diyemeyeceğim çünkü 26 senedir ben bunları değiştiremedim siz nasıl yapacaksınız. Neyse sadece içimi dökmek istedim.

Aile kuramama kaygısı yaşıyorum

Kaygı bozukluğu yaşıyorum. bu sebeple karakterimden ödün veriyorum. daha da içime kapanıyorum. Çıkmazda gibi hissediyorum kendimi. Özellikle aşk hayatımda. Eskiden daha kolay gidebiliyordum. şimdi gidemiyorum,geceleri bazen uyuyamıorum ve kalbim hep hızlı çarpıyor. inatlaşıyorum,zihnimi susturamıyorum. bunun anksiyete oldugunu düşünüyorum. hersey üstümdeymiş veya en büyük sorun bendeymiş gibi. halbuki değil biliyorum,halbuki hersey geçer biliyorum. ama başaramıyorum. ailesiz kalmak,aile kuramamak gelecek korkumu da tetikliyor. belki de bu yüzden ilişkilerimde ayrılamıyorum. bir çözüm önerisi istiyorum. gerekiyorsa ilaç gerekiyorsa kitap

Kafamın içindeki sesler

Gün içinde çalışırken otururken sürekli kafamın içindeki bir ses beni rahat bırakmıyor bu ses bana kötü şeyler olacağını başıma kötü şeyler geleceğini söylüyor sus diye ona kızıyorum susmuyor kafamın içinde konuşan kim ? Ve bu beni neden bu kadar çok etkiliyor anlamış değilim kafamın içinden git artık her kimsen seni dinlemek istemiyorum lanet olası diyorum ona ama gitmiyor ne yapmam gerekir

Kendim için yaşamak istiyorum başaramıyorum

Merhaba ben 6 çocuklu ailenin 4. Çocuğuyum, 5 kızız, 35 yaşındayım, sanki kendim için yaşamıyorum, çocukken de böyleydi, annemle babamın ilişkisi, ve kardeşlerime annelik edinmeye çalışmak, sürekli kendimi feda etme, hala kendime gelemiyorum, yolumu çizemiyorum, iş, evlilik, hayat kurma hiçbirini beceremiyorum, sanki hep yan kişiyim güzelleştirici gibi bunu nasıl aşabilirim kendime odaklanmak istiyorum dert etmemek hiçbi şeyi yüklenmemek ama olmuyo sanki sömürülüyorum sürekli bitkinim kendim için bi şey yapınca suçlu gibi hissediyorum bide sanki kendimi kaale alamıyorum sürekli hazırlıksızım mesela sigara içerim çakmağım yok hep kendim için çabalamadığımı burdan bile anladım

Hayattan yorulmak

Kendimi uzun süredir halsiz, her şey sanki üstüme gelmiş gibi hissediyorum mental sağlığım isyan edercesine kaçıyor habire ağlıyorum ve bu beni dışardan nasıl gösteriyor bilmiyorum bir insanin hayatına kaç kez kalp kırıklığı eklenir anlamıyorum biri geliyor tam her şey harika olacak çok mutlu oluyorken iki gün hata bir gün bile geçemeden püf diye yok oluyor her şeye herkese güveniyom ve çok safım ben artık kimseye inanmak istemiyorum çünkü kendimi kaptırıyom ve donunda ortada bişey yokken bile yıpranıyorum ağlıyorum çok ve kalbim gerçekten çok acıyor nasıl kendime iyi bakacam bilmiyorum ağlarken…

Anne hastanede yatarken terk edildim

sevgilim annem hastanede yatarken beni terketti. Ayrılma nedeni seni seviyorum dostça diye. Sevgili olduğumuz gibi beni işe giderken eve geçerken arıyor. Israr edince hayır diyor. Birgğn gidersen çok üzülürüm seni üzülünce ben daha çok üzülüyorum diyor. Yanına gelim kararım net bir şey değişmez dedi. Ne yapayım çok kötüyüm kaybetmek istemiyorum yardım edin lütfen ne olur çaresizim ne yapayım yol 😔😔😔